'Reizen is de controle van het lezen'
'Wij
willen
niet
prediken'
Nieuwe stichting behartigt
belangen Leidse kunstenaars
Schrijver Cees Nooteboom is al tevreden met een beetje bed
"WotNSbAG 4 iMUVKMtsttt ïatw
11 (15) Little lies - Fleetwood.
Mac
12 8) It's over - Level 42
13 6) Bad - Michael Jackson
14 (18) Dance little lady - Tina
Charles
15 (27) In the Dutch mountains -
The Nits
16 (11) Causing a commotion -
Madonna
17 (21) When you gonna - Rick
and Lisa
18 (31) What a night - Dolly Dots
19 Dance little sister - Te
rence Trent d'Arby
20 (24) Love changes (every
thing) - Climie/Fisher
21 How can we hang on to a.
dream - Tim Hardin
22 (12) Amore - BZN
23 (34) Full metal jacket - Abi
gail Mead
24 (35) Walk the dinosaur - Was'
25 (26) I don't want to be a hero -
Johnny Hates Jazz
26 (33) Come on let's go - Los Lo-
27 (38) The real thing - Jelly
bean
28 Crazy - Icehouse
29 (22) The opera house - Jack E
Makossa
30 (14) Boys (summertime love)
- Sabrina
31 Whenever you need so
mebody - Rick Astley
32 Can't we try - Dan Hill
Vonda Shepard
33 (17) Wipeout - Fat Boys and
The Beach Boys
34 (19) Stars on Frankie - Stars
on 45
35 (16) Waterfall - Wendy and
Lisa
36 (30) The motive Then Jeri
cho
37 (39) Samen zijn - Willeke Al-
berti
38 A new tomorrow - Piet
Veerman
39 (36) Toveren - Herman van
40 (37) Bella Maria - George Ba
ker Selection
1 2) Pump up the volume -
Marrs
2(1) Never gonna give you up
- Rick Astley
3 3) I need love - L L Cool J
4(4) Some people - Cliff Ri
chard
5(9) Faith - George Michael
6 (10) Maybe tomorrow - UB 40
7 (5) You win again(fade) -
Bee Gees
8 7) Wonderful life - Black
9 (20) Here I go again - White-
snake
10 (13) The night you murdered
love - ABC
Geld voor dans
The Hooters bezoeken Nederland
AMSTERDAM - In 1985 keek
bijna de hele wereld toe hoe The
Hooters het spits afbeten van het
Live Aid-concert in Philadelp
hia, hun woonplaats. Tot dan toe
had bijna niemand buiten Ameri
ka van deze band gehoord en ook
in eigen land bleef erkenning
lang uit. Die kwam pas toen de
groep in 1984 medewerking ver
leende aan de Cindi Lauper-lp
'She's so unusual'. De wereldhit
'Time after time' van deze lang
speelplaat werd, samen met Lau-
per, geschreven door Rob Hyman,
toetsenman en zanger van The
Hooters. Niet lang daarna kreeg
de band zelf een platencontract
en de eerste langspeler 'Nervous
nights' werd meteen een succes.
Op dit moment verblijft de band
in ons land ter promotie van hun
tweede lp 'One way home' en de
daarvan getrokken single 'Johnny
B'. Tussen de tv-opnames van het
Music Box-programma Count
down door, vindt Rob Hyman even
tijd voor een intervieuw.
"We trekken nu al een paar we
ken door Europa, tijd om te slapen
is er bijna niet", verontschuldigt
hij zich vooraf. Het is niet aan hem
te merken. Met een glas mineraal
water binnen handbereik doet hij
geestdriftig zijn verhaal. "Toen
producer Rick Chertoff ons vroeg
mee te werken aan een project met
Cindi Lauper hoefden we niet lang
na te denken. Vanaf onze oprich
ting, in 1980, deden we alles zelf:
van boekingen tot management.
door
Herman Joustra
En daar ging zelfs zoveel tijd inzit
ten dat we bijna niet meer optra
den. Alleen in Philadelphia en om
geving waren we populair, maar de
als bijvoorbeeld een werkgroep die
zich zal gaan bezighouden met
sponsoring'.
Al ontbreekt er vooralsnog een
duidelijk beleidsplan bij de Stich
ting - daarover is nog geen een
stemmigheid - toch zijn er al enkele
aktiviteiten die op het programma
staan. Zo zal de Stichting de ge
meente adviseren bij de inrichting
van een tentoonstelling in De
Waag, die rond Sinterklaas zal
plaats hebben. In plaats van de tra-
ditonele Sinterklaasmarkt zal daar
dit jaar een kunstmarkt worden ge
houden.
Voorts zal de Stichting zich in de
toekomst gaan bezighouden met
het opzetten van een dokumenta-
tiesysteem en het organiseren van
tentoonstellingen. Daarbij baart
het aantal beschikbare expositie-
ruimten de Stichting wel de nodige
zorg.
De Leidse wethouder van Cul
tuur, de heer Kuijers, vindt het 'al
lemaal zeer positief. Hij refereert
aan een bijeenkomst van de Leidse
kunstenaars in de raadzaal, waar
het idee voor de Stichting is gebo
ren, en heeft de indruk dat het
overgrote deel van de Leidse kun
stenaars instemt met dit plan.
Van het aan de gemeente gelieer
de Brugfonds heeft de SKBL in
middels al een subsidie ontvangen
voor de aanloopkosten. Worden
het dan straks toch mooie tijden
voor de kunst in Leiden? Hopelijk.
Ja, hopelijk maakt de stichting
haar goede voornemens waar en
zal zij weten te bewerkstelligen dat
men bij de letters SKBL niet onwil
lekeurig aan een bepaald merk
pannen blijft denken.
CEES VAN HOORE
Galerie Stelling in doodsgevaar
LEIDEN - De Stichting Kunstenaars Belangen Leiden kan meteen
aan de slag: galerie Stelling wordt met sluiting bedreigd. Okke Spie
renburg, een van de oprichters van deze galerie: 'Wij hebben van de
gemeente een aanbod gekregen om ons pand aan de Lange Mare te hu
ren voor 86 gulden per vierkante meter. Dat komt neer op een huur van
2600 gulden per maand. Zo'n aanbod betekent voor ons de nekslag. En
ik begrijp het niet: we draaien nu vijf jaar en hebben ons bestaans
recht toch wel zo onderhand bewezen, dacht ik. En dan krijg je dit'.
Is hier niet een mooie taak weggelegd voor de Stichting Kunste
naars Belangen Leiden? Spierenburg: 'Het zou inderdaad niet gek
zijn als die stichting zich eens voor ons ging inzetten. Na de afschaf
fing van dc BKR is er bij de gemeente wat kunstbeleid betreft name
lijk een enorm vacuüm ontstaan. Men denkt daar niet creatief. Het is
dan ook goed dat er nu zo'n stichting is. Ik heb er alle vertrouwen in'.
Red Band heeft'n tweede Topdrop: Zacht Zoet.
LEIDEN - Was er ooit een kunstbe
leid in Leiden? Wie het weet mag
het zeggen. Nu de afbraak van de
BKR een feit is, is er in deze stad, zo
vindt een aantal kunstenaars zelf,
behoefte aan een stichting die de
belangen van de Leidse kunste
naars naar eer en geweten behar
tigt. Zo'n organisatie is er nu: de
Stichting Kunstenaars Belangen
Leiden, afgekort SKBL. Het be
stuur van deze stichting wordt ge
vormd door J.L. Ravelli, P.H.A.
Duivenvoorden, J.B.L. Geerts,
A.C.M. Goddijn, A. Hartogs, T.M.
Klein, W.H. Nijenhuis en M. Oos-
terbaan.
Een van de doelstellingen van de
stichting is: het uitbrengen van ad
viezen aan overheidsinstellingen
bij de ontwikkeling en de uitvoe
ring van hun kunstbeleid. Dat be
tekent onder andere dat deze stich
ting de afdeling Cultuur van de ge
meente Leiden met raad en daad
zal bijstaan bij het verdelen van het
geld dat landelijk wordt uitgetrok
ken voor de kunstenaars hier ter
stede. Mooi zo'n initiatief natuur
lijk, maar waren - behalve dit acht
tal - de andere kunstenaars het
hiermee eens? Wilden zij wel verte
genwoordigd worden door deze
stichting?
Geerts: 'We hebben enige tijd ge
leden een plenaire vergadering ge
houden en daarin is naar voren ge
komen dat de Leidse kunstenaars
blij waren met dit initiatief. Zij die
niet bij de vergadering aanwezig
konden zijn, hebben adhesiebetui
gingen gezonden. Er zijn zelfs al
enkele werkgroepjes gevormd, zo-
grote platenmaatschappijen in
New York zagen het niet zo met
ons zitten. Het project betekende
voor ons een welkome onderbre
king en bovendien kenden we Rick
nog van vroeger, hij speelde in on
ze eerste band".
De onderbreking had verstrek
kende gevolgen, want binnen de
kortste keren werden de lp en sin
gle van Lauper een gigantisch kas
succes. Nu hadden de platenmaat
schappijen ineens wel trek en The
Hooters besloten te tekenen bij Co
lumbia Records, een onderdeel van
CBS. De eerste langspeelplaat
'Nervous nights' verkocht bijzon
der goed en de band werd door het
gezaghebbende Amerikaanse pop
blad Rolling Stone' uitgeroepen
tot 'Beste nieuwe groep van 1985'.
Het opvallende geluid van de band
droeg daar zeker toe bij. Naast
'gangbare' instrumenten als gitaar
en bas maken The Hooters ook
veelvuldig gebruik van accordeon,
melodica en mandoline. "We wil
den gewoon wat nieuws toevoegen
aan de rock-muziek". vertelt Rob
Hyman. "Bovendien houden we
van allerlei soorten muziek, zoals
folk waarin veel van dat soort in
strumenten gebruikt worden.
Een van de meest opvallende
nummers van de nieuwe lp is 'Sa
tellite'. Hierin wordt gewaar
schuwd voor de gevaren van het
'televisie-evangelisme'. "Het is be
angstigend om te zien hoeveel in
vloed die evangelisten hebben. Ie
mand als Pat Robertson wil zich
voor de Republikeinen zelfs kandi
daat stellen voor de komende pre
sidentsverkiezingen. Religie en po
litiek moet je gescheiden houden,
ze moeten mij niet voorschrijven
hoe ik moet leven. Maar de tekst is
nogal grappig bedoeld, ook wij wil
len onze visie niet prediken. Onze
hoofdboodschap is er een van hoop
en optimisme".
blijft noodzaak"
AMSTERDAM - Die ochtend en
een fors gedeelte van de middag
heeft Cees Nooteboom besteed om
samen met zijn Italiaanse collega
Umberto Eco allerlei luxe antiqua
riaten in Amsterdam af te struinen.
Op zoek naar ingewikkelde zaken
als mystieke literatuur uit de zes
tiende eeuw. Eco is een echte ver
zamelaar. Hij schijnt zo'n 50.000
boeken te hebben.
Nooteboom is nog maar net te
rug in Nederland van een bezoek
aan Verona. En hoewel zijn agenda
al weer propvol zit, was hij meteen
bereid een afspraak voor een inter
view te maken. Ook tijdens ons ge
sprek in zijn smaakvol ingerichte
woning in het hartje van Amster
dam is hij de beminnelijkheid zel
ve. In een gesprek met Nooteboom
vliegje in korte tijd de halve wereld
over.
Zo zat hij dit voorjaar in Mexico
en de afgelopen vier maanden is hij
misschien één week in Nederland
geweest. Dit weekend moet hij nog
even wat dingen in zijn 'tweede va
derland' Spanje regelen, maar
daarna blijft hij een tijdje in Neder
land. 'Behalve dat ik misschien
nog even twee weken naar Ameri
ka moet'. Geldt ook voor Noote
boom dat hij zoveel reist omdat hij
geen plek heeft om naar terug te
keren? 'Nee. volgens mij heeft het
weinig te maken met de plaats
waar je vandaan komt. De één
heeft het en de ander heeft het
niet'.
Psychologie
'Er is natuurlijk altijd wel een re
den waarom je gaat reizen, maar
die ligt toch meer in de psychologie
dan in de omstandigheden. Maar ik
heb er geen problemen mee, dus
vraag ik me ook niet af waarom ik
ben gaan reizen. Het zal wel iets
met de oorlog te maken hebben en
ik heb een tamelijk chaotische
jeugd gehad. Maar er zijn zoveel
mensen die zo'n jeugd hebben ge
had en toch niet zijn gaan reizen'.
Zijn eerste grote reis maakte
Nooteboom in 1953 en '54, als een
zwerver liftend van de Noordkaap
tot Frankrijk. Die ervaringen ver
werkte hij in zijn het jaar daarop
verschenen debuutroman 'Philip
en de anderen'. Terwijl leeftijdsge
noten als Simon Vinkenoog, Rem-
co Campert en Hugo Claus in Pa
rijs eikaars gezelschap zochten,
verkoos Nooteboom de eenzaam
heid. 'Je opmerkingsgave wordt
versterkt door het feit datje alleen
bent'. Vanaf die tijd is hij blijven
reizen. Zijn reisverhalen verschij-
DEN HAAG (GPD) - De Raad voor
de Kunst doet vandaag in een ge
sprek met minister Brinkman van
cultuur 'een uiterste poging' om
hem te bewegen extra geld be
schikbaar te stellen voor de dans-
sector. De raad heeft geconstateerd
dat in het kunstenplan van de mi
nister op geen enkele manier tege
moet is gekomen aan eerdere ad
viezen van de raad waarin op ver
ruiming van financiële middelen
voor de dans wordt aangedrongen.
De raad wijst er op dat prioriteit
voor de dans juist de inzet van de
herschikkingsoperatie binnen de
kunstensector is geweest. In 1986
is er door de commissie-Reehorst
al gepleit voor verhoging van het
dansbudget. In een advies van juni
van dit jaar heeft de Raad voor de
Kunst in overeenstemming daar
mee de minister voorgehouden dat
de beschikbaarheid van geld gelij
ke tred moet houden met de ont
wikkelingen in de danssector.
Cees Nooteboom (54) geldt op het ogenblik in Nederland
als de ongekroonde keizer van de reisliteratuur. Zijn
bundels reisverhalen dragen poëtische titels als 'Een
avond in Isfahan' en 'Waar je gevallen bent. blijf je'.
Daarnaast heeft hij diverse romans, novellen en gedich
tenbundels gepubliceerd. Met zijn in 1980 verschenen ro
man 'Rituelen' maakte hij de definitieve doorbraak naar
het grote publiek. Wij spraken met een reizende schrijver
die vooral geïnteresseerd is in de achterkant van de ge
beurtenissen.
door
Gerlof Leistra
nen in kranten en vooral tijdschrif
ten en worden op gezette tijden ge
bundeld.
Reist Nooteboom ook om de
werkelijkheid te controleren?
'Je betrapt jezelf er wel eens op -
vliegend boven Birma - dat watje
ziet altijd een transformatie is van
het geschrevene in de werkelijk
heid. Altijd blijkt weer dat er tegen
over de woorden die iets uitdruk
ken ook een werkelijkheid bestaat
die fysiek is. Waar je met je voeten
bovenop kunt gaan staan als je uit
het vliegtuig stapt. In die zin kun je
zeggen dat reizen de controle is van
het lezen'.
Nooteboom ziet wel iets in de
stelling 'zijn is waargenomen wor
den'. Uit zijn comfortabele leren
fauteuil opverend: 'Waarnemen is
natuurlijk voor waar nemen. Dat
dingen pas waar zijn als je ze waar
neemt. Hetgeen overigens niet in
houdt, dat dingen niet bestaan als
jij ze niet ziet. Zeggen dat de werke
lijkheid het decor is van jouw le
ven, zou heel hoogmoedig zijn'.
Het gaat Nooteboom in zijn reis
verhalen om de achterkant van de
gebeurtenissen. 'Er zijn mensen
die de gebeurtenissen verslaan. Ik
ben het mannetje dat er doorheen
loopt en er van de achterkant te
genaan kijkt. Met dingen komt die
het nieuws illustreren en in die zin
ook nieuws zijn. Het is niet het ver
slag van de gebeurtenissen, maar
van gebeurtenissen. Wat niet het
zelfde is. Blijkbaar kan ik het me
veroorloven eens uit te weiden
over kunst of geschiedenis. En me
dingen af te vragen, te mediteren,
of zoals ik het zelf soms noem: te
zeuren. Dat kan alleen maar bij de
gratie van het feit, dat er toch men
sen zijn die er zin in hebben om mij
m al die spinsels te volgen'.
Prioriteiten
De door hem bewonderde schrij
vers Bruce Chatwin, Jonathan Ra-
ban en Paul Theroux rekent hij tot
de epische 'travel wrjters'. Zichzelf
daarentegen noemt hij een lyrische
'travel writer'. 'Ik vind het prachtig
wat ze allemaal doen met de trein
de wereld over of door heel Patago-
nië wandelen. Maar het is niet mijn
pre-occupatie om een soort graal te
halen. Ik laat mij ergens neer en sla
aan het kijken'.
'Ik geef mezelf niet vantevoren
een specifieke opdracht. Soms is
het wel een afgerond verhaal, maar
vaak zou ik net zo goed eeuwig
door kunnen gaan. Ik ben iemand
die schrijft, kijkt en mediteert,
maar dan ergens anders. Het maakt
me ook niet zoveel uit waar ik zit.
Ik heb wel voorkeuren, maar in fei
te kan ik die machine altijd in gang
zetten'.
Heeft Nooteboom zo langzamer
hand niet alles gezien wat er te zien
valt? 'Nee, helemaal niet. Er zijn
landen waar ik nog nooit geweest
ben. Ik kom nooit in het Oost-blok.
Gewoon geen zin. En ik ben bij
voorbeeld ook nog nooit in China
geweest. Daar zou ik wel eens naar
toe willen'.
Omdat hij een uitnodiging op
zak heeft, hoopt hij binnenkort Au
stralië voor het eerst te zién. 'On
derweg kan ik dan stoppen in een
paar plaatsen die ik wel goed ken:
Indonesië en Thailand. Maar ik
merk dat ik meer de neiging heb
om terug te gaan naar bepaalde lan
den'.
Wanneer besefte hij voor het
eerst, dat het onmogelijk is alles te
zien? 'Ik denk datje dat voor jezelf
wel weet. Op een gegeven moment
ben je te oud om nog Japans te le
ren en ook nog al die andere dingen
te doen. Dan ga je prioriteiten stel
len. Maar het is heel raar om te mer
ken dat je, terwijl je vrijwel overal
geweest bent, niet overal tegelijk
kunt zijn. Niet alles tegelijk kunt
doen. Dat idee heb ik eens in één
dichtregel uitgedrukt: 'Ik had wel
duizend levens en nam er maar
één'. Diversiteit roept alleen maar
meer diversiteit op. Waar je niet
aan kunt voldoen, want dan zou je
krankzinnig worden'.
Op reis hecht Nooteboom geen
overdreven waarde aan luxe. 'Als
het bed een beetje behoorlijk is en
er is niet al te veel lawaai, dan vind
ik het zonde om veel geld uit te ge
ven om in een duur hotel te slapen.
De aard van slapen is immers, dat
je niet merkt waar je bent. Maar er
zijn natuurlijk grenzen. Het kan al
tijd nog. goedkoper. Met zes Chine
zen op één kamer liggen. Dat heb ik
overigens wel eens gedaan, maar ik
hou van een beetje privacy. Maar in
de context van die arme landen
kloppen die luxe hotels op de een
of andere manier ook niet'.
Is het niet ontluisterend om in
een land als Mali terug te keren?
'Ja, om te zien dat men daar niet
vooruit gaat. Maar ik vind het ook
ontluisterend om in steden als Bar
celona of Amsterdam te zien dat
een prachtig oud café opeens een
MacDonalds is geworden. De
Leidsestraat en de Kalverstraat
met al die ordinaire vreettenten.
Maar ook een maagdelijke kust
waarvan je weet: als ik hier over
tien jaar terugkom, staan er drie
grote blokken'.
Is Nooteboom in de loop der ja
ren zijn onbevangenheid niet
kwijtgeraakt? 'Nee, die heb ik nog
steeds wel. Dat is een essentiele ei
genschap. Ik kan niet voorgeven
dat ik nog schrik van een bedelaar.
Maar ik kijk nog steeds met even
veel gretigheid naar bepaalde sa
menlevingen. Omdat ze je toch al
tijd wezensvreemd blijven. Vanaf
het moment dat ik ergens aankom,
ben ik bezig dingen op te schrij-
Instinct
'Vaak lees ik pas achteraf over
een land. Wat natuurlijk een heel
rare methode is. Maar dan ben je
wel totaal onbevooroordeeld. Ze
hebben mij wel eens gepest door te
zeggen: 'Als jij ergens maar één dag
Cees Nooteboom: 'Ik ben het mannetje dat door de gebeurtenissen heen
loopt en er van de achterkant tegenaan kijkt'. uoto anpi
bent, vind je altijd precies het res
taurant waar je wilt zijn.' Dat is een
instinct. Datje voelt: hier is iets. In
de Latijnse steden is bijvoorbeeld
altijd een plek waar de 'heren' bij
eenkomen, de club. Die steden zijn
allemaal volgens dezelfde princi
pes gebouwd. Als je oud genoeg
bent. herken je het klooster en de
hoerentent vanzelf. Alleen al door
rond te lopen. En je komt altijd wel
iemand in een café tegen die iets
weet. Maar het is ook heel leuk om
dingen zelf te ontdekken'.
De raad voelt zich langzamer
hand in een 'uitzichtloze positie'
gemanoeuvreerd.
The Hooters: 'Onze hoofdboodschap is er een van hoop en optimisme'.
