Motoren van de toekomst
staan startklaar in museum
Bakx contra t Hart: met modder gooien
A Little Night Music'
om zeep geholpen musical
Activiteiten rond eeuwfeest
van Adriaan Roland Holst
Drummers draaien goed op slecht bezocht concert
Beckett in een nieuw licht
Steven Mayer kon er
niet genoeg van krijgen
PAGINA 22
KUNST
MAANDAG 26 OKTOBER 198; l
LEIDEN - Er is weer eens een
steen gegooid in het vijvertje dat
Nederlandse literatuur heet. "Een
kijkje achter het behang van een
kleine, gereformeerde man", met
die strijdleus in zijn banier valt ver
taler Hans W. Bakx succesauteur
Maarten 't Hart aan.
Het boekje van Bakx, dat is uitge
geven door Kwadraat, heet 'een
studie in verachting' te zijn. Ver
achting - het is nogal niet een groot
woord. Wat mag er zijn voorgeval
len tussen beide heren? In het
weekblad Vrij Nederland konden
we onlangs lezen dat Bakx een tijd
lang in het Amsterdamse huis van
de schrijver heeft gewoond. Welnu,
'dat huis werd op een bepaald mo
ment gekraakt en volgens 't Hart -
die zelf een kasteeltje in Warmond
bewoont - is dat de schuld van die
Bakx.
Het conflict werd opgerakeld in de
boekenbijlage van het weekblad
omdat 't Hart een roman over de
geschiedenis heeft geschreven. De
titel van die roman: 'Het uur tussen
hond en wolf. Dat boek verschijnt
vandaag. Bakx heeft het al gelezen.
't Harts uitgever, De Arbeiders
pers, stuurde het manuscript naar
de voormalige huurder van huis
baas Maarten voor het geval dat.
Bakx vond het niet nodig een advo
caat in te schakelen, maar schreef
een weerwoord: 'Midas' tranen'.
In dat boekje is 't Hart onder de
naam Sijmen Togt opgevoerd
(HartS.Togt!). Bakx zélf heeft er de
naam Deelder in aangenomen.
Togt en Deelder. Vrienden waren
het, aardige jongens. Ze kwamen
elkaar tegen op een bijeenkomst
van het Dagblad (NRC/Handels-
blad). Deelder was aan die krant
verbonden en Togt, nou, dat weten
we, Togt bestookte het met artike
len. Hij staat er een beetje gerefor
meerd bij op de receptie, een beetje
verloren ook. Deelder ontfermt
zich over hem.
En zie: er bloeit een vriendschap
op. Een vriendschap die zelfs resul
teert in een overeenkomst: Deelder
wordt de hoofdbewoner van Togts
huis in de Amsterdamse rosse
buurt. En dan begint het gelazer:
Togt eet de boterhammen van
Deelder op, Togt vindt dat Deelder
de verkeerde schrijvers op handen
draagt.
Deelder vindt op zijn beurt dat
Togt absoluut niet kan schrijven.
"Enigszins verbouwereerd had hij
zich tot collega's gewend, die - dat
herinnerde hij zich wel - altijd blij
waren met kopij, maar over wier
gezicht een schaduw viel als het
kopij van Togt bleek". Want Togt
kan geen tien woorden recht achter
elkaar krijgen, aldus Deelder, die
voorts van mening is dat de gere
formeerde auteur beter kan slij
men dan schrijven.
Geen tien woorden recht achter el
kaar - 'een Nobelprijswinnaar lijkt
't Hart vooralsnog niet, maar geen
tien woorden achter elkaar? Dat is
toch wel wat overdreven. Een pas
sage die Bakx heeft geschreven
met het schuim van z'n lippen, niet
met inkt.
Een nogal dramatisch fragment
handelt over Togts verkleedmanie.
Bakx schrijft:"In zijn rechterhand.
die hij om de leuning hield ge
kneld, hing een blonde pruik. Zijn
make-up was uitgelopen en vorm
de aan de zijkant van zijn hoofd een
grotesk derde oog. Er kleefde
bloed op zijn wang. De lichte jurk
die hij droeg was aan flarden ge
scheurd en hing in repen op zijn
rug. Hij miste een schoen. Met ge
strekte armen, het hoofd schuin,
zocht hij houvast aan de leuning.
Er klonk nog een laatste roffel.
Togt snikte en leek Deelder niet te
zien. Deelder keek naar hem, dacht
na en draaide zich toen om. Deze
keer niet. Deze keer niet".
Togt als travestiet, 't Hart heeft in
een interview met Bibeb al eens
'onthuld' dat hij een tijdlang een
vrouw wilde zijn. Misschien is het
voorval dus wel niet verzonnen,
misschien ook wel. Maar wat een
burgerlijkheid eigenlijk! Alsof een
gereformeerde jongen geen pumps
zou mogen dragen.
Enfin, het woord is aan 't Hart. Die
op zijn beurt ongetwijfeld zal uit
leggen dat die Bakx - hoe zal het 't
Hart hem noemen? - een onsympa
thiek heerschap is, dat in zijn ganse
leven nog nooit iets heeft gepres
teerd, dat zich alleen maar bezig
houdt met het pesten van hard wer
kende, godsvruchtige jongens.
Intussen heeft Boudewijn Büch in
dit partijtje schaduwboksen al par
tij gekozen. Gisteren, in zijn kunst
programma, liet hij nogal pinnig
weten dat hij aan de kant van 't
Maarten 't Hart alias Sijmen
Togt (archiefTotoi
Hart staat. Voor iemand die de
huur niet betaalde, zoals Bakx, kar
hij weinig begrip opbrengen.
WIM BRANDS
Aërodynamische fiets. Zelfs de trappers ervan zijn gestroomlijnd.
"A Little Night Music", musical van
Stephen Sondhcim en Hugh Whee
ler. uitgevoerd door The Company.
Regie: Daniel Cohen. Choreografie:
Jay Borg. Muzikale leiding: Hans
van Breugcl en Robert Eliscu. Ge
zien in dc Leidse schouwburg op 24
oktober 1987.
LEIDEN - The Company Musi
cal Theatre Group, zoals de volle
dige naam van het gezelschap
luidt, is voortgekomen uit het
amateurgezelschap "The InPla-
yers" en stelt zich ten doel on
conventionele Engelse en Ame
rikaanse musicals in de oor
spronkelijke taal in Nederland
ten tonele te brengen. Een loffe
lijk streven, als was het alleen
maar omdat een Nederlandstali
ge produktie slechts zelden
winstgevend is gebleken en veel
musicals ons land dientengevol
ge voorbijgaan. Dat zou zeker
ook het geval zijn geweest met
"A Little Night Music", een mu
sical gebaseerd op de film "De
glimlach van een zomernacht"
van Ingmar Bergman. Het is een
theaterstuk \vaarin de uitbundig
heid en het show-element onder
geschikt werden gemaakt aan
sfeer, detailwerking en karakter
tekening.
De eerste vereisten voor een
musical-acteur zijn professiona-
BERGEN - Het Noordhollandse
Bergen viert volgend jaar de hon
derdste geboortedag van Adriaan
Roland Holst. De dichter was ere
burger van dit kunstenaarsdorp.
Hij bracht er het grootste deel van
zijn leven door en overleed er in
1976. Hoogtepunt wordt een her
denkingsbijeenkomst op 8 juni,
waar Kees Fens als feestredenaar
optreedt.
Adriaan Rolant Holst in zijn
lisme en perfectionisme. Wie niet
aan beide eisen kan voldoen, zal
mogelijk nog wel een baan kun
nen vinden bij een Amsterdams
toneelgezelschap, maar hoort in
een musical beslist niet thuis.
Beide elementen ontbraken in
de voorstelling van The Compa
ny echter in hoge mate. Dictie en
acteervermogen lieten bij som
migen zeer te wensen over, de
ensembles bereikten slechts zel
den een aanvaardbare graad van
homogeniteit en de zangpresta
ties riepen soms letterlijk kippe-
vel op. (En dan zullen we het
"Engels" van hoofdrolspeler
Flip Rootliep maar buiten be
schouwing laten...). Een aantal
medewerkenden, onder wie het
merendeel van de musici, weer
de zich dapper, maar bij gebrek
aan een inventieve regie en een
flitsend tempo bleek alle moeite
vergeefs. Wat er dan nog aan
charmants in de voorstelling zat,
werd bovendien om zeep gehoj-
pen door een hoeveelheid toneel-
en kostuummicrofoons die eer
der bestemd leek voor Carré dan
voor de intieme Leidse Schouw
burg en door een geluidsinstalla
tie die voor de weergave van
zang en muziek verboden zou
moeten worden.
PAUL KORENHOF
Tot de herdenkingsfestiviteiten
behoort de uitreiking van de Adri
aan Roland Holst-penning, inclu
sief een prijsbedrag van 5000 gul
den. De prijs is bestemd voor een
jonge dichter die nog niet eerder is
bekroond, maar wiens werk er de
afgelopen jaren wel blijk van heeft
gegeven constante literaire kwali
teit te bezitten. De jury staat onder
voorzitterschap van de criticus W.
A. M. de Moor.
Voorts bestaat het plan om een
filmdocumentaire te maken over
Roland Holst. Wat nog niet vast
staat, is de uitgave van een boek
dat Lo de Ruiter hoopt te voltooi
en. De oud-burgemeester van Ber
gen, voorzitter van het comité dat
de herdenking organiseert en voor
zitter van het Roland Holst Fonds,
maakte de dichter de laatste jaren
van zeer nabij als vriend mee.
Met Roland Holst sprak hij in die
tijd onder meer over diens reizen
door Zuid-Afrika (waar hij onder
anderen Jan Greshoff bezocht), de
dood, het leven en zijn visie op het
hiernamaals. De Ruiter zegt in zijn
boek ook het een en ander te zullen
vertellen, zij het 'op terughouden
de wijze', over de vrouw met wie
Roland Holst ooit bijna was ge
trouwd. Deze vrouw heeft hem
daarvoor pas onlangs toestemming
(foto GPD)
Koffieconcert door Steven Mayer
piano. Gespeeld werden werken van
Schubert (Impromptu in Ges gr.t.).
Beethoven (sonate opus 31/2), Weber
(Konzertstück in f kl.t.), Schumann
(Carnaval) en Liszt (Niobe-fantasie).
Gehoord op zondag 25 oktober in de
Foyer van de Stadsgehoorzaal.
LEIDEN - Met een tweetal toe
giften en een joviale armzwaai
nam de Amerikaanse concertpia
nist Steven Mayer ten slotte af
scheid van het Leidse publiek.
Het leek wel of hij er niet genoeg
van kon krijgen. Kortgeleden gaf
hij een concert in de Kapelzaal.
Maar zijn terugreis naar New
York had hij een week uitgesteld
om K&O uit de brand te helpen,'
nu door ziekte van enige leden
het geplande concert van het en
semble Nederlands Sinfoniëtta
geen doorgang kon vinden.
Zo hebben wij kunnen genie
ten van een negentiende eeuws
Bart van Helsdingen en Trio Nu bij
Hot House. Gehoord in het Waagge
bouw op 24 oktober.
LEIDEN - Als onderdeel van de
Oktober Jazzmaand organiseer
de Hot House een dubbelcon
cert. Veel animo daarvoor was er
niet; er zaten niet meer dan zo'n
twintig personen in de ruime
zaal. Een van de oorzaken zal
naamsonbekendheid zijn ge
weest, hoewel alle musici al een
zekere naam hebben opgebouwd
in andere combinaties. Bart van
Helsdingen, die voor het eerst
opviel als de ene helft van het
duo De Helling, bleek zich de
laatste paar jaar ontwikkeld te
hebben tot een slagwerker van
grote beheersing en programma
tisch overzicht. Een solo-optre
den is nogal riskant; door het
ontbreken van enige directe me
lodische verwijzing kan de ver
veling snel toeslaan bij het pu
bliek. In eerste instantie omzeilt
Van Helsdingen dit probleem
door 'steel pans' te gebruiken,
delen van olievaten met gestem
de vlakken, zoals we die kennen
'Adem, Niet ik, Theater 2' door
F.Act. Tekst: Samuel Beckett, ver
taling: Tjeerd de Boer en Jacoba
van Velde, regie: Albert Hoex, to
neelbeeld: Hans Klasema, muziek:
Nico Haenen. spelers: Elisabeth
Andersen, Huib Broos, Fcr Conrad
en Wim Kouwenhoven. Gezien op 20
oktober in theater Lantaren 2, Rot
terdam. Op 5 november te zien in
bet LAK, Leiden.
ROTTERDAM - Albert Hoex
heeft met de voorstelling 'Adem,
Niet ik, Theater 2' een beschei
den maar genuanceerde regie af
geleverd. Met Beckett kan je vele
kanten op; niettemin overheer
sen momenteel twee invullin
gen: de 'slapstick'-Becket en de
'taalfilosofische'-Beckett. Beide
invullingen hebben gemeen dat
ze stomvervelend zijn. Doordat
Hoex het extreme van Beckett
nu eens niet in de schijnwerpers
zet, krijgen andere aspecten van
Beckett accent. In 'Niet ik' is dat
het mededogen en in Theater 2
de bevrijdende humor.
'Niet ik' maakte de meeste in
druk. Het is een monoloog, of be-
ROTTERDAM - Het Rotter
damse museum Boymans-Van
Beuningen is de komende we
ken voor een deel veranderd in
een uitgebreide 'sportwinkel'.
Er is niets te koop maar wel
veel leuks te zien op het gebied
van de aërodynamische vor
men in de sport. Er staan
oogstrelende spullen die je eer
der zou verwachten op de
Twee wieier-RAI of op een va
kantiebeurs als Adventure dan
in een museum.
Het gaat bij deze tentoonstelling
dan ook niet om kunst maar om
vormgeving. Zo staat er een fiets,
door z'n vorm zo mooi, licht en su
persnel, dat niet alleen Francesco
programma dat ook alle kenmer
ken in zich droeg van dit voor
bije tijdperk. Steeds hogere ei
sen werden in de loop van de vo
rige eeuw gesteld aan de klank-
sterkte en het mechaniek van de
piano. Aan de composities kan
men horen dat de vleugel - keizer
der instrumenten - hoog in aan
zien stond. Geen zinnig compo
nist zou tegenwoordig nog der
gelijke halsbrekende Konzert-
stücke als die van Weber schrij
ven of Fantasieën als van Liszt.
Steven Mayer heeft ruimschoots
uit de Caraibische muziek. Op
een andere manier voorkomt hij
eentonigheid door het conven
tionele drumstel goed te stem
men, wat eergisteren vgoed tot
zijn recht kwam in de akoestiek
van de Waag.
Het programma 'Heavy Metal'
van de slagwerker is genoemd
naar de bovengenoemde metalen
instrumenten (aangevuld met
pedaaltrommels van hetzelfde
materiaal) en kenmerkt zich door
een elegante speelwijze. Van
Helsdingen ontpopte zich als een
zeer soepele speler die boven
dien zelden verzandt in nodeloze
technische hoogstandjes. Hij
maakte het spannend door het
thematisch materiaal eenvoudig
te houden. Opvallend was het
boventonengebruik van de steel
pans, iets dat ik in elk geval nooit
eerder heb gehoord. De klank
kwaliteit van de normale drum
set was zeer goed, zodat men kon
genieten van melodisch spel in
de traditie van een Eddie Blac-
kwell ef Max Roach. Mooie rof
fels werden afgewisseld door
ter een woordenvloed die geen
einde lijkt te hebben. De tekst is
fragmentarisch, er zijn slechts
woorden en delen van zinnen.
Hortend en stotend, met steeds
terugkerende fragmenten, wor
den er mededelingen gedaan.
Van degene die de tekst uit
spreekt is slechts de mond te
zien. Midden op het toneel staat
een toehoorder, die af en toe een
beweging maakt. De tekst wordt
op virtuoze wijze uitgesproken
door Elisabeth Andersen. Inge
houden maar geladen benut ze
de mogelijkheden van de tekst.
Letterlijk en figuurlijk hang je
aan haar lippen.
Het is een huiveringwekkende
tekst, waarin gaandeweg een
soort patroon, een verhaal te ont
dekken is. Er wordt verteld over
een seksuele ervaring lang gele
den op een vroege aprilmorgen.
Moser er op z'n gemak een nieuw
werelduurrecord mee had kunnen
bereiken. Ook Joop Zoetemelk zou
er, nog net voor zijn afscheid, een
toptijd mee hebben kunnen halen.
door
Bas Hoppel
De beide heren hadden zelfs nog
kunnen kiezen: óf de gestroomlijn
de Kronotech van de Italiaanse
ontwerper Domenico Modolo óf de
speciaal voor deze tentoonstelling
gemaakte aërodynamische race-
versie van de ligfiets van onze ei
gen Aart Roelandt.
Er zijn niet alleen spectaculaire
fietsen te zien, maar ook gestrooml-
techniek en virtuositeit in huis
om het tot een goed einde te
brengen maar bovendien bezit
hij de humor om dat alles nog te
relativeren.
In de uitvoering van het Carna
val van Schumann liet Mayer het
beste horen van wat hij in huis
had. Opvallend vond ik zijn toon,
rond en nooit hoekig, met zeer
veel schakeringen tussen zacht
en hard, zodat zijn spel vaak een
soort gelaagdheid bezat. On
danks de vele veranderingen in
puntig getimede rimshots. Het is
gewaagd om solo-percussiecon-
certen te geven, maar Van Hels
dingen bewees met 'Heavy Me
tal' dat als een van de weinigen
in Nederland werkelijk aan te
kunnen.
De twee sets van Trio Nu wa
ren een stuk minder vast van
structuur dan het werk van de
eenzame slagwerker. Het drietal
gaat uit van meestal eenvoudige
thema's die vervolgens zeer de
mocratisch, dat wil zeggen met
veel soloruimte voor allen, gepa
rafraseerd, uit elkaar geplozen en
opnieuw geordend worden. Een
riskante onderneming, want veel
hangt af van de spontaniteit en
de bereidheid tot gezamenlijk
improviseren. De spannings
boog was dan ook niet altijd even
groot. Altsaxofonist Bart van der
Putten is de minst bekende van
de drie. Hij maakte goed gebruik
van zijn grote dynamische bereik
en hield de zaken, ondanks zijn
extroverte en emotionele manier
van blazen, heel overzichtelijk.
Het enige bezwaar dat men kon
De vrouw die de tekst uitspreekt
is geobsedeerd door zonde en
schuldbesef. Een rechtszaak
kom ter sprake waarin de vrouw
"schuldig" of "niet schuldig"
had moeten zeggen. Ze was spra
keloos gebleven, zoals ze haar
hele leven al weinig spraakzaam
was. Maar één of twee keer in het
jaar moest ze spreken en kwam
er die woordenstroom uit. Dan
sprak ze mensen aan die haar
niet begrijpend aangaapten.
Langzaam wordt voor de toe
schouwer duidelijk dat de vrouw
- ze is zeventig - de essentiële
woorden van haar leven uit
spreekt.
Het leeuwedeel van de voor
stelling wordt gevuld met het
stuk 'Theater 2', een soort zwarte
komedie voor twee personen.
Twee personen moeten beslissen
jnde motoren, met als absolute uit
schieter opnieuw een Italiaans ont
werp. Met deze knalrode motor,
waarin de berijder onder aërodyna
mische kappen is ingepakt en op
deze manier een vloeiend geheel
vormt met z'n machine, is onlangs
een nieuw wereldrecord over de 10
km gehaald.
Rage
Ook op het gebied van andere
sporten valt er genoeg te genieten.
Een daarvan, die de laatste tijd
sterk aan populariteit heeft gewon
nen, is de loopsport, ofwel het trim
men, joggen en marathonlopen.
Omdat het goedkoop en gemakke
lijk is en, naar men zegt 'gezond', is
het hardlopen de afgelopen jaren
uitgegroeid tot een ware rage. Het
enige dat je nodig hebt bij deze
sfeer bracht hij grote eenheid in
het werk van Schumann. Ook op
intimiteit en lyriek werden we
onthaald. In de impromptu van
Schubert bleef de melodie zin
gen als in zijn liederen.
De Beethoven-sonate vond ik
iets moeilijker te accepteren.
Waar Beethoven zelf al de even
wichtige opbouw van het klas
sieke tijdperk had verlaten, gooi
de Steven Mayer daar nog eens
een schepje bovenop: in de lang
zame delen werd het tempo op
een bijna ondraaglijke manier tot
het uiterste beproefd. Sommigen
onder het publiek reageerden
daar wat ongedurig op met
schuifelen en geeuwen.
Een kleine smet op het pro
gram vormden de ketsende bij
geluiden die de vleugel maakte
onder het geweld van de roman
tiek.
MONICA SCHIKS.
hebben tegen de prestaties van
het trio was dat er niet altijd even
alert op elkaar werd gereageerd,
zodat er soms wat dode momen
ten in enkele stukken zaten. Zo
als gebruikelijk met dergelijke
muziek werd dat naarmate de
avond vorderde beter. Bassist
Wilbert de Joode en drummer
Theo Bodewes, die al vaak met
elkaar gespeeld hebben, pasten
uitstekend bij elkaar; vooral De
Joodes geluid, breed en sonoor,
deed het goed in de Waag. Het
was interessant om een tweede
drummer aan het werk te zien,
met een deels heel andere opvat
ting over hoe de trommels beho
ren te klinken. Bodewes' spel is
droger en minder dragend dan
dat van Van Helsdingen, maar te
gelijkertijd ook wendbaarder.
De laatste set van de avond
verliep zeer vlot en de laatste
twee nummers kregen ondanks
de lege zaal een feestelijk karak
ter door de spontane deelname
van Van Helsdingen die het trio
extra opjutte. Jonge musici die
grotere bekendheid verdienen.
KEN VOS
of een derde uit het raam moet
springen. Ze verdiepen zich in
het leven van de derde, dossiers
worden geraadpleegd maar het
antwoord blijft uit. Wim Kou
wenhoven en Huib Broos speel
den de beide mannen met een ze
kere 'overacting' en traagheid.
Het stuk had helaas een te lange
aanloop nodig. Vooral het spel
van Wim Kouwenhoven was
daar debet aan, net te grotesk,
net niet de juiste toon. Op het
moment dat die toon wel klopt
en op het moment dat Huib
Broos zich in de strijd gooit,
wordt het spannend en geestig.
De rust en lichtvoetigheid waar
mee 'Theater 2' werd gebracht,
werkte niettemin voortreffelijk.
Die lichte toon typeerde de he
le voorstelling. Eindelijk eens
een menselijke Beckett zonder
ongein en diepzinnig gemillime-
ter.
RADBOUD ENGBERSEN
sport is een goed zittend paar
schoenen, ruimte en vrije tijd.
Maar, zo eenvoudig als de sport
lijkt, zo ingewikkeld zijn de schoe
nen die een totale gedaanteveran
dering ondergingen op basis van
nieuwe materialen en nieuwe in
zichten over het loopgedrag. Onder
invloed van research in het sportla-
boratorium veranderde het dood-1
gewone 'gympie' in een 'high tech'
schoen die de votet in alle stadia,
van afzet tot en met afwikkeling,
ondersteunt. Dat is ook waar het in
deze tentoonstelling 'Sport en De
sign' om te doen is: het probeert
een beeld te geven van de belang- j
rijke ontwikkelingen in de vormge-1
ving van het sportartikel. Daarbij j
gaat het niet alleen om de techni
sche verfijningen in de sportspul-
len maar ook om de steeds grotere
invloed van de mode op sportarti
kelen en andersom. De ene sporter
wil er, zoals bijvoorbeeld op de ski
piste, nog sneller uitzien dan de an
der.
Dat kleding ook directe invloed
kan hebben op de prestatie, bewijst
de ijshockey sport. In deze man- i
nensport hebben grote verbeterin
gen in het ontwerp niet alleen het
imago, maar ook de aard van het
spel veranderd. De nieuwe kle
ding, ontstaan op basis van ergono
mische studies en kinesiologie (be
wegingsleer) en toepassing van
nieuwe materialen, heeft de ijshoc-
key-speler veranderd van een im
posant, massief werkpaard in een
gestroomlijnde, elegante en snelle
speler.
Bewustzijn
Nederland telt ongeveer 7,5 mil
joen actieve sportbeoefenaars. De
sport zal onder andere door de toe
name van vrije tijd en het grotere
bewustzijn over lichamelijke ge
zondheid een steeds belangrijkere
rol in het dagelijkse leven gaan spe
len. Op deze snelgroeiende markt
waar veel geld omgaat, kunnen fa
brikanten alleen hun plaats verove
ren of behouden door meer re
search en snel reageren op nieuwe
tendenzen, want sportprodukten
en hun vormgeving zijn op allerlei
manieren in beweging. Want, zo be
wijst deze vooral voor sporters in
teressante tentoonstelling, de leren
bergschoen, de houten handschiet
boog en de simpele gympies die ja
renlang voldeden, behoren voor
goed tot het verleden.
'Sport en Design' in museum
Boymans-Van Beuningen in Rot
terdam duurt tot 29 november.
Bulgaarse prijs
voor Schenkkan
AMSTERDAM (ANP) - De Neder
landse film „Vroeger is dood" van
Ine Schenkkan is op het internatio
nale televisiefestival in het Bul
gaarse Plovdiv onderscheiden met
de "Golden chest".
De film, die ook al tijdens de Ne
derlandse filmdagen werd gelau
werd, was door de NOS namens de
Nederlandse omroep ingezonden.
De NOS, coproducent van de film,
zal "Vroeger is dood" het komend
jaar op het nieuwe Nederlandse te
levisienet uitzenden.
Wim Kouwenhoven, Fer Con
rad en Huib Broos in 'Theater 2',
een zwarte komedie voor twee
personen. (foto pr>
