ZATERDAG 24 OKTOBER 1987
Nu het onderzoek in de
paskamermoord opnieuw is
geopend, duikt steeds vaker de
onopgeloste moordzaak in
Giessen-Nieuwkerk op. Niet voor
niets bracht de advocaat van Rob
van Z„ die wegens moord op Sandra
van Raalten tot twaalf jaar
gevangenisstraf werd veroordeeld,
Giessen-Nieuwkerk in herinnering.
door Rob van den Dobbelsteen
In de vroege ochtend van de vierde au
gustus 1923 werd seinwachter Jacob de
Jong met ingeslagen schedel langs 'zijn
eigen' rails gevonden. Het moordwapen
lag naast hem: een hamer met een ijze
ren steel. Uit een onderzoek in het vlak
bij gelegen haltehuisje van De Jong
bleek al vlug dat er waarschijnlijk spra
ke was van een roofmoord. Er was vijf
gulden uit de geldlade verdwenen. De
Jong liet een vrouw en twee kinderen
's Middags pas meldde zich een eerste
getuige. De man vertelde dat hij in de
omgeving van het huisje van de sein
wachter een zwerver verdacht had zien
rondscharrelen. De man bleek Van Box
meer te heten. Hij was alcoholist die het
station van Giessen-Nieuwkerk dikwijls
als slaapstee gebruikte en moest De
Jong dus hebben gekend.
Van Boxmeer werd al snel als ver
dachte aangemerkt toen in één van zijn
broekzakken een mes werd aangetroffen
dat De Jong had toebehoord. Ook werd
er op zijn kleren een verfvlek aangetrof
fen van dezelfde kleur groen als waar
mee de buurman van de vermoorde een
dag tevoren zijn kippenhok had geverfd.
De zwerver echter had een alibi. Een
alibi waar geen speld tussen was te krij
gen. Opnieuw werd de getuige opgeroe
pen teneinde hem nog een keer met de
zwerver te confronteren. Had hij zich
misschien vergist? Had hij een ander bij
het huisje van De Jong gezien? De getui
ge wist het opeens niet meer zo zeker.
Maar toen hij plotseling het moordwa
pen zag liggen, wist hij wel te vertellen
waar die hamer vandaan kwam. „Die ha
mer", onthulde hij, „die ken ik. Die is
van Kroon uit Sliedrecht".
Waarna het drama begon dat uitmond
de in wat door veel mensen nog altijd als
de grootste gerechtelijke blunder uit de
Nederlandse geschiedenis wordt be
schouwd. De zwerver, het mes van De
Jong en de verfvlek op zin broek werden
voor eens en voor altijd vergeten. Bij
Kroon in Sliedrecht moest men zijn. Een
familie met een weinig gunstige reputa
tie. De slechte naam had het kinderloze
echtpaar Kroon zich verworven door het
aanrichten van flinke drinkgelagen die
met grote regelmaat thuis plaats hadden
en - zo wilde de achterklap - de illegale
abortus die mevrouw Kroon eens had la
ten plegen. In die tijd een schande van
jewelste.
Drie vrienden waren er op de avond
van de derde augustus bij Kroon op be
zoek geweest. Er was flink gedronken en
het was al laat (of beter gezegd vroeg)
toen de visite vertrok. De politie van
Giessen-Nieuwkerk rook lont en ver
voegde zich met het moordwapen bij
huize Kroon. Of die hamer misschien
van Kroon zelf was. De aangesprokene
zei 'nee'. En omdat ook mevrouw Kroon
beweerde dat zij de hamer nooit had ge
zien, maakte de politie nog maar eens
een ommetje bij de drie vrienden die op
3 augustus op bezoek waren geweest.
Die wisten evenmin waar de hamer
vandaan kwam. Waarop de politie be
sloot het vijftal toch maar aan te houden
om ze zodoende wat krachtiger aan de
tand te kunnen voelen. Ook dat verhoor
leverde echter niets op. Op 31 augustus
werd het vijftal weer vrijgelaten, waarna
het anderhalf jaar later, op 25 februari
1925, weer werd gearresteerd. Recher
cheur J.F. de Jong had toegeslagen.
De Jong stond bekend als een soort
Sherlock Holmes. Een taaie, ijverige,
slimme speurder die al eerder onoplos
baar geachte zaken had weten op te los
sen. De Jong leek zeker van zijn zaak.
Het echtpaar Kroon en een van de be
zoekers liet hij vrij, maar twee vrienden
mochten 'nablijven': ene Theunissen en
ene Klundert. Op 2 oktober stonden ze
in Dordrecht voor de rechtbank. Aan
klacht: moord.
Theunissen en Klundert ontkenden.
Jawel, ze waren inderdaad toch wel even
weggeweest die avond. Ze waren niet de
hele tijd in het huis van Kroon gebleven,
zoals ze eerst hadden beweerd. Maar die
afwezigheid had niet langer dan tien mi
nuten geduurd. Ze hadden de vijfhon
derd gulden die aannemer Theunissen
in zijn binnenzak had gehad, even naar
huis gebracht. Maar daarna waren ze
meteen weer naar het feest terugge
keerd. In die tien minuten hadden ze de
moord nooit kunnen plegen. Giessen-
Nieuwkerk lag immers ruim tien kilo
meter van het Sliedrechtse huis van
Kroon verwijderd en die overbrug je per
fiets niet in tien minuten.
Maar rechercheur De Jong liet zich
niet kisten. Eerst was daar de derde
vriend, Vermeer, die onder de strenge
blik van de rechter schoorvoetend toe
gaf, dat het terechtstaande tweetal mis
schien toch wel langer dan tien minuten
was weggebleven. „Hoeveel langer?",
vroeg de rechter. „Nou, in elk geval een
flinke tijd", was het antwoord.
Het net sloot zich. Helemaal toen het
echtpaar Kroon liet weten dat de be
faamde hamer met de ijzeren steel wel
degelijk zijn eigendom was geweest. Het
tweetal verklaarde bovendien dat Klun
dert en Theunissen de hamer hadden
meegenomen toen ze op 3 augustus om
elf uur huize Kroon hadden verlaten en
dat zij, mompelend over een man die zij
hadden neergeslagen, pas om één uur
waren teruggekeerd. Daarmee was de
zaak 'rond'. De officier van justitie eiste
levenslang; de rechter ten slotte stuurde
het nog steeds hevig ontkennende duo
voor vijftien jaar naar de gevangenis.'
Theunissen en Klundert gingen on
middellijk in hoger beroep, maar het
Hof bleef achter het vonnis van de Dor-
drechtse rechtbank staan. Ook cassatie
hielp niet, net zo min als de aanklacht
wegens meineed tegen het echtpaar
Kroon. De twee zaten al vier jaar vast
toen er een bericht in de kranten ver
scheen dat Theunissen en Klundert pro
beerden herziening van het vonnis te
krijgen.
Dat bericht werd gelezen door een jon
ge journalist: Kick Geudeker, later
hoofdredacteur van de in de jaren vijftig
en'zestig zeer populaire maandagkrant
Sport&Sportwereld. Geudeker zocht de
advocaat van Theunissen en Klundert.
mr. Roobol op en ging vervolgens praten
met het echtpaar Kroon. Vlak na de oor
log haalde Geudeker de affaire in een in
terview nog eens op: „Die mevrouw
Kroon maakte in het eerste gesprek al
een opmerking die my achterdochtig
maakte".
Geudeker rook een opzienbarend ver
haal en vroeg door. Aanvankelijk zonder
succes. Pas een paar dagen later, toen hij
opnieuw naar het echtpaar ging, kwam
de waarheid aan het licht: het duo had
onder zware druk van superspeurder De
Jong meineed gepleegd.
Geudekers toenmalige krant (Het
Volk) bracht het verhaal van zijn jonge
reporter in grote opmaak. Een rel was
geboren. Vragen in de Tweede Kamer,
een minister van justitie die ter verant
woording werd geroepen en speurneus
J.F. de Jong die onmiddellijk van zijn
functie werd ontheven. Hij sleet de rest
van zijn loopbaan als passencontroleur
in de haven van Hoek van Holland.
Theunissen en Klundert die ruim vier en
een half jaar gevangen hadden gezeten,
kwamen op 14 september 1929 vrij.
Niet alleen als badplaats geniet Noordwijk aan Zee wijd en zijd faam, wie zin
heeft in een avondje 'stappen' kan er ook 's winters in ruime mate aan z'n
trekken komen. Met name de jongeren trekken elk weekeinde naar de
plaatselijke kroegen en discotheken. Lang niet iedereen in Noordwijk is daar
overigens van gecharmeerd. De bevolking is het onderhand beu om bij nacht
en ontij te worden opgeschrikt door de herrie van de 'stappers'. In de
gemeenteraad gaan steeds meer stemmen op om de sluitingstijden
te vervroegen.
door Monique Bedet
De zaterdag is zojuist overgegaan in
de zondag. Het is bijna één uur, het
bruisende kroegleven loopt op z'n
eind. Buiten doen twee politieagen
ten hun gebruikelijke nachtronde.
Te voet doorkruisen ze het uitgaans
centrum van Noordwijk aan Zee.
Hun ogen schieten van links naar
rechts, ze bespieden donkere hoekjes en
registreren alles wat zich afspeelt tussen
geparkeerde auto's. Zodra de bewaar
ders van de openbare orde iets waarne
men dat niet helemaal pluis lijkt te zijn,
gaan ze er op af. Doelbewust doch kalm
doen ze hun werk.
De ronde begint op de Parallel Boule
vard die vlak achter het strand ligt. Bij
een bushalte staat een jongen met een
papieren zakdoekje het uit zijn neus
stromende bloed te deppen. 'Wat is er
aan de hand?', vraagt een van de twee
agenten. De jongen blijkt te zijn gesla
gen door een Leidenaar. "Ik haat Leide-
naars", zegt iemand uit het groepje zes
tienjarigen dat om het slachtoffer heen
staat. Nadat ze hebben geconstateerd
dat er niets ernstigs aan de hand is, lo
pen de agenten weer verder. "Ze kwa
men zelf ook uit Leiden", meent een van
de agenten.
Schuin tegenover de halte zitten een
paar mensen in de verlichte hal van een
wooncomplex. Op beheerste toon zeg
gen de agenten dat ze "beter aan de over
kant op de bus kunnen wachten in
plaats van hier in de hal". Het advies
wordt lacherig, doch gehoorzaam opge
volgd.
Volume
De Parallel Boulevard komt uit op het
Palaceplein. De hoek om en je bent op
de De Grent, de straat waar het nachtle
ven zich concentreert. Ter linkerzijde
bevinden zich louter kroegen en disco
theken: ter rechterzijde staat op de
plaats waar het düin begint een immens,
hoekig flatgebouw. Inmiddels is het één
uur geworden. Het volume van de op
straat duidelijk te horen muziek wordt
teruggedraaid. De café-eigenaren draai
en de gedempte spots uit; felle lampen
flitsen vervolgens op. De duizenden be
zoekers slenteren naar buiten, op weg
naar auto's en bussen.
Op de stoep voor de enige winkel aan
De Grent zijn een paar mannen aan het
vechten. Ergens in een hoekje staat een
jongen te huilen. Hij wordt door twee
meiden getroost. "Ach laat hem maar
even. Hij zit pas in dienst en kan de
spanningen niet meer aan", zegt een van
de twee tegen de agenten. Het gehuil
wordt overstemd door geschreeuw en
gelach, door het geluid ook van toeteren
de en startende auto's. Vanaf de Wilhel-
mina Boulevard komt een auto aangere
den. Plankgas. De portierramen zijn
opengedraaid. De inzittenden hebben
hun hoofden buiten de ramen gestoken.
Aan hen is duidelijk af te zien dat ze poli
tie willen uitdagen. De agenten gaan niet
in op de provocaties. Ze hebben er meer
oog voor dat de brede De Grent intussen
een drukke verkeersbaan is geworden.
Avondtoerisme
Een uitgaansavond in Noordwijk be
gint in de regel vrij vroeg. Zo rond een
uur of negen melden de jongste uitgaan
ders zich present in hun favoriete disco.
Zo ook nu, op 17 oktober. De grote druk
te moet evenwel nog op. gang komen,
vandaar dat er tijd genoeg is om de eige
naren van de dancings De Bob, Club 68
en The Champ naar hun mening te vra
gen over het plan van de gemeente om
de sluitingstijden te vervroegen.
De gemeente onderzoekt of
het juridisch haalbaar is
de discotheken De Bob en Club 68, die
in de woonwijk achter De Grent zijn ge
vestigd, eerder te sluiten dan de disco
theken aan De Grent. De fractieleden
van het CDA, het Progressief Akkoord
Noordwijk (PAN) en de PvdA toonden
zich onlangs, tijdens de algemene be
schouwingen, fervente voorstanders van
vervroegde sluitingstijden van alle bar-
dancings. Zeker als in de nabije toe
komst mocht blijken dat de bewoners
van de dorpskern van Noordwijk aan
Zee overlast blijven houden, willen ze
die maatregel er doordrukken. De raads
Bij de meeste Noordwijkse discotheken worden bezoekers gecontroleerd
op wapenbezit om de veiligheid te garanderen.
Gewoonlijk wordt dat niet toegestaan.
Uit gesprekken met enkele willekeuri
ge omwonenden blijkt dat de overlast
nog wel te verdragen is. Er zijn zelfs
wijkbewoners die beweren dat ze aardig
gewend beginnen te raken aan het la
waai op straat. Anderen zorgen ervoor
dat ze slapen, voordat om een uur of één
de herrie losbarst. De uitspraken van de
ze wijkbewoners verraden hun opmer
kelijke gevoel voor tolerantie: "Dat weet
je als je bij een discotheek woont". En:
"Je hoort wat je wilt horen". Het par
keerprobleem wordt afgedaan met de
woorden: "Bij mij staan de auto's op de
stoep. Het maakt mij niet uit, ze moeten
toch ergens staan".
Het zou voor de hand liggen dat zeker
die ene bezitter van dat huis met uitrit
wél last heeft van geparkeerde auto's.
Maar nee, ook hij straalt een en al berus
ting en begrip uit. "Last van geparkeer
de auto's heb je overal, in elke stad. Als
ik 's avonds nog weg moet zet ik de hek
ken van mijn uitrit open en steek ik het
garagelicht op. Dan begrijpen ze het wel.
De enkele keer gebeurt het dat er toch
iemand z'n auto voor mijn uitrit zet.
Nou, die auto laat ik dan wegslepen door
de politie".
Een oudere mevrouw uit de Hoofd
straat zegt wel hinder te hebben van het
uitgaanspubliek. Naar haar zeggen wor
den er geregeld vernielingen aangericht
en ze zegt zich ook bij herhaling te sto
ren aan de herrie. In haar stem klinkt
duidelijk verontwaardiging door: "Die
baldadigheid als de jongelui wat op heb
ben! Ze maken krassen op het raam,
slaan stukken van de vensterbank af of
ze gooien bierflesjes op het dak. En wat
ze ook doen: ze halen parkeermeters uit
de grond. Ik zeg er maar niks van, want
dan nemen ze wraak. Maar al gaan ze
nog zo tekeer: mij jagen ze dit huis niet
uit".
De omwonenden geloven niet dat ze
gebaat zijn bij vervroegde sluitingstij
den. Ze denken dat de vernielingen en
het lawaai zich dan naar een eerder tijd
stip op de avond verplaatsen. "Het beste
kan de gemeente een parkeerkelder ma
ken op het Palaceplein en in de straat
voor mijn deur een park. Als het publiek
hier maar niet meer komt".
Frappant
In de flat Zeewijck tegenover De
Grent staan vier appartementen te koop.
Een bewoonster die met haar apparte
ment de huizenmarkt is opgegaan, ver
klaart niet weg te gaan vanwege het la
waai. "Als ik goed luister hoor ik het
dreunen van de muziek, maar ik kan er
bij slapen. De muzieksterkte is veel min
der dan in voorgaande jaren. De dan
cings zouden de deuren en ramen dicht
moeten houden, dat is het beste".
Een andere bewoner heeft eigenlijk
ook geen last van de muziek. Wel van het
gelal op straat en het overdadige getoe
ter. Deze al wat oudere bewoner vat een
en ander samen onder de noemer
"nachtterrorisme". "Ik slaap wel, als ik
het raam dicht heb tenminste. Maar ik
zou graag zien dat alles om twaalf uur
dicht gaat".
De houder van een pension draagt de
frappantste oplossing van de avond aan.
De sluitingstijd opheffen, nee, dat lijkt
hem geen goed idee van de dancinghou
ders. "Als de kroegen later sluiten gaan
de mensen later uit en blijft het gerot
zooi de hele nacht aanhouden. Nee, wil
je de overlast tegengaan dan moetje bui
ten het dorp beginnen met een uitgaans
centrum. Dan kunnen die tenten de hele
nacht doordraaien".
leden van het CDA zeiden zonodig een
stapje verder te willen gaan. De Noord
wijkse christen-democraten vinden dat
het 'avondtoerisme' hoe dan ook terug
gedrongen moet worden. De partij pleit
daarom ook voor een beperking van het
aantal uitgaansgelegenheden.
Mocht aan wens van een meerderheid in
de gemeenteraad gehoor worden gege
ven, dan zijn De Bob in de Van Speijk-
straat en Club 68 in de Hoofdstraat waar
schijnlijk de eerste uitgaansgelegenhe
den die worden aangepakt.
De eigenaren van de dancings reageren
verontwaardigd. Ze vinden het onrede
lijk dat zij als enigen de schuld krijgen
van de overlast. Vooralsnog gaan ze er
van uit de regeling er niet komt. Maar als
De Bob en Club 68 straks toch eerder
dicht moeten dan de andere dancings,
dan zullen de heren niet schromen naar
de rechter te stappen.
Keurig in het pak gestoken staat de
uitbater van De Bob bij de ingang van de
tent, veilig geposteerd achter twee breed
geschouderde portiers. Zijn zaak draait
al 35 jaar. "Kijk eens", zo verschaft hij
uitleg, "ik was een van de eersten die
zich hier vestigden. En dan krijg ik nu
de schuld van wat er na die tijd aan over
last is ontstaan doordat er hier steeds
meer dancings zijn gekomen. Een jaar of
tien geleden kwam het toerisme uit
Duitsland op gang. Noordwijk werd
overal gepromoot door de gemeente, de
badplaats moest aantrekkelijk worden
gemaakt voor de Duitse toeristen-
stroom. Het horecawezen groeide
enorm. Maar op een gegeven moment
begon het Duitse toerisme af te nemen,
omdat de reizen naar de Middellandse
Zee in trek raakten. Het 'avondtoerisme'
is er voor in de plaats gekomen.
Als alle andere dancings aan de
Noordwijkse kust heeft men bij De Bob
vorig jaar een - verplichte - geluidsgren-
ser in gebruik genomen. Die voorkomt
dat de muziek een bepaalde decibel-
grens overschrijdt. Bij de ingang is ook
nog een tussendeur geplaatst waardoor
het geluid wordt tegengehouden. "Naast
de aanpassingen doen we ons best om
het lawaai op straat te beperken. Aan de
bezoekers vragen we bij het weggaan of
ze zachtjes doen op straat en de portier
houdt een oogje in het zeil. Maar je weet
niet wat er om de hoek van de straat ge
beurt".
Winst
Het is van De Bob maar een klein
stukje lopen naar Club 68. De jeugdige
eigenaar heet Nico van Hese jr, die ook
de Noordwijkse dancing Club 71 en de
Bibob aan het Amsterdamse Rem-
brandtplein beheerst. Hij heeft zo zijn ei
gen theorie over het plan. dat in de
Noordwijkse gemeenteraad is ont
vouwd. "Het zit zo in elkaar: eerst willen
ze ons eerder dicht hebben, waardoor de
omzet zal dalen. Het uiteindelijke doel
De dansvloer van Club 68. Op een elektronisch bord achterin de zaal
staat de tekst: 'Wij verzoeken iedereen op straat bij het naar huis gaan
zich rustig te gedragen. Jullie gedrag op straat bepaalt onze en jullie
sluitingstijd'.
Wagenwijd open!
Discotheek De Bob, die vanzelfspre
kend ook op de route van de patrouille
ligt, is volgens de politie één van de wei
nige gelegenheden die zich houdt aan de
regels die ter voorkoming van geluid
soverlast zijn opgesteld. Daarentegen
staan bij de horecabedrijven aan De
Grent de deuren meestal wagenwijd
open. De ervaring heeft de agenten ge
leerd dat op daar op zomerse dagen dan
ook de bovenluiken worden opengezet.
"Ze moeten eigenlijk allemaal een tus
sendeur inbouwen zoals De Bob heeft
gedaan. En een goed ventilatiesysteem
aanschaffen. De portier van De Bob
houdt meestal ook de straat goed in de
gaten. Het verbaast me dat er deze keer
brommers in de Van Speijkstraat staan.
De Grent om één uur in de nacht. File op de weg en op de stoep.
(foto's Henk Bouwman»
van de gemeente is de buurt saneren en
ons eruit zetten. Als het eenmaal zover is
hoeven ze ons door de teruggelopen
winst van de zaak nog maar een kleine
financiële vergoeding te geven. De ge
meente vraagt ons medewerking te ver
lenen aan een oplossing die wij helemaal
niet zien zitten. En dat terwijl we wel
met een alternatief komen".
"Het lijkt me een goed idee om in een
proefperiode te bekijken wat er gebeurt,
als de sluitingstijd wordt opgeheven.
Een heleboel andere dorpen in Neder
land hebben dit ook geprobeerd en in
tachtig procent van de gevallen bleek
dat de overlast afnam. Als er een onbe
perkte sluitingstijd wordt ingevoerd
stromen de cafés en dancings geleidelijk
aan leeg. Nu komt alles om één uur in
één keer naar buiten. Elke tent heeft
haar eigen publiek en al die mensen ko
men elkaar tegen op weg naar hun auto.
Dat wordt dan een geschreeuw en getoe
ter naar elkaar".
Peter Beuk, één van de twee eigenaren
van bar-disco The Champ aan De Grent,
is net als de andere twee eigenaren be
reid mee te werken aan het terugdringen
van de geluidshinder op straat. Maar
daarbij wil hij wel zakelijk blijven den
ken. "Voor wat hoort wat", zegt Beuk.
"Wij hebben de gemeente voorgesteld
de mensen van hier naar hun auto's te
begeleiden, zodat ze op straat rustig blij
ven. Daar moet dan wel tegenover staan
dat wij zelf mogen bepalen hoe laat we
de boel sluiten".
Koffie
Om twaalf uur zitten zeven agenten,
die vannacht dienst hebben, rond de ta
fel in het politiebureau aan de Oude Zee
weg. Er wordt een bak koffie gedronken
om goed wakker te blijven. De meesten
hebben nog zes uurtjes voor de boeg. De
tongen komeh goed los als de opheffing
van de sluitingstijden ter sprake komt.
De nachtploeg is eensgezind van me
ning dat het gerotzooi op straat de hele
nacht blijft doorgaan, als de sluitingstijd
wordt opgeheven.
"Als dat gebeurt, komen hier na drie
uur ook de mensen uit Den Haag nog
even doorzakken". Eén van de agenten
zegt niets te voelen voor een proefperio
de waarin uitgaansgelegenheden zich
niet gebonden hoeven te achten aan slui
tingstijden. "Dat wordt niks. De Noord
wijkse badgasten hebben een andere
mentaliteit dan de mensen die in andere
dorpen uitgaan". En een andere agent
vindt het een "raar plan van de gemeen
te" om alleen De Bob en Club 68 eerder
te sluiten en de anderen niet. "Dat lost
de overlast niet op".
Concentratie van alle uitgaansgele
genheden langs De Grent in combinatie
met een vroege sluitingstijd acht de poli
tie een betere oplossing voor het terug
dringen van de overlast. "Want dan blij
ven een heleboel mensen die van ver ko
men weg en met al de discotheken op
één plaats is alles goed in de gaten te
houden".
En dan zou er volgens de aanwezi
ge agenten ook nog wat te zeggen zijn
voor de bouw van een parkeergarage op
het Palaceplein of op het Jan Kroons-
plein."Als het uitgaanspubliek de auto's
in een parkeergarage vlakbij De Grent
kon zetten, werd de woonwijk meteen
ontlast. Maar het geld hè, de gemeente
moet dat wel betalen".
Paaltjes
Even later wordt het tijdens de ronde
door de dorpskern van Noordwijk aan
Zee duidelijk waarom een parkeergara
ge geen overbodige luxe is. De wijk staat
vol auto's. De aanwezige parkeerplaat
sen zijn overvol. Als gevolg daarvan
staat het bli/c geparkeerd voor uitritten
en ook op plaatsen waar alleen vergun
ninghouders mogen parkeren. Langs de
meeste stoepranden staan vierkante
houten paaltjes die zijn aangebracht om
automobilisten ervan te weerhouden
ook de stoepen als parkeerplaatsen te
kiezen. Op de uitgaansavonden - 's win
ters alleen in het weekeinde, 's zomers
de hele week door - is dit een bekend
beeld in Noordwijk aan Zee.
Het publiek trekt zich niets aéfti van de
regel dat in een deel van de straten
's avonds alleen de bewoners met een
vergunning mogen parkeren. Eén van
de agenten op de ronde: "De gemeente
denkt dat als je maar genoeg bonnen uit
schrijft het parkeerprobleem wel op te
lossen is. Maar de mensen blijven ver
keerd parkeren. Ze calculeren de boete
gewoon in, dat bekeuring zit in het bud
get van een avondje uit. Daar komt nog
het volgende bij: als de mensen de auto
niet in de woonwijk mogen parkeren,
zetten ze die gewoon een paar straten
verderop. Dat heeft tot gevolg dat ze ver
der moeten lopen en dat een nog groter
deel van het dorp last heeft van ge
schreeuw en optrekkende auto's in de
nacht".