Meeste kinderen dragen te kleine schoenen Archiveren van (kleurenfoto's per computer EXTRA op maandag Kinderarts Van Delft: 'gevolgen vaak al snel catastrofaal' Karl Lagerfeld in zee met Klaus Steilmann IK HOU VAN HOLLANDn 1 ELEKTRONICA lil!,lrk Sm" Pieper geeft boodschap door Programmatuur-doorbraak met Picture Power MAANDAG 19 OKTOBER 1987 PAGINA 11 Zeg tegen Henk van Delft uit Blokker 'kinderschoenen' en hij stort een stroom informatie over je uit. Vaak spuwt-ie ook gal, vooral over verkeerd of te klein kinderschoeisel of slechte verkopers. Er wordt zijns inziens veelal te gemakkelijk op de bonnefooi schoeisel gekocht voor kinderen en men laat de kleinen vaak te lang met te krappe schoenen lopen. Om over trim- en modeschoeisel nog maar te zwijgen. Dus trekt Van Delft, die voorzitter ad interem is van de, vorig jaar in het leven geroepen, Stichting Jeugdschoenen, zijn mond open en toont waar de schoen wringt. door Gerard Smit Hoewel onze voeten het als dragers van het lichaam zwaar te verduren hebben, krijgen ze relatief weinig aandacht. Juist op jonge leeftijd, wanneer de voeten nog sterk groei en en de botten vrij zacht en dus (ver)vormbaar zijn, moeten goede schoenen worden gedragen. Van wege die soepelheid van de botten, doen bij heel jonge kinderen te krappe schoenen ook niet zo gauw pijn. Verkeerd of te klein schoeisel op jonge leeftijd kan tot hamerte nen. voetverzakkingen enz. leiden en op latere leeftijd tot voet-, heup-, knie- en of rugklachten. Trimschoenen „Meer dan 60 procent van de ou deren boven vijftig jaar heeft voet problemen. En dat zijn opvallend vaak vrouwen die aan het eind van de jaren veertig, begin vijftig hun voeten in pumps persten. En ook nu worden voeten in te nauw of slecht schoeisel gepropt of loopt men hele dagen op trimschoenen. Ik durf te beweren dat door de komst van de modieuze schoen een industrie is ontstaan voor speciale pasvormschoenen", aldus Henk Van Delft. Die industrie heeft, als de voorte- kenen en de Stichting Jeugdschoe nen ons niet bedriegen, een gou den toekomst voor de boeg, ge schoeid op onnodig leed. Volgens een enquête van het maandblad Ouders van Nu draagt zeventig procent van de kinderen wel eens te kleine schoenen. Bij de meet- week van de Stichting in 1986, con stateerden kinderschoen-specialis ten dat zestig procent van de kinde ren te kleine schoenen aan had. Volgens de Tilburgse kinderarts Robert Holl, die zich bijzonder in deze materie verdiept heeft, is een zorgwekkend, groeiend aantal kin deren via verkeerd schoeisel op weg naar een slechte voetconditie. Hoewel Holl toegeeft dat het we tenschappelijk bijna niet te bewij zen valt dat veel voet- heup-, knie- en rugklachten te wijten zijn aan verkeerd schoeisel op jonge leef tijd, kunnen we op zijn gezag voet stoots aannemen dat het voor veel gevallen wel opgaat. Toch zal het nog heel wat voeten in de aarde hebben voor alle kindervoeten ge stoken zullen zijn in goed schoei sel. Het opgroeiend grut trekt liever aan wat in de mode is en de kinder schoen-specialisten rekenen forse prijzen voor hun produkten. Een stel goede kinderschoenen kost, volgens Van Delft, tussen de 120 en 150 gulden. Dat kan lekker oplo pen, aangezien kindervoeten soms wel 2 tot 3 maten per jaar groeien. Handwerk „Zeker als je meerdere opgroei ende kinderen hebt, kost dat jaar lijks heel wat geld. Maar ja. een kin derschoen van een kwaliteitsmerk is handwerk, waarvoor ongeveer driehonderd handelingen nodig zijn. Helaas maken prijsbrekers daar gebruik van door goedkoop spul in warenhuizen en super markten te dumpen", verzucht Henk van Delft. De Stichting Jeugdschoenen is opgericht om te genwicht te bieden aan die prijs- dumping, omdat daarbij niet de ge- zondheid.van de voet, maar die van de portemonnee voorop staat. De stichting wil een kwaliteits- en voorlichtingsorganisatie zijn. Dameskleding, die het handschrift van de beroemde Duitse mode-ont werper Karl Lagerfeld draagt, zal binnenkort niet alleen meer zijn weggelegd voor de beter gesitueer den. Volgend jaar komt er een nieuwe confectiecollectie van Karl Lagerfeld op de markt. De in Parijs gevestigde couturier is onlangs een samenwerkingsovereenkomst aan gegaan met de confectionair Klaus Steilmann uit West-Duitsland, de grootste confectieproducent van Europa. Volgens de stichting zijn goede kinderschoenen gemaakt van ma teriaal dat voldoende kan ademen. Ze geven de voet voldoende steun, zonder de groei te belemmeren. Een goede kinderschoen moet bij aankoop ongeveer 15 millimeter groter zijn dan de langste teen. Kin derschoeisel hoort in meerdere breedtematen beschikbaar te zijn, aangezien kindervoeten altijd rela tief breed zijn en pas tegen het zes- Karl Lagerfeld zal een nieuwe kledinglijn voor Steilmann ont werpen in een redelijke prijsklasse. De nieuwe collectie gaat de naam „KL by Karl Lagerfeld" dragen. Het Klaus Steilmann-concern staat al geruime tijd aan de top in de confectie-industrie in Europa. Het bedrijf, dat tal van verschillen de ondernemingen en merken voor de diverse doelgroepen kent, be reikte vorig jaar een omzet van 1,162 miljard DMark. De collecties van Steilmann worden in meer dan tiende jaar de normale lengte- /breedte-verhouding bereiken. Verder dient elke goede schoenen zaak iedere twee maanden te con troleren of de gekochte schoenen nog perfect passen. Daarvoor be staan speciale meetinstrumenten en pasvormindicators. „Op de verkopers rust de morele plicht om die gratis metingen niet uit te buiten voor verkoop, maar dat is makkelijker gezegd dan ge daan. Het zou beter zijn als derge- tachtig bedrijven (waarvan 39 ei gen vestigingen in de Bondsrepu bliek) met ruim 20.000 medewer kers over de hele wereld vervaar digd. Vorig jaar werden ruim 23 miljoen stuks kleding op de markt gebracht, in praktisch alle landen van Europa, in Canada, de Verenig de Staten en Zuid-Afrika. De collectie „KL by Karl Lager feld", die geënt zal zijn op de vrouw met een grote interesse in mode, zal in een beperkt aantal zaken te koop zijn. (GPD). lijke voetmetingen werden ver richt door consultatiebureaus en schoolartsen", aldus de Tilburgse kinderarts Holl. „Niet alleen voor de zuiverheid ten opzichte van die winkeliers, maar omdat dan bij alle kinderen de voeten gemeten wor den, want nu niet het geval is. Ter wijl het juist dringend nodig is, want wat ik af en toe onder ogen krijg is ongelooflijk. De gevolgen van slecht schoeisel kunnen al bij jonge volwassenen catastrofale vormen aannemen. Helaas heeft de medische wereld nauwelijks belangstelling voor dit onderwerp. Ook het ministerie van volksgezondheid doet niets, terwijl de situatie alleen maar slechter wordt. Daarom is het goed dat een organisatie als Stichting Jeugd schoenen tenminste iets doet. Hun bevindingen maken dan misschien eindelijk iets los bij de autoritei ten", aldus kinderarts Holl. De stichting heeft sinds kort een gratis informatie-telefoonlijn be schikbaar, waar iedereen terecht kan met vragen over kindervoeten en -schoeisel. Nummer 06-0225095. alleen tijdens kantooruren. Hoeden, alpino's, dassen en kranten willen vandaag naar de hemel. Kaalhoofdigen mompelen verwensingen. De haren die ze voor de spiegel zo nauwkeurig over hun schedel hebben staan te distribueren worden door een gemene rukwind de verkeerde kant op gelegd, dezelfde kant op als het gras naast de bushalte. Nu nog wat slagregens erbij en het beeld is compleet: Holland op zijn best. Zouden wij in den vreemde naar zo'n ongezellig land terugverlangen? Heimwee. Ik heb er vorige week een treffend voorbeeld van gezien in een televisie-uitzending. Daarin pinkte een naar Joegoslavië geëmigreerde Nederlandse dame wat tranen weg bij het lied 'Ik hou van Holland', dat haar werd aangeboden door het Westlands Mannenkoor en Ted de Braak. De muziek, en dan vooral de lichte, is een perfect voertuig voor een gevoel als heimwee. Toen de regel: 'Op heel deez' grote aard, al ben 'k van huis en haard, is 't kleine Holland mij het meeste waard' opklonk, ging er een rilling over mijn rug. Alsof mij een kille tochtvlaag bereikte. Een tochtvlaag binnengeglipt door de deur die ik had laten openstaan bij mijn ingebeelde vertrek uit Holland Dit soort liedjes tilt mij in gedachten ogenblikkelijk over onze landsgrenzen heen. Vanuit dat 'buitenland' zie ik dan ineens hoe mooi ons landschap is, hoe lullig-lief de Nederlandse zeden en gewoonten. Ik zie pluchen kleedjes, hard geworden van het gemorste bier, en daarop, dampend, de 'biefstuk brood'. Ik zie vrouwen met regenkapjes op. En weiden, met daarin oude badkuipen. Met grijs landbouwplastic toegedekte wintervoorraden gras, tegen de westenwind beschermd door honderden autobanden, door de sneeuw 's winters omgetoverd tot grafkransen. Mijn oor verneemt de Hollandse volksaard uitmuntend typerende uitdrukkingen als 'zakkenwasser' en 'sodemieter op'. Bijna vóelen kan ik de portemonnees in de achterzakken van mannen die hun pilsen tillen onder het uitstoten van de heilwens: 'Proost! Moeders kont is vaders troost!' Ik weet niet wie het lied 'Ik hou van Holland' heeft geschreven, maar het is in het genre geniaal. Het lijkt wel alsof de maker ervan het in een vliegtuig heeft geschreven. Zijn tekst geeft in vogelvlucht een beknopt doch grondig beeld van ons land. Misschien dat het daarom ook wel zoveel 'afstand' opwekt in het hoofd van de luisteraar. Echt puntig kun je de tekst overigens niet noemen. Het is een aaneenschakeling van cliché's die zo in de een of andere buitenlandse reisfolder zouden kunnen staan. Maar misschien is het dat ook wel, misschien zijn wij toeristen in ons eigen land. Is het in dit verband niet opmerkelijk dat dit puur-Hollandse lied beroemd is gemaakt door een Duitser, namelijk de zanger Josef Schmidt? Holland. Je kunt er veel kritiek op hebben, maar karakteristiek is het wel. Dat komt niet alleen door het landschap zelf, maar ook door de mentaliteit van de mensen die er wonen. Ze houden zich in deze moerasdelta en elders staande met een eigenaardig soort humor. Iemand heeft mij daar eens een aardige anekdote over verteld. We schrijven 1943. Plaats van handeling: hetWestbahnhofin Berlijn. Op een van de perrons staan honderden mensen, dicht opeengepakt. Het zijn krijsgevangenen, Fransen, Russen, Polen. Ze worden door soldaten de wagons ingeschopt. Maar de trein kan nog niet vertrekken. Men wacht nog op de Hollanders. In de verte kun je ze zien aankomen. Maar wat is dat nu?! Er klinkt gezang. Wat zingen ze? Het is niet waar! Daar klinkt uit honderden kelen het 'Ouwe taaie, jippiejippiejee!'. Dat is leuk. Typisch Hollands. Het is humor tegen beter weten in. Die moetje ook wel bezitten als je woont in een land als het onze, waar de bloemkolen tot in de hemel groeien. Maar toch: 'Ik hou van Holland'. Wat word ik daar droevig van, melancholiek. ANGELA PINNEBERG - «ESTMtf ÏEfllTï ftSSOCIATEÏ -- listing Nsiler: 2263 fricts il?5,888 Street 28 üotU Slw So»d -saaan Een voorbeeld uit het computer-foto-archief. In het midden de afbeel ding, daaromheen allegegevens, inclusief trefwoorden en zoekmenu's. (foto GPD) om een even hoge beeldkwaliteit en scherpte te halen als bijvoor beeld een grootbeeld kleurendia. Die kwaliteit - nodig voor bijvoor beeld tijdschriften en grootbeeld- projectie - haalt de apparatuur niet. In zo'n geval kan men echter wel via het computer-archief veel af beeldingen bekijken en dan de ori ginele illustratie opzoeken. Die is gemakkelijk te vinden aan de hand van de computer-indelmgconfiguratie"van picture Power De prijs van het maken (nog) wat beter beeld, maar een na deel het feit dat een beeldplaat een star medium is. De plaat kan niet zelf worden beschreven en moet dus industrieel worden aange maakt. De prijs daarvan is buiten gewoon hoog, speciaal voor slechts éên (archiefexemplaar. Bovendien is het dan weer niet mogelijk dit archief aan te passen aan de laatste gegevens: up to date te maken. Een andere, al bekende mix van media en de computer, is die van de beeldplaat in samenhang met de computer. Daarbij komt het beeld van de beeldplatenspeler en wordt de zoek- en stuurfunctie ook door de computer gedaan. Het Voordeel van deze methode is een beeldplaat is bijna zo hoog als een configuratie van Picture Power. De benodigde apparatuur komt op een kleine 30.000 exclusief btw. Daarbij is geen pc inbegrepen, wel de software, de insteekkaart, came ra en monitor. Een en ander wordt geleverd door het Rijswijkse be drijf 'LCS softwarediensten' Ericsson heeft tijdens de on langs in het RAI-complex gehou den Efficiency Vakbeurs een nieuwe 'pager', pieper of netjes gezegd 'oproepsysteem' geïntro duceerd. Ericsson Paging en het zuster bedrijf NIRA leveren nu een zak- pieper die niet alleen handzamer is dan alle bestaande systemen, maar ook nog een volledige tekst- boodschap kan bevatten. In het scherm van de 'Textpager' kan een boodschap van maximaal 32 tekens worden 'gepiept'. Dat wil zeggen dat daarin een gewone tekst kan staan, in plaats van een code-boodschap. Daarbij kunnen cijfers en letters door elkaar wor den gebruikt. Het bedrijf - waarvan een an dere tak telefoonsystemen en cen trales doet, maar in Woerden te vens een vestiging heeft op het ge bied van computers - is een van de actiefste firma's op het gebied van communicatie. De (minst) opvallendste pieper is zo groot als een creditcard. Men levert voorts apparaten op het gebied van toegangscon trole, alarmering voor bejaar den, gesloten televisiesystemen bewaking en inbraak- en brand alarm. RIJSWIJK (GPD) -Ook kleurenfoto's kunnen in de toekomst in het geheugen van een computer worden opgeborgen. Met de introductie van nieuwe programmatuur en bijbehorende apparatuur is het nu mogelijk kleurenbeelden te archiveren en snel terug te zoeken. Een interessante nieuwe doorbraak van de computer. door Hugo van der Heem De daarbij gebruikte programma- tuur heet 'Picture Power'. Het pak ket kan werken op een gewone personal computer. Hoeveel kleu renbeelden ermee kunnen worden opgeslagen hangt natuurlijk af van de capaciteit van het geheugen van de computer. Voor het vastleggen van een kleurenfoto's of tekenin gen is normaal al gauw 250 Kb no dig, zodat er slechts drie foto's kunnen worden vastgelegd op een normale diskette. Picture Power gebruikt echter een speciale compressie techniek, waarbij de beelden worden samen gebald tot 25.000 tekens, ofwel een- tiende van de capaciteit die men oorspronkelijk nodig had. Daar door kunnen er 30 foto's op een gé- wone disk en ongeveer vijftig op een AT-Floppy. Het beschikbaar komen van grotere en snellere ex terne geheugens draagt alleen maar bij tot de nieuwe manier van archiveren. Op een 32 Mb harddisk kunnen ongeveer 1200 beelden worden vastgelegd. En dat is voor veel toepassingen ruim voldoende. De nieuwe software kan overal gebruikt worden waar men (kleu renbeelden snel moet kunnen op zoeken en waarbij die afbeeldin gen moeten zijn vergezeld van een reeks gegevens. In een ziekenhuis bijvoorbeeld kan men medische foto's met gege vens over soort operatie, patiënt en datum vastleggen. Bij de makelaar zouden beschikbare huizen op plaats, straat, prijs en categorie kunnen worden vastgelegd. Bij het NOS-journaal zou men a la minuut portretten van personen die in het nieuws zijn uit het archief kunnen vissen en projecteren. Complete uitrusting voor het archiveren van foto's: camera, kleuren- en zwart wit monitor, computer met zo nodig een extra geheugen. Een afdruk- eenheid ontbreekt. Die is ook niet altijd noodzakelijk. (foto GPD» via de personal computer is na tuurlijk wel meer geheugen nodig. Een optische plaat, zoals die nu le verbaar is op de computermarkt, is dan de oplossing. De Gigabyte disk of WORM (Write Once Read Many) brengt uitkomst omdat daar 40.000 kleurenfoto's op passen. Het principe van eenmaal schrijven en het eenmaal geschreven beeld dan vele malen te kunnen raadplegen, is in dit geval natuurlijk uniek. Picture Power heeft een IBM- computer of compatibele machine nodig. Dan kan een XT zijn voor een kleine databank, maar beter is een snelle AT, die in principe ook een groter geheugen kan bewerken en kortere zoektijden geeft. Zoe ken gebeurt via dBase III-softwa- re, een bestaand en beproefd ar chief-programma. Middels de daarin opgenomen trefwoorden, nummers en hoofd stukken die men zelf kan definië ren, roept men de afbeelding op. Die komt in een kader op het scherm te staan, met de archief-ge- gevens rondom de afbeelding. De invoer van beelden naar de computer kan geschieden met een video-camera, zowel van kleuren foto's (dia's) als van drie-dimensio nale beelden. Men kan ook de Still Video Camera gebruiken (Canon heeft er zo een), als wel de compu ter rechtstreeks op röntgen-appa- raat of microscoop aansluiten, middels een adapter. Het nieuwe pakket staat het ook toe om beelden uit andere compu ters binnen te krijgen via telefoon lijnen, terwijl men tenslotte ook gewoon diskettes kan uitwisselen. Er zullen ook kleurenscanners ko men waarop men (zo ongeveer als op een fotokopieer-apparaat) een afbeelding kan leggen, die daarop wordt ingelezen. Met het vastgelegde beeld kan men ook manipuleren, alvorens het op te slaan. Men kan het con trast beïnvloeden, met een 'Paint'- programma onvolkomenheden bij werken en de afbeeldingen vergro ten, verkleinen, uittrekken, links/ rechts verwisselen of om de hori zontale as laten tuimelen. Dat kan allemaal omdat het ingelezen beeld gedigitaliseerd is door de bij Pictu re Power behorende insteekkaart voor de computer. De uitvoer van de illustraties kan geschieden met een kleurenprinter of kleuren-afdrukker (er is onlangs een nieuwe Hitachi gelanceerd die snel een soort kleurenfoto af drukt). Eventueel is het mogelijk het beeld weer naar een camera unit te sturen (voor projectie of voor video en/of uitzending). Maar in veel gevallen zal men de kleu renbeeldbuis van de computer ge bruiken om de afbeelding te beoor delen of te kijken of het om de ge wenste afbeelding gaat. In één opzicht is het systeem nog niet volmaakt. Het is niet in staat Verzekeringsmaatschappijen moeten ermee in staat zijn waarde volle voorwerpen te archiveren, terwijl een bibliotheek of botani sche tuin op elk gebied verzame lingen in de computer-databank zou kunnen onderbrengen. Heel futuristisch en Orwelliaans zou het zijn om een databank met portret ten van werknemers te gebruiken bij de toegangscontrole. Misschien iets voor bedrijven, waarin ge heimhouding verplicht is. Naarmate men meer wil opslaan De computer kan orde scheppen in deze fotochaos. (foto gpd»

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1987 | | pagina 11