Anouilh en de bittere
vracht van het verleden
'Bestuur Globe
is arrogant
en bekrompen'
Beklemmende tragiek van Pina Bausch
Eén van de grootste toneelschrijvers overleden
Raad voor de Kunst
fel bekritiseerd
Klapsigaar houdt kinderen leuk bezig
Schilderijen en muziek: geslaagd experiment
PAGINA 22
KUNST
MAANDAG 5 OKTOBER 1987
PARIJS Op 77-jarige leef- zÜn leven niet alleen enthousias-
tijd overleed gisteren
r ook bittere haat had op-
Lansannp Tean Annnilh g:iwekt- z«n stukken werden niet
LjUUSanne ^Jean Anouiln, alleen omschreven als'helder en fi-
Frankrijks belangrijkste na- ïosofisch',
oorlogse toneelschrijver. In reactionair'
telegrammen aan de wedu-
we sprak president Mitter
rand van "een groot schrij
ver, die zijn stempel op het aanspreekbare en onderhoudende
r ook als 'cynisch e
Anouilh is wel een 'avant-gardis-
tische boulevardier' genoemd,
waarmee werd bedoeld dat hij zijn
stukken schreef in de gemakkelijk
Franse
drukt".
toneel heeft ge-
door
Rudolf Bakker
Premier Chirac noemde Anouilh:
"een van de briljantste toneel
schrijvers van onze tijd" en de mi
nister voor cultuur Francois Leo
tard wist in de gauwigheid te mel
den dat Anouilh een "heldere en
bittere blik" op het leven had.
Jean Anouilh werd in 1910 in
Bordeaux geboren. Zijn vader was
kleermaker, zijn moeder violiste.
Nadat het echtpaar met zoon Jean
traditie van het boulevard-theater,
terwijl hij zich in de uitwerking
van zijn thema's een (in relatie tot
de vrolijke vorm) onverwachte
zwartkijker en cynicus toonde die
er niet in geloofde dat de menselij
ke relatie ooit iets goeds kon ople
veren. Eenzaamheid, onvermogen
tot communiceren, bedrogen on
schuld en de hel van de oude dag
behoorden tot zijn geliefde the-
In de duistere oorlogsjaren, toen
Anouilh zijn grote triomfen vierde,
strooide hij met zijn stukken nog
eens extra zout in de wonde van de
nationale verdeeldheid. 'Antigone'
was een herschreven versie van het
Parijs
3 gaan
jongen eerst een baantje bij een re
clamebureau, waar hij kennis
maakte met de dichter Jacques
Prévert. Al op zijn twaalfde schreef
de kleine Jean toneelstukken in
verzen. In '32 werd 'Hermine', zijn
eerste volwassen stuk opgevoerd,
dat meteen al een doorslaand suc
ces bleek.
Na zijn baantje bij het reclame
bureau was Anouilh enige tijd
Sophocles,
de
held Creon vereenzelvigd werd
met de Duitse bezetter en Antigo
ne met de onuitroeibare rebel. 'De
arme Bitos' (1956) werd in zijn da
gen wel opgevat als een dolkstoot
in de rug van het verzet. In dit stuk
komt het Anouilh typerende the
ma aan de orde dat de bittere
vracht van de herinnering het he
den voortdurend vergalt. "De erva
ring die we hebben opgedaan
cretaris van de grote toneelspeler maakt" - aldus Anouilh - "dat zich
Louis Jouvet, een man die hij gron
dig begon te haten. Zijn grootste
roem oogstte Anouilh met stukken
als 'Antigone' uit '44 dat 500 op
voeringen haalde en met TAlouet-
te' ('de leeuwerik') dat meer dan
600 voorstellingen beleefde.
Anouilh's roem begon in de jaren
van de bezetting. Zijn levenswerk
omvat een dertigtal toneelstukken.
i tweede natuur vormt die
we tenslotte niet meer van onze ei
gen werkelijkheid kunnen onder
scheiden". 'De arme Bitos' was in
feite een bittere satire op de vierde
Franse republiek en in de grond
van de zaak uitgesproken anti-par
lementair.
Jean Anouilh deelde zijn stuk-
Klamer, vorig seizoen begonnen
bij het zuideüjk theatergezelschap,
is helemaal niet te spreken over het
feit, dat het bestuur - achter hem
om - met twee andere regisseurs
heeft gesproken. Die twee, Theu
Boermans en Arthur Sonnen, zou
den de artistieke leiding van Globe
moeten komen versterken.
Verbolgen
De zeer verbolgen artistiek leider
schrijft verder in de zaterdag ver
schenen brief: „Elke poging van de
huidige directie om het bestuur
kwalitatief te versterken, is stelsel
matig getorpedeerd. Wat ik de af
gelopen tijd, wat mijn bestuur be
treft, heb meegemaakt, kan ik niet
anders omschrijven dan provincia-
listsich, in de meest karikaturale
Volgens Klamer, die stelt dat
'Globe door het bestuur in de uit
verkoop is gedaan', gaat het bij het
bestuur alleen maar om macht.
„Het is van levensbelang dat de
verantwoordelijkheid voor de con
tinuïteit van toneelmaken in Eind
hoven beheerd gaat worden door
en onmogelijk gemaakt. Het is ge
woon geen goed bestuur. Ik hoop
dan ook dat ze de brief van Ronald
ter harte zullen i
,Het bestuur denkt dat ze zelf een
gezelschap kan runnen. Ze zijn ge
woon op de stoel van de directie
gaan zitten. Dat kan natuurlijk
niet. Wat dat betreft zijn het echt
kleine regentjes..."
Nieuws
De zakelijk leider denkt niet dat
de subsidie die Globe krijgt na dit
seizoen zal worden gecontinueerd:
„Neen, de Stichting Zuidelijk To
neel Globe is dan echt geschiede
nis. We zullen met iets nieuws ko
men. Een nieuwe toneelvoorzie
ning in het zuiden van Nederland.
Prof. F. Sluyter, voorzitter van
Globe, zegt dat er inderdaad ge
sproken is met een aantal mensen
over versterking van de artistieke
leiding. „Maar al bij de aanstelling
van Klamer is dat afgesproken. De
artistieke leiding zou uit zeker
twee personen moeten bestaan",
aldus Sluyter. Volgens de voorzit
ter was ook Klamer bereid om
daarover te praten. „Later is hij
die zich niet verlagen tot daarop echter teruggekomen. Ik
een kruideniersmentaliteit.
Onmogelijk
Zakelijk leider Kommer 't Man
netje geeft desgevraagd te kennen
ook niet erg te spreken te zijn over
de handelswijze van het bestuur:
„Het bestuur heeft zich in de afge-
weet ook niet a
Volgens hem ligt het in de rede
dat Klamer zijn ontslag indient als
hij het niet eens is met het beleid
van het bestuur.
Klamer op zijn beurt hoopt in elk
geval dit seizoen bij Globe af te
kunnen maken: „Maar ik maak r
lopen maanden goed belachelijk ernstig zorgen of men mij daartoe
in de gelegenheid zal stellen."
STUDENTENORKEST - Het Ne
derlands Studentenorkest gaat van
10 tot en met 19 januari 1988 op OVERLEDEN - De Amerikaanse
tournee. Dit wordt de 36ste in de actrice Madeline Carroll, bekend
gescheidenis van het NSO. Het geworden door onder andere haar
programma omvat het opdrachts- rollen in vroege films
stuk Tala van Jan Rokus van Roo- Hitchcock, is zaterdag
zendaal, het pianoconcert in G van durige ziekte
Alfred
lang
haar Spaanse
In zijn beroemde 'Becket' stelt erg gemakkelijk is'. En elders i
Anouilh dat de ziel van de aartsbis
schop van Canterbury te koud was
om de liefde die zijn koning Hen
drik II hem toedroeg te beantwoor
den. In zijn oeuvre worden ook hu
welijken als 'de hel' omschreven
en gaan zelfs de meest idyllische
relaties tenslotte aan het menselijk
tekort kapot.
In 'Het strijdgewoel' ('La Foire
d'empoigne') zegt een der helden,
in de persoon van koning Lode-
wijk XVIII, over deeenen die hem
het stuk merkt de koning nog op:
"Geloof me, we hebben bijna altijd
iets beters te doen dan dood te
gaan".
Hij stierf. Het is niet bekend of hij
in het brave Zwitserland dan wel
in Frankrijks 'adderkluwen' - en
dat was een van zijn geliefde ter
men - begraven wordt.
Choreografieprij s
Charles Corneille
Met hoofdrolspeelster Danielle Lebrun (Electra) neemt Jean Anouilh in
1972 haar rol do voor het toneelstuk 'Je was zo lief toen je klein was'.
(foto ANP)
AMSTERDAM (ANP) - De Raad
voor de Kunst is de raad voor het
kunstbeleid geworden. Zij gaat
steeds meer het werk doen van de
'troubleshooters' van het ministe
rie van WVC. Deze kritiek uit Tom
Blokdijk in het Nederlands Thea-
terboek 1986/1987 dat vrijdag in het
Nederlands Theaterinstituut in
Amsterdam werd gepresenteerd.
Volgens Blokdijk bestaat de
werkgroep toneel van de Raad
voor de Kunst uit te veel 'kunstma
nagers'. „Dramaturgen zitten er
niet in. Tien jaar geleden gaven zij
de toon aan, nu zijn ze vervangen
door managers", aldus Blokdijk.
Hij vindt dat de werkwijze van de
raad ook nogal wat te wensen over
laat. Hoewel de raad volgens hem
aanzienlijk meer macht heeft ge
kregen, heeft ze deze lijn werkwij
ze nauwelijks aangepast. Bij de
beoordeling van de toneelvoorstel
lingen is volgens hem ook nauwe
lijks sprake van een grondige ana
lyse. De raad kan, meent hij, weer
In Theaterjaarboek
MIDDELBURG (GPD) - De
vreugdekreten kwamen zaterdag
avond in de foyer van de Middel
burgse schouwburg uit een onver
wachte hoek, toen de jury de win
naar bekend maakte van de lande
lijke choreografiewedstrijd: Char
les Corneille uit Utrecht. Met deze
gedurfde beslissing werden de ge
voelens die zich in de wandelgan
gen van het tweede Nationale
Jeugddansfestival hadden postge
vat, onderstreept, dat met name de
kleinere gezelschappen weinig
ontwikkeling vertoonden. Charles
Corneille daarentegen gaf met zijn
inzending voor de wedstrijd blijk
van een eigen vormentaal die ver
der uitgebouwd kan worden. Daar
om achtte de jury de aan de prijs
verbonden studiebeurs van 5000
gulden bij hem in goede handen.
Voor de 35 jaar geleden in Djak
arta geboren Charles Corneille
kwam de overwinning van zijn bal
let 'Wildemannen' onverwacht.
Pas op latere leeftijd ging de dans
een overheersende rol in zijn leven
spelen en bezocht hij de Studio
Moderne Dans in Utrecht en de
Theaterschool in Amsterdam. Het
leeftijdsverschil met de andere
noodzakelijk, zonder dat de reali- leerlingen en zijn wens om sneller
teitszin kan ontbreken. Helderheid vooruit te komen e
eigen stijl
r de eigen taak is nodig. En lef. te ontwikkelen, brachten hem
We kunnen niet zonder een Raad toe om op eigen benen te gaan
voor de Kunst. Er
aldus Blokdijk.
Voorzitter P. Sonke, voorzitter hij zijn eigen dansstudio 'Dansend
de beoordelingscommissie to-» Hart', waarmee hij in zijn onder-
;1 van de Raad voor de Kunst, houd voorziet door les te geven,
reactie op de kritiek dat Daarnaast ontwikkelt hij choreo-
grafieën.
een echte raad voor de kunst wor
den door de werkwijze te verande-
Het zou goed zijn als de werk-
bekritiseerd en zo nodig bijge
steld." Dat is volgens Blokdijk
geen overbodige luxe, want „wat
bij de beoordeling van de voorstel
len wel degelijk het doorslagge
vende criterium de artistieke kwa-
groep toneel op basis van voorstel- de werkgroep nu laat opschrijven
lingen die een groep heeft uitge
bracht en aan de hand van ge
sprekken met de leiders uitvoerig
beschrijft waar al die toneelmakers
mee bezig zijn: een artistiek-tech-
nische rapportage, aldus Blokdijk.
Ook het belang van de groep
moet worden aangegeven. „Het
moeten grondige en uitvoerige rap
porten worden, die gepubliceerd
moeten worden, bediscussieerd.
beschamende schamel
heid".
Blokdijk legt er de nadruk op dat
de Raad voor de Kunst zich ook
uitvoerig zal moeten verantwoor
den hoe ze de sociaal-culturele ar
gumenten (spreiding van het aan
bod, evenwicht tussen grote zaal
en kleine zaal, enzovoort) hanteert.
Hij stelt echter dat grondig werken
niet alles is. „Een toekomstvisie is
liteit 1
kwaliteitsoordeel is echter wel
de gerelateerd aan de aard
doelstelling van het gezelschap.
Het oordeel van de raad is volgens
Sonke op alle onderdelen
tiek gefundeerd oordeel. Dat
echter ook beleidsmatige kanten
'Wildemannen' werd gedanst
i voorstelling is. Het door vier mannen, onder wie Char-
ne- les Corneille zelf. „Ik heb mij laten
de inspireren door westerns, waarvan
er veel gezien heb", vertelde hij
_oafloop. „Het filmische aspect, de
artis- fotografie, maar ook de clichébeel-
den speelden daarbij een rol. Het
alleen met
zitten is onvermijdelijk, stelt mannen te werken en te zien hoe je
Sonke. „Elk artistiek discussie- elkaar kunt beinvloeden". Als be-
toneelgezelschappen steding van zijn studiebeurs
niet aan dat de conclu- Charles^ graag willen werken met
New York.
punt
ontkomt
sie verder reikt dan het artistiek Trisha Brown
oordeel", aldus Sonke.
Nu Anouilh overleden is vallen ken in groepen in, zoals de 'roze' en
de bewonderaars over hun eigen de 'zwarte' stukken, en dan zijn er
voeten om de grote man te bewie- noS de 'briljante, de knarsetanden-
roken, wat niet wegneemt dat de de, de gecostumeerde en de barok-
bescheiden toneelschrijver tijdens ke'. 'zwarte' stukken hadden
Artistiek leider zegt vertrouwen op
EINDHOVEN (GPD) - Ronald Klamer, artistiek directeur
van Zuidelijk Toneel Globe heeft het vertrouwen in het
bestuur opgezegd. Klamer schrijft in een open brief dat
het bestuur de directie lange tijd om non-actief heeft .ge
steld bij de voorbereiding van een nieuw beleid. Verder
beschuldigt Klamer het bestuur van amateurisme, ar
rogantie en wanbeleid.
solistisch optreden. Het gezel
schap staat onder leiding van lucas
worden. Ze vertolkte hoofdrollen
in de Hitehcock-films als 'The 39
Steps' en 'Secret Agent'.
DEN HAAG - Pina Bausch
populair in Nederland. Populair
als een popster a la Prince, want
eergisteravond werden kaartjes
voor haar nieuwe choreografie
'Viktor' bij opbod verkocht en ik
heb zelfs in de krant kaartjes
Haar populariteit heeft onge
twijfeld te maken met haar sterk
theatrale werk, dat altijd gaat
'Meneer Flakkee en Overgoeree'
door Kindertheater Klapsigaar.
Met: Michel de Bakker, Baptist Ver
meulen, Rik van Boeckel en Willem
Le Mair. Gezien op 4 oktober in het
LAK-theater.
LEIDEN - Kindertheaterpro-
dukties op de zondagmiddag zijn
al jarenlang een vaste traditie in
het LAK-theater. In dat kader
bracht gisteren het Leidse Kin
dertheater Klapsigaar de premiè
re van 'Meneer Flakkee en Over
goeree'. Klapsigaar is een onder
deel van de Stichting Toch Thea
ter, die bijzondere theaterevene
menten, festivals en workshops
organiseert. Eerdere voorstellin
gen van Klapsigaar waren straat-
theaterprodukties. Met deze
nieuwe produktie wil men dit
seizoen op professionele basis in
het theatercircuit gaan optreden.
'Meneer Flakkee en Overgoe
ree' is het eerste programma,
waarmee men in een theaterom
geving voor het voetlicht treedt.
Dat biedt met name op het ge
bied van de vormgeving nieuwe
mogelijkheden. Alleen al met be
hulp van de belichting kun je te
genwoordig talloze effecten be
reiken. Klapsigaar is in dit op
zicht in de eerste echte theater-
produktie nog wat voorzichtig
gebleven.
Voor het verhaal, dat zich op
zee en aan het strand afspeelt, is
een fantasierijk decor ontwor
pen. Verschillende attributen
krijgen in de loop van de voor
stelling een betekenis. Als bij
voorbeeld tegen het einde met de
beschikbare middelen een zeil
boot moet worden gebouwd, ziet
dat er verrassend geloofwaardig
uit. Je merkt op dat soort mo
menten, dat de kinderen in de
zaal volop meeleven en het liefst
zouden willen helpen bij het
bouwen. Publieksparticipatie bij
toneel voor volwassenen is
meestal een gruwel, voor kinder
theater daarentegen lijkt het een
essentiële voorwaarde.
Wanneer de kinderen een paar
maal direct bij de gebeurtenissen
op het toneel worden betrokken,
wint de voorstelling gelijk aan
zeggingskracht. Het duurt echter
iets te lang, voordat het verhaal
goed op gang komt.
Maandenlang heeft zeepostbo
de Overgoeree in een luxe ton
rondgedobberd over zee. Als hij
aan land spoelt, is dat precies bij
de postplaats, waar hij zijn fles
senpost moet afleveren. Daar
ontmoet hij de woestijnbode
Flakkee, met wie hij op zoek gaat
naar de sleutel van de postbus.
Dit spanningselement zou nog
een beetje uitgediept kunnen
worden. Misschien is er nog een
extra ontmoeting te bedenken
met een of andere slechterik die
het op hun post gemunt heeft.
Dat levert nieuwe avonturen op -
nu is de verdeling: twee spelers
en twee muzikanten te statisch.
De geluidseffecten zijn overi
gens wel subtiel en goed geko
zen. Met wat extra grappen of
een spannender verhaallijn moet
er uit dit gegeven nog meer te ha
len zijn. De reacties op de on
heilsdrank de kwaadmaakdrank
of de dansdrank bewijzen het.
WIJNAND ZEILSTRA.
over het met zichzelf en het ge
luk worstelende individu. Het
gaat Bausch niet om het ideaal
van de schoonheid van de dans,
maar om de wreedheid en de le
lijkheid van het bestaan, om de
vertwijfeling en de geestelijke
verwarring in beweging uitge
drukt. Ze geeft de chaos en on
controleerbaarheid van emoties
vorm in theatrale collages, in
reeksen verschillende scènes die
wat stemming ver uit elkaar kun
nen liggen. Uitersten gaan altijd
hand in hand wanneer bijvoor
beeld twee geliefden elkaar de
hersenpan inslaan tegen de ach
tergrond van de meest lieflijke
en romantische muziek die je
maar kunt voorstellen. Om deze
scala's aan emoties over te bren
gen, zijn de dansers geselecteerd
op hun acteertalent en expressie.
Ieder lid van het Tanztheater
Wuppertal heeft dan ook een
sterke persoonlijkheid en in de
voorstelling komen de verschil
lende temperamenten goed naar
voren: de choreografieën zijn
hen door Bausch tijdens de im
provisaties van de repetities op
het lijf geschreven.
Ook in haar dansstuk 'Viktor'
komen de vertrouwde thema's
aan de orde. De tragiek van het
leven krijgt heel plastisch' vorm
in het decor: een metershoge,
rondom opgetrokken, aarden
wal die een graf voorstelt, een
massagraf. Tijdens de ruim drie
uur durende voorstelling is een
grafgraver bezig de grafkuil sym
bolisch te dichten door telkens
wat aarde naar beneden te schép
pen. In dit graf passeert een on
gelooflijke hoeveelheid (simulta
ne) scènes de revue zodat je ogen
tekort komt om het ■allemaal in
één keer te vatten. Een vrouw
wordt in een karpet gerold, een
andere vrouw wordt als een
paard de hoeven beslagen en
weer een andere vrouw wordt
door haar mond met water vol te
gieten, als kraan gebruikt zodat
anderen zich in haar straaltje wa
ter kunnen wassen.
Wat bij veel scènes opvalt is
het lijdend en lijdzaam onder
gaan van de handelingen, het
passief accepteren van situaties
alsof de dansers geen eigen wil
hebben. Een ambtenaar van de
burgerlijke stand trouwt twee op
de grond neergelegde 'geliefden'
die echter als reactieloze slappe
poppen de ceremonie ondergaan
en tot de kus (you may kiss the
bride) gedwongen moeten wor
den: de ambtenaar drukt daartoe
eenvoudig hun hoofden tegen el
kaar. Of een vrouw wordt het
vertellen van een sprookje met
een gelukkig slot bijna onmoge
lijk gemaakt doordat twee man
nen haar de mond snoeren. Of
nog een voorbeeld van de wil
loosheid: een vrouw lacht aller
hartelijkst op commando van
Liefde en geluk zijn op deze
manier onverbrekelijk met hun
tegenpolen verbonden. Aan te
genstrijdige mechanismen in het
leven kun je je niet onttrekken
en van keuzevrijheid is nauwe
lijks sprake.
Ook het publiek wordt niet ge
spaard: het wordt rechtstreeks
aangesproken door een danse
res: 'ich brauch dich nicht, geh
.weg, was wollt ihr von mir?'. Er
wordt tussen de rijen door ge
danst en- iemand maakt een
praatje met verschillende toe
schouwers. De eerste rij wordt
zelfs getracteerd op vers ge
smeerde broodjes jam en op ste-
De veelheid en de snelheid, de
extreme sfeerwisselingen, de te
gendraadsheid van de belichting
en de muziek maken de voorstel
ling één overdonderend schouw
spel. In 'Viktor' komt Bausch'
ontwikkeling naar steeds thea
traler vorpien goed naar voren.
Pure dans of een fysieke uitput
tingsslag krijgt minder plaats
toebedeeld dan in haar vorige
choreografieën. De zeggings
kracht zit nu meer in de situaties
waarin de dansers zich bevinden
dan in het lichaam van de dan
sers zelf. Het werk van Tanzthea
ter Wuppertal wordt op die ma
nier toegankelijker, maar ver
liest daardoor wel wat gan sug
gestie. De zuivere dansmomen-
ten in 'Viktor' zijn schaars maar
als ze er zijn, zijn het juweeltjes
omdat ze, abstract en 'eenvou
dig', afsteken tegen de theatrale
veelheid van de overige scènes.
Dit neemt niet weg dat ik nog
steeds ademloos zit te kijken
naar een prachtige voorstelling.
Naar Pina Bausch gaan is en
blijft een belevenis.
Aspectasia: schilderijen en muziek.
Jacqueline von Preuss - sopraan,
Reinhild Mees - piano, Leendert de
Jonge - fluit en David Prins - cello,
voerden, omringd door schilderijen
en tekeningen van Jessie Gordon,
werken uit van o.a. Henk Badings,
Serge Rachmaninoff, Henriëtte Bos
nians en Maurice Ravel. Gehoord en
gezien op 4 oktober in de foyer en op
het podium van de Leidse Schouw
burg.
LEIDEN - Het samengaan van
beeld en geluid is in ons dage
lijks leven een niet opzienbarend
verschijnsel. We kennen de film
en de televisie, waar muziek
wordt gekozen en gecompo
neerd die we slechts als achter
grond ervaren en die bedoeld is
om de beelden beter tot hun
recht te laten komen. Eerder nog
- in de vorige eeuw - liet de com
ponist Moessorgski zich door
een schilderijententoonstelling
inspireren tot een orkestwerk.
Het kan natuurlijk ook ander
som: een schilder wordt gegre
pen door een bepaald muziek
stuk en wil deze emotionele bele
ving in beeld vastleggen. Het
theaterexperiment in de schouw
burg "schilderijen en muziek"
liet muziek horen en beelden
zien die op deze manier met el
kaar verweven waren.
Er moesten nog stoelen wor
den bijgezet in de foyer waar de
schilderijen hingen en waar het
publiek rondom aan tafeltjes ge
zeten naar de muziek luisterde.
Onderwerp van de liederen was
de beïnvloeding van het westen
door het oosten. Verschillende
componisten hadden het ooster
se 5-tonige toonsysteem als basis
genomen. Epigrams van de Ca
nadees Weisgarber was daarvan
een heel sterk voorbeeld.
De teksten behelsden oosterse
werken of oosterse thema's en
werden door de Canadese so
praan soms met een enkele stem
buiging, een gebaar van het
hoofd tot uitdrukking gebracht
en niet in de laatste plaats met
grote technische beheersing en
een prachtig warm klinkende
stem gezongen.
Niet alleen toonsysteem en
tekst maar ook de vorm kent oos
terse invloeden; van de korte
subtiele haiku - o.a. door G. Bia-
las (Duitsland) op geestige wijze
en door H. Somers (Canada) in
sfeervolle klanken verwerkt - tot
de dramatisch, expressionisti
sche vertellingen van Henriëtte
Bosmans. Per voorstelling doen
de leden van Aspectasia een
greep uit hun repertoire, dat (met
wisselende bezetting) dateert
van de late 19e eeuw tot het he
den.
Heel bijzonder was na de pau
ze de opstelling van musici en
bezoekers op het podium en van
de op de composities betrekking
hebbende schilderijen in de zaal,
waar ze - mooi uitgelicht - de aan
dacht naar zich trokken.
De voortreffelijk spelende mu
sici maakten de voorstelling op
zichzelf tot een bijzonder concert
maar de experimentele 'theate
ropstelling' maakte het tot een
unieke belevenis.
MONICA SCHIKS.
