'De Amerikanen
moeten ons niet
de les gaan lezen'
Nederland uniek met thuisbevalling
Korthals Altes (justitie) over Nederlands drugsbeleid:
Aboitus-conflict rond predikant Harder bijgelegd
PAGINA 2
DINSDAG 25 AUGUSTUS 19£
DEN HAAG - „Ik heb nog nooit dit departement betreden
zonder mij te legitimeren, behalve de allereerste keer want
toen had ik nog geen pasje. Iedereen die hier werkt heeft
dat. De wet geldt voor iedereen, ook voor ministers lijkt
mij".
Geen voorrechten voor minister Korthals Altes (justitie)
bij het betreden of verlaten van zijn ministerie: de legitima
tieplicht is er voor iedereen. Met de algemene legitimatiep
licht die in het regeerakkoord werd opgenomen ligt het
iets anders. Bij de kabinetspresentatie in 1986 is dit al te
ruggedraaid naar een veel beperkter identificatieplicht.
iets anders. De regering denkt aan
een verplichting in die gevallen
waarin de politie ook nu al de be
voegdheid heeft iemand naar zijn
naam te vragen. Noi', dat is de geor
dendheid in de samenleving die de
liberaal juist wil. Een liberaal wil
wel vrijheid, maar geen ongebon
denheid en geen bandeloosheid".
Voorlopig is de legitimatieplicht,
die vooral van nut zou moeten zijn
voor de bestrijding van sociale en
fiscale fraude, er nog niet. Wèl ligt
er al bijna drie maanden een advies
bij het kabinet van de gerenom
meerde jurist mr. Wiarda die geen
juridische beletselen ziet. Korthals
Altes wil de kwestie dit najaar in
door
Leo Maat en
Inge Crul/ANP
Korthals Altes (WD) over de kri
tiek die op het voornemen van het
kabinet loskwam: „Emotionele be
zwaren die dit heeft opgeroepen
kan ik me voorstellen van mensen
die ouder zijn dan ik want die heb
ben dit in de oorlog meegemaakt.
Maar ze komen van mensen die
jonger zijn dan ik. Dus dat zijn
emotionele bezwaren die niet be
rusten op oorlogstrauma's maar op
het kabinet bespreken maar durft
niet te voorspellen tot welke resul
taten dit zal leiden.
Magneet
De Europese integratie zal Ne
derland wel dwingen tot een stand
punt. Uiterlijk eind 1992 zal vol
gens afspraken tussen de Europese
landen de personencontrole aan de
binnengrenzen vervallen. De inwo
ners van de Europese landen kun
nen zich dan vrij over de grenzen
bewegen als 'Europees burger'. In
de onlangs verschenen notitie
'grensbewaking' wijzen de minis
ters van justitie en buitenlandse za
ken erop dat dit consequenties zal
hebben voor het 'eigen' beleid van
ieder land, onder andere op het ge
bied van visa, vreemdelingenbe
leid en asielzoekers, verdovende
middelen en wapenwetgeving. Een
land kan dan een magneetfunctie
hebben voor minder gewenste per
sonen die ongezien de grens passe-
De vraag is of Nederland een ei
landje kan blijven. Korthals Altes
wijst erop en dat er in Europees
verband over overlegd zal moeten
worden. „Als we Europeaan willen
zijn zullen we toch concessies moe
ten doen. Niet dat ik bij voorbeeld
van plan ben het Duitse drugsbe
leid tot richtsnoer te nemen. Maar
ik ben wel voldoende Europeaan
om te zien dat de vrije grenzen no
dig zijn voor de economie, dal het
vrije wegvervoer van levensbelang
is voor ons. Alles heeft zijn prijs. En
elders is echt niet alles zoveel
slechter dan hier", zegt hij niet zon
der enige ironie.
Harpoen
De Belgen en de Fransen zullen,
zegt hij, op het gebied van de wa
penhandel zeker meer naar ons
moeten luisteren. Net terug van va
kantie in Frankrijk herinnert' hij
zich een illustratief voorbeeld: Ik
was getuige van een naar ongeval.
Een jongen die met zijn harpoen in
zijn eigen been had geschoten. Tot
zo ver (wijst met duim en wijsvin
ger minstens een decimeter aan)
zat dat ding er in. Dan heb ik toch
liever dat zo'n wapen verboden is,
zoals bij ons".
Ons land wijkt vooral van het
buitenland afmet zijn beleid op het
gebied van de soft drugs. Allerlei
landen plegen nogal eens de be
schuldigende vinger naar Neder
land uit te steken als zijnde het
Walhalla op drugsgebied. Onlangs
portretteerde het Amerikaanse
weekblad Time ons land nog op die
Korthals Altes, geïrriteerd: „De
hypocrisie van de Amerikanen is
nog groter dan die van ons. Ze moe
ten ons niet de les gaan lezen. Het
drugsprobleem is in dat land zo'n
beetje uitgevonden. De geweld-
smisdadigheid in de VS is zo groot,
je moet die dingen niet met elkaar
vergelijken. Je weet maar nooit of
een staatshoofd daar de vier jaar le
vend haalt".
„Je kunt veel zeggen van de Ne
derlandse politiek op dit gebied,
maar één ding is zeker, sinds de ja
ren zeventig is het gebruik van soft
drugs bij de jeugd zeer aanzienlijk
teruggelopen. Op dit ogenblik zijn
alle geleerden het er over eens dat
het heroïnegebruik de laatste jaren
gestabiliseerd is of zelfs licht terug
loopt. We hebben geen amfetami-
nenprobleem, gelukkig geen
crackprobleem. Wel zijn we - en
daardoor is het beeld zo slecht - erg
gemakkelijk in het toelaten van
koffieshops".
Misverstand
De minister heeft weinig op met
het geluid dat onlangs uit de direc
tie van de Amsterdamse Bijlmer
bajes klonk softdrugs maar toe te
laten in de cel. „Het is een misver
stand dat we soft drugs overal maar
tolereren. Binnen het enorme aan
bod van strafbare feiten moeten we
een keuze maken. En we geven
voorrang aan vervolging van hard
drugs boven soft drugs. Maar het
geven van voorrang aan het één
houdt niet in dat het ander daar
mee geoorloofd wordt".
Bij de drugsproblematiek hoort
de criminaliteit gepleegd om aan
drugs te komen, zoals autokraken,
inbraken en berovingen. Waarbij
Korthals Altes aantekent dat de
kring van daders zich niet beperkt
tot alleen de drugsgebruikers.
Hij wil paal en perk stellen aan
de heling die de afzet van gestolen
goederen mogelijk maakt. Op
Prinsjesdag komt hij daarom met
plannen voor een betere registratie
van gestolen goederen door auto
matisering bij de politie en met ei
sen die de verzekeringswereld kan
stellen aan de herkenbaarheid van
waardevolle spullen. Verder wil hij
meer categorieën handelaren tot
registratie van de herkomst van
hun waar verplichten en wil hij een
rigoreus verbod op handel in hore
cagelegenheden.
Bijbel
Op Prinsjesdag verschijnt ook de
voortgangsrapportage van het be
leidsplan Samenleving en crimina
liteit, de bijbel van deze minister
bij de bestrijding van de criminali
teit. Eén van de uitgezette mars
routes is die naar een ander sepo-
neringsbeleid van het openbaar
ministerie: de regering wil dat het
aantal keren dat vervolging be
leidsmatig achterwege wordt gela
ten, met de helft vermindert. Het
percentage van 24 is inmiddels al
terug naar negentien en het eind
doel is twaalf procent. Meer zaken
dus om te vervolgen - en dat bëte-
kent meer werk voor het openbaar
ministerie. De minister stelt daar
om extra geld beschikbaar voor het
OM om meer mensen in te zetten.
Korthals Altes: „Het publiek
vraagt om recht en recht wordt
daarmee een massaprodukt. Con
fectie hoeft niet slecht te zijn, je
moet blijven zorgen voor kwali
teit". De hand van de minister lijkt
op deze wijze^ver te strekken bin
nen het vervolgingsapparaat. De
minister: „Het was een politieke
beslissing vaker te vervolgen, het
openbaar ministerie moet het zelf
uitwerken"
geen ongebondenheid en geen
„Een liberaal wil wel vrijheid,
bandeloosheid".
Korthals Altes: ..De hypocrisie van
van ons. Het drugsprobleem is in dat
Lik-op-stuk
Aan de ene kant een strikter ver
volgingsbeleid van het openbaar
minsterie, aan de andere kant een
politieapparaat dat meer zelfstan
dig op straat kan afdoen (het 'lik-
op-stuk-beleid'). Datzelfde politie
apparaat viel als één man over deze
minister en zijn collega van bin
nenlandse zaken heen, toen het ka
binet eind juni besloot binnen een
vrijwel gelijkblijvend budget meer
geld te bestemmen voor automati
sering en verbindingsapparatuur.
Hij is het niet met de politiebon
den.eens dat er de laatste jaren al
grote vooruitgang is geboekt op
dat gebied. „Wanneer u op politie
bureaus komt zult u zien dat er nog
tal van administratieve handelin
gen door politiemensen worden
verricht. Nou, daarvan zeg ik: dat is
heel inefficiënt. In de burgermaat
schappij zie je nooit dat executives
zelf ook al het administratieve
werk doen. Een politieman heeft
een opleiding van 21 maanden, een
datatypiste - ik wil niks onaardigs
zeggen - heeft dat niet en werkt bo
vendien in veel gevallen veel snel
ler". De opvatting als zou hiermee
de kwaliteit van de politie worden
aangetast gaat er bij hem niet in: er
komt juist meer personeel voor het
'echte' politiewerk beschikbaar.
„Er is nog een reuze vervelend
punt: de beperkingen door de over-
werkregeling. Nu één ding: het is
nooit de wens van wijlen minister
Rietkerk én mij geweest die beper
kingen aan te brengen. Die zijn kei
hard afgedwongen door de politie
vakorganisaties. Rietkerk en ik
hebben ons er tot het uiterste tegen
te Amerikanen is nog groter dan d
and zo'n beetje uitgevonden", «foto
ANP) n
k
verzet. Maar goed, ze hadden argu- d
menten en bovendien de absolute d
overtuiging dat die limitering er d
moest komen. Nou, ik begrijp dat
dat nu weer bespreekbaar is ge
worden. Laten we wel wezen: in
het kader van de hele rijksdienst
zijn de arbeidsvoorwaarden van de 11
politie bepaald niet de slechtste".
Anoniem I
De minister vindt dat de crimina
liteit harder wordt. „Ook de veel c
voorkomende criminaliteit. Als g
winkeliers maatregelen nemen te-
gen winkeldiefstal dan zie je hoe ze
vervolgens worden bedreigd. We
kennen in Nederland van ouds gro
te verdraagzaamheid als het gaat
om politieke uitlaatkleppen, zoals
demonstratievrijheid. Ondanks
dat zien we dat bij het politiek acti
visme de gewelddadigheid toe
neemt. Soms zozeer dat je van ter
rorisme moet spreken".
Dat brengt, zo zegt hij, onherroe
pelijk scherpere opsporingsmetho
den met zich zoals de underco
veragent en de anonieme getuige
„En in de sfeer van, ik zeg maar de
'beweerde' politiek gemotiveer-
den, de krakers, die zelf de spelre
gels van de rechtsstaat niet wensen
te accepteren: de anonieme ver
dachte. Ook de behoefte aan een
identificatieplicht wijst op verhar
ding. Als de maatschappij zich wil
verdedigen zal ze adequaat moeten
reageren. Tegenover onverdraag
zaamheid kun je alleen onver
draagzaam zijn. Het begrip ver
draagzaamheid is in die kringen to
taal onbekend, totéél. Daar lachen
ze om".
DEN HAAG - „We hebben in Ne
derland een uniek verloskundig
systeem. In de overige westerse
landen is de bevalling opgeslokt
door de medische wereld en ver
plaatst naar ziekenhuizen, terwijl
bij ons de thuisbevalling nog heel
gewoon is. Dat komt door de posi
tie van de verloskundigen en ook
door de kraamzorg, die ze nergens
anders ter wereld kennen". De In
ternationale Confederatie van Ver
loskundigen (ICM) houdt deze
week haar driejaarlijkse conferen
tie in Den Haag. De voorzitster van
de confederatie is de Nederlandse
verloskundige mevrouw N.F. Lug-
tenburg.
door
Runa Hellinga
De verloskunde in Nederland is
volgens haar niet te vergelijken
met andere landen. Waar in vrijwel
alle westerse landen artsen de lei
ding over bevallingen over hebben
genomen, mogen Nederlandse ver
loskundigen volkomen zelfstandig
een kind ter wereld helpen bren
gen. In Nederland heeft de verlos
kundige dan ook een opleiding van
drie jaar. Ze mag zelfstandig han
delen en is alleen verantwoording
schuldig aan het Tuchtcollege.
In het buitenland is de vroed
vrouw die positie in de loop der ja
ren kwijt geraakt. De verloskundi
ge heeft daar meestal een parame
dische status. Terwijl 25 jaar gele
den in Engeland thuisbevallen nog
heel gewoon was, moeten de vrou
wen daar tegenwoordig naar het
ziekenhuis, omdat verloskundigen
altijd onder controle van een arts
moeten werken. Dat betekent niet
dat die arts ook bij de bevalling
aanwezig is, maar hij heeft wel de
eindverantwoordelijkheid.
Mevrouw Lugtenburg: „De ken
nis over bevallen is erg toegeno
men. Dat is prima, maar het gevaar
bestaat, en dat zie ie ook gebeuren.
dat die medische kennis misbruikt
wordt bij heel normaal verlopende
bevallingen. Neem bijvoorbeeld de
echografie. Als die gebruikt wordt,
omdat een vrouw een plaatje voor
het fotoboek wil hebben, dan is dat
misbruik. Een echografie is een
echte medische handeling die je al
leen moet gebruiken als het nodig
Onder narcose
In landen als de Verenigde Sta
ten en Canada is de medicalisering
van de bevalling nog veel verder
gevorderd dan in Europese landen.
„Daar wordt het lichaam van de
vrouw echt beschouwd als een
soort aanhangsel. Bevallingen vin
den vaak plaats onder narcose en
de vrouw krijgt een weeën opwek
kend middel. Voor de arts is het na
tuurlijk makkelijk zelf te kunnen
bepalen wanneer de bevalling
plaatsvindt, maar voor de vrouw is
het verschrikkelijk".
Aan de overkant van de oceaan is
dan ook langzamerhand een tegen
beweging ontstaan. Eerst begon
nen vrouwen elkaar te helpen met
een bevalling, met alle risico's van
ondeskundigheid van dien. Maar
steeds meer vrouwen zijn inmid
dels opleidingen gaan volgen. Zij
moeten daarvoor wel naar het bui
tenland, omdat in eigen land geen
geschikte opleidingen zijn.
Mevrouw Lugtenburg: „Ze moe
ten onder hele moeilijke omstan
digheden werken. In Canada staat
een vroedvrouw die zelfstandig
werkt in feite buiten de wet. Zo
lang alles goedgaat. is dat geen pro
bleem maar als ze besluit een pa
tiënte naar een arts dooi' te verwij
zen, kan ze grote problemen krij
gen. Het gebeurt dat zo'n arts haar
dan aanklaagt wegens illegaal me
disch handelen".
Hoewel de vroedvrouw in Neder
land een erkende positie heeft, zijn
er ook in ons land wel problemen
met artsen. Sinds het ziekenfonds
een aantal maanden geleden be
sloot bij een normale bevalling in
het ziekenhuis alleen nog maar de
kosten van de verloskundige te
dekken is de verhouding met gyne-
acologen niet meer wat die geweest
is. De arts mag er alleen nog maar
bijgehaald worden als er echt iets
mis dreigt te gaan en dat scheelt
hem natuurlijk in inkomsten.
Kraamhulp
Een grote bedreiging voor ons
systeem van verloskunde zijn vol
gens mevrouw Lugtenburg de be
zuinigingen op de kraamhulp. Die
is teruggebracht van tien naar acht
dagen. Volgens haar is daf te kort
om de jonge moeder de tijd te ge
ven zich van de bevalling te her
stellen en, wat nog belangrijker is.
om te leren haar kind te verzorgen
Dat is immers een van de belang
rijkste functies van de kraamhulp.
Het is het bestaan van kraam
hulp die het thuisbevallen in ons
land mogelijk maakt. Zonder deze
zorg zouden we weer terug moeten
naar het systeem van vroeger, dat
in het buitenland nog steeds ge
bruikelijk is: De kraamafdeling
waar de kersverse moeder tien da
gen lang moet doorbrengen. Een
systeem dat volgens mevrouw
Lugtenburg alleen nadelen kent:
„Moeders en kinderen worden ge
scheiden, je ligt tien dagen in een
vreemde omgeving, je hebt als ou
ders niet de rust om over alle veran
deringen en nieuwe dingen te pra
ten. Bovendien krijgen de moeders
op zo'n afdeling groepsles in het
verzorgen van hun kinderen en dat
is ook niet erg praktisch".
Veiligheid
Ruim 36 procent van de bevallin
gen vindt op dit moment thuis
plaats. Nog steeds kiezen veel
vrouwen voor de veiligheid van
een poliklinische bevalling in het
ziekenhuis, die echter wel onder
leiding van de vroedvrouw staat.
Volgens mevrouw Lugtenburg is
die veiligheid maar schijn: „In een
ziekenhuis zijn ziekenhuisbacteri
ën. En ook daar is de gyneacoloog
meestal niet direct bij de hand. Die
man heeft operaties te doen, is be
zig en staat niet te wachten tot er
iets fout gaat. Wat mensen boven
dien vergeten, is dat je meteen na
de bevalling weer naar huis moet.
Dat betekent in de winter dat je
met een hele jonge baby door de
kou moet en bovendien is het voor
een vrouw die net bevallen is onge
makkelijk om in een auto te moe
ten zitten".
Met een gemeenschappelijke
verklaring dat abortus provoca-
tus alleen geoorloofd is als het le
ven van de vrouw gevaar loopt,
heeft de classis Amersfoort van
de Christelijke Gereformeerde
Kerken een eind gemaakt aan de
'zaak-Harder'.
Ds. T. Harder (53), predikant in
Amersfoort en bestuurslid van
het plaatselijke ziekenhuis 'De
Lichtenberg', en zijn Amers-
foortse kerkeraad vonden de re
gionale synode van het Oosten
tegenover zich toen zij in 1984
een ruimere opvatting van abor
tus hadden onderschreven. De
predikant raakte hierbij betrok
ken door een aanvrage van het
ziekenhuis om een 'abortus-ver
gunning'. De synode sprak het
'schorsingswaardig' over hem uit
en zond zijn kerkeraad - die hem
in zijn opvatting had gesteund -
een vermaning.
Ook de Amersl'oortse zieken
huispredikant dr. J. Rebel - be
horend tot dezelfde kerk - kwam
met de synode van het Oosten in
conflict. Maar dat loste zichzelf
op doordat hij voor de Christelij
ke Gereformeerde Kerken be
dankte en overging naar de Ne
derlandse Hervormde Kerk.
De gemeenschappelijke ver
klaring is ondertekend door de
kerkeraad van Amersfoort, ds.
Harder en de drie commissies
die zich met deze zaak hebben
beziggehouden. Door deze ver
klaring is de kerkeraad, volgens
een persbericht, teruggekomen
op een uitspraak uit 1984, op
grond waarvan hij werd ver
maand.
Ds. Harder zei desgevraagd,
dat persbericht niet te kennen,
en wilde er dan ook geen com
mentaar op geven.
Rabbijn moet weg
De Nederlands Israëlitische
Hoofdsynagoge-Joodse Ge
meente in Amsterdam wil het
tweejarig contract met rabbijn
Shmuel Roth - die begin dit jaar
in dienst trad - voortijdig verbre
ken.
De uit Engeland afkomstige
rabbijn heeft, volgens het be
stuur van synagoge en gemeente,
geen respect getoond voor de
Nederlandse tradities. Zijn sa
menwerking met andere rabbij
nen liet ook te wensen over. "Hij
wil hier een andere beleving van
de godsdienst invoeren, een
beetje ayatollah-achtig". zei
voorzitter B. Hertzberger.
Met de benoeming van rabbijn
Roth verwachtte de grootste
joodse gemeente in Nederland
eindelijk een lange periode van
onrust te hebben afgesloten. Het
vertrek van opperrabbijn Meier
Just ging met tal van conflicten
gepaard. Diens opvolger, rabbijn
Nathan Auerbach uit Jeruzalem,
gaf zijn benoeming terug wegens
'onheuse bejegening'. De daar
opvolgende benoeming van op
perrabbijn Yeshaya Steinberger
uit Jeruzalem werd ingetrokken
nadat deze voortdurend financie
le eisen op tafel had gelegd.
Het eerste conflict met Roth
kwam al kort na zijn indiensttre
ding. Hij stuurde de ritueel
slachter naar huis zonder zijn
collega's ervan op de hoogte te
stellen. Vorige week zei de rab
bijn in een vraaggesprek met het
Nederlands Israëlitisch Week
blad. dat corruptie en samenzwe
ring binnen het bestuur en het
rabbinaat er de oorzaak van zijn
dat er in Amsterdam niet valt te
werken".
Priesteropleiding. Bisschop
Ter Schure van Den Bosch heeft
met ingang van 15 september
pastoor A. L. M. Hurkmans uit
Waalwijk benoemd tot rector van
de priesteropleiding van het bis
dom. die over enkele weken
wordt geopend. Hurkmans - in
1944 geboren en in 1979 tot pries
ter gewijd - krijgt ook een stu
die-opdracht.
Het is de bedoeling, dat de
priesterstudenten aan de theolo
gische faculteit Tilburg of de Ka
tholieke Universiteit Nijmegen
hun studie blijven volgen. Aan
de opleiding in Den Bosch krij
gen ze een aanvullende, voorna
melijk geestelijke vorming, te
vergelijken met een convict in
andere bisdommen.
Voor deze opleiding is in Bra
bants hoofdstad het pand Papen
hulst 4 aangekocht. Dat behoor
de toe aan de 'Fraters van Til-
burg'
Leiderdorp
De gezamenlijke kerkeraad
en het college van beheer van de
hervormde-gereformeerde ker-
kengemecnschap in Leiderdorp
is een extra financiële actie be
gonnen om een tekort van ruim f.
100.000 weg le werken. Deze pro
testantse geloofsgemeenschap
heeft op het ogenblik vijf predi
kanten (drie gereformeerd en
twee hervormd) en beschikt over
drie kerken.
Van de kerkleden worden twee
dingen gevraagd: een eenmalige
gift ter dekking van het tekort en
bijstelling van de jaarlijkse bij
drage. Zij kregen richtlijnen om
na te gaan of hun bijdrage wel
redelijk is. Zo wordt bij een netto
inkomen per maand van f. 1000
een bijdrage van f. 16 per maand
of f. 192 per jaar gevraagd. Bij
een netto inkomen van f. 3000
per maand een bijdrage van f.
130 per maand off. 1560 per jaar
Voor 1987 werd door nog geen
60 procent van de aangeschreven
adressen bijna f. 830.000 toege
zegd. Ongeveer 1500 adressen
lieten niets van zich horen. Daar
door mist de kerk alleen al door
haar verplichtingen voor deze le
den ongeveer f. 56.000 (f. 40 per
adres per jaar).
Zou het resultaat van de extra
financiële actie onvoldoende
zijn, dan is de kans groot dat een
predikantsplaats moet worden
opgeheven. Het kerkbestuur ziet
dat niet graag gebeuren.
Hervormde Kerk: beroepen
le 's Gravenzande H. Buning De
venter, te Staphorst W. J. op 't
Hof Ouddorp, te Woerden B.
Gijsbertsen 's Gravendeel. Toe
gelaten lot de evangeliebedie
ning C. F. Kraal Gouda; beroep
baar C. Verboom Nieuwerkerk
aan de IJssel, C. Wessel Gronin
gen en mevrouw S. Wevers-van
der Feltz Stolwijk. Nederlands
Gereformeerde Kerken: beroe
pen te Den Heider-Hoorn A. van
der Dussen Haarlem.
Christenen-moslems
De vijfde algemene vergade
ring van de Panafrikaanse Raad
van Kerken buigt zich deze week
over een aanbeveling om met
moslems het gesprek aan te
gaan. Verder moeten christenen
afzien van geweld, ook als zij
door moslems worden overval
len.
Dat staat in een rapport over
een kerkelijk Islam-projekt,
waarvan de Nederlander Johan
Haafkens de leiding heeft.
"Christenen en moslems zijn in
Afrika geroepen om als goede
buren samen te leven", zegt het
rapport. "Afrika is noch een
christelijk, noch een islamitisch
contintent". Beide godsdiensten
hebben er ongeveer 200 miljoen
aanhangers.
"Er moet niet in alle heftigheid
worden gereageerd op een tegen
christelijke pogrom zoals in
maart van dit jaar in het noorden
van Nigeria". In de stad Zaria
werden toen nagenoeg alle ker
kelijke gebouwen in brand ge
stoken. Het optreden van de
plaatselijke kerkleiders, die de
gelovigen van tegengeweld af
hielden, noemt het rapport 'een
echt bijbelse weg'.
Uitsluiting. De Grieks-or
thodoxe synode besloot tot ex
communicatie van de zeven
mensen die door de overheid zijn
benoemd in de raad tot beheer
van het kerkelijk vermogen. De
kerk ligt met de regering over
hoop over de onteigening van
kerkelijke grond.
De uitsluiting geldt voor twee
laar. Dg synode hoopt, dat deze
kerkleden dan berouw zullen
hebben over hun betrokkenheid
bij een voor de Griekse kerk zo
schadelijke zaak.
