'Parijs' unaniem voor de mini-mode
EXTRA op maandag
Franse couturiers slaan nieuwe weg in
HONDEKOPPEN
Journalisten geven jong
talent duwtje in de rug
PAGINA 10
MAANDAG 24 AUGUSTUS 1987'*
Een gele cape-achtige jas laat het huis Dior dragen op een
strak zwart jurkje, royaal boven de knie. Een brede suède
ceintuur zorgt voor het taille-accent. (foto's ap>
De nieuwe ontdekking in het haute couture-circuit Chris- Een zandkleurige wollen combinatie van Hanae Mori, ook
tian Lacroix, ziet de vrouw in een wijd gestreepte rok, een hier een duidelijk accent op de taille,
zwart kanten blouse met witte mouwen en een soort omslag-
Een oud gezegde is, dat de
roklengte gelijke tred houdt
met de beursnoteringen.
Stijgt het Dow-Jones
indexcijfer, dan gaat
gegarandeerd de roklengte
mee omhoog. Wie nog wat
geld over heeft en overweegt
dit in aandelen te beleggen,
moet dat maar snel doen,
want de Franse couturiers
voorspellen een financieel
gouden toekomst.
Vooruitlopend op de koersen
lieten zij de zomen van hun
creaties voor komende herfst
en winter de lucht in schieten.
door
Kitty van Gerven
Kort en zelfs superkort is het credo
van de Parijse haute couture, waar
op geen enkele ontwerper dit sei
zoen een uitzondering wenste te
maken. Kondigden zij in hun vori
ge shows de terugkeer van de mini
al aan, in hun presentaties vorige
week lieten zij er en masse geen
twijfel meer over bestaan: Mini is
back to stay (terug om te blijven).
En dat niet alleen, de minimode is
eleganter en verleidelijker dan ooit
tevoren, maar nooit 'goedkoop'.
Ondanks de vaak zeer diepe decol-
leté's in de beroemde 'kleine zwar
te jurkjes', die in praktisch geen
enkele collectie ontbraken, de
strakke belijning van de kleding en
de veelal in een zwarte panty gesto
ken benen.
Overigens maakten de coutu
riers nog iets anders duidelijk.
Haute Couture wordt weer met een
hoofdletter geschreven. Haute
Couture is weet vernieuwend en
trendsettend. Afgestemd op een
volgende generatie klanten. Vrou
wen, die zich jong willen kleding
en niet bang zijn uit de toon te val
len op een gala-avond of cocktail
party.
Verassingen
Hoewel eigenlijk alle couturiers
blijk gaven van een hernieuwd ver
trouwen in hun metier, luidde met
name Christian Lacroix een nieuw
tijdperk in. Met een collectie, die
bol stond van de verrassingen, was
Lacroix op slag de modeheid van
het seizoen. „Een fenomeen, dat
Parijs sinds Dior en St. Laurent
niet meer heeft gekend", zo noem
den bezoekers de 35-jarige ontwer
per, die pas drie maanden geleden
zijn eigen modehuis opende.
De inmiddels in elk gerenom
meerd Frans modeblad uitvoerig
Een zwart fluwelen japon, gebor
duurd met witte bloemen en een
uitbundige halsafwerking van
Torrente.
bewierookte Lacroix mag nu reeds
internationale beroemdheden tot
zijn cliëntèle rekenen. Madonna
bestelde onlangs bij hem een nieu
we outfit voor haar komende tour
nee.
Wat Lacroix in zijn show liet zien
was een jeugdige en frisse homma
ge aan zijn geboorteplaats Arles.
Zelfs de 'koningin van Arles', die
jaarlijks wordt gekozen, met haar
twee begeleidsters werden op het
plankier door mannequins uitge
beeld in antieke kostuums van
pastelkleurig satijn en kant.
Voor overdag liet Lacroix korte
kleding zien, een tikkeltje verleide
lijk, waarvoor hij zich onder meer
liet inspireren door de Parisienne
en de Franse cowgirl. Vooral met
de jurkjes met een verlaagde taille
over korte rokjes met petticoats,
soms van zwart kant of gestreepte
satijn, gooide hfl hoge ogen. Sterke
en afgezwakte kleuren wisselden
elkaar in de show af, waarbij vooral
paars, rood en groen er uit spron
gen. Hoe frivool veel modellen ook
waren, ze kregen een wat ingeto-
gen karakter, doordat er grote gou
den kruisen op werden gedragen.
Evenals de meeste andere coutu
riers was de avondkleding bij La
croix net zo kort als de kleding
voor overdag. Hij voerde onder
meer een kantjurkje in de stijl van
Marie Antoinette ten tonele.
Yves Saint Laurent
Het had er alle schijn van dat
Yves St. Laurent dit keer wat te
genwicht wilde bieden tegen de
Een wijde mantel van Nina Ricci
in fucsia-rose.
weg, die de haute couture
heeft ingeslagen. Waarschijnlijk
viel zijn collectie alleen bij zijn
trouwe volgelingen in de smaak.
Aanmerkelijk minder swingend
dan in zijn confectie-collectie was
namelijk de kleding voor overdag,
waarvoor St. Laurent nogal eens
teruggreep op vroegere thema's:
pakjes en jersey doorknoopjurken
en zwarte coltruien met suède rok
ken. Nieuw was wel zijn korte jasje
met vossebont afgezet, dat dan ook
in tal van variaties werd getoond.
Zfln avondkleding was aanmer
kelijk boeiender, met name de
kleurige pakken van zwaar satijn,
waarvan sommige met wit kant
waren afgezet en de jurken met
struisvogelveren. Hoe groot zijn
vakmanschap is, toonde Yves St.
Laurent ditmaal vooral in enkele
korte, gedrapeerde jurken, waar
van bij sommige de draperieën
over de voor- en achterkant vielen.
Nieuw waren ook met goudkleuri
ge lovertjes opgeborduurde pak
ken en jasjes van blauw fluweel
met lovertjes in de vorm van muis
jes.
Kleuren
Kleuren waren belangrijk in de
collectie van Yves St. Laurent en
hij gebruikte zowel voor overdag
als voor 's avonds harde kleuren,
zoals rood, gifgroen, turquoise en
paars, in combinatie met geel of fel
rose. De sieraden moesten de een
voud een beetje doorbreken. Deze
waren dan ook groot en letterlijk
schitterend.
Voor deze creaties van het huis
Chanel, een typisch Lagerfeld-ont-
werp, moet je super-slank zijn.
Dior
Mare Bohan, ontwerper van het
huis Dior, overtrof- zich zelf dit
keer. Hoewel zijn presentatie be
gon met wat saaie pakjes in grijs en
krijtstrepen, soms met licht bloe
zende jasjes en afgezet met nerts-
bont, kwam hij daarna op de prop
pen met zwierige jassen over korte
jurken in vrolijke kleuren rood,
paars, felgeel en groen. Ook zijn
wat mannelijke aandoende japon
nen met gesteven witte kragen
sloegen bij het" publiek goed aan.
Drama en romantiek voerden de
boventoon in de collecties van
Chanel en Emanuel Ungaro. Karl
Lagerfeld, die de laatste jaren het
traditionele Chanel-concept een
heel nieuw gezicht had gegeven,
keerde in zijn jongste collectie
weer naar het vertrouwde Chanel-
beeld terug. Zoals een medewerk
ster vertelde, omdat de cliëntèle,
die voor Chanel kiest ook gekleed
wil gaan in de stijl van de legenda
rische Coco. De verkoop van de
Chanelkleding, die sterk het stem
pel van Karl Lagerfeld droeg, was
de laatste tijd dan ook tegengeval
len.
Ditmaal liet Lagerfeld keurige
tweed kostuums zien met plooi
rokken, overdadig gesierd met gro
te Chanelkettingen, maar daar
naast ook opzienbarende avondtoi
letten. Hij accentueerde met name
de heupen door onder meer de
tulp-lijn toe te passen voor korte ja
ponnen. Zijn kleine, zwarte japon
nen met bustier-bovenlijfle zullen
het zeker in het New Yorkse cock
tailcircuit goed doen, evenals de
jurkjes met ruisende petticoats.
Helemaal in zijn element moet
Lagerfeld, een kenner bij uitstek
van de 18e eeuw, zijn geweest, toen
hij overdadig geborduurde japon
nen ontwierp, die kennelijk zo
kostbaar zijn, dat het prijskaartje
er nog niet eens aan kon worden
gehangen.
Ungaro
Emanuel Ungaro had kennelijk
het vrouwenfiguur herontdekt. Hij
benadrukte in zijn romantische en
overdadig aandoende modellen
van luxe materialen, zoals taftzijde,
brokaat, fluweel en satijn met na
me de heupen, schouders en be
nen. Overigens was hij één van de
weinigen, die de schouders ver
breedde. De andere ontwerpers
hielden het namelijk vooral op
strapless-bo venlij fles
Met deinende heupen brachten
de mannequins bij Ungaro iaoon-
'nen met veel strikken,queue's
schootjes op het plankier. Ook de
korte pakjes voor overdag waren
overdadig voorzien van schootjes
in drie of vier lagen.
Scherrer
Liet Louis Feraud zich vooral in
spireren door de Amerikanen uit
de tijd van de Burgeroorlog, Jean
Louis Scherrer ging in zijn collec
tie terug naar de tijd van keizerin
Sissi en bracht kleding met een
Oostenrijks-Hongaars tintje. Lo
den capes, knickerbockers, ve-
loursjasjes en korte rokjes, afgezet
met vossebont werden op de tonen
van beroemde walsen over het
plankier gevoerd. Zelfs de pakken
in uniformstijl met bontkragen,
hoeden en moffen, ontbraken niet.
Gérard Pipart, ontwerper voor
het huis Nina Ricci hield het met
name op mini-tweedpakjes in
paars, rose en groen, terwijl Cardin
koos voor wat ingetogener
herfstkleuren, zoals kastanjebruin,
groen, bordeau-rood en violet en
voor zwarte avondkleding met op-
geborduurde bloemen en bontran-
den.
Balmain
De ontwerper Erik Mortensen
van het huis Balmain legde dit sei
zoen bij de modejournalisten de
meeste eer in met zjjn nieuwe ver
sie van de bermuda. Mortensen,
die korte bermuda's in allerlei va
riaties, 'gecombineerd met jasjes,
mannenvestjes em capes toonde,
werd onderscheiden met de Gouden
Vingerhoed, een hoge prijs voor de
Franse couture-mode. Voor 's
avonds ontwierp Mortensen japon
nen van rode satijn, die zeer veel
van het vrouwelijk schoon van de
draagster lieten zien, maar ook
klassieke modellen in zwart en wit.
Wat eens de hel voor anderen is geweest, was dit jaar mijn
vakantieoord. Ik ben op de fiets naar West-Vlaanderen geweest, die
streek waar tijdens de Eerste Wereldoorlog het zogenaamde
IJzerfront lag. Wie het vredige landschap ziet, de groene weiden
waarop runderen met gebogen kop tegen de grond staan te smoezen,
kan zich maar moeilijk indenken dat op diezelfde grond duizenden
Britse, Franse, Belgische, Australische en Duitse soldaten de dood
vonden in de loopgraven. Zij stikten tijdens gasaanvallen, werden
uiteengereten bij bombardementen of krepeerden er langzaam aan
de typhus. Vaak werden hun lijken gewoon door de vette Belgische
klei verzwolgen. Nog dagelijks stuiten de boeren er bij het ploegen op
menselijke resten en oorlogstuig, vermorzelen tractorbanden
schedels, die samen met de half verteerde gasmaskers de aanblik
bieden van droevige hondekoppen.
Een van de plaatsen in West-Vlaanderen waar men het felst om heeft
gevochten is leper. De stad werd vrijwel volledig verwoest. Na de
oorlog wilden de Engelsen de puinhopen laten staan als een macaber
monument, als een soort waarschuwing voor latere generaties, maar
daar hadden de Belgen geen vrede mee. In de jaren twintig
herbouwde men leper. Historische bouwwerken en kerken werden
zorgvuldig gereconstrueerd. En er kwamen talloze
bezienswaardigheden bij: oorlogskerkhoven.
Veel van die oorlogskerkhoven heb ik bezocht. Op geen dodenakker
heb ik grafzerken nog zo rechtop zien staan. Het is alsof de stenen
acht geven, net zoals de mensen die eronder liggen dat ooit deden. In
die stenen zijn de namen van de gevallenen gebeiteld alsmede het
regiment waartoe zij behoorden. Soms zijn er ook korte teksten op
aangebracht. Wat opvalt is het berustende karakter van die teksten.
Nergens lees je: 'Ik spuw op de generaals die mijn lieve zoon de dood
in dreven'. Dat vond ik vreemd.
In leper hebben ze een soort Are de Triomph opgericht. Ze noemen
dat bouwwerk het 'Missing Memorial'. Men heeft er de namen op
vermeld van zo'n vijfenvijftigduizend soldaten wier lichamen nooit
meer zijn gevonden of wier overblijfselen men niet meer in elkaar
heeft kunnen passen. Elke avond wordt er bfl dit monument de 'Last
Post' geblazen. Elke avond zijn er toeristen die dit gebeuren met dure
videocamera's vastleggen om daarna tevreden af te zakken naar de
Groote Markt, waar het kan gebeuren dat ze door de een of andere
Vlaamse zanger worden getrakteerd op een smakelijk lied met het
refrein: 'smout, hesp, saucieze en spak, wurst, kotelett'n en patéééü'.
Natuurlijk is er in leper ook een oorlogsmuseum. Daar kan men een
poster aantreffen waarop een vader van schaamte zijn gezicht in de
krant verbergt als zijn zoontje aan hem vraagt: 'Daddy, what did you
do in the Great War?' De man moet bij zichzelf hebben gedacht:
'Beter blo Jan, dan dó Jan'. Die opvatting werd iemand door de
Britse regering niet in dank afgenomen. Voor de eer van het
vaderland diende men zijn leven te wagen. Het 'vaderland': dat waren
de politici en generaals die geen gezichtsverlies wilden lijden. Om dat
te voorkomen mochten anderen hun gezicht laten verminken door
granaatscherven.
Natuurlijk zijn er in dat museum ook vitrines met goed
geconserveerde helmen. Britse helmen, niet dieper dan een
soepbord. En Duitse helmen, ook wel 'Pickelhauben' genaamd,
prachtig versierd, het koperen insigne met de tekst 'Gott mit uns'
glanzend gepoetst, helmen waaronder men stijlvol sterft.
Fietsend door West-Vlaanderen rook ik de stront op de velden. Een
geurmonument voor al die soldaten die van angst in hun broek
hebben gescheten? Welnee, hoe kom ik daar bij, antwoorden de
generaals. Oorlog móet toch voor mannen, voor echte mannen
tenminste. Dat is nog steeds zo. Kijk maar naar de kranten van vorige
week. 'Golf: wij zijn bereid', zo luidde een heldhaftige kop in het
Algemeen Dagblad. Maar wie zijn 'wij'? Juist, dat zijn de generaals
die met cognac en sigaar achter de stafkaarten zitten. Dat zijn ook de
politici en zakenlieden die hun aandelen olie veilig willen stellen. Zij
beslissen dat onze 'Jantjes' weldra weer hun braniekraag zullen
opzetten. Geluk hoor jongens, tegen die Chomeini! Dat wordt straks
tulband in de aula!
ANGELA PINNEBERG
NVM reikt eerste Mode-Award uit
Deze korte, zeer luchtig jurkjes uit
de collectie van Pierre Cardin kun je ene
w M grote sjaal of stola, afgezet nauwgesneden jurkje
je nauwelijks nog winterkieding rnet bont uit dié collectie van BaU chy bijelkaar te houden,
noemen. main. t
Given- ki-kleurige tweed-mantelpakje i
Laroche waaronder een blouse van Een uitbundige versiering
gele crêpe wordt gedragen.
halslijn en schouders lijkt favoriet.
Nederland barst van het jonge mo
detalent. Toch valt het voor jeugdi
ge ontwerpers vaak niet mee om
een eigen onderneming van de
grond te krijgen. Heel wat talent
verdwijnt na de opleiding aan één
van de acadmies dan ook geruis
loos over de landsgrenzen om el
ders, bijvoorbeeld in Frankrijk,
een bestaan op te bouwen en naam
te maken. Wie achterblijft slaagt er
slechts zelden in het atelier op het
donkere zolderkamertje uit te brei
den tot een goedlopend confectie-'
of couturebedrijf.
Dat is jammer, zo meent de Ne
derlandse Vereniging van Mode
journalisten, die vijf jaar geledén
werd opgericht en thans reeds een
kleine negentig leden telt. De NVM
heeft daarom, ter gelegenheid van
haar eerste lustrum, een prijs, de
NVM-Mode-Award, in het leven
geroepen voor veelbelovend Ne
derlands talent.
Donderdag 3 september wordt
de prijs, bestaande uit een sculp
tuur en een bijpassend sieraad,
ontworpen door de Alkmaarse
edelsmid Jos Peperkamp, uitge
reikt. Dit gebeurt na afloop van een
modeshow in het Amsterdamse
Confectiecentrum, waarin acht
jonge ontwerpers en ontwerpers
collectieven hun creaties hebben
getoond. Een jury, die hoofdzake
lijk uit modejournalisten bestaat,
zal de winnaar aanwijzen.
Publiciteit
Belangrijker waarschijnlijk dan
de prijs is de publiciteit, die de
deelnemers krijgen. En wie kun
nen de jonge ontwerpers beter pu
bliciteit geven dan de mode-jóur-
nalisten zelf. Opzet van de NVM is
dan ook bekendheid te geven aan
de deelnemers en „hen uit de ach
terkamertjes te halen".
Om aan de wedstrijd deel te mo
gen nemen werd door de NVM als
voorwaarde gesteld, dat de ontwer
pers serieus bezig zijn met hun vak
en inmiddels al wat van hun kun
nen hebben getoond, maar nog
niet echt „gearriveerd" zijn. Bo
vendien moeten zij niet alleen blijk
geven van vernieuwende ideeën op
modegebied, maar ook over com
mercieel inzicht beschikken, en
betaalbare en goed draagbare kle
ding produceren.
Voor deelneming aan de wed
strijd zijn in totaal acht kandidaten
geselecteerd. Het zijn de ontwer
perscollectieven Gletcher, Look
Sharp en Cache Col, alsmede de
ontwerpsters Maria de Wit, Ma-
rietje Dekker, Stella Urbels, Anita
Vrolijk en Ada van Moorst.
Het Amsterdamse collectief
Gletcher is een groep van vier jon
ge ontwerpers, Katinka de Maar,
Ingrid van Oeveren, Hans van Koo-
ten en Ruud van der Peijl, die een
opleiding volgden aan de academie
Artibus in Utrecht, en één jurist,
Erik Hagenaars. Sinds ongeveer
anderhalf jaar voert Gletcher een
eigen label. De groep begon met
een startsubsidie, waarvan stoffen
werden gekocht, die tot kleding
werden verwerkt, welke door de le
den van het collectief in den lande
aan detaillisten werd verkocht.
Momenteel strekt het klantenbe
stand van Gletcher zich al uit tot in
Duitsland. Gletcher legt zich toe
op het vervaardigen van kleding
leeftijdgroepen.
Cache Col, het eveneens Amster
damse collectief, dat bestaat uit
Egbert Lemmers en Frances Klei-
pool, produceertvoornamelijk
confectiekleding met een haute-
couturetintje', wat vooral in de keu
ze van de stoffen en de afwerking
is terug te vinden. Cache Col richt
?ich daarbfl op een jong publiek.
Eigen gezicht
De Arnhemse ontwerpster Maria
de Wit concentreert zich op het
vervaardigen van dunne tricotkle-
ding, waarin de kleur een belang
rijke rol speelt. Maria de Wit, die
zelfstandig werkzaam is, exposeert
momenteel een vijftiental aparte
overhemden op een expositie in
het Amsterdamse Confectiecen
trum, die geheel aan het thema
Overhemd is gewijd.
Modisch, maar met een duidelijk
eigen gezicht is de kleding van Ma-
rietje Dekker uit Venlo, die in Den
Bosch de kunstacademie bezocht
en sinds haar eindexamen onder
meer deelnam aan een expositie
van de Kring van Industriële Ont
werpers. Marietje Dekker ont
werpt de kleding voornamelijk in
haar vrije tijd. Overdag is zij werk
zaam als ontwerpster in een bonta
telier.
Op de show in het Confectiecen
trum zal 3 september tevens da
meskleding te zien zijn van Stella
Urbels, een ontwerpster, die ook
haar opleiding aan de academie Ar
tibus volgde. Anita Vrolijk uit
Weesp, die part-time werkt bij het
modehuis Metz en Co in Amster
dam laat dan eveneens een deel
van haar wintercollectie zien, die
voornamelijk bestaat uit eenvoudi
ge kledingstukken, die het vooral
moeten hebben van de verrassen
de details.
Look Sharp
Het collectief Look Sharp, be
staande uit Maria Smits en Caro-
lien Kasper uit Leiden toont die
dag kleding van gebreide stoffen in
de nieuwe winterkleuren taupe,
zwart en marineblauw. De Amster
damse Ada van Moorst sluit ten
slotte de rij van kandidaten. Deze
ontwerpster, die aan de mode-aca
demie Vogue studeerde, besloot
enige tijd geleden het winkeltje,
dat zij in de hoofdstad dreef, op te
geven voor een carrière als mode
ontwerpster. Momenteel is zij
reeds actief als free-lance ontwerp
ster.
Alle kandidaten zullen tijdens de
NVM-manifestatie vijf tot acht mo
dellen uit hun collectie tonen.
Bedoeling is dat de NVM-Mode-
Award in de toekomst jaarlijks zal
worden uitgerpikt.
