Russen zouden gratie voor
Hess niet hebben begrepen
Godvrezend Urk wil geen
tweede Volendam worden
Sowj et-rechtspraak veel harder dan in Westen
Briefpaus overoudste broeders in geloof (joden)
PAGINA 2
VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1987^"
Pieter Hakvoort voorde bekladde ramen, van zijn restaurant: ,,lk zwicht niet voor geweld...'' (foto Axipressi
Visrestaurant blijft open op zondag
Pieter Hakvoort kijkt vanaf
het terras van zijn Urker visres
taurant 'De Kaap' met een ver
beten grimas uit over een heiig
IJsselmeer. Ik zwicht niet voor
geweld. En ik ben ook niet van
plan concessies te doen. Zondag
blijven we open". Hakvoort is
in Urk 'the talk of the town'. Het
visserijprobleem, dat dagelijks
goed is voor een actueel onder
houd, lijkt er zelfs even onder
geschikt aan te zijn. En dat
heeft allemaal van doen met
zijn besluit om op zondag zijn
restaurant open te houden. Het
godvrezende Urk, elfduizend
zielen, spreekt er schande van.
„Commercieel gewin op de Dag
des Heren, daar rust een vloek
op", zo valt te beluisteren in de
haven, waar velen van de oude
garde bij elkaar klitten.
door
Peter Contant
Een groot aantal autochtonen -
voornamelijk uit de gereformeer
de hoek - neemt er aanstoot aan
dat, terwijl het gezin te kerke
gaat, de toeristen de mogelijk
heid krijgen om hun eerste bier
tje in het dorstige keelgat te gie
ten -bij Pieter Hakvoort. Terwijl
de predikant op de kansel het
Woord verkondigt, handelt Pie
ter Hakvoort, al sinds maart, in
strijd met de Tien Geboden, door
de rustdag om te bouwen tot
werkdag. En er nog aan te ver
dienen ook... Het is veel gelovi
gen allemaal net even te gortig.
Hakvoort was gewaarschuwd.
Zelf Urker kent hij de zeden en
gewoonten op het eiland. „Pieten
Hakvoort weet best hoe het
hoort. Want hij is iemand uit de
Nederlandse Hervormde kerk",
zo benadrukt een Urkse. Afgelo
pen weekeinde kreeg Hakvoort
het voor z'n kiezen. 'Jullie heb
ben niet naar ons geluisterd',
stond er deze keer met verf op
zijn ruit te lezen. Enkele maan
den geleden was op dezelfde wij
ze al gemeld: 'We zijn het zat, je
moet op zondag dicht'. Bleef hel
de eerste keer bij kladden, het af
gelopen weekeinde bleef de
schade niet daartoe beperkt. Er
werden bloembakken vernield,
evenals tafels en stoelen op zijn
terras. Ook zijn auto moest het
ontgelden.
In Urk vindt men de tegen
Hakvoort genomen maatregelen
van de onbekende(n) wel getui
gen van weinig liefde voor de
naaste. Sommigen spreken er
zelfs schande van en de rijkspoli
tie neemt de zaak hoog op. „Ten
slotte is een plaatsgenoot voor
enige duizenden guldens schade
toegebracht", aldus adjudant J.
Bouwknegt. En burgemeester
A.P. Buijs: „Ik kan best begrij
pen, dat men tot zulke dingen in
staat is. Maar ik betreur het ten
zeerste. Dit is niet de weg".
Chinees
Er is al eens een soortgelijke
actie geweest tegen het Chinese
restaurant Hai li, dat als sinds
vier jaar de deuren op zondag
opent. De eigenaar werd ook al
gewaarschuwd met een dreigen
de tekst, maar die trok zich er
niets van aan en verdere repres-
sailles bleven uit. „Maar die Chi
nees weet niet beter", zegt men
in Urk. Hakvoort wel.
Ds. K. Eijkelboom van de gere
formeerde Bethelkerk in Urk
vindt het vervelend dat deze ne
telige kwestie aan de grote klok
gehangen wordt. Maar de predi
kant maakt er geèn geheim van,
dat hij er ook z'n zorgen over
heeft. „We moeten dit binnens
huis oplossen", is zijn mening.
„De kerkdiensten en de cateche
se zijn prima gelegenheden om
de ouderen en de jeugd nog eens
te wijzen op wat het Woord hier
over zegt".
Formeel is er echter niets meer
aan te doen aan de ontheiliging
van de zondag. De algemene po
litie verordening (apv) legt de ho
reca althans geen beperkingen
meer op die enige rechtskracht
hebben. Drie jaar geleden heeft
de Kroon een bepaling omtrent
de zondagsrust vernietigd. Hak
voort voorspelt dan ook dat bin
nen vijfjaar alle horecabedrijven
in Urk op zondag open zijn.
..Moet ik mijn deuren dichthou
den, omdat een aantal mensen
uit deze plaats dat zo graag wil?
Moest je hier 25 jaar geleden eens
komen. Toen was het zondig als
je op een fiets reed. Tegenwoor
dig staan de parkeerplaatsen bij
de kerken vol met auto's. Moetje
kijken hoe de verloedering toe
slaat", aldus een cynische restau
rateur.
Broodnijd
Natuurlijk komt er broodnijd
bij kijken", neemt hij geen blad
voor de mond. „Ik heb al van an
dere horeca-exploitanten ge
hoord, dat ze ook op zondag
open willen. 'Ik moet eerst een
vergunning hebben voor nieuw
bouw', heeft de eigenaar van het
Wapen van UFk tegen me gezet
Dan opent hij ook op zondag.
Het lijkt nu wel alsof ik een grote
zondaar ben. Nou, als dit mijn
ergste zonde is, dan vind ik het
best. We leven tenslotte toch in
een vrij en democratisch land.
De zondag is nu eenmaal mijn
meest lucratieve dag. De omzet
is veel beter dan op een doorde
weekse dag. De toeristen komen
toch wel. Die kun je op zondag
niet weghouden uit Urk".
„Het beleid is gewoon onvrien
delijk voor toeristen. In de nacht
van zaterdag op zondag gaat er
stipt om twaalf uur een grote ket
ting voor de haven, nou ja haven,
zodat niemand er meer in of uit
kan. De VW krijgt per jaar ook
maar een paar duizend gulden
subsidie. Van de Urkers zelf
moeten we het dan ook niet heb
ben. Maar neem van mij aan dat,
als een Urker op zondag uit is, hij
wel degelijk ergens een ijsje eet
of een glaasje bier drinkt. Als het
maar niet in Urk is. Hier durft hij
dat niet te toen, omdat de sociale
controle te groot is".
Burgemeester Buijs erkent dat
Hakvoort in zijn recht staat: „On
danks alles hoop ik, dat men op
zondag de zaak dicht houdt. Wij
hebben geen behoefte aan groot
schalige recreatie. Daarvoor heb
ben we niet eens de ruimte. We
hebben gekozen voor de visserij.
Maar besluit men toch open te
gaan, dan sta ik machteloos. Er i:
geen uitweg".
De ouderen in het dorp nemei
vooralsnog geen genoegen met
de tolerantie die de wet toestaat.
„We moeten uitkijken dat het
hier geen tweede Volendam
wordt. Het is daar toch ook gi
gantisch uit de hand gelopen,"
zeggen stemmen in de haven.
Adjudant Bouwknegt bevestigt:
„Men heeft geen zin in al die toe
ristische toestanden. Urk moet
gewoon Urk blijven, en niets an
ders, zo vinden veel autochto
nen," aldus de groepscomman
dant.
Gekiekt
Bouwknegt heeft voorlopig
het toezicht op restaurant De
Kaap verscherpt, al vernacht hij
„niet nog een escalatie". Hak
voort echter gelooft niet dat het
leed al is geleden. „Volgens mij
komen ze terug. We zullen zelf
wel maatregelen treffen. Het per
soneel staat in ieder geval vier
kant achter me. Ze zijn bereid
om desnoods een nacht te wa
ken. Misschien monteer ik wel
ergens een fototoestel, zodat de
dader direct gekiekt wordt. Vast
staat, dat ik het niet zomaar over
m'n kant laat gaan. Ik wil weten
wie hier achter zitten".
ermee proberen bang te maken", is
zijn conclusie.
Jakovlev somt een aantal draco
nische wetten en maatregelen uit
de Stalinistische tijd op. die er vol
gens hem toe hebben geleid dat de
mensen in de Sowjet-Unie van el
kaar vervreemd zijn en hun gevoel
voor barmhartigheid gaandeweg
hebben verloren: „De rechteloze
vervolgingen. Er was geen rechts
zaak maar een 'bijzondere bijeen
komst' van de geheime politie
waarin de ergste vonnissen werden
uitgesproken zonder aanwezigheid
var. de beschuldigde en zonder dat
er een procureur of een advocaat
aan te pas kwamen."
..Er waren wetten zoals die uit
1932, die iedereen van 12 jaar en ou
der tot 'volksvijand' bestempelden
als hij maar een paar graankorrels
van kolchose-grond had gestolen
en daarvoor kreeg je minstens
tien jaar, zonder maximum. In 1934
werd bepaald, dat verwanten van
volksvijanden voor vijfjaar naar af
gelegen gebieden van Siberië ver
bannen werden. Bij dit alles werd
de bekentenis van de verdachte als
afdoende bewijs geaccepteerd en
dus werd die bekentenis op alle
mogelijke manieren verkregen".
Sinds de traumatische jaren van
het Stalin-bewind, zo meent Jako
vlev, is het Sowjet-volk afgestompt
geraakt. De roep om strenge straf
fen en de afwijzing van de amnestie
is daar een uiting van. Ook vindt hij
het verkeerd dat Sowj et-rechters
doorgaans straffen in Tonde getal
len' uitdelen: „Het leven is dynami
scher en comfortabeler geworden.
Eén dag onvrijheid is tegenwoor
dig kostbaarder dan vroeger. Waar
om voelen we het verschil niet tus
sen een gevangenisstraf van negen
maanden en van een jaar? In het
buitenland geeft men ook straffen
van een paar maanden of dagen".
De strafwetgeving in de USSR is
intussen nog steeds zeer streng, zo
houdt Jakóvlev de voorstanders
van de harde lijn voor. „We moeten
de publikatie van de statistieken
over strafmaten en aantallen gede
tineerden afwachten. Als die be
kend zijn, zal de roep om strengere
straffen wel verminderen", meeqt
hij. Een dergelijke statistiek is ove
rigens nog niet in de USSR gepu
bliceerd en het is niet helemaal dui
delijk of Jakovlev de spoedige ver
schijning van zo'n document hier
mee heeft aangekondigd.
Sprekend over de toestanden in
de gevangenissen en de strafkam
pen zegt Jakovlev dat de situatie
sinds Stalins tijd wel verbeterd is,
maar lang niet overal. „En het is
vreselijk dat veel mensen vinden
dat die omstandigheden slecht be
horen te zijn", voegt hij er aan toe.
„De misdadiger krijgt als straf
vrijheidsberoving. De wet straft
hem niet met gebrek aan hygiëne,
vernederende verveling, kou of een
onwaardige behandeling. Met mis
handeling verbeter je geen misda
diger. wat de strafkampen be
treft: sommige gebieden zijn bij
ons nog steeds voor publiek geslo
ten. Wat voor geheimen bestaan er
daar? Onze pers moet niet volstaan
met reportages over rechtszaken.
We moeten verder gaan", zegt Jak
ovlev een opmerking die voor
kort volstrekt ondenkbaar zou zijn
geweest uit de mond van een offi
ciële hoogleraar aan een officieel
staatsinstituut.
Het geheel overziend conclu
deert Jakovlev dat er gebrek aan
barmhartigheid en een te grote
hang naar strenge straffen ten na
dele werken van de huidige poli
tiek van perestrojka (hervorming)
omdat uit die instelling niets con
structiefs kan voortkomen
Tegendraads
Alova's gesprekspartner is pro
fessor Aleksandr Maksimovitsj
Jakovlev, hoofd van de afdeling
strafrecht sociologie van het Insti
tuut voor Staat en Recht te Mos
kou. Zijn antwoord op de stem des
plaatsvervanger van Hitiertijdens de t
de straffen strenger worden: „Dat
is een illusie! In 1962 werd de
doodstraf voor omvangrijke dief
stal van staatseigendommen inge
voerd. Gevolg was: een groter aan
tal van dat soort misdrijven op nog
grotere schaal, want omdat je toch
de hoogste straf kreeg, kon je maar
beter een zo groot mogelijke slag
proberen te slaan. Toen de
doodstraf voor verkrachting werd
ingevoerd, leidde dat tot meer
moorden: omdat hen sowieso de
doodstraf wachtte, ging de ver
krachter er vaak toe over de enige
getuige van zijn daad, het slachtof
fer, te doden".
De interviewster verkondigt
hierop een andere vrij algemene
mening: dat er onder Stalin mis
schien wat 'tekortkomingen' wa
ren maar dat er tenminste orde
heerste. Geen verslapping van de
discipline en geen jeugd die zich
overgeeft aan rockmuziek zoals nu
onder de nieuwe democratie, zo ci
teert zij enkele briefschrijvers. Jak
ovlev reageert hier fel op: „Zolang
de concrete feiten over die tijd niet
worden vrijgegeven aan de brede
openbaarheid zal deze nostalgie
blijven bestaan", zegt hij.
„En de tegenstanders van de de
mocratie zullen om die oude 'orde'
blijven roepen. In werkelijkheid
was die 'orde' een mythe, een ver
gissing of een opzettelijke leugen.
Er was toen meer en zwaardere cri
minaliteit dan nu. Trouwens, hoe
kun je van orde spreken als in het
begin van de jaren dertig de massa
le repressies begonnen? Je kunt
dat wel orde noemen, maar dan
moet je elke systematisch geregel
de wetteloosheid zo kwalificeren.
We moeten niet bang zijn voor de
democratie, maar voor hen die ons
MOSKOU Dat Rudolf
Hess 40 jaar in Spandau
heeft vastgezeten tot. zijn
dood toe is, zoals bekend,
het gevolg van de houding
van de Russen geweest.
Ruim 20 keer hebben zij een
gratieverzoek afgewezen,
aldus een kostbaar monu
ment van onverzoenlijkheid
tegenover oorlogsmisdadi
gers in stand houdend waar
de Engelsen, Fransen en
Amerikanen allang vanaf
hadden gewild.
door
Alexander Münninghoff
De Russen zijn gepikeerd nu hun
dat achteraf van verschillende kan
ten wordt verweten. Als het aan
hen had gelegen was Hess immers
direct na de processen van Neuren
berg gewoon opgeknoopt en ze vin
den eigenlijk dat ze met het levens
lang-vonnis al extreem menslie
vend zijn opgetreden. In een land
van ruim 20 miljoen oorlogsslacht
offers is vergevingsgezindheid nu
eenmaal niet de eerste prioriteit.
Daar komt bij dat men in de Sow
jet-Unie veel meer vertrouwd is
met het fenomeen van de doodstraf
dan bij ons. In dit land worden nog
steeds moordenaars en mensen die
zware economische delicten heb
ben begaan gefusilleerd onder vrij
wel algemene instemming van de
bevolking. Bezien tegen die achter
grond zou het verder pardonneren
van een oorlogsmisdadiger, wiens
leven notabene reeds was ge
spaard, voor de Sowjet-burger vol
strekt onbegrijpelijk en zelfs bele
digend zijn geweest.
De talloze reacties op het besluit
van het Presidium van de Opperste
Sowjet van 18 juni j.l. om, in ver
band met de komende viering van
de 70e veijaardag van de Oktober
revolutie een amnestie aan een aan
tal categorieën gevangenen te ver
lenen hebben laten zien hoe* het
Sowjet-pubhek over de bestraffing
van misdadigers denkt. Veruit de
meeste brieven die bij de dag- en
weekbladen over dit thema nog
steeds in pakken binnenkomen
ademen een sfeer van verontwaar
diging: „Alweer een amnestie! Is
dat geen principeloosheid, kort
zichtigheid en onverantwoorde
lijkheid ten aanzien van de meer
derheid van het volk, de eerlijke
mensen, die zonder gevaar willen
leven?" verwoordt P. Donetsko uit
Tsjerkassy de heersende mening in
een brief aan het spraakmakende
weekblad 'Ogonjok'.
En de familie Kozeljski uit Tasj-
kent roept uit: „Als we ons willen
bevrijden van onze tekortkomin
gen, moeten we meedogenloos op
treden tegen de dragers ervan. We
leven nu in een tijd van sociale re
volutie laten daarom onze wet
ten ook revolutionair zijn, dus kei
hard!" Een grote meerderheid van
de briefschrijvers", zo zegt
'Ogonjok'-verslaggeefster Anna Al-
ova, „is tegen amnestie en vaak in
een moeite door, voor de handha
ving van de doodstraf en zelfs voor
een uitbreiding van de toepassing
volks is dermate genuanceerd en
tegendraads, dat het artikel mo
menteel het gesprek van de dag in
Moskou is.
Jakovlev begint met wat sussen
de woorden: onder diegenen die
vrijkomen zitten geen moorde
naars, verkrachters, rovers of ban
dieten, dus de eerzame burger
hoeft niet bang te zijn dat de straat
onveilig zal worden. Maar op de
vraag van de interviewster, of am
nestie als zodanig niet afbreuk doet
aan de juridische rechtvaardig
heid, zegt Jakovlev dat zulks inder
daad het geval is, maar dat hij dat
een goede zaak vindt.
„Als een juridisch systeem alleen
maar strenge, logische en recht
vaardige straffen uitdeelt, is er van
een menselijke samenleving geen
sprake meer", meent hij. „Een me-
chanisch-rechtvaardig leven zon
der liefde en barmhartigheid is het
gevolg."
Is dit beroep op de edele kanten
van de mens al heel opmerkelijk in
een maatschappij die van oudsher
onder het gezag van de knoet heeft
leren leven, nog krasser in Sowet-
ogen maakt Jakovlev het met zijn
constatering dat de doodstraf ei
genlijk afgeschaft zou moeten wor
den: „Een mensenleven is heilig en
niemand, zelfs de staat niet. mag
het recht hebben het iemand te
ontnemen", zegt hij letterlijk en
voegt er aan toe dat de doodstraf in
de meeste ontwikkelde landen is
afgeschaft terwijl de kogel voor
economische delicten 'onze ver
worvenheid' is een unicum in de
wereld, waar Jakovlev dus slechts
bitter sarcasme voor over heeft.
De geleerde maakt korte metten
met de gangbare gedachte, dat er
minder misdaad zal zijn naarmate
In een brief aan de Amerikaan
se bisschoppen schrijft de paus.
dat hij steeds heeft gestreefd
naar verdieping van de betrek
kingen met de joden, 'onze oud
ste broeders in het geloof. "Het
lijden van het joodse volk is zon
der enige twijfel ook voor de
Rooms-Katholieke Kerk een re
den tot oprecht verdriet, vooral
wegens de onverschilligheid en
soms ook de haat waardoor in
bepaalde perioden van de ge
schiedenis joden en christenen
werden verdeeld".
De brief van de paus komt in
een sfeer van spanning tussen
het Vaticaan en de Amerikaanse
joden als gevolg van het bezoek
van de Oostenrijkse president
Waldheim in juni aan de paus.
Het is een tweede poging van het
Vaticaan om te voorkomen dat
leiders van de joodse gemeen
schap in de Verenigde Staten
volgende maand een geplande
ontmoeting met de paus tijdens
diens bezoek aan Amerika zullen
boycotten. Eerder nodigde kar
dinaal Willebrands een delegatie
van Amerikaanse joden uit om
naar Rome te komen voor een
gesprek met curieleden en de
paus zelf. Dat gesprek is op 1
september.
De brief van de paus wordt be
schouwd als een belangrijk uit
gangspunt voor het gesprek, ver
klaarde rabbijn Gilbert Klapper
man, voorzitter van de Ameri
kaanse Synagoge-raad. De ont
moeting tussen de paus en Ame
rikaanse joden zou op 11 septem
ber in Miami zijn.
Naar aanleiding van de passa
ge in de brief waar de paus aan
dringt op een onderzoek door
rooms-katholieken in samenwer
king met joden naar de betekenis
van de holocaust voor de chris
tenheid, zei rabbijn Klapperman,
dat het Vaticaan op het punt
staat in te zien "wat Hitiers stre
ven naar totale vernietiging van
het joodse volk voor ons heeft
betekend".
Naar Moskou
Braziliaanse bisschoppen
brengen volgende maand'op uit
nodiging van de Russisch-Ortho-
doxe Kerk een bezoek aan de
Sovjet-Unie. Enkele maanden
geleden was een groep Brazi
liaanse 'bevrijdingstheologen',
onder leiding van de franciscaan
Leonardo Boff, in Moskou. Van
de kant van de bisschoppen
werd meegedeeld, dat hun reis
'niet rechtstreeks' met die van
Boff samenhangt.
De delegatie staat onder lei
ding van de voorzitter van de bis
schoppenconferentie, monseig
neur Luciano Mendes. Ook de
vorige voorzitter, monseigneur
Ivo Lorscheiter, en de Neder
landse pater Felix Neefjes, advi-
seur voor oecumenische zaken
van de Braziliaanse bisschop
penconferentie, reizen mee.
Het bezoek zal acht dagen du
ren. Er staan gesprekken met de
leiding van de Russisch-Ortho-
doxe Kerk op het programma en
ook bezoeken aan rooms-katho-
lieke gemeenschappen in Litou
wen en Letland. De Brazilianen
gaan eerst naar Rome, waar zij
zullen praten over de strategie
van het Vaticaan tegenover com
munistische landen. Drie dagen
later vliegen ze door naar Mos
kou.
Vrijheid. Zolang Zuid-Afri
ka niet vrij is, is geen enkel Afri
kaans land vrij". Dat zei de angli
caanse aartsbisschop Desmond
Tutu van Kaapstad tot de 600 af
gevaardigden op de vijfde alge
mene vergadering van de Pa-
nafrikaanse Raad van Kerken in
Lomé, hoofdstad van Togo.
Tutu bedoelde hiermee niet te
zeggen, dat alleen in Zuid-Afrika
de strijd om bevrijding nog ge
streden moet worden. "Het ver
vult mij met droefheid dat er in
veel zogenaamd onafhankelijke
landen nu minder vrijheid be
staat dan onder het kolonialis
me". Hij noemde geen landen
Wel wees hij op het verband tus
sen bepaalde politieke ontwikke
lingen in de rest van Afrika en de
strijd tegen het apartheidsregi
"De kerken van Afrika zijn ge
roepen, hoeders van de mensen
rechten te zijn", zei de anglicaan
se kerkleider. "Zij moeten zich
inzetten voor de volledige bevrij
ding van de kinderen Gods, ook
op politiek, sociaal en econo
misch gebied".
Komen en gaan
Zondagmiddag om 3 uur
doet ds. H. Ommering, gekomen
van Baarn, tijdens een dienst in
de Opstandingskerk aan de Prin
ses Manjkestraat intrede in de
hervormde wijkgemeente Al
phen aan den Rijn-West. Zijn be
vestiger is de plaatselijke predi
kant A. Jonkman.
- Op zondag 30 augustus krijgt
de gereformeerde kerk van Kou
dekerk aan den Rijn - waar dr
H. Bade met pensioen ging -
weer een predikant In een ge
meenschappelijke dienst van
hervormde gemeente en gerefor
meerde kerk (7 uur) doet ds. W
A. van der Lugt (gekomen van
Hoorn) intrede.
- Diezelfde zondag (30 augus
tus) neemt ds. G. Bouw om
kwart over 2 afscheid van de
christelijke gereformeerde kerk
in Rijnsaterwoude. Hij is predi
kant in Den Haag-Scheveningen,
maar deed, voorzover nodig en
mogelijk, Rijnsaterwoude erbij
Twintig jaar heeft hij in Scheve
ningen gewerkt, waar hij volgen
de week zaterdag, 29 augustus,
om 7 uur afscheid neemt. Bouw
wordt nu predikant in Urk.
- Ds.'A van Leeuwen neemt
op 30 augustus om 2 uur afscheid
van de hervormde gemeente in
Wilp (regio Loenen, Gelderland).
Hij gaat met de vut. Van 1950 tot
1958 was hij predikant van De
Kaag.
Zestig. De heer Joh. van der
Lee in Alphen aan den Rijn
beëindigt na meer dan 60 jaar
zijn medewerking aan de christe
lijke gereformeerde zondags-
op deze wijze afgesloten",
schrijft de plaatselijke predikant
L. W. van der Meij in het kerk
blad van vandaag. "Hoevelen
heeft hij het abc van de bijbelse
geschiedenis niet mogen leren".
Het is de wens van de heer Van
der Lee, met stille trom te ver
trekken.
Orgelconcert. Morgenavond
(zaterdag) om kwart over 8 geeft
Charles de Wolff een (gratis toe
gankelijk) orgelconcert in de her
vormde kerk in Woubrugge
Hervormde Kerk: beroepen
te Ens-Kraggenburg N. de Boo
Uitwijk.
Gereformeerde Kerken: be
roepen te Amersfoort J. van der
Linden Dordrecht.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Middelburg-Zuid
A. Bac Bodegraven.
Omroep. De Nieuwe Vrijzin
nige Omroep (NVO) heeft ten
minste f. 250.000 nodig voor
'groei, kwaliteitsontwikkeling en
een professionele opzet van het
werk'. Daarvoor heeft hij een
obligatielening uitgeschreven.
De vrijwillige bijdragen bóven
de contributie stellen de stich
ting NVO alleen in staat de lo
pende uitgaven te bekostigen.
De omroep ziet uit naar 250 'vrij
zinnig meelevende mensen' die
elk met f. 1000 willen inschrij
ven, of naar 1000 anderen die dat
met f. 250 willen doen.
Aids. Van ds. D. N. Wouters-
werkzaam in het hart van Am
sterdam - verschijnt bij Kok in
Kampen binnenkort een boekje
(96 bladzijden, f. 14,90) onder de
titel 'Aids - een testcase voor de
kerk'.
Wouters wil vanuit het evange
lie perspectief bieden aan men
sen die worden geconfronteerd
met schuldvragen, angst, isolatie
en discriminatie. Hij beschrijft
ook de mogelijkheden van de
kerk om een bijdrage te leveren
aan voorlichting met het oog op
de preventie en aan de zorg voor
mensen die aids hebben.
