Ik ben liever arrogant dan
een vervelend saaie
'Het lijkt nu weer tijd
om muziek te maken'
Belgisch
'Panorama'
vleugellam
NOS maakt weer tv-opnamen
jazzfestival in De Meervaart
PAGINA 16
KUNST
WOENSDAG 12 AUGUSTUS 1987
Het spel van Terence Trent d'Arby
GPD) - Na maanden op bijna alle covers van lacht TTD zelf voortdurend even durfde de eerste drie ioar t
AMSTERDAM (GPD) - Na
Sky Channel en Music Box (via
Superchannel) is vorig week
einde een derde tv-kanaal, dat
gespecialiseerd is in video
clips, van start gegaan. MTV
(Music television) - in Amerika
het grootste netwerk met tus
sen de twintig en dertig mil
joen abonnees - waagt de
sprong over de Atlantische
Oceaan.
MTV Europe begint haar be
staan onder een minder geluk
kig gesternte: de beeld-diarree
van de clips droogt langzaam
maar zeker op. Met een groot
gala in de Amsterdamse Roxy
heeft het station onlangs po
tentiële adverteerders en afne
mers evenwel van het tegen
deel willen overtuigen. Dat ge
beurt onder meer met het aan
trekken van nieuwe artiesten -
zij kunnen immers nog niet
worden geassocieerd met een
bestaand tvstation.
door
John Oomkes
Eén van de nieuwelingen is Te
rence Trent d'Arby. een Ameri
kaanse zanger die na zijn diensttijd
in West-Duitsland besloot zich in
West-Europa te vestigen en al vijf
jaar in Groot-Brittannië woont. Te
rence's knappe, scherp gesneden
gezicht prijkte de afgelopen twee
maanden op bijna alle covers 1
de Britse weekbladpers.
Dat is in de mediamarkt van de
jaren tachtig het eerste teken dat
we met een fenomeen van doen
hebben. Maar daarnaast zorgde
Terry zelf wel dat we zijn debuutel
pee 'Introducing the Hardline ac
cording to Terence Trent d'Arby'
niet konden negeren. Tegenover
een journalist van het toonaange
vende Britse blad NME liet hy zich
ontvallen dat hij geniaal was, en
dat hij van mening was dat het hier
ging om het briïjantste debuutal
bum van dit decennium.
Arrogantie straft zich in de regel
zelf wel af. maar het gevaar is niet
denkbeeldig dat dergelijke eigen
dunk de aandacht afleidt van een
zeer verdienstelijk debuut. TTD is
een zeer goede zanger, een man
met een expressiviteit die doet
denken aan een combinatie van
Stevie Wonder en Bobby Womack
- wie twijfelt beluistert het
werkelijk schitterend gezongen a
capella-stuk As yet untitled.
„Hoe durf je te beweren dat er
maar drie uitstekende stukken op
de plaat staan?", roept Terence ge
speeld-kwaad uit - het is een ge
moedstoestand die hij tijdens het
gesprek probeert te handhaven.
„Wishing Well is ook een briljant
lied! Wat daaraan zo fantastisch is?
Dat hangt er vanaf of muziek ge
voelsmatig benadert of analyseert
- en dat laatste gebeurt helaas door
de meeste journalisten. Maar als je
analyseert dan kun je er toch niet
omheen dat ik daarin twee of drie
interessante genres combineer en
het gegeven (van de liefde) heel te
rughoudend hanteer".
Zo gaat dat nog even door. Van
onzekerheid totaal geen sprake, al
lacht TTD zelf voortdurend
om zijn levenswijsheid. „Vergele
ken met de meeste hitparademu-
ziek maak ik echte muziek, geen
voorgekookte produkties. Alleen
dat woord haat ik overigens al. Ik
ben geen autofabriek, ik ben een
muzikant. En als je me vergelijkt
met muzikanten die wèl wat kun
nen - zoals een Bobby Womack -
dan kan ik alleen maar vaststellen
dat al zijn werk kritiekloos wordt
beoordeeld".
„Of ik zo zeker van mezelf moet
zijn? Wie ik ben of wat ik wil zijn -
dat zijn twee verschillende din
gen". Terence zucht. „Weet je: je
bent in elk geval eerlijk, want je
vertelt wat je van me vindt, en niet
watje van een ander moet vinden.
De meeste mensen likken naar bo
ven en trappen naar beneden. Dus
vertellen ze wat je wilt horen".
„Ik ben niet met een carrière be
zig zoals Whitney Houston. Haar
wordt verteld wat ze moet zeggen
en met wie ze haar platen moet op
nemen. Vooruit Whitney: maak je
volgende elpee maar weer met Mi
chael Narada Walden. Zo ben ik
niet: ik heb geld gekregen om een
studio te huren en ik maak muziek
totdat het me verveelt, en dan doe
ik iets anders. Ik houd me niet be
zig met formules, ik houd me al
leen bezig met mezelf. O.K., deze
plaat is niet briljant, maar veelbelo
vend".
De meeste grote artiesten zijn
om een of andere reden onzeker, zo
geeft Terence toe: „Ja. Neem Brian
Wilson van The Beach Boys. Hij
was, of hij is misschien nog wel,
een briljante songschrijver - een
genie. Weet je wat zijn vergissing
was: hij wachtte totdat andere
het hem vertelden. Hij
durfde de eerste drie jaar zijn ka
mer niet uit te komen toen de pers
alleen oog had voor The Beatles en
niet wilde inzien dat Sgt. Pepper
niet gemaakt had kunnen worden
zonder Pet Sounds van The Beach
Boys. Toen hij ouder werd, werd
hij er bovendien niet zelfzekerder".
„Hij had zichzelf moeten vertel
len: laat ze allemaal maar de klere
krijgen; ik ben geniaal. Hij is in
plaats daarvan veranderd in een
plant, een vegeterend stukje mens.
Nou, dat zal mij niet overkomen. Ik
heb nog niemand gesproken die
mij niet wilde laten zeggen dat ik
misschien toch wel over bepaalde
dingen minder zeker was. Hoe heet
je ook weèr? John, luister: de men
sen die ik verafgoodde, waren al
tijd mensen die het verder niks
kon schelen: Mohammed Ali,
Keith Richards, zulke mensen. Ik
zou zielig zijn als ik van een ander
moest horen wat ik van me zelf
vind".
„Kijk, als mensen de humor niet
zien, of de charme dan... Ik kan
toch niet tegen de buitenwereld
zeggen dat er nog foutjes aankle
ven, maar dat ik wel op een gege
ven moment nèt zo wil leven als
Michael Jackson, die in een zuur
stoftank slaapt en met vreemde
dieren praat? Met een hele reeks
namen op de achterkant van mijn
platenhoes die ik allemaal moet be
danken? Ik ben liever arrogant dan
dat ik zo'n vervelende saaie pop
ster ben".
„Mohammed Ali was toch de
grootste bokser - en een controver
siële vent? Wat kan het mij schelen
dat hij nu moeilijk praat! Hij heeft
toch alles kunnen zeggen toen hij
op het hoogtepunt van zijn kunnen
stond?".
Terence Trent d'Arby: te gast bij beginnend videokanaal MTV.
BRUSSEL (GPD) - Sinds enkele
jaren is het de gewoonte dat de
BRT-actualiteitenrubriek 'Panora
ma' in de zomermaanden geen ei
gen maar aangekochte produkties
uitzendt. De reden daarvoor is sim
pel: gebrek aan financiën. Panora
maredacteur Johan de Poortere:
'Het is een vaste gewoonte gewor
den, uit noodzaak. Het budget
waarmee Panorama moet werken
is de laatste vijf jaar niet gestegen.
Je zou dus kunnen zeggen dat we
in de zomermaanden enigszins
vleugellam gemaakt worden, ja.'
Twee Panoramaredacteuren vol
gen gedurende het jaar wat de bui
tenlandse zenders aan belangwek
kende reportages uitzenden en
stellen een lijstje samen van de pro
gramma's die Panorama voor de
maanden juli en augustus eventu
eel zou kunnen kopen. Sommige
buitenlandse reportages worden
geruild tegen eigen BRT-produk-
ties. Op de vraag wat de Panorama-
redacteuren tijdens de zomer
maanden doen antwoordt de Poor
tere lachend: 'Bij voorkeur vakan
tie nemen. En de produktie voor
september voorbereiden.'
Een paar jaar geleden stapte Pa
norama af van de magazine-formu
le die de Nederlandse actualiteiten
rubrieken hanteren. Per uitzen
ding worden één of twee onderwer
pen grondig uitgediept en belicht.
Johan de Poortere: 'Dat is deels
voortgekomen uit financiële over
wegingen, maar de belangrijkste
reden is dat we vinden dat het de
taak is van het journaal om de kor
tere berichtgeving te verzorgen.'
In september vertrékt een Pano-
ramaploeg naar Mozambique om
een reportage te maken over de
zorgwekkende toestand waarin het
land verkeert. Tot die tijd is het dus
nog even 'behelpen' met (overigens
kwaliteitsvolle) buitenlandse pro
dukties. Vanavond is er in de Pano
ramazendtijd een reportage te zien
van de Franse televisie over Tokio.
Daarin worden zeven aspekten be
licht van het leven in deze wereld
stad. Aan bod komen: de impact
van de televisie op het leven van al
ledag, de rol die de mafia speelt in
de Tokiose samenleving, het moei
lijke leven van een elfjarige school
jongen, de werkdag van een be
drijfsleider en van een vrouw die in
de seksindustrie werkt, en tot slot
het verhaal van een man die het
niet 'heeft gemaakt' en die aan de
onderkant van de samenleving is
terechtgekomen. Op 20 augustus is
'Bombay hotel' te zien, een reporta
ge over het leven in de Bombayse
luxehotels in contrast met het le
ven in de armoewijken in deze
stad. Op 27 augustus brengt Pano
rama een BBC-uitzending over de
'Marcos-miljoenen'. De eerste
week van september begint de ac
tualiteitenrubriek haar wintersei
zoen weer met een eigen produktie
over de playbackrage die in Vlaan
deren op het ogenblik duchtig om
zich heen grijpt.
(Donderdag 13 augustus, BRT,
21.10 uur)
1(1) Who's that girl - Madon-
2(2) Papa Chico - Tony Espo-
sito
3(4) Right nex door Roberd
Gray Band
4 3) It's a sin - Pet Shop
6 (17) I just can't stop loving
you Michael Jackson
7 (10) Sxyeet sixteen Billy
Idol' -
8(7) Nothing's gonna stop me
now Samantha Fox
9 5) Helene Julien Clerc
10 (11) Star trekkin' - The
Firm
11 6) I want your sex Geor
ge Michael
12 (12) Head to toe - Lisa Lisa
and the Cult Jam
13 (22) La bamba Los Lobos
14 8) Alone - Heart
15 (18) Balla balla Francesco
Napoli
16.(20) Fake Alexander O'Ne
al
17 (32) I love to love Tina
Charles
18 (19) Sold - Boy George
19 (25) I heard a rumour Ba-
21 (19) Voyage Voyage Desi-
reless
22 (13) So strong LabiSiffre
23 (24) Mag het licht uit De
Dijk
24 (14) The living daylights - A
Ha
25 (--) Let your sun shine - F.
AshtonlM. V. Kolck
26 (15) The pleasure principle
J Jackson
27 (27) Seven wonder - Fleet
wood Mac
28 (16) I wanna dance with -
Whitney Houston
29 (--) Got the look Prince
30 (21) Bring back - Mixed
emotions
31 (--) Duudeljo DeDuihstap-
pers
32 (--) Always - Atlantic Star
33 (36) A bailor calypso Elli
Medeiros
34 (--) Whishing well Terence
Trent d'Anby
35 (31) Rhythm is gonna - G Es-
tefam enMSM
36 (--) Rhythm divine Yello en
S Bassey
37 (33) Seacruise John Spen-
38 (40) Second change Frizzle
Sizzle
39 (23) Diamonds H. AlperttJ
Jackson
40 (35) Misfit - Curiosity
Powerplay terug met lp en single
Jan van der Meij, de spil van de
Noordhollandse popgroep Power
play, heeft er weer zin in. Na een
lange stilte is onlangs de nieuwe el
pee 'Walk on the wire' verschenen.
D$ plaat getuigt van nieuw elan en
kan het succes terugbrengen dat
na de sterke debuutelpee 'Avanti'
('82) langzaam wegebde. Was Po
werplay vijf jaar geleden gebrand
op succes - zo veel en zo snel moge
lijk -, nu is vooral het plezier in het
de drijfveer.
Jan - Powerplay - van der Meij: 'Je moetje niet te veel fixeren op s
door
Fred Hoogendoom
Van der Meij en Powerplay zijn
volwassen, maar ook door schade
en schande wijs geworden. Over
rozen ging het pad van de band de
afgelopen driejaar niet. Met 'Avan
ti' en singles als 'Comes a time' en
'Love can break your heart' werd
Powerplay een van de meest ge
vraagde Nederlandse bandsï De
malaise in de Nederpop en (te) veel
bezettingswijzigingen braken de
band op. De mini-elpee 'Noises and
Voices' (eind '83) en enkele singles
konden het succes dan ook niet
continueren.
Van der Meij formeerde begin '85
een nieuwe band met Rik Vrijman
(toetsen), Martin Warner (bas) en
Rene van Collem (drums), die later
werd vervangen door Klaas Jonk
mans. Na wat strubbelingen met
de vorige platenmaatschappij,
werd onderdak gevonden bij Poly-
dor, waar groen licht werd gegeven
voor een LP. Van der Meij schreef
vrijwel alles voor 'Walk on Wire',
waarvan 'Even in the Darkest
Night' de eerste single is. De lang-
speler (ook op cd) kent geen slech
te momenten, hooguit wat minder
AMSTERDAM (GPD) - De NOS
televisie zal voor het eerst
tijd weer opnamen maken
NOS Jazzfestival, dat zich vanaf troduceert.
spectaculaire Amerikaanse
lange drummer onder andere de Jamai-
trompettist Don Cherry in-
donderdag gedurende vier dagen
afspeelt in De Meervaart in Am
sterdam-Osdorp. Het eigen jazzfes
tival van de NOS heeft dit jaar een
vooruitstrevend karakter.
Regisseur Jaap Drupsteen
neemt overigens alleen het pro
gramma van de slotavond op, dat
bestaat uit ene optreden van het
Amerikaanse David Murray Octet
en het Kwintet Bennink/Lacy/Le-
wis/Mengelberg/Reyseger uit eigen
land. Drupsteen zegt zich zoveel
mogelijk bezig te willen houden
met de muzikale interactie van de
artiesten en zich te willen concen
treren op wat zij met elkaar aan het
doen zijn. Daarmee wil hij het im
proviserende element zo nauwkeu
rig mogelijk in beeld brengen.
De concerten tijdens het festival
beginnen telkens om 21 uur 's
avonds. Op donderdag 13 augustus
opent de Gijs Hendriks' Construc
tion Company het programma
voordat het Quartet van de fameu
ze Amerikaanse trombonist Bob
Brookmeyer en The Little Big
Band van altsaxofonist Phil Woods
spelen. Woods heeft een neusje van
de zalm van de Newyorkse sessie
muzikanten in zijn formatie: riet
blazer Nick Brignola en trombo
nist Jimmy Knepper bijvoorbeeld.
Op vrijdag 14 augustus scheidt
het optreden van hetg nieuwe Oc
tet van Ab Baars de podiumbeur
ten van Third Kind of Blue (een trio
rond John Purcell) en de Ed Black-
well Group, een kwintet waarin de-
OP zaterdag 15 augustus ligt een
nieuw project van de Tilburgse al
tist Paul van Kemenade (Stranger
than Paranoia) ingekluisterd tus
sen optredens van het Octet van
klarinettist John Carter en een
langverbeide Chris McGregor's
Brotherhood of Breath,
bigband van allure.
Op vrijdag en zaterdag voltrekt
zich naast het professionele gebeu
ren nog een amateurconcours, het
NOS Jazz Podium, in de middag
uren (telkens beginnend om 13
uur). Dit jaar doen daar in tegen
stelling, tot bij-vorige edities het ge- draaiende wilt houden - moet je
Het grootste deel, zoals 'Love un
der fire', 'All that money can buy'
en 'Sea of love', laat een fris, stevig
popgeluid horen, waarin plaats is
voor rustige momenten. Het talent
van Van der Meij om pakkende en
toch lang houdbare stukken te
schrijven, is gerijpt. Nederland
heeft er weer een sterke live-band
bij, die ook een aanwinst kan zijn
voor de hitlijsten.
Van der Meij zette zich in de zo
mer van vorig jaar achter de schrijf
tafel. Drie maanden geleden kwam
hij met het resultaat naar de studio.
„Dat is heel anders gegaan dan
voorheen", constateert de zanger-
/gitarist. „Als je van tevoren weet
dat je in eerste instantie een elpee
mag maken, is die druk om singles
te leveren weg. Je kunt dan ge
woon schrijven wat uit jezelf komt,
wat opwelt. Je zit in een proces van
schrijven, repeteren, schrijven, re
peteren. Dat kan ik elke band aan
raden".
„Toen wij begonnen, zeiden we
in interviews dat singles belangrijk
zijn en dat je pas een elpee kunt
maken als je singles hebt verkocht.
Daar zit wel een kern van waarheid
in, maar voor het creatieve proces
binnen een band - als je die gewoon
geen vertegenwoordigers
uit deze regio aan mee.
r jezelf stellen dat
SAN FRANCISCO De Amerikaans-Hongaarse filmster Zsa Zsa Gabor (midden) was gisteren gastspreekster
op een bijeenkomst van Amerikaanse bar-eigenaren. De lunchbijeenkomst werd ook bijgewoond door de feminis
tische advocate Gloria Allred, die tussen de gangen door een onderonsje had met de filmster. (Foto ap)
wilt maken. En als niemand die wil
hebben, maak je die desnoods voor
drieduizend gulden maken en
brengt je hem in eigen beheer uit.
Wij merken nu dat dat werkt. Je
krijgt er een hechte band door. Je
moetje niet te veel fixeren op sing
les, op succes."
„Ik vind popmuziek een artistiek
iets. In ^Nederland is dat de laatste
tijd ontzettend aan het verwateren.
Er wordt minder gescoord, het Ne
derlandse produkt is slecht verte
genwoordigd. Maar dat komt voor
het grootste deel doordat alle com
merciële trucs zijn uitgehaald.
Stars on 45, een jongen die Tom Jo
nes nadoet, de playbackshows...al
die .commerciële denkbeelden,
waarbij aan platen wordt gedacht
alsof het wasmiddelen betreft, zijn
al uitgeprobeerd. Het lijkt me dat
het nu weer tijd is om muziek te
maken."
„Net zoals indertijd door Her
man Brood. Die maakte tien jaar
geleden 'Shpritsz'. Dat is volgens
mij de beste Nederpop-elpee die
ooit is gemaakt. Er staat maar één
singletje op, 'Saturday Night',
maar dat is genoeg. Er zijn twee
honderdduizend exemplaren van
die elpee verkocht. Het was eerlij--
ke muziek en dat voelen de mensen
ook. Het publiek laat zich mis
schien een paar keer bedotten,
maar eens houdt dat op."
„Het is moeilijk te zeggen wat er
precies is verslechterd binnen de
Nederlandse popscene. We hebben
vaak meegemaakt dat er stromin
gen zijn, waarin enkele bandjes een
voortrekkersrol hebben en dat er
zo'n tien bandjes in het kielzog
meegaan. Bijna tien jaar geleden
heerste Herman Brood. Bands als
Vitesse, Sweet d'Buster, Gruppo
Sportivo, Urban Heroes profiteer-
den daarvan. Ze speelden allemaal
op dezelfde festivals en dat waren
echt hoogtijdagen".„Op het mo
ment dat Powerplay opkwam, was
er de Doe Maar-rage. Toen trok
men ook massaal naar de bühnes.
En die mensen bleven komen, ook
als niet Doe Maar speelde, maar
een ander bandje. Dat gaf een soort
sneeuwbaleffect. Nu is er niet zo'n
duidelijke splitsing tussen bandjes
die puur commercieel gericht zijn
en aan de andere kant bands zoals
Fatal Flowers en Claw Boys Claw,
die in eerste instantie gewoon de
muziek maken die ze willen. Wat
vooral wordt gemist, is een band
met een voortrekkersrol."
„Powerplay begon als een speer.
Direct redelijk groot succes, en dat
wil je voortzetten. Dan denk je: we
persen die single er effe uit en dan
lukt het wel weer. Maar op een ge
geven moment kom je erachter dat
dat niet zo door kan blijven gaan.
Je beseft dan dat het om de muziek
gaat. Zakelijke belangen moet je
aan een manager overlaten. Dat
lijkt mij een gezond uitgangspunt.
De nieuwe elpee is geworden wat
ik ervan hoopte, maar ik heb geen
flauw idee of de plaat zal aanslaan.
Ik heb me voorgenomen me daar
niet meer zo druk over te maken.
Dat móet. Want er zijn al te veel
bands kapot gegaan, omdat ze niet
het succes kregen dat ze vërwacht-
ten."
