'Ik heb hier volop de ruimte'
het niet langer
Van Agt vermaakt zich 'opperbest' in Tokio
Regeringspartij Mozambique praat niet met gewapende bandieten
DINSDAG 4 AUGUSTUS 1987
PAGINA 2
GENEVE - Ruim drie weken za
ten Noord en Zuid in Genève op el-
kaars lip om iri het kader van de
Unctad (de VN-conferentie voor
handel en ontwikkeling) dichter
tot elkaar te komen. Het verloop en
de afloop van de conferentie doen
betwijfelen of ontwikkelingslan
den en geïndustrialiseerde staten
nog wel met elkaar overweg kun
nen. Daarmee staat of valt het be
staansrecht van een mammoetcon
ferentie als Unctad.
door
Bart Jochems
De twijfel aan het nut van Unc
tad broeit al lange tijd binnen de or
ganisatie. De toon voor deze zeven
de conferentie werd gezet door het
totale fiasco vier jaar geleden van
Unctad 6 in Belgrado.
Niet alleen in de wandelgangen
en achter de gesloten deuren van
het Geneefse Palais des Nations
was de kritiek hoorbaar. Ook in de
schijnwerpers van de publiciteit
klommen delegatieleden van de
ongeveer 150 vertegenwoordigde
landen regelmatig in de gordijnen
om hun frustratie uit te schreeu-
De start van de bijeenkomst be
loofde al niet veel goeds. Tien da-
gen lang werd onderhandeld óver
procedurele kwesties. Het is welis
waar niet eenvoudig een vergade
ring met 3.000 deelnemers op te
zetten, maar het gekrakeel over de
kaderlijnen waarbinnen de confe
rentie zich moest bewegen duurde
ditmaal wel erg lang. Zelfs voor
Unctad-begrippen. Maar daarna
kon dan eindelijk de dialoog tus
sen ontwikkelings- en industrie
landen beginnen. Beide 'kampen'
hadden vervolgens lange tijd de
mond vol van 'constructief over-
leg'.
Maar de gesloten deuren van de
vele vergaderzalen konden niet
verhullen dat de hemdsmouwen
werden opgestroopt en de ijzeren
vuist op tafel kwam. De ontwikke
lingslanden, verenigd in de Groep
van 77, probeerden zo veel moge
lijk binnen te halen terwijl de be
langrijkste onderhandelingspart
ner, het 'rijke' Westen, voorname
lijk intern overhoop lag. De oost-
bloklanden bekeken het strijdto
neel het liefst op afstand.
Demonstratie
Na weken van overleg waren de
driedelige pakken gekreukt. Dele
gatieleden liepen met asgrauwe ge
zichten en rode oogjes door het im
mense gebouw. Dennis Goodman,
de Amerikaanse delegatieleider,
kreeg de deelnemers weer rechtop
in de stoelen. Minister voor ont
wikkelingssamenwerking Buk
man kwam gelukkig net op tijd in
Genève aan om de donderspeech
van Goodman te beluisteren.
In een toespraak van bijzonder
hoog gehalte drukte de Amerikaan
Unctad met de neus op de feiten.
Die feiten waren eenieder wel be
kend, maar de VS (en ook Pakis
tan) waren de enigen die ze recht
streeks de zaal ïnslingerden.
Goodman liet bijzonder weinig
heel van de opzet van de conferen
tie. Het nut van de vaak ellenlange
speeches in de grote vergaderzaal
ontging hem. Hij luisterde liever
naar het gekabbel van het water in
het meer van Genève.
Aan het eind van weer een lange
dag vergaderen in rokerige zalen,
stapte de twaalf man sterke Ameri
kaanse delegatie vervolgens in een
klein personenbusje. Het instap
pen vergde elke dag enige tijd en
groeide uit tot een demonstratieve
actie. Terwijl de Amerikanen zich
in het vervoermiddel wurmden,
stond even verder de blinkende Ja
guar van het Guatemalaanse dele-
gatiehoofd. De man schijnt twaalf
van deze automobielen te bezitten,
totale waarde om en nabij de drie
miljoen gulden. Guatemala hoort
binnen de Unctad tot de groep van
ontwikkelingslanden, de landen
die het financieel niet kunnen bol
werken.
Onderonsje
de de zevende Unctad op een nu en
dan merkwaardige manier. Op het
hoogtepunt van de.crisis, dè onder
handelingen zaten muurvast, ver
dween Chidzero om in eigen land
zijn begroting te verdedigen. In
Genève bleven de ambtenaren in
verwarring achter en probeerden
een uitweg te vinden uit de impas-
Nauwelijks 24 uur later was de
voorzitter terug en leek de touwtjes
strak in handen te nemen. Hij
wenste de discussies naar het mi
nisteriële niveau te tillen om poli
tieke doorbraken te forceren. Daar
werd ook door Cuba (woordvoer
der van de Groep van 77) wat van
verwacht, gegeven de gematigde
speech die de Cubaanse delegatie
leider aari de vooravond van het ge
sprek tussen de ministers weggaf.
Chidzero zag echter over het hoofd
dat twee van de belangrijkste dele
gaties, Japan en de Verenigde Sta
ten, geen ministeriële vertegen
woordiging in Genève hadden.
De Japanse minister van buiten
landse zaken waarde slechts enke
le dagen door de gangen, vooral om
felicitaties in ontvangst te nemen
na zijn bekendmaking dat Japan 30
miljard dollar ging uittrekken voor
de ontwikkelingslanden. De Ame
rikanen hadden het helemaal niet
nodig geacht een minister naar Ge
nève te sturen, de opstelling van de
VS tegenover Unctad was al vóór
de conferentie afwijzend.
Minister Bukman voorvoelde
wat er de volgende dag zou gebeu
ren. De Amerikanen waren woe
dend dat de tot voorzitter gebom
bardeerde Bangemann (de Duitse
minister van economische zaken)
hen niet uitnodigde voor het on
deronsje van de ministers. Buk
man liet diezelfde nacht nog een
brief aan Chidzero opstellen, waar
in hij de geadresseerde adviseerde
'ook vertegenwoordigers van voor
aanstaande landen tot het ministe
rieel overleg toe te laten'. De zo
veelste crisis was bezworen. Chid
zero haastte zich door het complex
om nieuwe brandjes te blussen en
liet in de lift weten nog steeds opti
mistisch te zijn. Hij dacht dat er wel
'iets' uit Unctad 7 zou komen.
Geschiedenis
'Zo kan het niet langer' was een
kreet die uit vele monden viel op te
tekenen. Als" de geschiedenis van
Unctad één ding heeft geleerd, is
"het dat de verdeling van de wereld
in blokken niet werkt. Mooi ge
zegd, maar een alternatief heeft
niemand voorhanden. Blijft staan
dat ontwikkelingslanden elk hun
specifieke problemen kennen en
het derhalve onzinnig is ze eenvou
dig op één hoop te gooien. Landen
binnen de groep van het 'rijke' wes
ten zijn soms allesbehalve welva
rend te noemen.
Voor het slotdocument van de
zevende Unctad, hoe waardevol
het ook mag zijn, geldt eveneens
een droevig verhaal. Weinigen zul
len zich iets gelegen laten liggen
aan de aanbevelingen. De slotver
klaring verdwijnt in de archieven
om er alleen voor de ge
schiedschrijving van de organisa
tie nog uit op te duiken. Genève
heeft de mening doen postvatten
dat de complete historie van Unc
tad in de huidige vorm al snel kan
worden geschreven, de datum van
overlijden incluis.
Van Agt aan de saké, de traditionele Japanse rijstwijn. "Ik krijg, meestentijds zelfs met smaak, probleemloos
vreemde gerechten door mijn keel". (foto anp)
de hometrainer kunnen fietsen,
mits de airconditioning voluit open
staat natuurlijk. En dan heb ik nog
het geluk dat ik vlakbij de tuin van
de keizer woon. Daar wordt 's zon
dagsmorgens een parcours afgeslo
ten van een kilometer of vijf voor
joggers en fietsers. Daar zou ik het
kunnen proberen, maar of dat nou
zo spannend is. Maar dan nog is
mijn verblijf slechts ééndimensio
naal deerniswekkend".
Van fietsen is dus niets geko
men, zelfs het volgen van de Tour
de France leek in Tokio wel een
Echternach-processie. "Maar het
deed me toch heel veel deugd in de
trein tussen Tokio en Osaka in The
Japan Times te lezen dat 'the Dut
chman Eric Breukink' de etappe
naar Pau gewonnen had. Temeer
omdat ik zijn vader goed ken. Die is
secretaris van mijn eigen fietsclub
DOF (Door Oefening Flink)".
De fiets en de hometrainer zijn,
met de overige meubelen, overi
gens pas kortelings in Tokio aange
komen. „Waarom dat zo lang ge
duurd heeft, weet ik ook niet. Tot
die tijd hebben we gekampeerd in
een leeg huis, met een tafel, wat
stoelen en een bed en een beeld van
Kees de Brabander. Met het Japan
se eten kan ik trouwens al goed
overweg. Niet alleen beheers ik
probleemloos de techniek met de
stokjes, maar ik krijg ook, mees
tentijds zelfs met smaak, de vreem
de gerechten door mijn keel. Mijn
vrouw heeft daar wat meer moeite
mee, moet ik bekennen. Maar ik
heb ze toch nog niet zien kokhal-
Ook de overige leefgewoonten
heeft onze nieuwbakken ambassa
deur zich zonder veel morren eigen
gemaakt, inclusief de door hem
verfoeide stelregel datje niet te laat
mag komen. "Ja, ik moet wel. We
weten allemaal dat het in de cul
tuur van Brabant geen doodzonde
is om wat te laat te komen. Maar op
tijd zijn is hier een onaantastbaar
beginsel. Het curieuze is zelfs dat
ze doorgaans te vroeg komen. Als
je om zeven uur een receptie geeft,
mag je gerust om half zeven klaar
staan, anders word je lelijk ver
rast".
.Toyota city
Niet alleen deze uiting van door
geslagen stiptheid heeft Van Agt
verrast, ook het in onze ogen
krankzinnige werktempo. "In
Toyota City - een stad van 30.000
Toyota-mensen, mind you - heb ik
eens één van de produktielijnen
bezichtigd. Over een lopende band
passeren daar rijen auto's. De men
sen aan die band rennen gedurig
van die band naar de werkbank en
terug. Echt rennen, ik kon mijn
ogen niet geloven. Een psychologi
sche bezienswaardigheid van de
eerste orde. Wij zouden zoiets vol
strekt onaanvaardbaar vinden.
Maar het doet je wel begrijpen
waarom de produktie daar zo fabu
leus hoog is".
Van Agt, die denkt drie of vier
keer per jaar voor een weekje con
sultaties en vakantie naar Europa
te komen, geeft hoog op over zijn
contacten met 'zijn baas', de Belgi
sche EG-commissaris Willy Decle-
rcq. "Ik ben zijn ondergeschikte,
maar in de praktijk werkt het niet
zo. Vergeet niet, ik zit ver weg van
Brussel, ze moeten wel veel aan de
ambassadeur overlaten. Boven
dien is er de hindernis van zeven
uur tijdsverschil. Dat betekent wel
dat we vaak tot half acht 's avonds
op kantoor moeten blijven om ze in
Brussel tot de lunch de tijd te ge
ven. Mijn relatie met Declercq is er
een van consultatie en overleg, we
kennen elkaar trouwens al langer.
Nee, ik heb hier beslist wél de
ruimte".
Ruimte die hij in Brabant zo dra
matisch ontbeerde. Wat hem er nu
niet van weerhoudt tijdens zijn va
kantie de oude banden opnieuw
aan" te halen. "Ik heb inderdaad de
aanvechting door Brabant te cros
sen. Mijn opvolger Houben heb ik
helaas niet kunnen spreken, die zit
in Italië. Maar ik ga zeker deze en
gene opzoeken om te zien hoe het
allemaal gaat. Ik vind het ver
schrikkelijk "om te horen dat zo'n
commissie-Oele in zijn rapport
over de toekomstige infrastructuur
van ons land Brabant vrijwel niet
noemt. Ik heb er niets meer over te
vertellen, maar het staat mij wel
vrij op te merken dat Brabant niet
zou behoeven te accepteren dat het
door de regering wordt bejegend
als zomaar een buiten-provincie.
Het is de meest veelbelovende pro
vincie van ons land. Wat er nu rond
de Brabantse Ontwikkelings Maat
schappij (BOM) gebeurt, vind ik
heel erg. Ik mag me er niet mee be
moeien, maar laten zij die daar nu
verantwoordelijk voor zijn, toch
vooral zien dat Brabant zonder
BOM minder waard is. De beteke
nis van de BOM wordt echt door
velen onderschat".
In Den Bosch zal Van Agt men
selijkerwijs nimmer meer een
scepter zwaaien, in Den Haag wel
licht nog wel. De contacten heeft
hij er nog wel voor, zo meent hij.
"Ik zie nog verschillende bewind
slieden. Ik onderhoud in Den Haag
nog slechts spaarzame betrekkin
gen met GD A-kopstukken, maar
dat was vanuit Den Bosch ook het
geval. Ze zijn me niet vergeten. Als
ik over vier of vijfjaar bij terugkeer
nog even vitaal, dynamisch en am
bitieus ben als nu, dan kunnen er
nog leuke dingen voor
gebeuren".
Deze dagen is hij terug in Nederland voor vakantie: mr.
A.A.M. van Agt, ambassadeur voor de EG in Tokio. Sinds
april houdt hij zich bezig met de verbetering van de (han
delsbetrekkingen tussen de EG en Japan, maar hij is Ne
derland nog lang niet vergeten, 'het land dat mij zo diep
dierbaar is'. De in maart onverhoeds afgezwaaide Brabant
se commissaris van de koningin is neergestreken in de Hei
lig Landstichting nabij Nijmegen. Alle Europeanen nemen
in deze periode de wijk uit Tokio. "In juli en augustus is het
er vrijwel ondraaglijk, zo extreem warm en vochtig. Ze
hebben me zelfs al gewaarschuwd dat we onze kleren bij
terugkeer wel eens beschimmeld in de kleerkast kunnen
aantreffen".
NIJMEGEN - Hoewel hij in een
van de hem zo eigen vlagen van
zelfspot al 'de eerste tekenen van
senilisering' bespeurt, is Van Agt
Tokio nog lang niet zat. Integen
deel, hij verzekert zijn vier jaar in
Tokio beslist af te maken. En,
voegt hij eraan toe, 'misschien wor
den het er wel vijf. Hij vermaakt
zich opperbest in de Japanse me
tropool aan het hoofd van een veer-
tigkoppige delegatie, van wie der
tig de Japanse nationaliteit dragen.
door
Jan Reijnders
De overigen hebben een Engels
paspoort (ook zijn persoonlijke se
cretaresse bijvoorbeeld) of een
Frans, Duits, Italiaans, Iers of
Deens. Hij is er de enige Nederlan
der. De voertaal in 'dit numeriek en
kwalitatief sterke team' is Engels.
De beheersing van de Japanse taal
is voor Van Agt trouwens niet weg
gelegd. "Daarvoor heb ik te veel
aan buigzaamheid van geest inge
boet, het is wezenloos moeilijk. Ik
heb wel een paar woordjes geleerd.
Het is wel aardig voor een korte be
groeting een verrassend Japans
woord te kunnen spreken".
De taal mag dan voor de kersver
se 56-jarige diplomaat een onover
komelijke barrière vormen, de dos
siers zijn dat geenszins. Integen
deel, hij bespreekt de handelsrela
ties op wereldschaal met hetzelfde
gemak waarmee hij nog maar en
kele maanden geleden over de aan
sluiting van een weg of het mid
denterrein van Moerdijk sprak.
Met volle overgave verhaalt hij van
de 'eindeloze en moeizame bespre
kingen over het elimineren van de
Japanse importbc perkingen'.
"En die zijn er talloze. Neem nu
onze Nederlandse snijbloemen en
bloembollen. Die worden op de
luchthaven bijna pakje voor pakje
gecontroleerd. Treffen ze ook maar
één insectje aan, dan gaat de hele
partij de rookgasinstallatie in. Het
insect is dan zeker dood, maar de
bloemen zijn ook niet opperbest
meer. En dat allemaal ook als zo'n
zelfde insect ook in Japanse bloe
men voorkomt. Dit soort praktij
ken is een grote grief van Neder
land. Ik krijg al veel verzoeken van-
uit Europa om deze zaken aan te
kaarten. Vorige week nog heb ik op
initiatief van de Brabantse werkge
vers de Europese schoenfabrikan
ten op bezoek gehad. Leer en
schoenen komen ook moeilijk Ja
pan binnen. Voor zulke problemen
klim ik erin. Het is mijn taak de Ja
panners duidelijk te maken dat dit
zo niet langer kan, terwijl zij van
hun kant de Europese markt blij
ven overstromen. Dat zijn heel pit
tige gesprekken, dat kan ik je ver
zekeren".
Daarin kan Van Agt er op blijven
bogen minister-president te zijn
geweest. "Nog steeds word ik
meestal als 'prime minister' aange
sproken. Dat maakt het inderdaad
gemakkelijk toegang te krijgen tot
sleutelfiguren zoals ministers".
Grote resultaten moeten echter op
korte termijn niet worden ver
wacht, maar Van Agt ziet wel per
spectieven. "De laatste maanden
groeit de Europese export naar Ja
pan procentueel al harder dan om
gekeerd. Er is echter meer. De gro
te Japanse bedrijven kijken verder
vooruit dan vijf jaar. Die zien wel
aankomen dat de Europese tolmu
ren hoger zouden kunnen worden.
Ze willen hun nederzettingen ach
ter die tolmuren vestigen, hier
dus".
Brabant
Wat niet zonder meer betekent
dat Brabant alsnog via de Brussel
se omweg de vruchten van eerdere
oriëntale expedities van zijn oud
commissaris kan plukken. "Het is
jammer, maar het is niet anders.
Voor Nederland, dus ook voor Bra
bant, is het boven-gemiddeld moei
lijk Japanse investeringen binnen
te halen. Als Japanners het over
Europa hebben bedoelen ze Enge
land, Duitsland en Frankrijk. Maar
Nederland zal wel wat profiteren
van deze ontwikkeling. En wat
'naar Nederland komt. moet na
tuurlijk naar Brabant. Dat is duide
lijk. Dat kan ik anders wel uitleg
gen, al is formeel en op papier de
hele EG mij even lief'.
Van Agt gaat op in zijn werk, zo
veel mag duidelijk zijn. Kwalifi
ceerde hij nog onlangs zijn Bos
sche status als 'tweedimensionaal
deerniswekkend', in zijn Japanse
baan heeft hij nog niets deernis
wekkends kunnen ontdekken, ver
zekert hij. Of het moet de overgang
van zijn Brabantse landgoed ('het
aards paradijs') naar het apparte
ment vier hoog in de krioelende
miljoenenstad zijn. "Daar heb je
geen voorstelling van. Ik zou er op
Van Agt en zijn vrouw bij hun afscheid van 'het land dat mij zo diep
dierbaar is', een paar maanden geleden. (foto anp»
De regerende partij in Mozam
bique, Frelimo, verwijt de
rooms-katholieke bisschoppen,
dat zij 'in wezen geen vader
landsliefde' bezitten. De partij,
die na het vertrek van de Portu
gezen in 1975 de macht overnam
in dit Afrikaanse land, wijst alle
oproepen van de bisschoppen
om in gesprek te komen met de
verzetsbeweging Renamo af.
"Hoe kunnen mensen van de
kerk erover denken, een dergelij
ke criminele en immorele me
ning te rechtvaardigen die tegen
alle principes van hun eigen
godsdienst ingaat?", zo vraagt de
partij. Het partijblad noemt on
derhandelingen met Renamo
zinloos, "omdat deze beweging
door Zuid-Afrika wordt ge
steund". "Pretoria heeft kwade
bedoelingen en zal blijven probe
ren Mozambique te verwoesten".
De regerende partij verdenkt
de bisschoppen ervan, voorrech
ten na te streven waaraan zij on
der het koloniale bewind ge
wend waren. "In de koloniale
tijd hebben zij de wens van het
volk' naar onafhankelijkheid ver
oordeeld en vrijheidsstrijders als
terroristen beschouwd. Ook heb
ben de bisschoppen de agressie
van Zuid-Afrika tegen Mozambi
que nooit veroordeeld".
Het partijblad houdt de bis
schoppen het voorbeeld voor
van "vele katholieken, die strij
den tegen de gewapende bandie
ten van Renamo". "Deze gelovi
gen ervaren hun optreden niet
als in strijd met hun godsdiensti
ge overtuiging".
Opstand. Rooms-katholieke
organisaties ter verdediging van
de mensenrechten in Brazilië
hebben fel geprotesteerd tegen
het bloedbad van vorige week in
de staatsgevangenis van Sao
Paulo. De organisaties, verbon
den aan het bisdom Sao Paulo,
eisen dat de namen worden be
kendgemaakt van degenen die
de gevangenen hebben gedood
en van degenen die opdracht
daartoe hebben gegeven of daar
mee hebben ingestemd.
Officieel werd na de opstand
de dood van 29 gevangenen ge
meld. Er bestaat ongerustheid
over het lot van 124 gevangenen
die worden 'vermist'. In anonie
me telefoongesprekken hebben
functionarissen van de gevange
nis de peis meer bijzonderheden
over de opstand gegeven. Vol
gens hen zijn meer dan 100 ge
vangenen pas na de opstand ge
dood.
De overheid heeft een onder
zoek toegezegd. Maar de kerke
lijke organisaties wijzen erop dat
de autoriteiten dat ook deden in
september vorig jaar toen na een
opstand 14 gevangenen werden
doodgeknuppeld. "Tot op heden
is tegen geen vap de daders een
proces geopend", zegt de pro
testnota.
Mensenrechten
Veertien lutherse predikan
ten in Letland (bij Rusland inge
lijfd) hehben een groep gevormd
die gaat ijveren voor de rechten
van de christenen in dat land.
Onder hen zijn de rector en drie
docenten van het luthers semina-
De groep wil zich vooral inzet
ten voor het recht van de Letten
om een leven als christen te lei
den, godsdienstige lectuur te pu
bliceren en kinderen 'in christe
lijke geest' op te voeden. De pre
dikanten is gevraagd, bij de auto
riteiten aan te dringen op herzie
ning van de wetten die met de
godsdienst verband houden.
Tijdschrift. In de Sowjet-
Unie is deze dagen het eerste
nummer van een onofficieel reli
gieus tijdschrift verschenen:
'Bulletin van de Christelijke Ge
meenschap'. Naar een van de uit
gevers meedeelde is het blad be
doeld om de discussie over reli
gieuze zaken te stimuleren. In fe
bruari kwam deze man na acht
jaar werkkamp op vrije voeten.
Achter het tijdschrift staat een
groep van dertig christenen. Zij
zijn van plan het blad eenmaal
per maand te laten verschijnen.
Het eerste nummer telt maar
liefst 150 pagina's. De oplage
echter is zeer beperkt.
Een exemplaar van het tijd
schrift werd ook gestuurd naar
het bestuur van de Communisti
sche Partij, maar dat was aan het
verkeerde adres: men weigerde
het in ontvangst te nemen.
Prof. Beek overleden
De theoloog professor dr. M.
A. Beek is op 78-jarige leeftijd
overleden. Hij was van 1946 tot
1975 hoogleraar Hebreeuws en
Hebreeuwse oudheden, uitleg
van het Oude Testament en de
geschiedenis van de Israëlitische
godsdienst aan de Universiteit
van Amsterdam.
Theologie studeerde Beek in
Leiden, waar hij in 1935 promo
veerde. Eerst was hij hervormd
predikant in Anloo (Dr.), daarna
voorganger van de vrijzinnige
hervormden in Groningen. Toen
hij predikant was in Enschede,
werd hij tot hoogleraar in Am
sterdam benoemd.
Beek heeft altijd grote belang
stelling gehad voor het joden
dom. Hij was oprichter en voor
zitter van het Genootschap Ne-
derland-Israël. Ook schreef hij
een boek over de geschiedenis
van Israël.
In vrijzinnige kringen was pro
fessor Beek een vooraanstaand
man. Hij is voorzitter geweest
van de Centrale commissie van
het Vrijzinnig Protestantisme en
hoofdredacteur van het blad van
de Nederlandse Protestanten
bond. Voor de vroegere VPRO-
radio hield hij tal van lezingen en
in het blad 'Vrije Geluiden' van
deze omroep schreef hij regelma
tig artikelen.
Gereformeerde Kerken: be
roepen te Ter Apel en te Wagen
borgen (Gr.) kandidaat W. T.
Knoeff Kampen. Gereformeerde
Gemeenten: bedankt voor Lely
stad D. Rietdijk Moerkapelle.
Doopsgezinde Broederschap:
beroepen in de streekgemeente
Midden-Friesland mevrouw A.
Kooreman Balk.
'Kerk en Wereld'. De afde
ling 'Mens en samenleving' van
'Kerk en Wereld' (hervormd vor
mingsinstituut) in Driebergen
heeft een folder uitgegeven over
komende meerdaagse bijeen
komsten en cursussen voor ho-
mosexuele mannen en vrouwen.
Dit werk bestaat nu ruim vijfjaar
op 'Kerk en Wereld'. Het ont
stond na een verzoek van de
stichting 'De Kringen' voor de
organisatie van haar landelijke
ontmoetingsweekends en cur-
De folder vermeldt onder meer
een weekend voor homosexuele
mannen, een voor lesbische
vrouwen, voorlichtingstraining
voor homosexuele mannen en
vrouwen die voorlichting over
homosexualiteit geven of willen
gaan geven aan maatschappelij
ke groeperingen en instellingen,
een cursus 'homosexualiteit en
geloof, een weekend voor oude
re homosexuele mannen, een
weekend voor homosexuele
mannen en vrouwen, een ciirsus
'homosexualiteit en gezond
heidszorg' en kerst-gastendagen
voor ouderen, jongeren, vrien
den- en vriendinnenparen, al
leenstaanden én gehuwden met
kinderen die graag de kerstda
gen doorbrengen met meer men
sen, ook van verschillende le
vensovertuigingen en leefstijlen.
(Adres van 'Kerk en Wereld':
De Horst 7, postbus 19, 3970 AA
Driebergen-Rijsenburg, 03438-
12241).
