Let op 't label metde olifant!
Democraten VS
willen nieuwe
sociale politiek
Fransman wringt en wroet zich door het verkeer
Laatste week
Laatste week
korting
bij de kassa!
Op honderd
duizenden
artikelen geeft
C& A dikke
vette olifanten
korting.
Zêlfsoii
afgeprijsde
artikelen.
PAGINA 6
DINSDAG 21 JULI 1987
IBANTBi
C&A tack \totfyd&Alye\!
WASHINGTON - Nu de De
mocraten, na zes jaar in de
minderheid te zijn geweest,
de meerderheid in de Ame
rikaanse Senaat hebbén her
wonnen, maken zij van hun
comfortabele positie ge
bruik om de sociale politiek
van de Amerikaanse over
heid nieuw leven in te bla
zen. Senator Edward Ken
nedy, die begin van dit jaar
de Republikein Orrin Hatch
opvolgde als voorzitter van
de senaatscommissie voor
sociale zaken en werkgele
genheid, zegt dat hij veran
dering wil aanbrengen in 'de
politiek van zes jaar funda
mentele verwaarlozing van
de Amerikaanse gezinnen'.
In zijn eerste zes maanden
als voorzitter van de com
missie heeft Kennedy een
aantal wetsvoorstellen inge
diend, die de positie van de
sociaal zwakkeren in de
Amerikaanse samenleving
moet verbeteren. Zo diende
hij een wet in voor de verho
ging van het minimumloon
met 39 procent - van 3,35
dollar naar 4,65 dollar per
uur - in 1990 eil een wet die
van de werkgevers verlangt
dat zij hun personeel voor
zien van een minimumpak
ket aan medische bijstand.
Daarnaast vroeg Kennedy
om een forse verhoging van
de bijdrage van de federale
overheid aan de voorlich
ting, de behandeling en het
onderzoek naar aids.
De Democraten wisten
door hun grote winst bij de
verkiezingen in november
van het vorig jaar de contro
le van de Senaat terug te
krijgen en hebben nu in bei
de kamers van het Congres
een flinke meerderheid.
By de verkiezingen van
1980 was de controle over de
Senaat, ten gevolge van de
conservatieve vloedgolf die
het land overspoelde en die
president Reagan in het za
del hielp, overgegaan in
handen van de Republikei-
Hoewel oud-voorzitter
Hatch volhoudt dat de com
missie voor sociale zaken en
werkgelegenheid ook onder
zijn leiding veel heeft ge
daan om de bestaande socia
le wetgeving te verbeteren,
laat de commissie onder
Kennedy een nieuw elan
.zien. De vele nieuwe wets
voorstellen die tot nu toe
zijn gedaan met betrekking
tot de burgerrechten, de ge
zondheidszorg en het maat
schappelijk welzijn, dragen
een duidelijk Democratisch
stempel. "Zij (de Democra
ten) hebben een opgekropt
verlangen hun hele liberale
programma naar de Senaat
over te planten," aldus
Hatch.
Burgerrechten
Kennedy heeft met zijn
tien politieke medestanders
in een commissie van 16 le
den het roer stevig in han
den. Maar, zo zegt hy, hy
verkiest het vergelijk boven
de confrontatie. "Het gaat
mij om de resultaten", aldus
Kennedy, "we zijn bereid
met mensen samen te
werken en hun opvattingen
over te nemen. Maar soms
liggen de meningen zo ver
uiteen, dat je wel stelling
moet nemen".
De kans is groot dat de
wetsvoorstellen van de com
missie door zowel het Huis
van Afgevaardigden als
door de Senaat zullen wor
den aangenomen. Hoe het
Witte Huis op de voorstellen
zal reageren, hangt af van de
steun die deze van de beide
partyen in het Congres kry-
gen.
Geen van de voorgeno
men maatregelen is echter
nog aan president Reagan
voorgelegd. Maar mocht hij
zyn veto uitspreken, dan
nog kunnen de voorstellen
de kracht van wet krijgen,
wanneer het Congres met
tweederde van de stemmen
het presidentiële veto terug
wijst.
voorstellen de steun van
wel de Dempcratische- als
de Republikeinse leden van
de commmissie voor sociale
zaken. Vooral als het gaat
om de wetgeving op het ge
bied van de gezondheids
zorg. Zo hielp senator Hatch
mee aan het opstellen van
het wetsontwerp dat de fe
derale overheid om meer
geld vraagt voor de bestrij
ding van aids. Er doen zich
op verschillende terreinen
tegenstellingen voor tussen
de Democraten en de Repu
blikeinen, maar op het ge
bied van de burgerrechten
zijn deze toch wel het
scherpst.
Niet alleen het Republi
keinse deel van het Congres,
ook de Amerikaanse zaken
wereld is in het defensief ge-1
drongen door het sociale be
leid van de Democraten.
Met folders, bijeenkomsten
en dreigende voorspellingen
hoopt het bedrijfsleven 'het
arbeids-Kennedy' program
ma, zoals Fred Krebs, een
functionaris van de Ameri
kaanse Kamer van Koop-I
handel het noemt, tegen te
houden.
Bedrijfsbelasting
Hatch en Krebs, de direc
teur van de afdeling arbeids
voorwaarden van de Kamer,
beweren dat Kennedy en
zijn medestanders proberen
hun sociale doelstellingen te
realiseren en zonder daarbij
de overheidsuitgaven te ver
hogen. En dus moeten de
werkgevers opdraaien voor
de kosten. Volgens Krebs
komt dit neer op een verho
ging van de bedrijfsbelas
ting.
Hoewel het Amerikaanse
zakenleven een aantal doel
stellingen van Kennedy
deelt, is het zeer huiverig
voor een te grote bemoeie
nis van de kant van de over
heid. "Het is moeilyk die
grens te overschrijden. Zy
willen niet aan onze kant
gaan staan en wy niet aan
hun kant," zo zegt Krebs.
Kennedy laat zich hier
door echter niet ontmoedi
gen. "We weten dat we heel
wat werk zullen moeten ver
zetten om de vooroordelen
van de ene en de afschrik-
kingstaktiek van de andere
groep te doorbreken'' aldus
de senator. "Dat is hier de
normale gang van zaken bij
ongeveer elk sociaal vraag
stuk".
Eduard Kennedy, (foto ap>
PARIJS - Elk jaar rijden elfdui
zend Fransen elkaar in hun auto
mobielen te pletter. Dat is al een
hele vooruitgang op zo'n jaar of
tien geleden, toen waren het er nog
zestienduizend. In de grote vakan
tie - dat wil zeggen eerst heen en
dan weer terug naar huis - lijken de
Fransen op lemmingen. Het ver
haal van de lemmingen is dat ze,
als ze het goed op hun heupen kry-
gen, om voor buitenstaanders on
doorgrondelijke redenen met hele
volksstommen tegelyk de zee inlo
pen, en verdrinken.
door
Ruud Bakker
Een keer per jaar krijgen alle
werkende burgers van de Repu
bliek allemaal tegelyk vrij. Ze
scheuren dan allemaal op dezelfde
dag en op hetzelfde uur in hun Re-
naults, Citroëns en Honda's de
snelweg op om zo ver mogelijk van
huis te gaan uitrusten. En als ze
dan nog maar net de stad uit zijn,
lopen ze al vast. Files tot lengtes
van dertig kilometer vormen zich
in de zinderende zon.
Die files hebben een drietal oor
zaken. De eerste oorzaak is het ver
schrikkelijke verkeersongeluk. Dit
ongeluk kan twee of meer, meestal
vele automobielen tegelyk betref-
fen, die elkaar bijvoorbeeld zowel
links als rechts hebben proberen te
passeren, of die te dicht achter el
kaar - dat wil zeggen bumper aan
bumper - de maximumsnelheid
van 130 km/uur al verre hadden
overschreden. In een dusdanige
crisistoestand, die ook in circussen
en dan kunstmatig ten bate van het
publiek door acrobaten wordt op
gewekt, hoeft er niets te gebeuren
of de ramp is al geschied.
Als deze ramp inderdaad heeft
plaats gehad is de politie is er
meestal even snel bij als de langs
het net hurkende ballenjongens
van Wimbledon. In die fase ont
staat de tweede factor die aan de
files op Franse wegen ten grond
slag ligt. Want anders dan bijvoor
beeld in de Bondsrepubliek, waar
de Mercedessen op topsnelheid
langs dergelijke opeenhopingen
van het menselijk tekort voorbij
schieten, voelt de Fransman zich
echt in een circus, waarvoor hy
nog niet hoefde te betalen boven
dien. In iedere auto gaat het
raampje neer en wordt er huive
rend genoten van het menselijk
drama, waaraan men zelf door een
speling van het lot ontkomen was.
De derde factor die niet alleen in
dergelijke rampsituaties, maar ook
tijdens de normale oorlogstoe
stand op de Franse wegen kenmer
kend is voor opstoppingen, is de
Franse onwellevendheid, die be
staat uit een mengsel van egoïsme,
bezitsdrift en op niets gebaseerde
haast. Wanneer by het wegvallen
van een of meer rijbanen, hetzij
door een ongeluk, hetzij door een
verandering van tracé of door
werkzaamheden aan de weg, in
voegen noodzakelijk wordt, ge
hoorzaamt de Fransman aan de al
op de lagere school aangeleerde
oerdrift de eerste, de beste en de
sterkste te zijn. Hij wringt, wroet
en werkt net zo lang tot hij zijn
voorbumper in iedere zich voor
doende opening tussen de andere
wachtenden heeft gewrikt, met
volledig negeren van de verkeers
regels, voorzover die voorrang zou
den verschaffen aan andere wegge
bruikers.
Ritueel
Het is waar dat het in Frankrijk
mogelijk is een rijbewijs te verwer
ven binnen een periode van drie
tot zes weken en dat er een vlotte
mogelijkheid bestaat om na een
eerste falen het rituele examen
snel over te doen. Dat neemt niet
weg dat de opleiding tot het bestu
ren van een automobiel in Frank
rijk niet tot de fluitjes van een cent
moet worden gerekend. Het theo
retische gedeelte is gecompliceerd
en het geeft voorschriften over zo
goed als alle denkbare situaties die
zich in dit land op autoroutes, rou
tes nationales en ezelroutes kun
nen voordoen. Hoe komt het dan
dat de Franse rijbewijsbezitter, die
volledig op de hoogte mag worden
geacht van waar hy zich aan te
houden heeft, deze regels zoveel
mogelijk met voeten treedt?
Het probleem van het met de
voeten treden van de regels die de
Franse samenleving zijn burgers
heeft gesteld, is een van de meest
in het oog lopende vraagstukken
waar de vreemdeling in dit land
zich voor gesteld ziet. Het heeft te
maken met de tweeslachtige ver
houding van de Fransman tot het
gezag. Enerzijds roept hy dit gezag
onmiddellijk te hulp wanneer
hemzelf leed is aangedaan. Aan de
andere kant doet hy alles om zich
zelf te suggereren dat hy aan het
gezag geen boodschap heeft, wan
neer hem dat beter uitkomt.
Er hoeven geen statistici aan te
pas komen om op de Franse wegen
vast te stellen dat - ruw geschat -
minder dan vijf procent van de
Franse automobilisten zich aan de
maximum voorgeschreven snelhe
den houdt. Deze houding is zelfs
de voornaamste oorzaak van de
11.000 dodelijke ongelukken ieder
jaar op de weg. (De alcohol komt
pas op de derde plaats, mankemen
ten aan de auto zelf op de tweede).
Met een ware doodsverachting ris
keren de Fransen hun eigen en an
dermans leven, maar ook de radar-
vallen van de gendarmerie, waar
voor zij elkaar met het knipperen
van de koplampen waarschuwen.
Worden ze echter door de gendar
merie gegrepen, die zich meestal
op plaatsen posteert waar zich
geen werkelijk gevaar voordoet en
snelheidsovertreding eerder voor
de hand ligt, dan is Leiden in last.
Terwijl in landen als Nederland
de automobilist er met het uit
schrijven van een cheque meteen
vanaf is, begint in Frankrijk een
eindeloze gerechtelijke procedure
met rechtbanken en commissies,
aangetekende brieven en niet zel
den een intrekking van het rij be-'
wijs.
Laks
Aan de ene kant heersen in
Frankrijk een opzienbarende laks
heid en tolerantie ten opzichte van
de weggebruiker die de regels met
voeten treedt, aan de andere kant
is er een onverwachte gestreng
heid, die met veel vertoon van ge
zag is omringd, wanneer de over
treder tenslotte ooit eens tegen de
lamp loopt. En dit verschijnsel
doet zich niet alleen bij verkeers
overtredingen voor.
Een aantal staatsorganisaties
doet al jarenlang pogingen de weg
gebruikers er toe te bewegen zich
civiel te gedragen en vooral ook
om bij het aanbreken van de
vakantie niet allemaal tegelijk op
stop te gaan. Een van die staatsor
ganisaties heet 'Veiligheid op de
weg'. Ieder jaar roept bovendien de
minister van transport de wegge
bruikers ritueel op tot solidariteit.
Solidariteit is echter een van die
begrippen die in de overigens rui
me woordenschat van de gemid
delde Fransman ontbreken. By
een onderzoek door de algemene
rekenkamer van de uitgaven van
de organisatie 'Veiligheid op de
weg' bleken er bovendien hon
derdduizenden francs te zijn opge
gaan aan nutteloze projecten, uit
gebreide maaltijden en vrienden
diensten, waarmee het dodental
niet naar beneden ging. De strijd
tegen alcoholgebruik kan hier ook
nooit serieus worden aangebon
den, omdat de wijn-lobby in het
parlement een regering kan maken
of breken.
En dan is er het onafhankelijke
auto-tijdschift 'Auto-defense',
waarvan de abonnees zich als een
leger beschouwen, dat constant
door de vijand wordt bedreigd. Ie
der jaar publiceert 'Auto-defense'
over vele pagina's de volledige
kaart van alle autowegen met daar
op nauwkeurig aangegeven de ver
borgen plaatsen waar de politie
zijn radarposten heeft opgesteld.
Nederlanders op de Franse wegen,
die Franse automobilisten op voor
hen geheel willekeurige momen
ten plotseling zien inhouden, we
ten dan voortaan ook dat ze in zo'n
geval wellicht te maken hebben
met een van die soldaten van het
heldhaftige leger van de 'Auto-de
fense', dat de regels der solidariteit
aan zyn laarzen lapt.
