Dertig dolle uren in 'n
ovenwarm gekkenhuis
Arabieren Israël Bl
discriminatie beu 1
Reportage
Lotgevallen op North Sea Jazz-festival
Zieke missionarissen voortaan in ziektekostenverzekering
PAGINA 2
MAANDAG 13 JULI ISMAi
Het is vrijdagmiddag kwart over
vier als de toegangsdeuren van
het Haagse Congresgebouw bij
kans uit hun scharnieren worden
gerukt. Als door bijen gestoken
onderneemt een horde van dui
zenden enthousiastelingen een
stormloop op het Tuinpaviljoen,
voor wie het niet kent een uit zeil
doek opgetrokken feestpaleis dat
serieuze pogingen doet de afme
tingen van het Rotterdamse Ahoy
Gedurende de komende drie da
gen zullen zo'n 6000 mensen hier
vrijwel constant slag leveren om
een paar decimeters grondgebied.
De trotse bezitters van het be
perkte aantal zitplaatsen zullen
voor het merendeel zelfs in het ge
heel geen aanstalten maken om
een duimbreed te wijken. Want
opgestaan is onmiddellijk doch
meedogenloos plaatsje vergaan,
daar kun je vergif op innemen.
Het Tuinpaviljoen is dan ook
niet het domein van het doorsnee
type jazzfanaat, in het dagelijks
leven doorgaans herkenbaar aan
snor, pijp en corduroy colbert.
Nee, hier huist de jonge festival
bezoeker die zich op de golven
van de zogeheten fusion tussen
pop en jazz gaandeweg meer is
gaan interesseren voor wat er in
hogere sferen allemaal gaande
En dat is nogal wat, gezien de reeks Inde late uurtjes tijdens de eerste avond i
hot-skots die hier tot maandagoch- 'hip-happende' Amerikaanse bezoekers.
tend vroeg het podium zullen be
klimmen. Een greep slechts: The
Crusaders, de bluesgiganten Ro
bert Cray en B.B. King, The Man
hattan Transfer, het gitaarwonder
Stanley Jordan en niet te vergeten
George Benson. Allen actief in het
populaire grensgebied tussen pop
en jazz, al kan een zinnig mens zich
afvragen of er vandaag de dag van
een grens nog wel sprake is.
door
Willem Schrama
Miles Davis, die met z'n huidige
muzikale verrichtingen zoveel
vroegere fans van zich heeft doen
vervreemden maar er miljoenen
jongeren voor terugkreeg, blijkt op
61-jarige leeftijd uit het oogpunt
van organisatie andermaal de idea
le spitsafbijter van het festival.
Niks geen binnendruppelend pu
bliek; de hoofdmoot is onmiddel
lijk binnen. Wat meteen al aanlei
ding geeft tot noodsignalen op het
prikbord bij het meeting point:
'Noor, je hebt m'n Dexter Gordon-
kaartje nog. Wacht op me bij de in
gang. Lien'.
De preëentator ziet in eerste in
stantie zowaar nog kans deze hek
senketel tot zitten te krijgen, doch
enkel al op het signaal mr. Miles
Davis! veert de meute in één strak
ke golfgbeweging weer op, en dat
zal hier gedurende de rest van het
festival zo blijven. Men zit vast als
haringen in een ton. Zij die de één
meter negentig overschrijden zien
kans een glimp van de maestro op
te vangen, maar de meesten resten
slechts nek- c.q. teenkramp.
Meegebrachte klapstoeltjes blij
ken nutteloos. Er ontstaat plots
een geul als een in strak tijgertricot
gehulde deerne zich omstandig uit
de opeengepakte mensenmassa
wurmt ("ik ben claustro!"), maar in
fracties van seconden is het gat al
weer gedicht. Aandoenlijke tafere
len. Ranke zoon tilt corpulente va
der op zijn schouders en ziet kans
dat een kleine tien minuten vol te
houden, waarna beiden de moed
opgeven en zich op het omringen
de grasveld nestelen.
Ik kies beroepshalve
voor het randgebeuren, waar het
gekibbel quadrofonisch te beluis
teren valt. Neurose: "Blijf vóór me
lopen". Radeloosheid: "Wie heeft
m'n portefeuille gejat!". Veront
waardiging: "Schandalig dat ze zo
veel kaarten verkopen". Maar ook
berusting: "Het gaat tenslotte om
de muziek".
Niet makkelijk
Wat is jazz? Gerda van Dijk uit
Delfzijl, na heel lang nadenken:
"Da's niet zo makkelijk. Het is elk
geval veelzijdiger dan de meeste
popmuziek, en je kunt er zo lekker
op swingen".
Mogen de groteske stileringen
van de negenkoppige Miles Davis-
formatie tot de hogere wiskunde in
de jazz worden gerekend, de een
voudige rekensommetjes van de
Reunion Jazz Band - om maar
eens een bescheiden afgevaardig
de op dit festival te noemen - mo
gen er ook zijn. Met als gast de
trompettist 'Wild' Bill Davison
trekt dit koppel grijze heren vrij
wel gelijktijdig in de Carousselzaal
ouderwets van leer. Gewoon recht
voor z'n raap, in de beste New Or-
leans-tradities: een themaatje, ie
dere muzikant z'n improvisatie, en
er in de slotchorus met z'n allen
nog eens heftig tegenaan. Zij die
nooit de kranten halen blijken om
zes uur 's avonds al goed voor een
bomvolle zaal. Het feest is amper
begonnen en het wordt pijnlijk
duidelijk: nog nooit was het zo
druk op het North Sea Jazzfestival.
Het is half zeven, en er is al geen
doorkomen meer aan. De lucht van
halfwarme snacks begint zich lang
zamerhand te vermengen met die
van menselijk zweet. Dit overigens
goed georganiseerde festival ver
toont mijns inziens nog één man
co: het verhuren van douche-cabi
nes met zeep en handdoek. Want
halverwege de avond wordt het in
de meeste congreszalen bijkans
ovenwarm.
Ik zoek dekking bij de postume
Count Basie-band in de wèl goed
geventileerde Prins Willem Ale-
xanderzaal. Al ademt dit orkest
niet meer de magie van voorheen,
ook onder leiding van Basie's oud
gediende Frank Foster valt er nog
genoeg te genieten, al was het maar
dat sprankelende evenwicht in de
cymbaalpartijen van slagwerker
Dennis Mackrel en twee fabelach
tige altsax-soli van Danny Turner.
Het blijft een klokgaaf orkest, en
het is een waar genoegen dit alles
te mogen aanschouwen zonder na
afloop de pen in recensenten-
stroop dan wel -azijn te hoeven do
pen.
Alle kanten
Wat is jazz? Hennie Kwik, orga
nisator van jazzfestiviteiten in Lei
den: "Gewoon muziek die lekker
swingt. En je kan er alle kanten
mee uit. Wat Art Blakey vorige
week op de televisie zei: jazz is er
ook voor iedereen né mij. Hij legde
de woorden in mijn mond. Het is
een doorlopend creatief proces".
Bij de fouragekraampjes spelen
zich in de nog jonge avond heftige
tonelen af. Het is er veel drukker
dan vorig jaar, toen een .op haar te
nen lopende serveerster bij de aan
blik van Paul van Vliet prompt een
blad met kroketten uit haar han
den liet vallen. In het Tuinpavil
joen is thans sprake van een heuse
klucht. Het vrijwel complete per
soneel van de broodjesbar zit ach
ter een schot gezellig keuvelend
koffie te drinken, terwijl drommen
mensen zich voor het buffet staan
te verdringen. "Honger, honger,
honger", klinkt het in koor.
In de North Sea Club ('voor pers
en genodigden') wordt de bijna sa
crale sfeer rond het centrale thema
van dit festival - de nagedachtenis
aan de legendarische tenorsaxofo
nist Charlie Parker - door Jules
Deelder resoluut om zeep gehol
pen. "Die had geen humor. Daar
om is ie doodgegaan. Nee, je moet
saxofóón gaan spelen!".
Wat is jazz? Dan Eastman uit
Richmond (Virginia): "That's what
it's all about man, don't ye know
that!".
Dichtgeslibd
Humor op het prikbord. 'Laura,
ik ben in het Tuinpaviljoen. Birgit-
ta'. Daar - en op het terrein erom
heen - bevinden zich op dat mo
ment zo'n 8000 mensen, de mees
ten in afwachting van Robert Cray
en B.B. King, wier populariteit hier
geen grenzen lijken te kennen. Wat
niet zonder gevolgen blijkt: nog
vóór het optreden van eerstge
noemde slibben de toegangskana
len pijnlijk dicht. Het legertje met
walkie-talkies uitgeruste security-
personeel krijgt opdracht de boel
af te sluiten. Je kunt er wel uit,
maar niet langer erin. Verslagen
heid aan gene zijden van de drang
hekken. Troost is er in de vorm van
een mededeling op de monitors:
'Voor Robert Cray naar dakterras
lste etage. Prima geluid uit tent'.
Wat niet waar is.
Wat is jazz? Lisette Vonk uit
Hengelo: "Volgens mij moet je
daar niet over praten. Je moet het
ondergaan".
drukte op deze vrij
dagavond (om acht uur reeds zijn
bij een bezoekersaantal van 15.000
de poorten gesloten) heeft stellig
van doen met het tweevoudige op
treden van Dexter Gordons be
faamde 'Round Midnight' Quintet.
De gelijknamige film heeft ge
werkt als een rode lap op eén stier.
Waar de nu al legendarische tenor
saxofonist het enkele jaren gele
den op het dakterras (dat stellig tot
de minder interessante podia be
hoort) nog met een intieme schare
fans moest stellen, daar is hij thans
het gesprek van de avond. Vooraf
gaand aan zijn eerste sessie doen
de wildste geruchten over hem de
ronde, tot in de perskamer toe: spe
ciale medicijnen die hem er wel
doorheen helpen, een EHBO-team
achter de coulissen, nee nog erger:
hij komt op krukken! De oude rot
speelt het spel vrolijk mee. Mom
pelt wat tussen zijn versleten stem
banden, maar speelt de sterren van
de hemel. Daarmee uiting gevend
aan wat nu eenmaal zo significant
is aan een jvolbloed jazzmuzicus:
die speelt totdat hij er letterlijk bij
neervalt.
Poly-interpretabel
Wat is jazz? Dieter Vollmar uit
Essen, jazzcriticus: "Poly-interpre
tabel natuurlijk! Dat op de eerste
plaats. Onstaan uit slavernij, en
daarom altijd honderd procent ex
pressie. Wat ik hier zo uniek vind is
de ontzettend brede staalkaart die
het publiek krijgt voorgeschoteld.
Dat vind je nergens zo".
Wie zijn oor op dit festival te luis
teren legt, hoort overigens vreem
de dingen. Zo vang ik 's anderen
daags zomaar even op dat Oscar
Peterson niet kan spelen. Te kief
en te weinig zeggend. De potdichte
en razend knappe vocale harmo
ny's van The Manhattan Transfer
moeten het ook al ontgelden: ouwe
zakken die vals zingen, hoor ik.
Het jazzpubliek anno 1987 lijkt
toch enigszins aan inflatie onder
hevig.
Een wel degelijk gegronde
klacht is overigens alom te horen:
te veel mensen. Of beter nog: te
veel artiesten. Waar het in vorige
afleveringen van North Sea Jazz
nog enigszins mogelijk was een
plan te trekken, valt dit nu keer op
keer in duigen. Als je de Bon Bini-
zaal niet meer in kunt wanneer een
ondergeschikte attractie als 'Motel
Bokassa' (een overigens voortreffe
lijke demonstratie van drie Neder
landse slagwerkers) daar optreedt,
dan is er organisatorisch iets mis.
"In de eerste jaren kon je overal
gaan zitten waar je wilde", vertelt
een duidelijk teleurgestelde bezoe
ker van achter in de veertig. "Maar
nu is er vaak geen doorkomen
meer aan. Veel mensen die ik ken
gaan ook niet meer. Ik ben zo onge
veer de laatste van een vrienden
club die vroeger geen jaar over
sloeg".
Ik kan hem geen ongelijk geven.
Bij Joe Pass in de Sweelinckzaal
kom ik niet verder dan een ge op
gestelde portier. En hetzelfde doet
zich voor bij een gepland bezoek
aan het illustere gitaartrio Byrd/Él-
lis/Kessel, toch geenszins een novi
teit op dit jaarlijkse jazzfeest.
Kleiner
Binnenskamers verneem ik dat
er plannen bestaan om 'North Sea'
in de nabije toekomst wat klein
schaliger van opzet te maken. Een
moedig, en vermoedelijk ook ver
standig initiatief. Want in deze
twaalfde editie lijkt het festival z'n
eigen succes enigszins te hebben
overleefd. Het recordaantal toe
schouwers van bijna 44.000 is op
zichzelf niet het grootste probleem
- zeker niet met een nieuwe hal in
aanbouw die maar liefst 8000 men
sen kan hebben - maar in deze op
zet rest menigeen het katterige ge
voel dat hij of zij driekwart van het
gebodene moet laten schieten. Een
luxeprobleem, dat wel, getuige de
twee meisjes met een walkman op,
laverend tussen maar liefst twaalf
podia waarop bijna constant gelijk
tijdig wordt gemusiceerd.
Wat is jazz? Peter de Vries uit
Middelburg: "Jazz wordt gespeeld
door mensen die nooit tevreden
zijn met wat ze kunnen. Ze zullen
altijd blijven zoeken naar méér.
Dat is voor mij het wezensken
merk".
Zondag, zakkenrollersdag. Er
blijken zoveel portefeuilles gerold
dat de organisatie node een waar
schuwing op de tv-monitors lan
ceert. Maar ook een dag vol verras
singen. Allereerst is daar het dure
'koopje' van Paul Acket, de absolu
te trekpleister George Benson, die
tijdens een fabelachtig optreden
ook nog een tropische verrassing
ontvouwt: vriend en gitarist Earl
Klugh met wie hij onlangs het al
bum 'Collaboration' opnam. Sarah
Vaughan is nu echt op haar retour,
maar gelukkig zijn in een rokerige
Carousselzaal achtereenvolgens
Gary Burton en Stan Getz te zien.
Daarna hollen naar Chuck Berry,
de staart van dit muziekfeest - een
bij voorbaat al spektaculair tap
dans-gebeuren - maar latend voor
wat hij is, wil ik deze regels nog
enigszins op tijd naar u doorslui-
Er zitten dertig uur op als ik een
laatste blik werp op het prikbord.
Uw festivalganger is murw, maar
deze wil ik u toch niet onthouden.
Marcel, als ik je niet meer zie, tot
volgend jaar. Ik vond je heel leuk.
Suzanne. Romantiek '87.
Alles goed en wel, maar wat is nu
eigenlijk jazz? Wim Wagenaar uit
Den Helder: "Joh, ik zou het niet
weten".
Een Arabische bakker in Israël, de Arabieren nemen het niet langer
meer dat ze door de Israëlische autoriteiten als tweederangsburgers wor
den behandeld. (foto Archief)
TEL AVIV - Israëlische Arabieren
voelen zich zwaar gediscrimineerd.
Al heel lang. Maar de spanningen
nemen toe. Zoals vorige week, toen
een confrontatie tussen de oproer
politie en Druzen uit het dorp Beit
Jann in Galilea ontaardde in een
veldslag.
door
Taco Slagter
Inzet was de aanspraak van de
Arabieren op een stuk grond van
120 hectare binnen een natuurre
servaat waarop de dorpelingen
zonder toestemming een tenten
kamp hadden gebouwd. Drieen
twintig gewonden en twintig ver
nielde jeeps en legervoertuigen
waren voor de Druzen geen aanlei
ding in te binden. De volgende
avond waren drieduizend dorpe
lingen van Beit Jann naar het ge
bied getrokken met het uitdrukke
lijk verlangen om het nooit meer te
verlaten.
Aanspraken op onteigend of op
andere wijze kwijtgeraakt grond
gebied rondom de dorpen is
slechts één aspect van de opge
kropte frustratie onder 700.000
Arabieren met een Israëlisch pas
poort. Met name de Arabische
dorpshoofden in Galilea klagen al
jaren over een discriminerende be
handeling in vergelijking met de
joodse nederzettingen in dit ge
bied. Ze krijgen minder van de,
door Jeruzalem verstrekte, fond
sen voor betere behuizing, gezond
heidszorg, onderwijs en uitbrei
ding van de dorpen voor huisves
ting en landbouw.
Volgens de burgemeester van
Shafaram, Ibrahim Nimr Hoesein,
is het budget voor Arabische
woongemeenschappen slechts ze
ventien procent van dat wat de
joodse buren uit de staatskas krij
gen toegeschoven. Israëlische au
toriteiten ontkennen niet dat ze jo
den in het land bevoordelen, maar
zeggen er tegelijkertijd bij dat van
wege bezuinigingen in het alge
meen weinig geld beschikbaar is.
Ze wijzen daarbij op de deplorabe
le toestanden in sommige wijken
van Tel Aviv, Jeruzalem en de ont-
wikkelingssdorpen in de Negev-
woestijn. De Arabieren hebben
daar echter geen boodschap aan.
Zij vinden dat, als er wat te verde
len valt, het naar evenredigheid
moet gebeuren.
De Arabische gemeenschap in
Israël verwijt de regering dat hun
problemen jarenlang bewust zijn
genegeerd. De woningnood is
groot in de Arabische dorpen en
steden. Omdat toestemming voor
uitbreiding van de gemeentegren
zen alsmaar uitblijft, is er op grote
schaal illegaal gebouwd. Zeven
duizend huizen worden met sloop
bedreigd.
Wat de Arabische gemeentehoof
den echt tot razernij brengt, is het
gemak waarmee vergunningen en
het bijbehorende kapitaal tot ver
groting van de joodse nederzettin
gen worden afgegeven. Inclusief
voor die van de kolonisten in bezet
gebied. Terwijl in heel wat Arabi
sche dorpën de noodzakelijkste in
frastructuur, zoals een gesloten
rioolnet, ontbreekt.
Maar vooral het onthouden va <j€
land of de weigering destijds ontt
gend grondgebied terug te geve
verstoort de stabiliteit van Israt
Grondbezit is voor een Arabier ee
halszaak. Die verbondenheid mi
de plaats waar hij is geboren, wa: y
de voorouders aan de ploeg hel
ben gestaan, wordt door Israelii a
over het algemeen slecht begn b)
pen. „Eretz Israël", behoort i r,
principe de joden toe, zo is, m< v'
hier en daar een uitzondering, 4 J
redenering. Waarbij gemakshalv g
voorbij wordt gegaan aan het fe:
dat Arabieren al honderden jarei -
op het grondgebied van Israël zij;
gevestigd.
Het gevolg van die al dan niet op
zettelijke verontachtzaming is dé
het Israëlisch-Arabisch conflic j
zich niet meer beperkt tot het Pak
stijnse probleem. De Israëlisch
Arabieren zijn zich steeds meer be
wust geworden van hun status al
tweederangs burgers. Met als ge
volg dat hun loyaliteit ten op zicht
van de joodse staat zienderogen af
neemt. Met name de jongere gene
ratie neigt er zelfs toe zich bij di
strijd van de Palestijnen aan ti
sluiten.
De Druzen vormen daarbij ech
ter een apart hoofdstuk. Deze Ara
bische moslimsekte is de Israëli
sche staat vanaf de onafhankelijk
heid trouw geweest. Alle Druzer
dienen in het leger en zijn, als no
toire Palestijnenhaters, geliefd als
soldaten van de semi-militaire op
roerpolitie die in bezet gebied be
rucht is. Niettemin namen vier offi
eieren naar aanleiding van de rel
len in Beit Jann ontslag. Zelfs deze
etnische groep wordt langzamer-
hand gedwongen tot militant er
extremistisch gedrag.
Een uitbarsting is niet ver weg
meer. Uit protest tegen de ongelij
ke behandeüng verschenen twee
weken geleden honderdduizenden
Arabieren niet op het werk. Straat
vegers verdwenen voor een dag uil
het stadsbeeld, het huisvuil bleef
aan de stoeprand liggen en steigers
van bouwplaatsen bleven onbe
mand.
Een waarschuwing, want de Is
raëlische Arabieren zijn samen mei
de Palestijnse werkers uit bezet ge
bied bij machte de bedrijvigheid
van Israël totaal te verlammen. Dé
46 Arabische dorpsraden hebbeni
gedreigd de volgende algemene
staking volgende maand een week
te laten duren.
OEGSTGEEST (ANP) - Particu
liere ziektekostenverzekeraars
moeten een zieke Nederlandse
missionaris, die niet eerder ver
zekerd is geweest, bij definitieve
terugkeer in Nederland accepte
ren voor de standaardpakketpo
lis. Een ziektekostenverzekeraar
kan het ziek-zijn niet gebruiken
als argument om de missionaris
niet te verzekeren. Dat is de
strekking van de uitspraak die
de beroepscommissie voor de
standaardpolis en de standaard
pakketpolis heeft gedaan. De uit
spraak is bindend voor alle ziek
tekostenverzekeraars die zijn
aangesloten bij het KLOZ (Kon-
taktorgaan Landelijke Organisa
ties van Ziektekostenverzeke
raars).
De zaak was aanhangig ge
maakt door een pater uit Nijme
gen, die als missionaris op Ja
maica heeft gewerkt en zich op 9
juni 1986 definitief in Nederland
vestigde. Toen hij zich bij een
ziektekostenverzekeraar meldde
werd hij niet geaccepteerd.
Tot vorig jaar werden tijdelijk
of definitief in Nederland terug
gekeerde missionarissen onder
gebracht bij het inmiddels opge
heven vrijwillige ziekenfonds.
Het Centraal Missiecommissa
riaat (CMC) in Oegstgeest is bij
de behandeling van de zaak als
woordvoerder van de missiona
ris opgetreden.
De uitspraak van de commis
sie heeft geen betrekking op mis
sionarissen die tijdelijk in Neder
land verblijven. Particuliere
ziektekostenverzekeraars heb
ben geweigerd deze missionaris
sen gedurende hun verblijf in
ons land te verzekeren. Het CMC
heeft zich tot het ministerie van
wvc en de ziektekostenverzeke
raars gewend om een oplossing
voor dit probleem te vinden.
Arrestatiebevel tegen aarts
bisschop Marcinkus legitiem.
Het arrestatiebevel tegen de pre
sident van de bank van het Vati-
caan, aartsbisschop Paul Marcin
kus, is legitiem. Tot dit ooróeel
komt het hof van beroep in Mi
laan. Met deze uitspraak reageert
de Italiaanse justitie voor het
eerst officieel op de beslissing
van de Heilige Stoel Marcinkus
en zijn medewerkers, Luigi Men-
nini en Pellegrino de Strobel.
niet uit te leveren. Het drietal
wordt ervan verdacht betrokken
te zijn geweest bij het faillisse
ment van de Banco Ambrosiano
in 1982, op dat moment de groot
ste particuliere bank van Italië.
Het faillissement wordt gere
kend tot de grootste naoorlogse
financiële schandalen in het
land.
In hun verklaring onderstre
pen de rechters dat het arresta
tiebevel tegen de medewerkers
van de bank van het Vaticaan
geen ontoelaatbare inmenging
betekent in de activiteit van de
Vaticaanse bank. Het „ongeoor
loofde" gedrag van Marcinkus en
de twee medewerkers verdient
vergelding, zo oordelen zij.
Het arrestatiebevel moet nog
door het hooggerechtshof in Ita
lië worden bevestigd.
Paus Johannes Paulus II heeft
het tot nu toe steeds opgenomen
voor Marcinkus. Volgens hem is
de bankpresident „op brute wij
ze" aangevallen.
Oostduitse gelovigen willen
actief meewerken in DDR. Met
de boodschap van bisschop Joa
chim Meisner van Berlijn dat de
Oostduitse christenen bereid zijn
„actief mee te werken" in de
DDR is gistermiddag in het
stadspark in Dresden het Katho-
likentreffen 87 afgesloten. Drie
dagen heeft de Oostduitse stad in
het teken gestaan van de eerste
centraal voorbereide rooms-ka-
tholieke bijeenkomst in de DDR
sinds de oprichting van de staat.
Meisner, die tevens voorzitter
is van de bisschoppenconferen
tie van Berlijn, onderstreepte tij
dens de dienst, die door naar
schatting 60.000 mensen werd
bijgewoond, de wens van veel
christenen hun talenten en ga
ven ten dienste te stellen van de
samenleving. Ze willen geen spe
ciale voorrechten, aldus Meisner,
„maar alleen mogelijkheden om
hun christelijke opgave in de we
reld te verwezenlijken. Vele
bruikbare krachten en stille re
serves zouden geactiveerd kun
nen worden, als voor de beroeps
matige inzet van de burgers de
vakbekwaamheid doorslagge
vend zou zijn", zo zei de kardi
naal, wiens woorden enthousiast
werden onthaald door de gelovi
gen.
In een speciale boodschap van
paus Johannes Paulus II ter gele
genheid van het Katholikentref-
fen, die gistermiddag werd voor
gelezen, riep de primaat van de
RK Kerk de rooms-katholieken
in de DDR op zich niet te laten
intimideren of verbitteren. De
ongeveer 80.000 aanwezigen
werd voorgehouden dat wanneer
ze wegens hun geloof beperkin
gen krijgen opgelegd, ze deze
achterstelling niet als een verlies
moeten beschouwen.
De paus verklaarde tevens in
zijn boodschap dat de Oostduitse
christenen de waarden van de
christelijke cultuur in hun ste
den en gemeenten niet moeten
laten doodbloeden, maar ze
nieuw leven inblazen. „Zoals de
wereld Christus nodig heeft, zo
heeft jullie land de christenen
nodig".
Vrijlating van legeraalmoe
zeniers verwacht in Vietnam.
Uiterlijk volgend jaar worden in
Vietnam honderden legeraal
moezeniers vrijgelaten door het
communistische regime. Dit
heeft de aartsbisschop van Ho-
Chi-Minh-Stad, Paul Nguven
Van Binh, aangekondigd. De
geestelijken zitten al sinds 1975
vast in zogeheten opvoedings
kampen.
Tsjechoslowaakse kardi
naal laakt regering. De aartsbis
schop van Praag, kardinaal Fran-
tisek Tomasek, heeft zich in een
memorandum aan de minister
van godsdienstzaken, Milan Klu-
sak, fel gekeerd tegen het gebrek
aan godsdienstvrijheid in Tsje-
cho-Slowakije. In zijn brief eist
de kardinaal dat de scheiding
tussen staat en kerk wordt opge
heven en dat de uit 1949 stam
mende wet over de status van
priesters grondig wordt herzien.
Voorts hekelt de 88-jarige pri
maat het feit dat iedere geestelij
ke in Tsjecho-Slowakije officiële
toestemming van de staat moet
hebben om zijn ambt uit te oefe-
Nederlands Hervormde Kerk.
Beroepen te 's-Gravenmoer
(part-time): J. van Beek, kandi
daat te Sprang-Capelle. Beroe
pen te Warga-Wartena-War-
stiens: mevr. E. J. de Ridder.
kandidaat te Hattum. Aangeno
men naar Heino (toezegging): G.
C. Officer te Welsrijp-Baijum.
Aagenomen naar Ouderkerk aan
de Amstel: F. Houwert te Pijnac-
ker. Bedankt voor St. Anthonie-
polder: a. Vlietstra, wonende te
Voorburg.
Gereformeerde Gemeente. Be
roepen te Borssele en te Rotter-
dam-Alexanderpolder: J. J. van
Eckeveld te Zeist. Bedankt voor
Kruinige en voor Rotterdam-IJs-
selmonde: A. F. Honkoop te
Zwijndrecht.
Baptistengemeente. Beroepen
te Kollumerzwaag en Dokkum:
P. J. Prijt te Sittard (part-time),
wonende te Eindhoven.
