Wie durft er
tegen Adrie?
'Ik heb duizenden vogels
en ik voel me kiplekker'
Verband met longkanker wordt in twijtel getrokken
ZATERDAG-13 JUNI 1987
EXTRA
De lange avond was overgegaan in
nacht, en die weer in dag, toen
Adrie de Graaff de klassieke zin
sprak: „Ik ben moe maar voldaan".
Meestal wordt het niet zo laat, maar
meestal zit hij ook niet met zijn arm-
worstelwedstrijden in een disco an
nex nachtclub.
door Peter Heerkens
„Ik ben moe maar voldaan". Zo ook
zijn vrouw, Sherry Vonhoff (inderdaad:
familie). Ze had hem geassisteerd. Ter
wijl hij de boel opbouwde en aan public
relations deed verzorgde zij de inschrij
ving van de armworstelaars en bepaalde
in twijfelgevallen hun categorie, waar
voor naast kilo's ook grammen tellen.
Daartoe stelde ze een weegschaal op in
de buurt van portier Joop Tartaglia, een
body-builder van imponerende omvang.
Later zou Joop echt sterk blijken. Hij
drukte zijn uitdager Peter Poef Turbo
Kingma, een man met reputatie, eruit.
Bafffff..... Gejuich in de Amsterdamse
disco/nightclub West-End voor de huis
portier.
Europa Cup-sfeer bij slechts een voor
ronde van het Nederlands Kampioen
schap Armworstelen. Buiten mededin
ging - gekomen voor de lol en de ervar
ring - zitten aan tafel bij promotor/orga
nisator/wedstrijdleider/scheidsrechter
Adrie de Graaff de populaire binken uit
het Amsterdamse circuit: Willem de Rat,
Henkie de Oude en Henkie de Keizer.
West-End trilde, West-End gilde.' Ze
gingen er 'over the top', indachtig _de
naam van Sylvester Stallones laatste
film die de basis vormt voor deze nieuwe
combinatie van sport en vermaak in Ne
derland: het armworstelen. Op z'n inter
nationaals: arm wrestling. Op z'n
kroegs: handje drukken. In de Verenig
de Staten al 'n jaar of twintig razend po
pulair. Je hebt er zelfs professionals.
Arena's met honderden deelnemers, toe
schouwers met duizenden tegen elkaar
geplakt op tribunes, in Las Vegas jaar
lijks wereldkampioenschappen waaraan
zo'n 800 armworstelaars deelnemen. En
overal waar het gebeurt verdringen de
goklustigen elkaar aan de kassa's.
Wij lopen dus weer eens achter. Maar
als het aan Adrie de Graaf (41) ligt niet
lang meer. In de aanloop naar een door
hem te organiseren nationaal kampioen
schap, zegt hij na ruim 20 voorrondes
over het gehele land: „De belangstelling
is enorm. Ik voel dat er hier een nationa
le competitie in zit".
Veronica-tv gaf de aanzet, maar op
Veronica heeft deze goedmoedige
zwaargewicht het niet begrepen. Ten
eerste is hij de eerste Nederlander die
zich op het armworstelen oriënteerde,
ten tweede sjoemelde Veronica naar zijn
mening met de reglementen door niet op
de ellebogen te letten („die vlogen bij
voortduring uit de kussens"), en ten der
de hebben ze hem hebben buiten ge
knikkerd bij een televisie-opname. Na
tuurlijk had Adrie de Graaff toen geweld
kunnen gebruiken. Men hoeft hem maar
te zien om dat zeker te weten. Een wel
gemikte dreun van Adrie betekent voor
altijd 'au'. Hij is na een sommatie om te
vertrekken rustig weggegaan en heeft
gezegd: „U hoort nog van me".
Dat is Adrie de Graaff. Een beer van
een heer. De indrukwekkende tors gevat
in het zijdeglans verticaal glimmende
zwart-wit van voetbalclub Juventus,
maar voorzien van een eigen keurmerk:
World Wide Putten. International
ArmwrestlingPutten, op de Veluwe,
daar woont hij. En armwrestling, daar
wist hij door bezoeken aan Amerika al
van voordat ze er bij Veronica ooit van
gehoord hadden. „World Wide" is de
naam van zijn bureau. Veelomvattend
dus. Vandaar niet alleen het armworste
len dat Adrie de Graaff voor horeca,
buurtverenigingen, bedrijven enzovoort
organiseert tegen een vergoeding van
1000 gulden, welke uitgave de exploitan
ten kunnen opvangen met entree- en in-
schrijfgelden. Omdat er tussen hemel en
aarde meer is dan armworstelen biedt
Adrie de Graaff via zijn bureau ook wat
anders.
Bijvoorbeeld: een fakirshow van de
25-jarige Kitty Hagen die naar zijn zeg
gen onvervaard in glas springt, voortref
felijk vuur blaast en spannend zwaard
loopt. Uit de wervende folder: „Haar
prachtig brons-gekleurde lichaam met
een confectie van 40, gaat goed gepaard
bij haar bruine ogen en golvend lang
haar. De gehele uitstraling van Kitty
geeft haar show dan ook de volmaakte
finishing touch, met een raffinement dat
op ethische wijze het geheel comple
teert".
Bijvoorbeeld: John Burly, aangepre
zen als 'de koning der expanders'. Hij
schijnt te beginnen met het uittrekken
van twee veren en daar zoveel plezier
aan te beleven dat hij ten slotte een heel
bed uiteen rukt. Wie hem verslaat ver
dient 1000 gulden. Aan de doorhaling
met ballpoint op de achterzijde van de
kleurenfoto te zien, is dat bedrag ooit ho
ger geweest.
Bijvoorbeeld: de soundmix killer voor
iedereen die Henny Huismannetje wil
spelen. De aanbeveling van Adrie de
Graaff is zijn zoon, die Danny de Munck
met zoveel succes live zingt dat er thans
vijftien eerste prijzen op zijn slaapka
mertje staan. Hij is pas 13 jaar. Op de
avond dat zijn ouders het armworstelen
in de Amsterdamse bar/discotheek
West-End promoten, heeft hij een optre
den in België. „De eerste keer dat hij
zonder ons ergens op de planken staat",
zegt Adrie de Graaff met een stem waar
in zich trots en schuldgevoel vermen
gen.
Bijvoorbeeld: de love tester. Ook dat is
een Adrie de Graaff-artikel. Vingertem-
peratuur op een plaatje brengt bij vrija
ges een uitslag: groenrelatie; rood=-
liefde; zwarts=niks.
Bijvoorbeeld: de dubbelgangers. Wie
de gelijkenis van Beatrix wil huren, kan
bij Adrie de Graaff terecht. „Leuk hoor,
die Beatrix. Sprekend. Veel gevraagd
voor geintjes op een party en zo. De ko
ningin die komt feliciteren... dat soort
werk". In de aanbieding ook het even
beeld van Margaret Thatcher, maar min
der gangbaar dan de gelijkenis van B.J.
(mister T) uit het A-team, graag gezien
bij openingen van zaken en gelegenhe
den waar gezag moet worden uitge
straald.
Dubbel
Maar nu is Adrie de Graaff ook kracht
sport-exploitant. Twee weken geleden
nam hij het besluit om zich met zijn bu
reau in die richting te gaan specialise
ren. Zoals daar is: fietsvouwen. Een niet
geringe inspanning, want het rijwiel
moet dubbel. Zoals daar is: het kapot-
blazen van ouderwetse rubberen water
kruiken. Levensgevaarlijk. Wie het niet
redt en de volle luchtlaag terugkrijgt
loopt het gevaar van klappende longen.
Dood dus. „Dat schijnt laatst in Wage-
ningen te zijn gebeurd", zegt Adrie de
Graaff. Zoals daar is: het tegel-stuk-
slaan. Man gestrekt, tegel op de borst
kast, bijl of moker (naar keuze) d'r op.
Zoals daar is: het auto-trekken. Tuig om
het middel, voertuigen daaraan verbon
den. In het tv-programma ,De eerste de
beste', bracht Huub van Eek het record
op 17 wagens.
Als vrachtwagenmonteur - hij was
toen 20 jaar - kon Adrie de Graaff er ook
wat van. Zijn hobby: in één klap een ver
snellingsbak op z'n plaats drukken. Niet
zomaar. Nee. Hij joeg 'm er zo in dat de
as in het koppelingshuis zat. „De vracht
wagen stond dan licht gesteld op bok
ken. Zittend tilde ik dat blok op en met
m'n bips schuifelend ging ik naar de
plek waar-ie d'r in moest. Loeizwaar.
Het gewicht van een V-8 bak is ruim
1000 kilo. Maar ik kreeg 't voor mekaar".
Een ander favoriet spelletje van Adrie
de Graaff in zijn jonge jaren: „Chevro-
letje tillen. Ging de motor eruit, de spat
borden eraf, wagen beetpakken aan de
toppen van de chassis-balken en dan
met die kar door de garage wandelen.
Wie het verst kwam had gewonnen".
Overgeschakeld naar de branche van
kanteldeuren voor garages, leefde Adrie
de Graaf zich uit in het spannen van de
stalen veren. „De jongens hingen die
deuren erin en dan kwam ik langs. In
één klap ging het hamerstel door de veer
en stond er spanning op. Veertig deuren
per dag. Tachtig veren dus. En al die
deuren ineens in balans".
Krengen van dingen
Daarna nam het krachtpatsen af. Als
eigenaar van een automobielbedrijf ge
specialiseerd in lpg-inbouw stoeide hij
nog wat met volle gastanks („dat was rot
tillen vanwege de ronde vorm; krengen
van dingen") en toen was het over.
Hooguit af en toe nog een motorblok van
een bok tillen. „Kwam ik in een garage
en dan daagde ik ze uit. Riep ik: effe lap
pen jongens, dan versjouw ik 'm. Nie
mand die het geloofde. Een achtcilinder
is niet niks. Ik won het altijd".
Het armworstelen verheft zich in dis-
co/night club West-End tot sport wan
neer het podium wordt beklommen
door Peter Kingma. Bijnaam: Poef Tur
bo. Hij draagt om de rechter elleboog
een gebreid stuk dat sinds de film „Over
the top" wordt aangeduid met de 'Stallo-
ne-sok'; een warmhouder. Voor wie
geen sok heeft is er Sherry Vonhoff, de
echtgenote van Adrie de Graaff die spe
ciale creme smeert met de penetrante
lucht die wielrenners voor de start ver
spreiden. Kingma heeft niets van de in
hun eigen bloed kolkende armworste
laars die Stallone in zijn film tot glorie
dienen. In spijkerbroek en zomershirt
staat hij er uiterst verzorgd en tegelijk
schriel bij. Genadeloos echter jaagt hij
de vuist van zijn tegenstanders naar het
kussen, dat zoals alles aan de tafel van
Adrie de Graaf van glitter sky is; made in
USA. Kingma weet dat hij met zijn kwa
liteiten een aardige bijverdienste zou
kunnen verwerven in tochten langs
kroegen. Op 'armpje drukken' worden
soms stevige weddenschappen afgeslo
ten. Dat wil hij niet. „Ik hou niet van
gokken. Het moet een hobby blijven".
Daarom weigerde hij de 150 gulden
die Frieslands sterkste armworstelaar
inzette voor een duel. Moeiteloos gewon
nen. „Klap, boem en hij was neer. Verve
lend voor die jongen. Hij had z'n hele
familie uitgenodigd voor die wedstrijd".
De afwikkeling ging in natura. „Een mo
torblok voor een Kadett. Had-ie liggen
en ik wist dat m'n broer erom verlegen
zat. Hebben we het zo afgedaan".
Zeker
Daarna bereikte hem een aanbod om
voor 1000 gulden aan de armworsteltafel
te komen. Die uitdaging staat nog. Peter
Kingma wil wel, maar - hoewel hij zich
zeker acht van de overwinning - ander
maal niet voor contanten. „Alleen voor
de sport. Als ik zou willen en de cafés af
gingMaar dat wil ik dus niet".
Het ziet er deze avond in West-End
weer somber uit voor Mare Daalman.
Voorronde na voorronde is hij afgelo
pen, maar nergens vond hij een tegen
stander. „Zoveel in de gewichtsklasse
van boven de 100 kilo zijn er niet", zegt
Adrie de Graaff. „En als ze er zijn schrik
ken ze terug". Begrijpelijk. De verschij
ning van Marc is voor een armworstelaar
ernstig demoraliserend: 150 kilo, opge
bouwd in 26 jaar. Zijn bovenarmen zijn
negen centimeter dikker dan de gespier
de nek van Adrie de Graaf: 59 tegen 50
centimeter. Vorig jaar werd hij moeite
loos kampioen van Nederland. Toen hij
op de eerste dag iemands arm brak
kwam daarna de helft van de tegenstan
ders niet meer opdagen. Ook Mare hecht
niet aan het geld, wel aan de sport. Vorig
jaar getuige van de wereldkampioen
schappen in Las Vegas waar de Stallone-
film werd opgenomen, zag hij dat er nog
een lange weg te gaan valt. Het was een
harde ervaring. „Er zijn er daar nogal
wat afgevoerd. Gescheurde biceps; op
gerold tot de schouder". Niet ontmoe
digd. „Ooit hoop ik daar ook nog eens te
staan. Las Vegas, da's mijn grote doel".
Eindelijk. Tegenstanders voor Mare
Daalman in West-End. Lang gewacht,
toch gekregen. Een voor een maait hij ze
moeiteloos van tafel. Gespierde armen
buigen onder zijn hydraulische kracht
als rietstengels in de wind. De zaal zin
dert. Adrie de Graaff zegt: „Ik weet het
zeker. Nederland is rijp voor een compe
titie".
Vriendelijke dwergpapegaaitjes,
immer vrolijk fluitende kanaries en
keuvelende papegaaien worden
sinds deze week in enkele
miljoenen Nederlandse
huishoudens ongetwijfeld met
argwaan bekeken. Het zo geliefde
vogeltje is plotseling een tijdbom in
huis, zo heeft de Wassenaarse arts P.
A. J. Holst op grond van een drietal
vergelijkende onderzoeken
vastgesteld.
door Ger Dijkstra
Volgens Holst is er een statistisch ver
band tussen het houden van vogels en
het ontstaan van longkanker, cara en
neuspoliepen, en hebben vrouwen een
grotere kans op een miskraam. De helft
van de jaarlijks achtduizend sterfgeval
len door longkanker zou te wijten zijn
aan door huisvogels veroorzaakte stof
deeltjes. Rookt de vogelhouder er ook
nog bij, dan loopt hij zelfs vijfmaal zo
veel risico als een roker zonder vogels.
Het verhaal van Holst is voor velen
niet nieuw. Hij heeft in het kader van
zijn onderzoek al eerder gepubliceerd
over het verhoogde risico voor vogel-
houders met betrekking tot het ontstaan
van het z.g. bronchus carcinoom.
Paniekgolf
Dat roken moet worden afgeraden is
zo langzamerhand geen punt van discus
sie meer. Maar moeten onze gevederde
huisvrienden nu dezelfde weg gaan als
de sigaretten? Zijn onze parkietjes, ka
naries en papegaaien zo schadelijk voor
de volksgezondheid? De dierenartsen
zien het al gebeuren. Dikke rijen angsti
ge bezitters van parkieten en papegaaien
op het spreekuur die hun vogeltje toch
maar willen laten afmaken. Van een der
gelijke paniekgolf was ook al sprake
toen enkele jaren geleden katten en
toxoplasmose in één adem werden ge
noemd.
Aanleiding voor de onrust bij de vo-
gelbezitters is het proefschrift van de
arts P. Holst uit Wassenaar, die maandag
in Utrecht promoveert op een studie
waarin hij verband legt tussen het ont
staan van longkanker en het houden van
vogels. „Een extra risicofactor", noemt
Holst de gevleugelde vrienden, waarvan
er enkele miljoenen worden gehouden
in ons land.
Volgens dierenarts J. T. Lumey, ver
bonden aan de afdeling kleinere gezel
schapsdieren, vogels en bijzondere die
ren van de faculteit diergeneeskunde
aan de Universiteit van Utrecht heeft de
medaille ook in dit geval een andere
kant: „Onderzoeken in Engeland heb
ben uitgewezen dat mensen met ernsti
ge hartklachten betere overlevingskan
sen hebben als zij een huisdier houden.
En het bezit van een grasparkietje heeft
een positief effect op alleenwonende ou
deren".
Lumey noemt de relatie tussen de
mens en zijn huisdieren complex-. „Maar
één ding is wel duidelijk en dat is dat de
mens veel plezier beleeft aan het houden
van huisdieren. Buiten de vreugde die
de mens ervaart, is ook aangetoond dat
er van het houden van huisdieren een
preventieve werking uitgaat met betrek
king tot het optreden van bepaalde ziek
ten. Bij de overweging of dieren gepro
pageerd of afgeraden mpeten worden als
huisdier, dienen naast de negatieve ook
de positieve aspecten op de volksge
zondheid gewogen te worden".
Studies
Lumey verwijst juist daarom naar de
twee studies in Engeland, de bakermat
van de kleindiersport. De onderzoeken
werden gehouden onder mensen die wa
ren opgenomen op de afdeling voor hart-
bewaking. Na een jaar is de mate van
overleven bekeken tegen de achter
grond van huisdierbezit. Bij eigenaren
van gezelschapsdieren bleek het overle-
vingspercentage beduidend hoger te lig
gen dan bij patiënten zonder dieren. Dat
zou komen door een verminderde stress.
Een ander voorbeeld van positief huis
dierbezit is een studie onder 48 ouderen
van 75 tot 81 jaar, eveneens in Engeland.
Bij het onderzoek kreeg de ene helft van
de proefpersonen een grasparkiet en de
andere helft een begonia om te verzor
gen. Het bezit van een grasparkiet had
een aantoonbaar positief effect op de
psycho-sociale status van de bezitters.
De resultaten van beide onderzoeken
heeft Lumey ook laten publiceren in het
blad Onze Vogels, het orgaan van de Ne
derlandse Bond van Vogelliefhebbers,
met meer dan 45.000 leden de grootste
organisatie in ons land. C.E. van Berkel
van het bondsbureau in Bergen op
Zoom zegt tot dusver nog maar één tele
foontje te hebben gekregen van een
verontrust lid. "Omdat binnen onze
bond het onderwerp al eens eerder ter
discussie is geweest zullen de meeste le
den niet echt verrast zijn geweest over
de stroom van publiciteit over het proef
schrift van Holst", zo veronderstelt Van
Berkel. „Het is nog steeds geen vast
staand feit dat het houden van vogels de
kans op longkanker groter maakt".
Van Berkel vindt wel dat een goede
hygiëne noodzakelijk is bij het houden
van vogels. „Ik denk dat het zonder
meer duidelijk is dat het niet gezond kan
zijn als je vogels houdt op een slaapka
mer. Als je dan in hetzelfde vertrek ook
nog rookt, dan is er sprake van een
slecht leefklimaat".
Aandacht
Bij vogelhouders bestaat trouwens al
jarenlang aandacht voor deze zaken,
hoewel daarbij minder de gezondheid
van de vogelhouder, dan wel die van de
dieren centraal staat. Gezonde dieren
betekenen immers meer jonge vogels en
daardoor meer opbrengst. De vakbladen
staan vol met advertenties over luchtrei
nigers, luchtbevochtigers en vooral z.g.
ionisatoren. Door middel van een ionisa-
tor, die bijna 200 gulden kost, worden
elektrisch negatief geladen deeltjes op
gewekt die de zuivering van de lucht be
vorderen. Ook nemen zeer schadelijke
(voor mens en dier) schimmelsporen in
aantal af bij gebruik van een ionisator.
De universiteit van Utrecht heeft in
een plaatselijke dierenwinkel, waar men
problemen had met papegaaien, een io
nisator geplaatst en de resultaten ervan
onderzocht. De atmosfeer in het dieren
verblijf bleek veel beter te zijn gewor
den. „pe wetenschap is niet eensluidend
in zijn oordeel, maar het lijkt te werken",
zegt dokter Lumey over de ionen-gene
rator.
Ook hij wijst er op dat het nooit goed
kan zijn een vogel in de slaapkamer te
houden, maar: „In een kooi in de woon
kamer kan het best, als je je handen
maar wast na contact met de vogel en als
je dagelijks die kooi verschoont. In de
volière moet de vogelhouder een masker
dragen bij het schoonmaken, want dan
dwarrelt er veel stof op. Ook aan post-
duivenhouders adviseren we dat ter
voorkoming van problemen aan de
luchtwegen".
De vogel vervangen door een ander
huisdier ziet Lumey niet zitten. „We
hebben al de toxoplasmose bij katten
gehad en de paniekreacties daarop. Bij
hamsters hebben we ook al eens zo'n
golf. gehad. Ruil je vogels in voor een
hond, dan krijg je weer andere proble
men. De parasieten in de hondepoep be
smetten weer kinderen via vervuilde
zandbakken. Het is beter om zo hygië
nisch mogelijk bezig te zijn met je die-
Besmetting
En aan die hygiëne schort het nogal
eens, zo geeft voorzitter P. Roders van
de circa 4000 leden tellende Algemene
Nederlandse Bond van Parkietenhou
ders toe. De Zelhemse dierenarts, een
specialist op gebied van vogels, zegt:
„Vooral bij kwekers van kleine tropi
sche vogels zie je vaak dat er veel te veel
vogels worden gehouden in kleine ruim
ten. Omdat die ook erg warm en vochtig
worden gehouden is het wel eens mis
met de hygiëne".
Roders stoort het wel dat in het onder
zoek van Holst heel specifiek parkieten
en papegaaien als bedreigend worden
genoemd. „Onze leden houden hun vo
gels vrijwel allemaal in buitenvolières.
Daar is zeker geen gebrek aan ventilatie.
Als het een beetje waait is er geen stof
Dat het houden van vogels wel dege
lijk gevolgen kan hebben voor de volks
gezondheid heeft Roders overigens zelf
ondervonden. De ook door Holst ge
noemde bacterie chlamydia psitaci, de
verwekker van papegaaienziekte, heeft
Roders twee keer getroffen. De ziekte is,
bij tijdige onderkenning, overigens ge
makkelijk te bestrijden. In Nederland
neemt het aantal besmettingsgevallen
nog steeds toe, in tegenstelling tot West-
Duitsland. Bij onze oosterburen worden
papegaai-achtigen bij de import al tij
dens de quarantaineperiode behandeld
met een geneesmiddel dat door het voer
wordt gemengd. In Nederland gebeurt
dat niet.
Ondanks zijn eigen ervaringen zegt
Roders: „De gezondheid van vogelhou
ders wordt, net als die van ieder ander,
vooral aangetast door luchtvervuiling.
En dat is geen stelling, maar een zeker
heid".
Dokter Roders hekelt het feit dat door
proefschriften en andere onderzoeken
telkens weer nieuwe zaken die de volks
gezondheid bedreigen in de publiciteit
komen. „Meestal hoor je er na een paar
jaar niets meer van. Neem nou die toe
stand met onverzadigde vetzuren. Daar
is allen de margarine-industrie maar
beter van geworden. Bewijzen worden
nooit aangedragen, meestal blijkt het la
riekoek te zijn".
Nooit ziek
Hij sluit als voorzitter van de parkie-
tenhoudersbond niet uit dat de grote Ne
derlandse vogelbonden met een gezame-
lijke reactie komen. „Maar dan moet ik
eerst het proefschrift in handen heb
ben". In kringen van de georganiseerde
Nederlandse vogelhouders verwacht
men niet dat de huidige golf van publici
teit de hobby daadwerkelijk schade zal
berokkenen.
In de vogelhandel is men evenmin
bang dat het publiek het laat afweten.
De heer Van Diessen van de Eindhoven-
se vogelhandel Animali, zegt: „Ik zit al
35 jaar in de vogels en ben nog nooit ziek
geweest. Als er een relatie zou bestaan
was ik al lang dood geweest. Bij het uit
pakken van de zendingen importvogels
ben ik altijd zelf betrokken en loop dus
een extra risico".
Van Diessen doet de zaak af met „wéér
een rare opmerking van een weten
schapper". In zijn jarenlange loopbaan
is hem in praktische zin ook nog nooit
opgevallen dat er een relatie zou kunnen
zijn. „En ik ken heel wat vogelliefheb
bers".
Rein van der yeen, van de gelijknami
ge vogelhandel in Goor, reageert op de
zelfde manier. „Zelf heb ik al jaren dui
zenden vogels en voel me nog kiplekker.
In mijn omgeving, met honderden vo
gelliefhebbers, is me ook nooit opgeval
len dat er relatief meer mensen aan long
kanker zijn gestorven".
Armworstelen in de Amsterdamse disco West End. Links zwaargewicht (150 kilo) Mare Daalman, rechts Peter
Kingma. In het midden Adrie de Graaff als scheidsrechter. Las Vegas, da's mijn grote doel". (foto gpd>
Vogelhouders op een tentoonstelling: geen paniekgolf.
(archieffoto)
