Tandon maakt harde schijf schokvrij
Een kort kopje of lang haar,
iet kan altijd modieus zijn
Binnenkort ook een
video-cd leverbaar
EXTRA op maandag-
ELEKTRONICA
Dertig miljoen tekens in een plastic box mee op reis
,Vj>ANDAG 13 APRIL 1987
PAGINA 11
;n kort koppie en een vet-
uifje zijn het voor deze zo-
er helemaal. De jeugd mag
ivendien naar hartelust met
euren experimenteren.
Doral met felblond en rood-
nten. Maar die kleurtjes zijn
leen weggelegd voor vrou-
en, ook mannen mogen zich
est eens aan een toning of
*n bescheiden coupe soleil
agen, al was het maar om de
erste grijze haren wat te
laskeren.
oor
leririëtte v.d.Hoeven
!n hoe zit het dan als je nu niet
oudt van zo'n mannelijk uitge-
choren nekje en de kuif of rafelige
iony niet écht ziet zitten, loop je er
lan hopeloos ouderwets bij?
"Welnee," zegt de Alphense kap-
>er Arie Snel, "je probeert altijd de
•oupe aan te passen aan de ge
zichtsvorm en wensen van je klant.
Bovendien, wat is mode? In Frank
rijk en Duitsland zeggen ze dat het
haar uit het gezicht moet. De Brit
ten, die toch ook echt toonaange
vend zijn op kappersgebied. bewe
ren weer het tegenovergestelde. Je
moet als kapper een eigen stijl ont
wikkelen, geen standaard mode
kapsel maken".'
Ook ouderen moeten zich lekker
voelen met de nieuwe lijn, vindt
Snel: "Ik heb dames van zeventig
die hier met een leuk geföhnd kap
sel weggaan, maar ja, wat is tegen
woordig oud?"
Kapper Snel, een naam die al
veertig jaar met de Alphense Van
Mandersloostraat is verbonden, is
geen lid van kappersgroepen die
een eigen lijn brengen. "Je zit, zon
der het te willen, toch snel vast aan
een bepaalde stijl. Ik laat liever een
vakman komen die de nieuwe
ideeën goed kan overbrengen aan
mijn medewerkers. Naar een bui
tenstaander wordt toch anders ge
luisterd dan naar mij. Ik heb het
idee dat ze het allemaal heel leuk
vinden. Daarnaast stuur ik mede-
Lang haar opmaken is een handigheid die iedereen na een paar bezoek
jes aan de kapper ook onder de knie kan hebben.
werkers op stage naar Duitsland of
Engeland".
Al pratend bladert hij in de plak
boeken die een dergelijk stage al
tijd opleveren. Bijna verontschul
digend zegt hy: "Het zijn wel vaak
de jongens die op stage gaan. Kijk,
een jongen kun je alleen naar
Duitsland sturen, die redt zich wel.
Met meisjes van zo'n zestien, ze
ventien jaar vind ik dat wat moei
lijker. Ik heb zelf dochters
Hoewel kort het trefwoord voor
de zomermode is. bestaat er
tendens naar wat langer haar
mannen. Zoals bijvoorbeeld
wat lang uitgevallen bros, die ook
in de nek vrij lang is. Haar waar
zeker wat lak, foam of gel aan te
pas moet komen om het goed in
model te houden.
"Gelukkig komen mannen ook
tot de ontdekking dat bij er ver
zorgd uitzien ook een goed kapsel
hoort", zegt Snel. "Het hoeft hele
maal niet spectaculair te zijn. Uren
voor de spiegel staan is echt niet
nodig, ook niet voor vrouwen, de
coupe is het belangrijkst".
Lang haar
Lang haar, eindelijk heb je het
dan. Het heeft doorzettingsvermo
gen gekost, want je hebt een tijd
gelopen met een hoofd dat je niet
echt aanstond. Nu nog een leuk
modieus kapsel want los of in een
staart is wel leuk maar je wilt de
mogelijkheden van dat lange haar
uitbuiten. Een signaal dat kapper
Jacques van Bellen (Kopermolen
en Lange Voort) heeft opgepikt.
Jonge mensen hebben toch de
neiging het haar te laten groeien.
In tv-series als Dallas en Dynasty
zien ze vrouwen met lang haar en
dat heeft invloed op het straat
beeld".
Het idee dat lang haar gewoon
een kwestie van laten groeien is,
helpt Van Bellen snel uit de we
reld. "Lang haar heeft eigenlijk
méér verzorging nodig dan kort.
Lang haar moet gezond zijn, glan
zen dan pas is het een sieraad". Ge
zond haar wil zeggen geen dode
punten vandaar dat het moeizaam
gespaarde haar toch af en toe wat
"gekort" moet worden.
Van Bellen:"Knippen is voor
lang haar niet de beste methode. Je
hebt kans dat het haar toch weer
splijt. We hebben een heel oude
methode van stal gehaald, mijn va
der deed het al, de coupe de feu.
Het haar wordt dan dichtge
schroeid en splijten is uitgesloten.
Wordt die behandeling eenmaal in
de twee maanden herhaald heb je
een goed resultaat".
Pas als het haar gezond is, valt er
te denken over een leuk kapsel. En
dan zijn er talloze mogelijkheden:
krullen, wafeltjes, vlechten, half of
helemaal opgestoken. Jacques var
Bellen en zijn medewerkers heb
ben zich echt gespecialiseerd in
modieus lang haar. "We maken
kapsels die de klant zelf snel kan
na maken. Het hangt er natuurlijk
vanaf hoe handig je bent maar na
zo'n drie tot vier keer moet het zelf
te doen zijn en dat hoeft echt niet
veel langer te duren dan het in mo
del brengen van een kort kapsel.
Natuurlijk maken we ook echte ga
la-kapsels, maar dat zijn toch uit
zonderingen".
Het opmaken van lang haar hoeft
ook geen kapitalen te kosten. De
basisprijs is ƒ32,50.
"Iedereen is enthousiast over
werken met lang haar," zegt Van
Bellen."Het is ook heel fijn
werken. Met lang haar is het altijd
mogelijk de positieve punten van
het gezicht er uit te halen. In begin
keken ze er wel wat vreemd tegen
aan. Op de kapperschool leer je
echt niet werken met lang haar, dat
moet allemaal tijdens trainings
avonden in de salon gebeuren".
Ook het werken met kunsthaar,
staarten en andere losse stukken,
is iets waar Van Bellen zich op
heeft toegelegd. Ook hier geldt
weer: de klant moet het na een
paar keer zelf kunnen doen. Wie
het Van Bellen-team met kunst-
Werken met een permanent en
kleur is ook nodig bij een heel
kort kapsel.
Een heel kortstrak koppie,
met gel of schuim in model ge
houden,
haar aan het werk wil zien, moet
zaterdag 25 april een bezoekje aan
de Huishoudbeurs in de RAI bren
gen, want daar zal heteen demon
stratie geven. Een uitnodiging
waar Van Bellen best een beetje
trots op is.
-TERSCHELLING-
Eindelijk heb ik dan het beeldje van Anton Wachter gezien. Het
stond aan een van de grachten in Harhngen. Anton Wachter, een
jongen, die een boekentas stijf tegen zich aan hield geklemd. Zijn
éigen boekentas waarschijnlijk. Niet die van Ina Damman, het
meisje waar hij verliefd op was. Smal was die jongensgestalte. Zo
smal. dat hij gemakkelijk weer door Harlingens stegen zou
kunnen rennen, iets dat een volwassen man al gauw op een paar
ontvelde bovenarmen zou komen te staan.
Ik realiseerde me pas weer dat Vestdijks bekendste romanfiguur
iets met Harlingen te maken had, toen ik het heelde in het oog
kreeg. We waren dan ook niet voor Vestdijk in dit Friese
havenstadje. Nee, we zouden er de 'Koegelwieck' pakken, de
snelle veerboot naar Terschelling. Op dat eiland hadden wij voor
enkele dagen een hotel besproken dat 'een wijds uitzicht over de
waddenzee' garandeerde. Aan zo'n uitzicht waren wij toe. We
wilden even weg uit het Leidse, moesten even 'het accuutje
opladen', om mijn oude dansleraar maar eens te citeren
Ofschoon ik dol ben op eilanden, had ik de Nederlandse altijd
noordwaarts laten liggen. Terschelling - bij het horen van de naam
alleen al doemden er horden frikadellen consumerende toeristen
op voor mijn geestesoog, roodverbrande vrouwen en mannen die
vanonder hun zakdoekpetjes hun nageslacht vervloekten. Maar
nee hoor, niets van dat alles. Ik weet niet hoe het in de zomer op
Terschelling is, maar zo op de grens van lente en herfst is het een
gebied waar nog voor eeuwen stilte ligt opgeslagen, een stilte die
alleen nog maar dieper lijkt te worden door het zoete oproer van
de vogels.
Over het eiland kronkelen talloze fietspaden. Op veel van die
paden ligt schelpgruis, dat onder je banden knettert als een
behaaglijk vuurtje. Het woord 'prettig' heeft voor mij een grote
klank- en betekenisverwantschap met dat geluid. Over dat
'prettige' schelpgruis sjees je op een gehuurde 'Union' met
terugtraprem regelrecht het paradijs binnen. Het is op
Terschelling buiten de bebouwde kom precies zoals de dichter
Jan Eijkelboom het heeft beschreven: "Even/heb je een
eeuwigheid om in te leven". We voelden ons de hoofdpersonen uit
een vergeeld jongensboek. Alleen de met vilt beklede veldfles
voor helder water uit de pomp ontbrak nog.
Moe word je tijdens die fietstochten door dat zacht glooiende
landschap bijna niet. De schoonheid van de vennetjes, waarin
vogels de hemel zacht laten trillen, dwingt je echter nogal eens om
af te stappen. Wij hebben althans vele malen op bankjes gezeten,
in een zonnetje dat schuw door het wolkendek heen brak, net alsof
het nog bang was voor onze bleke gezichten.
Ergens een mooi graf en mijn vakantie is goed, zeg ik altijd tegen
mijn man. Op Terschelling zijn er veel mooie graven. Daann
liggen lichtwachters met namen als 'Mier' en 'Cupido'. Op de
zerken tref je de ontroerendste tafereeltjes aan. Een daarvan heeft
mij wel bijzonder getroffen. Het was een afbeelding van een paard
dat naar het graf van zijn baas keek met treurende blik. Het dier
had de lijkwagen naar het graf getrokken. Ach, als dat paard er
nog in levende lijve had gestaan. Voor zijn armoedige, aardse
manen zou ik als dode graag alle hemelse cadeau hebben gegeven
Op de brede stranden van Terschelling deden wij, stedelingen, een
ontdekking. We beseften opeens dat schelpen deel uitmaken van
het pantser van kleine zeedieren. Dat de schelpen die alleen liggen
door de zee van hun wederhelft zijn gescheiden. In Terschelling
waren die dag de golven waarschijnlijk mild geweest. Veel
schelpen zaten nog met hun punten aan elkaar vast, zodat het was
alsof er honderden stenen vlinders op het strand lagen.
Was er dan helemaal niets wat ons tegenviel op dat eiland? Nee.
Zelfs op de zogenaamde 'leugenbank' was het goed zitten. Op die
bank aan het havenpleintje zaten vroeger de vissers. Ze keken er
naar de zee die hen tot op hoge leeftijd zou wiegen. Ze bedachten
er plannen om het goud van de Lutine boven water te krijgen. En -
ze zagen er het licht van de Brandaris, de vuurtoren die is een
kathedraal midden in West-Terschelling staat. Dat licht strijkt de
hele nacht over de golven. Zoals een hand over een hart. Maar niet
alleen de zee wordt beschenen, ook het land. De stralenbundels
dringen 's nachts de slaapkamers binnen. In onze hotelkamer had
men wel extra dikke gordijnen opgehangen, maar dat hielp niet
echt. Daardoor had ik, tussen waken en dromen in, vaak het idee
dat er 's nachts stiekem honderden geruisloze limousines over het
eiland reden. Een toekomstvisioen?
ANGELA PINNEBERG
Niet bepaald een opmerkelijke
naam in de computerwereld:
Tandon. Toch trok de fabri
kant de aandacht op de Han
nover Messe met een vinding
die toekomst heeft. Tandon
bracht een een soort draagbare
harddisk uit, een doosje ter
grootte van een plastic boter-
hammentrommeltje. Het kan
zo'n 30 miljoen tekens bevat
ten en je kunt het rustig uit je
handen laten vallen. De 'harde
schijf is daar volledig tegen
bestand.
door
Hugo van der Heem
De vinding van de fabrikant ver
oorzaakt op zijn minst een 'evolu
tie' in de omgang met grote hoe
veelheden gegevens. De gemiddel
de harddisk-gebruiker heeft een
personal computer waarin die
harddisk zit opgeborgen. Hij kan
deze niet meenemen omdat het ap
paraat te groot en te lomp is. Bo
vendien is de harddisk kwetsbaar.
De meeste echte 'portables' zijn
daarom uitgerust met schijfjes en
in veel gevallen is dat voldoende.
De programmatuur wordt steeds
omvangrijker en het is heel goed
denkbaar dat een accountant voor
zijn hele pakket berekeningen en
gegevens van de cliënt niet genoeg
heeft aan tien schijfjes van 720
Kbyte.
Tandon heeft met het boterham
men-doosje een doorbraak gefor
ceerd. Men spreekt van het Perso
nal Data Pack. Bij de constructie
heeft men eerst bijna alle elektro
nica uit de harddisk gehaald. Ver
der zorgt men ervoor dat de kop
pen goed vergrendeld kunnen wor
den en niet kunnen breken. De ul
tra-dunne constructies van de laat
ste tijd hebben het voordeel van
weinig massa en dus buitenge
woon snelle toegangstijden tot de
gegevens. Maar de schijf is gevoe
lig voor schokken, die ernstige be
schadigingen kunnen veroorza
ken.
Beveiliging
De computer die de producent
zelf levert kan twee van die data-
packs bevatten. Met een druk op
de knop komen ze naar buiten en
kunnen worden meegenomèn in
het koffertje, voor gebruik elders.
Wie de datapacks elders wil ge
bruiken moet daar wel een Tan
don-computer voor kopen, anders
past het pack niet. Binnenkort ech
ter komt Xerox ook met een ma
chine volgens dit recept.
Maar Tandon heeft nog andere ij
zers in het vuur. De acceptatie op
alle andere personal computers
kan middels een subsysteem wor
den verwezenlijkt. Ook dat levert
men binnenkort. Het bestaat uit,
wat men noemt een 'receiptacle',
een harddisk-station met twee 'la
den', waar twee packs in passen.
Deze subset kan op alle pc's wor
den aangesloten. Dat gebeurt door
middel van een 'kaart', die in de
standaard uitbreidings-sloten van
de pc kan worden opgenomen, en
die dan in verbinding staat met het
naast de computer te plaatsen sub
systeem.
In een later stadium komen er
ook inbouwsets, die passen in elke
PC op de plaats van de vroegere
harddisks met standaard hoogte.
Tegenwoordig bieden die veelal
plaats aan twee half-hoge vaste
schijven, maar de dubbele hoogte.
Topmensen
Het is natuurlijk moeilijk te
voorspellen of de Tandon-vondst
zal doorzetten, maar de kans is vol
op aanwezig. Allereerst omdat de
topmensen van het bedrijf het
klappen van de zweep kennen. Sir-
jang Lal Tandon, de opperste baas
en stichter van het bedrijf, is ty
pisch zo iemand die in het vak
groot is geworden. Hij maakte car
rière via Memorex en Pertec in Ca-
lifornië. Het grote succes volgde
pas toen hij in eigen garage een
produktiebedrijfie begon.
Met 7U00 dollar als startkapitaal
ging Tandon met hulp van zijn
vrouw en broer lees/schrijfkoppen
maken voor harddisks. Dat was in
1975. Nu twaalf jaar later is zijn be
drijf een van de grootste producen
ten van harddisks, een van die be
drijven die ook vaste schijven ma
ken voor veel andere merken: vaak
dragen zij dan de naam van een an
dere fabrikant.
Daarnaast ontwikkelde het be
drijf een IBM-compatible compu
ter. Met name in Europa verkocht
men van dat produkt zo'n 37.000
stuks in 1986. In USA verkocht
men er evenveel in een december
maand... De produktie, in Singapo
re tegenwoordig, moest dan ook
worden opgevoerd, al was het al
leen maar om de achterstand in te
halen.
Tijdens de presentatie van het
nieuwe produkt zei Tandon zelf
dat hij blij was dat het nieuwe data-
pack bewees dat zijn bedrijf veel
know how in huis heeft. Een spe
cialisatie, juist op het gebied van
Winchester-drives, zoals de officie-
Ie naam van vaste schijven luidt
'Het is leuk om met eigen IBM-ach-
tige machines een stormachtig suc
ces te boeken, maar ik houd er niet
van om alleen maar kopieën te ma
ken. Onze kracht en voorsprong
ligt op het gebied de Winchester
technologie.'
Idee
Het idee van het makkelijk mee
te nemen datapack is afkomstig
van Chuck Peddle. Hij was de ont
werper van de huiscomputers
PET-2001 en Vic-20. Hij was ook
van de eerste die zich op de 16-bits
microcomputers stortte. De Victor/
Sinus-computer was indertijd een
van de snelste machines, waar zelfs
IBM wel eens met een scheef oog
naar gekeken zal hebben.
Peddle denkt ook dat het succes
De intelligente buffer voor het maken van piot-trek heeft en capaciteit van 2 Mb. Het apparaat zorgt dat de
computer direct weer voor gebruik gereed is terwijl de tekening wordt vervaardigd. (foto gpdi
van Tandon's datapack wel eens
doorslaand kan worden vanwege
de prijzen. De losse datapack zal
waarschijnlijk zo'n f800.- gaan
kosten (exclusief) als het binnen
kort op de markt verschijnt. De re
ceiptacle of laden-doos, met plaats
voor twee van zulke drives, moge
lijk zo'n f 1000,- Voor f 1800,- heeft
men dan een 30 Mb-schijfeenheid
die op meerdere plaatsen te gebrui
ken is of veilig kan worden opge
borgen in de kluis.
Hulp bij tekenen
Stebis in Nieuwegein heeft in de
Benelux een plotter-spooler op de
markt gebracht, die een geweldige
hoeveelheid gegevens kan verwer
ken: 2 Megabyte. Met dit produkt,
de Seleris, is het mogelijk om de
computer continu te gebruiken,
zonder te hoeven wachten op het
uitdrukken van de soms giganti
sche tekeningen, meestal ook nog
in kleur.
Het idee van 'spooling' is niet
nieuw en wordt ook vaak gebruikt
om de computer vrij te maken voor
ander werk als men bijvpoorbeeld
moet printen. Als een lange rap
port of een aantal brieven achter el
kaar afgedrukt moeten worden, is
de computer vaak een behoorlijke
tijd 'bezet'. In feite moet de machi
ne wachten op de printer, die bij
het afdrukken het tempo aangeeft.
Met 'spooling' bereikt men dat
documenten naar een soort buffer
worden geschreven, die vervol
gens de printer in diens eigen tem
po bedient. De computer is na en
kele seconden dan weer klaar voor
gebruik. Het afdrukken, of liever
het vervaardigen door een plotter
van omvangrijke tekeningen, kost
echter nog veel meer tijd. Met de
grote capaciteit van 2 Mb van de
Seleris is het zeker mogelijk om de
wachttijd voor omvangrijke teke
ningen te overbruggen.
Prettig is het, dat het apparaat
met een groot aantal software-pak-
keten kan werken en in staat is ver
schillende tekeningen na elkaar te
bufferen. Ook is het mogelijk om
geselecteerde 'plots' meedere ma
len af te drukken, het tekenen tij
delijk of definitief te onderbreken.
De Seleris kent alle bekende plot
ter protocollen zoals van Hewlett
Packard en CalComp. De prijs be
loopt f 3750,- exclusief btw.
ADRESSEN.
TANDON, Kabelweg 21, 1014 BA Ara-
sterdam, tel: 020-844836; STEBIS (imp
De compact disc, het nieuwste,
meest succesrijke medium van de
elektronische industrie, krijgt een
vervolg. In de loop van dit jaar zal
cd-video worden geïntroduceerd.
Behalve het echte geluidsplaatje
komen drie optische media bij, van
respectievelijk 12 cm (precies zo
groot als de cd) 20 en 30 cm.
De consument zal kennis kun
nen nemen van het nieuwe me
dium op Consumers Electronics in
Chigaco in juni, op de Duitse Fun-
kausstellung te Berlijn in augus
tus/september en op de Tokyo Au
dio Fair in Japan in oktober.
Philips, Polygram, Dupont en
vele andere softwarebedrijven (de
film en platenbusiness) hebben be
sloten cd-video te gaan persen Zij
verwachten veel van het nieuwe
produkt. Ook vele Japanse produ
centen van apparatuur hebben be
sloten combi-spelers te gaan ma
ken naar deze nieuwe 'wereld-
Een cd'tje is in Europa meestal
zilverkleurig. Stel je een soortge
lijk 12 cm schijfje voor in het goud
en je hebt de eenvoudigste uitvoe
ring van cd-video. Er is ruimte
voor vijf minuten video (bijvoor
beeld voor een clip) en twintig mi
nuten cd-muziek. Afhankelijk van
de speler waarin de gouden cd
wordt gelegd is er dus 20 minuten
luistergenot of 5 minuten kleuren-
video met full-stereo cd-kwaliteit
beschikbaar
Dat betekent dus dat er ook een
nieuw soort cd-speler moet komen
Philips heeft de prototypes al
klaar. De kast is even groot als van
een gewone cd-speler, maar de la
de die naar buiten schuift, kan alle
maten optische platen, van 12 tot
30 cm, omvatten en afspelen. Er is
een aansluiting voor de geluidsin
stallatie, zowel als de voor de tv.
De 20 en 30 cm grote platen bie
den de mogelijkheid om een video-
speelduur van 40 minuten tot twee-
uur (dubbelzijdig) te bereiken. Op
die platen zit de cd-geluidskwali-
teit ingebakken in het video (tv)
spoor. In feite hebben Philips voor
wat betreft de apparatuur, Philips/
Dupont-optical en Polygram, voor
wat de software aangaat, twee be
langrijke zaken bereikt:
Het succes van de cd wordt ge
prolongeerd en krijgt nog een nieu
we impuls, want er moeten zowel
nieuwe spelers als nieuwe software
(programma's) komen.
Laservision, de beeldplaat, die
bepaald geen verkoopsucces was,
staat plotseling in de volle belang
stelling.
In de compact disc- en videospe
ler nieuwe stijl zal - afhankelijk
van wat men voor optische plaat in
men inlegt - het toerental van de
machine worden aangepast. Een
cd begint te draaien met een snel
heid (afstasting van binnen uit) van
ongeveer 500 toeren. Voor video-
aftasting is 2250 toeren nodig en
voor het Amerikaanse kleurensys
teem NTSC zelfs 2700 toeren Dit'al
les bij een cd video-single Bij de
beeldplaten is dat respectievelijk
1500 c
i 1800 toeren.
(GPD)
