m
TVe hebben te maken
met wrede killers'
Brainjoggen
Denkwijzer
Onze taal
Bimdeskriminalamt steeds stap achter bij RAF
ZATERDAG 14 MAART 1987
PAGINA 17
Weggestopt ineen
Voorstadje van Wiesbaden
zetelt de Westduitse centrale
recherché» bet
Bimdeskriminalamt. Het
zenuwcentrum van de jacht
op de misdaad oogt als een
doodordinair
bouwwerk. Slechts de
hekken en de tv-camera's
verraden dat er iets te
besehermen valt. Het BKA,
zoals de centrale recherche
kortweg heet, is in 35 jaar
uitgegroeid tot een
speurkolos waar 3500
mensen werken.
SMi
Veertig procent van de
werknemers heeft een
universitaire graad. Overal
vrouwen en mannen in witte
jassen en nergens de slim
ogende speurderstypen met
gleufhoed en sigaret in de
mondhoek. Het
Bimdeskriminalamt is een
efficiënt werkend apparaat,
ui.
DOOR JOOP VAN DER HORST
Iemand over de hekel halen. Hoe komen
we aan die uitdrukking? De betekenis is
bekend genoeg. Het is iemand scherp
beoordelen of zelfs kwaad spreken over
iemand. Maar waar komt zoiets van
daan?
Het komt van een hekel. Een hekel is een
plank met rechtopstaande tanden waar
men bundels vlas of hennep overheen
haalt om de bast te splijten, om korte ve
zels te verwijderen en de lange recht te
trekken. Vlas en hennep haalt men dus
over de hekel. Als we nu iemand over de
hekel halen, doen we dat alleen bij wijze
van spreken. Wie die ijzeren tanden van
de hekel kent, beseft dat het een bar
baars hardhandige behandeling is. Van
daar de tegenwoordige figuurlijke bete
kenis van iemand over de hekel halen.
En hekelen heeft op dezelfde manier zijn
betekenis gekregen. Oorspronkelijk he
kelde men alleen het vlas maar in beeld
spraak kunnen we ook een persoon he
kelen of zijn gedrag.
In sommige dialecten bestaat ook het ge
zegde met zijn gat op een hekel zitten en
dat betekent: ongedurig zijn, of: zich in
een hachelijke toestand bevinden.
Een heel andere hekel hebben we in de
uitdrukking een hekel hebben aan. Deze
is in de geschiedenis van onze taal be
trekkelijk jong. Voorzover bekend werd
het omstreeks 1785 voor het eerst ge
bruikt. Het is vervorming van een oudere
uitdrukking een hak hebben op. Dat is
net zoiets als de pik hebben op. Hakken,
hakketakken, pikken zijn allemaal on
vriendelijk.
De hekel uit een hekel hebben aan is in
gebruik genomen als versterking van
hak. Juist doordat zulke uitdrukkingen
meestal erg emotioneel geladen zijn,
zoekt men vaak naar sterkere woorden.
Zo kunnen we ook de pest, de schurft,
een pesthekel enzovoort hebben. Van
hak naar hekel is maar een klein stapje.
Waarschijnlijk hebben onze voorouders
in de 18e eeuw hekel gekozen omdat er
al een woord hekel bestond. Misschien is
ook gedacht aan het Duitse woord Ekel
(tegenzin, afkeer) en ekeln in zinnen als
es ekelt min ik heb er een afkeer van.
Als we nog wat verder in het verleden
teruggaan, zijn de ene hekel (plank met
ijzeren punten) en de andere hekel (uit
hak) wel familie van elkaar. Want de he
kelplank is natuurlijk vernoemd naar de
uitstekende punten of haken, terwijl hak
daar ook mee samenhangt. Hak, hoeken
haak zijn allemaal puntige uitsteeksels.
Gisteren heb ik verkleind vlees gegeten,
met rijst en bietjes. Maar ik weet niet wat
het is: verkleind vlees. Je koopt het in
bewaarverpakking, van een bekende
vleeswarenfabriek in Oss. Op de verpak
king staat: 2 runderlapjes. Uit mager, ver
kleind vlees. Ze zien er uit als runderlap
jes op ware grootte.
Als er alleen had gestaan 2 runderlapjes
zou ik gedacht hebben dat het gewoon
runderlapjes waren. Maar nu ik weet dat
mijn lapjes gemaakt zijn uit verkleind
vlees, word ik achterdochtig. Wat is ver
kleind vlees? Is dat een hond in plaats
van een koe? Is er van mijn runderlapjes
een stuk afgesneden, voor de btw, of
voor de arme landen? De meneer van de
winkel wist het niet. We zullen de krant
van vandaag maar naar Oss sturen en
vragen om inlichtingen.
Sinds enige tijd wordt in trams en metro
weer gecontroleerd. We hebben daar
een splinternieuw woord aan te danken:
de VIC. De letters staan voor veiligheid,
informatie en controle. Het woord is zo
nieuw dat het meervoud nog niet vast
staat. Je hoort zowel VIC-ers als VICs.
Binnenkort zal blijken waar de spraakma
kende gemeente voor kiest.
chaampjes, willekeurig via onze herse
nen gestuurd, kunnen worden.
Een ander aspect van ons hersenpoten-
tieel is, dat de hoeveelheid en snelheid
waarmee we gewoonlijk informatie op
nemen vele malen vergroot kan worden.
Een voorbeeld daarvan is de snelheid
waarmee we lezen en de gelezen stof be
grijpen. De gemiddelde leessnelheid van
een mens is zo'n 200 tot 250 woorden per
minuut. Dat is betrekkelijk traag als we
bedenken, dat met relatief eenvoudige
methoden die snelheid gemakkelijk is op
te voeren tot 600 a 700 woorden per
nuut en zelfs tot 1000 woorden per
nuut.
Het interessante is, dat die hogere snel
heid niet ten koste gaat van het begrip
van de leesstof. Evenmin is snellezen
moeiender dan gewoon of langzaam te
zen. De verklaring hiervoor is de volgefi-
de. Mensen hebben meestal van jongsm
geleerd woord voor woord te lezen. Wan
neer ze een regel lezen, lopen ze de woon
den achtereenvolgens langs, stoppen bij
ieder woord even dat wil zeggen dat iè
bij elk woord hun ogen fixeren en oog
spieren aanspannen) en onderbreken ge
regeld om de afzonderlijk gelezen woor
den qua betekenis aan elkaar te koppe
len in hun hersenen.
Wanneer iemand nu leert om niet per
woord maar per groepje van bijvoor?
beeld drie woorden of zelfs per hele regel
te lezen, dan gebeurt er het volgende. Hij
hoeft niet over de betekenis van ieder
woord afzonderlijk na te denken, maar
begrijpt de betekenis van een woord, nu
eerder in het verband waarin het staat.
Verder hoeft hij minder vaak met zijn
ogen te fixeren, dus zijn oogspieren min
der in te spannen. Gevolg is dat leessnel
heid en begrip toenemen.
U begrijpt de strekking. We moeten met
zijn allen, jong en oud, dagelijks gaan
brainjoggen. En voor bejaarde presiden
ten moet het zelfs verplicht worden ge
steld.
Reacties op deze rubriek naar Leidsch/Al-
phens Dagblad, Postbus 54, 2300 AB in Lei
den.
door René Diekstra
hoogleraar psychologie te Leiden
door Hans Hoogendijk
gebrand of niet. Taalwetenschappers
analyseren met behulp van computers
en beeldschermen de spraak van ver
dachten. Kenmerkende spraakstoornis
sen, hoe gering ook, worden zichtbaar
gemaakt op een beeldscherm. Eén van
de wetenschappers vertelt op zo'n ma
nier een RAF-terrorist levenslang achter
de tralies te hebben gekregen.
De kennis van deze experts is zo ver
bluffend dat zij tot op enkele kilometers
nauwkeurig vast kunnen stellen uit
welk dorp of stad een verdachte komt.
Ze kunnen vaststellen of iemand rookt
en ze zijn in staat grofweg te bepalen tot
welke beroepsgroep iemand hoort. Aan
de hand van eventuele achtergrondge
luiden worden diagnoses gesteld die de
politie binnen een half uur een redelijk
beeld geven over de man of vrouw die
getelefoneerd heeft. Nodig is natuurlijk
wel een bandopname. 'Gewone' misda
digers willen nog wel eens bellen, de
RAF doet dat echter al lang niet meer.
In schietkamers worden 2000 verschil
lende wapens uitgetest op al hun eigen
aardigheden. Met camera's die 4000 tot
5000 beelden per seconde maken, wordt
de karakteristiek van elk wapentype
vastgelegd. Het sporenonderzoek heeft
ook totaal nieuwe dimensies gekregen,
zelfs resten van 0,00001 procent kunnen
nog worden aangetoond. De handschrif
tenanalyse is bijna griezelig perfect.
Portretten
Een speciale afdeling houdt zich bezig
met het samenstellen van portretten van
onder meer de gezochte RAF-terroris-
ten. Ook hier helpt de computer. Op het
beeldscherm verschijnt de pasfoto van
bijvoorbeeld de gezochte Barbara
Meyer, een -BKA-man zet een andere fo
to in de computer en Barbara Meyer
heeft ineens een totaal ander kapsel.
Aan de hand van de gegevens die de
speurders hebben verzameld, worden zo
verschillende montages gemaakt, die
moeten helpen bij de opsporing. Op de
Westduitse televisie verschijnen gere
geld dit soort foto-montages. De BKA
heeft haar taktiek veranderd: niet langer
vellen vol gezichten, maar individuele
beelden. De bevolking moet helpen,
want ondanks miniscuul speurwerk zijn
de RAF-toppers nog altijd spoorloos.
Maar Wiesbaden weet veel. Alles
wordt in de gaten gehouden. Duikt een
sympathisant onder en wordt zo dus een
potentiële verdachte, dan is het BKA
daar redelijk snel achter. „De sociale
hulp wordt niet meer afgehaald, de huur
- Een beetje jaloers is er natuurlijk
wel gereageerd in het zenuwcen
trum van het Bundeskriminalamt,
nadat de collega's in Frankrijk in
één klap de vermoedelijke top van
de terroristische organisatie Action
Directe hadden opgerold. Maar aan
de andere kant levert deze spectacu
laire actie hoogstwaarschijnlijk ook
wel iets op voor de eigen strijd te
gen doodsvijand nummer één: de
Rote Armee Fraktion, RAF.
Het BKA liet dan ook direct weten dat
de arrestatie van de Franse terroristen
een ernstige tegenslag betekent voor de
RAF. „De RAF heeft zich steeds ingezet
voor een coördinatie op Europees ge
bied. Maar dat is voor zover wij weten
alleen met Action Directe gelukt. Nu
moeten zij hun dromen op dit gebied in
ieder geval begraven", aldus de West
duitse veiligheidsexperts. Het dagblad
Die Welt citeerde veiligheidsexperts die
in dit verband verwijzen naar een in Am
sterdam geopend bureautje, Radikal In
fo, dat oproept tot de harde strijd, zoals
aanslagen op elektriciteitsmasten,
spoorwegen en industrieën.
Heinrich Boge, sinds vijf jaar top-
speurder van West-Duitsland en zijn
plaatsvervanger Hans Zachert, bevesti
gen dat de RAF een Westeuropese anti-
imperialistische terreurorganisatie wil
de vormen. Logistiek werd er ook al sa
men gewerkt, maar voor zover het BKA
weet hebben ,de terroristen uit de ver
scheidene landen nog nooit gemeen
schappelijk aanslagen uitgevoerd.
„Sinds 1984 heeft de Rote Armee
Fraktion zich meer en meer ingezet om
'alle revolutionaire krachten' in een zo
genaamd anti-imperialistisch front in
West-Europa te bundelen. Er zijn aan
wijzingen voor een op elkaar afgestemd
handelen tussen de RAF en tenminste
Action Directe", stelt het BKA. Sloeg de
RAF ergens toe, dan volgde korte tijd la
ter Action Directe en omgekeerd.
Killers
Voor de toppers van het BKA is het
zonneklaar dat de RAF ideologisch het
meeste structuur heeft onder de Europe
se terroristische groeperingen. „Dat is
altijd al zo geweest", stelt Heinrich Bo
ge. „Maar de eerste en tweede generatie
terroristen, en daarmee doel ik op de op
richters zoals Ulrike Meinhof, Andreas
Baader en Gudrun Ensslin, waren veel
meer ideologisch geschoold dan de hui
dige generatie. We hebben nu te maken
met wrede killers".
Heinrich Boge wil ook niets horen van
kritiek dat het BKA weinig successen
boekt in de strijd tegen de RAF: „In de
vijf jaar dat ik hier aan de top sta, heb
ben we 20 terroristen gepakt. We gaan
ervan uit dat de harde kern van de RAF,
het Commando, nog uit 15 tot 20 mensen
bestaat. Daaromheen bevindt zich een
groep van ongeveer 200 militanten, die
voor de logistiek (bevoorrading red.) zor
gen, maar ook aanslagen plegen waarbü
alleen schade wordt aangericht". Dan
bestaat er nog een groep sympathisan
ten die op ongeveer 2000 wordt geschat.
Boge over het uitblijven van spectacu
laire arrestaties: „Na de moord op de di
plomaat Von Braunmühl verwachtten
velen natuurlijk arrestaties, maar zo gaat
dat niet meer. In tegenstelling tot vroe
ger hebben deze terroristen bijvoor
beeld hun vluchtweg haarscherp geana
lyseerd. We zijn er bijna zeker van dat zij
dat zelf doen en dit niet overlaten aan de
militanten. Maar ook wij hebben onze
taktiek moeten veranderen. Per slot van
rekening hebben deze terroristen door
de in het openbaar gevoerde processen
tegen hun collega's een kijkje in onze
keuken kunnen nemen. We zijn echter
fantasierijk genoeg om nieuwe wegen te
vinden en daarom zijn we overtuigd van
successen. Ook de samenwerking met
de media functioneert goed. We krijgen
veel tips uit de bevolking".
De rust in de RAF bevalt Boge niet:
„Sinds de moord op Von Braunmühl
hebben wij geen tekens meer vernomen
uit het killer-com.mando. Ik moet aanne
men dat ze nieuwe aanslagen voorberei
den, maar het kan zijn dat hun plannen
worden bemoeilijkt door onze nieuwste
tegenmaatregelen. En neemt u van mij
aan, we weten heel wat meer over de
harde kern dan naar buiten komt".
Zijn plaatsvervanger Hans Zachert:
„Bij elke RAF-generatie is het ons ge
lukt exact vast te stellen wie bij het
Commando horen. We zoeken er nu 28".
Techniek
Maar gevonden hebben de speurders
deze moordenaars nog niet, terwijl alle
rechercheurs in de Bondsrepubliek plus
3500 experts in eigen huis ter beschik
king staan. En deze deskundigen be
schikken over alles wat de techniek
maar te bieden heeft.
Met rastermicroscopen die een vergro
tingsmogelijkheid hebben tot 100.000
keer worden de kleinste' sporen opge
zocht. Natuurwetenschappers kunnen
om maar een voorbeeld te geven lampjes
van richtingaanwijzers zo nauwkeurig
onderzoeken dat vastgesteld kan wor
den of bij een ongeluk dat lampje heeft
Reconstructie van de wijze waarop kogels door de kleding zijn gegaan.
Tegen het einde van de jaren zestig en
begin van de jaren zeventig werd aan de
Universiteit van Berkeley in Califomië
een aantal experimenten gedaan, dat
het denken over de mogelijkheden van de
menselijke hersenen diepgaand heeft
veranderd. In één daarvan werd nage
gaan wat de invloed was van de omge
ving op de ontwikkeling van de hersen
schors van dieren, in dit geval ratten.
Een groot aantal jonge ratten werd in
twee groepen verdeeld. De ene groep
werd aan de gebruikelijke omstandighe
den in een onderzoekslaboratorium
blootgesteld. Dat wil zeggen dat de rat
ten gedrieën in een kooi werden ge
plaatst en voldoende voedsel, water en
andere verzorging kregen. De ratten uit
de andere groep werden steeds met z'n
twaalven in grotere kooien geplaatst.
Deze kooien waren voorzien van allerlei
voor de dieren interessante voorwerpen
waarmee ze konden spelen. Die voorwer
pen werden elke dag anders opgesteld,
zodat de omgeving in feite voortdurend
veranderde.
Wat bleek nu? Al na betrekkelijke korte
tijd vertoonden de ratten in de stimule
rende omgeving opvallende veranderin
gen in hun hersenen. Hun hersenschors
werd zwaarder en dikker dan die van de
ratten uit de 'gewone' groep. Hun zenuw
banen bleken meer en fijnere vertakkin
gen te vertonen, grotere cellen te hebben
en de cellen bleken chemisch actiever te
zijn. Bovendien bleken de gestimuleerde
ratten vriendelijker en gemakkelijker te
hanteren.
Uit een andere serie experimenten
bleek dat deze invloed van de omgeving
op de hersenen niet alleen bij jonge die
ren plaatsvindt, maar ook bij oudere
dieren. Men ontdekte dat zelfs als de rat
ten al een tamelijke hoge leeftijd hebben
- vergelijkbaar met een menselijke leef
tijd van zestig tot vijfenzestig jaar - een
periode van drie weken in een stimule
rende omgeving doorgaans voldoende is
om ze de achterstand in hersenontwikke-
ling ten opzichte van ratten die altijd in
die omgeving hebben geleefd, in te laten
halen.
Inmiddels is er ook onderzoek gedaan
bij mensen dat - zij het op indirecte wij
ze in dezelfde richting wijst, namelijk
dat het afnemen van geestelijke vermo
gens met het klimmen der jaren geen on
vermijdelijk of onomkeerbaar gegeven
is. Zo is men er vele tientallen jaren van
uit gegaan dat intellectuele of geestelijke
vermogens, zoals die met de gebruikelij
ke intelligentie- ofIQ-tests worden geme
ten, vanaf de leeftijd van 25-30 jaar ge
leidelijk aan achteruit gaan. Testpresta
ties laten inderdaad over het algemeen
een teruggang na die leeftijd zien.
Uit longitudinale studies, dat wil zeg
gen studies waarbij mensen over een
groot deel van hun levensloop zijn ge
volgd, is nu gebleken dat die achteruit
gang beslist niet absoluut is. Dat wil zeg
gen dat ze bij sommige mensen wel en bij
andere mensen niet optreedt. De reden
daarvan is, dat de laatsten op hogere
leeftijd geestelijk meer actief zijn dan de
eersten. Gebleken is ook dat mensen, die
op hun zeventigste een bepaald, relatief
laag, IQ vertonen, met behulp van be
paalde trainingsmethoden zes tot acht
jaar later aanzienlijk beter presteren op
intelligentietests.
Mary Diamond, één van de belangrijk
ste hedendaagse onderzoekers op dit ge
bied, heeft daarom onlangs de uitspraak
gedaan dat voor onze geestelijke vermo
gens, zoals geheugen, reactiesnelheid, be
grip, combinatievermogen en analytisch
denken in belangrijke mate geldt: "Use it
or loose it".
Hoe is het mogelijk, dat onze hersenen
nog op hoge leeftijd zo'n flexibiliteit en
groeipotentieel bezitten? Het antwoord
op die vraag moeten we zoeken in de
bouw van de hersenen zelf. Een mens
heeft gemiddeld zo'n 10 miljard hersen
cellen. Het aantal verbindingen dat ie
dere hersencel met andere cellen kan ma
ken is gelijk aan het getal 1 met daar
achter zo'n 30 nullen. Dat betekent weer
dat het aantal mogelijke verbindingen
in onze hersenen gelijk is aan een getal
dat begint met een 1 met daarachter
maar liefst zo'n dertien miljoen kilome
ter aan nullen! Naast deze duizeling
wekkende getallen moet men verder be
denken dat elke seconde in onze herse
nen naar schatting zo'n 7000 tot 15.000
verschillende chemische reacties plaats
vinden.
Ieder mens loopt dus met een wonder
in zijn hoofd rond, dat een vermogen
heeft in vergelijking waarmee dat van
grote computers kinderspeelgoed is. Van
dat vermogen gebruiken we gewoonlijk
maar een deel. Sommige experts menen
dat mensen gemiddeld niet meer dan een
vijfde tot een derde van hun hersencapa-
citeit daadwerkelijk gebruiken. Het is
overigens uitermate wijs van moeder na
tuur om de mens met deze overcapaciteit
uit te rusten. Daardoor is het bijvoor
beeld voor de hersenen relatief gemakke
lijk om verbindingen of functies die op
de ene plaats verloren zijn gegaan op
een andere plaats weer op te bouwen.
Want hoewel de verschillende hersen
delen ieder hun eigen min of meer gespe
cialiseerde functies hebben, is een zekere
verschuiving of overname van functies
door het grote potentieel mogelijk. Het
betekent ook dat er bijna geen grenzen
zijn aan wat mensen kunnen leren. Zo is
het bijvoorbeeld mogelijk voor mensen
om met behulp van bepaalde methoden
de reacties van allerlei organen te leren
beheersen, zoals hartslag, bloeddruk en
maag- en darmbewegingen.
Zelfs de elektrische activiteit van de
hersenschors, zoals die met behulp van
een Elektro-encephalogram (EEG) wordt
vastgelegd, kan via bepaalde trainings
methoden willekeurig worden gestuurd.
Zulke trainingsmethoden, die onder de
verzamelnaam biofeedbackmethoden
worden gevatkunnen vanzelfsprekend
een uiterst belangrijke plaats hebben in
het bestrijden en voorkomen van licha
melijke ziektes.
Er zijn ook aanwijzingen, uit dierex
perimenten, dat bepaalde functies van
ons afweersysteem, zoals het aantal en
de activiteit van de witte bloedli-
niet meer betaald en uiteindelijk wendt
de verhuurder zich tot de politie". Maar
het blijft gissen waar de man of vrouw is
gebleven.
De recherche loopt eigenlijk altijd een
stap achter. De recherche weet bijvoor
beeld dat sinds jaren de brieven waarin
een aanslag wordt opgeëist op dezelfde
machine worden getypt, maar als je dat
ding niet hebt, heb je aan die kennis ook
weinig. Verder weet Wiesbaden dat de
RAF sinds drie jaar zelf kentekenplaten
maakt. En men weet ook dat die dingen
alleen bij een oppervlakkige waarne
ming echt lijken, maar het is praktisch
onuitvoerbaar om elk kenteken te con
troleren.
Tot de feiten die de laatste tijd voor
enig opzien zorgden, hoort ook het pis
tool type Smith en Wesson, waarmee in
1978 de werkgeversvoorzitter Hans Mar
tin Schleyer werd gedood. De RAF ver
moordde er vorig jaar Von Braunmühl
mee. Voor de politie zijn er drie mogelij
ke verklaringen: het pistool werd van
wege de symbolische waarde gebruikt,
een oud-terrorist is de moordenaar, of de
dader pakte zo maar een pistool uit een
van de depots. Maar ook daar schiet je
weinig mee op.
Sinds 1981 heeft de politie meer dan
tien wapendepots ontdekt. Daarbij vond
men ook foto's voor vervalste paspoor
ten, die nu weer worden gebruikt voor
de fotomontages in de opsporingsactie.
Maar het BKA weet niet of de RAF nog
meer depots heeft. Voor alle zekerheid
worden de gevonden opslagplaatsen dag
en nacht bewaakt. Je weet maar nooit.
Oorlogskas
Ook over de financiële toestand van de
RAF is weinig bekend. Het is niet uitge
sloten dat de Beweging van de Tweede
Juni die zich een paar jaar geleden bij de
RAF aansloot, de eigen 'oorlogskas' van
naar schatting 4,5 miljoen heeft inge
bracht. Het BKA weet wel dat van dit
bedrag ruim een half miljoen boven wa
ter is gekomen. De rest is spoorloos.
BKA-president Heinrich Boge gokt
behalve op techniek en zijn wetenschap
pers ook op de hulp van de bevolking.
Op 'Commissaris Toeval', zoals hij het
noemt. „Bij de voorbereiding van hun
aanslagen hebben terroristen altijd ma
teriaal en ruimten nodig. Daarbij vinden
handelingen plaats die de terroristen
niet voor hun omgeving kunnen verber
gen. Zo zijn de RAF-killers na het mis
lukken van een bomaanslag met de uit
België afkomstige springstof weer over
geschakeld op hun eigen procédé. En
daarbij hebben ze bijvoorbeeld bepaalde
onkruidbestrijdingsmiddelen, gasfles
sen of brandblpssers nodig". De West
duitsers moeten dus politiemannetje
spelen, een idee dat op behoorlijk veel
weerstand is gestuit.
Maar het BKA moet wel proberen
meer tips uit de bevolking te krijgen,
omdat het nog nooit is gelukt under
cover agenten het terroristische milieu
binnen te krijgen en de druk naar resul
taat toe neemt. In zijn jacht op succes
pleit Boge ook voor de zogenaamde
kroongetuigen-regeling die in een ex
treem geval zelfs moordenaars strafvrij
heid belooft als zij hun maten erbij lap
pen.
Boge: „Ik denk dat zo'n regeling ons
zou helpen. Ik geloof niet dat er zich ie
mand' uit het killer-commando zal mel
den, wel is het mogelijk dat mensen uit
de militante omgeving naar ons komen.
Dan kunnen we mogelijk heel wat te we
ten komen over de logistiek en de inter
ne structuur van de harde kern". De
kans dat de regering-Kohl tot deze
kroongetuigenregeling besluit is vrijwel
uitgesloten.
De specialisten van het Bundeskrimi
nalamt blijven dus hun sporen verzame
len en opslaan, de strijd gaat door, hoe
frustrerend die voor de speurders eigen
lijk ook moet zijn. Want tot nu toe lopen
ze altijd een stap achter in dit kat- en
muisspel met dodelijke inzet. Heinrich
Boge houdt de moed erin: „We zijn zeker
