Marineduikers gaan tot
de bodem van hun kunnen
Drugssmokkelaar Aart
leefde op grote voet
Bijbels nee tegen homoseksuele levenswijze'
PAGINA 2
VRIJDAG 13 MAART 1987
Duikers lopen op het wrak van de gekapseisde veerboot The Herald of Free Enterprise bij de haven van Zeebrugge.
DEN OEVER - Vrijdagavond om
kwart over acht werden tien dui
kers van de Nederlandse marine
opgeroepen om hulp te verlenen
bij de ramp met de Townsend-Tho-
resenveerboot opgeroepen. Om
half twaalf stonden zij op de zij
kant van het gekapseisde schip. In
het weekeinde keerden zij weer
naar huis en hun gewone taken te
rug. Wie schuilen er achter het
vliesdunne duikerspak en kunnen
zo nuchter dit soort verschrikke
lijk werk doen?
door
Margit Spaak/ANP)
In de haven van Den Oever lig
gen enkele tientallen vissersboten,
wat plezierjachten en een enorme
grijze kolos. De laatste is de duik
school 'Thetis' van de Koninklijke
Marine. "We noemen dit een botel,
een drijvend hotel. Als het nodig is
kunnen we het hele opleidingscen
trum zo verslepen naar een andere
plek" vertelt luitenant-ter-zee le
klasse speciale diensten, P;J.
Struik, commandant van de 'The
tis' en hoofd van de duik- en de-
monteerschool van de marine.
"We hebben twee jaar geleden,
toen het botel klaar was, gekozen
voor Den Oever in plaats van Den
Helder, 25 kilometer verderop, om
dat hier het water te vinden is dat
we nodig hebben. Er is helder en
troebel water, diep en ondiep, stro
mend en stilstaand water en een
modderig wad voor de kikvors-
nen schepen onder water te repare
ren en worden ze opgeleid voor
mynenbestrijding. Na de opleiding
moeten de mannen in staat zijn de
moeilijkste situaties het hoofd te
bieden.
Stressbestendig
"We streven ernaar stressbesten
dige duikers af te leveren. Daarom
stellen we gedurende de opleiding
uiterst hoge eisen. Het gevolg daar
van is weer dat de helft van een
groep leerlingen gedurende de op
leiding afvalt, zodat de marine vrij
wel voortdurend met een tekort
aan duikers zit", zegt Struik. "We
gaan dit jaar dan ook een actieve
wervingscampagne voeren, want
sinds 1980 zien we het aantal dui
kers steeds verder afnemen".
De 'Thetis' levert jaarlijks onge
veer 100 mariniers met een duik-
brevet af. Een groot deel van de
leerlingen volgt een cursus van
twee maanden. Als ze die met suc
ces volbrengen, kunnen ze onder
water reparaties aan schepen ver
richten en wat eenvoudig duik-
werk doen. Ook volgt een groep
mariniers een kikvorscursus op de
'Thetis'. "Zij worden opgeleid om
heimelijke operaties onder water
uit te kunnen voeren, zoals het
houden van verkenningstochten",
aldus Struik.
Een selecte, zwaargetrainde
groep tenslotte volgt de duikóplei-
ding van tien maanden. De duikers
die naar Zeebrugge gingen hebben
deze opleiding ook gehad. In die
tien maanden leren de
Volgens Struik en
lichter luitenant-ter-zee le klasse
H. Cornelje - zelf ooit duiker ge
weest - zijn er verschillende oorza
ken voor de terugloop van het aan
tal duikers. "Ik denk dat jonge
mensen tegenwoordig minder be
reid zijn tot op de bodem van hun
kunnen te gaan en nog een stukje
verder. Ze zijn gesteld op comfort
en zien de noodzaak er niet van in
zich extra in te spannen. Een duik-
opleiding vraagt nu eenmaal een
bovenmatige inzet", aldus Cornel-
je.
Struik voegt daar nog toe: "Het
opleidingsniveau van mensen die
nu bij de marine komen is hoger
dan vroeger. Duikers zijn per tradi
tie vrijbuiters en moeten vaak
werken onder smerige omstandig
heden, in modder, olie en troep. De
jonge mensen van nu zijn fijnge
voeliger, willen zich niet vies ma
ken".
Wie bij de marine een functie
heeft en duiker wil worden, wordt
onderworpen aan een strenge keu
ring. Eerst op medisch gebied: de
toekomstige duiker moet kernge
zond zijn en een ijzeren conditie
hebben. Dan volgt een psychologi
sche test, waarin de aspirant-dui
kers moeten bewijzen dat zij nuch
ter kunnen denken en niet in pa
niek zullen raken. De aspirant
wordt bijvoorbeeld opgesloten in
de decompressietank. Langzaam
wordt de luchtdruk daarin steeds
verder opgevoerd. De aspirant
moet dit bepaalde tijd ondergaan
zonder in paniek te raken. Natuur
lijk gebeurt zo'n keuring onder
streng toezicht.
Wie door de keuring komt moet
toch wel bewezen hebben fysiek
en mentaal van staal te zijn. Hoe
kan het dan dat toch nog de helft
vap de leerlingen afvalt gedurende
de cursus? "We hanteren de keu
ring bewust te soepel", vindt
Struik. "Omdat we een tekort aan
duikers hebben worden namelijk
ook degenen die matig scoren tot
de opleiding toegelaten. Maar je
ziet dat 80 procent van de twijfel-
groep toch afvalt op den lange
duur. En dat is ook beter voor hen
zelf want niemand kan voortdu
rend met angst en spanning le-
Iedere groep leerling-duikers
wordt tijdens de opleiding bege
leid door duikmeesters. Een duik-
meester heeft 15 leerlingen dage
lijks onder zijn hoede. Hij moet er
op letten dat de jongens lichame
lijk in optimale conditie blijven.
Ze mogen bijvoorbeeld niet
zwaarder worden, want duikregels
(de strenge voorschriften voor het
afdalen en stijgen onder water)
worden mede vastgesteld aan de
hand van het maximale vetpercen
tage dat een duiker in zijn lichaaip
mag hebben.
De duikmeester heeft nog een
veel belangrijker taak: hij moet de
mentale conditie van zijn leerlin
gen goed in de gaten houtién. "Het
gebeurt weieens dat een leerling
eenmaal onder water in paniek
raakt. Dat mag eigenlijk niet ge
beuren, want dat is levensgevaar
lijk. Een duiker die tientallen me
ters diep zit kan nu eenmaal niet
zomaar naar boven. Door het druk
verschil zou hij die tocht niet over
leven. De duikmeester moet dus in
de gaten houden of zijn leerlingen
zich niet flinker voordoen dan ze
zijn", legt Struik uit.
In de tien maanden van de oplei
ding worden de omstandigheden
waaronder gedoken wordt steeds
zwaarder gemaakt. Het hoogte-'
punt van angst bereiken veel leer
lingen tijdens een .drieweekse ex
cursie naar Noorwegen. „Het kan
voorkomen dat een duiker onder
water zijn apparatuur kwijtraakt.
Als je 60 meter diep zit is dat nogal
vervelend. Daarom moeten de jon
gens in Noorwegen in de fjorden
door een cilinder van 5 meter door
snede 60 meter naar beneden. Op
de bodem moeten ze hun spullen
afleggen en dus zonder perslucht
terug naar boven. De truc is datje
halverwege moet uitademen, an
ders scheuren je longen. Er is na
tuurlijk wel wat moed voor nodig
om op zo'n diepte je veilige duik-
pak uit te trekken. Het is echt een
ultieme proef'.
De commandant van de 'Thetis'
met zijn jarenlange duikervaring
zegt het zonder een spier van zijn
gezicht te vertrekken. Voor hem is
het allemaal heel gewoon. "Ik heb
zelf eens meegemaakt toen ik dook
bij Bonaire dat ik op de zeebodem
bekneld raakte onder een zware
haaienkooi, die we mee naar bene
den genomen hadden. Tja, dan
moetje afwachten totdat een van je
maats je komt redden. En daarna
meteen opnieuw duiken, anders
durf je nooit meer".
"Door dit soort extreme omstan
digheden na te bootsen in de oplei
ding kunnen we ervan verzekerd
zijn dat iedere marineman met een
duikbrevet ook stressbestendig is.
Dat hij opgewassen is tegen ver
schrikkingen als in Zeebrugge. Je
merkt ook dat de mensen die daar
geweest zijn er helemaal niet over
opscheppen onder elkaar. Het is
voor hen gewoon hun taak. Daar
om zijn onze duikers ook niet te
vergelijken met sportduikers, die
overigens ook in hordes op kwa
men dagen in Zeebrugge".
"Sportduiken stelt niets voor", is
een laatdunkende opmerking van
Cornelje. "Die mensen denken dat
het kijken naar plantjes in de Mid
dellandse Zee, waar ze dan vaak
sportduiken leren op vakantie, het
zelfde is als je werk doen onder wa
ter. Ik kan ze allemaal verzekeren
dat duiken als beroep een verdomd
zwaar vak is. Het is geestelijk,
maar ook fysiek een enorme
krachtsinspanning".
Volgens de twee oud-duikers
Struik en Cornelje is dat ook de re
den dat de marine geen vrouwelijk
duikers heeft of in de nabije toe
komst zal krijgen. "Van mij mogen
ze komen", zegt Struik, "de 'The
tis' is ervoor ingericht met aparte
douches en dergelijke. Maar ik
denk dat vrouwen niet door de
keuring komen. Omdat ze niet zulk
zwaar werk kunnen doen en omdat
mannen nu eenmaal meer uithou
dingsvermogen hebben. De dui
kregels zouden trouwens, als de
eerste vrouw toegelaten wordt tot
de opleiding, ook veranderd moe
ten worden, want vrouwen hebben
meer vet op hun lichaam, hoe
slank ze ook zijn".
WASHINGTON - Aart van W. (39).
het uit ons land afkomstige brein
achter de meest onvangrijke drug
smokkeloperatie via een vliegveld
die ooit in de VS is ontdekt, had in
Amerika de voorspelbare bijnaam
'The Flying Dutchman', de
Vliegende Hollander.
In 1966 - hij was toen 19 jaar -
verhuisde Van W. vanuit Neder
land naar New York om daar geld
te verdienen. Hij werd er G.I., mili
tair, en na drie jaar in Vietnam
trouwde hij met een secretaresse,
en kreeg hij een baantje bij Pa-
nAm.
door
Henk Dam
Bij deze luchtvaartmaatschappij
werkte hij bij de 'passenger servi
ce'. Het was zijn taak om belangrij
ke passagiers van net gelande
vliegtuigen op te halen, hen te hel
pen met de bagage, en hen zo snel
mogelijk langs de douane en ande
re obstakels te helpen.
Het was op Kennedy Airport, het
grote internationale vliegveld in de
buurt van New York, gebruikelijk
dat de dames en heren van de 'pas
senger service' door de douane
nimmer lastig werden gevallen.
Dat gaf Van W. zijn idee.
Al snel verveeld geraakt door
zijn reguliere werk, misbruikte
Van W. de vrijheid die hij op het
vliegveld had door óok eigen kof
fers, vol met verdovende midde
len, langs de heren in uniform te
loodsen.
Daarbij werd hij bijgestaan door
zijn een jaar jongere broer Chris-
tiaan, die op hetzelfde vliegveld
baantjes had op de afdelingen
klantenservice en bagagebehande
ling. Net als Aart was ook Chris-
tiaan niet tevreden met zijn relatief
bescheiden bestaan.
Aart en Christiaan gingen zelf ge
regeld naar Brazilië. Daar bevond
zich, in de bergen nabij Sao Paulo,
een zwaar bewaakte cocaïnefa-
briek waar de broers nieuwe voor
raden drugs ophaalden.
'Blondy', zoals een tweede bij
naam van de blonde, blauwogige
Aart luidde, kon zich al gauw ver
oorloven anderen voor zich te laten
werken. Deze koeriers, die vanaf
1980 met een regelmaat van één
keer per maand tussen Brazilië en
New York vlogen, betaalde hij
10.000 tot 30.000 dollar per vlucht.
Dikke winst
Dat betekende dikke winst voor
de broers Van W., want de koeriers
brachten in hun koffer steeds 25
tot 45 kilo cocaïne mee, met een
waarde van meer dan 300.000 gul
den per kilo.
Aart, met zijn goede contacteh
bij PanAm en de hulp van enige
medeplichtigen - de Amerikaanse
anti-drugsbrigade DEA heeft de af
gelopen dagen 16 werknemers van
deze maatschappij gearresteerd -
kon de koeriersreisjes organiseren
dank zij vervalste instapkaarten en
door zelfs in de passagierslijsten te
rommelen.
Het ging hem zo goed, dat hij
zich in 1984 kon veroorloven met
meer dan 5 miljoen dollar aan
spaargeld op de bank bij PanAm
weg te gaan. Vanuit het kapitale
huis dat hij in Krimpen aan den
IJssel, in de buurt van Rotterdam,
kocht, leidde hij vanaf dat jaar zijn
smokkelimperium verder. Het
huis had hij voor f750.000. aange
schaft en contant betaald.
Op verzoek van de Amerikaanse
anti-drugsbrigade hield de Krim-
pense politie Aart na zijn komst in
Krimpen aan den IJssel in de ga
ten. Waarnemend korpschef G. van
de Jagt van de Krimpense politie:
„We wisten al heel snel dat deze
man geen onberispelijk levenspad
bewandelde. We konden echter
niet veel doen omdat, voor zover
bekend, in ons land geen strafbare
feiten zijn gepleegd".
Aart Van W. en zijn broer staken
nog geregeld de Atlantische Oce
aan over. Een huis op Long Island,
in de buurt van New York, werd
gebruikt als opslagplaats voor de
Aart bètaalde, bij wijze van te
genprestatie, de huur voor de be
woonster van het huis. De twee
broers leefden er tijdens hun ver
blijven in New York overigens
goed van. Een woordvoerder van
de DEA: „Ze verbleven in de duur
ste hotels, gingen naar de beste res
taurants en reisden altijd eerste
klas".
Terwijl de twee tot Amerikaan
genaturaliseerde Nederlanders op
deze wijze nog volop van het leven
genoten, was de basis voor hun on
dergang al gelegd. Dat hadden ze
te danken aan de man die door
Aart in 1980 als eerste koerier was
aangeworven.
Deze man, bij de DEA onder de
codenaam 'C.S.-l' bekend, werd in
verband met een hele andere
drugszaak opgepakt. In ruil voor
vrijstelling van vervolging vertelde
hij over het netwerk dat Aart van
W. had opgebouwd.
Voor de Amerikaanse anti-
drugsbrigade was het daarna een
kwestie van geheime agenten in de
organisatie van 'Blondy' en zyn
broer geplaatst krijgen. Dat bleek
makkelijk genoeg te zijn: Chris
tiaan vertelde als potentiële koe
rier optredende agenten in Brazilië
het hele verhaal.
De broers werden vorige week
dinsdag in New York gearresteerd,
terwijl ze op het punt stonden naar
Amsterdam te vliegen. In een kluis
op hun hotelkamer en een andere
kluis elders vond de Amerikaanse
politie de bewijzen van hun stijl
van leven: meer dan 400.000 dollar
in cash, en een kleine hoeveelheid
Gisteren werd een zus van de
twee broers in een krant in New
York, de New York Post, geci
teerd. De zus, die Trijntje Ionnidis
wordt genoemd: „Aart was een
kind toen hij bij de G.I.'s ging. Hij
is nog een steeds een groot kind".
De kapitale villa in Krimpen aan den IJssel i
ren Aart van W. Hij kocht dit huis voor ruim z
tant.
i de in Nederland gebo-
en ton en betaalde con-
(fotoANPl
1 "Een homofiele relatie of ho
moseksuele praktijk is niet te rij
men met enig gegeven uit de
Heilige Schrift. In de bijbel
wordt homoseksualiteit veroor
deeld. Het is tegennatuurlijk en
in strijd met Gods instelling".
De Christelijke Gereformeerde
Kerken hebben het rapport
waarin dat is te lezen nu vrijgege-
Vorig jaar werd het op de
synode besproken, maar buiten
bereik van de pers en andere be
langstellenden gehouden. Het is
bedoeld als 'pastorale handrei
king voor de omgang met homo
fiele gemeenteleden'.
Volgens het christelijke gere
formeerde geschrift laat de bij
belse wetgeving er geen twijfel
over bestaan, "dat homoseksuele
handelingen in strijd zijn met de
wil van de Heilige God". "De ka
ders waarin de Heilige Schrift
over homoseksualiteit spreekt
zijn duidelijk negatief'. "Waar de
seksualiteit wordt losgemaakt
van het huwelijk, komt niets an
ders dan de zonde in zicht".
Het rapport is indirect een uit
vloeisel van de oprichting in het
begin van de jaren 80 van de Ver
eniging ouders en vrienden van
homofiele broeders en zusters in
de Christelijke Gereformeerde
Kerken en Nederlands Gerefor
meerde Kerken'. Deze pleitte in
augustus 1982 bii de kerkeraden
Christelijk gerefonneerd rapport:
erkenning van de eigen
aard en levenswijze van de ho
mofiele medemens. Volgende
maand houdt de vereniging in
Utrecht een 'open ontmoetings
dag'.
Haar activiteiten waren voor
de regionale synode van het oos
ten aanleiding, de algemene sy
node een uitspraak te vragen
over het pastoraat met betrek
king tot homofilie en homosek
sualiteit. Het nu aangeboden rap
port is geen officiële kerkelijke
uitspraak, maar een 'handrei
king'. Daarom is het ter beschik
king gesteld aan kerkeraden en
gemeenteleden.
Homofielen, zeggen de samen
stellers, zijn evenzeer leden van
de gemeente van Christus als he-
terofielen. "De gedachte dat ho
mofielen wegens hun homofiel
zijn niet of nauwelijks recht heb
ben om leden van de gemeente te
zijn, moeten wij afwijzen". Over
de toegang van homofiele ge
meenteleden tot de kerkelijke
ambten en het avondmaal zwijgt
het rapport.
Wél dat het bijbelse 'nee' tegen
de homoseksuele levenswijze in
houdt, dat homofiele gemeente
leden dringend moet worden
geadviseerd zich van homosek
suele praktijken te onthouden.
Het rapport merkt nog op, dat de
macht van Christus verlost van
alle zonden. "Ook het homofiele
gemeentelid kan van zijn geaard
heid worden verlost".
Limburg
Het bisdom Roermond is be
gonnen met een evangelisatie
campagne. Volgens kanunnik W.
A. van der Valk, directeur van
het activiteitencentrum van het
bisdom, gaan tegenwoordig veel
rooms-katholieken uit van wat
zij zélf denken en menen. Het
bisdom probeert nu via deze
campagne 'de geloofsschat van
de Rooms-Katholieke Kerk'
weer onder de aandacht van de
mensen te brengen, "opdat zij
deze kunnen vertalen naar hun
persoonlijk leven'!.
In de steden van het bisdom
komen verplaatsbare kiosken,
vanwaaruit het materiaal van de
campagne wordt verspreid. De
medewerkers gaan op week- en
jaarmarkten evangeliseren
het kader van het 'Mariajaar' -
dat met pinksteren begint - krij
gen de Maria-bedevaartsoorden,
zoals Echt, Roermond en Thorn,
extra aandacht. Er komen litera
tuurstands in kerken, het per
soonlijke huisbezoek gebeurt in
tensiever en borden langs wegen
en spotjes op de radio vragen
aandacht voor het evangelie.
De campagne, vertelde Van
der Valk, heeft drie doelgroepen
op het oog:kerkse gelovigen,
"die weer trots moeten kunnen
worden op hun geloof', de gelo
vigen die alleen met kerst of bij
rouw en trouw naar de kerk ko
men, en de 'zoekers', die zich niet
meer als rooms-katholiek be
schouwen. Jongeren gaan zich,
volgens de campagneleider,
steeds meer afzetten tegen de
geestelijke leegte van hun ou
ders.
De Onderneming kost 'ettelijke
tonnen'. Het bisdom zelf draagt
niets bij, maar vestigt zijn hoop
op enkele "kapitaalkrachtige
personen die zo enthousiast zijn
dat ze een flink bedrag hiervoor
willen uittrekken".
Tegenover de Limburgse e
gelisatiecampagne nemen de an
dere bisschoppen nog een af
wachtende houding aan. Woord
voerder Th. Palstra van de bis
schoppenconferentie sprak te
gen, dat zij enthousiast hebben
gereageerd. Dat had Van der
Valk namelijk gezegd. Wel zullen
de bisschoppen nagaan hoe de
evangelisatie in hun eigen bis
dom kan worden aangepakt.
Kerkroof
Uit de hervormde Ursula-
kerk in Warmenhuizen (Noord-
Holland) zijn een kroonluchter
uit de zestiende eeuw, een aantal
koperen kandelaars en maar
liefst 56 bekers van het avond-
maalszilver gestolen. De dieven
namen ook een spaarpot mee
van de zondagsschool voor de
Novib en Derde Wereld-projek-
ten.
De politie vermoedt, dat ze met
een valse sleutel de kerk zijn bin
nengekomen. Een tweede luch
ter was al gedemonteerd en lag
klaar voor transport. De inventa
ris van de kerk is verzekerd. Na
de recente restauratie van de ou
de Ursula, waarvoor heel War
menhuizen in de weer is ge
weest, zijn alle voorwerpen op
nieuw door deskundigen geta
xeerd.
President-kerkvoogd J. Schrij
ver kon de precieze waarde van
de gestolen voorwerpen niet n'oe-
men, maar hij wist wel dat het
hier om tienduizenden guldens
gaat. Het avondmaalszilver - dat
uit de kluis werd gehaald - is
zeer exclusief. Een burgemees
tersechtpaar schonk het midden
vorige eeuw aan de kerk. De bij
behorende schalen, een grote
wijnkan en enkele grotere be
kers hebben de inbrekers laten
staan.
De oude kanselbijbel bleef ge
spaard. Een waarschuwing in het
blad van de Vereniging van
Kerkvoogdijen deed de kerk
voogdij juist besluiten de Staten
bijbel na de dienst op te bergen.
De kerkvoogdij overweegt al
maatregelen om diefstal in de
toekomst te voorkomen. Ge
dacht wordt aan een soort in
braakalarm. Het kerkbestuur zal
z'n uiterste best doen de gestolen
voorwerpen zo spoedig mogelijk
te vervangen.
Hervormde Kerk: beroepen
tfe Scherpenzeel (Geld.) A. van de
Meer Wierden.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Spaken
burg H. J. Siegers Leek-Roden.
Oud-Gereformeerde Gemeen
ten: bedankt voor Oosterland A.
D. Muilwijk Dordrecht.
Vrouw in kerk. Het studiese
cretariaat van de afdeling
'Vrouw in kerk en samenleving'
van de Raad van Kerken wordt
voortgezet. De kleine lid-kerken
van de raad hebben zich garant
gesteld voor 1 dag per week. Tot
nu toe was mevrouw A. C. Schilt-
huis-Stokvis voor twee dagen
per week aangesteld.
Vorig jaar besloten de drie gro
te kerken - om uiteenlopende re
denen - de financiering van het
studiesecretariaat te beëindigen.
