Er is iets goed mis in de
wereld van taxichauffeurs
Martelingen leger
maken einde aan
'lente van Garcia'
Amsterdams onderzoek signaleert crimineel gedrag
Kerkelijke inzegening voor aüe trouwe liefdesrelaties
PAGINA 2
DONDERDAG 19 FEBRUARI 1987
Amsterdam telt naar schatting zo'n 1600
taxichauffeurs. Daar zijn eigen rijders
bij. die veelal met z'n tweeën een taxinum
mer hebben en chauffeurs die in loon
dienst bij een taxibedrijf werken.
Door de gemeente Amsterdam zijn 651
vergunningen voor hel uitoefenen van een
taxibedrijf uitgegeven. Een derde daar
van is in handen van taxibedrijven, de
rest is in bezit van zogeheten eigen rijders.
Een vergunning voor het uitoefenen van
een taxibedrijf kost officieel z'n vijftig
gulden. Maar de vergunningen zijn over
draagbaar en doen op de vrije markt soms
meer dan tienduizend gulden.
Een eigen rijder moet beschikken over
een middenstandsdiploma. De vergun
ning om als taxichauffeur in loondienst te
rijden houdt niet veel meer in dan een ex
tra rij-examen en een kleine proeve van
stratenkennis. Die vergunning kost slechts
17 gulden en is niet overdraagbaar
Klacnien over laxicliaujfeurs dienen ge
meld te worden bij het Centraal Bureau
voor Taxi's. Een beedigd ambtenaar oor
deelt over de klacht en draagt de chauf
feur voor om eventueel gestraft te worden
Is een klacht gegrond, dan kan de betref
fende chauffeur berispt worden of ge
schorst lot een maximum van twee dagen.
Ernstige klachten, of herhaalde klach
ten. moeten worden doorgestuurd naar het
stadhuis, waarbij het college van B W
over de straf kan oordelen. In het ergste
geval kan dat leiden tol hel definitief in
trekken van een chauffeursvergunning.
Ook zaken waarbij de chauffeur tegpi de
straf in beroep gaat. komen bij het college
van burgemeester en wethouders terecht.
Gemiddeld worden er door het Centraal
Bureau voor Taxi's zo'n 150 klachten per
jaar afgehandeld. Nog geen 15 keer per
jaar komt zo'n klacht ook bij burgemeester
en wethouders terecht en gemiddeld drie
keer per jaar raakt een chauffeur zijn
chauffeursveraunning kwijt.
Vanuil het stadhuis worden de taxiza
ken nauwlettend gevolgd door de beroeps
commissie Taxizaken. Voorzitter daarvan
is ex-raadslid Pelle Mug. Die commissie
heeft zich in het verleden vooral druk ge
maakt over dienstroosters en rijtijden en
de branchebescherming van taxi's.
Toch bleken de signalen over crimineel
gedrag van een deel van de taxichauf
feurs ook voor deze commissie niet nieuw
Voorzitter Pelle Mug heeft aan de verant
woordelijk wethouder Van der Vlis laten
welen dat de zaak de aandacht van zijn
commissie heeft en dat. een rapport over
een beter vergunningenstelsel op komst is.
AMSTERDAM - Het koffie
huis bij de Albert Cuyp is
een vaste stek voor de taxi
chauffeurs in de buurt. Half
drie 's middags zitten er
drie aan de koffie, een vier
de achter een glas bier. De
kout over de televisie stokt
als ze de vraag horen. Hoe
ze nu reageren op de be
schuldigingen van de Am- n
sterdam se politie dat er heel
wat linke broeders onder de
Amsterdamse taxichauf
feurs schuilen.
door
Huub Klompenhouwer
Een kopje koffie wordt opzij ge
schoven en een van de chauffeurs
staat op. "Sodemieter toch op man.
Bemoei je met je eigen zaken". De
woedende blik laat niets te wensen
over. De 'heren' hebben geen com
mentaar.
Oplichting, intimidatie, racisme,
rijden onder invloed, overtreding
van de werkuren, onbeschoft ge
drag. Niet iedere Amsterdamse ta
xichauffeur is een lieverdje, zo
bleek uit een onderzoek door de
Amsterdamse politie vorige week.
Een bevestiging van de vooroorde
len die er toch al rijkelijk zijn als
het om taxichauffeurs gaat.
En die nog eens worden gesterkt
door het feit dat er door de chauf
feurs zelf ook niet openlijk over
wordt gepraat. In het beste geval
dan nog anoniem. Angst voor re-
pressailles. Ooit had het taxiwe
reldje een eigen controledienst, die
het oog moest houden op het ge
drag van de chauffeurs op de weg.
Maar die dienst functioneert al
twee jaar niet meer door onderbe
zetting en ziekteverzuim.
Taxichauffeurs in de hoofdstad
hebben het de laatste dagen niet
makkelijk. Het bericht over de
misdragingen van zeker honderd
collega's onder hen, heeft geleid
tot een vast onderwerp van ge
sprek tijdens een taxirit. "Is het nu
echt zo erg met jullie?" vraagt dan
de passagier. "Doodziek word je
ervan. Steeds maar weer datzelfde
gezeur. Maar ja, aan de andere
kant, je krijgt dan wel de kans om
uit te leggen dat het maar om een
kleine groep gaat in de taxiwe
reld".
De chauffeur die dit vertelt staat
vierde op hét Rembrandtsplein.
Drie taxi's voor hem. Hij wil wel
wat kwijt, als zijn naam maar niet
in de krant komt. Op het dash
board van de auto visitekaartjes
van illegale casino's en seksclubs
en uiteraard de diamond exhibi
tions en Madame Tussaud.
"Er is", zegt de chauffeur, "iets
goed mis met het taxibedrijf. Er
gaat te veel geld in om. Het is toch
van de gekke dat er duizenden gul
dens geboden worden om een taxi
nummer te kopen. Zo'n vergun
ning kost officieel niet meer dan
een paar tientjes. Maar ze worden
niet meer uitgegeven. Zonder zo'n
taxinummer kun je geen taxi rij
den. Ik heb zelf destijds de hypo
theek van mijn huis verhoogd om
aan het nummer te komen. Samen
met een vriend van mij. Hij had de
auto. Nu hebben we een nieuwe".
"We hebben er allebei een goed
betaalde boterham aan. daar niet
van. Maar als je alle aanbiedingen
onder je werk aanneemt om op
snelle manieren geld te verdienen,
kan je zelfs met een splinternieuwe
Amsterdamse taxichauffeurs in opspraak. Zelf worden ze 'doodziek van dat gezeur'.
Jaguar als taxi nog dik geld over
houden".
"Ik heb er hoe langer hoe minder
lol in. Ziekenfondsritjes, 's mor
gens, dat gaat nog. Dat zijn over
het algemeen aardige mensen die
het al prachtig vinden dat ze een
keer in een auto zitten. Maar hel
publiek verandert. Ze denken dat,
als ze een taxi betalen, ze ook het
recht hebben om de chauffeur als
een soort slaaf te zien. Snauwen en
grauwen. En denk erom dat je het
af en toe best benauwd hebt als er
weer eens achter je rug 's nachts
een echtelijke ruzie in alcoholwal
men en veel getier beslecht
wordt".
"Of d'r gaat er weer een over de
nek. Kun je de rest van de avond je
wagen schoonmaken en heb je dus
een knap verlies, want verdienen
doe je niet meer. Vroeger keek ik
tegen taxichauffeurs op. Een mooi
vrij leven. Ja, maar wel zwaar,
wantje kunt niet tegen een passa
gier zeggen: jou neem ik niet mee,
je stinkt, of. ik vind je er een beetje
gevaarlijk uitzien".
- Maar werkdruk is toch geen re
den om te intimideren, de boel op te
lichten of onbeschoft gedrag te to-
"Ik weet dat het gebeurt. Maar
punt een: met dat soort taxichauf
feurs ga ik niet om en ik probeer
ook de trefpunten van die jongens
te mijden. Punt twee: dat soort
randfiguren tref je niet alleen in
Amsterdam, maar net hard in Rot
terdam, Utrecht of Den Haag. Hoe
dat kan jgebeuren? Als loonrijder,
dus in dienst van iemand die ver
schillende taxinummers heeft, is je
loon nou niet zo denderend. Dan
moet je het hebben van zo'n 1600
gulden netto"
"Maar je krijgt iedere dag wel
aanbiedingen om gestolen goed
voor een prikkie op te kopen, of ze
willen betalen met een gejat horlo
ge. En de keren datje voor een gra
tis wip iemand mag wegbrengen,is
al niet meer te tellen. Dan moet je
sterk in de schoenen staan wil je
dat weerstaan".
- Een taxichauffeur verdient
toch heel wat grijs bij met provisies
op klanten voor de diamantairs, de
sekshuizen, sommige hotels en rede
rijen?
"Natuurlijk, maar dat heeft met
die criminele jongens niet zoveel
van doen. Blijkbaar oefent de vrij
heid van de taxichauffeur, het mi
lieu waar je soms mee omgaat, gro
te aantrekkingskracht op dat soort
volk uit. Misschien ben ik nog van
de oude stempel. Deur open doen
voor een passagier, helpen bij het
uitstappen, de klant als een gast
behandelen als die zich ernaar ge
draagt".
"Maar als je binnen een jaar op
een taxi je zakken wil vullen, dan
lukt dat ook. Net zo goed als in an
dere beroepen. Dan krijg je die lef
gozers. Ze houden zich niet aan de
uren, pikken vrachtjes van colle
ga's in en verdommen het om te
kleine ritjes te maken. En sommi
gen, ik schaam me er kapot voor,
maar ze weigeren bijvoorbeeld een
Surinamer mee te nemen. Een
vrachtje Schiphol of Cenrtaal Sta
tion met een buitenlander is bijna
een vrijbrief om zo'n toerist dan
meteen te tillen. Die zal als ie het
land uil is zo snel niet klagen. En
meestal zijn ze toch nerveus voor
de reis, dus verweer hebben ze so
wieso al niet".
- Er wordt gezegd dat er te licht
met vergunningen omgesprongen
wordt. Bijna iedereen kan taxi
chauffeur worden. Moet er een
strenger vergunningenbeleid ko-
"Ik denk dat het Centraal Bu
reau voor Taxi's wat sneller op
klachten moet inspringen en de
straffen moet verzwaren. Er is een
tuchtreglement voor taxichauf
feurs. Ik heb er zelf nooit mee te
maken gehad, maar misschien
moet dat wel strenger toegepast
worden, willen we het imago een
beetje opvijzelen. Want ik wordt er
eerlijk gezegd doodziek van".
"Op feestjes of als ik bij familie
ben, heeft iedereen wel een ver
schrikkelijk verhaal te vertellen
over een taxichauffeur. En alle
maal hebben ze het net niet zelf
meegemaakt, maar wel van heel
goede vrienden gehoord. Als je
doorvraagt blijken ze zelf nooit een
taxi te nemen. Maar begrijp me
goed, het gaat er niet om de mis
standen goed te praten. Die zijn er
en die moeten worden aangepakt
worden. Maar er zijn ook echt wel
goede chauffeurs".
MEXICO STAD - Wild in het rond
schietend bezette het Peruaanse le
ger vrijdagnacht de drie belang
rijkste universiteiten in en rond de
hoofdstad Lima. Heel Peru protes
teert, maar de jonge, dynamische,
charismatische president Alan
Garcia is voor de militairen op de
bres gesprongen: "Het was nodig,
we kunnen niet eeuwig geduld
hebben, aan het terrorisme moet
een eind komen".
door
Rob Sprenkels
De geruchtmakende actie op de
universiteiten is beslist geen toe
vallige of op zichzelf staande ge
beurtenis. Sinds bijna een jaar
houdt het Peruaanse leger soortge
lijke razzia's, met name in de on
metelijke gordel van sloppenwij
ken in de troosteloze zandvlakte
boven het historische Lima. On
danks de belofte van Garcia om 'de
barbaarsheid niet op barbaarse
wijze te bestrijden', bereikt de
staatsterreur in Peru steeds weer
nieuwe hoogtepunten.
Vorig jaar juni maakten de mili
tairen gebruik van een oproer in de
gevangenissen van Lima om naar
schatting 350 van terroristische ac
tiviteiten beschuldigde gevange
nen te Vermoorden. In Lurigancho,
zo onthulde president Garcia een
paar dagen later persoonlijk, wer
den bijna 100 gevangenen in koe
len bloede geëxecuteerd nadat ze
zich al hadden overgegeven. En
ook al zijn de direct verantwoorde
lijke officieren inmiddels hun baan
kwijt, de meesten lopen nog altijd
op vrije voeten rond.
De installaties van de uit het be
gin deze eeuw stammende gevan
genis-eiland El Fronton werden
destijds compleet vernietigd door
speciale commando's van de mari
ne. Volgens officiële woordvoer
ders zouden er onder de brokstuk
ken nog altijd stoffelijke over
schotten liggen van minstens 90
van de gevangenen, maar Amnesty
International liet vorige week plot
seling een geheel andere, ronduit
schokkende versie horen.
Volgens de mensenrechtenorga
nisatie zouden de Peruaanse mari
niers de installaties van El Fronton
pas hebben opgeblazen nadat 60
tot 90 van de muitende gevange
nen zich al hadden overgegeven.
Amnesty zegt over nauwkeurige
bewijzen te beschikken dat die ge
vangenen daarna zijn verhoord en
gemarteld. Tussen de 30 tot 60
overlevenden zouden uiteindelijk
zijn afgevoerd naar een marineba
sis, terwijl de rest ter plekke zou
zijn geëxecuteerd.
Het onthullende'relaas van Am
nesty baseert zich op verklaringen
van overlevenden, familieleden en
de bekentenissen van een officier
van de Peruaanse marine. Amnes
ty gelooft dat een deel van de weer
gevangen genomen overlevender
van El Fronton mogelijk nog in le
ven is en illegaal wordt vastgehou
den. Officieel is aan alle overleven
den van het incident amnestie ver
leent.
'Vals'
De eerste reacties van Lima op
het rapport hebben het over vals
heid en partijdigheid. Officieel zegl
men het rapport nog niet te ken
nen. Maar het is duidelijk dat Gar
cia het in de praktijk niet al te
nauw neemt met de mensenrech
ten en dat het leger in de strijd te
gen het verzet van linkse guerrille-
ros nog altijd vrij zijn gang kan
gaan.
In het hoge Andes-gebergte.
waar de gevreesde maoïstische
guerrilla van Sendero Luminoso
(het Lichtend Pad) haar belangrijk
ste bolwerken heeft, vinden weer
steeds meer massale bloedbaden
plaats: acht in de laatste zes maan
den van het vorig jaar. En verder
zijn er de razzia's, tijdens het van
kracht zijn van de avondklok in en
rond de hoofdstad Lima. Wat er op
de universiteiten gebeurde is
slechts een voorbeeld van hoe hard
het er wel niet aan toegaal.
«In gevechtstenu, met maskers op
of smeer op het gezicht, vielen zo'n
4000 militairen om drie uur 's
nachts wild schietend de universi-
teitstereinen binnen. Interne stu
denten werden met de geweerloop
van bed gelicht, tegen de muur ge
zet en hardhandig gefouilleerd.
Een student kwam bij de actie om
het leven.
Volgens twee linkse parlementa
riërs, die met een aantal van de bij
na 800 gevangen genomen studen
ten hebben gepraat, moesten tal
van de studenten met een geweer
loop tegen de hersenen gedrukt
een blanco verklaring onderteke
nen. In ieder geval één student
kreeg een staaf ijzer in zijn anus ge
drukt. Op een andere werd gescho
ten om een executie te simuleren.
Verontwaardigde protesten van
alle kanten, allereerst omdat de
universitaire autonomie op hard
handige wijze is geschonden. En
ten tweede omdat de uiteindelijk
oogst de nodige bedenkingen op
roept over de door president Gar
cia persoonlijk beweerde nood
zaak van de actie: vier pistolen,
20.000 dollar en boeken van Marx,
Lenin en Mariategui, de grondleg
ger van het Peruaanse socialisme.
„Alsof daardoor de staat aan het
wankelen kan worden gebracht",
zo vroeg Ignacio Lopez zich af, de
rector van de Technische Universi
teit.
Barbaars
Garcia bevindt zich in een moei
lijk parket. Hij heeft het niet aange
durfd om de militairen daadwerke
lijk aan te pakken voor al hun mis
daden uit het nabije verleden en
moet daarom nu accepteren dat de
militairen zelf weer de leiding heb
ben genomen bij de strijd tegen de
guerrilleros.
Dat Garcia nu de razzia'^ op de
universiteiten persoonlijk heeft
verdedigd, komt waarschijnlijk
omdat de regering zelf gebaat is bij
de relatieve successen die het Pe
ruaanse leger de afgelopen maan
den in de binnenlandse strijd heeft
geboekt. Gehard door de bittere
werkelijkheid is 'Alan Garcia in
middels zijn ideeën vergeten om
het politieke geweld te bestrijden
met drastische sociale hervormin
gen.
De barbaarsheid in Peru wordt
weer op barbaarse wijze aange
pakt. De 'lente van Garcia' lijkt de
finitief voorbij, en niet alleen op
het gebied van de mensenrechten.
De economische ontevredenheid
onder de Peruaanse bevolking be
gint snel toe te nemen als gevolg
van scherpe prijsstijgingen van
eerste levensbehoeftes als suiker,
rijst en brood. En op politiek ni
veau is Garcia door zowel de linkse
als de rechtse oppositie van een
groteske fraude beschuldigd bij de
•gemeenteraadsverkiezingen van
vorig jaar november.
Na een uitgebreid onderzoek is
een dertien leden tellende studie
commissie van de Amerikaanse
Anglicaanse Episcopaalse
Kerk tot de conclusie gekomen
dal de kerk zich in liet verleden al
te zeer beperkingen heeft opge
legd door alleen wettig gesloten
huwelijken in te zegenen. "Voor
taan zou kerkelijke inzegening
mogelijk moeten zijn van alle
liefdesrelaties die op trouw zijn
gegrond. Daarbij mag het geen
verschil maken of er nu sprake is
van hetero- of van homorelaties".
De anglicaanse commissie
stond onder voorzitterschap van
dr. Nelson S. T. Thayer, hoogle
raar pastorale theologie aan een
theologische school in Madison
(New Jersey, bij Chicago). De
studie draagt tot titel: 'Verande
rende patronen in het seksuele
leven en gezinsleven'.
Drie vormen van samenleven
komen in het rapport speciaal
aan de orde: ongehuwde jonge
ren, ouderen die vroeger gehuwd
zijn geweest of nooit, en homo
seksuelen. De kerk, zeggen de
samenstellers, heeft volkomen
gefaald in de pastorale zorg voor
deze groepen, met als gevolg dat
de vervreemding van de kerkelij
ke gemeenschap hand over hand
toeneemt. "Door het onderdruk
ken van seksualiteit en het ver
oordelen van alle seks buiten het
traditionele huwelijk heeft de
kerk voor mensen een hinder
paal opgeworpen om zichzelf te
leren kennen, ook in hun relatie
tot God".
Kerkelijke inzegening van an
dere relaties dan het gewone hu
welijk-moet wel aan bepaalde
voorwaarden voldoen, er mag
geen sprake zijn van volkomen
vrij verkeer en de betrokkenen
moeten beloven elkaar trouw te
zijn.
De studiecommissie wil niets
afdoen aan de waarde van het
huwelijk tussen man en vrouw
en het aangaan van een levens
lange verbintenis. "Daarom doen
ongetrouwde paren er goed aan,
in de beleving van hun relatie ge
huwde mensen niet voor het
hoofd te stoten".
Het is de bedoeling, de bevin
dingen van de studie in te bren
gen op de episcopaalse algemene
conventie van 1988. Er wordt al
gedacht aan het opstellen van li
turgieën die gebruikt kunnen
worden bij de inzegening van
niet-huwelijkse relaties.
Leidend bisschop Edmond
Lee Browning van de Episco
paalse Kerk heeft zich nog ont
houden van commentaar op de
studie. Wel zei hij, dat het hoog
tijd wordt dat leden van zijn kerk
zich openlijk uitspreken over het
huwelijk en andere liefdesrela
ties, "waarbij een open oor moet
worden verleend aan mensen die
zich bezeerd voelen omdat de
kerk hen afwijst"
Uit orde gezet
Wegens 'hardnekkige onge
hoorzaamheid' en 'volharding in
het verspreiden van leringen die
in strijd zijn met het kerkelijk
leergezag' is de Amerikaanse pa
ter John McNeill uit de Orde der
Jezuieten gezet, waarvan hij 38
jaar lid is geweest.
De 61-jarige psychotherapeut
kreeg vooral bekendheid door
zijn pastoraat onder homosek
suele gelovigen en door zijn boek
uit 1971 'De kerk en de homosek
sueel'. Direct na het uitkomen
van dit boek verbood de Vati
caanse congregatie voor de ge
loofsleer hem het onderwerp in
woord of gerschnft nog verder in
het openbaar te behandelen.
De ontslagbrief kwam nu van
kardinaal Jerome Hamer, voor
zitter van de Vaticaanse congre
gatie voor de religieuze en secu
liere instituten. In deze brief
staat, dat pater McNeill, "ernsti
ge waarschuwingen ten spijt,
wijd verbreide opschudding
heeft veroorzaakt door zijn afwij
ken van de leer". "Om ernstige
schade aan de zielen te voorko
men moest de kerk haar positie
wel volkomen duidelijk maken"
De pater maakt gebruik van de
mogelijkheid om binnen veer
tien dagen bezwaar tegen zijn
ontslag aan te tekenen. "Niet dat
ik het leergezag van de kerk niet
zou hebben uitgedaagd, maar
omdat ik de interpretatie van de
feiten door Rome betwist". Naar
zijn mening heeft hij door zijn
pastorale werk onder rooms-ka-
tholieke homoseksuelen juist
zielen gered in plaats van in ge
vaar gebracht. Hij heeft allen die
bij zijn werk baat vonden ge
vraagd, dit aan de congregatie in
Rome te laten weten.
McNeill denkt niet, dat hij met
het instellen van beroep enig
succes zal boeken. Zijn priester
schap verwacht hij wel te behou
den. "Vandaaruit zal ik naar bes
te kunnen mijn pastorale taak je
gens homoseksuelen in woord
geschrift en psvchotheraoie
Contract verlengd
De hervormde raad voor
Kerk en Israël zal het contract
met dr. G. H. Cohen Stuart als
predikant voor buitengewone
werkzaamheden in Jeruzalem en
als theologisch adviseur van de
Hervormde Kerk in Israel met
een periode van zes jaar verlen
gen.
Vorig jaar besloot de raad het
contract niet te verlengen we
gens verschillen van inzicht tus
sen Cohen Stuart en de raad. De
landelijke commissie voor be
zwaren en geschillen van de Her
vormde Kerk vernietigde echter
dat besluit en droeg beide partij
en op met elkaar te blijven over
leggen. Dat heeft er nu toe geleid
dat Cohen Stüart een nieuw con
tract kon worden aangeboden.
Bevestiging. Op zondag 15
maart zal dr. H Berkhof (Leiden)
dr K. Blei te Haarlem bevestigen
tot predikant voor buitengewone
werkzaamheden in de Hervorm
de Kerk. Blei wordt de nieuwe
secretaris-generaal van deze
kerk. De dienst wordt gehouden
in de Grote of Sint Bavokerk en
begint om 3 uur.
In 1972 promoveerde dr. Blei
(nu predikant in Haarlem) in Lei
den. Professor Berkhof was zijn
promotor.
Aids. De Raad van Kerken in
Nederland houdt op zaterdag 28
maart in Amersfoort een consul
tatie over aids, bedoeld voor
mensen die de ontvangen infor
matie breed kunnen doorgeven
(maatschappelijk werk, toerus-
tingswerk, pastorale centra, cen
tra voor catechese, jeugd- en jon
gerenwerk en organen voor ge
zondheidszorg).
Voor nadere inlichtingen:
Raad van Kerken, Kon. Wilhel-
minalaan 5, 3818 HN Amersfoort,
033-644844.
Leerreis. Vier jongeren uit
de hervormde en gereformeerde
regio Schiedam zullen de ko
mende zomer vier weken door
brengen in Nicaragua. Ze gaan
de zendingswerkers Paul en Nel
van der Harst helpen, die ver
bonden zijn aan een oecume
nisch centrum in Managua, de
hoofdstad van Nicaragua.
Doel van de reis is de band met
het werk van de familie Van der
Harst - die verbonden is aan de
kerkelijke regio Schiedam - te
versterken. De vier bereiden zich
grondig voor op hun bezoek met
studie van de taal en van de so
ciaal-politieke situatie in dat
land.
Straatnamen. Straten in de
nieuwe wijk Hoenderdaal-
Noordoost van Driebergen krij
gen namen van kerkelijke voor
mannen. Zo komen er een Kardi
naal Alfrinklaan, een J. Eykman-
laan en een W. Banninglaan.
Eykman en Banning waren bei
den hervormd predikant. Ze zijn
van belang geweest voor het in
Driebergen gevestigde hervorm
de instituut 'Kerk en Wereld'.
