Romantiek in familie-epos
Filmprijzen Rotterdam
Goud voor Margie Smit
Inventief met
toetsenbordjes
Alle vertrouwen
in de toekomst
Mengeling van
soul en disco
'North ans South' bij AVRO
'Kinderen
voor
kinderen
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1987
KUNST
PAGIN
ROTTERDAM (ANP) - Een internationale jury van critici en festivaldi
recteuren heeft de Rotterdam Awards van het zestiende Filmfestival Rot
terdam toegekend. Als beste debuutfim werd '40 m2 Deutschland' van
Tefvik Baser uit Turkije bekroond en de Rotterdam Award voor de beste
niet-Europese/niet-Amerikaanse Film werd toegekend aan Hou Hsiao
Hsien uit Taiwan voor 'Time to live, time to die'.
De Film 'Het For£ van Souran' van Sergej Paradjanov uit de Sowjet
Unie werd verkozen als de meest vernieuwende Film. De Westduitser
Werner Schroeter tenslotte, vorig jaar op het festival present met 'The
Rose King' en dit jaar met 'A la Recherche du Soleil' won een Rotterdam
Award voor zijn gehele oeuvre.
Aan de Rotterdam Award is een prijsbedrag van 5.000 dollar verbon
den.
LISETTE HORDIJK - Televisie-omroepster Lisette Hordijk van de
NCRV zal met ingang van 1 februari regelmatig op de radio te horen zijn
Op die datum namelijk wordt ze bij de NCRV ook radio-omroepster. Ze
blijft daarnaast haar werk van de NCRV-televisie doen.
Lisette begon haar carrière als televisie-omroepster in 1975. Ook pre
senteert ze incidenteel programma's als 'U zij de glorie' en bijvoorbeeld
het 'Wereld Natuurfonds-Gala'. Ze volgt bij de radio Rieke Prinsen op die
haar vast dienstverband, dat op 1 november 1961 begon, onlangs beëin
digde.
Who Needs Gold - een Vals Bloed
produktie. ChoreograFie en dans-
uitvoering: Margie Smit. Regie:
Dick Hauser. Muziek: Pascal Co-
melade. Vormgeving: Jaap de Jon
ge. Gezien in: LAK-theater in Lei
den. Aldaar nog te zien: vandaag.
LEIDEN - Ergens halverwege
'Who Needs Gold' wordt Botticel
li's schilderij 'De geboorte van Ve
nus' op de vloer geprojecteerd. Er
naast ligt Smit die, haar kapsel met
dat van de godin der liefde vergelij
kend, de opmerking maakt: "Jam
mer, dat ik mijn haar heb laten
knippen". Zo'n grapje lijkt nogal
flauw hier, maar tijdens de span
nende voorstelling zorgt het even
voor een adempauze
Overigens heeft de choreograaf
niet zomaar voor dit schilderstuk
gekozen. Botticelli heeft namelijk
ook nog een opleiding tot goud
smid gehad en met goud heeft dit
intrigerende stuk alles te maken
Deze scene is een voorbeeld van de
naadloze manier waarop de tafere
len in dit mime-dans-en-perfor-
mance-spel op elkaar aansluiten.
Waar gaat 'Who Needs Gold' nu
eigenlijk over? Dat is snel gezegd,
het thema is hoe de droom de
werkelijkheid kan veranderen, de
droom die fungeert als een soort
Midas die alles in een gouden licht
zet.
Als de lichten in de zaal doven,
zien we een vrouw met een blaker
in haar handen door het duister
naar een hemelbed lopen. Ze gaat
erin liggen en probeert de juiste
droomhouding in te nemen. Als
dat eenmaal is gebeurd, mogen de
toeschouwers haar droom meebe
leven. In het begin is die nogal
angstaanjagend. Als na een onge
luk liggen er met krijtwit licht om
trokken silhouetten op de vloer,
die de danseres met haar lichaam
probeert te bedekken. De schadu
wen verschieten echter telkens van
vorm. Uiteindelijk blijft er een gril
lig web over waar Smit in lijkt te
zijn gevangen. Ondersteund door
de muziek van Pascal Comelade
gaat er van deze scène een sterke
dramatische werking uit.
Maar de nachtmerrie maakt
plaats voor een wensdroom waarin
een vrouw letterlijk baadt in het
goud. De elegante pyama wordt
verruild voor een sexy zwart bad
pak, dat thuishoort aan de rand
van tropische zwembaden. Smit
laat zien dat daar zelfs een drol in
goud kan veranderen. Temidden
van stromen geld en een waterval
van (klater)goud - wat een schitte
rend decor - laaft zij zich aan de
rijkdom. Zelfs haar gezicht neemt
de aanstellerige trekjes aan van de
dames die zich in dat circuit bewe
gen.
Tegen het eind van de voorstel
ling komt de danseres op het pu
bliek toelopen, terwijl ze het doek
als een enorme pauwestaart met
zich meetorst. Totdat het van de
rail afglijdt. Uit is de droom.
Smit glijdt moeiteloos van de
ene metamorfose in de andere. Ze
is een marionet, een duveltje-uit-
het-doosje, een kunstzwemster,
een diva, een schone slaapster, een
verleidelijke baadster. En: een be
wegingskunstenares die haar ge
wicht in goud waard is.
SASKIA STOELING A
DEN HAAG (GPD) - „Kritiek
op nieuwe televisieprogram
ma's is vaak niet van de lucht.
Voor ons programma 'Drie
vrouwen' geldt dat ook. Er
wordt gezegd dat het niet origi
neel is, maar het heeft tijd no
dig om te rijpen". Dat zegt
Astrid Joosten (28), de presen
tatrice die Dieuwertje Blok af
loste en nu samen met Ati
Dijckmeester en Marjolijn Uit-
zinger het team van 'Drie Vrou
wen' vormt.
„We proberen een goed program
ma te maken met amusement, in
formatie en politiek en we dragen
ook duidelijk een mening uit. We
doen alle drie ons best. Dat dat in
het begin niet zo vlotjes gaat kan
niemand ons kwalijk nemen. Het is
trouwens ook niet eerlijk dat er zo
kritisch wordt gelet op 'nieuwko
mers'. Oudere programma's zijn
vaak ontzettend voorspelbaar en
juist daar is veel op aan te merken.
Op deze manier krijgen nieuwe
programma's nooit de kans zich
zelf te bewijzen."
door
Lucienne Bongers
Astrid is er van overtuigd dat het
team genoeg kwaliteiten heeft voor
de presentatie en samenstelling
van een programma als 'Drie Vrou
wen'. Een echte rolverdeling is er
niet. Ati Dijkcmeester, die in vaste
dienst is bij de VARA, gaat vooraf
gaand aan de éénmaandelijkse uit
zending op zoek naar leuke onder
werpen. Die worden dan kort voor
de opnamen verdeeld. Maijolijn
Uitzinger neemt als parlementair
journaliste de politieke onderwer
pen voor haar rekening.
„Maijolijn zorgt in de uitzending
voor het vuurwerk", zegt Astrid
VIDEOPRODUKTIE - „De pro
vincie doet meer dan je denkt",
zingen Jan Fillekers en Henk van
der Horst de kijker toe op muziek
van Harry Bannink. En dat.is met
een ook de titel van de 22 minuten
durende videoproduktie waarmee
acht Nederlandse provincies de
komende tijd hun voorlichting on
dersteunen. Het Farce Mgjeure-
duo, bijgestaan door hun collega
Fred Benavente, laat in vogel
vlucht zien wat de provincie als be
stuursorgaan doet.
De provincies willen hiermee
hun werk vooral op scholen wat
bekender maken. Het Filmpje is
vooral bedoeld voor scholieren in
de leeftijd van 15 tot 17 jaar, maar
de praktijk heeft inmiddels al uit
gewezen dat ook ouderen er plezier
aan beleven.
Het idee om twee ervaren televi
siemakers voor dit doel in te scha
kelen kwam van de provincie Gel
derland. Omdat het toch om vrij al
gemene informatie ging, konden
andere provincies er op inhaken en
dat hebben - naaist Gelderland -
Groningen, Friesland, Drenthe.
Flevoland, Noord-Holland, Zuid-
Holland en Brabant gedaan.
enthousiast. ,,Ze laat politici van
twee verschillende partijen in de
studio komen en neemt ze dan
goed onder handen. Het liefst men
sen die elkaar tegenspreken maar
toch goed bij elkaar passen".
Astrid zelf presenteert de wat so
cialere onderwerpen. Ze is vol lof
over haar collega's. „De samenwer
king verloopt prima, ik had ook
niet anders verwacht. Ik mag de
andere twee heel graag, anders was
ik er ook nooit aan begonnen".
Met haar vier jaar tv-ervaring
vindt Astrid dat ze best in staat is
'Drie vrouwen' te presenteren. „Ik
weet nog goed dat ik voor het eerst
moest omroepen. Ik deed het toen
gewoon slecht. Ik had het gevoel
dat de kijkers alles, al de onzeker
heid, van me af konden lezen. Aan
dat omroepen heb ik heel veel ge-4
had. Het gaat altijd live, dus over-*
doen kon niet. Ik maakte m'n eigen
teksten en op een gegeven moment
voelde ik dat het beter ging, dat
was ook mijn bedoeling want ik
wil alles zo goed mogelijk doen. Ik
zeg mijn teksten nog steeds har
dop. „Vanavond bij de VARA...",
totdat het goed klinkt. Ik schrijf
mijn eigen teksten, maar schrijf- en
spreektaal verschillen zó van el
kaar dat ik het bijschaaf totdat het
echt loopt".
Astrid Joosten werkt tegenwoor
dig op de binnenlandredactie van
het NOS-journaal, en doet ook pro
gramma's voor Teleac en Feduco
(educatieve omroep). Astrid draagt
vooral de VARA, haar eerste werk
gever, een warm hart toe. Ze wordt
niet voor niks een VARA-meid ge
noemd. „Dat ben ik ook", zegt ze.
„Ik heb principieel voor de VARA
gekozen. Deze omroep draagt de
ideëen uit die ik erg waardeer, en
dat is prettig werken, vooral nu er
plaats wordt gemaakt voor jong
spul. De VARA geeft jongeren een
kans, dat zie je aan al die meiden
die de programmma's presenteren.
Of dat altijd even geslaagd is, laat
ik in het midden".
Toch weet Astrid niet of al die
veranderingen de VARA, die een
moeilijke tijd doormaakt, kunnen
redden. „De commercie brengt het
omroepbestel aan het wankelen,
de verzuiling brokkelt langzaam af.
En dit betekent voor de VARA dat
de eerst zo vanzelfsprekende ach
terban opeens niet meer zo vanzelf
sprekend VARA-lid is of blijft".
„Toch zullen er mensen blijven
die dat zoeken wat de VARA
brengt. Niet alleen van die hatsje-
kidee-programma's maar ook
zoiets als 'Drie Vrouwen', zegt ze
lachend.
Astrid Joosten:Niet alleen van die hatsjekidee-programma's
DOC) Bijdragen: Bart Jungman
Wim Koevoet
The Style Council
'The cost of loving' (Polydor)
'All you need is love' zongen de
Beatles al en eigenlijk heeft Paul
Weller die met zijn Jam spora
disch de populariteit in Enge
land van het kwartet uit Liver
pool evenaarde, nooit anders ge
daan. De woordkeus was anders,
er was meer of in elk geval duide
lijker 'engagement' en de muziek
was wat feller.
Toen Weller The Jam ophief en
begon met The Style Council
veranderde 'slechts' de stijl. Wel
ler liet er zijn voorliefde voor
soulmuziek de vrije loop. Een
voorliefde die hij op de latere
Jam-elpees al een beetje had ver
raden.
Dat leverde de prima live-elpee
van vorig jaar niet meegerekend
twee wat vlees-noch-vis-platen
op. Er stonden juweeltjes van
songs op maar de beide TSC-al-
bums hadden wat weg van een
muur opgetrokken uit totaal ver
schillende steentjes. Het cement
was ook nog eens vergeten en
het gevaar voor instorting groot.
Op 'The cost of loving', op één
knallend rapnummer na een
plaat vol prachtige lovesongs, is
die rode lijn in muziek en teksten
er wél en heeft Weller afgere
kend met de verbrokkeling. Het
is bijna overbodig om te zeggen
maar voor alle zekerheid toch
maar: Wellers lovesongs reiken
verder dan het ik-hou-van-jou-jij-
hoop-ik-ook-van-mij-thema
Door die grotere eenheid is dit
wat mij betreft de best TSC-el-
pee - helaas uitgebracht op twee
12-inch schijven zodat je vier
keer naar je pick-up moet lopen -
tot nog toe geworden. Voor
naamste ingrediënten zijn
romantiek, gepaste opwinding,
vooral als de blazers soulful
schetteren en een grote variatie
qua instrumentatie en zang. Be
halve Weller hanteren ook rap
pers, achtergrondzangers en
TSC-zangeres Dee C. Lee de
zangmicrofoon.
Weller tekende weer voor het
leeuwedeel van de composities
maar duidelijk is dat de functie
van zijn compagnon toetsenman
Talbot met de plaat aan belang
rijkheid wint. Fantastisch hoe in
ventief deze met op zich heel
eenvoudige middelen en toetsen-
V.
bordjes een 'wall of sound'
bouwt waartegen Wellers ingeto
gen en toch gepassioneerde zang
heerlijk kan aanleunen. Ik heb
maar met een aspect moeite en
dat is mef het steeds meer opdui
ken op TSC-platen van burgerlij
ke zangduetjes tussen Weller en
de overigens prima zangeres Dee
C. Lee.
WK
Los Lobos
"Dan zal de wolf bij het schaap
verkeren... en een kleine jongen
zal ze hoeden" (Jesaja 11 vers 6).
'How will the wolf survive', zo
vroeg Los Lobos zich op de vori
ïs allemaal terug te vinden op het
door T-Bone Burnett wederom
voortreffelijk geproduceerde al
bum. Maar welke muzikale rich
ting Los Lobos ook uitgaat, het
eigen (stem)geluid blijft te allen
tijde herkenbaar. Cesar Rosas en
David Hidalgo beschikken over
zulke karaktervolle stemmen dat
zelfs in de 'reli-ballade' 'Tears of
God' Los Lobos onmiddellijk is
te herkennen.
'Tears of God' is voor de NCRV
wellicht een aardige favoriet-
schijf. Dat geldt voor mij voor de
hele elpee.
ge elpee nog af, maar getuige bo
venstaande profetie over het
Messiaanse vrederijk hebben de
Mexicaans-Amerikaanse 'wol
ven' alle vertrouwen in de toe
komst.
En terecht, want 'By the light
of the moon' is een kwaliteitspro-
dukt van de eerste orde, dat wel
eens de internationale doorbraak
van het in vakkringen zeer ge
waardeerde vijftal zou kunnen
betekenen. Vedetten als Mick
Jagger, Elvis Costello, John Fo-
gerty, Don Henley en Paul
Young worden gerekend tot de
aanhangers van Los Lobos en de
gemeleerde samenstelling van
dit 'fanclubje' is tekenend voor
de veelzijdigheid van de naar de
Amerikaanse westkust uitgewe
ken Mexicanen.
Rock roll, country wes
tern, rhythm blues, funk, soul,
de zogenaamde 'westcoast rock'
en Mexicaanse volksmuziek, het
Womack (2x)
'Starbright' (A&M)
Als mevrouw Womack van Wo
mack Womack wat meer op
haar strepen had gestaan, zou dit
duo nu als Womack Cooke
door het leven gaan. Nadat Sam
Cookes 'Wonderful World' met
zoveel succes een tweede leven
leed, had het ook commercieel
gezien zijn voordelen gehad. Lin
da Womack-Cooke mag zich er
namelijk op beroepen Sams
dochter te zijn.
Aan de andere kant: de naam
Womack heeft in muzikale kring
ook een bekende klank. De ge
broeders timmerden lang gele
den als The Valentinos aan de
weg en Bobby Womack had ver
volgens als solist ook succes.
Alleen de familie-onderne
ming die Cecil drie jaar geleden
met echtgenote Linda opzette,
heeft de wind nog niet echt mee.
De eerste lp leverde weliswaar
de hit 'Love Wars' op, maar daar
mee was de koek voorlopig op.
'Starbright' is hun derde poging
daarin verandering te brengen.
Het zou beslist verdiend zijn. De
foeilelijke hoes doet het ergste
vrezen, maar Womack Wo
mack maken een smaakvolle
mengeling van soul en disco.
Vocaal doet het tweetal de Mo-
town-t(jden herleven, terwijl bij
voorbeeld de baspartijen geheel
van deze tijd zijn. Als schrijvers
en producers is het echtpaar al
jarenlang verantwoordelijk voor
menige hit van collega-muzikan
ten, getuige 'Starbright' is het nu
weer hoog tijd het eigen belang
voorop te zetten.
BJ
HILVERSUM (GPD) - Romantiek,
drama, strijd, verzoening, kortom
alles, maar dan ook alles wat de kij
ker kan bekoren is gevat in de
groots opgezette Amerikaanse tele
visieserie 'North and South', die de
AVRO met ingang van dinsdag 10
februari wekelijks op het scherm
gaat brengen. Twaalf afleveringen
van 90 minuten elk, met een ster
renbezetting en horden gastspelers
tegen het decor van Amerika kort
voor en tijdens do burgeroorlog,
die in 1861 losbarstte en waarin de
noordelijke en de zuidelijke staten
het op een vreselijke manier met
elkaar aan de stok kregen.
De serie is gebaseerd op het ge
lijknamige boek van' de Ameri
kaanse schrijver John Jakes en
werd geproduceerd door David L.
Wolper, een man die eerder achter
succesreeksen als 'Hoots' en 'De
Doornvogels' stond.
Dit nieuwe Wolpers-drama is op
gezet rond twee families. De Ha
zards. gefortuneerde noorderlin
gen uit Pennsylvania en de Mains,
plantage-eigenaren en slavenhou
ders uit Zuid-Carolina.
Twee nazaten van die families,
George Hazard (James Read) en
Orry Main (Patrick Swayze) leren
elkaar kennen op de militaire aca
demie van West Point en zullen
wat later, na het uitbreken van de
burgeroorlog, als militair tegen
over elkaar komen te staan. Verder
komen er in beide families alle mo
gelijke dramatische en romanti
sche verwikkelingen tot leven. Zo
worden Orry's jongste zus Brett
(Genie Francis) verliefd op Billy
Hazard en tegen de achtergrond
van een door de oorlog verscheurd
land is dat een vrijwel onmogelijke
relatie.
Voor David Carradine is er naast
sterren als Kirstie Alley, Georg
Stanford Brown, Philip Casnoff en
Lesley Ann-Down een grote rol als
Justin Lamotte, een onbehouwen
kerel die zowel zijn eigen echtge
note als zijn slaven als voetvegen
behandelt. Lesley Ann-Down
speelt Carradine's echtgenote Ma
deline, eigenlijk nog steeds tot
over haar oren verliefd op de jonge
Orry, maar gedwongen haar leven
te slijten aan de zijde van de brute
Lamotte.
Naast de uitgebreide familiebe
zetting in 'North and South' ook
nog ruimte voor een hele rij gast
spelers als Johnny Cash, Morgan
Fairchild, Gene Kelly, Robert Mit-
cnum en Elisabeth Taylor
'North and South' is een groots
opgezette serie tegen de achter
grond van de Amerikaanse burger
oorlog met alle romantiek en dra
matiek die maar denkbaar is.
Patrick Swayze als Orry Main en Lesley-Anne Down als Madeline
'North and South,foto GPD'
HILVERSUM (GPD) - Binnenkort
begint de opname van de achtste
elpee 'Kinderen voor Kinderen'. In
tegenstelling tot de vorige platen
wordt deze gemaakt onder leiding
van Hans Peters. Voorheen was de
produktie in handen van Flory An-
stadt.
Zij was ook verantwoordelijk
voor de regie van de tv-program-
ma's van 'Kinderen voor kinderen'.
Flory Anstadt was in vaste dienst
bij de VARA. Sinds kort echter
heeft zij zich zelfstandig gevestigd.
Door de Financiële nood kon de
VARA haar niet aantrekken voor
het project en werd iemand van de
eigen staf gezocht.
„Toevallig is de laatste produktie
van 'Kinderen voor Kinderen' de
best verkochte elpee van de serie.
Dat maakt het voor Hans Peters
moeilijker, maar voor Flory An
stadt is dat een mooi einde van de
langdurige samenwerking", aldus
een woordvoerder van de VARA
De basis van de teksten voor de
nieuwe elpee zijn de brieven die
kinderen naar de VARA opstuur
den. De namen van de tekst- en
liedjesschrijvers blijven voorlopig
nog even een verrassing.
The Style Council: Paul Weller en Mick Talbot
