'Een echte topper worden we nooit'
PODIUMBUK
Alistair
Maclean
overleden
Wisselend spel Brautigam
Opvallend werk van duo
DINSDAG 3 FEBRUARI 1987
PAGINA 11
Redactie Pieter C. Rosier
LEIDEN - Een gevarieerd aan
bod van oude en nieuwe pro
gramma's deze week in de Leidse
theaters.
De Aardemakers
De Leidse Schouwburg haalt
vanavondzoals al eerder aange
kondigd, het Mechels Miniatuur
Theater in huis. Deze Vlaamse
groep geeft er een voorstelling
van 'De Aardemakers'. Met dit
door Paul Koeck geschreven stuk
viert het gezelschap zijn dertigja
rig bestaan. Dertig acteurs en ac
trices spelen en zingen het ver
haal over de steenbakkers uit de
Rupelstreek, een streek die door
de baksteenindustrie werd ge
teisterd en getekend. De als een
theaterspektakel aangekondigde
voorstelling is geregisseerd door
René Verreth.
Cyrano?
Het Amstel Toneel is morgenmid
dag in de schouwburg te gast. Op
het programma staat 'Cyrano?',
een muzikaal toneelstuk voor
kinderen vanaf acht jaar. Het
verhaal gaat over een verliefde
jongen die zich zelf lelijk vindt
omdat zijn neus wat lang is uit
gevallen. In het stuk, dat is geïn
spireerd op Rostands Cyrano de
Bergerac', lopen volgens de pro
grammatoelichting fantasie en
realiteit door elkaar heen. Tot de
spelers behoort Joost Prinsen, die
een dubbelrol in dit door Peter
Römer geregisseerde stuk ver
vult. Aanvang 14.30 uur.
Deep River Quartet
The Deep River Quartet is een
muzikaal gezelschap van vier
Nederlandse heren, die het swin
gen niet kunnen laten. Integen
deel, het in 1971 door baszanger
Siebe Vink opgerichte kwartet,
dat de zwarte Amerikaanse
zangstijl wil doen herleven,
brengt donderdagavond in het
theater aan de Oude Vest een
nieuw programma uit. Ook in dit
Willem Nijholt
door Nick van den Boezem gere
gisseerde programma is The
Deep River Quartet geinspireerd
door de negerkwarletten uit het
Amerika van de jaren veertig zo
als bijvoorbeeld The Ink Spots,
The Mills Brothers en The Golden
Gate. Zowel voor als na de pauze
zingt en speelt het kwartet een se
lectie van swing, sweet en spiri
tuals. Voor liefhebbers van close
harmony oude stijl dus. Elders op
deze pagina een interview met
het zingende viertal.
Willem Nijholt
Twee herhalingen tenslotte in de
schouwburg: vrijdagavond Wil
lem Nijholt met zijn soloshow
een theaterprogramma dat zich
beweegt tussen toneel en chan
sonen zaterdagavond de laatste
voorstelling van 'De moeder van
David S.'. een toneelstuk van
Yvonne Keuls over de drugspro
blematiek.
De meiden
'De meiden' van Jean Genet is
woensdagavond als Theater-
schoolproduktie in het LAK te
zien. Het is het verhaal van twee
dienstmeiden die ondergeschikt
zijn aan een 'mevrouw' en tij
dens wier afwezigheid zij hun
onvrede op elkaar af reageren.
De ene meid neemt de rol van
'mevrouw' aan tegenover de an
dere. Hun rollenspel is een po
ging zich te verlossen van deze
dominante dame. De rol van So-
lange wordt gespeeld door Hans
Breetveld, die van Claire door
Stefan Louman. In de figuur van
mevrouw steekt zekere Sipkova.
Margie Smit
Margie Smit is een verrassende,
veelzijdige clown. Dat meent de
dansrecensent van de Volks
krant, die enkele weken geleden
Margie's nieuwste programma
'Who need$ Qold' -vrijdag- en za
terdagavond in het LAK- be
sprak. Margie Smit combineert
bewegingstheater met diaprojec
ties in verschillende afmetingen
op o.m. de vloer en de muur. Als
thema koos Margie Smit 'dromen
en werkelijkheid' Het geheel is
opgebouwd uit vijf delen met ma
teriaal ontleend aan de mythen
van de Australische Aboriginals.
Volgens de recensent ontpopt
Margie Smit zich in dit program
ma als een expressief talent op
het nogal hachelijke gebied van
de serieuze humor. Evenals bij
Smits eerste soloprogramma.
'Two minutes, mrs. Smith', teken
de Dick Hauser weer voor de re
gie. Wat men te zien krijgt is een
combinatie van spel en mime met
beeldende kunst. In het algemeen
mijdt de bewegingskunstenares
de dans alsof het een vreemde
ziekte is pen enkele uitzondering
daargelaten. Het clowneske ka
rakter van Smit komt in de eerste
bedrijven vooral tot uiting in de
schuchtere en aarzelende
waarop ze alles doet. Deze wan
kelmoedige clown wijkt in de
tweede helft voor een vrouw van
de wereld in een glinsterend bad
pak. Het toneelbeeld wordt hier
bepaald door een groot object
van slierten goudkleurig mate
riaal, dat met de bijbehorende
geluiden doet denken aan een
waterval van goud.
Speeltheater
Het Edamse Speeltheater ver
zorgt zondagmiddag met 'Een
goed belegde boterham' de kin
dervoorstelling in het LAK. De
voorstelling, waarin poppen een
belangrijk aandeel hebben,
duurt ongeveer vijf kwartier en
is bedoeld voor kinderen vanaf
acht jaar. Aanvang 15.00 uur.
De Leidse amateurtoneelgroep
'Imperium' geeft zondagmiddag
in het Microtheater de laatste
voorstelling van 'Pissebetter'.
Aanvang 14.30 uur.
AFGELAST - Het concert dat mor
genavond in de Kapelzaal van K&O
zou worden gegeven kan wegens
ziekte van Henk Brier geen door
gang vinden. Het concert is ver
plaatst naar woensdag 4 maart.
ENSCHEDE/LEIDEN -
Het Deep River Quartet
bestaat vijftien jaar. Opge
richt in Utrecht door Sie
be Vink, die in de late ja
ren zestig verslingerd was
aan de muziek van het
destijds beroemde Golden
Gate Quartet, is de naam
van het nu Twentse viertal
in het hele land bekend.
Close harmony en een 'ouder
wets' repertoire zijn het handels
merk van The Deep River Quar
tet, dat donderdagavond met een
nieuw programma in de Leidse
schouwburg verschijnt. Dat be
tekent muziek uit het swingtijd-
perk, romantische ballads, maar
ook spirituals, die vanaf het be
gin bij de groep een belangrijke
plaats innemen. De naam van het
kwartet is overigens ook aan een
spiritual ontleent.
The Deep River Quartet was in
feite bij de oprichting al een suc
ces. Het 'frisse oude geluid' sloeg
aan en dat leverde bijvoorbéeld
bij KRO's talentenjacht 'De
springplank' een eerste prijs op
De concurrentie was niet gering,
want onder de talenten van toen
zaten bekenden van nu, zoals Ti
neke Schouten, Benny Neijman
en Loeki Knol. Verder werd de
persprijs in de wacht gesleept bij
het tv-programma van de NCRV
'Haal het doek maar op' en resul
teerde een talentenjacht bij Pho
nogram in de eerste elpee, die
werd geproduceerd door Ruud
Bos.
Toch ontstond er na enige tijd
even een stilte rond de groep è.i
kwamen er ook wisselingen in de
formatie. In 1974 werd de draad
weer opgepakt en een van de
nieuwkomers was toen Kees
Hendriks, die als tweede tenor
aan The Deep River Quartet ging
meewerken. Samen met de bas
Siebe Vink behoort hij in de
groep nu tot de 'oldtimers', want
de eerste tenor Dick Rietveld en
de bariton Wout Bijker, die bei
den nota bene bij een rockgroep
begonnen, kwamen pas later de
gelederen versterken. Siebe had
onderwijl bas leren spelen - „Al
les is bas aan die man", zegt Dick
- en Wouter kon zijn gitaar mee
nemen. zodat de groep weer zelf
de zangnummers begeleidde.
Deze nieuwe formatie zorgde
voor een uitgebreider repertoire.
Siebe en Wout bewerkten en ar
rangeerden de nummers en uit
eindelijk onstond er een hele
show in de stijl en met de muziek
van befaamde oude Amerikaan
se groepen als The Mills Bro
thers, The Ink Spots en natuur
lijk ook nu weer The Golden Ga-
te Quartet.
De naam. die The Deep River
Quartet nu heeft, werd in de af
gelopen paar jaar opgebouwd
Met vallen en opstaan. De ge
schiedenis herhaalde zich ook.
Deep River Quartet viert derde lustrum
Er werd weer aan talentenjach
ten meegedaan en na het winnen
van het CNT-festival in 1982
bood Telstar de nieuwe groep
een platencontract aan. Het eer
ste live optreden op tv gebeurde
in het populaire Veronica-pro-
gramma 'Tineke' en verder
mocht het kwartet in 1983 mee
doen aan 'Kwistig met muziek'
van de NCRV. „Wat voor een uil
werking dat programma, een
soort talentenjacht, heeft gehad,
merken we nu nog", zegt Dick
Rietveld. „Tijdens concerten in
het land worden we er nog steeds
door allerlei mensen aan herin
nerd. Die uitzending heeft in elk
geval erg veel voor ons betekend.
En dan te bedenken, dat we eerst
helemaal niet aan het program
ma mee wilden doen!".
De grote doorbraak kwam een
half jaar later na het uitbrengen
van de single 'Swing is the
thing', een medley van Mills Bro-
thers-successen. Het nummer
stond weken achtereen hoog in
de hitlijsten en dat resulteerde
weer in tv-optredens in Top Pop.
Nederland Muziekland, De Ted
Show, AVRO's Platengala en
noem maar op. De naam van The
Deep River Quartet raakte dan
ook overal bekend en de aanvra
gen voor optredens stroomden
binnen, waarbij tevens voorzich
tig over de grens werd gekeken.
Het lukte zelfs om in de afgelo
pen jaren een paar keer voor de
Duitse tv op te treden. Een van
die shows, samen met Marjol
Flore, is nu al drie keer herhaald.
Onderwijl gebeurde er iets,
waar niemand op had gerekend.
Na twintig jaar niet meer te heb
ben gespeeld, pakte Kees Hen
driks voor bepaalde nummers
zijn trompet weer. „Dat bleek
een vondst", zegt Dick Rietveld.
„Zo'n 'gestopt' trompetje past
perfect in de stijl. Kees is nu 46
en staat van ons het dichtst bij
die sfeer van toen. Hij heeft ook
altijd jazz gespeeld. Vroeger ging
hij met de trompet onder de arm
de jazzcafés af om daar z'n partij
mee te blazen. De pop is dan ook
helemaal aan hem voorbij ge
gaan. Die muziek ziet hij hele
maal niet zitten".
Kees beaamt dat. „Als wij
vroeger in discotheken moesten
optreden en je zat daar dan te
wachten, dan zocht ik snel het
rustigste plekje op. Ik kan al dat
lawaai aan m'n kop niet heb
ben...".
Commercie
Kees, van oorsprong vertegen
woordiger. blijkt de commercie
niet helemaal te hebben laten
The Deep River Quartet: 'Je wilt tenslotte ook wat waardering
schieten. Hij verkoopt bij de op
tredens aan het publiek gesig
neerde elpees en gaat de laatste
tijd. voorzien van recensies, pla
ten èn een woordenboekje, voor
de groep de boer op in Duitsland.
Want het kwartet moet ook daar
nog steeds wel aan de man wor
den gebracht en dat gebeurt niet
vanzelf.
„The Deep River Quartet is
voor ons een volledige dagtaak
geworden", zegt Dick Rietveld.
„In het begin was dat niet moge
lijk. We konden er toen niet van
leven. De groep moest ook veel
investeren, want als je het echt
goed wilt aanpakken, dan komt
daar heel wat voor kijken. Een
geluidsinstallatie. kostuums,
vervoer, een geluidstechnicus in
vaste dienst; we zaten tot onze
nek in de schulden. En het heeft
wel zo'n anderhalf jaar geduurd
voor we er een bescheiden boter
hammetje mee konden verdie
nen. Het lukt ons gelukkig nog
steeds en het gaat ook steeds be
ter. Daarbij boffen we dat de
groep in staat is om nu een
avondvullend programma te le
veren. Voor het tweede seizoen
toeren we daarmee langs de mid-
„We hebben de show ook ver
der uitgebouwd. Deze zomer
hebben we theaterregisseur Nick
van de Boezem en een paar licht
mensen er bij gehaald en hebben
we voor een week de schouw
burg in Hoorn afgehuurd om er
te kunnen reperteren. Er is nu
een decor, er wordt met lichtef
fecten gestoeid en natuurlijk zijn
er ook nog steeds de palmen,
want die horen er bij. Naar ons
idee is er een mooier geheel on-
staan, waarbij alles soepel in el
kaar overloopt".
„Van die theatertournee alleen
kunnen wij echter niet leven. De
groep is dus nog steeds een pro-
dukt, dat we moeten zien te ver
kopen. Daarbij ben je afhanke
lijk van artiestenbureaus, die de
zaakjes regelen voor bedrijfs
feesten, braderieën en perso-
neelsavonden. Die moeten dan
echter wel bewerkt worden"
„We dragen daarbij zelf ideeën
aan, denken mee, maken nieuwe
plannen, zorgen voor promotie
materiaal en noem maar op. Je
kunt met rustig thuis blijven zit
ten en afwachten. Het betekent
echter wel dat je om het clubje
op de weg te houden altijd bezig
bent en niet alleen op artistiek
gebied".
Het is ook zaak dat The Deep
River Quartet met regelmaat
singles uitbrengt, legt Dick Riet-
velt uit. Dat is nodig, hoewel het
in feite helemaal geen single-
groep is, ook al had de formatie
toentertijd het geluk dat met zo'n
schijfje de doorbraak kwam
„Het moet gewoon", zegt Dick,
„wil je tenminste bij de radio en
de tv binnen blijven komen. Je
moet in Hilversum een single
kunnen pluggen. Gebeurt dat
met succes, dan wordt je weer
een tijdje op de radio gedraaid.
Heb je geluk dat die plaat ook
goed wordt verkocht, zodat je in
de hitlijsten terecht komt. dan
betekent dat weer werk in het
land. Zo simpel ligt dat".
Concessies
„Maar eigenlijk maak je dus al
leen singles met het oog op Hil-
dat is wel een vreem
de zaak, want singles zijn toch
vooral bestemd voor 12- en 13-ja-
rigen. We moeten met onze toch
wel ouderwetse muziek dus eerst
zorgen bij de jeugd in de smaak
te vallen, ook al is dat niet onze
doelgroep. Dat betekent dat we
er wat extra toeters en bellen te
genaan moeten gooien. In het be
gin denk je: ik lijk wel gek om
zoveel concessies te doen Je
wordt er ook gestoord van. Maar
je zult toch moeten, wil je ten
minste in de molen mee blijven
draaien. Begrijp me goed, we
staan achter alles wat we uit
brengen. Maar toch...".
„Binnenkort komt van ons
'Choo Choo Ch'Boogie' uit en
daar hoor je dan ook speciaal een
orkest op. We hebben daarvoor
zelf de musici uitgezocht, die de
sfeer van zo'n nummer weten te
pakken. Maar het betekent wel
weer een toeters en bellen-ver-
siering, in de hoop dat dit bij het
jonge publiek aanslaat".
„Succes op bedrijfsfeesten en
dergelijke hangt ook af van de
landelijke populariteit. Daar ga
je dus weer, want die krijgt je al
leen via radio en tv. Je moet dus
beslist singles maken".
Artistiek gezien is het geven
van theaterconcerten voor The
Deep River Quartet het belang
rijkste, zegt Dick. „Het publiek
komt dan speciaal voor de groep.
Dan sta je echt wat te presteren
en dat brengt ook de meeste
spanning met zich mee. Je ver
dient er lang niet het meeste geld
mee, maar het is wel steeds een
prikkel om je beste bentje voor
te zetten".
„Een echte topper worden we
nooit, zo nuchter zijn wij ook
wel. Daar is de aard van de mu
ziek niet naar. Maar we doen ons
best om muzikaal een zo hoog
mogelijk peil te bereiken en te
vens het publiek te amuseren.
Wat je daarbij ook nodig hebt is
het buitenland. Daar leer je ver
schrikkelijk veel. Ook daarom
zijn we er zo opgebrand ons
werkterrein in België en Duits
land uit te breiden".
„Het grappige is wel, dat wij
met dezelfde muziek ook de
schnabbels kunnen doen. Dan
wordt je geprogrammeerd tus
sen Lee Towers, Koos Alberts,
Anita Meijer en noem maar op.
Met onze ouderwets repertoire
en de oude stijl redden we het
dan ook en dat is toch wel op
merkelijk. We hebben dan ook
de naam dat we overal live heel
goed inzetbaar zijn".
„Daarbij zijn we er langzamer
hand wel achter gekomen, dat
we ons op die grote bedrijfsgala's
en zo door een orkestband moe
ten laten begeleiden. Zoiets
kwam vroeger niet in ons op. Het
publiek komt echter niet spe
ciaal voor The Deep River Quar
tet of Anita Meijer, maar voor de
feestavond zelf. De mensen wil
len vermaak, koude buffeten,
dansen. Sinds een maand of wat
gebruiken we dus de band. Als er
maar een vonk overspringt, daar
gaat het om. Wat dat betreft zijn
we ook professioneler geworden.
Kom je alleen met gitaar en bas,
dan ga je ten onder in het feest
gedruis en dan heb je er zelf ook
niet zoveel lol meer aan".
„Het is dan wel ons beroep,
maar we willen er ook zelf plezier
aan beleven. Als The Deep River
Quartet steeds van acht tot twee
louter muzikaal behang zou zijn,
dan houd je dat niet vol. Onze
muziek leent zich daar ook niet
voor. Die zit geraffineerd in el
kaar en als je daar met z'n allen
de moeilijkste dingen staat te
doen, dan heb je toch wel graag
dat het publiek er oor voor
heeft"
„Maar ook wij hebben de tijd
gehad dat we ergens in de hoek
van een café tussen de tap en het
toilet moesten staan, waarbij het
toilet dan moest dienen als onze
kleedruimte. Of bij de Vierdaag
se in Nijmegen, op een po
diumpje van twee bij drie, temid
den van een hossende menigte.
Of in een zaaltje, met achter het
gipsen wandje een bonkende
popgroep. Uren zo staan zingen,
ga er maar aanstaan".
„Daar moet je als groep echter
toch doorheen. Gelukkig is die
tijd nu voorbij. En als je zo in een
stijgende lijn zit, dan kun je er
ook tegenaan en ga je desnoods
ook nog in een discotheek staan.
Als dat echter je eindpunt zou
zijn, dan houd je dat niet vol. Ik
zou tenminste iets anders gaan
doen. Je wilt tenslotte toch ook
wel wat waardering"
„Alles bij elkaar is het geen ge
makkelijk vak, artiest zijn, maar
aan de andere kant, we hebben
ook in Indonesië, Singapore en
India opgetreden en er staat een
cruise langs Zuid-Amerika op
het programma. Er zullen toch
maar weinig mensen zijn, die dat
allemaal zo kunnen beleven. We
komen dus overal, maar het
vreemde is wel dat we in onze ei
gen regio bijna niet worden ge
vraagd. Dat is toch wel wonder
lijk".
„De komende tijd staan we
ook weer in Duitsland. Er is daar
een grote markt voor artiesten en
wij proberen ons daar tussen te
wurmen. En ik moet zeggen, als
je dan in Berlijn overal onze affi
ches aan de muur ziet hangen,
dan vind je dat wel te gek. Datje
in zo'n stad een concert mag ge-
GERARD BROUWER
LONDEN (GPD) - De Britse
schrijver Alistair Maclean overleed
gisteren op 64-jarige leeftijd in een
ziekenhuis in München. Hij was
Engelands best verkopende thril
ler-schrijver met 30 titels op zijn
naam, waaronder de Kanonnen
van Navarone, Where Eagles Dare,
Icestation Zebra -en Bear Island.
Maclean was tevens één van Enge
lands meest teruggetroken schrij
vers. Vrienden omschreven zijn le
vensstijl als die van een kluizenaar.
Zijn boeken worden wereldwijd
verkocht en uitgevers zeggen het
exact aantal exemplaren slechts te
kunnen schatten. Zeker is dat het
in de miljoenen loopt.
Maclean had drie weken geleden
een beroerte en stierf gisteren aan
een hartinfarct. Hij was werkzaam
als onderwijzer toen zijn eerste ro
man, H. M. Ulysses, een onmiddel
lijk succes werd in 1955. Zoals zo
veel van zijn latere boeken was ook
zijn eerste werk gebaseerd op zijn
ervaringen in de marine tijdens de
Tweede Wereldoorlog.
Zijn succesformule, actie, gevaar
en spanning, bleef hij tot op het
laatste trouw. Met zijn tweede ro-
Alister Maclean.
man, de Kanonnen van Navarone,
vestigde Maclean zich om belas
ting-technische reden in Zwitser
land. Een aantal van zijn verhalen
verscheen in de vorm van film
scripts voordat ze in bpekvorm ge
publiceerd werden. Maclean was
bescheiden en nuchter over zijn
succes, maar stond uiterst kritisch
tegenover schrijvers die hun brood
verdienen met romans over „sno
bisme, seks en sadisme".
Macleans stoffelijk overschot zal
in zijn geboorteplaats in Schotland
worden begraven.
Ronald Brautigam met werken van
J. Haydn, W.A. Mozart, L. van Beet
hoven en Fr. Schubert. Gehoord:
maandag 2 februari in de Kapelzaal.
LEIDEN - Met een vaag gevoel
van teleurstelling bij de luiste
raars over de programmawijzi
ging. begon Ronald Brautigam.
nog niet geheel hersteld van een
fikse griep, aan zijn totaal veran
derde recital. Bijna gehaast,
maar zeer aimabel kwam hij op,
(natuurlijk niet zo aantrekkelijk
als Ivo Pogorelich), zette zich
achter de vleugel en speelde nog
geen seconde later het allegretto
innocente uit de sonate in G gr.t.
van J Haydn. U begrijpt het al:
een oppervlakkige, óvergebon
den. wat bezadigde interpretatie
was het gevolg Voorwaar geen
sprankelend preludium. Direct
hierna een virtuoos en razend
snel gespeeld presto, waar groot
vakmanschap wel voor de dag
kwam, maar muzikaliteit nog on
der de wol lag.
Ook Mozarts Rondo in a kl.t.
K.V. 511 met zijn zeer melodieus
andante klonk mij niet overtui
gend genoeg in de oren. In de
langzame, wat fletse inzet kwam
de vitaliteit die dit werk toch in
zich heeft nog slecht op gang.
hoewel Brautigams opmerkelijk
toucher hier al latent aanwezig
was, speciaal in zijn markante
versieringen. Pas in de "Eroica-
variaties" van L. van Beethoven
kwam hij écht in goede doen en
liet hij zwakheden achter zich,
met een daverend openings-ak-
koord.
Met subtiel gebruik van beide
pedalen volgden sprankelende,
naast fors neergezette motieven
elkaar op in variaties die afwisse
lend vuurwerk of kabbelende be
ken oproepen; afgesloten door
een fijnzinnige overgang naar de
zwierig gespeelde fuga. De ge
heel op krachten gekomen Brau
tigam vertolkte na de pauze op
grandioze wijze de sonate in A
gr.terts, D. 959 van Franz Schu
bert. Kwam het allegro nog wat
hard en "onoverzichtelijk" in de
oren. het andantino was het
mooist en weemoedigste gedeel
te van de avond, waarin de pia
nist zijn ware kunnen hoor- en
voelbaar maakte.
Tot slot een levendig en luch
tig gespeeld allegro vivace en
een rondo met een prachtige pas
sage in de hoge registers. Waar
mee ik niet alleen wil zeggen dat
Brautigam in de loop van de
avond steeds beter ging spelen
maar dat een Estoniavleugel dui
delijk beter geschikt is voor
Beethoven dan voor Haydn.
LIDY VAN DER SPEK
Expositie met tekeningen van Peer
van Meer en beelden van Elsa West-
land, t/m 8 februari. Galerie Denise
Stephan, Bakkersteeg 18-20, Leiden.
Geopend vr. t/m zo. van 13.30-17.30
LEIDEN - Direct bij binnen
komst in de galerie van Denise
Stephan valt het oog op enkele
wezenlijke kenmerken in het
werk van de beide exposanten.
Peer van Meer en Elsa Westland.
Zeer opmerkelijk is de grote
haas. die te voorschijn komt uit
de romp van een frontaal afge
beelde vrouwenfiguur in een van
de werken van Peer van Meer
De verschijning van de haas
krijgt een vervolg, waardoor zijn
aanwezigheid nadere verklaring
vindt.
Bij een object van Elsa West
land wordt de aandacht gevan
gen door de schijnbare buig
zaamheid van de vorm die in te
genspraak lijkt te zijn met de
hardheid van het materiaal. Bei
de stukken kunnen exempla
risch genoemd worden voor de
rest van het werk. De expositie
bevestigt de allereerste indruk
ken.
Van Meer heeft duidelijk iets
met hazen. In zijn zwart-wit teke
ningen krijgt het dier een on
dankbare rol toebedeeld; vaak
moet hij wegvluchten, soms ook
is hij afgebeeld als prooi van een
stroper. Twee series tekeningen
op de tentoonstelling kenmer
ken zich door een snelle, sum
miere tekentrant. Het is alsof
In galerie Denise Stephan
Van Meer snel zijn gedachten
wilde noteren. Vormen en figu
ren in deze composities zijn op
gebouwd uit tal van losse tekens.
Buiten het geheel van de serie
zijn de bladen afzonderlijk niet
zo sterk te noemen. Een uitzon
dering vormt de potloodteke
ning 'Die om genade smeekt' De
directe werkwijze levert een
dwingend beeld op, dat effectief
doch niet mooi te noemen is. Du
titel van dit stuk verwijst naar
een religieuze betekenis, die ook
in ander werk terugkeert. Veel
zeggend zijn verder titels als 'Ob
sessie' en 'De onschuld is blind
en kiem van alle kwaad' De haas
bij Van Meer symboliseert be
grippen als onschuld en obses
Het overige werk van Van
Meer, uitgevoerd in acrylverf en
gouache, trok mij meer aan dan
de hierboven genoemde tekenin
gen. De vluchtige notitie heeft
hier plaats gemaakt voor sterke
aandacht voor vorm en een even
wichtige compositie De matte,
zorgvuldig uitgestreken kleur
vlakken in prachtige combina
ties, zoals in 'Vluchten in rood',
vulde Van Meer aan met lineaire
accenten. In sommige gevallen
neemt ook in deze techniek de
vluchtige, summiere werkwijze
weer de overhand, bijvoorbeeld
in 'Vlucht en verweer'. Mis
schien past de bewegelijke toets
of lijn het best bij de verbeelding
van de haas in het werk van Van
Meer. maar juist een stuk als
'Haas in schaduwbeeld' liet dui
delijke sporen in mijn herinne
ring achter.
De groep beelden van Elsa
Westland bestaat uit een reeks
abstracte vormen, uitgevoerd in
marmer en hardsteen. Kenmer
kend is de wijze waarop deze
beeldhouwster haar materiaal
behandelt, alsof het zich makke
lijk laat bewerken tot de defini
tieve vorm gevonden is. Bij de
meestal op elkaar gestapelde ele
menten wekt de soepele buiging
van de lijnen de suggestie van
plooibaarheid die als vanzelf
sprekend past bij materiaal en
vorm, vergelijkbaar met een
mooie stof die goed valt. Elsa
Westland laat krachtige vormen
ontstaan, zoals de welving van
een rechthoek in hardsteen dui
delijk toont; het is geen vorme
loos stuk steen maar een object
dat kracht en spanning uitdrukt
NANCY STOOP
