Adrie is bij het WK de
enige die mij kan helpen'
AZC tweede in Amersfoort
Huisarts overspoeld
met reclamefolders
LMHC blijft
Azarja Fransen komt in actie
INSGELIJKS
MAANDAG 5 JANUARI 1987
SPORT
PAGINA 15
koploper
Stamsnijder breekt lans voor Van der Poel
Hennie Stamsnijder op het parcours 'Het Hulsbeek' onbedreigd op weg naar het nationaal kampioenschap
veldrijden. De achtvoudige Nederlands kampioen wil zich voor het WK verzekeren van de steun van Adrie van
der Poel. irotoANPi
(Van onze GPD-verslaggever)
OLDENZAAL (GPD) - Komende
zondag, zo rond de klok van vieren,
zal blijken hoever de macht van
Hennie Stamsnijder reikt. De veld
rijder uit Enter is in de vorm van
zijn leven, fietst de concurrentie
probleemloos uit het wiel, en acht
de tijd rijp om eisen te stellen. Nou
ja. eisen; noem het maar een drin
gend verzoek.
Nadat hij gistermiddag in Olden-
zaal voor de achtste keer in zijn
carrière de Nederlandse titel had
gegrepen, deed Stamsnijder een
beroep op de verantwoordelijken
om Adrie van der Poel mee te ne
men naar het wereldkampioen
schap in het Tsjechische Mlada Bo-
leslav. De commissie beroepswiel-
rennen van de KNWU nam een di
plomatiek besluit. Volgende week
in Asper moeten Reinier Groenen-
daal, Henk Baars en Adrie van der
Poel strijden om het ene nog open
staande ticket. De top-drie van gis
teren - Stamsnijder. Kools, Van
Bakel - is zeker van het WK en kan
zijn koffers vast gaan pakken.
Feitelijk gesproken hebben
Stamsnijder en Van der Poel geen
been om op te staan. Van der Poel
heeft dit seizoen geen prestaties
geleverd die uitzending rechtvaar
digen. Toch had er gisteren een
medaille uit kunnen rollen, als Van
der Poel niet door botte pech terug
was geworpen. De derailleur ge
raakte in het achterwiel, waardoor
Van der Poel moest teruglopen
naar een materiaalpost. Daar was
een reservefiets niet direct voorra
dig. Kostbare tijd ging verloren en
de Brabander was op slag kans
loos.
Er zijn echter andere factoren,
die Stamsnijder ertoe hebben ge
bracht om pressie uit te oefenen op
de keuzeheren. „Van der Poel is
straks bij het WK de enige die mij
kan helpen in de jacht op goud. In
het parcours zit een betonbaan van
800 meter die licht afloopt. Van der
Poel kan dan heel nuttig zijn om
eventueel een gat dicht te rijden.
De andere renners kunnen best
zeggen dat ze voor mij willen rij
den. In het verleden is dat nooit het
geval geweest. Dan was er alleen
een soort niet-aanvalsverdrag. Bo
vendien kunnen ze mij niet helpen.
We gaan niet met een amateurse
lectie op pad, maar met profs. Bij
het wegfietsen kan de kopman wel
zijn knechten uitzoeken. Waarom
dan niet bij het veldrijden?"
Waarschijnlijk kan Van der Poel
nog in vorm groeien, zodat hij bij
het WK op scherp staat. In Asper
mag hij dat bewijzen ten opzichte
van Groenendaal en Baars, die gis
teren beiden bij het inrijden ten val
kwamen en daarvan tijdens de
koers hinder ondervonden. Het
kromme van de zaak is echter dat
de Super Prestige-cross in Asper
een selectiewedstrijd wordt, ter
wijl het parcours volstrekt anders
is dan straks in Tsjechoslowakije.
Bondscoach Cees Zoontjens:
„We willen bekijken of de blessu
res van Groenendaal en Baars bij
tijds herstellen. Bovendien kan
Van der Poel bewijzen dat hij in
derdaad in vorm is. We willen de
pechvogels van het NK nog een ex
tra kans geven. Het is overigens
niet zo dat degene van de drie die
in Asper het hoogst eindigt ook
naar het WK gaat. Er spelen andere
factoren een rol".
Van der Poel heeft een pré, om
dat kennelijk vrij veel gewicht
wordt toegekend aan de mening
van Stamsnijder. „De wens van
Stamsnijder wordt inderdaad sterk
in de overweging meegenomen, al
moet Van der Poel natuurlijk niet
alleen mee, omdat hij zich voor
honderd procent voor Stamsnijder
wil inzetten", zei Zoontjens gister
middag.
De pure profveldrijders liggen
echter dwars, en niet zo zuinig ook.
De verrassende zilveren medaille
winnaar Huub Kools: „Ik vind het
grote onzin als Van der Poel mee
gaat. Stamsnijder kan toch niet
zijn vriendje meenemen. De
KNWU zou er beter aan doen om
bij de UCI eens aan te dringen op
een ruimere startmogelijkheid.
Vier renners voor Nederland is
veel te weinig". En Van Bakel:
„Vooropgesteld: Van der Poel is
natuurlijk een fantastisch coureur,
maar in eerste instantie toch een
wegrenner. Bovendien zijn wij
best bereid voor Stamsnijder te rij
den, als er maar goede afspraken
worden gemaakt"
Zoontjens erkent dat een even
tuele selectie van Van der Poel
moeilijk ligt. „Hij is wegrenner en
stoot de echte veldrijders het
brood uit de mond. Dat is waar"
Duizend stemmen, duizend menin
gen, want Stamsnijder ziet dat na
tuurlijk helemaal anders. „Van der
Poel heeft voor deze winter de
prioriteit bij het veldrijden gelegd.
Hij heeft alleen voor een andere
opbouw gekozen. Als Van der Poel
wordt gepasseerd, zal ik me daar
niet bij voorbaat bij neerleggen. Ik
zal dan een krachtig protest laten
horen".
Het echte vuurwerk bij het Ne
derlands kampioenschap veldrij
den bleef dus bewaard voor de epi
loog. De koers zelf was vrij vlak,
omdat Stamsnijder vanaf de twee
de ronde heerste, toen resoluut de
kop nam en een halve minuut van
de concurrentie wegfietste. Zonder
overdreven risico's reed hij de
koers uit. Het spel achter hem
werd nog wat boeiend door de in
breng van Huub Kools, pas drie da
gen prof, maar goed voor zilver.
Van Bakel greep brons, en Groe
nendaal, die toch al een seizoen
van vallen en opstaan meemaakt,
bleef buiten de prijzen. De herkan
sing in Asper moet hij nu aangrij
pen om de WK te halen, en dat zal
een hele klus worden.
ALPHEN AAN DEN RIJN - De
zwemploeg van AZC/Intervam is
in Amersfoort tweede geworden in
de strijd om de Salamander-trofee.
Het Alphense team moest het orga
niserende AZPC voor laten gaan.
Vier zwemmers van AZC boek
ten in het Sportfondsenbad een
overwinning. Richard Bosman was
de snelste op de 100 meter school
slag voor jongens onder twaalf:
1.27.6. Suzette de Kier zegevierde
op die afstand bij de meisjes onder
veertien: 1.25.3. Miranda den Hol
lander tikte op hetzelfde nummer
als eerste aan bij de meisjes onder
twaalf: 1.30.0. Op de 100 meter rug-
slag voor jongens onder twaalf
scherpte de winnende Antoine Ca-
lis z'n persoonlijke record aan tot
1.21.5.
Tweede plaatsen waren er voor
Pascal Bontje (100 vrij in 57.6 voor
jongens onder achttien), Miranda
den Hollander (100 rug in 1.25.0),
Yvonne de Kier (100 vlinder voor
vrouwen in 1.08.7) en'Richard Bos
man (100 vlinder in 1.18.2).
Marcel van Tol legde op de 200
meter wisselslag voor jongens on
der zestien in 2.37.1 beslag op een
derde plaats. Dat deed ook de (ge
mengde) estafetteploeg op de 8 x
100 meter vrij: 8.50.2.
De Katwijker Dirk Haasnoot is
er alsnog in geslaagd een limiet
voor de Nederlandse Winter Kam
pioenschappen te zwemmen. Tij
dens wedstrijden in de Kerkpolder
in Delft zwom Haasnoot een tijd
van 1.20.3 op de 100 meter school
slag. De limiet in zijn jaargang (jon
gens geboren in '74) is vastgesteld
op 1.21.0.
Behalve Z en PC Katwijk ver
schenen ook enkele topverenigin-
gen aan de start. De Dolfijn kende
in Peter de Rover de winnaar van
de 100 en 200 meter vrije slag in
respectievelijk 52.8 en 1.55.5. Jo-
landa van de Meer sloot de 200 me
ter wisselslag winnend af in 2.24.9.
Met haar ploeg, De Raket, werd
Van de Meer ook eerste op de 4 -
x 100 meter vrije slag: 3.59.2.
LZ'1886 en De Zijl/LGB bezoch
ten estafettewedstrijden in Wor-
merveer. De Leidse Zwemclub, vo
rig jaar nog winnaar van dit evene
ment, sloot de dag af met een vijfde
plaats in de eindrangschikking. De
eerste plek ging dit jaar naar De
Zijl en bleef zodoende in Leidse
handen.
De enige limieten voor de NWK
werden gezwommen bij de jon
gens onder de zestien. De Zijl-
ploeg bestaande uit Eelco Parrel,
Robert Jansen, Onno Regensbur
ger, Marco Blokpoel en Marco
Kerkvliet tekende voor deze pres
taties. De 4 x 100 vrije slag leverde
naast een tweede plaats een tijd op
van 3.55.4. Een zelfde klassering
bereikte de Leidenaars op de 4 -
x 100 meter wisselslag in 4.31.6.
Het kringrecord op de 4 x 50 me
ter vrije slag meisjes onder veer
tien jaar werd aangescherpt door
De Zijl. Marjolein Blokpoel. Guen-
dolein Ruberding, Amerentia Ver
kade en Maaike Parrel kwamen tot
een eindtijd van 2.03.9.
Ook LZ'86 vestigde twee nieuwe
kringrecords. De meisjes onder
twaalf verbeterden de bestaande
tijden op de 4 x 50 vrije slag en de
4 x 50 meter wissel tot resp. 2.11.7
en 2.27.1. Karin Stastra en Angeli-
que Hoogenboom maakten van
beide ploegen deel uit. Bianca Sin-
geling en Olga Bouwmeester op de
vrije slag en Bianca Hoks, verge
zeld van Fleur Bakker op de wissel
completeerden de winnende for
maties van LZ.
LEIDEN - De zaalhockey ploeg
van LMHC speelde gistermiddag
10-10 tegen Alliance in de Drie Ok
toberhal en blijft leider in de over
gangsklasse doordat Victoria van
Kieviten verloor. Laas Galema en
Dirk Drijver waren goed op dreef
voor Leiden dat met 4-0 de voor
sprong nam door treffers van Peter
van der Meer, Laas Galema, Mau
rits Eikenhout en.Herman Harte
velt. Daarna scoorcle Alliance vijf
maal op ry: 4-5. Galema trok de
score weer gelijk, waarna Casper
Klijn driemaal toesloeg. Drijver en
Jeroen Dubbeld hadden hun sco
rende aandeel in de voordelige 10-
8 stand voor LMHC vlak voor tijd
Zwak uitverdedigen van Leiden
had tot gevolgd dat Alliance, met
nog drie seconden te spelen, op ge
lijke hoogte kwam van de thuis
ploeg.
Roomburg bewees gisteravond
in de Drie Oktoberhal met twee
overwinningen goed mee te kun
nen in de eerste klasse en is op de
tweede plaats gekomen achter Hu
dito. In de eerste ontmoeting
kwam Leonidas aan de leiding met
0-2, maar werd in een goed duel
nog met 5-4 verslagen. Juijen van
Aken pushte 1-2 uit een Leidse
corner. De Rotterdammers liepen
evenwel uit naar 1-3, waarna de
Roomburgers pas goed op schot
kwamen en afstand namen tot 5-3
via twee goals van Lukas van
Schaik, Van Aken en Bas Maas
Leonidas restte slechts nog het be
nutten van een strafbal. In het
tweede duel traden de Roombur
gers wat minder geconcentreerd
aan tegen Capelle, maar wonnen
wel met 9-5. Cees Wendt liet zes
goals van zijn stick komen, waar
van er drie uit een strafbal. Jurjen
van Aken pushte een keer raak uit
een strafcorner en Maas en Van
Schaik deelden ook in de Leidse
produktie.
In de Rijswijkse Marimbahal
voegde Alecto twee overwinnin
gen toe aan de vorige successen en
is daardoor sterk favoriet voor het
kampioenschap in de derde klasse
A. Zaterdagavond werd Bleiswijk
via een 7-2 ruststand met 11-4 ver
slagen. Eric Kruis scoorde voor de
Leiderdorpers vijfmaal, Wout van
der Meulen tweemaal, Ludo Men
nes benutte twee corners, terwijl
Michiel Blans en Eduard van der
Marei ook een keer raak schoten.
In de tweede ontmoeting keek
Alecto eerst tegen een 0-2 achter
stand aan, maar daarna schroefde
de ploeg van Wout van der Meulen
het tempo op en werd HDS met 7-
2 naar huis gestuurd. Mennes ge
bruikte driemaal de strafcorner om
de scoren. Hanco Arnold (2), Blans
en Van der Marei pushten raak uit
het veld.
Liboton: achtste titel op rij
MOL/BERLIJN (ANP/SID) - Roland Ljboton werd gisteren voor
de achtste opeenvolgende keer Belgisch kampioen veldrijden bij
de profs. Pol de Brauwer, tweemaal gehinderd door een toeschou
wer, eindigde in Mol op de tweede plaats. Opmerkelijk was de
vierde positie van Eric Vanderaerden de wegrenner uit de ploeg
van Peter Post. Bij de amateurs werd Rudy Thielemans kampioen
van België.
Na afloop maakte de Belgische bondscoach Bert Vermeire de
Belgische ploegen voor het wereldkampioenschap in Tsjechoslo
wakije (24 en 25 januari) bekend. Profs: Liboton, De Brauwer.
Messelis en De Bie, amateurs: Thielemans, Van Dijck, Moonen en
De Rey.
De oud-wereldkampioenen Klaus-Peter Thaler (profs) en Mike
Kluge (amateurs) werden gisteren in Berlijn kampioen van West-
Duitsland. Voor Thaler betekende dit de dertiende nationale titel.
Reclame kan soms heel hinderlijk zijn. Folders die in je
brievenbus worden gepropt zijn daar een voorbeeld van. Het
blijft maar komen en je moet ze wel oprapen. Wie echter
huisarts is van beroep, is pas goed de klos. De farmaceutische
industrie is letterlijk kampioen in het versturen van folders en
brochures. Per arts gemiddeld al gauw drie kilo per maand!
Om de nieuwsgierigheid te prikkelen wordt de zending vaak
'behangen' met allerlei prullaria en 'cadeautjes'. Je zou als
huisarts gewoon je brievenbus wel eens willen dichtspijkeren.
Door Kees Klaasse
Azarja Fransen is niet zo naïef te denken dat ze in haar eentje de industrie op de knieën kan dwingen. Toch
gaat ze voorlopig door met haar actie"Je hebt een lange adem nodig. Maar hoe meer speldeprikken hoe beter".
(foto GPDi
O
De eerste goede voornemens
hebben reeds schipbreuk geleden.
De botten in mijn handen kraken
van de nieuwjaarswensen. Wat ben
ik geplaagd tijdens deze
jaarwisseling! Al twee nachten heb
ik nachtmerries over
winkelmeisjes die - o gruwel! -
hardnekkig 'eensgelijks' in plaats
van 'insgelijks' blijven zeggen.
Mijn kat hangt nog steeds in de
gordijnen na de 'vrolijke oorlog'
die vuurwerkfabrikanten ons
hebben verklaard. En dan heb ik
het nog niet eens gehad over al die
krantenbezorgers die mijn
woonstee hebben belaagd. Eén
ding weet ik zeker: in dit nieuwe
jaar zal ik vaak de eenzaamheid en
stilte gaan opzoeken. Ik koester
een mooi visioen. Daarin
verschijnt mij de aarde als een
perfect ronde en gladde bal, net
zoals je haar wel ziet op uit
ruimtevaartuigen genomen foto's.
De mensen, die haar pokdalig
maken als een oliebol, ontbreken.
Een beroemd ontdekkingsreiziger
noteerde eens in zijn dagboek dat
hij in zijn eenzaamheid al blij zou
zijn met de aanwezigheid van een
aap die van veraf op een mens leek.
Wat had ik graag even met hem
geruild in de afgelopen dagen.
Want al dat praten en elkaar zien,
waar dient het toe? Die hypocriete
figuren, die het tegen het einde van
het jaar altijd weer hebben over
'het dichter bij elkaar brengen van
de mensen', ik zou willen dat ze in
de komende december hun mond
eens hielden. Dichter bij elkaar
brengen? De mensen? Je moet ze
in die dagen juist van elkaar weg
houden. Kunnen ze eindelijk eens
in alle stilte en rust overdenken
hoe ze elkaar in het afgelopen jaar
hebben lastig gevallen.
Eenzaamheid. Het woord heeft in
onze maatschappij een veel te
negatieve klank. Ér moet in de
Europese samenleving vooral veel
bij elkaar gehokt worden. Zelfs
gastarbeiders, die in die vrije
dagen tijdens de jaarwisseling nu
eens eindelijk niet geconfronteerd
hoeven te worden met die
Hollandse koppen, worden door
ons niet met rust gelaten. Neem
zo'n actie als 'Gast aan tafel' - is dat
niet iemand een denkbeeldig
pistool op de borst zetten onder de
bedreiging: 'Deel in onze
gezelligheid!'? Ze lokken iemand
zomaar uit zijn pension en poten
hem neer in een wildvreemd gezin.
Daar zit Abdullah dan. En maar
dankbaar blijven glimlachen tegen
zijn weldoeners, ook al moet hij
kokhalzen bij het zien van de
krabcocktail. En de genereuze
gastheer maar grappig zijn:"Zeg
Abdullah, mag ik Ab tegen je
zeggen?"
Praten, babbelen, keuvelen,
converseren - zo gauw er meer dan
twee mensen bijeen zijn, krijgen
Woorden het karakter van giftige
uitlaatgassen. Dat er toch eens
gezwegen moge worden! Waarover
men zwijgen kan, daarover moet
men niet praten - o, als dat toch
eens het parool zou worden voor
1987.
De grote mystici - die hadden het
wel door. Zij trokken zich terug,
diep in het woud. Zij leefden
alleen, praatten niet door het
zingen van de vogels heen. Alleen
als ze hun teen tegen een
boomstronk stootten, kwam er een
klank uit hun mond. Hun lippen
zaten soms aan elkaar geplakt van
het lange zwijgen. Zelfs het bidden
gebeurde binnensmonds. Dat
moet een verademing zijn geweest
voor God. Kon Hij tenminste
rustig blijven snurken.
Mensen zouden moeten kunnen
spreken, zoals boeken spreken.
Stil, zonder geslis en gestamel. Eén
zo'n boek heeft in deze dagen
tegen mij gepraat. Éen boek maar.
jammer genoeg. Het vertelde het
volgende verhaal.
Er leefde eens een oude vrouw.
Haar man was dood. Haar zoon had
haar na een kleine
woordenwisseling nooit meer
opgezocht. Zij had geen contact
meer met mensen. Alleen door de
handen van kappers en artsen
werd zij af en toe nog aangeraakt.
In het begin huilde ze om haar
eenzaamheid, wilde ze zich
uitzinnig van verdriet soms op
haar eigen schaduw storten. Óp
een dag echter was het of iemand
de ui die haar leed veroorzaakte uit
haar huis had weggehaald. Ze
begon van het alleen, zijn te
houden. Al in jaren bijvoorbeeld
had ze geen ruzie gemaakt. Over
geen woord hoefde ze zich meer te
schamen. Op een dag werd ze door
haar buren gevonden. Haar
lichaam verkeerde in staat van
ontbinding. Naast haar lag een
brielje met de tekst:Voorzichtig.
Jaag in godsnaam mijn vliegen
niet weg.' Vliegen - ze was gaan
houden van hun gezoem. Ze was
gehecht geraakt aan dit hemelse
contact - nog nooit was een oude
vrouw als zij door iemand zo
delicaat gekieteld.
Nee, de moraal van dit verhaal is
voor mij niet dat men beter kan
omgaan met vliegen dan met
mensen. Wel vind ik het gezoem
van deze insekten heel wat
zinniger dan al dat gekwek en
gepraat. Luister er maar eens naar.
In een stil en eenzaam 1987.
ANGELA PINNEBERG
Azarja Fransen uit Haaksber
gen ergert zich dood aan de ve
le tientallen kilo's duur recla
medrukwerk die de farmaceu
tische industrie jaarlijks bij
hacir in de bus laat kieperen.
Mevrouw Fransen is echtgeno
te van een huisarts en werkt als
doktersassistente in zijn prak
tijk. In haar eentje is zij nu een
actie begonnen om een einde
te maken aan deze 'geldsmijte
rij' van fabrikanten en impor
teurs.
De wachtkamer van de praktijk
is tot expositieruimte omgetoverd.
Patiënten kunnen daar de tijd do
den door de folders bekijken en an
der reclamemateriaal dat in de
strijd wordt geworpen om genees
middelen aan de man te brengen.
Een 'waterhoofd' als cadeautje om
daarmee de verkoop van een be
paald medicijn te stimuleren, is het
grofste staaltje van medische recla
me dat mevrouw Fransen ooit on
der ogen heeft gehad.
Dat 'waterhoofd', een holle kera-
mieken kop die met water kan
worden gevuld en met groeven bo
venop, waarin zaadjes van tuinkers
groeien, 'siert' sinds enige tijd de
expositie-wachtkamer. Ook allerlei
andere prullaria worden er ge
toond. De dokter krijgt die cadeau.
De 'gulle' fabrikant hoopt dat ze de
huisarts ertoe zullen brengen juist
zijn merk geneesmiddel op het re
ceptenbriefje te schrijven.
Mevrouw Fransen: „Ik vind het
erg irritant dat op deze manier zo
veel geld wordt weggegooid. Let
terlijk weggesmeten, want de
meeste huisartsen gooien het ma
teriaal ongezien in de vuilnisbak.
Of het wordt door de doktersassis
tente al uit de post gesorteerd".
De doktersvrouw werd pas goed
boos toen ze de folders ging opspa
ren. Drie keer een maand lang. De
gemiddelde hoeveelheid woog 2,5
a 3 kilo per maand, minus de vak
bladen en de 'cadeautjes' Azaija
Fransen: „Ga maar na: er zijn onge
veer 6000 huisartsen in Nederland.
Samen krijgen die dus per jaar bij
na 200.000 kilo aan reclamefolders
in de bus".
Mevrouw Fransen, die zegt van
de patiënten „veel spontane reac
ties, maar nog niet één negatieve"
te hebben gekregen, is niet iemand
die principieel reclame afwijst.
„Helemaal niet, je mag best recla
me maken voor je produkt, maar
doe dat dan op een normale ma
nier. Het reclamebudget van een
gewoon bedrijf is gemiddeld 3 a 5
procent. In de farmaceutische in
dustrie is dat - schrik niet - 11,5
procent".
De Consumentenbond, die met
de actie van mevrouw Fransen
sympatiseert, heeft voor haar uit
gerekend dat de geneesmiddelen
industrie per jaar ongeveer 300 mil
joen gulden uitgeeft aan reclame.
De doktersvrouw uit Haaksbergen
wil met haar een-vrouws-actie de
industrie zover proberen te krijgen
dat „die honderden miljoenen re
clamegeld aan de patiënt ten goede
komen, in plaats van dat ze worden
weggesmeten".
Zijn er huisartsen en hun assis
tenten of partners die zich groen en
geel ergeren aan medische recla
me, er zijn er ook die het wat laco
nieker opnemen. Zoals bijvoor
beeld Mariët Bossers. huisarts te
Alkmaar, die eigenlijk niet eens
weet hoe groot de berg reclame is
die zij en haar man (met wie zij een
praktijk deelt) van de industrie
ontvangen. „Ik gooi het namelijk
altijd meteen weg", zegt ze.
„Ik neem de moeite niet meer
Het heeft geen zin dat allemaal
door te nemen", aldus mevrouw
Bossers. „Net als de meeste
huisartsen, heb ik een vast aantal
medicijnen dat ik voorschrijf. Daar
hou ik me bij. Die geneesmiddelen
ken ik goed, ook de eventuele bij
werkingen en ze komen overeen
met de medicijnen die de specialis
ten in de ziekenhuizen in deze re
gio gebruiken. Bij de keuze speelt
ook de prijs een rol, want
huisartsen is een prijsbewuste
groep, al hoor je wel eens het te
gendeel".
Mariët Bossers: „Zo'n mooie
mailing is dus aan my niet erg be
steed, want ik gebruik eigenlijk
nooit zomaar een gloednieuw me
dicijn. Je wilt toch eerst weten of
het een veilig middel is en meestal
zijn het de specialisten die ze voor
zichtig uitproberen. Daarna ga je
misschien eens naar een lezing. Al
met al is het 'oppakken' van een
nieuw medicijn een vry langzaam
proces. En terecht". Reclame
speelt bij dat proces volgens de
Alkmaarse huisarts maar een klei
ne rol, al geeft zij toe dat er „toch
wel iets blijft hangen" van de in
houd van de advertenties in de se
rieuze vakbladen, die ze natuurlijk
wel regelmatig onder ogen krijgt.
En dan blijkt ook mevrouw Bos
sers zich wel eens te ergeren. „De
aanpak in die advertenties is vaak
net zo dom als de reclame voor
wasmiddelen. Er worden maar wat
kreten geslaakt. En soms zijn ze
ook vrouw-onvriendelijk. Vrou
wen worden dan afgeschilderd als
domme wezens die de dokter de
beslissing laten.
En dan de pogingen tot bein
vloeding: de 'cadeautjes'. Volgens
mevrouw Bossers loopt het alle
maal zo'n vaart niet. „Artsenbezoe
kers laten wel eens kleinigheidjes
achter als pennen, een recepten-
blokje of een stukje zeep voor de
assistente. Dat soort dingen. Ik heb
wel eens twee bossen rode rozen
gehad. Maar ik weet niet eens meer
van welk bedrijf. Er zijn ook wel
eens van die reisjes, met een con
gres. Vooral apotheekhoudende
artsen worden daarvoor benaderd.
Het zijn trouwens altijd dezelfde
mensen die zulke uitnodigingen
aannemen. Ik zit er niet op te
wachten hoor, op die 'cadeautjes'
Ze doen maar. Het is heus niet zo
dat ik dan onmiddellijk het betref
fende medicijn ga voorschrijven"
Voorzitter J. Sanders van Nefar-
ma te Utrecht, een associatie waar
in de farmaceutische industrie sa
menwerkt, reageert op de kritiek
van de artsen met een verhaal over
„het streven naar één prijsniveau
in EuropaEn tevens met de vast
stelling dat minder reclame hele
maal niet zoveel invloed op de prijs
heeft als men wel denkt. Het gaat
volgens hem immers om een veel
kleiner bedrag dan de 300 miljoen
die wordt genoemd.
Volgens Sanders wordt aan re
clame (advertenties, folders en bro
chures) door de gezamenlijke in
dustrie 45 miljoen gulden per jaar
uitgegeven. „En dat op een omzet
van 1,5 miljard, zet u dat er vooral
bij". Sanders benadrukt dat de op
merking van doktersvrouw Fran
sen uit Haaksbergen dat het om
11,5 procent van de omzet gaat,
„dus gewoon niet waar is".
Voor alle duidelijkheid wil de
Nefarma-voorzitter het volgende
kwijt: „Van de prys van een ge
neesmiddel (zoals dat uit de fa
bnek komt) gaat 14 a 15 procent
'op' aan wat informatie wordt ge
noemd. Een vijfde deel daarvan is
voor reclame en advertenties waar
over we het nu hebben. Verder
wordt onder 'informatie' verstaan
de ongeveer 800 artsenbezoekers,
de lessystemen voor huisartsen
(„1,4 video per week per arts, en
beeldplaten"), symposia („die
soms wel door 1200 artsen worden
bezocht"), anatomische atlassen en
lotoboeken. Het totale bedrag voor
informatie is: 225 miljoen gulden
per jaar (15 procent van 1,5 mil
jard).
Feit blijft, dat ook deze cijfers niets
afdoen aan de schier onafzienbare
stroom reclame, waaraan veel art
sen zich kennelijk ergeren. En dan
te bedenken, dat die stroom vol
gens Sanders de afgelopen vy f jaar
„met 50 a 60 procent al geweldig is
afgenomen". Dit door de invoering
van computersystemen, waardoor
selectiever wordt gemaild en als
gevolg van de hoge portokosten
Naar zijn stellige verwachting zal
de stroom in de nabije toekomst
nog aanzienlyk teruglopen
De Nefarma-voorzitter. ..We
hebben erg hoge verwachtingen
van het verspreiden van informatie
per beeldscherm. De industrie is
druk bezig met een databank voor
geneesmiddelen. Volgend voorjaar
gaan we er al wat mee proefdraai
en. Artsen en gebruikers kunnen
m de toekomst via viditelachtig'.-
systemen toegang krijgen
