'Over vijf jaar
maken we winst'
lk mag niet ontevreden zijn
Vals spel of niet?
TV-RUBRIEK
Conny Vandenbos: zangeres en actrice
Max van Egmond toont meesterschap
in liederen van Franz Schubert
SATERDAG 29 NOVEMBER 1986
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 37
Het ingang van 30 januari gaat de Engelsta-
jjige commerciële satellietzender Super
Channel van start. Super Channel zal uit-
f eenden via het kanaal van Music Box, dat
geintegreerd wordt in de nieuwe zender.
Super Channel is dag en nacht in de lucht
en mikt daarbij op een veel breder publiek
dan de muziekzender Music Box, die voor
al bekeken wordt door jongeren in de leef
tijd van 15 tot 25 jaar.
De nieuwe satellietzender, die ook in ons
|and te zien zal zijn, vertoont het beste van
de televisieprodukties van BBC en ITV.
Onze verslaggeefster sprak in Londen met
Charles Levison, de huidige directeur van
Music Box en de toekomstige leider van
Super Channel.
Levison begon zijn loopbaan als advocaat
in Londen waar hij zich voornamelijk be
zighield met zaken op het gebied van film,
theater en televisie. Na een verblijf in de
Verenigde Staten belandde Levison in de
platen- en video-industrie. In 1983 was hij
de oprichter van Music Box.
Charles Levison
ziet zijn'
Super Channel
als marktleider
LONDEN - „Het doel, het streven
van Super Channel, is de leiding
gevende Engelstalige televisiezen
der voor heel Europa te zijn". Char
les Levison aarzelt geen moment
wanneer hem de vraag gesteld
wordt. „Ambitieus? Ja, dat zeker.
■*maar ik ben ervan overtuigd dat
we het waar zullen maken, met na-
Tne omdat we over heel goede pro
gramma's kunnen beschikken, het
beste van BBC en ITV. Maar na
tuurlijk moet het publiek uiteinde-
lijk over ons zijn oordeel vellen, zij
.hhebben het laatste woord".
En daarmee snijdt Charles Levi-
4^son een heel belangrijk punt aan.
Super Channel is immers een com-
merciële zender en daarom voor
zijn succes volledig afhankelijk
van de waardering van de kijkers.
Wanneer zij niet geïnteresseerd
zijn, dan blijven ook de adverteer-
Iders weg. Momenteel wordt Super
Channel nog grotendeels bekos
tigd door aandeelhouders, maar in
de toekomst moet deze zender ge
heel uit reclame-opbrengsten be
taald worden. „Wanneer we winst
gevend zullen draaien kan ik niet
precies inschatten, ik verwacht
niet eerder dan over vijf jaar", zegt
Levison na enig aandringen.
<4door
Renate van Iperen
Tien procent van de totale zend
tijd van Super Channel is gereser-
veerd voor reclame. „Het gaat om
Izes minuten reclame per uur, die in
twee of drie korte onderbrekingen
uitgezonden zullen worden. In
principe tussen twee programma's
in en een enkele keer ook tijdens
een programma. Maar altijd zo dat
het de kijker niet irriteert, dus niet
op de Amerikaanse manier", zegt
Levison.
Het nieuwe Super Channel mikt
op een pubhek tot ongeveer 45 jaar
oud. Levison: „Mensen die ouder
I zijn willen we natuurlijk ook graag
I als kijker, maar uit onderzoek is
gebleken dat zij het Engels vaak
niet zo goed beheersen". Kennis
van deze taal is voor het volgen van
de uitzending onontbeerlijk, want
de programma's van Super Chan
nel zullen in geen enkel land van
ondertitels worden voorzien.
De satellietzender Europa TV,
een initiatief van de publieke om
roep in vijf Europese landen, werkt
wel in meer talen. Levison: „Het is
een heel waardevol en opwindend
concept, maar tegelijkertijd ook
heel moeilijk. Ik vrees dat het uit
eindelijk te ambitieus zal blijken te
zijn. Wij willen speciaal die men
sen bedienen, die belangstelling
hebben voor de Engelse taal. Velen
zullen naar ons kijken om hun En
gels op te schroeven".
Het programma van Super Chan
nel zal een combinatie zijn van in
formatie en verstrooiing. Volgens
Levison is het schema zo opge
steld, dat mensen, die voorname
lijk afkomen op ontspanning, ook
wat informatie meepikken. Tien
uur van de zendtijd bestaat uit Mu
sic Box-programma's, die gepro
grammeerd staan op tijdstippen
waarop de doelgroep de beste gele
genheid heeft om te kijken: laat in
de middag en vroeg in de ochtend.
Overigens geldt dit voor het gehele
schema van Super Channel. De
programma's zijn zodanig gerang
schikt, dat de doelgroep ze kan be
kijken. „Voor mensen, die overdag
thuis zijn hebben we dramaseries,
informatie over gezondheid, koken
en sport, documentaires en een
«kwis. 's Avonds bieden we ont
spanning voor het hele gezin".
Ambitie
Om tien uur 's avonds is het tijd
voor een halfuur durend nieuws
programma, dat speciaal voor Su
per Channel wordt gemaakt door
het Britse ITN (International Tele
vision News). „Het is de eerste keer
dat er geïnvesteerd wordt in een op
Europa gerichte nieuwsvoorzie
ning. Het programma zal voorna
melijk bedoeld zijn voor zaken
mensen en bevat naast financieel
nieuws ook informatie over Euro
pa, de wereld, sport en het weer.
We hebben de ambitie om met
meer nieuwsuitzendingen te ko
men als ons budget dat toelaat", al
dus Charles Levison.
Super Channel heeft tevens
plannen voor het produceren van
ontbijttelevisie. Ook dit program
ma moet gericht zijn op een breed
Europees publiek. Het is daarom
niet mogelijk de in Engeland goed
bekeken ontbijtprogramma's van
BBC of ITV over te nemen.
Moet Super Channel beschouwd
worden als een concurrent van Sky
Channel, de commerciële satelliet
zender van Patrick Cox? „Nee
hoor, Sky Channel en wij kunnen
samen groeien, er is zelfs ruimte
voor meerdere satellietzenders.
Bijvoorbeeld in de Franse en Duit
se taal", meent Levison.
Naar zfjn overtuiging kan het
niet liggen aan een gebrek aan geld
bij de adverteerders. „Er is in be
ginsel nog veel geld aanwezig op
de markt van pan-Europese adver
teerders. Twee jaar geleden gaven
zij nog maar tien miljoen gulden
uit. Ik verwacht dat dat bedrag vol
gend jaar bijna zal zijn vertienvou
digd".
Voor de aftrap van Nederland-
Polen zong de Zangeres zonder
Naam (maar met stem als klok)
op de middenstip van het Olym
pisch Stadion, onder een para
plu, met orkestbegeleiding, een
paar schone liederen als 'Meeee-
xiii-koooo!', waarvan Jan Boer
stoel, wiens songteksten meer
woorden bevatten in een door
gaans verrassender volgorde,
zegt dat zij net zo goed
Vuiuiuiuil-niiiis-baaaakkkk!
zou kunnen zingen, omdat dit
aan de meezingbaarheid geen af
breuk zou doen, en aan de tekst
al helemaal niet. Alhoewel ik mij
dat afvraag, wil ik hier verder
geen punt van maken maar wij
zen op dat ene woordje 'orkest
begeleiding'. Was er dan een or
kest? Ja, dat wel, het fanfareor
kest van Philips Eindhoven,
maar dat stond er alleen maar
voor de volksliederen en de sa-
beldans van Chatsjatoerian. Het
orkest dat Mexico speelde zat op
een band die werd afgespeeld, en
de Zangeres zonder Naam zong
met de muziek mee. Met andere
woorden: de muziek was inge
blikt, haar stem was 'live'. Ze
'pleebekte' niet. Een compromis
dus tussen echt en onecht, tus
sen 'live' en niet 'live'...
Nu een ander geval, net zoiets,
maar toch verschillend van het
voorgaande. Ivo Niehe is bezig
met zijn talkshow. Tevoren heeft
hij al aangekondigd, dat de kans
er in zit dat hij straks een ge
sprekje met maestro Vladimir
Horowitz kan voeren, die bezig is
aan een repetitie in het Concert
gebouw. Wij zijn benieuwd! Ho
rowitz is tenslotte een wispeltu
rig man, hij is niet zo bijster ge
charmeerd van interviewers,
maar aan de andere kant is hij
ook weer niet wars van enige pu
bliciteit. Hij moet wel goed ge
luimd zijn, dat is zeker, en Ivo
moet natuurlijk het geluk heb
ben dat Vladimir ophoudt met
repeteren op een moment dat Ivo
nog met zijn programma bezig is.
Maar zie, het geluk is met ons (en
ook met Ivo natuurlijk), want net
tussen twee items door krijgen
we verbinding met het Concert
gebouw, waar Horowitz in de
gang bereid blijkt enige vragen
van Ivo te beantwoorden, die de
ze in de uitzending via een moni
tor in de gang van het Concertge
bouw aan de beroemde klavier-
leeuw stelt. Er ontwikkelt zich
een overigens weinig zeggend
gesprekje, waarbij Ivo Niehe een
paar keer op zijn spiekbriefje
kijkt om te weten wat ook alweer
zijn volgende vraag was.
Ik moet zeggen dat ik daar niet
zonder bewondering naar heb
zitten kijken. Want als lid van de
Firma List Bedrog was Ivo
Niehe op dat eigenste moment
niet bezig Horowitz te intervie
wen, maar bezig de vragen in te
spreken die diezelfde middag
door een medewerkster van zijn
programma in het Concertge
bouw aan Horowitz waren ge
steld. Ivo Niehe had, zoals we
hebben kunnen zien, met een
ruiker bloemen op Schiphol ge
staan om de meester gunstig te
stemmen. Horowitz had die bloe
men niet geweigerd, zoals afgun
stige persmuskieten hadden ge
meld, maar met de woorden:
'Dank u, ik zal ze aan mijn vrouw
geven' integendeel dankbaar
aanvaard (althans, dat vertelde
mij iemand van de Ivo Niehe-
redactie, dus dan zal dat zeker
waar .zijn). Maar op een verzoek
om hem tijdens zijn ontbijt in het
Amstel Hotel te mogen intervie
wen was de volgende ochtend,
vrijdagochtend, afwijzend be
schikt. Een lid van de redactie
was toen naar het Concertge
bouw gegaan en had van de
Amerikaanse manager van Horo
witz toestemming gekregen hem
in de gang na de repetitie enige
vragen te stellen. Dat deed zij
buiten beeld. Om 7 uur vrijdag
avond kwam de beeldband bij de
NOS binnen, tegen half 8 was de
ze in het theater vanwaar de Ivo
Niehe show werd uitgezonden,
na de generale repetitie heeft Ivo
Niehe daar de band bekeken, en
in de uitzending heeft hij dus
nog eens de vragen gesteld die in
werkelijkheid door zijn mede
werkster waren gesteld. 'Ape
trots' was men op de redactie,
dat hij dit in zo korte tijd toch zo
naadloos onder de knie had we
ten te krijgen, want er was na
tuurlijk wel wat goede timing
voor nodig!
Het was, zei men mij, een men
geling van 'live' en niet 'live',
maar de meeste vragen had Ivo
zelf bedacht, dus wat dat be
treft... Toch blijft het natuurlijk
een operatie van de Firma List
Bedrog. Het was te ingewikkeld
om het de kijkers precies uit te
leggen... Maar als het voor dr.
Lou de Jong niet te ingewikkeld
was om in Ivo Niehes program
ma de zaak-Rost van Tonningen
uit te leggen, moet het ook moge
lijk zijn geweest in een lange zin
die manipulatie van Horowitz uit
te leggen. Lijkt mij. De stunt was
ook zonder List Bedrog toch al
groot genoeg? Stefan Felsenthal
van de NOS, die een exclusief in
terview met Horowitz had dat
zondagmiddag werd uitgezon
den, was tenminste razend, voor
al ook omdat Ivo Niehe het deed
voorkomen alsof hij 'het' inter
view met Horowitz had en de
NOS alleen maar een portret van
de meester. Hij wist wel beter!,
zei Felsenthal, die beloofde Ivo
Niehe de eerste de beste keer dat
hij hem tegenkwam een knietje
op een pijnlijke plaats te zullen
geven. De pijnlijkste plaats die ik
in dit geval kan bedenken, is de
gang in het Concertgebouw,
NICO SCHEEPMAKER
VLISSINGEN - Een jaar of
twee geleden had de zangeres
Conny Vandenbos een ont
moeting met de actrice Carry
Tefsen. „We hebben een keer
samengewerkt", vertelt de zan
geres die inmiddels 25 jaar in
het vak zit, maar wier leeftijd
(48) niet aan haar voorkomen
valt af te lezen. „Dat is ons ui
termate goed bevallen. We von
den dat onze stemmen goed bij
elkaar kleurden en besloten
daar nog eens een vervolg aan
te geven". Dat idee kreeg ge
stalte in de nieuwe, muzikale
bewerking van het toneelstuk
'Boefje' (naar het gelijknamige
boek uit 1905 van M. J. Brusse),
waarvan het Nederlands
Volkstoneel (voorheen Nooy's
Volkstheater) dit seizoen zo'n
130 voorstellingen in het land
geeft. Bovendien zingen beide
dames, die in leeftijd niet veel
voor elkaar onder doen, een
duet op de nieuwste elpee van
Conny, die naar verwachting
begin volgend jaar in de win
kels zal liggen.
Na uitstapjes naar Ted de Braak en
de André van Duin Revue, waarbij
ook scènetjes gespeeld werden, is
dit de eerste keer dat Conny echt
acteert. „Maar in een liedje sta je
eigenlijk ook een klein toneelstuk
je te spelen en dit gaat dan iets ver
der", zegt ze laconiek. „Ik heb mij
hier altijd erg toe aangetrokken ge
voeld en vind het leuk dat 't er bij
het Volkstoneel van gekomen is. Ik
heb mij erg opengesteld tegenover
de regisseur en daar dingen aan
toegevoegd die ik zelf voel of denk.
Met alle openheid om te horen te
krijgen, nou, doe dat maar niet of
dat maar wel".
Conny Vandenbos als Floddermadam (links) en Carry Tefsen rechtsin 'Boefje
door
Frans Doeleman
Een 'karakter' vindt Conny Van
denbos een wat te groot woord
voor de Floddermadam die zij op
de planken zet: „Het is een type. Ik
speel de buurvrouw van de moeder
van Boefje. Beide vrouwen hebben
een zoontje dat nogal eens met de
politie in aanraking komt. Hoewel
beide kinderen hier evenveel
schuld aan hebben, verwijten de
moeders elkaar dat de ene jongen
de dupe is van de andere. Die Flod
dermadam speelt dat wat gemener
dan de moeder van Boefje. Het is
ook een wat gehaaider, opvallen
der type, niet echt een hoerenrol,
maar er wordt wel regelmatig geïn
sinueerd, dat zij het met haar rela
ties niet zo nauw neemt. Daardoor
heeft zij het ook wat beter dan de
rest van de buurt. Het stuk speelt
zich namelijk af in hopeloze ar
moede".
Verbouwereerd
„Het is wel leuk dat ik een rol
speel die de mensen toch niet zo
verwachten, een vrij ordinaire da
me die nogal schreeuwerig tekeer
gaat en een beetje plat praat. Bij
het Volkstoneel hadden ze mij aan
vankelijk een dame met een wat
chiquere uitstraling toebedacht,
maar ik voelde mij gelijk het meest
tot dit wat eigenaardige type aan
getrokken. Laatst zat mijn platen-
producer in de zaal en die is mij
natuurlijk zingend en 'normaal' ge
wend. Hij zei: ik was echt verbou
wereerd toen je zo tekeer ging".
Conny vindt dat het samenwer
ken in een groep met verschillende
soorten mensen een aparte beko
ring heeft: „Bovendien is er vanaf
het begin een sfeer geweest van we
gaan er met z'n allen alles aan doen
om 'Boefje' tot een succes te ma
ken. Dat is belangrijk, want het is
een vrije produktie. Vrijwel overal
zijn de zalen uitverkocht. Het stuk
is een beetje uit de al te sentimen
tele hoek getrokken, waardoor er
heel wat lach in zit, maar toch ook
voldoende sentiment. Dat wordt
door het publiek als positief erva
ren. Aan het eind van de voorstel
ling is men zo enthousiast, dat en
kele seconden nadat het slotlied is
ingezet de hele zaal opstaat en
meeklapt. Dat vind ik de voor
naamste recensie".
Conny Vandenbos heeft de rol in
'Boefje' bewust geaccepteerd om
voor zichzelf uit te maken of zij
verder wilde in deze richting. „Als
ik daar mogelijkheden toe heb, wil
ik dit wel meer doen", is haar con
clusie. Maar ze blijft in de eerste
plaats zangeres en op het ogenblik
wordt de laatste hand gelegd aan
een nieuwe lp, waarvan de single
'Wat is nou geluk' een voorloper is.
Teksten werden geschreven door
Rob Chrispijn, Jan Simon Minke-
ma. Ivo de Wijs en Conny zelf, ter
wijl Jurre Haanstra, tevens produ
cer, voor een groot deel van de mu
ziek zorgde. Van een haar door de
Amerikaanse zangeres en liedjes
schrijfster Janis Ian toegezonden
band met nieuw repertoire koos
Conny twee composities.
„Ik ben niet iemand die zingt
over, ja, ik noem dat altijd lullig
heid kent geen tijd. Ik wil wel er
gens over zingen. Het leven is een
mengeling van vrolijke momenten
en een tikkeltje melancholie. Zo
voel ik het en dat draag ik onver
mijdelijk uit in mijn liedjes. Voor
een van de stukken op de nieuwe
elpee heb ik Carry uitgenodigd om
een duet met mij te zingen, ge
schreven door Ivo de Wijs. Het is
een lied met een hele dikke kni
poog dat zich daar uitstekend voor
leent. Heel gezellig om met z'n
tweeën te doen, ik stel mij daar
veel van voor".
Noeste arbeid
De laatste tijd schrijft Conny ook
zelf teksten: „Ik had wel veel
ideeën, maar ik dacht altijd dat ik
die niet zelf kon uitwerken, of dat
ik daar geen tijd voor had. Toen zei
Herman Pieter de Boer een keer:
'Dacht je dat het mij zo gemakke
lijk afgaat? Het is een kwestie van
twee goeie zinnen die je invallen en
de rest is noeste arbeid'. Dat heeft
mij aan het denken gezet, dan
moest ik er ook maar eens voor
gaan zitten".
Toen Conny 12, 13 jaar was, had
ze al plezier in zingen: „Ik had geen
visioenen van ik word een gevierde
zangeres of zo, maar ik wilde er wel
verder mee. In het begin zong ik
alles wat los en vast zat, in allerlei
talen, chansons en cabaret. Ik
vindt dat nog steeds een periode
waarin ik ongelooflijk veel geleerd
heb", 't Is genoeg' zong ze tijdens
het Eurovisiesongfestival en dat
opende de deur naar liedjes in de
sfeer van 'Ik ben gelukkig zonder
jou', haar eerste grote platensuc-
„Ik heb altijd geprobeerd in lied
jes wat te zeggen, iets van emoties
over te brengen waar mensen zich
in kunnen herkennen. Dat is voor
mij eigenlijk een soort basis ge
weest. Daarnaast moet het taalge
bruik niet hoogdravend, maar wel
van een behoorlijke kwaliteit zijn.
Ik heb op een gegeven moment be
wust gekozen om mij op Neder
land te concentreren, met een re
pertoire dat toegankelijk is voor
een Nederlands publiek. Dat heeft
zijn vruchten afgeworpen. Binnen
de mogelijkheden van de combina
tie van mens en artiest mag ik niet
ontevreden zijn. Ik heb ook steeds
kansen gekregen om, zoals nu
weer met 'Boefje', andere dingen te
doen".
Beperkingen
,,'t Is natuurlijk toch een klein
land. Tja, dan had ik naar Amerika
moeten gaan of twintig jaar gele
den een kamertje in Parijs moeten
nemen misschien. Maar dat heb ik
niet gedaan en dat kon ook niet,
want ik had twee kinderen om mij
heen lopen. Ieder mens leeft met
een aantal beperkingen en ik vind
dat ik blij mag zijn met de dingen
die mij in Nederland overkomen
zijn. Daar ben ik beslist niet rou
wig om".
Conny Vandenbos heeft nog al
tijd een jeugdige uitstraling: „Ik
doe er geen extra moeite voor.
Voor mijn vak en vooral voor mijn
stem leef ik zo gezond mogelijk.
Dat is de reden dat ik gestopt ben
met roken, dat ik niet abnormaal
veel drink, waarom ik vind dat ik
zoveel uur per nacht moet slapen
en, als ik een drukke periode heb,
probeer ik zoveel mogelijk mo
menten van ontspanning in te las
sen. En ik vind het prettig om mij
goed te verzorgen, dat hoort bij
mijn vak. Wat kleding betreft heb
ik altijd een vrij progressieve
smaak gehad. Maar achter mij is
een jongere generatie gekomen die
er veel meer bizar uitziet dan ik
ooit heb gedaan".
„Ik houd van kleding, ben heel
modebewust. Ik koop altijd Parijse
bladen en ga zo nu en dan naar Pa
rijs toe. Dat heb ik altijd aange
naam gevonden en ik vind het on
zin, dat wanneer je op een gegeven
moment de veertig bent gepas
seerd, je ineens bepaalde dingen
niet meer zou kunnen dragen. Ik
denk dat ik die nog draag als ik
tachtig ben. Ik heb natuurlijk ook
een vak waarin alles eigenlijk wel
kan. Daarom heb ik het ook geko
zen, denk ik, daarom ben ik geen
secretaresse gebleven".
Concert door Max van Egmond, ba
riton en Vaughan Schlepp, Hammer-
flügel met "Drei Gesange des Harf-
ners" op tekst van Goethe en
"Schwanengesang" op tekst van
Rellstab, Heine en Seidl, muziek van
Franz Schubert. Gehoord op 28 nov.
in de Kapelzaal.
LEIDEN - Een prachtig ge
vlamd houten Broadwood Ham-
merflügel stond ons bij binnen
komst op te wachten. Over dit in
strument uit 1830 en zijn moge
lijkheden vertelde pianist Vaug
han Schlepp iets, nadat het con
cert geopend was met "Drei Ge-
saringe des Harfners". Zowel het
instrument met zijn soms om
floerste klank als Vaughan
Schlepp hadden een onmisken
baar aandeel in deze schitteren
de liederenvoordracht. Was Max
van Egmond degene die de tekst
'uitsprak' en voordroeg, zingen
deden zowel de zanger als de pia
nist; zangkunst getransponeerd
naar het klavier.
De liederen van Schubert roe
pen bij mij beelden en taferelen
op. Het zijn geschilderde voor
stellingen. Reeds bij de eerste
akkoorden zet de pianist een de
cor neer in karakteristieke tin
ten. Door de hele (oneigenlijke)
cyclus "Schwanengesang" heen
speelt het verlies van de geliefde
een grote rol. Op een enkel hoop
vol of monter lied na roept dit
onderwerp slechts sombere, ne
velige achtergronden op. Na de
ze introducerende pianoklanken
verhaalt de zanger van al die
pijnlijke momenten van af
scheid, van smachtend verlan
gen, maar ook van momenten,
waarop de wereld er weer wat
zonniger uitziet. Max van Eg
mond is een meester in het schil
deren van alle nuances die door
Schubert zijn getoonzet. Won
derbaarlijk hoe de muziek toch
die onpoëtische, hoogdravende
teksten van Rellstab nog geniet
baar kan maken. In alle lagen
van de muziek vind je de tekst
weerspiegeld. Soms bootst de
piano in zijn begeleiding haast
letterlijk geluiden uit de natuur
na zoals het ruisen van bomen en
beekjes (Frühlingssehnsucht) en
het komen opzetten van de vloed
(Am Meer). Maar sterker nog
geeft hij de innerlijke gemoeds
toestand weer, de snel wisselen
de stemmingen en de overpein
zingen. Dit alles tovert Max van
Egmond ons voor. Je ziet het
voor je ogen gebeuren. Door een
geweldige beheersing niet alleen
van zijn zangkunst, maar ook
van zijn voordrachtskunst, die
zich openbaart in zijn zeer ex
pressief gezicht en zijn zeer sub
tiele motoriek. Hij verstaat de
kunst de toehoorders er met hart
en ziel bij te betrekken.
Door aanhoudend en langdu
rig applaus wist het publiek uit
de overvolle Kapelzaal nog twee
toegiften los te krijgen.
MONICA SCHIKS.
