Theaterproject vorm Leids amateur - toneel pakt uit PODIUMBLIK Rozijn terug met HootenannyV Eric van Ingen neemt afscheid van toneel 'DINSDAG 25 NOVEMBER 1986 KUNST PAGINA 21 Redactie Pieter C. Rosier LEIDEN - Een reeks toneelvoor stellingen en één popconcert deze week in de Leidse theaters. Eshuijs Popmuziek in het theater, het lijkt een nieuwe trend. Margriet Eshuijs bijvoorbeeld trekt op het ogenblik met haar band langs een aantal Nederlandse schouw burgzalen. Ze doet donderdag avond de Leidse Schouwburg g.an en heeft redenen om daar content mee te zijn. 'Want', zegt ze in een onlangs in deze krant afgedrukt interview, 'ik kan House for Sale nu eindelijk live spelen zoals het dertien jaar gele den op de plaat is gezet; in een theater klinkt een vleugel echt als een vleugel en dat heeft het num mer eigenlijk nodig'. Margriet Eshuijs vindt ook dat de visuele kant van de muziek mede onder invloed van de vele videoclips be langrijk is geworden. Vandaar dat er voor dit theatergerichte popprogramma een decor is be dacht, het repertoire in een ande re volgorde is gezet en een plan voor de belichting is gemaakt. Margriet Eshuijs: 'Voor het thea terprogramma gebruik ik alles wat ik in de loop der jaren heb gedaan. Ik kan er veel in kwijt en die diversiteit is misschien nog het leukste van deze vorm van op treden. Voor de pauze bijvoor beeld spelen alle nummers zich af in een stad na zonsondergang. Ik bleek een heleboel liedjes te heb ben die zich in een dergelijk sfeertje afspelen. Het is leuk die bij elkaar te zetten'. Vroeger De Haagse Comedie bestaat nog. Dus kan men Pinters 'Vroe ger' zoals die door dit gezelschap in produktie is opgenomen vrij dagavond nog zien in het theater aan de Oude Vest. Een aan het begin van dit seizoen uitgebrach te produktie die zich naar de me ning van één van onze recensen ten nog het beste laat karakteri seren als zijnde van een deftige saaiheid. Van enige handeling op het toneel is bijna geen sprake. De spelers zitten vrijwel voortdu rend op een soort modieuze lig banken en zoeken al converse rend een houvast in toneelmatige poses; een sigaret en een drankje willen daarbij nog wel eens uit komst bieden. Het gaat om drie personages, die elkaar hun herin neringen aan 'vroeger' vertellen. De conversatie vol wederzijdse herinneringen levert weinig be trouwbare informatie op, zodat de toeschouwers met meer vraag tekens naar huis worden ge stuurd dan waarmee ze waren gekomen. Aanleiding tot het op halen van alle herinneringen vormt de komst van AnnafMar- jon Brandsma), die het echtpaar Kate en Deeley(Rick Nicolet en Guido de Moor) bezoekt. Anna is de vroegere huisgenoot van Kate beiden hebben twintig jaar gele den in Londen samengewoond. En Deeley lijkt Anna toentertijd ook gekend te hebben, althans wel eens ontmoet te hebben. Hier begint voor de toeschouwer al het speculeren. Pinter-liefhebbers zullen over al deze bezwaren wel licht heenstappen en de voorstel ling willen zien. Hootenanny! De schouwburg week begint overigens morgenavond met de herhaling van een opmerkelijke voorstelling: Hootenanny! door Theater Rozijn. Opmerkelijk, om dat de voorstelling dankzij de in zet van een aantal 'randgroep jongeren' tot stand is gekomen. De bezetting van Hootenanny! welke voorstelling vorig seizoen ook al in Leiden te zien was, be staat uit twaalf spelers in de leef Een aantal medewerkers van Theater Rozijn voor de repeti tieruimte in Oosterbeek: v.lai.r. Kiki Maters, Margot v.d. Lee, Bart Reijnders en re gisseur The i je T wijnstra. (foto GPD) ARNHEM/LEIDEN - Jeugd theater Rozijn begon bijna drie jaar geleden in Oosterbeek met de voorbereidingen voor een project dat voornamelijk be stemd was voor zogenaamde 'kansarme' jongeren, een "Soort theateropleiding waarvoor geen diploma's vereist waren. Dat re sulteerde in een swingende mu zikale voorstelling, die niet in de eerste plaats opvalt door perfec tie, maar door de aanstekelijke spontaniteit. Problemen waar de jeugd in deze tijd mee worstelt, worden op realistische en soms aangrijpende wijze tegen het licht gehouden. Het project heeft vanaf het prille begin morele steun gekregen van instellingen als JAC en RIAGG. Een project dat zou uitmonden in de voor stelling 'Hootenanny!' die mor genavond (opnieuw) in de Leidse Schouwburg is te zien. Toch rea geerde de overheid terughou dend en kon de produktie pas op het laatste nippertje financieel gered worden. De twaalf uitvoerende arties ten (nu in de leeftijd van 17 tot 21 jaar) ontvangen een werkloos heidsuitkering en krijgen niets extra voor de voorstellingen in het land. Dat geldt ook voor het groepje. In 1974-richtte regisseur Theije Twijnstra Theater Rozijn op. Hij maakte tien jaar toneel voor ba sis- en voortgezet onderwijs, waarbij de kinderen zelf een steeds grotere rol gingen spelen. Daar vloeide het idee van een grootschalige produktie, waarin jongeren zelf zouden spelen en ideeën naar voren zouden bren gen door middel van toneel, mu ziek, zang en dans uit voort. Want, zo vroeg Theije (inmiddels 37) zich af, „in hoeverre beant woordt onze invulling van het kind-zijn nog aan de werkelijk heid? Laat ze het zelf doen. Daar bij dachten wij met name aan jongeren die op de een of andere manier uit de boot waren geval len. Wij zagen daarin een vorm van onaangepastheid, van pro test, een bepaalde energie die geen uitweg kon vinden in de be staande systemen. Voor ons had dat iets authentieks, onaange roerd, ongevormde energie die onbeantwoord bleef. Een soort roepende in de woestijn". De diepere intentie van dit pro ject komt op emotionele wijze tot uitdrukking in Kiki Maters (20). In de voorstelling, die uit ver schillende losse scènes bestaat, speelt zij de solo 'Uitverkoop', waarin opstandig het vernede rende en schrijnende lot van een heroïnehoertje wordt neergezet, dat haar hypocriete klanten lokt door haar prijs steeds verder te verlagen. Pas in de loop van het gesprek in de repetitieruimte van Theater Rozijn - rond de ta fel zitten, naast Kiki, regisseur Twijnstra, Bart Reijnders (20) en Margot van der Lee (19) - durft zij er voor het eerst tegenover de buitenwereld gewag van te ma ken: „Het stuk dat Theije ge schreven heeft, heeft wel dege lijk met mij te maken, met wat ik allemaal heb meegemaakt voor dat ik bij Rozijn kwam. Ik speel het stuk op eigen ervaring. Toen ik hier kwam, was ik nog ver slaafd". Ze vertelt het gespannen en met vochtige ogen, nadat ze aan vankelijk omzichtig had verzwe gen waarom haar inbreng in de beginfase van het project niet al tijd weerklank vond: „Ik kon het nog niet zo goed vinden met an dere mensen. Er waren vaak ru zies en dan was het rot Kiki en zo. Ik was in die tijd alleen maar voor mijzelf bezig". In septem ber 1984 werd begonnen met de opleiding van de jongeren en in december was, ten aanzien van Kiki, de maat vol. Theije: „Als groep konden wij haar gedrag niet meer plaatsen. In een ge sprek kwamen we toen pas ach ter het verhaal van haar versla ving. Als we dat van te voren hadden geweten, hadden we haar er niet bijgehaald". „Die verantwoordelijkheid had ik toen niet kunnen nemen en bovendien zou het andere jon geren en vooral veel ouders heb ben afgeschrokken. Maar toen we na drie maanden met die in formatie geconfronteerd werden, zag ik het als een morele plicht - ook gezien het feit hoe haar moe der voor haar vocht om door te zetten - dit project te gebruiken als middel om haar van haar ver slaving af te helpen". Kiki greep de strohalm en wierp de heroïnespuit ver van zich weg. Toch is het na twee jaar nog steeds een onderwerp dat ze met huivering benadert. Theije: „Kiki moet nu sterk genoeg zijn om het te vertellen. Het is eigen lijk een overwinning. Het is ge weldig wat door haar is gepres teerd. En door de groep die haar ondersteund en opgevangen heeft. Theater kent zoveel psy- chologisch-maatschappelijke factoren die je als middel kunt hanteren om iemands persoonlij ke verwerking aan te grijpen". Kiki: „Ik vind het nog steeds moeilijk om er over te beginnen, maar ik ben heel blij dat ik deze rol nu zo kan spelen. Ik vraag mij wel eens af op welk punt ik an ders aangeland zou zijn. De wil om met drugs te stoppen is er al tijd wel geweest, want ik wilde geen junkie zijn, maar er stond niets anders voor in de plaats. In het begin zag ik dat hier ook nog niet, tot er dingen kwamen die ik echt heel leuk vond en zij mij ook de kans daarvoor gaven". Theije: „Meteen na het gesprek zijn we begonnen met het procé dé en hebben we afgesproken: nu moet je ook gebruiken wat je hebt meegemaakt. Dat was een ontzettend harde weg voor haar om te gaan. Terwijl ze nog met afkicken bezig was, moest ze al voor publiek spelen over dit on derwerp. Met die achtergrond vond ik het vreselijk spannend, want voor hetzelfde geld kon zij in tranen uitbarsten". Begrip De groep wilde Kiki graag hel pen. Bart: „Achteraf is gebleken dat ik dat alleen kon door begrip te tonen en haar in haar waarde te laten". Margot had ervaringen gehad met een vriendin, bij wie dwang niets uithaalde: „Ik was bang dat iedereen aan Kiki zou gaan trekken, want ik dacht, het lukt haar alleen als ze het zelf echt wil". Theije: „Maar als je het op dat moment aan Kiki alleen had overgelaten, was het waar schijnlijk anders gelopen. De dwang mag niet maatschappelijk gericht zijn, maar juist op de per soon. Dat is misschien ook de fout van veel opvang die uitgaat van terugkeer in de maatschap pij, terwijl wij juist die ervarin gen, hoe vervelend ook, zagen als een positieve lading, een schat aan gegevens die je moet gebrui ken". Kiki, Margot en Bart behoor den tot de ruim 200 jongeren tus sen de 14 en 18 jaar uit het hele land die in de lente van 1984 rea geerden op de oproep van Ro zijn. Bart maakte de lom-mavo in Oss niet af. Hoewel de goede wil aanwezig was, vertoonde zijn rapport doorgaans veel overeen komsten met de toto. Voordat zijn gedrag aanleiding zou kun nen zijn om hem van school te verwijderen, hield Bart de eer aan zichzelf. Hij deed allerlei vrij willigerswerk, tot hij op de op roep stuitte: „Het is gewoon heel spannend om op een podium te staan en de mensen iets over te brengen". Margot uit Arnhem deed dat voorjaar eindexamen mavo en slaagde. „We gingen met school veel naar theater en dat sprak mij ontzettend aan. Ik bleef altijd plakken na een voorstelling, ik vond dat zo gaaf. Aanvankelijk was ik, zeg maar punk en zette mij af tegen dingen waar ik het niet mee eens was. Maar daar be reik je de mensen niet mee. Juist door te confronteren begrijpen de mensen je en daar is theater heel geschikt voor". Kiki, ook uit Arnhem, maakte geen enkele school af: „Ik wilde gewoon niet constant doen wat die leraren zeiden, zoals je vinger opsteken als je naar het toilet moest. Eerst zat ik op een school waar je echt als een nummer werd behandeld. Dan werd je naar de rector gestuurd en zei: ik moet van meneer die en die bij u komen. Oh, wie ben jij dan? Ze weten niet eens wie je bent. Ik had wel altijd belangstelling voor theater, maar de toneel school ligt zo ver van je af, dat je denkt, daar kom ik nooit op". Opleiding Na selectie en vier auditieda- gen bleven er 27 jonge mensen over die bereid waren negen maanden een dagopleiding van vijf dagen in de week te volgen. Er werd les gegeven (door gedi plomeerde docenten) in vakken als dans, dramatische expressie, zang, pantomime, bewegingsex pressie en poezie. Ook repetities van stukken namen veel tijd in beslag. De eerste voorstelling voor schouwburgdirecties was al na drie maanden. Vijf dagen achter elkaar tien voorstellingen. Ook om de jongeren een idee te geven dat het keihard werken is". Na het eerste jaar wilde Theije terugkeren naar het oorspronke lijke idee: wat willen de jongeren en wat gaèt er in hen om. In de zelfwerkzaamheidsperiode miste hij echter een bepaald overzicht van de situatie en besloot zelf teksten te gaan schrijven, op ba sis van het voorafgaande. Het re sultaat liet hij de inmiddels enigszins geslonken groep lezen en iedereen kon intekenen voor een rol die hem of haar aansprak. Vanaf dat moment werd er toe- geleefd naar de première in ja nuari van dit jaar in een afgela den Arnhemse Schouwburg. Inmiddels is het CJP op het project ingesprongen, wat de in druk wekt dat de voorstelling (waarin onderwerpen aan de or de komen als echtscheiding, zelf moord, homoseksualiteit, incest en het omgaan van een gehandi capte met seksualiteit) voorna melijk jongeren aanspreekt. Wel iswaar is het ritme van de jeugd duidelijk aanwezig, ook ouderen zullen veel herkenbaars tegenko- FRANS DOELEMAN tijd van 15 tot en met 20 jaar en uit een band van eveneens jonge ren. Door middel van negen scè nes wordt een verhaal verteld, dat het aanhoren zeker waard is. Vandaar elders op deze pagina meer over Theater Rozijn. Sexual Perversity Het Brandtheater brengt don derdagavond in het LAK 'Sexual Perversity in Chicago' uit, een stuk waarmee de Amerikaan Da vid Mamet als toneelschrijver in 1974 doorbrak. De voorstelling wordt op vrijdag- en zaterdag avond herhaald. Het stuk gaat over de manier waarop twee mannen- Bernie en Danny- met twee vrouwen -Deb bie en Joan- omgaan. De mannen praten slechts over seks en in hun gedachtenwereld lijkt ook niet veel meer om te gaan. In hun werkelijke relatie tot Debbie en Joan presteren ze echter niet zo veel. 'Sexual Perversity in Chica go' is opgebouwd uit korte frag- meneten, die verschillende fasen tut het leven van het viertal be lichten. Blauwe Zebra Voor de kinderen voert de thea tergroep De Blauwe Zebra zon dagmiddag 'De Blauwe Zebra' op, een komische 'avonturen- strip' over vriendschap, liefde en ontrouw, idealen en teleurstel ling, angst en dood. Een theater stuk, waarin muziek een centrale rol speelt en ook gebruik wordt gebruik van het schimmenspel. Aanvang 15.00 uur. Amateurtoneel Het (semi)amateurtoneel laat zich deze week ook niet onbe tuigd. Afgezien van een reeks voorstellingen van 'Casa' door Gruppo Trutto Dramatico in het Kaasmarktgebouw première za terdagavond) zijn er ook nieuwe produkties bij Litteris Sacrum ('Een blijde gebeurtenis' van Mrozek, zaterdagavond in de Leidse Schouwburg), het Leiden English Speaking Theatref'Barn stable' van James Saunders en 'The Dumb Waiter' van Harold Pinter, maandagavond 1 en dinsdagavond 2 december, even eens in de schouwburg) en bij het Leidse Motor('La Turista' van Sam Shephard, donderdag avond 4 december in het LAK). Een aantal van deze amateurto neelvoorstellingen worden elders op deze pagina belicht. Leerlingen van de balletschool van Lucette Bletz proberen zon dagmiddag a.s. hun beste beentje voor te zetten op het podium van de Leidse Schouwburg.Ze voeren een programma van klassiek en modem uit. Aanvang 15.30 uur. Deze en volgende week LEIDEN - Nog net voor pakjesavond amateurtoneel spelend Leiden deze en volgende week uit. Het Brand theater, Litteris Sacrum, het Leiden English Speaking Theatre (LEST) en Toneelgroep Motor bespelen dan de podia van de Leidse Schouwburg en het Leids Acade misch Kunstcentrum (LAK). De spits wordt donderdag a.s. door het Brandtheater in het LAK afgebeten. Het Brandthea ter, een nieuweling in Leiden die we gezien haar werkwijze en as piraties ook wel 'professioneel' kunnen noemen. De eigenzinni ge groep trok onlangs de aan dacht door haar eerste produktie af te gelasten. Hoofdrolspeler en kleinkunstcoryfee van weleer, Jaap van der Merwe, stapte op. Het Brandtheater haalde opge lucht adem en ging verder op de uitgestippelde weg. 'Sexual Per versity in Chicago' (1974) van de moderne Amerikaanse toneel schrijver Mamet, iemand met een reputatie in het 'Off-Off- Broadway-circuit', is daarvan het eerste resultaat. De titel is licht ironisch en staat niet voor pornografische standjes op de planken. Koos Terpstra, één van de regisseurs: "Op seksgebied gebeurt er eigen lijk niks. Het stuk gaat over twee relaties. Er wordt voortdurend over seks gepraat, men is er steeds mee bezig en het is ook de seks die alles verpest. In zekere zin is het een aaneenschakeling van clichés. Het zijn alleen wel clichés die waar zijn. Kijk om je heen en je ziet het. We gaan eht sec spelen, dicht op de tekst met weinig decor. We laten die twee relaties zien, dat is het." De zaterdag er na (29 novem ber) heeft in de Leidse Schouw burg de première plaats van 'Een Blije Gebeurtenis' van de Pool Slawomir Mrozek gespeeld door de Koninklijke Toneelvereni ging Litteris Sacrum. Litteris Sa crum, in de woorden van de re gisseur Hein Sneiders, "de Haag se Comedie van Leiden". 'Een t Blije Gebeurtenis' is als allegorie en parodie op het Oostbloksys- teem te zien, maar Hein Sneiders ziet er ook een algemenere strek king in: "Elke omverwerping van een tyrannie draagt de kiem van een nieuwe tyrannie in zich. De nieuwe tyrannie wordt op het toneel gesymboliseerd door een door het echtpaar verwekt monster". 'Een Blije Gebeurte nis' is een absurdistische kome die met een duidelijk politieke strekking. Personages zijn een grootvader, een gast, een echt paar en een baby/monster. Alles speelt zich af op een bed van vijf meter bij vijf meter. Een decor stuk dat uiteindelijk gerealiseerd is maar Litteris Sacrum vele hoofdbrekens heeft gekost. LEST lost maandagavond 1 december Litteris Sacrum af in de Schouwburg. Met altijd ver bluffend fraai Engels sprekende gezelschap speelt dan twee een- acters. 'Barnstable' van James Saunders en de vroege eenacter van Pinter (1959) 'The Dumb Waiter', in Nederland bekend als de Dienstlift. Nana Leigh debuterend als re gisseuse en verantwoordelijk voor de regie van 'Barnstable': 'Barnstable' speelt in een Engels landhuis waar een aantal perso nen met een onbekende dreiging van buitenaf te maken krijgen. Iedereen reageert op een bepaal de manier'op die dreiging. Angst is iets heel isolerends. Het zit in je hoofd. Het geïsoleerd zijn bin nen de verschillende relaties, het elkaar niet kunnen bereiken daar gaat het over. Het is geen realistisch stuk. Men reageert ook vreemd. Het huis stort zo ongeveer in en men reageert alsof men het niet op merkt". Het decor voor de beide eenacters wordt door Feng, de bekende bewoner van de Kaas markt (oude lagere school en nu repetitiecentrum) gemaakt. Wie nu de Kaasmarkt binnenloopt wordt getroffen door de nogal curieuse objecten van Feng. Dat maakt zeer nieuwsgierig naar het decor. Toneelgroep Motor is als laat ste van de vier op donderdag 4 december in het LAK te zien. Ook Motor is allengs een ver trouwde naam in Leiden gewor den. De groep heeft de afgelopen jaren een aantal sterke produk ties gemaakt. Net als in het geval van LEST wisselt de regie en de spelersgroep voortdurend. En net als in het geval van het Brandtheater slaagde Motor er in de vorige produktie kort voor de première te laten springen. Nu staat 'La Turista' van de Amerikaanse toneelschrijver Sam Shepard op het programma. Shepard is op het ogenblik in Amerika één van de interessant ste toneelschrijvers en verwierf bij een Europees publiek be kendheid door zijn scenario voor de film Paris Texas. 'La Turista' speelt opeenvolgend in een Me xicaanse en Amerikaanse hotel kamer. Het is een somwijlen bi zarre tekst waarin sterk het Ac cent op het komische ligt. Motor wil niet alleen de gekheid uit beelden maar méér. In haar in terpretatie heeft de groep Motor de afhankelijkheidsrelaties van de verschillende personages cen traal gesteld. Gekozen is voor een invoelende speelstijl. RADBOUD ENGBERSEN. a Vrouwen bezoeken fa Holland Festival 'i meer dan mannen 3 AMSTERDAM (ANP) De bezoe- ker aan de voorstellingen van het Holland Festival, dat jaarlijks in ju ni voornamelijk in Amsterdam wordt gehouden, wijkt op een aan tal punten af van de gemiddelde Nederlander. Dat heeft het bureau Intomart Qualitatief vastgesteld bij een onderzoek in opdracht van de organisatoren van het festival en het ministerie van economische Zaken. De resultaten van het on derzoek, dit jaar rond een reeks voorstellingen gehouden, zijn on langs in Amsterdam bekendge maakt. Vrouwen zijn met 54 procent be ter op het festival vertegenwoor- digd dan mannen (46 procent), j Drie kwart van de bezoekers vallen in de leeftijd van 25 tot 49 jaar. Jon geren zijn dus ondervertegenwoor digd. Van de bezoekers heeft 81 procent een opleiding op HBO ni veau of heeft academisch onder wijs achter de rug. Iedere bezoeker aan het Holland Festival geeft aan horecabezoek, overnachting en openbaar vervoer gemiddeld 17 gulden uit. Literaire prijzen Parijs (AFP) - De Franse prijs Mé- dicis voor de beste buitenlandse roman 1986 is maandag verleend aan de Amerikaanse auteur John Hawkes voor zijn boek 'Avonturen in de handel in huiden in Alaska'. De prijs voor het werk van een Franse auteur ging naar Pierre, Combescot voor zijn boek 'Les Fu- nérailles de La Sardine'. De prijs Fèmina buitenland 1986 door een jury bestaande uit vrou wen ging naar de Zweed Torgny Lindgren voor zijn roman Bethsa- be en de prijs voor een Frans werk naar de auteur René Belletto voor zijn roman 'De hel'. Actrice sterft op het toneel BALTIMORE (AFP) - De Ame rikaanse actrice Edith Webster (60) is in Baltimore op het to neel getroffen door een hartver lamming na het zingen van het laatste liedje, 'Praat alsjeblieft niet over mij na mijn dood'. Het publiek applaudisseerde enthousiast na de laatste akte van de komedie 'The Drun kard', waarin Webster een grootmoeder speelde, die haar laatste adem uitblies. Toen men de tragische waar heid had ontdekt en om hulp vroeg vatte het publiek het niet en verdubbelde zijn applaus. DEN HAAG (ANP) - De acteur Eric van Ingen, eind vorige maand 65 geworden, neemt dit seizoen af scheid van het toneel met de hoofdrol in 'De Storm' van Shakes peare. Dit heeft de Haagse Come die, waaraan hij de laatste 25 jaar is verbonden, meegedeeld. Guido de Moor, die de laatste drie jaar al een Shakespeare-stuk regisseerde, tekent ook nu voor de spelleiding. De première is op 23 december in de Koninklijke Schouwburg, waar al 25 voorstel lingen van 'De Storm' zijn gepro grammeerd. Buiten Den Haag zijn er één of meer voorzien in o.m. Utrecht en Amsterdam. In 'De Storm' is Van Ingen Pros- pero, de rechtmatige maar door zijn broer Antonio verdreven her tog van Milaan. Hij spoelt samen met zijn dochterje Miranda aan op een tropisch eiland. Na twaalf jaar roept hij een storm op. Deze heeft tot gevolg, dat op het eiland schip breukelingen aanspoelen, onder wie hoofdpersonen van het drama dat zich destijds afspeelde rond de val van Prospero. Jhr. Inayat Eduard van Ingen werd in Arnhem geboren. Hij ging in 1938 naar de Amsterdamse To neelschool en behaalde in 1941 het diploma. Na de Tweede Wereldoor log speelde hij bij het Residentie Toneel en het Rotterdams Toneel, was artistiek leider van toneelge zelschap Puck en is sinds 1961 vast verbonden aan het Haagse reper toire-gezelschap. Tot de belangrijke rollen die Eric van Ingen vertolkte in zijn begin periode behoren onder meer Mira- bell in 'Zo zijn onze manieren' van Congreve, Viscount Bolingbroke in 'Een glas water' van Scribe, Har- pagon in 'De Vrek' van Molière, Oberon in 'Een Midzomernachts- droom' van Shakespeare en Frede rick in 'Victoria' van Somerset Maugham. Tot zijn voornaamste rollen bij de Haagse Comedie in de afgelopen jaren worden gerekend Spooner in 'Niemandsland' van Pinter, Pantalone in 'Knecht van twee Meesters' van Goldoni, Cas- sius in 'Julius Caesar' van Shakes peare, Warenar in 'Warenar' van P.C. Hooft, Théramène in 'Phèdre' van Racine, waarvoor hij werd on derscheiden met de Arlecchino 1982-'83, en Aegus in 'Medea' van Euripides.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1986 | | pagina 21