Theaterproject vorm
Leids amateur -
toneel pakt uit
PODIUMBLIK
Rozijn terug
met
HootenannyV
Eric van Ingen neemt
afscheid van toneel
'DINSDAG 25 NOVEMBER 1986
KUNST
PAGINA 21
Redactie Pieter C. Rosier
LEIDEN - Een reeks toneelvoor
stellingen en één popconcert deze
week in de Leidse theaters.
Eshuijs
Popmuziek in het theater, het
lijkt een nieuwe trend. Margriet
Eshuijs bijvoorbeeld trekt op het
ogenblik met haar band langs
een aantal Nederlandse schouw
burgzalen. Ze doet donderdag
avond de Leidse Schouwburg
g.an en heeft redenen om daar
content mee te zijn. 'Want', zegt
ze in een onlangs in deze krant
afgedrukt interview, 'ik kan
House for Sale nu eindelijk live
spelen zoals het dertien jaar gele
den op de plaat is gezet; in een
theater klinkt een vleugel echt als
een vleugel en dat heeft het num
mer eigenlijk nodig'. Margriet
Eshuijs vindt ook dat de visuele
kant van de muziek mede onder
invloed van de vele videoclips be
langrijk is geworden. Vandaar
dat er voor dit theatergerichte
popprogramma een decor is be
dacht, het repertoire in een ande
re volgorde is gezet en een plan
voor de belichting is gemaakt.
Margriet Eshuijs: 'Voor het thea
terprogramma gebruik ik alles
wat ik in de loop der jaren heb
gedaan. Ik kan er veel in kwijt en
die diversiteit is misschien nog
het leukste van deze vorm van op
treden. Voor de pauze bijvoor
beeld spelen alle nummers zich af
in een stad na zonsondergang. Ik
bleek een heleboel liedjes te heb
ben die zich in een dergelijk
sfeertje afspelen. Het is leuk die
bij elkaar te zetten'.
Vroeger
De Haagse Comedie bestaat
nog. Dus kan men Pinters 'Vroe
ger' zoals die door dit gezelschap
in produktie is opgenomen vrij
dagavond nog zien in het theater
aan de Oude Vest. Een aan het
begin van dit seizoen uitgebrach
te produktie die zich naar de me
ning van één van onze recensen
ten nog het beste laat karakteri
seren als zijnde van een deftige
saaiheid. Van enige handeling
op het toneel is bijna geen sprake.
De spelers zitten vrijwel voortdu
rend op een soort modieuze lig
banken en zoeken al converse
rend een houvast in toneelmatige
poses; een sigaret en een drankje
willen daarbij nog wel eens uit
komst bieden. Het gaat om drie
personages, die elkaar hun herin
neringen aan 'vroeger' vertellen.
De conversatie vol wederzijdse
herinneringen levert weinig be
trouwbare informatie op, zodat
de toeschouwers met meer vraag
tekens naar huis worden ge
stuurd dan waarmee ze waren
gekomen. Aanleiding tot het op
halen van alle herinneringen
vormt de komst van AnnafMar-
jon Brandsma), die het echtpaar
Kate en Deeley(Rick Nicolet en
Guido de Moor) bezoekt. Anna is
de vroegere huisgenoot van Kate
beiden hebben twintig jaar gele
den in Londen samengewoond.
En Deeley lijkt Anna toentertijd
ook gekend te hebben, althans
wel eens ontmoet te hebben. Hier
begint voor de toeschouwer al het
speculeren. Pinter-liefhebbers
zullen over al deze bezwaren wel
licht heenstappen en de voorstel
ling willen zien.
Hootenanny!
De schouwburg week begint
overigens morgenavond met de
herhaling van een opmerkelijke
voorstelling: Hootenanny! door
Theater Rozijn. Opmerkelijk, om
dat de voorstelling dankzij de in
zet van een aantal 'randgroep
jongeren' tot stand is gekomen.
De bezetting van Hootenanny!
welke voorstelling vorig seizoen
ook al in Leiden te zien was, be
staat uit twaalf spelers in de leef
Een aantal medewerkers van
Theater Rozijn voor de repeti
tieruimte in Oosterbeek:
v.lai.r. Kiki Maters, Margot
v.d. Lee, Bart Reijnders en re
gisseur The i je T wijnstra.
(foto GPD)
ARNHEM/LEIDEN - Jeugd
theater Rozijn begon bijna drie
jaar geleden in Oosterbeek met
de voorbereidingen voor een
project dat voornamelijk be
stemd was voor zogenaamde
'kansarme' jongeren, een "Soort
theateropleiding waarvoor geen
diploma's vereist waren. Dat re
sulteerde in een swingende mu
zikale voorstelling, die niet in de
eerste plaats opvalt door perfec
tie, maar door de aanstekelijke
spontaniteit. Problemen waar de
jeugd in deze tijd mee worstelt,
worden op realistische en soms
aangrijpende wijze tegen het
licht gehouden. Het project heeft
vanaf het prille begin morele
steun gekregen van instellingen
als JAC en RIAGG. Een project
dat zou uitmonden in de voor
stelling 'Hootenanny!' die mor
genavond (opnieuw) in de Leidse
Schouwburg is te zien. Toch rea
geerde de overheid terughou
dend en kon de produktie pas op
het laatste nippertje financieel
gered worden.
De twaalf uitvoerende arties
ten (nu in de leeftijd van 17 tot 21
jaar) ontvangen een werkloos
heidsuitkering en krijgen niets
extra voor de voorstellingen in
het land. Dat geldt ook voor het
groepje.
In 1974-richtte regisseur Theije
Twijnstra Theater Rozijn op. Hij
maakte tien jaar toneel voor ba
sis- en voortgezet onderwijs,
waarbij de kinderen zelf een
steeds grotere rol gingen spelen.
Daar vloeide het idee van een
grootschalige produktie, waarin
jongeren zelf zouden spelen en
ideeën naar voren zouden bren
gen door middel van toneel, mu
ziek, zang en dans uit voort.
Want, zo vroeg Theije (inmiddels
37) zich af, „in hoeverre beant
woordt onze invulling van het
kind-zijn nog aan de werkelijk
heid? Laat ze het zelf doen. Daar
bij dachten wij met name aan
jongeren die op de een of andere
manier uit de boot waren geval
len. Wij zagen daarin een vorm
van onaangepastheid, van pro
test, een bepaalde energie die
geen uitweg kon vinden in de be
staande systemen. Voor ons had
dat iets authentieks, onaange
roerd, ongevormde energie die
onbeantwoord bleef. Een soort
roepende in de woestijn".
De diepere intentie van dit pro
ject komt op emotionele wijze tot
uitdrukking in Kiki Maters (20).
In de voorstelling, die uit ver
schillende losse scènes bestaat,
speelt zij de solo 'Uitverkoop',
waarin opstandig het vernede
rende en schrijnende lot van een
heroïnehoertje wordt neergezet,
dat haar hypocriete klanten lokt
door haar prijs steeds verder te
verlagen. Pas in de loop van het
gesprek in de repetitieruimte
van Theater Rozijn - rond de ta
fel zitten, naast Kiki, regisseur
Twijnstra, Bart Reijnders (20) en
Margot van der Lee (19) - durft
zij er voor het eerst tegenover de
buitenwereld gewag van te ma
ken: „Het stuk dat Theije ge
schreven heeft, heeft wel dege
lijk met mij te maken, met wat ik
allemaal heb meegemaakt voor
dat ik bij Rozijn kwam. Ik speel
het stuk op eigen ervaring. Toen
ik hier kwam, was ik nog ver
slaafd".
Ze vertelt het gespannen en
met vochtige ogen, nadat ze aan
vankelijk omzichtig had verzwe
gen waarom haar inbreng in de
beginfase van het project niet al
tijd weerklank vond: „Ik kon het
nog niet zo goed vinden met an
dere mensen. Er waren vaak ru
zies en dan was het rot Kiki en
zo. Ik was in die tijd alleen maar
voor mijzelf bezig". In septem
ber 1984 werd begonnen met de
opleiding van de jongeren en in
december was, ten aanzien van
Kiki, de maat vol. Theije: „Als
groep konden wij haar gedrag
niet meer plaatsen. In een ge
sprek kwamen we toen pas ach
ter het verhaal van haar versla
ving. Als we dat van te voren
hadden geweten, hadden we
haar er niet bijgehaald".
„Die verantwoordelijkheid
had ik toen niet kunnen nemen
en bovendien zou het andere jon
geren en vooral veel ouders heb
ben afgeschrokken. Maar toen
we na drie maanden met die in
formatie geconfronteerd werden,
zag ik het als een morele plicht -
ook gezien het feit hoe haar moe
der voor haar vocht om door te
zetten - dit project te gebruiken
als middel om haar van haar ver
slaving af te helpen".
Kiki greep de strohalm en
wierp de heroïnespuit ver van
zich weg. Toch is het na twee jaar
nog steeds een onderwerp dat ze
met huivering benadert. Theije:
„Kiki moet nu sterk genoeg zijn
om het te vertellen. Het is eigen
lijk een overwinning. Het is ge
weldig wat door haar is gepres
teerd. En door de groep die haar
ondersteund en opgevangen
heeft. Theater kent zoveel psy-
chologisch-maatschappelijke
factoren die je als middel kunt
hanteren om iemands persoonlij
ke verwerking aan te grijpen".
Kiki: „Ik vind het nog steeds
moeilijk om er over te beginnen,
maar ik ben heel blij dat ik deze
rol nu zo kan spelen. Ik vraag mij
wel eens af op welk punt ik an
ders aangeland zou zijn. De wil
om met drugs te stoppen is er al
tijd wel geweest, want ik wilde
geen junkie zijn, maar er stond
niets anders voor in de plaats. In
het begin zag ik dat hier ook nog
niet, tot er dingen kwamen die ik
echt heel leuk vond en zij mij
ook de kans daarvoor gaven".
Theije: „Meteen na het gesprek
zijn we begonnen met het procé
dé en hebben we afgesproken:
nu moet je ook gebruiken wat je
hebt meegemaakt. Dat was een
ontzettend harde weg voor haar
om te gaan. Terwijl ze nog met
afkicken bezig was, moest ze al
voor publiek spelen over dit on
derwerp. Met die achtergrond
vond ik het vreselijk spannend,
want voor hetzelfde geld kon zij
in tranen uitbarsten".
Begrip
De groep wilde Kiki graag hel
pen. Bart: „Achteraf is gebleken
dat ik dat alleen kon door begrip
te tonen en haar in haar waarde
te laten". Margot had ervaringen
gehad met een vriendin, bij wie
dwang niets uithaalde: „Ik was
bang dat iedereen aan Kiki zou
gaan trekken, want ik dacht, het
lukt haar alleen als ze het zelf
echt wil". Theije: „Maar als je het
op dat moment aan Kiki alleen
had overgelaten, was het waar
schijnlijk anders gelopen. De
dwang mag niet maatschappelijk
gericht zijn, maar juist op de per
soon. Dat is misschien ook de
fout van veel opvang die uitgaat
van terugkeer in de maatschap
pij, terwijl wij juist die ervarin
gen, hoe vervelend ook, zagen als
een positieve lading, een schat
aan gegevens die je moet gebrui
ken".
Kiki, Margot en Bart behoor
den tot de ruim 200 jongeren tus
sen de 14 en 18 jaar uit het hele
land die in de lente van 1984 rea
geerden op de oproep van Ro
zijn. Bart maakte de lom-mavo in
Oss niet af. Hoewel de goede wil
aanwezig was, vertoonde zijn
rapport doorgaans veel overeen
komsten met de toto. Voordat
zijn gedrag aanleiding zou kun
nen zijn om hem van school te
verwijderen, hield Bart de eer
aan zichzelf. Hij deed allerlei vrij
willigerswerk, tot hij op de op
roep stuitte: „Het is gewoon heel
spannend om op een podium te
staan en de mensen iets over te
brengen".
Margot uit Arnhem deed dat
voorjaar eindexamen mavo en
slaagde. „We gingen met school
veel naar theater en dat sprak mij
ontzettend aan. Ik bleef altijd
plakken na een voorstelling, ik
vond dat zo gaaf. Aanvankelijk
was ik, zeg maar punk en zette
mij af tegen dingen waar ik het
niet mee eens was. Maar daar be
reik je de mensen niet mee. Juist
door te confronteren begrijpen
de mensen je en daar is theater
heel geschikt voor".
Kiki, ook uit Arnhem, maakte
geen enkele school af: „Ik wilde
gewoon niet constant doen wat
die leraren zeiden, zoals je vinger
opsteken als je naar het toilet
moest. Eerst zat ik op een school
waar je echt als een nummer
werd behandeld. Dan werd je
naar de rector gestuurd en zei: ik
moet van meneer die en die bij u
komen. Oh, wie ben jij dan? Ze
weten niet eens wie je bent. Ik
had wel altijd belangstelling
voor theater, maar de toneel
school ligt zo ver van je af, dat je
denkt, daar kom ik nooit op".
Opleiding
Na selectie en vier auditieda-
gen bleven er 27 jonge mensen
over die bereid waren negen
maanden een dagopleiding van
vijf dagen in de week te volgen.
Er werd les gegeven (door gedi
plomeerde docenten) in vakken
als dans, dramatische expressie,
zang, pantomime, bewegingsex
pressie en poezie. Ook repetities
van stukken namen veel tijd in
beslag.
De eerste voorstelling voor
schouwburgdirecties was al na
drie maanden. Vijf dagen achter
elkaar tien voorstellingen. Ook
om de jongeren een idee te geven
dat het keihard werken is".
Na het eerste jaar wilde Theije
terugkeren naar het oorspronke
lijke idee: wat willen de jongeren
en wat gaèt er in hen om. In de
zelfwerkzaamheidsperiode miste
hij echter een bepaald overzicht
van de situatie en besloot zelf
teksten te gaan schrijven, op ba
sis van het voorafgaande. Het re
sultaat liet hij de inmiddels
enigszins geslonken groep lezen
en iedereen kon intekenen voor
een rol die hem of haar aansprak.
Vanaf dat moment werd er toe-
geleefd naar de première in ja
nuari van dit jaar in een afgela
den Arnhemse Schouwburg.
Inmiddels is het CJP op het
project ingesprongen, wat de in
druk wekt dat de voorstelling
(waarin onderwerpen aan de or
de komen als echtscheiding, zelf
moord, homoseksualiteit, incest
en het omgaan van een gehandi
capte met seksualiteit) voorna
melijk jongeren aanspreekt. Wel
iswaar is het ritme van de jeugd
duidelijk aanwezig, ook ouderen
zullen veel herkenbaars tegenko-
FRANS DOELEMAN
tijd van 15 tot en met 20 jaar en
uit een band van eveneens jonge
ren. Door middel van negen scè
nes wordt een verhaal verteld,
dat het aanhoren zeker waard is.
Vandaar elders op deze pagina
meer over Theater Rozijn.
Sexual Perversity
Het Brandtheater brengt don
derdagavond in het LAK 'Sexual
Perversity in Chicago' uit, een
stuk waarmee de Amerikaan Da
vid Mamet als toneelschrijver in
1974 doorbrak. De voorstelling
wordt op vrijdag- en zaterdag
avond herhaald.
Het stuk gaat over de manier
waarop twee mannen- Bernie en
Danny- met twee vrouwen -Deb
bie en Joan- omgaan. De mannen
praten slechts over seks en in hun
gedachtenwereld lijkt ook niet
veel meer om te gaan. In hun
werkelijke relatie tot Debbie en
Joan presteren ze echter niet zo
veel. 'Sexual Perversity in Chica
go' is opgebouwd uit korte frag-
meneten, die verschillende fasen
tut het leven van het viertal be
lichten.
Blauwe Zebra
Voor de kinderen voert de thea
tergroep De Blauwe Zebra zon
dagmiddag 'De Blauwe Zebra'
op, een komische 'avonturen-
strip' over vriendschap, liefde en
ontrouw, idealen en teleurstel
ling, angst en dood. Een theater
stuk, waarin muziek een centrale
rol speelt en ook gebruik wordt
gebruik van het schimmenspel.
Aanvang 15.00 uur.
Amateurtoneel
Het (semi)amateurtoneel laat
zich deze week ook niet onbe
tuigd. Afgezien van een reeks
voorstellingen van 'Casa' door
Gruppo Trutto Dramatico in het
Kaasmarktgebouw première za
terdagavond) zijn er ook nieuwe
produkties bij Litteris Sacrum
('Een blijde gebeurtenis' van
Mrozek, zaterdagavond in de
Leidse Schouwburg), het Leiden
English Speaking Theatref'Barn
stable' van James Saunders en
'The Dumb Waiter' van Harold
Pinter, maandagavond 1 en
dinsdagavond 2 december, even
eens in de schouwburg) en bij het
Leidse Motor('La Turista' van
Sam Shephard, donderdag
avond 4 december in het LAK).
Een aantal van deze amateurto
neelvoorstellingen worden elders
op deze pagina belicht.
Leerlingen van de balletschool
van Lucette Bletz proberen zon
dagmiddag a.s. hun beste beentje
voor te zetten op het podium van
de Leidse Schouwburg.Ze voeren
een programma van klassiek en
modem uit. Aanvang 15.30 uur.
Deze en volgende week
LEIDEN - Nog net voor pakjesavond amateurtoneel
spelend Leiden deze en volgende week uit. Het Brand
theater, Litteris Sacrum, het Leiden English Speaking
Theatre (LEST) en Toneelgroep Motor bespelen dan de
podia van de Leidse Schouwburg en het Leids Acade
misch Kunstcentrum (LAK).
De spits wordt donderdag a.s.
door het Brandtheater in het
LAK afgebeten. Het Brandthea
ter, een nieuweling in Leiden die
we gezien haar werkwijze en as
piraties ook wel 'professioneel'
kunnen noemen. De eigenzinni
ge groep trok onlangs de aan
dacht door haar eerste produktie
af te gelasten. Hoofdrolspeler en
kleinkunstcoryfee van weleer,
Jaap van der Merwe, stapte op.
Het Brandtheater haalde opge
lucht adem en ging verder op de
uitgestippelde weg. 'Sexual Per
versity in Chicago' (1974) van de
moderne Amerikaanse toneel
schrijver Mamet, iemand met
een reputatie in het 'Off-Off-
Broadway-circuit', is daarvan het
eerste resultaat.
De titel is licht ironisch en
staat niet voor pornografische
standjes op de planken. Koos
Terpstra, één van de regisseurs:
"Op seksgebied gebeurt er eigen
lijk niks. Het stuk gaat over twee
relaties. Er wordt voortdurend
over seks gepraat, men is er
steeds mee bezig en het is ook de
seks die alles verpest. In zekere
zin is het een aaneenschakeling
van clichés. Het zijn alleen wel
clichés die waar zijn. Kijk om je
heen en je ziet het. We gaan eht
sec spelen, dicht op de tekst met
weinig decor. We laten die twee
relaties zien, dat is het."
De zaterdag er na (29 novem
ber) heeft in de Leidse Schouw
burg de première plaats van 'Een
Blije Gebeurtenis' van de Pool
Slawomir Mrozek gespeeld door
de Koninklijke Toneelvereni
ging Litteris Sacrum. Litteris Sa
crum, in de woorden van de re
gisseur Hein Sneiders, "de Haag
se Comedie van Leiden". 'Een t
Blije Gebeurtenis' is als allegorie
en parodie op het Oostbloksys-
teem te zien, maar Hein Sneiders
ziet er ook een algemenere strek
king in: "Elke omverwerping
van een tyrannie draagt de kiem
van een nieuwe tyrannie in zich.
De nieuwe tyrannie wordt op
het toneel gesymboliseerd door
een door het echtpaar verwekt
monster". 'Een Blije Gebeurte
nis' is een absurdistische kome
die met een duidelijk politieke
strekking. Personages zijn een
grootvader, een gast, een echt
paar en een baby/monster. Alles
speelt zich af op een bed van vijf
meter bij vijf meter. Een decor
stuk dat uiteindelijk gerealiseerd
is maar Litteris Sacrum vele
hoofdbrekens heeft gekost.
LEST lost maandagavond 1
december Litteris Sacrum af in
de Schouwburg. Met altijd ver
bluffend fraai Engels sprekende
gezelschap speelt dan twee een-
acters. 'Barnstable' van James
Saunders en de vroege eenacter
van Pinter (1959) 'The Dumb
Waiter', in Nederland bekend als
de Dienstlift.
Nana Leigh debuterend als re
gisseuse en verantwoordelijk
voor de regie van 'Barnstable':
'Barnstable' speelt in een Engels
landhuis waar een aantal perso
nen met een onbekende dreiging
van buitenaf te maken krijgen.
Iedereen reageert op een bepaal
de manier'op die dreiging. Angst
is iets heel isolerends. Het zit in
je hoofd. Het geïsoleerd zijn bin
nen de verschillende relaties, het
elkaar niet kunnen bereiken daar
gaat het over.
Het is geen realistisch stuk.
Men reageert ook vreemd. Het
huis stort zo ongeveer in en men
reageert alsof men het niet op
merkt". Het decor voor de beide
eenacters wordt door Feng, de
bekende bewoner van de Kaas
markt (oude lagere school en nu
repetitiecentrum) gemaakt. Wie
nu de Kaasmarkt binnenloopt
wordt getroffen door de nogal
curieuse objecten van Feng. Dat
maakt zeer nieuwsgierig naar het
decor.
Toneelgroep Motor is als laat
ste van de vier op donderdag 4
december in het LAK te zien.
Ook Motor is allengs een ver
trouwde naam in Leiden gewor
den. De groep heeft de afgelopen
jaren een aantal sterke produk
ties gemaakt. Net als in het geval
van LEST wisselt de regie en de
spelersgroep voortdurend. En
net als in het geval van het
Brandtheater slaagde Motor er in
de vorige produktie kort voor de
première te laten springen.
Nu staat 'La Turista' van de
Amerikaanse toneelschrijver
Sam Shepard op het programma.
Shepard is op het ogenblik in
Amerika één van de interessant
ste toneelschrijvers en verwierf
bij een Europees publiek be
kendheid door zijn scenario voor
de film Paris Texas. 'La Turista'
speelt opeenvolgend in een Me
xicaanse en Amerikaanse hotel
kamer. Het is een somwijlen bi
zarre tekst waarin sterk het Ac
cent op het komische ligt. Motor
wil niet alleen de gekheid uit
beelden maar méér. In haar in
terpretatie heeft de groep Motor
de afhankelijkheidsrelaties van
de verschillende personages cen
traal gesteld. Gekozen is voor
een invoelende speelstijl.
RADBOUD ENGBERSEN.
a Vrouwen bezoeken
fa Holland Festival
'i meer dan mannen
3 AMSTERDAM (ANP) De bezoe-
ker aan de voorstellingen van het
Holland Festival, dat jaarlijks in ju
ni voornamelijk in Amsterdam
wordt gehouden, wijkt op een aan
tal punten af van de gemiddelde
Nederlander. Dat heeft het bureau
Intomart Qualitatief vastgesteld bij
een onderzoek in opdracht van de
organisatoren van het festival en
het ministerie van economische
Zaken. De resultaten van het on
derzoek, dit jaar rond een reeks
voorstellingen gehouden, zijn on
langs in Amsterdam bekendge
maakt.
Vrouwen zijn met 54 procent be
ter op het festival vertegenwoor-
digd dan mannen (46 procent),
j Drie kwart van de bezoekers vallen
in de leeftijd van 25 tot 49 jaar. Jon
geren zijn dus ondervertegenwoor
digd. Van de bezoekers heeft 81
procent een opleiding op HBO ni
veau of heeft academisch onder
wijs achter de rug.
Iedere bezoeker aan het Holland
Festival geeft aan horecabezoek,
overnachting en openbaar vervoer
gemiddeld 17 gulden uit.
Literaire prijzen
Parijs (AFP) - De Franse prijs Mé-
dicis voor de beste buitenlandse
roman 1986 is maandag verleend
aan de Amerikaanse auteur John
Hawkes voor zijn boek 'Avonturen
in de handel in huiden in Alaska'.
De prijs voor het werk van een
Franse auteur ging naar Pierre,
Combescot voor zijn boek 'Les Fu-
nérailles de La Sardine'.
De prijs Fèmina buitenland 1986
door een jury bestaande uit vrou
wen ging naar de Zweed Torgny
Lindgren voor zijn roman Bethsa-
be en de prijs voor een Frans werk
naar de auteur René Belletto voor
zijn roman 'De hel'.
Actrice sterft
op het toneel
BALTIMORE (AFP) - De Ame
rikaanse actrice Edith Webster
(60) is in Baltimore op het to
neel getroffen door een hartver
lamming na het zingen van het
laatste liedje, 'Praat alsjeblieft
niet over mij na mijn dood'.
Het publiek applaudisseerde
enthousiast na de laatste akte
van de komedie 'The Drun
kard', waarin Webster een
grootmoeder speelde, die haar
laatste adem uitblies.
Toen men de tragische waar
heid had ontdekt en om hulp
vroeg vatte het publiek het niet
en verdubbelde zijn applaus.
DEN HAAG (ANP) - De acteur
Eric van Ingen, eind vorige maand
65 geworden, neemt dit seizoen af
scheid van het toneel met de
hoofdrol in 'De Storm' van Shakes
peare. Dit heeft de Haagse Come
die, waaraan hij de laatste 25 jaar is
verbonden, meegedeeld.
Guido de Moor, die de laatste
drie jaar al een Shakespeare-stuk
regisseerde, tekent ook nu voor de
spelleiding. De première is op 23
december in de Koninklijke
Schouwburg, waar al 25 voorstel
lingen van 'De Storm' zijn gepro
grammeerd. Buiten Den Haag zijn
er één of meer voorzien in o.m.
Utrecht en Amsterdam.
In 'De Storm' is Van Ingen Pros-
pero, de rechtmatige maar door
zijn broer Antonio verdreven her
tog van Milaan. Hij spoelt samen
met zijn dochterje Miranda aan op
een tropisch eiland. Na twaalf jaar
roept hij een storm op. Deze heeft
tot gevolg, dat op het eiland schip
breukelingen aanspoelen, onder
wie hoofdpersonen van het drama
dat zich destijds afspeelde rond de
val van Prospero.
Jhr. Inayat Eduard van Ingen
werd in Arnhem geboren. Hij ging
in 1938 naar de Amsterdamse To
neelschool en behaalde in 1941 het
diploma. Na de Tweede Wereldoor
log speelde hij bij het Residentie
Toneel en het Rotterdams Toneel,
was artistiek leider van toneelge
zelschap Puck en is sinds 1961 vast
verbonden aan het Haagse reper
toire-gezelschap.
Tot de belangrijke rollen die Eric
van Ingen vertolkte in zijn begin
periode behoren onder meer Mira-
bell in 'Zo zijn onze manieren' van
Congreve, Viscount Bolingbroke
in 'Een glas water' van Scribe, Har-
pagon in 'De Vrek' van Molière,
Oberon in 'Een Midzomernachts-
droom' van Shakespeare en Frede
rick in 'Victoria' van Somerset
Maugham. Tot zijn voornaamste
rollen bij de Haagse Comedie in de
afgelopen jaren worden gerekend
Spooner in 'Niemandsland' van
Pinter, Pantalone in 'Knecht van
twee Meesters' van Goldoni, Cas-
sius in 'Julius Caesar' van Shakes
peare, Warenar in 'Warenar' van
P.C. Hooft, Théramène in 'Phèdre'
van Racine, waarvoor hij werd on
derscheiden met de Arlecchino
1982-'83, en Aegus in 'Medea' van
Euripides.