Zo neemt de
reclame ons
bij de neus
'Gevaarlijk speelgoed bestaat niet'
Likeuren: aangekleed suikerwater
ANOUKE
Consument
Zuivel straks anders verpakt?
MAANDAG 24 NOVEMBER 1986
HAARLEM (GDP) - "In Nederland
wordt geen gevaarlijk speelgoed ver
kocht", zegtM.F. Nuijt, medewerker van
de Keuringdienst van Waren in Haar
lem. De dienst is gespecialiseerd in de
controle op speelgoed en wordt in spe
ciale gevallen hierover ook geraad
pleegd door andere Keuringsdiensten in
het land. "Het aantal gevallen waarin
niet wordt voldaan aan het speelgoedbe-
sluit (onderdeel van de warenwet) is
klein en overtredingen zijn van geringe
aard", meent Nuijt.
Ouders hoeven zich geen zorgen te
maken, nu met sinterklaas voor de deur,
over de gevaren van cadeautjes voor hun
kroost, is de strekking van zijn betoog.
In een drukke periode, die de komst van
de grote kindervriend met zich mee
brengt, heeft de keuringsdienst alle
nieuwe speelgoederen aan de tand ge
voeld..
Het nieuwe speelgoedbesluit, dat op
15 mei van kracht is geworden, heeft de
bevoegdheden van de keuringsdienst
uitgebreid. Een aantal wijzigingen is ook
op voorstel van' de dienst ingevoerd.
Nuijt is er bijzonder gelukkig mee. Hij
noemt van de veranderingen onder meer
het feit dat leermiddelen nu ook onder
de Warenwet vallen: de gevaarlijke fruit-
gummetjes kan de dienst zonder meer
aanpakken, als ze niet aan de nieuwe ei
sen voldoen.
Verder volgt nu uit de wet dat speel
goed zo moet zijn geconstrueerd, dat het
bij redelijk gebruik niet schadelijk is.
Voorts is er nu een koppeling tussen
speelgoed en levensmiddelenverpak
king: speelgoed gemaakt van de kunst
stof pvc, moet van hetzelfde materiaal
worden gemaakt als de verpakking van
levensmiddelen. Afvalplastic of -rubber
is uit den boze.
Schertsartikelen vallen nu ook onder
de speelgoed wet. Nuijt herinnert zich
dat er wel eens een niespoeder in de han
del was met drie gram gemalen witte
nieswortel, terwijl een inname van een
gram al dodelijk kon zijn. Ook daartegen
kan de Keuringsdienst tegenwoordig
optreden. Op zijn bureau staat bijvoor
beeld ook een spuitbus 'Fart Gas',
scheetspray in fatsoenlijk Nederlands.
Speelgoed mag niet in spuitbussen wor
den verkocht, dus dit soort schertsarti
kelen ook niet meer.
Nuijt waarschuwt echter dat de con
trole van de Keuringsdienst ouders niet
ontslaat van de plicht om zelf hun koters
in de gaten te houden. De dienst houdt
zich in beginsel bezig met het wegne
men van niet voor de ouders zichtbare
gevaren. Een risico is bijvoorbeeld dat
speelgoed van een ouder kind, dat zelf
wel kan beoordelen wat er wel en niet
mee kan, in handen komt van een jonge
re telg. Dan blijft het de taak van de ou
ders om daarvoor te waken, vindt Nuijt.
Uit de praktijk blijkt dat de consu
ment zelf ook wel attent blijft op moge
lijke gevaren, is Nuijts ervaring. Veel be
zorgde telefoontjes kwamen bijvoor
beeld binnen over de lichtgevende pop
jes. Er wordt op tv veel reclame voor ge
maakt, onder meer voor de 'Twinkel
Pinkels', die oplichten in de kinderka
mer. De keuringsdienst heeft enkele
soorten gecontroleerd en vastgesteld dat
deze poppen ongevaarlijk zijn. Ze geven
geen radio-actieve straling af.
onder redactie van
Raymond Peil en Conny Smits
WOERDEN (ANP) - Voorzitter drs. H.
Schelhaas van het Produktschap voor
Zuivel voorziet nieuwe verpakkingsvor-
men voor consumptiemelk als gevolg
van de daling van het gemiddeld aantal
personen per huishouden in de komen
de jaren. Verpakkingsvormen zullen
worden toegespitst op de kleinere huis
houdens. Bovendien zal wellicht naast
de bestaande één-literverpakking ook
een verpakking van twee liter worden
ingevoerd.
Tot het jaar 2000 wordt een stijging
van het aantal huishoudens verwacht
met een miljoen tot 6,1 miljoen. Het ge
middeld aantal personen per huishou
ding daalt van 2,8 (1982) naar 2,4. Twee
derde van de huishoudens bestaat rond
de eeuwwisseling uit een of twee perso-
De consumptie van melk en melkpro-
dukten is de afgelopen tien jaar nauwe
lijks veranderd en bedraagt thans onge
veer 135 kilogram per hoofd van de be
volking. Schelhaas verwacht hierin geen
belangrijke wijziging. Binnen het pak
ket is de halfvolle melk sterk in opmars
54 procent van de consumptiemelkafze
thans tegen 23 procent tien jaar geleden
In de verpakking heeft de fles groten
deels moeten plaatsmaken voor papier
De consument zal volgens Schelhaa
niet naar meer produkten vragen; we
naar meer en betere soorten.
Heeft u zich ooit afgevraagd waarom de groenteschotel
op die foto in het kookboek er altijd mooier uitziet dan
die van u? Waarom de kleding van de fotomodellen
altijd wél perfect past, terwijl er bij u altijd wel een
plooitje of naadje wijkt, ondanks de juiste maat?
Allemaal trucjes en kunstgrepen alleen voor de
fotostudio, in de praktijk niet toe te passen. Enkele
fotografen laten u in de keuken kijken.
DEN HAAG (GPD) - Likeur is in feite
niet meer dan suikerwater, een scheut
alcohol, een synthetisch kleurtje en syn
thetische of natuurlijke aroma. Vaak zit
er veel te veel suiker in. Informatie over
de samenstelling ontbreekt op de etiket
ten. Dit blijkt uit een onderzoek van
Konsumenten Kontakt, gepubliceerd in
het decembernummer van zijn maand
blad 'Koopkracht'. KK onderzocht 22
van deze 'fancy' likeuren en zes buiten
landse.
Likeuren moeten voldoen aan de eisen
in verordeningen die in feite door de fa
brikanten zijn opgesteld. Ze zijn dan ook
uiterst minimaal, vindt KK. Likeur mag
geen zoetstof en conserveermiddel be
vatten. Er moet minimaal 10 procent sui
ker of honing in zitten en ten minste 20
procent alcohol. In half-likeur moet 15
tot 20 procent alcohol zitten en in een
zogeheten likorette 13 tot 15 procent.
In likeuren zit vaak veel suiker: Uit
schieters zijn Parfait d'Amour (30-39
procent), Crème de Cacao (36), Tia Maria
(32) en Drambuie (33). Omgerekend zit
ten in een fles Parfait d'Amour 68 klon
tjes. Dat is ongeveer drie klontjes per
borrelglaasje. In de meeste likeuren zit
20 tot 30 procent suiker. In bijna alle on
derzochte likeuren worden synthetische
kleurstoffen gebruikt. Hoewel de dose
ringen in het algemeen niet hoog zijn,
gebruiken sommige fabrikanten meer
kleurstof dan nodig is. In sommige be
keuren komen wel drie verschillende
soorten synthetische kleurstoffen voor.
Hét paars van de Parfait d'Amour van
Bols en Bootz komt van de kleurstof
amaranth, die in de VS is verboden. De
Kuyper gebruikt daarom die stof niet.
Behalve een 'hoop onzin', aldus KK,
staat op de etiketten weinig informatie
waarvan de consument wijzer wordt. En
dat terwijl op voor de export bestemde
likeur vaak precies wordt vermeld wat
erin zit.
Een speelgoedtreintje wordt getest bij de Haarlemse Keuringsdienst van
Waren. "Gevaarlijk speelgoed", zegt deze dienst, "bestaat niet". (foto gpd>
Zo'n mooi gevulde pot met erwtjes bent u in de supermarkt nog
nooit tegengekomen.
ook eens veertig rookworsten op
mijn tafel gehad".
Mensen
Over, ten slotte, naar de lingerie
foto. Een heel eigen manier van
"verfraaien" zien we bij het foto
graferen van mensen, en dan na
tuurlijk vooral bij het fotograferen
van mensen met weinig of geen
kleren aan. De centerfold van bla
den als Playboy ziet er volgens veel
mannen en vrouwen te perfect uit,
te veel van marsepein, maar dat is
nu eenmaal zoals Playboy haar wil
hebben. Vantevoren wordt elke
smet op het lichaam, van litteken
tot ongelijkmatige bruining, al uit
gebreid weggewerkt. Speciale ma-
ke-up en belichting moeten haar
vervolgens op de foto nog aantrek
kelijker maken, en ten slotte wordt
op de foto ook nog wel het een en
ander geretoucheerd. Een wat zwa
re boezem wordt lichter door de
schaduwen wat bij te Werken, een
ongelukkig detail op een overigens
perfecte foto wordt een beetje bij
gekleurd.
Als het model drijfnat uit het wa
ter moet oprijzen, smeert ze zich
geheel in met slaolie of baby-olie,
waarna ze rijkelijk wordt be
sproeid met de plantespuit. Het de
cor zorgt voor de rest.
Inmiddels is ook in de reclame
doorgedrongen dat, van hun kant,
vrouwen vooral vallen op ruggen -
zie een mooie blote mannenrug en
het gaat om een parfum pour hom-
me (of er wordt polo gespeeld).
Hoe meer kleren het model aan
heeft, hoe meer er kan worden in
gegrepen in de bedekte delen.
„Ken je dat brede bruine plak
band? Dat gebruiken we heel veel
bij het fotograferen van lingerie",
onthult Papavoine. Niet alleen
moeten borsten zich soms wat
pronter opheffen onder de dunne
stof, maar ook het mannelijk ge
slacht moet wat worden wegge-
plakt. Hij moet wel gesuggereerd
worden, maar niet te duidelijk aan
wezig zijn. Dat geeft aanstoot, net
als donker schaamhaar in door
zichtige slipjes: daar is talkpoeder
voor.
Ook geheel geklede mensen ont
komen niet aan de hulpmiddelen
van de fotograaf. Overhemden
worden, met hetzelfde plakband,
strakgetrokken onder het colbert.
Broeken worden desnoods van
achteren opengeknipt en wegge-
speld om ze van voren mooi strak
te houden. Vroeger moesten broe
ken ook nog zo'n feilloze vouw
hebben. Daartoe werden de pijpen,
nadat het model de goede pose had
ingenomen, aan de vloer vastgepij-
kerd.
Minder
„Toch wordt dat tegenwoordig
wel minder", meent Papavoine, die
inmiddels heel wat ervaring heeft
met postordercatalogussen. „De
stijl van fotograferen wordt wat
losser en natuurlijker. Ook voor
Wehkamp kun je je tegenwoordig
wel eens een nonchalante pose ver
oorloven, vroeger was dat ondenk
baar. Maar je moét er niet aanko
men met die losse foto's als van
Moustache - dan hoef je nooit
meer terug te komen".
"ADVERTENTIE
KALENDERS
in Leiden
op Nieuwe Rijn 13
bij
BOEKHANDEL
KOOYKER
door Hans van Maanen
De lift brengt mij naar de derde
verdieping. Het is dringen
geblazen. Een dikke vrouw die mij
geen blik waardig keurt, ontlokt
een kwaakje aan het rubberen
eendje in mijn jaszak. Er kan geen
lachje bij haar af. Misschien komt
ze wel voor de man die ik, als de
liftdeur openklingelt, op de bank
zie zitten. Naast hem, als een
futuristische schemerlamp, staat
een infuus. Hij kijkt mismoedig
naar de mensen 'van buiten'; hoe
lang zal hij nog gevangen zitten
achter de tralies van zijn pyama?
Ik kom voor mijn buurvrouw. Zij
heeft een kind gekregen. Een
dochter. Tenminste, dat vertelde
de blije vader mij gisteren door de
telefoon, zeven pond woog hun
eerste. Dat wil ik graag geloven. De
liefde had mijn buurvrouw
behoorlijk dik gemaakt. Terwijl ze,
als ze geen verstekeling mee hoeft
te torsen, maatje zesendertig heeft.
Een tonnetje was ze. Ze rolde bijna
door het winkelcentrum. Ik denk
wel eens dat baby's zo makkelijk
kunnen lachen omdat hun
moeders voor hen de dikke en de
dunne hebben gespeeld. Nou ja,
andersom bedoel ik natuurlijk.
Wat waren ze bezig geweest met
een naam voor hun eerste kind! De
ene na de andere heb ik ze
proevend zien uitspreken.
Rosalinde, Claire, Mariska, geen
naam was mooi en uniek genoeg
voor hun kind. Het liefst zouden ze
er een hebben gekozen die nog niet
bestond. Maar zoek daar maar eens
naar. Ik kan daar overigens wel in
komen. Je moet er toch niet aan
denken dat er plotseling een
vreemde voor de deur staat als je je
kind op een zomeravond
binnenroept.
'Anouke' werd het uiteindelijk.
Een mooie naam. Op mijn vraag
waarom ze die e erachter hadden
geplakt, antwoordde de vader dat
hij dat vriendelijker vond klinken.
Het was een exotische naam, maar
zo had het toch nog iets Hollands.
Ik sta met mijn eendje voor kamer
vier-nul-twee. Ik bekijk het eerst
nog even goed voor ik naar binnen
ga. Is het wel een vrolijk eendje?
Ach kom, in zo'n waggelaartje
steekt toch geen kwaad? Hoewel,
ze zijn niet erg godsvruchtig,
eendjes. Bij het duiken keren ze te
pas en te onpas hun kont naar de
hemel. Maar goed, dit is maar een
speelgoedeend.
Wat leuk datje gekomen bent, zegt
mijn buurvrouw. Ze is weer mager.
Leeg en gelukkiger dan ooit. Er is
iets veranderd in haar gezicht. Wat
dat nu precies is, laat zich moeilijk
omschrijven. Het is een soort ernst
die hoort bij geluk. Wie lol heeft
om iets, lacht, is vrolijk. Mijn
buurvrouw lacht niet. Ze glimlacht
ingetogen. Blijheid beteugeld door
zorg. Om het Jcind. Nu al. Nu juist
misschien.
Mijn buurman staat naast haar. Hij
pelt een mandarijntje, geeft haar
een voor een de oranje maantjes
aan. Ze werkt ze bijna zonder
tussenpozen naar binnen. Ik kan
me herinneren dat ze dat ook al
voor haar bevalling deed. Net alsof
ze met die maantjes het donker in
haar buik voor de baby wat
draaglijker wou maken.
Ik mag in het wiegje kijken. Het is
van plexiglas. Dat moet
tegenwoordig. Baby's willen niet
meer tegen blinde wanden
aankijken, zo hebben ze verklaard.
Als ik me buk, kan ik het meisje
recht in het kleine gezicht zien. Het
is geen 'oud mannetje'. Je ziet
soms van die baby's van wie je
verwacht dat ze elk ogenblik
kunnen vragen: 'Waar ligge me
sigaren?', maar dit is een gaaf
exemplaar. Het meisje heeft haar
duim in de mond. Misschien zuigt
ze er wel mooie dromen uit over de
mensen, die reuzen die zich de hele
dag lachend over haar heen
hebben gebogen en haar de
stuipen op het lijf hebben gejaagd.
Ik zet het eendje neer op het witte
dekentje. Daar staat het dan, als op
een bevroren meer. Ik hoop maar
dat kind en dier het goed met
elkaar zullen kunnen vinden.
Morgen zijn de geboortekaartjes
klaar, zegt de vader. Ik kijk hem
aan en zie dat zijn rechteroog wat
ontstoken is. Dat komt door het
filmen, legt hij uit. Door dat turen
door die zoeker. Hij heeft de
geboorte vanaf de eerste wee
vastgelegd. Niet alleen de geboorte
trouwens. Ook de zwangerschap
heeft hij maand voor maand met
zijn videocamera gevolgd. Leuk
voor Anouke, als ze straks in het
bejaardentehuis zit. Kan ze de film
achteruit laten snorren.
ANGELA PINNEBERG
Met minder ijsblokjes is de dra
foto moet het glas vol zitten.
Bekijk de foto boven één mi
nuut en beantwoord daarna de
volgende vragen:
- Hoeveel ijsblokjes telt u?
- Waarom zit het hele glas zo
vol met blokjes?
- Waar komt de rook op de
foto vandaan?
Ijsblokjes smelten vrij snel, ze
ker onder de warme fotolampen
van het atelier, en ze zijn dus weg
voordat je ze hebt kunnen kieken.
Als er ijs nodig is op een foto, moe
ten er dus kunstgrepen worden
toegepast. De „ijsblokjes" op de fo
to zijn gemaakt door Ton van
Beest, een beeldend kunstenaar
die veel in perspex werkt. Elke fo
tograaf die koele, heldere ijsblok
jes moet fotograferen, werkt met
perspex-ijsblokjes. En waarom zit
het glas zo vol? Is het u nooit opge
vallen dat elke foto met ijsblokjes
meteen stapels ijsblokjes heeft?
Echt ijs is lichter dan water en
blijft dus drijven. Perspex is
zwaarder dan water en zakt naar
beneden. Als u een ijsblokje op de
bodem van het glas ziet, denkt u
meteen aan fraude, maar een sta
peltje ijsblokjes kan wel.
Voedsel
Niet alleen ijsblokjes smelten:
ook gewoon consumptieijs is weg
voordat de fotograaf behoorlijk
zijn compositie voor elkaar heeft
en de juiste belichting heeft gevon
den. Al het ijs dat u op een foto ziet,
is gemaakt van aardappelmeel met
een kleurtje. Het maken van dat
„ijs" is een vak apart.
Het klaarmaken van voedsel voor
de foto vereist een speciale kook
kunst, die al evenmin aan gewone
koks kan worden overgelaten.
Meestal worden er wel echte spul
len gebruikt, maar die worden op
een geheel eigen - oneetbare - ma
nier toebereid. „Gewone koks kun
nen dat echt niet, die zijn veel te
beslist lekkerder maar voor de
veel bezig met het smakelijk ma
ken", zegt de Amsterdamse foto
graaf Charlefc Papavoine. „We heb
ben het wel eens een keer door een
echte kok laten doen, toen we in
tijdnood zaten, maar dat werd hele
maal niets". Sperziebonen worden
niet gekookt maar geblancheerd,
aardappels worden slechts heel
even, heel heet aangebakken. Als
er eenmaal een gave kip of kreeft is
gevonden, wil de fotograaf niet
meer het risico lopen dat die tij
dens het koken beschadigt. Ze
worden dus uiterst omzichtig be
handeld, en blijven volstrekt on
gaar. Zo lang ze maar een beetje
kleur hebben: de rest wordt erbij
gepenseeld. Biefstuk wordt niet
echt gegrilld, maar met gloeiende
breipennen gedecoreerd.
Bekijk foto, waarop de pot erw
ten staat afgebeeld, aandachtig.
Dan pas ziet u dat de pot wel heel
erg fraai gevuld is. Een fotograaf
pakt niet zomaar een pot Hak om
die voor zijn toestel te zetten. Carel
Verduin begint met een lege pot en
met talloze erwten, en zoekt tot hij
allemaal puntgave exemplaren by
elkaar heeft. „Met het in elkaar zet
ten van zo'n pot ben ik zeker een
dag bezig", schat hij. Stuk voor
stuk drapeert hij de zorgvuldig-ge-
selecteerde erwten met een pincet
in de gelatine. Ook sperziebonen
gaan op die manier de pot in. In de
winkel valt een enkele gespleten
erwt of een enkele lichtergekleur
de boon in de pot niet op. Maar op
de foto zou u het wel zien, en zou
de pot er als geheel minder aan
trekkelijk uitzien. Dus zou u zo'n
pot niet zo gauw kopen. Wordt u
nu gefopt?
Hazelnoot
Uit de hazelnootreep op een foto
zien we altijd een prachtige hele
hazelnoot steken. Hoeveel repen
zou de de fotograaf hebben moeten
breken om precies op zo'n hazel
nootje te stuiten? Wat zou hij met
al die kapotte repen hebben ge
daan? Nee: fotograaf Lex van
Breenen heeft een reep heel voor
zichtig een beetje uitgepulkt, het
hazelnootje erin gedaan en de ra
fels met warme chocola en een
penseeltje weggewerkt.
Maak een doos sigaren open en
vergelijk de inhoud met sigaren op
een reclamefoto. Is het u ooit opge
vallen hoe slordig sigaren eigenlijk
eruitzien, en hoe keurig ze er op de
foto bijliggen? Het oog corrigeert
wat de lens genadeloos waar
neemt. Hoeveel moeite heeft de fo
tograaf moeten doen voordat hij
tien perfect gedraaide sigaren bij
elkaar had? Papavoine: „Mijn hele
werkblad lag op een gegeven mo
ment vol met sigaren. Ik ben geloof
ik een dag bezig geweest met het
vinden van tien goede. Maar het
zijn wel echte sigaren. Het zou veel
te duur worden om die door een
modelmaker in elkaar te laten zet
ten".
Nog zwaarder had zijn collega
Rob Bogerd het, die sesam-crac-
kers moest fotograferen. Er waren
wel crackers zonder stukjes eraf,
en er waren wel crackers met een
mooie sesam-compositie, maar
geen cracker verenigde die twee ei
genschappen. „Op het laatst had ik
vijftig pakken doorgewerkt, elk
met vijftig crackers. Toen heb ik
het maar anders opgelost: in een
gave cracker heb ik heel voorzich
tig gaatjes geprikt en daarin sesam
zaadjes gezet. Zo heb ik trouwens
Als we in de
praktijk ook
alles konden
afplakken en
vastzetten
zat onze kle
ding ideaal.
(Foto's gpd)
