'Muziek is entertainmentmeer niet'
'Correspondente
op de barricade
geen fotomodel'
Poëtisch spel Tsachor
Plezier bij Timdelerclub
Europa tv 'op blank': een gemis'
TV-RUBRIEK
Popprinses Stephanie:
IATERDAG 22 NOVEMBER 1986
RADIO-TV-KUNST
Europa TV blijkt een schuld van
11,5 miljoen gulden aan het faci
litair bedrijf van de NOS te heb
ben. De kans bestaat nu dat Eu
ropa TV door de NOS 'op blank'
wordt gezet. Dus dat de stekker
uit het stopcontact wordt ge
haald. Voor wie verslingerd is
aan Europa TV moet dat een
rampzalig vooruitzicht zijn, maar
bestaan zulke mensen? "Ik? Nee,
ik kijk eigenlijk niet zoveel tv, al
leen 's avonds naar Europa TV!"
Ik kan het mij niet voorstellen.
Ik kan me nog voorstellen dat ie
mand alleen van Scarlatti of al
leen van Elvis Presley houdt, of
er de voorkeur aan geeft alleen
naar Sky Channel of de EO te kij
ken, maar Europa TV...
Waar zou dat aan liggen? Om te
beginnen zit Europa TV natuur
lijk in de programmabladen al in
dezelfde underdog-positie als
Sky Channel en TV5 en Music
Box,- zij worden als quantite
negligeable in kleine lettertjes
weggemoffeld alsof het radiozen
ders zijn! Neem afgelopen vrij
dagavond. De 'trekker' van Euro
pa TV was 'Transport'. De
NCRV-gids doet vergeleken met
andere omroepbladen nog 'om
slachtig' aan: "21.00 Transport,
negendelige Nederlands/Belgi
sche serie over vrachtwagen
chauffeurs".
O ja, denk je dan, dat was die
serie met Thom Hofman, en dan
kun je alsnog besluiten te kijken
of niet te kijken. Maar wat moet
je aan met 'Transport. Negende
lige televisieserie. Afl: Schaak
mat', in de VPRO-gids? Hoewel
ook die kennisgeving nog erg
royaal is vergeleken met die in
AVRO's Televizier: "21.00 Trans
port. Serie".
Serie van wat? Van een docu
mentaire over vrachtwagen
chauffeurs, of over het vracht
vervoer overzee (tankschepen,
vrachtvliegtuigen?), of een ge
speelde serie vol menselijke pro
blemen? Vooral als zo'n pro
grammaonderdeel dan inge
klemd blijkt te staan tussen
"20.30 Business News" en "21.50
World Watch" moet je wel hel
derziend zijn om te kunnen be
vroeden dat „21.00 Transport.
Serie." een min of meer populai
re TV-serie in de trant van de
'Gebroeders Hammond' is!
Dat was de ene drempel. De
andere drempel kan aan mijn tv-
toestel of technische onbenul lig
gen (hoewel ik een vrij nieuwe tv
heb en de video bespeel als Ho
rowitz de piano), maar bij mij zit
Europa TV op kanaal althans op
lichtend cijfer 66, en het i
nog nooit gelukt dat nui
met mijn afstandbediening op
mijn toestel te krijgen. Bij 49 ver
springt het cijfer op -1. Alleen
met handbediening, door een
klepje open te doen en op een
knop te blijven drukken, kan ik
Europa TV krijgen. Misschien
ligt dat aan mij of mijn toestel,
maar ik denk altijd maar: als ik
met dat euvel kamp zullen ande
ren er ook wel mee kampen, en
in elk geval is het voor m i j een
drempel die mij belet om Europa
TV op het scherm te krijgen als
ik met mijn afstandbediening de
binnenhuissport 'channel hop
ping' ('kanaalhuppen') beoefen.
En dan is er nog een derde
drempel, de hoogste van alle
maal. Want stel dat Europa TV
zich er mee vergenoegde om
domweg als doorgeefluik van
BBC 1 te fungeren (ik zeg: stel),
dan zouden die beide eerste
drempels door niemand als uit
zonderlijk belemmerend zijn er
varen. Dat heb je er dan graag
voor over, zoals je voor Vladimir
Horowitz desnoods door de stro
mende regen over opgebroken
trottoirs een uur naar het Con
certgebouw loopt. Zonder jas.
Op krukken. Met een gebroken
been. En 41 graden koorts. Want
alle waar is naar zijn opofferin
gen die je je ervoor moet getroos
ten. Maar wat heeft Europa TV te
bieden dat al die geprononceerd
in de omroepbladen aangekon
digde zenders niet te bieden heb
ben? Veel sport, dat is waar. Za
terdagavond van 22.55 uur tot
00.15 uur Sport. Zondag van
21.55 uur tot 23.25 uur Sport.
Maandag, dinsdag, woensdag en
donderdag twee maal 1 uur
sport. Vrijdag eerst 1 uur en
daarna nog eens 2 uur sport. Gut,
wat een mieterse zender eigen
lijk, zoveel sport, dat had ik nu
ook weer niet beseft! De vraag is
natuurlijk: wat voor sport, en
hoe actueel is die sport? Mis
schien zou ik toch eens moeten
kijken! Trouwens, als ik zo'n pro
gramma van afgelopen week nu
eens doorneem, zie ik er toch wel
een paar aantrekkelijke pro
gramma's tussen zitten. Niet
overdreven veel, maar toch! Op
woensdagavond bijna twee uur
lang het ballet Cinderella van
Prokovjev. Ten days that shook
the world, een Russische speel
film van Eisenstein uit 1928 over
de Oktoberrevolutie. Eventueel
de Nederlandse speelfilm 'Me
neer Klomp'. Ik geef toe, echt
veel is het niet, maar mijn
nieuwsgierigheid is nu toch vol
doende gewekt om even te wil
len zien wat Europa TV de ko
mende week te bieden heeft. Za
terdag de Nederlandse speelfilm
'Het jaar van de kreeft'. Maandag
de Duitse speelfilm 'Faust' uit
1926,- hoéwei... Woensdag de
opera Julius Caesar van Handel.
Maar daar blijft het dan toch ei
genlijk wel bij.
Prinses Stephanie: 'Ik ben muzikaal en dat wil ik uitbuiten'. (foto anpi
AMSTERDAM - In haar
privévliegtuig is ze naar Ne
derland gevlogen en als ze
eenmaal in de hoofdstad is
aangekomen, wemelt het in
het hotel waar ze verblijft
van de veiligheidsagenten.
Brede heren bewaken de
deur van haar kamer, maar
eenmaal binnen heerst er
een heel andere sfeer. Luid
gelach en het gerinkel van
glazen vullen de ruimte. Het
is niet zomaar iets, een pop
prinses op bezoek. Daar
voor rukt de platenmaat
schappij met groot mate
rieel uit en staan journalis
ten trappelend in de rij.
Een prinses in een spijkerbroek en
een verschoten streepjeshemd.
Vlot en en in vloeiend Engels legt
ze uit dat ze niet van glamour en
„al dat gedoe" houdt. Ze leeft haar
eigen leven en wil dat, ondanks
een carrière in de popmuziek,
graag zo houden.
door
Simone Lensink
Deze zomer verraste prinses Ste
phanie van Monaco Europa met
een langspeelplaat. De single 'Irre
sistible' haalde in verschillende
landen hoge plaatsen in de hitpara
de. Net als destijds haar moeder,
de actrice Grace Kelly, houdt Ste
phanie er van in de belangstelling
te staan en schuwt ze de camera's
niet. Toch was ze aanvankelijk niet
echt van plan de popmuziek in te
gaan.
Stephanie: "Het is eigenlijk als
een grap begonnen. Een vriend
van mij werkt in een opnamestu
dio en op een dag leidde hij mij
daar rond. Een stel muzikanten
was bezig met Irresistible, mijn
eerste single. De muziek en de
tekst waren al klaar, maar ze had
den nog niemand om het te zingen.
Voor de lol riep toen iemand dat ik
het maar eens moest proberen, en
het klonk nog aardig ook. Op die
manier ben ik er ingerold".
"Ik heb nooit zanglessen gehad.
Tijdens de opnamen van de elpee
heb ik wel goed leren ademhalen
en andere technische foefjes leren
gebruiken. Ik denk dat een stem
ongeveer werkt als een spier: door
te trainen en veel te oefenen leer je
haar goed gebruiken. Een voordeel
is dat ik gevoel voor muziek en rit
me heb. Ik bespeel zelf geen instru
menten, maar dat muzikale zit in
je, en daar wil ik gebruik van ma-
"Ik heb ook geen ervaring met
het schrijven van muziek. Mijn eer
ste elpee is door een vaste groep
songschrijvers voor mij gemaakt
en ik ben daar uitermate tevreden
over. Ik heb zelf wel de tekst van
één liedje geschreven. Die mensen
die nu voor mij hebben gewerkt,
zijn voor die klus opgeleid en zijn
er dus veel beter in dan ik. Zij^ver-
dienen er bovendien hun brood
mee, dus ook in de toekomst zal ik
van hun kwaliteiten gebruik blij
ven maken".
Zwijmelen
De popprinses maakt eigenlijk
geen bijzondere muziek. Haar eer
ste plaat staat vol liedjes die goed
in het gehoor liggen en stuk voor
stuk in de hitparade zouden pas
sen. Stephanie: "Het is inderdaad
gewoon popmuziek, niet meer en
niet mindern. Dat heeft eigenlijk
twee redenen: ten eerste wilde ik
de mensen die er naar luisteren zo
veel mogelijk plezieren. Je moet er
op kunnen dansen of er lekker bij
wegzwijmelen. Daarvoor moet je
geen ingewikkelde muziek heb
ben. Ten tweede kan ik het tegen
over mijn familie niet maken heel
extreem te doen".
"Dat lijkt misschien een nadeel
van het feit dat ik uit een koninklij
ke familie kom, maar ik vind dat
eigénlijk niet erg. De muziek die ik
nu maak, vind ik uitstekend. Ik
zou niets anders willen. Ik kan in
mijn teksten ook geen politieke za
ken of wereldproblemen aankaar
ten, maar ook dat wil ik helemaal
niet. Muziek is niet het goede me
dium om de wereld te verbeteren.
Muziek is entertainment. Meer
niet".
"Ik wil in de toekomst graag live
gaan optreden. Dat kan nu nog
niet, omdat ik nog te weinig num
mers op mijn repertoire heb. Daar
om richt ik me eerst op een tweede
elpee. Het lijkt me geweldig echt
contact met het publiek te hebben.
Dat staat nu nog erg ver van mij af.
Het publiek is zelfs nogal scep
tisch; men denkt nog steeds dat ik
niet kan zingen".
Tine van Houts (35) heeft
ruim een jaar lang voor het
NOS-journaal de berichtge
ving vanuit Londen ver
zorgd. Onlangs werd zij opge
volgd door Haye Thomas, die
zjjn NOS-correspondent-
schap in Washington verruil
de voor een post in Londen.
Tine van Houts, opvolgster
van Peter Brusse, de huidige
hoofdredacteur van het jour
naal, wist van meet af aan dat
haar baan voor de NOS tijde
lijk zou zijn.
Onze verslaggeefster sprak
Tine van Houts in de deftige
club voor buitenlandse cor
respondenten, vlakbij Trafal
gar Square in Londen. Een
club waarvan 700 buitenlan
ders lid zijn, onder wie twin
tig vrouwen. Alleen al door
dat je als vrouw zo duidelijk
in de minderheid bent, wordt
er meer op je gelet, meent Ti
ne van Houts: „Heb ik zó m'n
best gedaan en dan beginnen
ze te zemelen over het jasje
dat ik aan heb".
De vrouwelijke correspon
dent in het buitenland: nog
altijd een zeldzame verschij
ning.
door
Renate van Iperen
LONDEN (GPD) - "Ik was er niet
op voorbereid dat het verschijnen
op televisie zo veel reacties op zou
leveren. Wanneer ik voor Het Pa
rool of Hier en Nu-radio een stukje
maak, reageren mensen altijd op
de inhoud daarvan. Maar voor de
televisie werkt dat heel anders: als
je je best hebt gedaan om een ver
antwoord commentaar te maken,
Tine van Houts
over haar
ervaringen
bij het
Journaal
merk je later dat mensen daar niet
eens naar geluisterd hebben. Ze
zeggen alleen maar: oh, je moet je
haar toch echt anders doen. Daar
van werd ik in het begin heel ze
nuwachtig".
Volgens Tine van Houts bete
kent dit dat ze zich naast de journa
listieke inhoud ook op andere din
gen moet concentreren, er voor
moet zorgen dat ze er zo neutraal
mogelijk uit ziet. "Dus dat je pony
niet in je ogen hangt, want daaraan
storen mensen zich. Je eigen ver
schijning mag niet afleiden van het
stukje dat je brengt".
"Veel kijkers denken ook dat je
er als fotomodel uit kunt zien wan
neer je in Belfast op de barricaden
staat. Dan zeggen ze tegen me:
"Goh, wat zag jij er nat, koud en
verwaaid uit. Ze verwachten zeker
dat ik met een bus haarlak in Bel
fast rondloop! Ik zit nu al vanaf
m'n 21e in de journalistiek, maar
voordat ik op de televisie kwam
hebben mensen zich nooit geroer
pen gevoeld iets over mijn uiterlijk
te zeggen".
Uiterlijk
Tine van Houts is er van over
tuigd dat al die aandacht voor haar
uiterlijk alleen te maken heeft met
haar vrouw-zijn. "Mijn voorganger,
Peter Brusse, had maar twee pak-
Tine van Houts: veel reacties op uiterlijkè verschijning.
ken: het beige pak in de zomer en
het blauwe pak in de winter. En
daarover hoorde je nooit iemand".
Hoewel Tine van Houts de effec
ten van haar optreden op televisie
niet altijd als even plezierig heeft
ervaren, is het werk zelf haar prima
bevallen. "Ik probeerde zoveel mo
gelijk met filmpjes te werken, want
dat is leuker dan in de studio zit
ten. Een filmpje moet echt zo visu
eel mogelijk zijn om te voorkomen
dat het gaat lijken op radio-met-
een-plaatje. Gemiddeld kun je één
dag werken aan een journaalonder
werp. Je bent van 's ochtends acht
tot 's avonds acht bezig met een
stukje televisie van twee minuten.
Je wilt graag dat de mensen er naar
kijken, maar dat betekent nog niet
dat het puur entertainment moet
zijn. Ik wil voorkomen dat de men
sen denken: oh, weer die twaalf
koppen van twaalf ministers rond
de tafel. Dat hebben we gisteren al
"Zo'n itempje van twee minuten
is een soort puzzeltje, dat precies in
elkaar moet passen. Het behoort
neutraal te zijn, maar het moet ook
de sfeer weergeven. Problematisch
is bijvoorbeeld het verslaan van
een bijeenkomst van de ministers
van buitenlandse zaken. Die verga
deringen die hier nu plaatshebben
omdat Groot-Brittannië op dit mo
ment voorzitter is van de EG, zijn
saai, heel erg saai. Want wat kun je
laten zien? Natuurlijk: ministers,
die aankomen. Veiligheidsmaatre
gelen. De persconferentie na af
loop en, als je geluk hebt, een inter
viewtje met de Nederlandse minis
ter".
Glimlach
Tine van Houts heeft er altijd
voor gezorgd te laten zien wat een
voorbijganger ook zou opvallen en
daarbij tevens geprobeerd in de
tekst een ironisch zinnetje op te ne
men. "Ik hoop dan dat de kijker
even met je mee glimlacht, zodat je
toch contact met elkaar hebt".
Het is opvallend dat er heel wei
nig vrouwelijke journalisten cor
respondent in het buitenland zijn,
terwijl in de journalistiek in haar
geheel vrouwen steeds meer inge
burgerd raken. Tine van Houts:
"Het is nu eenmaal zo dat geen
krant, geen omroep een vrouw met
een vast salaris naar het buitenland
stuurt. Alle vrouwelijke correspon
denten hebben hun eigen winkel
tje opgebouwd. Ik weet wel dat er
gezeurd wordt dat vrouwen kinde
ren krijgen. Maar dat is absolute
onzin, want mannen hebben toch
ook een gezin".
"Maar het is logisch dat vrouwen
minder kansen krijgen, want het
zijn nog altijd de mannen die
hoofdredacteur zijn".
"Natuurlijk is het zo, dat het feit
dat ik een prinses ben, mij op voor
hand al publiciteit en bekendheid
bezorgt. Maar met alleen dat ben je
er natuurlijk nog niet. Veel mensen
gaan er gewoon vanuit dat datgene
wat ik doe geen niveau heeft en dat
ik op mijn naam teer. Ik zal in de
toekomst moeten bewijzen dat dat
niet zo is. Ik moet van dat stempel
af zien te komen. Aan de andere
kant kan ik natuurlijk wel gebruik
maken van het feit dat ik uit een
koninklijke familie kom. Inder
daad is er altijd wel publiciteit.
Daar hoef ik me niet voor in te
spannen. Maar dat heeft toch niets
met mijn muziek te maken?
"Ik denk wel dat ik mij door mijn
naam makkelijker een misstap kan
permitteren. Andere artiesten ko
men na een foute stap helemaal
niet of heel moeizaam terug. In
mijn geval zal dat waarschijnlijk
makkelijker gaan. Het is natuurlijk
niet zo dat ik daar bij voorbaat van
uitga. Ik doe alleen nummers waar
van ik denk dat ze goed zijn".
"Op het ogenblik worden er al
nieuvje nummers voor een tweede
elpeefeeschreven. Het is immers al
weer een jaar geleden dat ik de eer
ste elpee opnam. Door allerlei
moeilijkheden is die pas in het
vooijaar uitgekomen. Een deel van
de tweede plaat wordt in San Fran
cisco opgenomen, de rest gewoon
in Frankrijk. We willen de tweede
plaat ook in Amerika uitbrengen.
De eerste is daar nog niet uitge
bracht, omdat de plaat ook in En
geland niet echt succesvol is. Ik wil
in elk geval ook in de toekomst
doorgaan met muziek. Ik ben mu
zikaal, en dat wil ik uitbuiten".
Pianorecital door Uriël Tsachor.
Met werken van Robert Schumann
en Franz Schubert. Gehoord in de
Kapelzaal op 21 november.
LEIDEN - Geregeld slaagt de or
ganisatie van K&O erin pianis
ten van naam, die een tournee
door Europa maken, naar Leiden
te lokken. Ook de Israëlische pia
nist Uriël Tsachor, een van de
prijswinnaars van het laatste Eli-
zabeth-concours, heeft reeds een
grote concert-ervaring en het
was interessant hem eens van
dichtbij te beluisteren.
De kapelzaal is te vergelijken
met een grote huiskamer en in
deze intieme sfeer kwamen de
componisten Schubert en Schu-,
mann, aan wie hét programma
was gewijd, goed tot hun recht.
De uitgevoerde werken zijn eer
der kamermuziek dan concert-
zaalmuziek en dit vereist subtiel
pianospel. Bij Uriël Tsachor was
dat wel in goede handen. Als wa
re hij een cellist, zo een warme
toon wist hij uit de vleugel te ha
len, vol én toch ook met veel
De eerste Novelette van Schu-
het concert ge
opend werd, heeft nog iets zorge
loos, terwijl Schumann fantasie
in C opus 17 meer zijn latere zie-
lestrijd en wisselende stemmin
gen uitbeeldt. Ondanks het vrije,
fragmentarische karakter van
deze fantasie wist Uriël Tsachor
hier een logisch geheel van te
maken. Met zijn grote handen
kon hij alle arpeggio's (gebroken
accoorden) en sprongen met ge
mak spelen zonder dat de zange
righeid van het werk verloren
ging.
Meer beschouwend van karak
ter is Schuberts sonate in e
D.506/566. De breed uitgespon
nen thema's hierin bewijzen
waarom Schubert als liedcompo
nist beroemd is. De poëtische
schilderingen kregen bij Tsachor
de vereiste rust zonder dat de
voortgang van de muziek ge
schaad werd. Veel meer bravou
re zit er in Schuberts Wanderer
Fantasie in C met zijn fuga met
daverende octaven. De pianist
speelde ze niet als een etude
maar wist er muzikaal nog het
een en ander mee te doen. Nog
één toegift volgde: de bekende
etude opus 25, no. 1 van Chopin
waarin de rechterhandmelodie
helder tussen alle snelle noten
uitkwam.
FRANK DEN HERDER
'Aardbeien met slagroom' van Bruce
Frisk en 'Moord in de Leidse
Schouwburg' naar Albert Maurits
door Chr. toneelgroep 'De Timdeler
club'. Regie van resp. Nico van Leeu
wen en Ernst Jan van Heijningen.
Gezien op 21 november in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN - Het is meer een toetje
dan een voorgerecht: aardbeien
met slagroom. Bij de Timdeler
club echter wordt hiermee een
éénakter bedoeld, die als 'vooraf
je' met de vaste kern Riet Kris
pijn-De Wolf, Agnes Ouwerkerk-
v.d. Blij en Nico van Leeuwen en
nieuwkomer Robert Emmen een
leuke opmaat vormde voor de
feestelijke produktie van na de
pauze. Met behulp van de vries
kist verzwijgen twee nichtjes de
dood van hun gefortuneerde
oom om op die manier aan de
successierechten te kunnen ont
komen.
Vrijwel alle toneelspelende le
den hebben in 'Moord in de Leid
se Schouwburg' een rol gekre
gen, hetgeen goed van pas komt
in het jaar van de zestigste ver
jaardag van de Timdelerclub. Zo
als dé-titel al aangeeft, is het stuk
naar de situatie in Leiden ver
taald. Een goede keuze - want
het toneelplezier, dat men het ei
gen publiek wil voorschotelen,
wordt door deze herkenbaarheid
nog eens extra versterkt. De spe
lers nemen plaats in de zaal tus
sen het publiek, wat het belang
rijke ons-kent-ons-sfeertje be
langrijk verhoogt.
Wat is er namelijk gebeurd?
Tijdens een vernissage in de
schouwburg wordt een schilderij
gestolen. In dat werk zit een do
cument verborgen. De vrouw,
die doorgaat voor de schilderes
ervan, wordt vermoord. Vanzelf
sprekend is iedereen verdacht,
moet daarom in de zaal blijven,
Opdat de commissaris met zijn
assistenlje dit zaakje kunnen uit
zoeken. Hij faalt, maar tante
Truus ontmaskert de echte da
der.
Van al deze potentiële ver
dachten heeft de vereniging
kleurrijke personages gemaakt,
die soms in een flash-back hun
relatie tot de vermoorde vrouw
uit de doeken doen. Dat alles
wordt met een persiflerende kni
poog naar de klassieke detecti
veroman en televisieseries ge
daan. De Timdelerclub betreedt
met deze meer artistieke durf to
nende benadering nieuwere pa
den. De 'decors zijn sober, maar
voldoen uitstekend. Het maakt
ook, dat changementen soepel-
Ijes verlopen. Hopelijk zet deze
durf bij de Timdelerclub door.
WIJNAND ZEILSTRA
