Ontkomen aan de dwang
van rechthoekig kader
Overweldigende
prentkunst te
kijk in Singer
Jarig Crescendo
doet goede keus
Gevarieerde uitvoering
William Byrd Ensemble
'Deuce' mist spanning van een tennisfinale
MAANDAG 10 NOVEMBER 1986
6 -
PAGINA 21
Jan Wisse bij Stelling
Expositie met recent werk van Jan
Wisse, t/m 22 november. Galerie
Stelling, Lange Mare 65, Leiden. Ge
opend di. t/m za. van 12.00 -17.00 uur.
LEIDEN - Soms kan het gebeu
ren dat, als je één schilderij ziet,
je eigenlijk alles al gezien hebt.
Dat is zeker niet het geval bij de
expositie van Jan Wisse bij Stel
ling. Hier is het moeilijk 'de hand
van de schilder' te herkennen,
want Wisse wijzigt voortdurend
zijn manier van schilderen onder
invloed van wat hij met een be
paald doek uit wil drukken. Als
het gaat om de verbeelding van
een wrange gedachte, bijvoor
beeld leefomstandigheden in
'Koppel in beton', dan werkt hij
in hoog tempo door. Aan de an
dere kant besteedt-hij weer veel
tijd aan werken, waarin het schil
deren zelf centraal staat. Zo be
paalt de inhoud het karakter van
een werk.
Jan Wisse werkt niet doelbe
wust naér een bepaald resultaat
toe, zeker niet een mooi resul
taat, wat overigens niet betekent
dat zoiets uitgesloten is. Integen
deel. Naast werken, die uit een
impuls ontstaan, zijn op deze
tentoonstelling zeer geslaagde
voorbeelden te zien van een zui
ver schilderkunstige benadering,
zoals 'Kopje' en 'Landschap',
beide uit 1986.
Concert door het William Byrd Vo
caal Ensemble o.l.v. Nico van der
Meel. Een Italiaans programma met
werken van Palestrina, Gesualdo,
Lotti, Gastoldi, Rossini, Verdi, Sore-
sina en Dallapiccola. Twee inter
mezzi werden verzorgd door Karei
Smagge klavecimbel met werken
van Merula, Rossi, Sabbatini en
Droste-HülshofT. Gehoord op 8 no
vember in de Oude-Vestkerk in Lei
den.
LEIDEN - Geroezemoes van het
publiek dat zit te wachten, men
kijkt om zich heen en voor zich
uit. Altijd weer is er dat tintelen
de ogenblik dat de uitvoering als
het ware inleidt: geconcentreer
de spanning bij de uitvoerenden
en hoopvolle verwachting bij de
toehoorders. En dan schrijdt het
koor de kerk binnen in feestelijk
zwart en wit.
Dit alles was zaterdagavond in
de Oude-Vestkerk aanwezig. Het
William Byrd Ensemble is een
koor waarvan je zou wensen dat
je er deel van uitmaakte. De op
lettende houding van de leden
verraadt zichtbaar de eenheid
die ze met hun dirigent Nico van
der Meel vormen. Het resultaat
klinkt er dan ook naar. De afzon
derlijke stemgroepen klinken als
één stem, zonder individuele uit
schieters. De groepen samen ver
smelten tot één homogene
koorklank. Inzetten en slotak
koorden komen als uit één
mond. De spraak wordt duidelijk
gearticuleerd en is redelijk ver
staanbaar. Heel dankbaar was ik
ook voor het zeer uitgebreide en
leuk verzorgde programmaboek
je met de tekst en de vertaling
van het gezongene en met een
voorwoord van de dirigent over
het tot stand komen van dit spe
cifieke Italiaanse programma.
Kerkelijke en wereldlijke mu
ziek wisselden elkaar af: Pale
strina werd aldus gevolgd dooi
de prachtige, grillige Gesualdo
die over dood en liefde zingt; het
knap gezongen 6-, 8- en 10-stem-
mige Crucifixus van Lotti door
de levenslustige Fa-la-la balletti
van Gastoldi, ongekende, prach
tige a cappella-muziek van Ros
sini en Verdi door enerzijds ko
mische stukken van de onbeken
de Soresina en anderzijds door
de cynische werken van Dalla
piccola.
De klavecinist Karei Smagge
onderhield het publiek tijdens
de adempauzes van het koor.
Heel indrukwekkend gebracht
werden de werken van Merula en
Rossi en levendig en met fanta
sie de werken van Sabbatini en
Droste-Hülshoff. Een toegift kon
niet uitblijven bij het aanhou
dend applaus van het enthou
siaste publiek.
MONICA SCHIKS
'Grafiek geeft de geest vleugels'
LAREN (GPD) - „Grafiek geeft de
geest vleugels en ideeën". Deze uit-
I spraak van Jan Sierhuis staat op-
getekend in de catalogus Grafiek
I Nu, die de gelijknamige expositie
in het Singermuseum begeleidt.
Samen met ruim honderd andere
deelnemende kunstenaars geeft hij
daarin in enkele regels de kern van
zijn gedrevenheid weer.
Grafiek Nu 2 is een Vervolg op de
manifestatie die twee jaar geleden
in Singer plaatsvond. De tentoon-
1 stelling trok toen 22.000 bezoekers
en oogstte inhoudelijk veel lof.
Hierdoor gesterkt besloten de or
ganisatoren Singer, de Printshop
en de Galerie Petit er een Biënnale
i van te maken.
j De huidige expositie omvat ruim
vijfhonderd prenten, vervaardigd
in de meest uiteenlopende technie
ken. Behalve etsen, zeef-, board- en
houtdrukken en het gebruik van
j de droge naald, is ditmaal ook de
bewerkelijke mezzo-tint te zien die
1 lange tijd het stiefkindje was. Bij
een wandeling door het museum
valt verder de invloed van de nieu-
I we schilderkunst op. Het formaat
is toegenomen en er wordt na het
drukproces steeds vaker iets toege
voegd aan de afbeelding. Sommige
I werken beslaan zelfs vier grote vel-
I len en als gevolg darvan moesten'
kleinere prentjes, om niet te wor-
I den opgeslorpt, dicht bij elkaar
i worden gegroepeerd.
Uit de uitspraken in de catalogus
I blijkt dat kunstenaars zich om uit-
eenlopende redenen op het grafi
sche pad wagen. De een meent „In
Prijs voor
Schierbeek
GRONINGEN (ANP) - De schrij
ver Bert Schierbeek heeft zaterdag
de Hendrik de Vries-prijs van de
stad Groningen uitgereikt gekre
gen. De auteur kreeg de prijs, groot
10.000 gulden, uit handen van bur
gemeester mr. A.A.M.F. Staatsen
van Groningen, in aanwezigheid
van de 90-jarige stad-Groninger
dichter- beeldend kunstenaar Hen
drik de Vries en zijn echtgenote.
De tweejaarlijkse literaire prijs
werd (opnieuw) ingesteld ter gele
genheid van de negentigste ver
jaardag van De Vries in augustus.
door
Anja van Dijk
Een deel van Wisses werk ver
toont invloed van grote meesters
als Picasso, Matisse en Klee. Zelf
zegt hij daarover dat hij hen niet
wil imiteren maar zich laat inspi
reren. De rake tekening van som
mige van zijn figuren herinnert
aan Matisse, terwijl de vereen
voudiging van vormen en de in
vulling van rechthoekige patro
nen, verwijst naar Paul Klee. Het
tweeluik 'Kleetjes' zinspeelt hier
duidelijk op. Een heel ander
beeld levert het werk op dat, zo
als gezegd, beheerst wordt door
Wisses visie op bestaande situa
ties. Een tekening over de mens
als heerser over de natuur leidde
tot het schilderij 'Gelanceerd
met lange tenen', waarin de sta
kerig geschilderde figuur, ver
eenvoudigd zoals kinderen dat
doen, wordt opgenomen in een
ongeordende achtergrond. Hier
staat de overheersende gedachte
een heldere verbeelding helaas
in de weg.
Behalve de tegenstelling bin
nen het werk, valt een nieuwe
ontwikkeling te ontdekken, die
een reactie is op de beperking
van het rechthoekige kader van
het schilderij. Wisse wil deze
vorm doorbreken door zijn doe
ken uit meerdere delen van ver
schillende grootte, op te bouwen.
In 'Tafel en stoel' volgt de vorm
van het schilderij de
Met 'De Bloem van Hawaii'
Tekening van Jan Wisse.
de afgebeelde objecten, zodat
een nadrukkelijke suggestie van
de ruimte ontstaat.
De expositie wekt na verba
zing over zulk uiteenlopend
werk, ook bewondering voor de
wijze waarop Jan Wisse zijn
ideeën probeert gestalte te ge-
NANCY STOOP
'De Bloem van Hawaii', operette van
Paul Abraham door de Leidse ope
rette-vereniging Crescendo. Regie:
Maup Bakvis. Muzikale leiding:
VVim van Strien. Met: Rina Viele,
Piet v.d. Kraats, Wim v.d. Hulst, Jan
v.d. Stam, Suze v. Duijl, Adrie v.d.
Stam, Willy Blom, Ab Barmentlo
e.v.a. Gezien op 8 november ih de
Stadsgehoorzaal.
LEIDEN - Met 'De Bloem van
Hawaii' vierde de operettever
eniging Crescendo haar vijfen
dertigjarig bestaan. Ter gelegen
heid van een dergelijke verjaar
dag wil de vereniging vanzelf
sprekend echt goed voor de dag
komen. Dat is ook gelukt: deze
operette behoort tot dé betere
produkties, die Crescendo de af
gelopen jaren heeft uitgebracht.
Het is een dubbele gelukwens
waard.
'De Bloem van Hawaii' is dui-
délijk merkbaar van een latere
datum dan het gouden standaar
drepertoire. Er zijn meer foxtrot
melodieën te beluisteren dan tra
ditionele walsmuziek; het geheel
doet ook minder operette-achtig
aan en heeft veel meer revue-ka-
rakter. De muziek ligt makkelijk
in het gehoor en stelt klaarblijke-
lijk aan de vocale prestaties van
de zangers en zangeressen over
het algemeen niet al te hoge ei
sen. Juist op dit vaak moeilijke
punt komt Crescendo ditmaal
'Deuce', naar 'A Quarelling Pair' van
Jane Bowles. Gespeeld door Ria Ei-
mers en Catherine ten Bruggencate;
regie: Annette Apon. Gezien op 8 no
vember in het LAK-theater, Leiden.
LEIDEN - 'Deuce!'. Dat zeggen
keurig nette tennissers als de
stand veertig-veertig is. 'Gelijk!',
zal een minder internationaal
georiënteerde speler zeggen.
Tussen Chris Lloyd-Evert en
Martina Navratilova is de stand
al jaren 'deuce'. Zij steken ge
tweeën met kop en schouders
boven alle andere tennissende
vrouwen uit en ontmoeten elkaar
in de finales van vrijwel alle gro
te toernooien.
Meestal wint Navratilova,
maar niet altijd. Roland Garros
1985, het open kampioenschap
van Frankrijk, was zo'n uitzon
dering. Een zenuwslopende fina
le die drie uur duurde en eindig
de in 6-3, 6-7, 7-5 voor Lloyd-
Evert.
Het verloop van de derde set
van die partij is door regisseur
Annette Apon tot een theater
voorstelling omgewerkt. Twee
actrices trekken tegen elkaar ten
strijde, niet met bal en racket,
maar met woorden. Die woorden
zijn ontleend aan de dialoog 'A
Quarelling Pair' van Jane Bow
les, een twistgesprek tussen twee
De beide speelsters dragen
witte quasi-tennispakjes en witte
pumps. Ze stellen zich telkens
tegenover elkaar op het gravelro-
de speelvlak op en kaatsen el
kaar de woorden toe. Daarbij
wordt gebruik gemaakt van de
eigenaardigheden van het ten
nisspel. Dezelfde zinnen keren
regelmatig terug, zoals bij twee
baseline-spelers de bal ook ein
deloos heen en weer kan gaan:
"Hier ben ik met je melk"
"Waarom?". "Hier ben ik met je
melk". "Waarom", herhalen ze in
allerlei toonaarden.
Aanvankelijk is het Ria Eimers
die met haar felle uitbarstingen
het spel maakt. Catherine ten'
Bruggencate heeft moeite met
haar service en maakt dubbele
fouten: "Hier is je mmm.. Hier is
je mmm...". Dan lijken de kansen
te keren. Rustig redenerend
drijft ze Ria Eimers (die overi
gens uiterlijk wel iets van Betty
Stöve wegheeft) in de hoek. Naar
het einde krijgt Eimers ander
maal het beste van het spel en
komt Ten Bruggencate meer en
meer zichzelf tegen. Ze eindigt
zittend op de grond.
Navratilova en Lloyd-Evert
vormen net als de zusters van
Bowles een duo dat elkaar door
en door kent. en ver verwijderd
van de overige mensheid steeds
in de clinch gaat. Wat dat betreft
is het idee dat aan 'Deuce' ten
grondslag ligt uitstekend. Al
leen, de finale van Roland-Gar
ros bevatte veel meer dramatiek
dan dit theaterspel en de speel
sters waren aanzienlijk overtui
gender. Bij een spannende ten
niswedstrijd zijn de hoofden van
alle toeschouwers via onzichtba
re draadjesmet de bal verbon
den en gaan van links naar
rechts. Dat soort publieksrefle-
xen heb ik bij 'Deuce' niet kun
nen waarnemen. Een aardig vor
mexperiment, maar een uur is
veel te lang.
ARIEJAN KORTEWEG
grafiek ben ik vrij", de ander prefe
reert de indirecte manier van
werken die daaraan verbonden is.
Bij Peter van Poppel ontstaat zelfs
een soort opwinding die al begint
met de eindeloze voorbereidingen
van het kiezen, snijden, polijsten
en prepareren van de etsplaat.
„Maar is het eenmaal zover en ben
ik goed en wel bezig met mijn
schortje voor, dan komt er lang
zaam een koorts opzetten die mijn
blik verscherpt en me voortdrijft.
Als ik dan uiteindelijk het wonder
van de eerste afdruk heb aan
schouwd kunnen mij twee dingen
overkomen. In het ene geval sta ik
dagen later, bezweet en met iets
uitpuilende ogen de zoveelste ver
andering op de zoveelste proef
druk te bekijken. In het andere ge
val beland ik weer achter de ezel
om door te gaan met ademhalen".
Jan Klaasseji en Katrijn, kleurets
de grafiek-expositie in Singer.
Nederland is van oudsher een
grafiekland. Al in 1430 werden gra
fische technieken toegepast voor'
publicitaire doeleinden, zoals boe
killustraties en landkaarten. Door
de oprichting van de Haagse ets
club werd het ambacht in 1848 ver
heven tot kunst. De belangstelling
voor grafiek is daarna altijd schom
melend geweest en bereikte in de
jaren zestig een dieptepunt. Sinds
1980 is er evenwel weer sprake van
een opleving. Maar niet voor lang,
vreest kunsthistoricus Ad van der
Blom, de opsteller van de catalo
gus. Hij vermoedt dat de hernieuw
de belangstelling een flinke dreun
zal krijgen door de afschaffing van
de BKR en het stimuleren van 'de
'topkunst'. Deze regeringsmaatre
gel betekent volgens hem een „on
gekende verschraling van het beel
dende aanbod in dit land". Enkele
honderden kunstenaars zullen zich
gaan ontpoppen tot een groep fru-
straten „die elkaar staan te verdrin
gen naar de top", aldus zijn waar
schuwing.
In de catalogus schrijft hij: „Het
zal iedereen duidelijk zijn dat in
deze hektische jacht op succes,
voor de grafische kunst maar een
bescheiden ról- is weggelegd. Er is
gewoon geen tijd voor, het formaat
is te onaanzienlijk". En: „Het zal
steeds riskanter worden te investe
ren in iets tijdrovends en kostbaars
als grafiek". In verband daarmee
merkte hij vlak voor de opening
van Grafiek Nu 2 somber op dat
het optimale kleurgebruik nu mis
schien voor de laatste keer ten vol
le kan worden gepresenteerd.
De organisatoren hebben hun
blik gericht op zowel jonge grafici
als meer klinkende namen, zoals
CorneiDe, Constant, Lucebert en
Co Westerik. Mariene Dumas is
aanwezig met een serie verwron
gen baby-hoofdjes als aanklacht te
gen het leed in de wereld. Ru van
Rossum toont grote kleurrijke
werken in fraaie gedekte tinten,
terwijl Hans Andringa van zich
doet spreken met tere voorstelln-
gen opgebouwd uit lijnen en stip
jes „voorzichtig half fluisterend
neergezet".
Van Joop Vegter zijn mooie
prenten te zien in de mezzo-tint-
techniek. Zijn kommen en schalen
en Het Groene Glas lijkéri licht op
te slorpen in plaats van weg te
kaatsen. Interessant is ook het
werk van Renée Aardewijn die een
eervolle vermelding ten deel viel
behorende bij de Nederlandse Gra-
fiekprijs. Zij heeft haar omvangrij
ke en expressieve voorstellingen
uit grijze tinten opgebouwd; „Mijn
indrukken wil ik zo krachtig en di
rect mogelijk weergeven".
Singer heeft verder een apart
zaaltje gereserveerd voor het 'win
nende werk „en de eervolle ver
meldingen, verbonden aan de Gra-
fiekprijs. Een uitschieter is Stanis-
law Lewkowicz die, zo blijkt uit
het beoordelingsrapport, de mees
te indruk op de jury achterliet. Zijn
zeefdrukken zijn impressies van
een zeereis die hij tien jaar geleden
als leerling-stuurman ondernam.
Hij zette een streep onder zijn zee
mansplannen en belandde via om
wegen op de kunstacademie in
Utrecht. Van zijn reis maakte hij
met. behulp van oude brieven en
prentkaarten in totaal 52 afdruk
ken, van elke week één. Voor Sin
ger zijn er hiervan zes willekeurige
uitgeselecteerd, zodat enige lijn in
het oorspronkelijke 'verhaal' ont
breekt. Niettemin kunnen de
werken ook heel goed los van el
kaar worden gezien.
De expositie Grafiek Nu 2 duurt
tot 15 december. Singer is dinsdag
tot en met zaterdag geopend van
elf tot vijf uur en zondag van
twaalf tot vijf uur. Het i
op de maandag gesloten.
Leiderdorps Kamerkoor
Haydn evenwichtig verklankt
Concert door het Leiderdorps Kamerkoor en het Leiderdorps Kamerorkest,
hout- en koperblazers. Nienke Schrier, clavecymbel. Solisten: Wendela
Bronsgeest, sopraan, Anke Zuidhof, alt-mezzo. Rob Stallinga, tenor en Peter
Dijkstra, bas-bariton. Uitgevoerde werken: Cantate "Aus der Tiefe ruF ich,
Herr, zu Dir" van J.S. Bach en Mis in B-dur (Harmonie-Messe) van J. Haydn.
Algehele leiding dirigent Wim van Meeuwen. Gehoord op zaterdag 8 novem
ber in de Dorpskerk in Leiderdorp.
LEIDERDORP - Maanden van geconcentreerde arbeid leken za
terdagavond in de Dorpskerk teloor te gaan tijdens de uitvoering van
Bach's Cantate "Aus der Tiefe ruf ich, Herr, zu Dir" BWV 131 door
het Leiderdorps Kamerkoor- en Orkest, op het moment dat de bas-
baritonsolist een hele maat voor z'n beurt inviel, en daarmede alle
medewerkenden in uiterste verwarring bracht.
Grote verdienste van het vakmanschap van dirigent Wim van
Meeuwen en het uiterst allert reagerende koor en orkest was, dat men
ondanks de consternatie het muzikale hoofd koel wist te houden.
Sterker nog: in de pauze bleek, dat noch het publiek, noch kritisch
luisterende recensent nauwelijks enige ongerechtigheid hadden be
speurd en na afloop de Leiderdorpse muzikanten onthaalden op een
overweldigend applaus voor de levendige en doorzichtige interpreta
tie van dit werk. Een kunstig huzarenstukje dat de hoofdschotel van
die avond, de 'Harmonie Messe' van J. Haydn met belangstelling
tegemoet deed zien.
Het Leiderdorps Kamerkoor beschikt dan ook over een selecte
groep zangers waarvan, met name de mannenstemmen een extra
fraaie demensie toevoegen, terwijl de hechte samenwerking met het
plaatselijke Kamerorkest en een viertal zorgvuldig gekozen solisten
borg stonden voor een evenwichtige en uiterst homogene uitvoering
van dit werk.
Zoals al direkt opviel in het perfect gezongen Kyrie, gevolgd door
een uiterst geconcentreerd en doorzichtig vertolkt Gloria en Sanctus
dat afgezien van de perfecte eenheid van de bezetting wordt geken
merkt door een eenheid van conceptie. De keel-virtuositeit heeft
daarbij duidelijk afgedaan: soli en koor staan niet in losse nummers
naast elkaar maar lijken op duizendvoudige wijze met elkaar verwe
ven, waarna hout- en koperblazers in het feestelijke Benedictus de
naam 'Harmonie-mis' alle eer aandeden. Tenslotte gevolgd door een
stralend verklankt Agnus Dei, dat niet alleen de finale maar tevens
het absolute hoogtepunt vormde van deze heerlijke muziekavond.
ANNEKE VAN VLIET
Wendy van Nes
(12) wint
fluitconeours
LEIDEN - Wie afgelopen zater
dagmiddag de plensregens ont
vluchtte en binnenstapte in het
gebouw van de Streekmuziek-
school Leiden e.o. op het Rapen
burg kwam daar terecht in een
niet alledaagse drukte. Het op
vallendste waren wel kleine
groepjes mensen met in hun
midden een meestal wat bedrem
meld ogend meisje met in haar
handen een dwarsfluit. Deze
fluitgroepjes wisselden elkaar af
bij de ingang van de zaal waar dit
jaar alweer voor de vierde keer
het nationaal fluitconeours voor
amateurs Werd gehouden. De
tweede en laatste dag van het
concours deed zowel de tempe
ratuur als de spanning in de
soms overvolle zaal stijgen. De
meeste deelnemers waren jong
en speelden vaak op een verras
sénd hoog niveau. Een aantal
van hen zal in de toekomst waar
schijnlijk geen amateur meer
zijn. Interessant bij de prijsuit
reiking, dat de jury de betreffen
de kandidaat (meer meisjes dan
jongens) in het openbaar vertel
de, waaraan zij (hij) haar punten
totaal te danken had. Bovendien
kreeg de kandidaat té horen wel
ke onderdelen van zijn (haar)
spel voor Verbetering vatbaar
waren en, ook op welke wijze dit
zou kunnen worden bereikt. Bei
de dagen werden per leeftijdsca
tegorie (de grens lag bij 16 jaar)
drie prijzen uitgereikt in de vorra
van bladmuziek. Op 1 november
werden eerste prijzen uitgereikt
aan Wendy van Nes en Alwin de
Vries. Op 8 november aan Lise-
lotte Kuling en Ellen Vergunst.
De belangrijkste trofee echter
was de Zilveren Fluitkop, een
wisselbeker toegekend aan de
kandidaat met het hoogste pun
tentotaal van beide dagen. In dit
geval betrof het bovendien de
jongste deelneemster die nog
maar 4 jaar fluit speelt: Wendy
van Nes (12 jaar) uit de Hoef,
leerling van Derek Moore. Ver
der werd voor de beste uitvoe
ring van een Nederlands werk
een trofee uitgereikt door het
Bumafonds aan Carola Ligt voor
haar voordracht van Pastorale
d'été van J. Andriessen. Tot slot
was er een eerste prijs voor de
afdeling Ensembles voor het Fa-
so Fluitensemble uit Voorthui-
sterker voor de dag, daarbij zoals
gewoonlijk bijgestaan door het
orkest onder leiding van de 'ei
gen' dirigent Wim van Strien.
Een tuin in het sprookjesachti
ge Hawaii, een zaal in het ko
ninklijk paleis in Honoloeloe en
een mondaine bar in Monte Car
lo - dat zijn de drie plaatsen van
handeling, Zoals altijd heeft
Crescendo veel zorg en aandacht
besteed aan de vormgeving hier
van. Het toneelplaatje met een
mooi decor en feestelijke kos
tuums moet nu eenmaal fraai
ogen. Toch maakt men vaak de
fout te veel vart het goede te wil
len. Om het uitgebreide decor
van de derde akte op te bouwen
gaat om kwart voor elf het doek
nog eens ruim tien minuten
dicht. Het resultaat mag er dan
ook zijn; gezien de omvang van
het changement is het zelfs een
recordprestatie, maar het gaat
toch wel ten koste van de span
ningsopbouw en betekent on
aanvaardbaar veel tempoverlies.
Als het doek eenmaal weer op
gaat, is het publiek de wachttijd
al weer gauw vergeten en kan het
uitbundig meedoen met de mars
'Wo es Madels gibt, Kameraden'.
Alle Verwikkelingen rond prin
ses Laya, 'bloem.van Hawaii', die
zich voornamelijk op dit 'Para
dies am Meeresstrand' hebben
afgespeeld, zijn dan weer opge
lost. Crescendo kan terugkijken
feestelijke lustrumpro-
duktie.
WIJNAND ZEILSTRA
Overeenkomst
podiumkunsten
in Amsterdam
AMSTERDAM (ANP) - Burge
meester en Wethouders van Am
sterdam en het ministerie van
WVC hebben overeenstemming
bereikt óver de verdeling van ver
antwoordelijkheden voor de po
diumkunsten in Amsterdam, Daar
bij is vastgelegd voor welke gezel
schappen en instellingen het rijk,
voor welke de gemeente en voor
welke beide de (financiële) verant
woordelijkheid dragen.
Rijk en gemeente dragen geza
menlijk de verantwoordelijkheid
voor Concertgebouworkest, het
Nationale Ballet en de toneelgezel
schappen Baal, Centrum, Orkater,
Publiekstheater en Werkteater.
Het rijk draagt de alleenverant
woordelijkheid voor Nederlandse
Opera, Nederlands Philharmo-
nisch Orkest, Nederlands Theater
Instituut, Nederlands Film Mu
seum, Hoofdstad Operette, Scapi-
no Ballet, Internationaal Fokloris-
tïch Danstheater, Stichting Pop
muziek Nederland en Mickery
Workshop.
De gemeente draag de eindve
rantwoordelijkheid voor de exploi
tatie van De IJsbreker, die tevens
van het rijk projectsubsidie ont
vangt.
De kunstinstellingen die onder
de gezamenlijke verantwoordelijk
heid vallen kunnen rekenen op
meerjarige budgetfinanciering. Dit
betekent dat zij over een periode
van meer jaren binnen vastgestel
de voorwaarden vrij over een van
te voren bepaald budget gaan be
schikken. Daarnaast streven rijk
en gemeente naar uniforme subsi
dievoorwaarden voor de podium
sector in het algemeen.
Gouden strop
voor Vlaming
Jef Geeraerts
AMSTERDAM (ANP) - De Gouden
Strop, de prijs van het genoot
schap van Nederlandstalige Mis
daadauteurs voor de besté Neder
landstalige misdaadroman, is dit
jaar toegekend aan Jef Geeraerts
voor zijn misdaadroman 'De zaak
Alzheimer'. Hij is de eerste Vla
ming die de prijs ontvangt.
Geeraerts krijgt De Gouden
Strop, bestaande uit een plastiek
en 10.001 gulden, voorbeen intelli
gente, gedisciplineerd geschrevén
politiethriller, waarmee hij zich
een waardig representant toont
van de Sjöwall/Wahloo-traditie", zo
staat in het juryrapport. Wanneer
de prijs wordt uitgereikt is nog niet
bekend.
Dansfestival
DEN HAAG - De Culturele Raad
Zuid-Holland houdt binnenkort
vor de eerste maal een Amateur
Dansfestival. Leerlingengroepen
van balletscholen, dansgroepen,
verenigingen en solisten in diverse
leeftijdscategorieën kunnen mee
doen. De minimum leeftijd is acht
jaar. De stijlen omvatten het hele
scala van volksdans, jazzdans,
klassiek ballet en moderne dans.
De voorronden worden gehou
den op 16 november in het Konink
lijk Conservatorium in Den Haag
en op 23 november in Theater
Zuidplein in Rotterdam, beide
middagen van 14.00 tot 17.00 uur.
Uit de voorronden kiest een jury
de deelnemers aan de eindpresen
tatie, die op 18 januari in Delft
wórdt gehouden.
