'We staan bovenaan
in de tweede periode'
5™
RB laat overruling glippen
Quick Boys met
gedachten nog
bij zege op RB
Bezield ARC ldopt Spijkenisse
FC Lisse zorgt bijna
voor stunt bij koploper
MAANDAG 10 NOVEMBER 1986
PAGINA 15
BARENDRECHT - Rijnsburg-
se Boys heeft snel afgerekend
met de katerige gevoelens die
resteerden na de zo rampzalig
verlopen streekderby tegen
Quick Boys. In en tegen Baren-
drecht leverden de geelzwarten
een degelijke, onderhoudende
partij voetbal af die zij in hun
voordeel hadden kunnen be
slissen als zij vooral na rust de
kansen eenvoudig te baat had
den genomen. Maar de schoen
punten van de Rijnsburgers
wilden met de bal alle kanten
op behalve tussen de palen en
zo werd het duel afgesloten met
een kalme remise (0-0), waar
mee de Barendrechters terecht
meer in hun sas waren dan
Rijnsburgse Boys.
Zonder nog altijd Driebergen
en'Toet (hij kwam er halverwe
ge de tweede helft in) hield de
Rijnsburgse defensie zich dit
keer goed staande, maar die
was dan ook anders samenge
steld dan vorige week: De
Kroon, Dick Heemskerk, Ma-
nuputty en Aandewiel als laat
ste man. Alleen bij hoge ballen
toonde die lijn voor rust af en
toe wat zwaktes. Het was
vreemd dat Barendrecht met
lange spelers als Verhagen en
Schuitemaker via de hoge
voorzet daar niet meer profijt
van probeerde trekken.
Voorin werkte Rijnsburgse
Boys vooral met Ron Carli en
Martin de Louw, maar ook
Koet acteerde (voor rust) heel
aanvallend, evenals Merbis. In
de tiende minuut had dat le
vendige Rijnsburgse aanvals-
spel de openingstreffer moeten
opleveren. Goed doorzetten
van Koet dwong doelman Van
Driel tot een redding op het
nippertje, de bal spatte
voeten van Carli die alleen nog
een Barendrechtse verdediger
in de doelmond voor zich had.
Van vijf meter afstand schoot
Carli ongeveer zes meter óver
het doel.
Barendrecht prikte terug met
een hoekschop van Verhagen,
waaruit de bal op een nogal
zonderlinge manier aan ieder
een voorbij ging, maar in elk
geval niet aan de op de doellijn
staande Aandewiel. En Rijns
burgse Boys bofte bepaald toen
diezelfde Verhagen na een half
uur gebruik maakte van een
moment van geestelijke absen
tie in de geelzwarte defensie en
van dichtbij slechts de onder
kant van de lat raakte.
Na rust kreeg RB duidelijk
meer greep op het spel van Ba
rendrecht. En met een béétje
schotvaardigheid in de gelede
ren hadden de de Rijnsburgers
zeer beslist de winst naar zich
toe kunnen halen. Binnen vijl
minuten kreeg Martin de Louw
twee parels van kansen, beide
malen had hij alleen nog doel
man Van Driel voor zich, maar
beide keren slaagde hij er niet
in de laatste hand te leggen aan
het voortreffelijke voorberei
dende werk van met name Car
li en Merbis. De Louw had be
paald zijn dag niet, in de laatste
fase werd hij vervangen door
Hans Zwaan.
Rijnsburgse Boys was voel
baar sterker, zonder echter Ba
rendrecht onder druk te kun
nen zetten. Daarvoor had de
thuisclub toch te veel kracht in
het centrum. Van der Wal illu
streerde dat in aanvallend op
zicht nog even met een schot
tegen de lat. Aandewiel en zijn
companen konden geen mo
ment de aandacht laten ver
slappen.
Halverwege de tweede helft
werd Arie van Dijk gewisseld
voor Toet, waarna Manuputty
op rechts naar voren schoof om
daar voor wat meer dreiging te
zorgen. Maar hoe diep men ook
doordrong in de Barendrechtse
defensie, alles liep stuk op de
matige afwerking. En ten slotte
zat het de Rijnsburgers ook ab
soluut niet mee. In de slotmi
nuten manoeuvreerden Koet
en Carli heel handig bij een
hoekschop, Merbis werd in
stelling gebracht en die vuurde
in één rechte lijn langs doel
man Van Driel. Maar dit keer
was het achterspeler Brienen
die de bal in een reflex van de
doellijn haalde.
Na afloop viel er bij de Rijns
burgers een lichte teleurstel
ling waar te nemen. "Voor de
wedstrijd hadden we getekend
voor een punt, maar ja, als je
dan ziet wat voor kansen we
krijgen...." Enfin, de competitie
is nog lang genoeg om te sleute
len aan de schotvaardigheid.
RUUD PAAUW
LEIDERDORP - De argeloze fietser of wandelaar die zich op die gure zaterdagmiddag
per ongeluk ergens ophield in de buurt van sportpark De Bloemerd moet ongetwijfeld
het idee hebben gekregen dat zich daar heel wat afspeelde. In alle toonaarden waren de
'aaahhhs' en 'oooohhhs' niet van de lucht zodat de indruk van een spannende, hoogst
enerverende en mogelijk zelfs fantastische partij voetbal niet anders dan gewekt kon
worden. Uit de verte moest het haast wel lijken op een ware happening die eigenlijk wel
uitnodigde tot een, zij het verlaat, bezoekje aan RCL tegen RKAVIC.
Het is niet te hopen dat er alsnog
mensen waren die uitsluitend en
alleen op het geluid zijn afgegaan.
Zij zullen, nog meer al dan de drie
honderd die er van het begin af aan
bij waren, hun ogen hebben uitge
keken en dat geldt dan niet be
paald in positieve zin. Het ge
schreeuw van die handvol 'vaste'
tribuneklanten kwam, bij nader in
zien, namelijk niet voort uit loyali-
teits-overwegingen, maar was puur
gebaseerd op wat eerder het tegen
deel genoemd mag worden. Uit
verveling, uit desinteresse, ja zelfs
uit cynisme. Ze, die supporters,
hadden gewoon even niks beters te
doen. Omdat het gebodene zich nu
eenmaal totaal niet leende voor het
uiten van welgemeende harte-kre-
ten.
Bedenkelijk
En dat is dan nog zacht uitge
drukt. Als er één ding hier duide
lijk werd - dat dan de vier goals,
eerlijk verdeeld over beide partij
en, ten spijt - is het wel dat zowel
de toekomst van RCL alsook die
van nieuwkomer RKAVIC op het
hoogste zaterdagniveau er onder
hand bedenkelijk uitziet. Geen mo
ment kon één van beide ploegen in
dit duel tussen de nummer laatst
en voorlaatst de schijn ophouden
het eersteklasserschap nog langer
waardig te zijn. Zelfs de meeste fer
vente roodwitter zal het, want zijn
cluppie betreft, daar onderhand
wel over eens zijn.
Natuurlijk, het is best mogelijk
dat RCL, zoals in voorgaande jaren
al evenzeer het geval was, zich na
,de winterstop toch weer plotseling
zal oprichten en met een uiterste
krachtsinspanning de degradatie-
dans alsnog en opnieuw ontsnap
pen. Zolang als die bal rolt is er nog
van alles mogelijk en hoeft ook
RCL zich niet bijvoorbaat bij de
feiten neer te leggen. Maar in ver
gelijking bijvoorbeeld met vorig
jaar, toen het aanvankelijk ook niet
van een leien dakje ging maar de
rijen zich net op tijd sloten, ziet het
er dit keer toch somberder uit.
Toen namelijk liep op De Bloe
merd nog een jongen rond als Cees
Ruis, hét toonbeeld van onverzet
telijkheid. Met zijn vertrek naar
Quick Boys is dat aspect meteen
ook geheel uit het spel en met na
me de verdediging van de Leider
dorpers verdwenen. Toen ook was
er nog iemand als Sieto Schalkers,
hét voorbeeld van grilligheid en
onvoorspelbaarheid. Met zijn ver
dwijnen naar ARC is elke verras
sing voorgoed uit de aanval ver
dwenen. Toen ook liep er speler als
Peter Siera, hét type dat een heel
veld kan bestrijken en alleen al
door zijn voorbeeld anderen om
zich heen beter kan doen lijken
dan ze zijn.
Laatstgenoemde is er nog altijd
en, spelend in de tweede helft als
laatste man, zorgde hij één minuut
voor tijd tegen RKAVIC koppend
voor de verlossende gelijkmaker
waar RCL na de aansluitingstreffer
van Leo van de Wetering (kopbal
uit een corner van Siera) vanaf de
35ste minuut aapjoeg. Met name
door die laatste treffer zou de in
druk gevestigd kunnen worden dat
de kleine zwoeger nog niets aan
élan heeft ingeboet. Het hele veld
bestrijken, toch Was dat voor
RCL maar waar.
Zelfvertrouwen
Hij deed het wel, maar niet zoals
voorheen. Hij deed het tegen RKA
VIC op de wijze die typerend mag
heten voor het enorme gebrek aan
zelfvertrouwen waarmee de ploeg
van Mouter momenteel kampt.
Zonder een greintje overleg han
teerde RCL het: 'weg-is-weg' als de
alleen zaligmakende taktiek en het
was soms schrijnend om te zien
hoe toch bekwame en door de wol
geverfde spelers als Siera en Braat
juist in die spelwijze voorop gin
gen. Vaak zonder te kijken, zonder
op zoek te gaan naar een (voet-
baDoplossing kogelden zij de bal
len blind naar voren. Van een door
dacht patroon, van een beetje logi
sche opbouw was daarbij totaal
geen sprake.
Een en ander werd uiteraard een
beetje in de hand gewerkt door de
barre omstandigheden (wind, kou
en een glad veld) en de 0-2 achter
stand waartegen RCL al na een
half uur opkeek. Dat laatste was ze
ker niet te verdienste van RKA-
VIV, dat zich zaterdag deed ken
nen als veruit de zwakste tegen
stander die RCL tot nu toe trof,
maar dat dankzij twee pure toe
valstreffers veel meer kreeg dan
het qua spel recht op had. Ook al
geen enkel risico nemend sloegen
de Amstelveneners het midden
veld gewoon over om met lange
trappen de twee spitsen aan het
werk te zetten.
Een taktiek die weinig kans van
slagen zou hebben, ware het niet
dat de factor geluk een prominente
rol speelde bij de tot stand koming
van de twee goals. Invaller Turken
burg (na tien minuten al moest
Veldhuizen met een wondje onder
het oog het veld verlaten) zag als
meest vooruitgeschoven man op
gegeven moment geen afspeelmo-
gelijkheid meer naast of voor zich.
Vanaf dertig meter kogelde hij
daarom maar lukraak op doel. Tot
zijn niet geringe verbazing vloog
de bal pardoes in de rechter-boven-
hoek. En vier minuten later had
RKAVIC opnieuw succes toen lin
kervleugelverdediger Twickler de
bal uit de kluts per ongeluk voor
zijn voeten kreeg. Het was daarna
niet moeilijk meer om doel te mis
sen omdat elke rugdekking bij
RCL ontbrak.
Knullig
Dat de thuisclub na die tegenval
lers vervolgens koos voor de kort
ste weg naar het doel was op zich
wel logisch. Mede omdat Van de
Wetering al snel de aansluiting
vond leek het zelfs gerechtvaar
digd om met hoge ballen snel voor
paniek te zorgen. Alleen, naarmate
het duel vorderde bleek steeds na
drukkelijker dat het spelplan meer
uit onkunde was geboren dan uit
vooropgezette bedoelingen. De uit
voering, zoals ook het tegenspel
van RKAVIC, was namelijk van
een dermate knullig kaliber dan
het publiek zich op bepaald mo
ment niet langer aan stilzwijgend
toekijken gebonden voelde.
Elke zoveelste mislukte poging
tot het meer dan driemaal achter
een doortikken van de bal, elke zo
veelste bal loodrecht richting lood
zware hemel werd na de pauze be
geleid met gekrijs, gejuich of hand
geklap. Aan dat opportunisme
deed Bram Brandt, de oud-doel
man en voormalige exponent van
het RCL in betere tijden, als loyaal
supporter uiteraard niet mee. Na
de late gelijkmaker van Siera ver
liet hij hoofdschuddend de tribu
ne. "Niet om aan te zien, maar ook
niet om aan te horen".
AD VAN KAAM
ALPHEN AAN DEN RIJN - Er
zijn pedagogen, die beweren dat ei
van een flink pak slaag een heilza
me werking uit kan gaan. ARC
toonde zaterdag aan dat die stel
ling inderdaad soms wel eens op
gaat. De tot nu toe moeizaam pun
tjes vergarende Alphenaren kre
gen afgelopen dinsdag van twee
deklasser Excelsior Pernis, in ei
gen huis nota bene, flink voor de
broek (1-5), met het gevolg dat er
dit weekend tegen Spijkenisse
weer eens een bezield ARC viel te
aanschouwen. Aangezien het elan
bij de opponent ontbrak, zagen de
voetballers van Jan Kroese hun da
dendrang beloond worden met de
tweede overwinning van dit sei
zoen: 2-0.
Kroese na afloop: "Donderdag
tijdens de training kon je al mer
ken dat de jongens geladen waren.
Er is in tijden niet zo scherp ge
traind. Vandaag heb ik die instelr
ling opnieuw aangetroffenen ge
lukkig heeft dat succes opgele
verd".
En dat had de Racing wel nodig
ook, want het had er de laatste tijd
alle schijn van dat de met zichzelf
tobbende ploeg met de week slech
ter ging spelen. Tegen Spijkenisse,
na het echec tegen Excelsior, werd
die neerwaartse spiraal derhalve
een halt toegeroepen, al dient wel
vermeld te worden dat het niveau
van het gebodene van een matig
gehalte was. Bovendien trof ARC
in Spijkenisse een tegenstander,
die dit jaar maar moeilijk zijn draai
kan vinden.
Oefenmeester Sijm Beuk: "Het
loopt helemaal niet. We spelen zon
der enige overtuiging. Normaal ge
sproken hebben wij een fanatiek
spelende ploeg, maar momenteel
mis ik het heilige vuur. De over
winning van ARC is dan ook wel
terecht. Zij hebben er tenminste
voor geknokt en op die manier de
winst afgedwongen".
Overwicht
Het zag er in de eerste helft overi
gens niet naar uit, dat de Racing
aan de confrontatie met de Beuk-
brigade twee punten zou overhou
den, Gesteund door de straffe wind
had ARC weliswaar een flink vel-
j doverwicht, doch van dreiging was
nauwelijks sprake. De pas zestien
jarige libero John Stougje en de zij
nen stonden de Alphenaren voor
rust slechts twee kansen toe. Hal
verwege de eerste helft dook 'Ed
Graper, na een korte combinatie
met Johan Boer, plotseling alleen
voor goalie Wim Veenman op, dié
de inzet van de middenvelder uit
de benedenhoek tikte. De tweede
mogelijkheid was voor Ruud van
Es. die na eeh vrije trap van René
Lammers bij de tweede paal teveel
tijd nodig had om af te werken, zo
dat ook deze kans teloor ging. Spij
kenisse stelde er drie scoringsmo-
gelijkhcdcn tegenover. Bij twee
daarvan was ARC-voorstopper Pe
ter Borst betrokken. Tot tweemaal
toe'werkte Borst een voorzet onge
lukkig weg, precies voor de voeten
van linkerspits Willem Mulder. Die
schoot echter beide malen niet erg
nauwkeurig en daar had ARC ge
luk mee. De derde maal dat de be
zoekers gevaarlijk waren, voor
kwam Cor Prook een treffer door
"]op tijd uit zijn doel te komen bij
een doorkopbal van Edwin Ver
hoeven, die anders voor de voeten
van de handige rechterspits Robert
de Heer terecht zou zijn gekomen.
Zo bleef het tot aan de pauze dus
0-0 en leek er voor de Spijkenissers
na rust, met de wind mee, meer in
te zitten dan een gelijkspel. (Beuk:
"Halverwege dacht ik zeker niet
dat we hier zouden gaan verliezen,
integendeel".) De thee had ARC
[evenwel kennelijk goed gedaan,
want de Alphenaren kenden in de
tweede rondgang een bliksemstart,
resulterend in een vroege treffer.
Na slordig uitverdedigen van
Niels van Hamburg belandde het
speeltuig voor de voeten van René
Lammers, die vanaf de rand van
het strafschopgebied middels een
fraaie lob over alles-en-icdercen
heen 1-0 liet aantekenen. Lam
mers' goal dwong Spijkenisse in de
achtervolging te gaan. De pupillen
van Beuk slaagden er al snel in
ARC op de eigen helft vast te zet
ten, maar aan het creëren van uit-
Matige vertoning op Nieuw Zuid: 1-1
KATWIJK - Quick Boys - Heer-
jansdam was een wedstrijd om
snel te vergeten. "Ik ben van die
ploegen beter gewend", vond ook
bondscoach Ron Groenewoud,
wiens aandacht speciaal uitging
naar de amateurinternationals
Floor van Duyn en Steef Buys. Op
Nieuw Zuid, waar de harde wind
dwars over het veld stond, hielden
de teams het op 1-1. Een juiste sco
re, want geen van twee verdiende
te
"We hebben een serie goede
wedstrijden achter de rug", stelde
Quick Boys-trainer Hans van der
Zee, "met natuurlijk als hoogte
punt de overwinning op Rijns
burgse Boys. Die reeks is nu dus
onderbroken door een wat minde
re prestatie, we hebben zwak ge
speeld. Belangrijk is echter dat we
niet verloren hebben, we blijven
meedoen in de strijd om de titel.
En vergis je niet, dit Heeijansdam
is een lastige ploeg. Die jongens
zijn vorig seizoen natuurlijk niet
voor niets kampioen geworden. De
eerste helft vond ik trouwens nog
wel meevallen. In de tweede zijn
we teruggevallen, maar dat kwam
mede doordat Johan Jonker en
Arie van Duyn door blessures
moesten afhaken".
De kwetsuur van Jonker kwam
tot stand op een moment dat hij
moederziel alleen achter een bal
aanholde met de bedoeling die te
rug te spelen op doelman Theo
Guyt. "Ik voelde ineens wat knap
pen", herinnerde de voorstopper
zich het gebeurde. "Achter in mijn
dij, net als tegen Excelsior Maas
sluis, maar dan in mijn andere
been". Gelukkig voor Jonker en
Van Duyn hebben zij veertien da
gen de tijd om te herstellen. Vol
gende week staat de bekerontmoe
ting tegen VCS op het programma.
Een week later volgt de heel wat
belangrijker confrontatie met Mar
ken, dat er zaterdag overigens voor
zorgde dat de kloof tussen Quick
Boys en lijstaanvoerder NSW niet
groter werd.
Massief
De wedstrijd in Katwijk was nog
maar vijf minuten oud, toen Heer-
jansdam al de leiding nam. Ron
van der Neut, een massieve spits
van het type Kees van Kooten, was
op rechts aan de aandacht van be
waker Jonker ontsnapt en bracht
de bal voor het Katwijkse doel. Al
daar was linkerspits Martin Beuk,
aan wie Teun van der Plas. de han
den meer dan vol had, ter plaatse
om in te tikken. Quick Boys ant
woordde enige minuten later met
een kopbal van Dennis-Jan Mieras
op de lat. De aan deze actie vooraf
gaande voorzet kwam van Frenk
van der Kley, die op rechts was
doorgebroken. De rossige aanval
ler zou in het verdere verloop van
het duel voornamelijk opvallen
door soloacties, die geen enkel ren
dement opleverden.
Toch was het diezelfde Van der
Kley die aan de basis stond van de
gelijkmaker. In de 33ste minuut
ging hij achter een pass aan van
Floor van Duyn. In het vijandelijke
strafschopgebied aangekomen
trachtte hij Rene Freen te omspe
len, hetgeen niet lukte omdat een
uitgestoken been in de weg zat.
'Penalty', besliste arbiter Van Eg-
dom, die zich tot dan toe had on
derscheiden door pietluttigheid en
het niet toepassen van de voordee
regel. Jonker knalde de strafschop
onberispelijk in, reden waarom de
ploegen, volgens de speaker al
thans, "weer helemaal opnieuw
konden beginnen".
Quick Boys had kort voor rust
nog alle geluk van de wereld dat
Van Egdom op advies van zijn
grensrechtèr een tweede goal van
Beuk afkeurde wegens buitenspel.
Het merendeel van de aanwezigen
had geconstateerd dat de vleugel
spits op het moment van spelen
nog achter laatste man Kees Ruis
stond. Had het doelpunt geteld,
dan was de ex RCL-speler onge
twijfeld de gebeten hond geweest,
want hij had dé bal gemakkelijk
kunnen onderscheppen. De twee
de helft had voor hetzelfde geld
schriftelijk afgedaan kunnen wor
den. Guyt kreeg in het Katwijkse
doel twee keer de gelegenheid zijn
kwaliteiten te tonen bij schoten
van Rob Snijders en Arie van den
Berg.
Middenveld
Zijn Poolse collega Bogdan Ko-
panicki had het nog rustiger. Hij
kon zijn handen zestien minuten
voor het einde pas warmen aan een
kopbal van de dit keer onopvallen
de Leen van der Plas. Voor het ove
rige speelde de strijd zich af op het
middenveld, waar de foute passes
elkaar met de regelmaat van een
klok opvolgden. Uiteraard waren
de omstandigheden verre van opti
maal. Maar om daaraan het zwakke
optreden van de ploegen geheel te
wijten, is een wat al te simpele op
lossing. Voor Quick Boys gold nog
het excuus dat het al snel Jonker
zag uitvallen. Zijn plaats werd in
genomen door Wim van der Plas.
Later werd na een kopduel ook
Arie van Duyn afgevoerd. Hij werd
vervangen door Martin van der
Plas, die als linkerspits ook al wei
nig aan de feestvreugde had bij te
dragen. De wedstrijd ging dan ook
uit als de bekende nachtkaars.
"Misschien hebben we toch een
beetje te veel nagenoten van de
overwinning van vorige week",
blikte Van der Zee terug op de trai-
ningsweek. En over de wedstrijd:
"Normaal gesproken had ik in de
slotfase voor eigen publiek waar
schijnlijk wat meer risicós geno
men om toch de overwinning te be
halen. Maar na die gedwongen wis
sels zag ik dat niet zitten. Daarvoor
is Heeijansdam té gevaarlijk".
CHRIS HARTMAN
gespeelde kansen kwam men niet
toe. Toch werd het enige malen ge
vaarlijk voor het Alphense doel.
Nerveus
Nadat Cor Prook wegens een
rugblessure had moeten afhaken,
toonde invaller Roy van der Hoek,
in het sterk draaiende reserveteam
excellerend, voor het standaard
elftal nog niet over de vereiste ze
nuwen te beschikken. Tweemaal
liet de jeügdigé' ballenvanger het
leder na een voorzet glippen, twee-,
maal liep het voor de Racing net
goed af. Met een stijlvol geplukte
kopbal van De Heer herstelde Van
de Hoek zich enigszins. Ruim tien
minuten voor tijd besliste ARC de
wedstrijd. Een prima counter via
de sterk spelende Niek Oosterlee
eindigde bij Jacques Keij, die al
leen nog Veenman voor zich had.
Keij bewees een capabel meteoro
loog te zijn. Zijn lob over Veenman
heen zou onder normale omstan
digheden ruimschoots over het
doel zijn gegaan, maar de stevige
wind die ARC nu tegen had deed
het leder enige centimeters onder
de lat en achter de doellijn belan
den: 2-0.
Het wanhoopsoffensief van Spij
kenisse, dat De Heer door arbiter
Wolfswinkel wegens pralen ge
boekt zag worden, leverde nog wel
wat hachelijke momenten voor het
doel van Roy van de Hoek op, maar
een doelpunt bleef uit, zodat libero
Jelle Koolstra ("Eindelijk eens nul
tegen") en de zijnen content van
hel veld konden stappen. De woor
den van Kroese ("Ik ben hier heel
blij mee. Misschien is dit ook een
doorbraak naar beter voetbal") en
Van Es ("We staan bovenaan in de
tweede periode onderstreep
ten die tevredenheid. Waartoe een
debacle al niet kan leiden
NICK VERWOERD
DELFT - FC Lisse heeft koplo
per Vitesse Delft afgelopen
weekeinde doen wankelen. De
leider in de tweede klasse B, die
na negen wedstrijden al een
voorsprong van vijf punten bezat
op de uitgebreide middenmoot,
moest één punt inleveren bij de
Lisser-formatie, die tot vijf minu
ten voor het eindsignaal nog een
2-3 voorsprong koesterde. Mid
dels een door doelman Cock
Kaak veroorzaakte strafschop
kwamen de Delftse oud-eerste
klasser alsnog op 3-3.
De Ter-Specke bewoners on
dergingen afgelopen zaterdag
een ware metamorfose. Door
slecht spel en onvoldoende inzet
was de ploeg van trainer Hans
van der Vlist binnen enkele we
ken vanuit de subtop teruggeval
len naar één van de onderste po
sities. Een plaats die Lisse, het
aanwezige spelersmateriaal in
aanmerking genomen, niet waar
dig is.
"Nog belangrijker dan het be
haalde punt, is het feit dat we als
ploeg weer op de goede weg
zijn", verwoordde Gerard van
Rooyen na afloop van het gelijke
spel de stemming in de spelers
groep. Dat de ploeg inderdaad
had gevochten voor de punten,
mag blijken uit het feit dat Lisse
een 2-0 achterstand in een 2-3
voorsprong wist om te zetten.
Door een te zacht geschoten te
rugspeelbal van Arnold Vermeu
len maakte Aad Buitendijk al na
twaalf minuten de eerste treffer
voor Vitesse Delft: 1-0. Een half
uur later bouwde diezelfde Bui
tendijk de voorsprong uit tot 2-0,
een stand die op dat moment de
juiste verhoudingen weergaf.
Lisse-verdediger Ron Mesman
scoorde in de blessure-tijd van
de eerste helft, uit een hoek
schop van Leo van Kampen, de
aansluitingstreffer: 2-1.
Lisse putte weer moed uit deze
belangrijke treffer, want na rust
bleef er niets meer over van het
superieure spel van de Delftena
ren, zoals ze dat voor rust hadden
laten zien. De formatie van trai
ner Van der Vlist had de weds-
tijd geheel in de hand en kwam,
na een kwartier langszij, doordat
Richard Mulder een verdedi-
gingsfout koelbloedig afstrafte:
2-2.
Nadat eerst een treffer van
Henri van der Weyden wegens
buitenspel werd afgekeurd,
kwam Lisse tien minuten voor
tijd toch op een terechte voor
sprong door invaller René van
Hensbergen: 2-3. Een verkeerd
beoordeelde situatie van de sluit
post Cock Kaak in de laatste mi
nuten van deze enerverende ver
toning, verstoorde het feest van
de herboren Lissenaren nog ge
deeltelijk. Ronald Vermeulen
van Vitesse Delft verzilverde de
terecht gegeven strafschop en
weerhield zijn ploeg van de eer
ste seizoennederlaag.
René Lammers: terug met treffer.
