Songfestival toch
in Brussel: BRT
distantieert zich
'Veel kinderen moeten
buiten gaan spelen
als we op de tv zijn'
Spannend middagje op tv
TV-RUBRIEK
Gezonde musiceerlust Kamerorkest Per Musica
'Allemaal
leugens':
babbelstuk
ZATERDAG 18 OKTOBER 1986
PAGINA
BRUSSEL (GPD) - De
Vlaamse staatsomroep BRT
heeft zich donderdag boos
teruggetrokken uit de orga
nisatie van het Eurovisie
Songfestival 1987. De
Franstalige RTBF zal het
liedjesfeest nu organiseren
in een nog geheel nieuw te
bouwen zaal in het Brussel
se Heizel-tentoonstellingen-
complex.
door
Hans de Bruijn
Het besluit van de BRT maakte
een einde aan een wekenlang ge
touwtrek tussen de BRT en de
RTB over de vraag wie het festival
zou moeten organiseren. De Waal
se Sandra Kim won dit jaar het Eu
rovisie-gebeuren met haar liedje
'J'aime la vie' en België was dus
aan de beurt. Maar België beteken
de in dit geval BRT en RTB, die het
samen zouden moeten organise-
Omdat traditiegetrouw afwisse
lend een van beide omroepen een
artiest mag leveren - en Sandra
Kim door de RTB was uitgezonden
- eiste de BRT het recht op om de
plaats te mogen aanwijzen waar in
1987 een Vlaamse artiest België zal
vertegenwoordigen. Die plaats zou
in Vlaanderen moeten liggen.
Maar daartegen verzette de RTB
zich, die vond dat de winst van het
Waalse tienerzangeresje moest
worden beloond met de organisa
tie van het festival in Walonië. Bij
na drie maanden is hierover door
de BRT- en RTB-directeuren ge
praat, maar men kwam er niet uit.
De BRT stelde de Antwerpse
Stadsschouwburg, die objectief ge
zien de beste locatie is en aan alle
organisatorische, muzikale en vei
ligheidseisen voldoet. De RTB
kwam met de Coronmeuse-hallen
van Luik op de proppen, maar die
beantwoordden in het geheel niet
aan de eisen en zouden alleen voor
miljoenen franks geschikt ge
maakt kunnen worden.
De BRT voelde er niets voor daar
aan mee te betalen. Het logische
compromis leek Brussel, maar
niets is in dit land logisch dus dat
ook niet. De Walen beschouwen
Brussel als een franstalige stad, en
daaraan toegeven wilden de
Vlaamse omroepbonzen aanvanke
lijk ook niet.
Maar toen de RTB vorige week
het Heizel-complex voorstelde -
waar voor miljoenen een hele nieu-
zaal gebouwd zou moeten
tumult bij Belgische omroep.
Om druktechnische redenen moet
ik dit stuk voor vrijdagmiddag
12 uur geschreven en doorgeseind
hebben. Daardoor kan ik de di
recte uitzending van de beslis
sing van het IOC over de Olympi
sche Spelen 1992 niet meenemen
in dit weekoverzicht.hoewel deze
reportage zonder enige twijfel
(met stip) als de belangrijkste
uitzending van de week mag
worden beschouwd. Daar komt
nog iets bij. Ik had mijn dochter
tjes een week geleden al beloofd
dat ik vrijdagmiddag met hen
naar Fantasiazou gaan. de
Walt Disney-film die zo'n veertig
jaar geleden zo'n diepe indruk
op me maakte. Daarvoor moet ik
naar Amsterdam rijden, een par
keerplaats vinden, en zo bijtijds
bij Alhambra zijn dat de zaal in
deze herfstvakantie niet uitver
kocht is. Om kwart voor één moe
ten we daarom van huis weg. Dat
is het tijdstip waarop de tv-uit-
zending begint. Ik zie nu al met
verlangen uit naar deze maso
chistische ervaring: de tv de tv
laten, en dan pas uren laterals
de hele wereld het al weel, de vi
deoband afdraaien. Het lijkt me
ook "beter voor je hart, want je
weet dat de beslissing toch al
lang gevallen is, en dat de opge
schroefde spanning die je bij een
directe uitzending onvermijde
lijk ondergaat geen vat meer op
je heeft. Je kunt met de video wel
de uitzending terughalenmaar
niet de bijpassende spanning
van Het Uur U.
Of zal het anders gaait? Ik heb
mijn auto geparkeerd, ik loop
met de kinderen naar Alhambra.
en opeens grijpt er een onmisken
bare verandering plaats in het
stadslandschap. De mannen van
de gemeentewerken die hun
draagbare radio zoals gebruike
lijk schetterend hadden aan
staan, springen uit de door hen
gegraven kuil en maken opeens
een rondedansje. Ramen worden
opengeworpen en vlaggen wor
den uitgestoken. Auto's beginnen
opgewonden te claxonneren, een
tram stopt, de bestuurder stapt
uit en buigt zich
de bestuurder van een auto,
daarna steekt hij zijn arm jui
chend omhoog, springt weer de
tram in, roept kennelijk iets naar
binnen en je ziet de passagiers el
kaar om de hals vallen, elkaar de
hand schudden en wild enthou
siast elkaar op de schouders
slaan. Mijn dochters willen we
ten wat er aan de hand is. Ik ver
tel het hun, terwijl de tranen mij
van ontroering over de wangen
biggelen:
„Amsterdam krijgt in 1992 de
Olympische Spelen, kinderen. Jij
bent dan 17. Sara, dus ik zou
maar vast extra gaan trainen,
en jij, Janna, bent dan 14 jaar. ik
zou maar vast gaan sparen voor
de toegangsbiljetten, want je
mag er geen dag van missen!".
Spontaan besluiten ze NIET
naar Fantasia te gaan en het
geld dat ze daardoor uitsparen
in hun speciale OS 1992-spaarpot
te stoppen!
Maar het kan natuurlijk ook
anders gaan. Er blijkt absoluut
geen belangstelling te zijn voor
de film, omdat iedereen thuis
aan het toestel gekluisterd zit.
Om vijf voor half 2 heb ik de
kaartjes al. Ik zeg: „Zo, we heb
ben nog even de tijd, laien we nog
maar even wat rondwandelen!"
„He nee. laten we vast naar
binnen gaan", zeggen ze.
Ze vinden het veel leuker om
vast in de bioscoopzaal te gaan
zitten, rondwandelen kun je je
hele leven nog doen.
„Nee hoor", zeg ik, „ik ga met
dit mooie weer niet in zo'n muffe
bioscoopzaal zitten als het nog
niet nodig is. Weetje wat, ik trak
teer jullie op een ijsje!".
„Jottem!" roepen ze (of riep ik
dat op die leeftijd?), en ik troon
ze mee, naar de Albert Cuyp. Het
besluit zou immers om half 2 be
kend worden gemaakt? Ik zou
niet graag in de bioscoop zitten
terwijl buiten alle mensen feest
vieren, bij het draaiorgel dansen
en oranje kokardes op hun hoed
spelden. Ik geef ze allebei een ijs
je en kijk op mijn horloge. Een
minuut voor half twee! Wat gaat
de tijd langzaam. „Doe maar
kalm aan, we hebben de tijd", zeg
ik tegen mijn dochtertjes. Het is
half twee. Het winkelen gaat ge
woon door. De auto's haasten
zich voort. De tram scheurt voor
bij. Twee over half twee. Nie
mand juicht, memand claxon
neert. Vijf over half twee. Op de
Albert Cuypmarkt heerst de ge
bruikelijke opgewekte stemming,
de groenteman prijst zijn sinaas
appelen aan. de mensen schuife
len voort, van een aardverschui
ving in ons bestaan als Amster
dammer of Nederlander lijkt
geen sprake. Zou dan niemand
weten dat de beslissing al geval
len is? Schuift dan niemand zijn
raam omhoog om het jubelend
naar beneden te roepen:
..Wij hebben de Olympische
spelen, lang leve Edje van Thijn.
lange leve Henk Vonhoff, lang le
ve Ruud Lubbers, lang leve An
ton GeesinkU".
Niemand.
Het leven gaat door.
„Kom maar jongens", zeg ik
berustend, „het is tijd, we gaan
naar Barcelona".
„Naar wat?" vragen ze in koor.
„Ik befloel Alhambra", zeg ik.
Het sprookje is uit. Een mooie
droom is voorbij...
Theo en Thea nu ook op langspeelplaat
AMSTERDAM (GPD) - Houdt de
ze langspeelplaat boven een vlam,
zodat hij zacht wordt en vouw er
een leuke fruitschaal van, of een
abstract wandobject voor als het
mislukt. Lijm het gaatje in het mid
den - boodt de BRT als alternatief den dicht en je hebt een place-mat
haast niet
de stemmen 1
gramma's steeds vrij kort
Theo en Thea herkende. Je hebt uitzending. De voorbereiding
het Koninklijk Circus te Brussel,
een prachtige zaal, muzikaal pri
ma, maar slecht te beveiligen (in
een drukke straat) en eigenlijk te
klein.
Dinsdag echter trok de directie
van de Heizel-'paleizen' plotseling
de kandidatuur in. De zaak lag
daarna weer helemaal open. en ie
dereen verwachtte dat men het
donderdagavond niet eens zou
kunnen worden zodat de Europese
Radio Unie - die het antwoord van
daag wilde hebben - een besluit
zou moeten nemen.
Toen de laatste vergadering don
derdagavond begon bleek de RTB
ineens achter de rug van de BRT
om toch een afspraak met de Hei
zei gemaakt te hebben. De BRT
werd daarover zo boos, dat haar af
gevaardigden opstapten en de ver
gadering verlieten. De BRT zal nu
voor het festival een artiest leve
ren; maar wenst verder met de or
ganisatie niets meer te maken te
hebben.
Dat betekent dat de RTBF volle
dig zal moeten opdraaien voor de
kosten van de organisatie. In 'Pa
leis 7' van het Heizel-complex (een
soort RAI) zal een gehele nieuwe
zaal moeten worden gebouwd, met
vaste tribunes en alle faciliteiten
voor een festival als Eurosong ver
eist.
onderzetter. Hak hem
stukjes en garneer er een huzarens
la mee.
Deze curieuze adviezen verstrekt
het duo Theo en Thea op de hoes
van de langspeelplaat die volgende
week in de handel wordt gebracht
en waarop het tweetal zich voor het
eerst ook zingend manifesteert.
'Een gekke ervaring', zegt Tosca
(Thea) Niterink, 'maar we hebben
allebei op de Academie voor Klein
kunst gezeten, dus we hoefden niet
echt ons best te doen'. 'En', vult Ar
jan (Theo) Ederveen droogjes
'we hebben natuurlijk
al gouden kelen'.
met zo'n lp de handicap dat het
suele volkomen wegvalt. Het typi-
sche van Theo en Thea moet over- dag werken we
eind blijven. Theo en Thea zijn tweedebesteden
rommelige figuren, dus het geheel
moet chaotisch blijven. Tegelijker
tijd moet je het toch verstaanbaar dag repeteren
het opnemen van elk programma
kost ons vijf dagen. Op de eerste
het idee. de
an het schrij-
teksten, de dag erna scha
de teksten bij, de vierde
houden. Dat heeft nogal wat r
te gekost'.
door
Dick Versteeg
zoeken de
Over het eindresultaat zijn Nite
rink en Ederveen niet ontevreden.
De bij Phonogram uitgebrachte lp
bevat van begin tot eind uiterst on-
onszelf derhoudend materiaal. Onder aan-
voering van producer en arrangeur
Het idee voor de langspeelplaat Tonny Eyk is een goed evenwicht
ontstond, toen bleek dat de VPRO- tussen het gesproken en muzikale
televisie-serie goed aansloeg. Arjan
Ederveen: 'Onze grootste motiva
tie was om een hit te krijgen, waar
door wij in het programma 'Op
Volle Toeren' naast Chiel Montag-
ne kunnen staan. Dat is altijd al
een van onze grootste wensen ge
weest. Tja, en nu maar hopen dat
het er ook van komt'.
Tosca Niterink: 'Bij het maken
van deze lp waren we in het begin
helemaal niet tevreden. Het wordt
zo snel te glad. Het draait gauw uit
op cabaret of iets wat helemaal
niks is'.
Ederveen: 'We zongen in het be
gin veel te netjes, waardoor je
gedeelte ontstaan.
Tussendoortje
Het uitbrengen van deze lang
speelplaat wordt door Ederveen en
Niterink gezien als een aardig 'tus
sendoortje'. Dat gold ook voor de
samenstelling van een boekwerk,
"dat vrijwel parallel met de lang
speelplaat op de markt wordt ge
bracht en is gevuld met verhaal
tjes, foto's, spelletjes en stripver
haaltjes. De nieuwe wekelijkse se
rie voor de VPRO blijft de meeste
aandacht opeisen.
Ederveen: 'We maken de pro-
de uitzending benodigde
spullen bij elkaar. De volgende dag
nemen we op'.
Uit de reacties die sinds de ver
schijning van het duo op televisie
binnenkomen, blijkt dat de aan
hang zich niet beperkt tot kinde
ren. Niterink: 'We krijgen zelfs
reacties van oma's. We weten ook
dat Theo en Thea in sommige be
jaardentehuizen worden nagedaan.
Reacties krijgen we van vaders,
moeders, hele kleine kinderen,
maar ook van leerlingen van mid
delbare scholen. We hebben een
fanclub van kinderen die niet ou
der dan elf zijn, maar een andere
fanclub wordt geleid door een jon
gen van zestien.
Dat volwassenen het programma
ook leuk vinden is natuurlijk niet
zo verwonderlijk, want er zit veel
volwassen humor in. Theo en Thea
spelen ook altijd volwassenen,
maar op een kinderlijke manier'.
De VPRO presenteert het pro
gramma als 'een volwassen kinder
programma voor het educatieve
kind'. Hoewel elke uitzending is
opgebouwd rond een bepaald the
ma, wil het duo liever niet al te
zwaar tillen aan die opvoedkundi
ge kant.
Theo en Thea: 'We heb ben van onszelf al gouden kelen'.
Mozartprogramma door het Euro
pees Kamerorkest Per Musica o.l.v.
Ingo Metzmacher. Solisten: Jenny
Zacharieva in het concert voor
piano en orkest in Es K.V. 271 en
Vera Beths in het Concert voor
viool en orkest in D K.V. 218. Ge
hoord op 17 oktober in de Stadsge
hoorzaal.
Het Kamerorkest Per Musica
is een voortzetting van het
Jeugdorkest van de E.E.G. en
bestaat uit jonge musici uit ver
schillende landen, die ondanks
een werkkring in éigen land de
tijd vinden om een aantal keren
per jaar samen te komen ten
einde een programma in te stu
deren.
Een honorarium ontvangen
zij daarvoor niet. hooguit een
dagvergoeding. Er wordt zo
lang gestudeerd als nodig is om
tot een perfect resultaat te ko
men. Het spreekt voor zich dat
het geheel wordt gedragen
door een behoorlijke dosis
idealisme en liefde voor het vak
en door de grote inzet van alle
leden afzonderlijk. Ondanks de
lof van musici als Rostropo-
vitch en prijzende kritieken in
alle landen wordt dit orkest in,
zijn bestaan bedreigd door - u
raadt het al - geldgebrek.
Opheffing van dit ensemble
zou de zoveelste verarming be
tekenen van een stukje cultuur
en dat terwijl de leden van dit
ensemble weinig veeleisend
zijn, maar wel veel te bieden
hebben. Hun Mozartprogram
ma onder leiding van de jonge
en veelbelovende dirigent Ingo
Metzmacher laat alle kwalitei
ten duidelijk uit komen: de pre
cisie. de ragfijne afwerking van
details, de uitgewogen dyna
miek. kortom de verzorging
van alle elementen die Mozart
zo moeilijk te spelen maken.
Dit alles zonder te vervallen
in trullerigheid, maar met een
gezonde musiceerlust. Op deze
wijze werd de welhaast grijs ge
speelde Kleine Nachtmusik
weer tot het miniatuur-symfo-
nietje dat het in wezen is, met
als tegenhanger in het pro
gramma de Symfonie no, 29 in
A K.V. 201, even verzorgd maar
nergens precieus gespeeld. Op
vallend waren de zeer ver door
gevoerde pianissimo's die toch
klankrijk bleven. Ook in de be
geleidende rol toonde het en
semble zich een waardige part
ner van beide solisten.
Jenny Zacharieva speelde
het zog. Jeunehomme-concert
in de haar eigen onopgesmukte
speeltrant, met als hoogtepunt
het bezonken middendeel
waarin de grote zeggingskracht
van haar spel Mozarts melan
cholie in zijn essentie trof, en
een rondo met prestissimo ge
speelde uitgelatenheid. Ook
Vera Beths kreeg in haar spran
kelende en doorleefde uitvoe
ring een evenwaardige steun
van het orkest.
MIES ALBARDA.
Ederveen: 'Ik vind het belangrijk
om bepaalde dingen, hoe klein
ook, duidelijk te maken. Maar we
willen ook al die educatieve pro
gramma's een hak zetten. Al dat
zwaarwichtige gedoe'.
Niterink: 'Maar er zitten toch ook
veel dingen in het programma die
wij echt.menerr. Boodschappen en
zo. Je kan in zo'n programma alles
zeggen. Dingen die je meent en
dingen die je niet meent. We zwe
ven daar voortdurend tussen in'.
Drollen types
Niterink en Ederveen zijn zich
terdege
iedereen i» gctiidnnt
wijze waarop zij Theo
stalte geven.
Niterink: 'We weten dat er veel
kinderen zyn die van hun ouders
buiten moeten spelen als wij op tv
zijn. Die mogen het niet zien. Maar
ja, sommige mensen brengen ons
ook alleen maar in verband met
drollen. Die zien dan één keer een
drol en denken dan vanaf dat mo
ment: o, dat zijn drollentypes'.
Ederveen: 'Die mensen zijn zelf
zo gefixeerd door die ene drol, dat
ze denken uitsluitend drollen te
hebben gezien in het programma'.
li isuerveen zijn zien er
bewust dat lang niet
gecharmeerd van de
Thea ge-
Niterink: 'Het is in elk geval geen
dubbelzinnig programma. Als het
over 'vieze' dingen gaat, dan is dat
gewoon duidelijk'.
Ederveen: 'Als het over dikke
tieten gaat, gaat het ook echt over
dikke tieten en dan zie je gewoon
ook dikke tieten'.
Tot voor kort was het duo nog
niet geconfronteerd met onderwer
pen die volgens de VPRO-leiding
niet door de beugel konden. Aan
het begin van het nieuwe winter
seizoen gebeurde dat voor het
eerst.
Niterink: 'We wilden een parodie
maken op een Nederlandse speel
film in oorlogstijd. Met Duitsers en
hakenkruisen. Toen is ons gezegd:
dat kun je beter niet doen, want
daar is het publiek nog niet aan
toe'.
Ederveen: 'Het zou een rel ver
oorzaken die het helemaal niet
waard is'. Niterink: 'Maar verder
nemen we wel altijd onderwerpen
die we pikant vinden. Zoals de
dood of homofilie'. Ederveen: 'Ik
denk dat ons programma of heel
leuk of heel verschrikkelijk wordt
gevonden. Ik denk dat ér geen tus
senweg is'.
Nieuwsbulletin
bij Music Box
BRUSSEL (GPD) De Engelse
commerciële satellietzender Music
Box heeft een contract afgesloten
met het Amerikaanse ITN (Inter
national Television News), dat da
gelijks een op Europa gericht
nieuwsprogramma gaat maken.
Dit heeft de president van Music
Box, Charles Levison, bekendge
maakt tijdens een in Brussel ge
houden congres over Europese te
levisie.
Het nieuwsbulletin wordt met
ingang van 1 januari uitgezonden
via de satellietzender Super Chan
nel, een samenwerkingsverband
van Music Box, BBC en ITV. Het is
de bedoeling dat op deze zender,
die volgend jaar van start gaat,
vooral Britse 'kwaliteitsproducten'
te zien zullen zijn. Super Channel
zal ook in Nederland via de kabel
te ontvangen zijn.
De nieuwsbulletins van ITN
gaan ieder een half uur duren.
LONDEN - Timothy Dalton
(links) wordt de nieuwe James
Bond en volgt daarmee Roger
Moore op als 007. Eerder speelden
George Lazenby en Sean Connery
de rol van de Britse geheime agent.
In de nieuwe Bond-film 'Living
Daylights' krijgt de blonde Miriam
d'Abo m) de onmisbare vrouwelij
ke hoofdrol. De 'slechterik' zal wor
den gespeeld door Jeroen Krabbé
als KGB-generaal (foto anpi
'Allemaal leugens'. Tekst: Hugh
Whitemore, regie: André van den
Heuvel, spelers: o.a. Kitty Janssen,
Cor van Rijn, André van den Heu
vel en Carola Gijsbers van Wijk.
Gezien op 17 oktober in de Leidse
Schouwburg. Aldaar nog te zien op
18 oktober.
LEIDEN - 'Allemaal leugens'
in de regie van André van den
Heuvel is een echt praatstuk of
beter eigenlijk een babbelstuk.
Idealiter zou je een dergelijke
voorstelling met een lees
lampje, een fijn boek en de
krant bij de hand moeten kun
nen consumeren. Af en toe kijk
je op of je het nog kan volgen
en als het spannend wordt ga je
d' r eens voor zitten. Eén en an
der is een warm pleidooi voor
de televisie maar wil aangeven
hoe weinig verrassend de voor
stelling was.
'Allemaal leugens' gaat over
de vriendschap tussen twee
echtparen, overburen, waarvan
het ene echtpaar van spionage
wordt verdacht. Scotland Yard
posteert, met medeweten van
echtpaar 1, een gluurder in het
huis om de woning van echt
paar 2 te kunnen beloeren. Een
onmogelijke situatie. Echtpaar
2 weet niet dat echtpaar 1, etc.
Wat 'Allemaal Leugens' mis
te was spanning, een pakkende
intrige en dramatische momen
ten. De situatie was vanaf het
begin glashelder: een dood
goed echtpaar wordt door de
Inlichtingendienst gemanipu
leerd het andere *te belazeren.
Een mooi vertrekpunt maar dat
vertrekpunt was gelijk ook
eindpunt. Want de rest van de
voorstelling ging over 'het
doodgoede' van het echtpaar
dat met karrevrachten details
werd aangetoond, de ijskoude
harteloosheid van Scotland
Yard en de behulpzaamheid
van die lieve, gekke spionne-
buurvrouw.
Het thema van verraad van
vriendschap en vertrouwen
kwam slapjes over omdat de
personages steeds meer cliché
werden: Cor van Rijn als de
brave huisvader die kijkt alsof
ie water ziet branden, Kitty
Jansen als de kampioen huis
vrouw/moeder, Carola Gijsbers
van Wijk als dat gekke mens
van hiernaast en André van den
Heuvel als inspecteur Maigret/
Arglistig.
Dat het niet boeide lag niet
aan het spel. Er werd uitste
kend geacteerd en vooral Caro
la Gijsbers van Wijk kreeg de
kans naar hartelust gek te
doen. Maar die eindeloze
stroom van informatie, die te
lange monologen, wijdlopige
dialogen, waarin alles drie keer
duidelijk wordt gemaakt en
verklaart wordt wat gaat ko
men, sloeg de vaart en het le
ven uit de voorstelling.
RADBOUD ENGBERSEN
Loek Dikker
bij Hot House
LEIDEN - Het Loek Dikkers
Nieuw Waterland Ensemble speelt
vanavond bij Hot House in het ka
der van Oktober Jazzmaand. Het
concert wordt gehouden in De
Waag. Aanvang 21.30 uur.
