'Een regisseur moet niet
voor ons gaan denken'
'Het Gebeuren': meer leven
in Haagse theaterbrouwerij
Repertoire-overzicht
De Zaak begint aan tweede seizoen
THEATERKRANT W87
BIJLAGE LEIDSCH ALPHENS DAGBLAD
Toneelgroep De Zaak (Amsterdam)
gaat haar tweede seizoen in. Wat
zijn de plannen? Wat is er
veranderd? Wat is de les van het
vorige seizoen? En is het al tijd
voor
een tussenbalans? Vragen die aan
de vooravond van een nieuw
theaterjaar een antwoord behoe
ven.
door
Paul Devilee
Bij het gesprek zijn drie van de vijf spe
lers van De Zaak aanwezig: Rik Laun
spach, Jip Wijngaarden en (later) George
van Houts. De twee anderen, Leopold
Witte en Leonoor Pauw, zijn nog met
vakantie, aan het uitrusten van het vori
ge, zeer drukke seizoen: vier produkties
dwongen werkweken variërend van ze
ventig tot honderd uur af. Voor het ko
mende seizoen staan er slechts twee pro
dukties op stapel, of dat meer rust voor
de spelers met zich al brengen valt te be
twijfelen. Er zal langer aan elke produk-
tie gewerkt worden, maar waarschijnlijk
niet minder intensief.
Er is geen regisseur aanwezig bij het
gesprek en dat raakt aan het wezen van
de groep: De Zaak bestaat voor en door
de spelers. Er wordt weliswaar met re
gisseurs gewerkt, maar de relatie regis
seur-speler is een bijzondere.
Jip Wijngaarden: 'Voor ons is het be
langrijk dat wij in het proces een positie
innemen die gelijkwaardig is aan die van
de regisseur. Wij willen niet iemand die
ons vertelt hoe of wat, maar iemand die
met ons meedenkt, ons ondersteunt en
vooral iemand die zoveel mogelijk din
gen laat gebeuren. Zoals Mark Timmer
dat deed bij 'Yvonne' van Gombrowicz:
ér gebeurde van alles tijdens de repeti
ties; hij onthield dat, gaf commentaar en
nam samen met ons de uiteindelijke be
slissingen'.
Rik Launspach: 'Elke voorstelling die
wij spelen moet de ónze zijn. Ik kan niet
het idee van een ander gaan spelen als
dat mij niets doet of niets voor mij bete
kent. Wij willen zelf de verantwoording
.dragen voor het produkt en dus be
moeien we ons overal mee: vanaf de eer
ste, zeer heftige discussies over bijvoor
beeld de kostuums, We willen weten wat
we staan te doen. Een regisseur moet
ons daarbij helpen, maar niet voor ons
gaan denken. In onze formule is geen
plaats voor een autoritaire regisseur'.
De Zoafc met v.l.n.r. Leopold Witte, Rik Launspach, George van Houts, Jip
Wijngaarden en Leonoor Pauw. (foto Bob van Dantzigi
Dat deze houding niet voor alle regis
seurs acceptabel of werkbaar is, bleek
direct bij het eerste stuk: Ger Thijs be
dankte na een paar weken voor de eer en
de groep werd eigenzinnigheid verwe
ten.
Rik Launspach: 'Ik geloof niet dat het
zozeer aan onze eigenzinnigheid lag, als
wel aan de opvatting achter onze werk
wijze. Bij ons knokt iedereen keihard
voor zijn eigen mening en uiteindelijk
ontstaat er dan iets waar we ons allemaal
min of meer in kunnen vinden, in plaats
van alleen de regisseur'.
Is dit jeugdige arrogantie van een
groepje nieuwkomers die denken het to
neelvarkentje zelf wel even te wassen?
Waarschijnlijk niet. De Zaak heeft een
werkopvatting en wijkt daar niet vanaf,
ook al gaat dat soms ten koste van de
regisseur. Zolang er voor de spelers mee
te werken valt of zolang er geen regis
seur komt die hen van iets anders weet
te overtuigen, lijkt die opvatting volle
dig te rechtvaardigen. Bovendien wordt
er in Nederland ook weer niet dermate
veel denderend 'regisseurstoneel' ge
maakt dat je De Zaak heiligschennis
mag verwijten. In dit verband moet be
wust van een werkopvatting op werk
methode worden gesproken en niet van
een theatervisie, want die heeft De Zaak
nooit gepretendeerd te hebben.
Launspach: 'Mensen verweten ons in
het begin dat we geen enkele 'visie' had
den, maar hadden niet door dat dat juist
ons uitgangspunt was. We zijn begonnen
met het idee om voorlopig één jaar thea
ter te maken en te kijken of we al doende
zoiets als een visie, een eigen mening
konden ontwikkelen. Dus in plaats van
bij voorbaat je visie of je idee overal op
te willen plakken, kijken wat er op den
duur ontstaat'.
Het 'idee' voor De Zaak ontstond bij
de drie jongens van de groep, die des
tijds nog op de Amsterdamse toneel
school zaten. 'De Amsterdamse toneel
school is een instelling waarbij niets
hoeft. Als er niets gebeurt, gebeurt er
niets. Met andere woorden: als je iets
wilt zul je het zelf moeten organiseren,
want vanuit de opleiding zal het niet ko
men. Die vrijheid is voor sommige men
sen teveel, die verzuipen er in en die zie
je na de opleiding nooit meer terug.
Maar anderen stimuleert het soms iets te
ondernemen.... De opleiding zelf? Ach,
het is een pakket dat je moet gebruiken
om iets persoonlijks mee te doen'.
Het trio vond Leonoor Pauw op de
Arnhemse toneelschool en op aanraden
van Ger Thijs - met wie de jongens in
het kader van hun opleiding al gewerkt
hadden - werd Jip Wijngaarden bena
derd. Zij speelde destijds de hoofdrol in
de toneelbewerking van 'Het Dagboek
van Anne Frank'. Ondanks een aantal
commercieel aantrekkelijker aanbiedin
gen ging zij op het voorstel in. De enige
ongeschoolde speler van de groep. 'Daar
was ik in het begin wel bang voor; dat ik
te kort zou schieten. Maar ik merkte al
snel dat ik toch alles in me had en dat
het een kwestie was van dat weten op te
roepen'.
Met de komst van twee technici en
twee vormgevers van de Rietveld Aca
demie werd het gezelschap gebracht op
negen personen. Het Shaffy theater
bood hen een vaste speelplaats aan, er
kwam subsidie voor twee produkties en
impressariaat Vice Versa stortte zich op
de verkoop. Of het nou kwam door de
gedurfdheid van het project, het enthou
siasme van de groep of de bekendheid
van de gevraagde regisseurs, alles liep
op de een of andere manier en de voor-
publiciteit was enorm. Toneel-Neder
land stortte zich op De Zaak en De Zaak
stortte zich op vier stukken: 'Lente-ont
waken' van Wedekind; 'Iphegeneia' van
Euripides, regie Peter de Baan; 'Yvonne'
van Gombrowcz, regie Mark Timmer;
'Kreidler' geschreven door groepslid
Leopold, regie Teunfje Klinkenberg. In
derdaad, de groep deed in dat jaar wei
nig anders dan toneelmaken.
Hoe zien de spelers op het eerste seizoen
terug? En wat voor toneel heeft De Zaak
gemaakt?
Jip Wijngaarden: 'In elk geval toneel
met veel aandacht voor het spel. Veel
spelen. Pas in latere produkties hebben
we meer aandacht aan bijvoorbeeld het
visuele aspect van een voorstelling.
Theater met een lach en een traan?
Voor iedereen wat?
Rik Launspach: 'Als je in dat soort ter
men gaat denken krijg je van die onver
teerbare kleinkunstprodukten. Wij wil
len niet ingedeeld worden... We weten
zelf ook wel dat we in elk geval geen in
crowd-toneel maken en in elk geval geen
theater van de lach, maar eigenlijk wei
geren we in die termen te denken. Het
enige wat telt is onze eigen artisticiteit -
maar misschien is dat een te groot
woord - en daartoe benaderen we de
.stukken zo intuitief en persoonlijk mo
gelijk, in de hoop dat het publiek het
mooi vind, maar niet per se.
Hebben jullie verschillende speelstijlen
geprobeerd of een eigen speelwijze ont
wikkeld?
George van Houts: 'Daarover verschil
len de menigen radicaal en dat uit zich in
elk repetitieproces opnieuw. Sommige
van ons vinden datje met betrekking tot
acteren kunt spreken van de rol, de per
soon die je speelt als iets dat als het ware
buiten jezelf staat, terijl ik van mening
ben dat je alleen vanuit jezelf kunt acte
ren, dat je voor een rol altijd één of meer
facetten van jezelf in verschillende scha
keringen moet gebruiken. Omdat het an
ders een truc wordt: kijk mij eens mooi
koning spelen'.
Launspach: 'Voor mij is het belang
rijkste of datgene wat ik doe functioneel
is binnen de gedachte van het stuk; als
het een doel heeft, wil ik best een koning
met mantel en kroon spelen. Maar ik ben
het met George eens dat het geen truc
mag zijn, geeh silhouet. Het moet trans
parant blijven, het moet iets voor eén
publiek kunnen betekenen, anders dan
het cliché'.
Waarin verschilt De Zaak van andere
groepen?
Launspach: 'In de opzet. We hebben
geen verplichtingen aan elkaar en dus
als er geen plannen of ideëen zijn, kun
nen we zo stoppen. Wij hoeven niet per
se een gebouw te bespelen of mensen
door te betalen.
Launspach: Het klinkt hard, maar: be
trokkenheid van acteurs bij wat ze staan
te doen. Je ziet aan ze dat ze alleen maar
het idee van de regisseur staan te spelen
en dat het hun niets doet. Dat willen wij
voorkomen. Dan wordt spelen een klus.
Van Houts: 'Daar komt het ironische
deel van onze naam vandaan: 'de zaak' is
wat veel acteurs over hun groep of thea
ter zeggen, alsof ze bij een of ander be
drijfje werkenHet andere deel van
onze naam spreekt voor zich: de zaak
waar wij mee bezig zijn'.
Jip Wijngaarden: 'Dat gaan we ook. De
tweede produktie van dit seizoen wordt
een geheel eigen project, waar we nog
niets over weten behalve dat we het zelf
zullen 'regisseren', zelf zullen bedenken,
dat er muziek in komt en dat we alleen
gebruik zullen maken van niet-toneel-
teksten'.
Launspach: 'Overigens hebben wij
niets tegen regisseurs, hoor. Zo hebben
we Peter de Baan gevraagd of hij onze
eerste produktie wil komen regisseren.
'Anthony en Cleopatra' van Shakespea
re. We weten nog niet of hij het zal doen'.
Wat zijn jullie belangrijkste
mens?
George van Houts: 'We willen rustiger
aan de produkties kunnen werken en er
daardoor meer inhoud aan geven. Dat is
ons afgelopen jaar vaak verweten; dat
het allemaal te weinig inhoud had. Dit
jaar hebben we minder produktionele
zorgen, een lagere produktiedwang en
dus wat meer tijd voor bezinning. Jip
Wijngaarden: 'We gaan kijken of we dit
jaar - met of zonder regie - die enorme
discussiedwang van ons één kant op
kunnen sturen; in plaats van elkaar
voortdurend onder de tafel proberen te
lullen, kijken of we alles zo ver mogelijk
in één richting kunnen doorvoeren'.
Sinds een jaar verzorgt 'Het
Gebeuren' in Den Haag de
presentatie van het
theateraanbod, dat veelal als
alternatief, actueel, modern,
vernieuwend, experimenteel of
avantgardistisch wordt getypeerd.
John Reinders, coördinator van
'Het Gebeuren' blikt terug op het
eerste jaar van deze organisatie en
vertelt over de toekomstplannen.
"Ruim een jaar geleden was er in
Den Haag van de ene op de andere
dag geen podium meer voor de klei
nere en nieuwere theateruitingen.
Het HOT-theater werd gesloten; be
zuinigingen en andere bestem
mingsplannen bij de gemeente wa
ren daarvan de oorzaak. Het Theater
aan de Haven raakte in die tijd zijn
vaste bespeler en exploitant kwijt.
De Nieuwe Komedie werd namelijk
opgeheven door een bezuinigings
operatie bij het ministerie van WVC.
door
Wijnand Zeilstra.
Mensen uit het veld hebben toen de
koppen bij elkaar gestoken en gezocht
naar een interimoplossing. Inmiddels
was duidelijk geworden, dat er een
nieuw theater gebouwd zou worden met
twee zalen voor de wat nieuwere theate
ruitingen. Alleen, dat bouwen doe je niet
zo maar - er moest dus een oplossing ko
men om dit aanbod de komende tijd in
Den Haag te kunnen laten zien. Er is
toen gekozen voor een unieke construc
tie in Nederland: 'Het Gebeuren' is een
organisatie, die zowel een theater runt
(namelijk het Theater aan de Haven)
maar ook op andere plaatsen in Den
Haag voorstellingen organiseert. Zo zijn
er afspraken gemaakt met onder meer
de Koninklijke Schouwburg, het Ko
ninklijk Conservatorium, Diligentia,
Museon, het Kijkhuis, Zeebelt en Korzo.
een gekraakte bioscoop. Vandaar ook de
ondertitel in onze naam: Haags Centrum
'voor spreiding van actuele theaterkunst
- een beetje pompeus misschien, maar
het geeft wel grofweg aan, wat we doen.
Het afgelopen seizoen hebben we vrij
wel alle belangrijke initiatieven binnen
het kleine gevestigde repertoire kunnen
laten zien. Dat repertoire is heel breed;
het gaat van groepen als Baal en Persona
in het Theater aan de Haven tot en met
experimentele programmaatjes in bij
voorbeeld Zeebelt en Korzo. Dat is de
receptieve kant: kijken wat er op de
markt is, en daaruit een selectie maken.
Per maand levert dat ongeveer twintig a
vijfentwintig voorstellingen op. Door de
gekozen opzet kunnen er wel eens vier
voorstellingen van Het Gebeuren op één
dag op verschillende plaatsen te zien
zijn.
We kijken natuurlijk welke voorstel
ling geschikt is om ergens te zetten. De
technische eisen en het soort aanbod
spelen daarbij een belangrijke rol. Hele
nieuwe zaken bijvoorbeeld met een
soort trendy uitstraling Staan meestal in
Korzo. Dat heeft gewoon te maken met
wat je van zo'n zaal verwacht. In de Ko
ninklijke Schouwburg zet je bewust een
programma neer, waar naar verwachting
een breed publiek op af komt. Bij Korzo
komen veel mensen gewoon op de plek
af; je biedt daar dus de mogelijkheid om
met wat experimentelere dingen aan de
gang te gaan. Het publiek heeft - denk ik
- ook een houvast nodig aan de plek,
waar je zulke dingen laat zien.
Nieuw centrum
Aanvankelijk is Het Gebeuren dus als
tussenoplossing opgezet. H^t is de be
doeling, dat we over tweeënhalf jaar
naar een nieuw te bouwen complex
overgaan. Op dit moment is het echter
nog de vraag, waar dat gaat komen. Het
kan^ijn achter de Koninklijke Schouw
burg, waar nu de kantqren en repetitie
ruimten van de Haagse Comedie zijn.
Daarvoor bestaat een plan. Op het ogen
blik wordt echter ook onderzocht, of het
niet beter is om het aan het Spui te situe
ren. De wethouder voor Stadsontwikke
ling heeft namelijk een uitgesproken
mening over het creëren van een nieuwe
Haagse binnenstad, inclusief culturele
voorzieningen. We zouden dan tegen
over de nieuwe zaal van het Nederlands
Danstheater en de muziekzaal van het
Residentie Orkest komen te zitten. In
het najaar wil men hierover een beslis
sing nemen. Eén van mijn belangrijkste
taken is dan ook het meewerken aan de
plannen voor zo'n nieuw theatercen
trum. Het ligt jn de bedoeling, dat Het
Gebeuren de exploitant daarvan wordt
en daar te zijner tijd de werkzaamheden
voortzet. Voor een deel zullen we daar
dan ook doorgaan met het organiseren
van voorstellingen op specifieke plaat
sen, zoals Korzo en Zeebelt. Dat bevalt
goed, die zalen zijn daarvoor uitermate
geschikt en ik blijf het zien als een be
langrijke bijdrage aan de verscheiden
heid van wat je in Den Haag kunt laten
Het Gebeuren brengt ook eigen pro
dukties uit. In het afgelopen seizoen
hebben wij onder meer de voorstelling
'Naar Dieper Duister' van Peter Lintelo
en kleine theatervoorstellingen in café
Schlemmer geproduceerd. 'De Zon Ge
strand' was onze grote afsluitingsmani
festatie van het eerste seizoen. Op 21 ju
ni, de langste dag, waren er op het Sche-
veningse strand doorlopend verschillen
de programmaonderdelen te zien. Thea
termakers, musici, beeldend kunste
naars hadden we gevraagd om iets speci
fieks voor die plek op het strand te ma
ken; met dat gegeven zijn toen ongeveer
dertig mensen aan de slag gegaan.
Het is niet onze eerste keuze om nou
maar snel belangrijk te worden in een
landelijk circuit, om snel een soort twee
de Toneelschuur, een tweede Shaffy te
worden. Maar ik vind wel van belang,
dat deze organisatie haar wortels in Den
Haag heeft. De respons, die we gehad
hebben, is natuurlijk goed voor je eigen
public relations. Ik denk ook, dat het
Den Haag inspireert om niet
alleen te gaan kijken, maar ook een
beetje oppept. Zo van: het is best wel
mogelijk om met eigen ideeën te komen
en iets te ondernemen. De mensen zien,
dat daarvoor voldoende belangstelling
bestaat, en dat het leuk kan zijn, zodat er
gewoon een wat levendiger sfeer komt
in Den Haag. Want het was toch een
beekje suffe stad - afgezien van de Haag
se Comedie en De Appel viel er verder
niets op theatergebied te bevelen.
Niet te groot
Op het ogenblik werken we met achte-
neenhalve man, een aantal dat nog iets
wordt uitgebreid. Inderdaad is dat wei
nig, maar aan de andere kant moeten we
ook weer niet te groot worden. Dan
wordt het al gauw een echt instituut en
een logger apparaat. Terwijl ik het hier
juist leuk vind om eens gewoon kaartjes
af te scheuren en dat soort karweitjes te
verrichten. Dat moet naar mijn mening
ook zo blijven. Ik roep niet, dat we maar
lekker klein moeten blijven. Je moet na
tuurlijk, wèl goed kunnen doen, watje
wilt doen. Bij ons was tevens nog een
nadeel, dat we maar een jaar de tijd had
den om echt te bewijzen, dat er iets mo
gelijk was. Niet alleen mijn grot^ mond
en vervolgens tweeduizend excuses,
waarom het niet gelukt was. De voor
waarden voor goed begin waren er ei
genlijk nauwelijks. Maar we wilden toch
iets neerzetten met als gevolg,dat ieder
een ontzettend hard en bezield heeft ge
werkt. Rekening houdend met de om
standigheden is het afgelopen jaar suc
cesvol geweest, en ben ik heel tevreden.
Voorlopig zijn er voor de eerste helft
van het komende seizoen twee eigen
produkties geprogrammeerd. In sep
tember komt in Korzo een groot locatie
project op basis van bewegingstheater
en muziek uit. De uit Den Haag afkom
stige Jo Röhrig heeft daarvoor het ge
dicht 'Der magische Tanzer' van de
Duitse dichteres Nelly Sachs als uit
gangspunt genomen. In december
wordt er onder regie van Maarten Ver
hoef in het Theater aan de Haven een
stuk van R.W. Fassbinder gespeeld.
'Tropfen auf heisse Steine' schreef hij op
John Reinders voor het Theater aan de Haven in Scheveninqen.
(foto Jos I
i Leeuwen)
achttienjarige leeftijd, maar het stuk is
pas vorig jaar in Keulen in wereldpre
mière gegaan. Op het gebied van het kin
dertheater blijft Het Gebeuren nauw sa
menwerken met Haagse groepen als
JNT en Pssstt,
Wat nu al vaststaat voor de tweede
helft van het seizoen is, dat we zeker
weer een soort 'De Zon Gestrand' gaan
doen. Niet echter weer op het strand,
maar bij voorkeur op een andere locatie,
bijvoorbeeld de Scheveningse haven.
Wat ook zeker terugkeert, is het dansfes-
tival - dat zal eind april zijn.
Het theaterseizoen 1986-'87 staat voor de deur. De grote toneelgezelschappen
hebben hun repertoirekeuze gemaakt en hun zomerslaap binnenkort
beëindigd. Een overzicht.
Het Publiekstheater
- Lars Norén: De stilte. Regie: Karst Woudstra. Speeltijd: vanaf eind september.
- William Shakespeare: Hamlet. Regie: Gerardjan Rijnders. Speeltijd: vanaf me
dio oktober.
- Gildas Bourdet: Een Pompstation. Regie: Ton Lutz. Speeltijd: vanaf medio
januari.
- Vaclav Havel: Largo Desolato. Regie: Peter de Baan. Speeltijd: vanaf eind
maart.
- Arthur Schnitzler: Het wijde land. Regie: Ger Thijs. Speeltijd: vanaf medio
maart.
Baal
- Willem Jan Otten: Lichaam en blik. Regie: Leonard Frank. Speeltijd: vanaf
eind september.
- 'Duitse Letters' naar de roman 'Geen plaats. Nergens' van Christa Wolf. Regie:
Matin van Veldhuizen (tevens script i.s.m. Nan van Houte). Speeltijd: vanaf
- medio oktober/coproduktie met Het Genootschap.
- 'Dako' (voorlopige titel), concertante voorstelling op het thema 'tweeling', co-
produktie met het duo Paul Koek en Hans Dagelet. Regie: Lodewijk de Boer.
Speeltijd: vanaf begin januari.
- Bertolt Brecht: Moeder Courage. Regie: Leonard Frank. Speeltijd: vanaf begin
februari.
- Frederike Roth: Pianospel. Regie: Lidy Six. Speeltijd: vanaf eind mei.
Theater Persona
- Marguerite Yourcenar: Electra - of de val van de maskers (werktitel). Regie:
Marcelle Meuleman. Speeltijd: vanaf medio oktober.
- Nathalie Sarraute: 'Daar is zij' en 'Wat mooi' (werktitel). Regie: Femke Boers-
ma. Speeltijd: vanaf medio december.
- Hélène Cixous: De naam Oidipous (werktitel). Regie: Agaath Witteman. Speel
tijd: vanaf medio februari.
Toneelgroep Centrum
- Chaim Levano: Hersenschimmen - vrije bewerking naar de roman van J. Bern-
lef. Regie: Chaim Levano. Speeltijd: vanaf begin oktober.
- Peter te Nuyl: Het vergeten - gebaseerd op werk van Frederik van Eeden.
Regie: Peter te Nuyl. Speeltijd: vanaf eind december.
- Wim T. Schippers/Paul Haenen/Ton Vorstenbosch: Alles wat deugt. Regie:
Mette Bouhuijs en Peter Oosthoek. Speeltijd: vanaf eind maart.
- Ton Vorstenbosch: Brisant (Lunchpauzetheater). Regie: Mette Bouhuijs.
- Peter van Straaten: Een lichte lunch (lunchpauzetheater). Regie: Peter Oost
hoek.
De Salon
- Alfred de Musset: Fantasio. Regie: Annemarie Prins. Speeltijd: vanaf begin
november.
- William Shakespeare: Macbeth. Regie: Annemarie Prins. Speeltijd: vanaf
eind januari.
Haagse Comedie
- Harold Pinter: Vroeger. Regie: Vonne van der Meer. Speeltijd: vanaf eind sep
tember.
- Hugo Claus: Een bruid in de morgen. Regie: Agaath Witteman. Speeltijd: vanaf
begin oktober.
- Molière: Don Juan. Regie: Pierre Laroche. Speeltijd: vanaf medio oktober.
- Noël Coward: Hooikoorts. Regie: Willem van de Sande Bakhuijzen. Speeltijd:
vanaf eind december.
- William Shakespeare: De Storm. Regie: Guido de Moor. Speeltijd: vanaf eind
december.
- Henrik Ibsen. Spoken. Regie: Peter te Nuyl. Speeltijd: vanaf begin maart
- Michael Frayn: Wilde honing. Regie: Eddy Habbema. Speeltijd: vanaf medio
maart.
De Appel
- Peter Weiss: Marat/Sade. Regie: Erik Vos. Speeltijd: vanaf november.
- Harold Pinter: Het verjaardagsfeest. Regie: Lodewijk de Boer. Speéltijd: vanaf
februari.
- Heinrich von Kleist: Amphitryon. Regie: Hans Croiset. Speeltijd: vanaf maart.
- Van den Vos Reynaerde. Regie: Aram Adriaanse. Speeltijd: vanaf juni.
RO-Theater
- Howard Brenton/David Hare: Pravda. Regie: Jos Thie. Speeltijd: vanaf begin
oktober.
- Edward Bond: De oorlog. Regie: Antoine Uitdehaag. Speeltijd: vanaf begin
april.
- 'Tommie station' naar het boek van Mensje van Keulen. Coproduktie met
Stichting kindertheater Ziezo. Regie: Jos Thie. Speeltijd: vanaf eind december
F Act
- Thomas Brasch: Mercedes. Regie: Lidy Six. Speeltijd: vanaf eind november.
- Samuel Beckett: Toen. Regie: Willem van Zadelhoff. Speeltijd: vanaf medio
april.
- Monica Blok/Ton Kas/Willem de Wolf: short play (drie korte voorstellingen).
Speeltijd: vanaf medio januari.
- Paul van der Kruk: Opus 3. Speeltijd: vanaf mei. (Kerngroep Bijzondere Pro-
jekten).
- Marc Vanrunxt: A. Dieu. Speeltijd: vanaf begin september.
Theater
- Stephen Poliakoff: Rien ne va plus. Regie: Helmert Woudenberg/Mathieu
Güthschmidt. Speeltijd: vanaf begin oktober.
- 'Pip' naar 'Great Expectations' van Charles Dickens. Regie: Helmert Wouden-
berg/Gees Linnebank. Speeltijd: vanaf eind december.
- Lodewijk de Boer: Angelo en Rosanna. (naar 'Othello' van W. Shakespeare).
Regie: Frans Weisz. Speeltijd: vanaf medio maart.
- 'Het Huis van Atreus'. Regie: Helmert Woudenberg. Speeltijd: vanaf eind
maart.
