Stampei rond een racemotor
Woubrugse handelaar piekert niet over teruggave van Mike Hailwoods Honda
ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1986
EXTRA
PAGINA 21
Paufsne Hailwood in het museum, van haar overleden echtgenoot: geen toestemming. doto gpdi De coureur in een vertrouwde pose: gelauwerd.
Rond de Woubrugse
motorhandelaar Jan
Keessen is een conflict
gerezen, met als inzet de
vraag of hij de
rechtmatige eigenaar is
van een beroemde
racemotor. Een voertuig
waarmee de vermaarde
Britse coureur Mike
Hailwood grote triomfen
behaalde. Vijf jaar
geleden overleed hij, en
nu wil zijn weduwe het
ding terug. Keessen wil
er niets van weten.
door Jan Westerlaken
Vier grijsgrauwe Honda-racemote-
ren, honderden glimmende trofeeën
en erboven een levensgroot portret.
De beeltenis van een verongelukte
coureur: Mike Hailwood. Eens de
nationale trots van Engeland. Zes
keer was hij wereldkampioen. Toen
sloeg het noodlot toe.
Mike Hailwood verongelukte. Niet op
de racebaan, maar op weg naar een
snackbar om een zakje patat te kopen.
Zijn auto raakte bij een botsing betrok
ken. De coureur en zijn dochtertje over
leefden het ongeluk niet.
Maar de herinnering aan zijn racever
leden leeft voort. Een herinnering in de
vorm van trofeeën, foto's en vier van de
vijf motoren waarop Mike Hailwood zijn
successen boekte. Alles samengebracht
in een museum, zo'n veertig kilometer
buiten Londen: The Donington Collec
tion.
Een museum over de racerij waarin
voor Mike Hailwood als enige motorcou
reur een prominente plaats is ingericht.
De rest van het complex - tien inmens
grote hallen - staat vol met race-auto's.
Oude karretjes uit het begin van deze
eeuw en spiksplinternieuwe bolides zo
als die nu nog voortrazen over de cir
cuits. Tom Wheatcroft, eigenaar van The
Donington Collection, doet geheimzin
nig over de waarde van zijn 'troetelkin
deren'. Zeker is wel dat hij enkele hon
derden miljoenen guldens in zijn hobby
heeft gestoken. Alleen het racecircuit di
rect naast het hiuseum heeft Wheatcroft
al een slordige honderd miljoen gulden
gekost.
Naar de rechter
Wheatcroft mist echter één tastbaar
fragment uit het raceleven van Mike
Hailwood: een Honda 250 cc. Die motor
staat in Nederland en is in het bezit van
de Woubrugse motorhandelaar Jan
Keessen. Pauline Hailwood, de weduwe
van Mike, wil, net als Tom Wheatcroft
trouwens, de Honda terug hebben.
Want, zo menen zij, die motor hoort
thuis in Engeland.
Een zaak waarmee Pauline Hailwood
naar de rechter stapte. Die rechter be
paalde dat Jan Keessen zwart op wit
moest aantonen hoe hij aan de Honda
was gekomen. De motorhandelaar uit
Woubrugge heeft dat gedaan. Een nota
met daarop vermeld een bedrag van
vierhonderd pond (een kleine zestien
honderd gulden) en een handtekening
van Gold, de zakenpartner van Hail
wood met wie hij na de racerij een mo
torzaak in Londen begon.
Op het eerste gezicht niets aan de
hand. Pauline Hailwood zegt echter dat
zij geen toestemming voor de verkoop
heeft gegeven. "En Gold heeft mij ge
schreven dat hij de Honda niet heeft ver
kocht. Hoe is het dan mogelijk dat die
motor nu in Nederland staat? Dat is de
vraag waarop we een antwoord moeten
zien te krijgen. Ik kan de motor niet ver
kocht hebben want er zijn twee erfgena
men: mijn zoon en ik. Toen we alle bezit
tingen van Mike bij elkaar hadden ge
bracht, misten we deze motor."
Jan Keessen lijkt sterk te staan. De no
ta spreekt in zijn voordeel. Maar Kees
sen heeft ook documenten waaruit blijkt
dat hij de Honda via de juiste kanalen in
Nederland heeft ingevoerd. Vooralsnog
is hij dan ook geenszins van plan de mo
tor af te staan.
Hoge kosten
Jan Keessen: "Ik heb die Honda onder
me en dat blijft zo. Trouwens, die motor
is nog lang niet klaar. Allerlei onderde
len liggen her en der verspreid. Sommi
ge moeten worden vervangen, andere
gerepareerd. Wel heb ik opdracht gege
ven met alle werkzaamheden te stoppen.
Waarom? Als ik die motor ooit zou moe
ten afstaan, heb ik voor iemand anders
hoge kosten gemaakt".
Keessen beseft als niemand anders -
ook al heeft hij de eerste slag gewonnen -
dat dit nog maar het begin van de touw
trekkerij is. Tom Wheatcroft en Pauline
Hailwood, gesteund door sir Peter Chap
man - de man die zich over Hailwood
ontfermde toen hij als zeventienjarige
jongen de racerij binnenstapte - zullen
niet eerder rusten alvorens de 'bike' van
Mike terug in Engeland is.
De eerste stap daartoe hebben ze al ge
zet. Met de nota van Keessen zijn ze in
Engeland naar justitie gestapt. Om te la
ten nagaan of die wel echt is. Mogelijk
zullen er zelfs mensen worden verhoord.
Bijvoorbeeld over het bedrag dat Kees
sen voor de Honda heeft neergeteld
1600). Een bedrag dat Tom Wheatcroft
als 'belachelijk laag' omschrijft. "Die
motor", roept de man wiens gezicht voor
het grootste deel wordt bedekt door cen
timeters brede bakkebaarden, "is wel
driehonderdduizend gulden waard. Er
zijn maar twee van deze motoren op de
hele wereld: deze en een bij de fabriek.
Opnieuw bouwen? Nee, over herbou
wen praten we maar niet. Want dat kost
helemaal een vermogen".
Hoe is hij zelf in het bezit gekomen
van Hailwoods motoren, trofeeën, foto's
en andere attributen? De schatrijke Brit
draait er niet omheen. Hij vertelt dat Mi
ke plannen had om naar Nieuw-Zeeland
te emigreren. Hailwood zocht zelf con
tact met Wheatcroft. Of hij voor de moto
ren en alles wat erbij hoorde een plekje
in het museum wilde inrichten.
Opeisen
Wheatcroft kreeg de trofeeën, foto's en
vier van de vijf motoren. De 250 cc Hon
da stond nog in de werkplaats van de
motorhandel in Londen. Bij Gold dus.
Tom Wheatcroft onthult dat de motor
voor het uitvoeren van enkele reparaties
en voor het showen naar Nederland
werd overgebracht. Van verkoop was
absoluut geen sprake, liet Mikes com
pagnon weten.
Toch klopte er iets niet. Daarom vroeg
Pauline Hailwood de museum-directeur
alles in het werk te stellen om de Honda
terug te halen. Hü was in het bezit van
Jan Keessen. Schrijven, schrijven en
nog eens schrijven. Pas toen, zegt
Wheatcroft, liet de man uit Woubrugge
weten dat de motor in stukken lag en de
onderdelen voor reparatie en vervan
ging over de hele wereld verspreid wa-
Tom Wheatcroft slaakt een diepe
zucht. Heft de handen en bromt: "Na
anderhalf jaar heb ik meneer Keessen
voorgesteld de Honda zelf maar op te ha
len. Alleen, ik kreeg geen antwoord op
mijn voorstel. Pauline en ik hebben
daarom Peter Chapman gevraagd naar
de rechter te stappen om op die manier
de motor op te eisen".
Het verhaal van de Woubrugse motor
freak - zelf ooit een verdienstelijk cou
reur die het tot Nederlands kampioen
bracht - komt er op neer dat al dat ge
schrijf niet vanuit Engeland afkomstig
was, maar dat hfj Pauline Hailwood met
brieven bestookte. Mondeling zouden
Mike en Keessen het al eens zijn ge
weest: Jan zou ook de andere vier Hon
da's kopen. Mike verongelukte. Keessen
zegt dat hij direct Pauline Hailwood
heeft gebeld. Beiden spraken af de ver
koop een half jaartje te laten rusten.
Jan Keessen: "Zes maanden later
deed ik poging na poging om met haar in
contact te komen. Stapels brieven heb ik
geschreven. Nooit kwam er antwoord.
Weet je, ik heb voorgesteld naar Enge
land te vliegen om over de verkoop van
die vier motoren te praten".
Vruchteloos
Zijn inspanningen, beweert hij, waren
vruchteloos. "Dan ineens krijg ik wel
brieven", vertelt de Woubrugse zaken
man die, toen Mike Hailwood nog in le
ven was, vrij goed contact met hem had.
Ze waren vrienden. Geen dikke, maar
als Mike in Nederland was spraken ze
elkaar. Zo maakten ze afspraken over de
Honda's. "Die brieven", hervat Keessen
het gesprek, "gaven geen antwoord op
mijn vragen. Men wilde weten hoe ik
aan die zes-cilinder was gekomen. Ik
heb een heel kort briefje teruggeschre
ven: Geef antwoord op mijn schrijven,
dan zal ik jullie vertellen hoe ik aan die
motor kom".
Hoe dan ook, de fans van Mike, met
zijn weduwe voorop, hebben de strijd
om de motor naar Engeland terug te ha
len niet opgegeven. Integendeel. Ze heb
ben a gezegd en zullen, als het nodig is,
tot het bittere eind doorgaan. Pauline
Hailwood: "Ik wil die motor in het mu
seum van Tom. Voor mij, m'n zoon en
Mikes fans. Mike zou dat zo ook hebben
gewild. Hier in The Donington Collec
tion staat een deel van zijn leven. Het
behoort aan Engeland toe. Ik zie het als
nationaal bezit. 'Mike the Bike' was Mi
kes bfjnaam. Wfj missen een 'bike' (mo
tor). Een schakellje dat we dolgraag te
rug willen hebben. In dit museum kun
nen de mensen de Honda bewonderen.
En niet in Nederland".
Keessen is niet zo onder de indruk van
dit verhaal. Nuchter reageert hfj: "Weet
je wat ik nou zo gek vind? Nooit heeft
Pauline naar die Honda gevraagd. Als ze
er werkelijk een emotionele binding
mee zou hebben, zou ze er dan niet wat
meer naar hebben geïnformeerd? Dit
soort verhalen ervaar ik als een fabeltje.
Ik had met Mike alles over de verkoop
van die vier andere motoren geregeld.
Als 'ie ze eens thuis wilde hebben, kon
dat. Zou hij spijt van de verkoop heb
ben, dan kon hfj ze terugkopen tegen de
zelfde prijs als die ik ervoor had betaald.
Een mooiere regeling was er toch niet te
bedenken? Ik kan niet om de indruk
heen, dat er mensen om Pauline heen
hangen die op de een of andere manier
die Honda willen hebben. En dan te be
denken dat ze er al een paar hebben in
gepikt".
Museumpje
Het gaat Jan Keessen wel aan het hart.
De motoren van zijn vriend Mike Hail
wood had hfj zo graag aan zijn verzame
ling toegevoegd. Een collectie van zo'n
vijfentwintig racemotoren die de Wou
brugse zakenman ooit nog eens hoopt te
kunnen uitstallen in een eigen mu
seumpje.
Om dat te bereiken heeft hij in Alphen
al een stuk grond gekocht Keessen wil
daarop een huis bouwen met ernaast een
ruimte die als museum kan worden in
gericht. Alles is rond. De gemeente Al
phen heeft alle vergunningen verstrekt
die hfj nodig heeft. Het enige obstakel is
zijn huis in Woubrugge. Zodra hfj dat
van de hand heeft kunnen doen, nemen
de plannen vaste vormen aan.
Hoe is hfj eigenlijk aan al die motoren
gekomen? "Soms ben ik er jaren mee
bezig om de eigenaar tot verkoop over te
halen. Een jaar of drie, vier zfjn normaal.
Je moet praten over de voorwaarden en
zo. Ik heb met racers contracten afgeslo
ten waarin is bepaald dat ik buiten hun
medeweten de motor niet van de hand
mag doen. Ach, ik kan me daar best in
vinden hoor. Die machines zfjn voor de
coureurs een stukje levensgeschiedenis.
Het is dus best te begrijpen dat ze willen
weten waar die apparaten blijven".
"Vroeger kon je die dingen voor een
appel en een ei kopen. Nu moet je er wel
wat meer geld voor betalen. Er is heel
moeilijk aan te komen. Die paar die er
nog zijn staan over het algemeen in mu
sea. En die zfjn niet te koop. Je moet er
toevallig tegenaan lopen. In veel geval
len staan de motoren in vochtige schuur
tjes te roesten. Zonde natuurlijk. Als de
coureurs zien dat ik ze helemaal opknap
en ze in een mooie, droge bergruimte
zet, willen ze vaak wel tot verkoop be
sluiten".
De motoren uitstallen in zfjn show
room doet hfj niet. Ondanks het feit dat
elke motor zijn verhaal heeft. "Als je die
dingen zo open en bloot neerzet, moet
iedereen er zo nodig met z'n vingers aan
zitten. Erger nog, ze gaan erop zitten.
Nou dat wil ik absoluut niet. Daarom
houd ik ze maar uit de buurt van al te
opdringerig publiek".
Populair
Voor. Jan Keessen zullen de komende
maanden spannend zfjn. Blijft de Honda
van Mike Hailwood in Woubrugge of
moet hij hem afstaan aan de weduwe
van de verongelukte coureur? Mike
Hailwood is in Engeland - vijfjaar na
zfjn dood - nog altijd populair. Een po
pulariteit die hij niet alleen te danken
heeft aan het motorracen, maar ook aan
de periode dat hij zfjn geluk beproefde
in de formule I-autoracerij.
Zijn prestaties in deze bolides waren
povertjes. Tweede van Europa en een
vierde plaats op Monza zijn de enige
twee wapenfeiten die in het oog sprin
gen. Clay Regazzoni heeft zijn leven aan
Mike Hailwood te danken. Zuid-Afrika
1973. De wagen van Regazzoni stond in
lichterlaaie. Clay kon er niet uit. Hij zat
klem. Met gevaar voor eigen leven zag
Hailwood kans zfjn collega-autocoureur
uit de vlammenzee te redden. Terug in
Engeland kreeg hfj de hoogste onder
scheiding die het land kent: the George
Medal. En die gebeurtenis zfjn de Brit
ten ook nog niet vergeten.
De Woubrugse motorhandelaar Jan Keessen: "Ik heb die Honda onder me en dat blijft zo". (foto wim Dijkman)
