Ooggetuige van een revolutie
Elektrische droogmachine
Brouwers gokken
met 'blondjes'
op pilsdrinkers
Engels aardewerk van
Habitat
Inmaakpotten
Oorlogscorrespondent James Fenton slaat alles op in zijn geheugen
Zuivelbureau richt de
blik op Japanse markt
PAGINA 16
AD/ST
EXTRA
VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1986
ETEN EN DRINKEN
Het drogen is als conserveringsme
thode wat in het vergeetboek ge
raakt. Dat is jammer, want met ge
droogd fruit bijvoorbeeld kun je
leuke dingen doen, waarbij je tot
de ontdekking komt dat er tijdens
het drogen niet alleen vocht ver
dwijnt maar dat er soms ook iets
met de smaak verandert. Vandaar
dat zo'n Scandinavische kerstgans,
gevuld met gedroogde appeltjes,
echt niet vervangen kan worden
door een soortgenoot opgestopt met
verse appeltjes.
Waar drogen wel veel voor wordt
toegepast zijn tuinkruiden, ten
minste de meesten van ons kopen
wel een zakje gedroogde tuinkrui
den. Best lekker natuurlijk maar
leuker is het met kruiden uit eigen
tuin. Gelukkig kunnen we nu ook al
deze zaken drogen zonder te be
schikken over een uitgebreide
droogzolder.
Nog net op tijd voor het droogsei-
zoen heeft importeur Bob Douglas
uit Haaksbergen een partij Duitse
elektrische droogmachines van het
het merk ABC binnen gekregen. De
Dorr-automat bestaat uit een soort
föhn en drie ronde bakken waarin
u de te drogen kruiden of vruchten
legt. Afhankelijk van wat u wil
drogen heeft u dan in korte tijd een
partij gedroogde tuinkruiden of
vruchten. Het grote voordeel boven
het langzame drogen op bijvoor
beeld een zolder is dat u niet het
risico loopt dat uw tuinkruiden
niet alleen droog, maar ook stoffig
worden. Het apparaat, waarmee
het ook mogelijk moet zijn bloemen
te drogen, gaat in de winkel onge
veer 139 gulden kosten.
De ouderwetse inmaakpotten
van Keuls aardewerk, worden
nog steeds geimporteerd. De fir
ma Breeschoten uit Veenendaal
heeft ze in diverse maten en ty
pen in voorraad. Met deksel bij
voorbeeld vanaf 10 liter oplo
pend tot 60 liter en zonder deksel
zelfs tot 150 liter. De potten met
deksel zijn voorzien van een hou
ten drijfdeksel en een stenen
deksel met waterslot. De prijs is
vanaf 35 gulden.
Hoe leuk ons tafelgerei er tegen
woordig ook in kunststof uit kan
zien, voor veel mensen gaat er toch
niets boven origineel aardewerk in
de keuken en op tafel. Het oogt
niet alleen wat smakelijker, maar
het staat in de kleinere keuken, die
niet al te rijkelijk is voorzien van
kastjes, ook wat mooier op de
plank. Vooral het Franse en Engel
se aardewerk gooit dan hoge ogen.
Zijn afkomst getrouw heeft het
Engelse woonwarenhuis Habitat er
een uitgebreide collectie van. Een
grote terracotta voorraadpot bij
voorbeeld komt op f 99, een souflé-
potje op f 5,50 en patépotten lopen
op in prijs van f 13,50 (0.3 liter) tot f
27 (2.3 liter). Op den duur raken de
ze potten geheel doortrokken van
het paté-aroma waardoor uw patés
steeds beter worden. Denk er al
leen wel om dat deze potten het af-
waswater schuwen als als de dui
vel het wijwater.
Bent u een liefhebber van wit
geglazuurd aardewerk dan heeft
Habitat, dat in de loop van oktober
door Cees van Hoore
De Amerikaanse free-lance journalist, oorlogscorrespondent,
schrijver en dichter James Fenton bekend van zijn boek 'The Fall
of Saigon', was ooggetuige van de 'vreedzame' revolutie op de
Filippijnen en publiceerde zijn bevindingen andermaal onder
de titel 'The Snap Revolution'. Cees van Hoore las het.
Als president Marcos in februari
van dit jaar zijn plan bekendmaakt
om vervroegde verkiezingen te hou
den, is dat voor zo'n duizend journa
listen het sein om in allerijl het
vliegtuig naar Manilla te nemen. Ja
mes Fenton maakt deel uit van dit
contingent, al heeft hij aanvankelijk
zo zijn twijfels over het nut van de
reis.
Dat Marcos bij een hem onwelgevalli
ge uitslag zal gaan knoeien met de stem
men, staat eigenlijk al bij voorbaat vast.
Wordt de dictator namelijk niet herko
zen, dan zal hij zich publiekelijk moeten
verantwoorden voor de moord op zijn
politieke tegenstander Ninoy Aquino,
die na terugkeer uit zijn zelfgekozen bal
lingschap in 1983 op het vliegveld van
Manilla op brute wijze is geliquideerd.
Het gevolg van een en ander zal zijn: een
zondvloed van artikelen. 'Moet daar dat
stukje van mij dan nog bij?', zo vraagt
Fenton zich af. Maar toch, hij gaat. Voor
het geval dat.
De stemming is geladen als Fenton ar
riveert. De oppositie heeft zich massaal
achter Benigno 'Ninoy' Aquino's wedu
we, Corazón Aquino, geschaard. Leek zij
in het begin niet erg happig om te rege
ren en - zoals kwade tongen beweerden -
daarvoor ook niet bijster geschikt, nu
liggen de zaken anders. De door de
rechtse Amerikaanse pers als 'incompe
tente huisvrouw' betitelde Cory Aquino
weet zich gesteund door brede lagen van
de bevolking, vooral door veel katholie
ken, in wie kardinaal Sin het revolutio
naire elan heeft aangewakkerd.
Laatste uur
Er zyn dus allerlei voortekenen waar
uit blijkt dat het laatste uur van presi
dent Marcos heeft geslagen. Zijn
machtspositie wordt van alle kanten
aangevreten. En hijzelf ook, zo lijkt het
wel. Vlak voor de verkiezingscampagne
doen zich bij hem verschijnselen voor
van lupus, een vorm van huidtuberculo-
se. Zijn tegenstanders veranderen de
slogan: 'We love Marcos' in 'Lupus loves
Marcos'.
Rauwe humor? Inderdaad. Maar daar
is dan ook alle aanleiding toe. Fenton
banjert 's nachts door de sloppenwijken
van Manilla en ziet daar hoe kleine jon
gens op een vuilstortplaats elkaar op le
ven en dood bevechten voor wat rotzooi,
die ze hooguit een paar centen zal ople
veren. Terwijl Marcos in Zwitserland de
kluisbewaarders overwerk bezorgt, lig
gen in veel gezinnen de muizen dood
voor de broodtrommel. Op een dag, als
James met een Filippijnse journaliste
heeft geluncht, ziet hij hoe zij met het
schaamrood op de kaken de restjes in
pakt voor haar neefjes.
Honger en gebrek, het zijn slechte
strijdmakkers. Van strijdlust is onder de
armsten dan ook in hét begin nog maar
weinig sprake. Voor een aalmoes laten
de mensen zich door Marcos omkopen.
In zijn hotel in Manilla, waar de telefoon
lijnen overbezet zijn door de persmen
sen, luistert Fenton een gesprek af waar
in twee bestuurders met elkaar als vee
boeren onderhandelen over de prijs van
enkele duizenden stemmen. Op straat
ziet hij een bus met mensen die een t-
shirt dragen waarop Marcos staat afge
beeld. Maar wat is dót? Luidkeels scan
deren ze de naam van Cory Aquino. Dat
is nog eens makkelijk verdiend. Ze be
schouwen de op handen zijnde verkie
zingen als een enorme grap.
Geïnteresseerd
Fentons werkwijze wijkt nogal af van
die van zijn collega's. Geen notitieblok,
geen cassetterecorder. Hij kijkt en luis
tert en slaat alles wat de mensen hem
vertellen op in zijn geheugen. Hij is net
zo geïnteresseerd in hun gedachten over
het bestaan van een God of in de ring
aan hun vinger als in hun politieke me
ning. Als een van zijn Filippijnse vrien
den hem vraagt waarom hij tijdens een
interview met een communistische
guerrilla niets heeft opgeschreven, ant
woordt James: "In zulke omstandighe
den een opschrijfboekje uitje zak halen?.
Dat heeft hetzelfde effect als wanneer je
ze een revolver onder de neus houdt."
In 'The Fall of Saigon' beschreef Fen
ton hoe hij, lang nadat de Amerikanen
waren vertrokken - en mét hen de mees
te journalisten - moederziel alleen de
Washington Post-redaktie in Saigon
moest runnen. Hij is niet alleen aanwe
zig bij de plundering van de Amerikaan
se ambassade, maar springt ook nog
eens bovenop de geschutskoepel van de
eerste Noord Vietnamese tank die Saigon
binnenwalst, om zo de commandant de
kortste weg te wijzen naar het presiden
tiële paleis. De actie van een krankzinni
ge, zo karakteriseerde zijn uitgever Bill
Buford deze stunt later.
Op de Filippijnen lijkt Fenton wat
meer op zijn hoede, al hoort hij een tot
de tanden toe bewapende guerrilla wel
griezelig lang en erg sarcastisch uit over
diens povere kennis van de communisti
sche beginselen.
In Manilla registreert Fenton het won
derlijke verschijnsel 'zien zonder te kij
ken'. Cafébezoekers, die ogenschijnlijk
vol aandacht een worstelmatch volgen
op de televisie, weten na afloop haarfijn
te vertellen dat er op het moment van de
uitzending aan de overkant van het café
iemand door de militairen van Marcos in
een overvalwagen is geschopt.
We kennen het verhaal van de verkie
zingen. Maar hoe openlijk en naïef de
zwendel geschiedt! Soms ziet Fenton
voor het stemlokaal een rij mensen staan
die allemaal al inkt aan hun vingers heb
ben. Prachtig beschrijft hij het moment
waarop de computer-operatrices de mal
versaties niet meer met hun beroepseer
in overeenstemming kunnen brengen en
de vlucht nemen. Buitenlandse journa
listen dringen er op aan dat de meisjes
hun naam geven, voor hun eigen veilig
heid. 'Voor hun eigen veiligheid',
schampert een Filippijnse journalist,
'jullie willen alleen maar een goed ver
haal hebben'.
Barricade
Ondanks het gemanipuleer met stem
men door Marcos en consorten ziet het
er naar uit dat Cory Aquino een meer
derheid zal behalen. Op dat moment be
sluiten minister van defensie Enrile en
het hoofd van de nationale politie gene
raal Ramos zich te verschansen in Camp
Aguinaldo, om van daaruit het volk aan
te zetten tot het omver werpen van het
regime Marcos. De boodschap van Ra
mos: "Ik roep de mensen van de gehele
wereld op ons te helpen weer fatsoen,
rechtvaardigheid, vrijheid en democra
tie in dit land te brengen".
Buiten de poorten van Camp Aguinal
do verzamelen zich inmiddels miljoenen
mensen. In de voorste gelederen staan
nonnen. Met deze menselijke barricade
wil men Marcos' troepen beletten in te
grijpen. Het net om de dictator wordt
strakker aangetrokken.
Diezelfde avond nog geeft Marcos een
persconferentie via de televisie, daarbij
moreel terzijde gestaan door zijn veron
gelijkt kijkende vrouw Imelda. En door
een aantal officieren, van wie er telkens
een paar stiekem uit beeld verdwijnen.
Buiten het paleis doet het gerucht de
ronde dat het om een video-opname
gaat. Marcos zou al lang zijn gevlucht. In
tegenstelling tot de meeste van zijn col
lega's wantrouwt Fenton dit gerucht. Hij
neemt de volgende morgen een taxi naar
het presidentiële paleis, wappert met
zijn perskaart naar de wachten, stormt
het bordes op, en ja hoor, daar zit de dic
tator, kalm, onbewogen, bereid om de
pers te woord te staan. James bevindt
zich 'op spuugafstand' van Marcos en
kan vragen wat hij wil. Hij is echter to
taal verrast door de situatie en heeft zich
niet goed genoeg voorbereid. Evenals
een van zijn weinige collega's, die naar
zijn hoofd grijpt van ellende.
Op een gegeven moment ziet Fenton
generaal Ver binnenkomen. Deze vraagt
aan Marcos permissie om tot actie te mo
gen overgaan en het kamp van de rebel
len te bombarderen. Marcos weigert.
'Terugtrekken!', zo luidt zijn bevel.
'Maar we kunnen niet blfjven terugtrek
ken!', bijt Ver hem woedend toe.
Afgelopen
In de hoek van het vertrek staat een
televisie, waarvan plotseling het beeld
begint te sneeuwen. Marcos vertrekt
geen spier. Kanaal 4 door de rebellen uit
de ether gehaald? Ach welnee, zo lijkt
Marcos zichzelf gerust te stellen, het pro
gramma is gewoon afgelopen.
Intussen wordt de massa buiten de pa
leispoorten steeds luidruchtiger. Er zijn
wel enkele schermutselingen, maar tot
vuurgevechten komt het niet. De solda
ten van Marcos begeven zich vreedzaam
tussen de opstandelingen. Aan een jon
ge luitenant wordt zelfs een gouden
polshorloge - aangeboden, als hij zich
maar solidair met hen verklaart.
Hoe kon deze revolutie zonder noe
menswaardig bloedvergieten tot stand
komen? Over dat probleem is al veel ge
speculeerd. Ook Fenton waagt er een
theorietje aan in zijn boek. Dat luidt als
volgt: Marcos had ingezien dat hij moest
opstappen. Maar hij wilde zijn opvolging
veilig stellen. Hij had verplichtingen aan
generaal Ver, maar diens heethoofdig
heid beviel hem niks. Zomaar het presi
dentschap aan iemand anders wegge
ven, dat kon hij ook niet. Welnu, op de
een of andere manier moet hij Enrile en
Ramos te verstaan hebben gegeven: jul
lie mogen me opvolgen, maar om dat te
bereiken moeten jullie mij en Ver ten val
brengen. Jullie moeten rebelleren. Als je
dat doet, zal de afspraak tussen ons zijn:
ik bescherm je tegen Ver, en jullie be
schermen mij. Als jullie mij en mijn ge
zin laten gaan, sta ik jullie toe te rebelle-
Het is een theorie die, evenals vele an
dere, moeilijk te bewijzen is. Wel een
angstige theorie voor Cory Aquino. Zou
er na het mislukte coupje van generaal
Tolentino dan toch nog een potje voor
haar op het vuur staan?
Een van de plaatselijke columnisten
schrijft op de avond van de revolutie, dat
hij aan zijn grootmoeder heeft gevraagd
hoe het er in de revolutie van 1896 aan
toe is gegaan. Ze had hem geantwoord:
Dat was rennen, veel rennen'. In haar
gezin hadden ze, als ze aan die dagen te
rugdachten, altijd gesproken over 'De
Tijd van het Rennen.'
Rennen
Negentig jaar later lijkt het er niet veel
anders aan toe te gaan. James Fenton
moet rennen voor zijn leven als hij zich
ontfermt over een gewonde Marcos-aan-
hanger en hij rent met de opstandelin
gen mee naar het paleis, waar in de tuin
het gras nog plat ligt van de helikopter
waarmee Marcos op de vlucht is gesla
gen. De presidentiële vertrekken doen
James denken aan de meubelafdeling
van het Londense warenhuis Harrods.
Aan het plunderen doet hij niet mee.
van Marcos in Manilla, (foto pd
Hoewel, een paar badhanddoeken met
de geborduurde initialen van Imelda er
op kan hij toch niet laten liggen. Plotse
ling staat hij in een vertrek waar het ru
moer van buiten nauwelijks doordringt.
In de hoek staat een vleugel. "Kun jij
spelen?", vraagt zijn metgezel, een foto
graaf. "Een beetje", antwoordt Fenton,
en hij zet zich achter de toetsen om het
enige stuk te spelen dat hij kent: een
Bach-prelude in C.
Buiten juichen de mensen, de handen
uitgestrekt naar hun nieuwe presidente.
Binnen, ver van het rumoer, speelt ie
mand Bach. Vreugde? Ja. Waarom doet
dit tafereel mij dan toch zo sterk denken
aan de ondergang van de Titanic?
James Fenton, The Snap Revolution, lm
Granta 18 (literair tijdschrift), Penguin
Books, ISBN 0140084827.
Twee gouden medailles en een
nieuw bier, Arcener Witte.
'Brouwer Toon van de Reek
bracht het nieuws glimmend
van trots tijdens de Hertog Jan
Bierfeesten (begin augustus) in
Arcen. Het Internationaal
Kwaliteits Selectie Instituut in
Brussel had alle brouwers uit
genodigd hun bieren ter keu
ring aan te bieden en van alle
brouwsels in de wereld is Mag
nus Grand Prestige van de Ar
cener Brouwerij uitgeroepen
tot de beste in alle klassen. De
tweede gouden medaille kreeg
het brouwersteam van Van de
Reek voor zijn Triple in de
klasse Speciaalbieren. Een
enorme Nederlandse prestatie.
Het mag dan vakantietijd zijn ge
weest, in de bierwereld werd niet
stilgezeten. Het ene nieuwe bier na
het andere stroomde uit de brouw
ketels. En het opmerkelijkst is dat
het bijna allemaal blonde bieren
betreft die pils in strafheid net
overtreffen. Het is duidelijk dat de
kleinere brouwers proberen de
pilsdrinker te winnen voor het bier
van hoge gisting.
Twee van deze bieren waren te
proeven op de Hertog Jan Bier
feesten. In de eerste plaats was dat
de nieuwe Arcener Witte van de
Arcener Brouwerij zelf en daar
naast het Buorren bier van Neder
lands kleinste brouwerij, de Friese
Bierbrouwerij in Uitwellingerga,
die een gastvrij onthaal vond bij
zijn grotere Limburgse collega.
De Arcener Witte is een tarwe-
bier. Dat wil zeggen dat het is ge
brouwen van vijftig procent tarwe-
mout en vijftig procent gerste-
mout. De tarwe geeft aan het bier
een typische fruitige smaak. Door
die frisse zurigheid is het een uit
stekende dorstlesser op warme zo
merdagen. Het alcoholpercentage
is vijf procent. Er zijn twee versies:
een helder, gefiltreerde Witte, die
zowel op fles als van het vat te ver
krijgen is en een ongefiltreerde
waarin zich nog gistcellen bevin
den. Dit laatste bier wordt alleen
op fles verkocht en evolueert door
de aanwezige gist tijdens de opslag
nog in smaak. Dit laatste bier, voor
de kenners het interessantste, zal
pas in september te koop zijn.
Mogelijk dat Arcen er mee komt
op het jaarlijkse PINT-festival, dat
op 29 en 30 augustus wordt gehou
den bij brouwerij De Schaapskooi
binnen de muren van de Abdij On-,
ze Lieve Vrouw van Koningshoe
ven in Berkel-Enschot. Aanvang
vrijdag om 14.00 uur en zaterdag
om 12.00 uur.
Buorren
Het Friese Buorren Bier zal er
ook zijn. Dit is een zeer moutig,
hoppig bier van hoge gisting met 6
procent alcohol, dat vooral de lief
hebbers van pils zal aanspreken.
'Suver en Swier', zuiver en zwaar,
zegt de brouwer er zelf van.
De paters in Berkel-Enschot ko
men zelf ook met een nieuw blond
je, een lagerbier dat zij 'Abdij Pilse-
ner Extra' noemen. Dat 'extra' zit
'm in het alcoholgehalte dat 6 pro
cent bedraagt.' Omdat de Brabant
se Trappisten in hun abdij boven
gistende bieren als La Trappe Tri
pel, La Trappe Dubbel (voorheen
De Schaapskooi) en voor de Ver
enigde Bierbrouwerijen Breda
Rotterdam (VBBR) de Trappist
Koningshoeven brouWen en on-
dergistende en bovengistende bie
ren in één brouwerij moeilijk sa
mengaan, hebben de paters het
produceren van hun pils uitbe
steed aan de VBBR in Breda.
De VBBR blijft echter ook niet
achter en kondigt aan dat Konings
hoeven Dubbel voortaan van het vat
leverbaar is naast de Koningshoe
ven Tripel op fles. De Dubbel is ge
filtreerd en bevat 6,5 procent alco
hol, iets meer dan de La Trappe
Dubbel dus. De abdij verkoopt
trouwens ook La Trappe Dubbel
uit het vat.
Het laatste nieuws is dat Brou
werij 't IJ in Amsterdam naast de
zware bieren Natte en Zatte ook
een blond bier gaat brouwen dat
naar de bekende aanpalende mo
len 'Gooyer' zal heten.
Het Nederlands Zuivelbureau
brengt al twintig jaar kaas onder de
aandacht van de Japanners. Die in
spanningen hebben nog niet tot re
volutionaire resultaten geleid,
maar er zit niettemin groei in de af
zet van Nederlandse kaas in het
land van de Rijzende Zon. In 1980
kochten de Japanners 4700 ton van
onze kaas en in 1984 was die hoe
veelheid toegenomen tot 6500 ton.
Dat is twee procent van de totale
export van kaas uit ons land.
Stijging
"We zitten nu op een stijgings
percentage van twintig procent. Ik
hoop dat we dat vasthouden", zegt
drs. M. van Velden, directeur van
het Nederlands Zuivelbureau. Het
NZB heeft in Japan net, zoals in
een aantal Europese landen, een ei
gen kantoor met Nederlandse di
rectie. Men werkt samen hiet het
Japans-Engelse reclamebureau
Naylor Hara International in To
kio.
Dat bureau heeft bijvoorbeeld
een aantal kookleraressen in dienst
en demonstratrices die in levens
middelenwinkels opereren. Op
voorlichtingsbijeenkomsten voor
huisvrouwen wordt getoond hoe
met Nederlandse kaas allerlei Ja
panse gerechten kunnen worden
gemaakt. Als men ziet hoe kaas in
gerechten kan worden verwerkt,
komt men er eerder toe eens een
stukje Edammer of Goudse te ko
pen dan wanneer de kennismaking
geschiedt via een blokje kaas uit
het vuistje.
De afzetbevordering heeft voor
namelijk plaats in de grote stedelij
ke gebieden. Daar komt ongeveer
zeventig procent terecht van de
kaas die Nederland exporteert. In
85 procent van alle warenhuizen en
supermarkten in deze gebieden is
Nederlandse kaas te koop.
Eén kilo
"Per hoofd van de bevolking eet
naast de vestigingen in Amster
dam en Capelle aan de IJssel ook
een zaak in Den Haag opent, een
serie quichevormen, in prijs oplo
pend van f 25 voor een kleine ron
de tot f 43 voor een grote rechthoe
kige.
Voor het kleinere huishouden
(kamerbewoners) heeft Habitat
ook nog een alternatief voor de
broodtrommel, een Engelse brood-
pan van wit email. De prijs: 59 gul
den.
men in Japan een kilo kaas per
jaar", zegt Van Velden. "Dat is
voor westerse begrippen erg wei
nig. In Nederland eet men per
hoofd dertien kilo en in Frankrijk
zelfs twintig kilo". Maar hij houdt
het oog op de toekomst gevestigd.
"Japan telt 120 miljoen inwoners.
Het zijn mensen $lie bereid en in
staat zijn gebleken hun eigen cul
tuur te behouden en tegelijkertijd
op een aantal gebieden tot een
mengvorm te komen tussen hun
cultuur en ontleningen aan wester
se invloeden. Het ontstaan van zo'n
mengvorm zie je nu voltrekken op
het gebied van eetgewoonten".
Het helpt, als in Japan geliefde
persoonlijkheden het voorbeeld
geven. Zo wil het heel wat zeggen
als Anton Geesink, die in Japan
ongelooflijk populair is, zijn krach
tige verschijning inzet in de strijd
om de gunst van de consument. Al
jarelang is Geesink een trait d'u-
nion tussen Japan en Nederland.
"In Japan is men erg gevoelig voor
mensen die geloofwaardigheid
kunnen meegeven aan een pro-
dukt", vertelt directeur Van Vel
den. „Geesink is voor ons zo'n fi
guur. En ook de tekenaar Oba die
zeer bekend is".
We zien Oba op reclamefoto's in
gezelschap van westerlingen ge
nieten van indrukwekkende hoe
veelheden Nederlandse kaas. Hier
van hoopt het Zuivelbureau dat de
Japanners zullen denken: Als Oba
het eet, die Holland goed kent, dan
moesten wij het ook maar eens
proberen.
Kookboek
Nederlandse kaas in Japanse ge
rechten. Daartoe is vorig jaar een
kookboek samengesteld, geba
seerd op de ervaringen van de Ja
panse kookleraressen. Ook aan dit
boek heeft Oba zijn medewerking
verleend. De fraaie kleurenfoto's
van de gerechten worden afgewis
seld door tekeningen van zijn
hand.
Thermosfles
De tijd dat we een thermosfles of
kan alleen maar beoordeelden naar
het volume dat hij in de tas naast
het broodtrommeltje innam is wel
definitief voorbij. De isoleerkan is
zonder meer 'salonfahig' gewor
den.
Voor liefhebbers van de strakke
lijn is er nu een strakke kan van
Hamarplast. De kan, typenummer
1458, is in diverse kleuren lever
baar en kost dan f 79. Bent u een
chroomliefhebber dan moet u tien
gulden meer betalen.
