Uitvaartverzekering neemt
lang niet alle zorg weg
'Van overjarige dame maak
ik weer 'n jonge meid'
Man draagt steeds
vaker smoking
'Push-Cush'
niets meer
dan een
comfortabel
kussentje
Baatzuchtig bedankje....
Consument
Zomers rood
van de Loire
Klaas Klaster renoveert etalagepoppen
PAGINA 14
MAANDAG 11 AUGUSTUS 1986
Het is lang niet altijd zo dat een uit
vaartverzekering voorkomt dat na
bestaanden na een overlijden wor
den geconfronteerd met de organi
satie van de begrafenis. Dat zegt de
Consumentenbond die dit soort ver
zekeringen en alles wat er bij komt
kyken onder de loep nam. De bond
merkte dat er rondom het sterfbed
vaak toch zaken moeten worden ge
daan.
Er bestaan twee soorten begrafenis
verzekeringen, zoals ze in de wandeling
meestal worden genoemd. De ene keert
een van tevoren afgesproken vast be
drag in guldens uit. De andere betaalt uit
in natura en vergoedt een aantal van te
voren afgesproken diensten. Maar het
kan zijn dat men niet voldoende heeft
opgelet, zodat niet het hele dienstenpak
ket van de begrafenisonderneming is
verzekerd.
Het gebeurt wel dat de begrafenison
dernemer, om meer te verdienen, de na
bestaanden wijst op mogelijke diensten
die niet in het verzekerde pakket wer
den opgenomen. In perioden van diepe
rouw is maar weinig druk nodig om ie
mand te overtuigen. Sommige verzeke
raars probeerden de nabestaanden daar
entegen te beschermen door alle reke
ningen te controleren op hoge of overbo
dige kosten.
Bron van nogal wat onvrede is dat de
meeste naturaverzekringen niet nauw
gezet omschrijven welke diensten verze
kerd zijn. De teksten zijn vaak voor aller
lei uitleg vatbaar. Wie zo'n verzekering
afsluit, moet dus goed opletten. Ander
probleem is dat letterlijk iedereen als na-
turaverzekeraar mag optreden. Kleine
firma's verschijnen en verdwijnen.
De consumenten zijn daardoor vaak
aan onbetrouwbare ondernemers over
geleverd. Ze vallen niet onder het toe
zicht van de Verzekeringskamer, want
die gaat alleen over polissen waarop
geld wordt uitgekeerd. Er zou wel toe
zicht moeten zijn, vindt de Consumen
tenbond. Nu moet de consument maar
afwachten of er te zijner tijd geld is voor
de uitvaart.
Verder zijn er allerlei minder gelukki
ge voorwaarden in de polissen. Lang
niet alle verzekeringen hebben een af
koopregeling. Dat zou wel moeten,
meent de Consumentenbond. Proble
men worden ook veroorzaakt door de in
dexering (aanpassing aan de prijsstij
ging) van de polissen. Naarmate men ou
der wordt en het overlijdensrisico dus
groter, kan de premie daardoor fors stij
gen. Soms bestaat de mogelijkheid van
indexering af te zien.
Dat vrouwen vaak dezelfde premie als
mannen betalen is niet terecht volgens
de Consumentenbond. Vrouwen leven
gemiddeld langer; de verzekeraars kun
nen die premies langer vastzetten en
verdienen dus meer aan vrouwen. Met
het kopen aan de deur van een uitvaart
verzekering moet men zeer zeker oppas
sen. Zeker hier geldt dat colportage ge
vaarlijk is, want een uitvaartverzekering
is een emotioneel beladen produkt.
Bijna een miljoen con
sumenten in Noord- en
Zuid-Holland en
Utrecht vonden onlangs
een "verrassing" in de
bus. Ze moesten op een
formulier invullen wel
ke merken ze meestal
kochten van een groot
aantal levensmiddelen
en andere produkten.
"Als dank voor hun me
dewerking" zouden ze
dan een "verrassings-
tas" kunnen krijgen.
Het bleek een nogal
baatzuchtig bedankje,
zo meldt de Cosumen-
tenbond, die er de nodi
ge klachten over kreeg.
De "verrassingstas" die
tegemoet kon worden
gezien zou vol bekende
merkartikelen zijn en
een waarde hebben van
tussen de 12,50 gulden
en 30 gulden. Daarvoor
was alleen een bijdrage
verschuldigd in de be
zorgkosten van 3,75 gul
den.
Dat was dus niet be
langeloos. Het ging om
een enquete van een
paar grote fabrikanten
die wilden uitzoeken
welke consumenten de
voorkeur gaven aan de
merken van de concur
rent. In de "verrassings
tas" stopten ze vervol
gens hun eigen merken
koffie, wasmiddel,
tandpasta, boenwas en
dergelijke. Een en ander
natuurlijk in de hoop
dat de klant van merk
zou veranderen.
Veel deelnemers, zo
hoorde de Concumen-
tenbond, viel de belo
ning nogal tegen. Een
deel bleek te bestaan uit
waardebonnen die bij
aankoop van pakken
wasmiddel een voor
deeltje opleverden. Ver
moedelijk om die reden
Weigerden nogal wat
deelnemers hun "ver
rassingstas" in ont
vangst te nemen. Het or
ganiserende bureau
heeft de Consumenten
bond inmiddels laten
weten dat de tas bij ko
mende acties mogelijk
alleen heuse artikelen
zal bevatten.
onder redactie van
Wim Fortuyn en Conny Smits
Er is weer een nieuw 'gezondheidskus-
sen' op de Nederlandse markt versche
nen. Deze keer heet het 'Push-Cush', het
is uitgevonden in Australië en kost 34,75
gulden (inclusief verzendkosten). De
Keuringsraad aanprijzing medische as
pecten heeft echter grote bezwaren te
gen de reclametekst die de importeur,
Veria Research Products in Vught, han
teert.
'Push-Cush' is een opblaasbaar kus
sentje van doorzichtig plastic, door een
naad verdeeld in twee helften. Men dient
een helft op te blazen. Drukt men met
een voet op de opgeblazen helft dan
stroomt de lucht naar het andere gedeel
te. Het is de bedoeling dat de lucht op
deze manier heen en weer wordt ge
drukt. De voetbewegingen die daarvoor
nodig zijn zouden volgens de reclame
folder voldoende zijn om gezwollen voe
ten en benen te voorkomen.
Het zogenaamde gezondheidskussentje.
Dezelfde bewegingen zou men ook
zonder kussen kunnen maken, of met
twee opgeblazen diepvrieszakken, het
geen aanzienlijk goedkoper is. "De
meeste vakantiereizen duren enkele
uurtjes", aldus een woordvoerder van de
keuringsraad, die daarbij vooral dacht
aan vliegreizen. "Ook al zou men last
krijgen van gezwollen voeten, dan is dat
na de reis zo weer voorbij. Op lange rei
zen lijkt het inderdaad verstandig je voe
ten en benen te bewegen. Daar heeft
men geen kussen voor nodig. Er gaat
geen enkel gezondheidseffect van uit".
Grote problemen heeft de keurings
raad met de tekst: "Push-Cush wordt
ook over de hele wereld gebruikt voor
mensen met hartproblemen, recente
breuken, arthritis, suikerziekte. En door
ouderen, herstellenden, aanstaande
moeders etc. in ziekenhuizen, revalida-
tie-centra". Had er gestaan: "Het wordt
ook gekocht door mensen met een bril",
dan had de mededeling geen enkele
overtuigingskracht, ofschoon de waarde
ervan gelijk is.
Dat ziekenhuizen en revalidatie-centra
de kussens gebruiken zou de raad eerst
bewezen willen hebben. Het kussen kan
weliswaar een aantal medailles hebben
gewonnen op congressen van uitvinders
in Genève, waar de importeur gewag
van maakt, maar dat zegt volgens de
keuringsraad niets over de medische
waarde.
De Loire is Frankrijks langste
rivier. Zij ontspringt in de Ardèche
om ruim duizend kilometer verder
uit te monden in de Atlantische
Oceaan. De stroom passeert maar
liefst 12 departementen en een
rijke variatie aan landschappen.
Men zegt wel: 'De Loire is een
koningin en de koningen hebben
haar liefgehad'. Want juist langs de
Loire en haar zijrivieren hebben
talrijke Franse vorsten fraaie
kastelen gebouwd.
Het grootste is dat van Chambord,
dat 440 kamers telt. Niet alle
kastelen zijn intact gebleven.
Boven Chinon bijvoorbeeld, een
sfeervol plaatsje met prachtige
vakwerkhuizen, strekt zich een 400
meter lange ruïne uit. Eens waren
dat drie aan elkaar gebouwde
burchten, waar niet alleen Franse
en Engelse koningen onderdak
vonden, maar ook Jeanne d'Arc.
Het complex werd in de 17e eeuw
ontmanteld in opdracht van
kardinaal Richelieu.
Langs de Loire herinnert men zich
Richelieu niet voor deze daad van
destructie, maar voor het feit dat
hij een bepaalde druivesoort
introduceerde. Als liefhebber van
rode wijn stuurde hij in 1631 zijn
intendant Breton naar Bordeaux
om daar de cabernet-druif te halen.
Het gevolg hiervan was dat daarna
in het Loiregebied ook rode
kwaliteitswijnen werden gemaakt.
Dat is tot op de dag van vandaag zo
gebleven.
Rode Chinon behoort tot de
allerfijnste, met vaak een prettig
parfum van aardbeien, frambozen
of ander klein rood fruit. De klasse
van deze wijn werd bij herhaling
bezongen door de Franse auteur
Francois Rabelais, die bij Chinon
werd geboren. De wijnen van het
naburige Bourgeuil zijn wat
boerser, net als die van
SaintrNicholas-de-Bourgueil. Toch
ruik je ook hier iets van vruchtjes
in hun geur. En met de jaren wordt
zelfs hun smaak charmant. De
beste rode wijn van Saumur heet
Saumur-Champigny; de Franse
staatsman Clemenceau schijnt er
dol op te zijn geweest.
Naast de cabernet-druif vindt men
elders in het lange, lange Loiredal
diverse andere druivetypen.
Waaronder de gamay. bekend uit
de Beaujolais. In districten als
Touraine en Touraine-Mesland
produceert men dan ook
Beaujolais-achtige wijnen, ja zelfs
'primeurs'. Stroomopwaarts
ontmeten wij de Bourgognedruif
pinot noir. Hij geeft daar rode
Sancerre en rode Menetouw-Salon,
twee wijnen die furore maken in
Parijs. En dan heb je nog Aiyou,
Vin de l'Orléannais en nog meer
soorten.
Ik zou deze zomer eens op zoek
gaan naar rode Loirewijnen. Het
zijn namelijk wijnen die fris het
lekkerst smaken, die niet zwaar
zijn, en die evenmin veel alcohol
bezitten. Dat maakt ze heel
geschikt om te schenken op een
warme dag; bij een picknick, een 1
informeel dineetje
HUBRECHT DUIJKER
Met een penseel brengt Klaas Klaster zijn
Klaas Klaster is een van de vijf
mensen in Nederland die zich
bezighouden met de renovatie
van etalagefiguren. Hij denkt
dat hij door zijn persoonlijke
betrokkenheid bij zijn vak wel
licht de beste van de vijf is.
Ooit was de Almeloër behan
ger in de nieuwbouw, maar na
dat hij daarvoor afgekeurd
werd, heeft hij zich de kunst
van het renoveren van etalage-
figuren eigen gemaakt en voor
ziet nu figuren die uit de tijd
zijn van een 'nieuw behan
getje'. "Dat is altijd voordeliger
dan het kopen van een nieuwe
pop, want een kwaliteitspop
kost toch gauw f 2000". Voor
een paar honderd gulden
maakt Klaas Klaster van een
oveijarige dame weer een leu
ke jonge meid.
In een oude straat in het centrum
van Almelo rijgen de natglimmen-
de daken van de 18e en 19e eeuwse
huizen zich aaneen. Naast een
dichtgespijkerd pand, voert tussen
brokkelige muren een gang naar
een verscholen pakhuis. Om
nieuwgierige blikken te weren, zijn
ook hier de ramen op de begane
grond dichtgespijkerd. Aan een
paar deurposten zijn dikke haken
bevestigd om de deur met hangslo
ten aan te kunnen vergrendelen.
In een groot vertrek, met een zol
dering van dikke zwarte balken en
afgebladderde muren, staat een ou
de stoel naast een tafel vol potten
en flessen. Daartussen liggen twee
vrouwenhoofden. Hun ogen zijn
verstard. Van onder een zwart zeil
op de grond steekt een hand die bij
de pols is afgesneden. In een hoek
ligt het onderlichaam van een
vrouw en halverwege het vertrek
een torso dat aan een vrouw moet
hebben toebehoord gezien de aan
wezigheid van een borst. Eentje
maar, de tweede is eraf. Op een rek
in een andere hoek hangen scalpen
met blond, bruin, rood en zwart
haar.
In een kleiner vertrek bevindt
zich nog een vrouw waar de armen
aan ontbreken. Die liggen bloede
loos op een tafel tussen tal van ge
heimzinnige potjes en flesjes. Op
de grond een compressor.
Het heeft er alle schijn van dat
een moderne Frankenstein zich in
dit pakhuis heeft teruggetrokken
en doende is om uit afzonderlijke
delen nieuwe wezens samen te
stellen. De compressor zal wel ge
bruikt worden om de levensgees
ten in te blazen.
Derde leven
De zoldertrap kraakt en even la
ter verschijnt daar de moderne ma
giër Klaas Klaster, een 35-jarige
man met baard, maar zonder cape
of zwarte hoge zijden hoed.
"Ik geef hier de vrouwen een
tweede en zonodig een derde le
ven", verklaart hij zonder omwe
gen. In zijn hand houdt hij een
doosje met donkere, langharige
wimpers. "Desgewenst maak ik
van een brunette een blondine,
geef een face-lift, breng de borsten
weer in model en laat de dames
met nieuwe ogen een blik op de
passant werpen. Ik maak van een
ouderwetse tante een jonge moder
ne vrouw die uitnodigt tot een na
dere kennismaking. Dat is precies
wat mijn opdrachtgevers van mij
verlangen. Het is alleen jammer
dat veel zakenlieden er nog niet
van op de hoogte zijn, dat zij hun
verouderde dames op deze betrek
kelijk goedkope manier een ver
jongingskuur kunnen laten onder-
door Peter van der Molen
gaan. Ik praat steeds over dames,
omdat driekwart van de etalagefi
guren uit dames bestaat. Mannen
worden minder gebruikt en zijn
niet zo aan mode onderheving.
Vrouwenfiguren wel. Die worden
soms drie keer per week in het
nieuw, gestoken".
Vooral in het westen heeft men
daar oog voor. Als je door de Kal-
verstraat loopt of door een van de
Twentse winkelpassages, dan valt
het verschil wel op. Je kunt de kle-
dingmode niet op de voet volgen
met figuren die uit de tijd zijn. De
gemiddelde passant werpt slechts
een vluchtige blik in een etalage en
het is voor een zakenman belang
rijk dat hij dat ene moment de aan
dacht op een positieve manier weet
te trekken. Een vogelverschrikker
stoot nu eenmaal af'.
Hij pakt een vrouwenhoofd die
onder bij de hals is afgesneden.
„Als een pop niet meer te repare
ren valt, haal ik de kop eraf en
maak er een masker van voor mijn
bezoeken aan de klanten. Met de
huidige materialen is het makkelij
ker werken. Vroeger werd veel met
gips gewerkt. Erg breekbaar".
"Daarna kwam plastic en tegen
woordig gebruiken wij haast alleen
nog polyester. Dat maakt repare
ren zo makkelijker. Spms maak ik
nieuwe vingers aan een hand en als
het moet maak ik nieuwe borsten.
Vroeger kwam het model; er niet
zo op aan, maar tegenwoordig
moet dat zo natuurgetrouw moge
lijk".
Mode
"Laatst had ik een klant die wil
de dat ik de tepels rose maakte,
maar dat ging mij toch te ver. Ik
geef mijn dames wel echte boven-
en onderwimpers mee en lak de
nagels van vingers en tenen. Het
draait bijna allemaal om de make
up. Dat maakt de pop af. Ik werk
met een grote verscheidenheid aan
kleuren, allemaal op synthetische
basis, en houdt rekening met de
mode. Die is momenteel blauw
grijs".
"Ik geef de dames zelfs compleet
nieuwe ogen. Laag voor laag wor
den die in de gewenste kleur aan
gebracht en voor de glans met een
laklaag afgewerkt".
"Als je op straat een mooi opge
maakte vrouw passeert, dan kijk je
daar met plezier naar. Dat moet
ook zo met een etalagefiguur zijn.
Eigenlijk ben ik een allround chi
rurg. Ik voer bijna elke denkbare
transplantatie uit. Mijn vrouwen
verlaten weer als nieuw mijn
pand".
Ratelend en sissend slaat de
comprossor aan. Er moet nieuw le
ven worden ingeblazen. Een drup
pel bloedrode lak, lekt uit het
spuitpistool op de ruwhouten
vloer. Tegen een tussenwand leunt
een kaalhoofdige vrouw en staart
met nietsziende blikken naar bui
ten. Ze wacht op haar opstanding.
Het gebeurde een eeuw gele
den. Een Amerikaan uit de be
tere kringen, genaamd Gris-
wold Lorillard, verscheen op
een 'party' in een zeer opzien
barend kostuum: een pak,
waarvan hij de panden had af
geknipt. Griswold Lorillard
maakte zich met zijn opvallen
de verschijning zeker niet ge
liefd bij zijn welgestelde land
genoten. Integendeel, de Ame
rikaanse society stond op zijn
achterste benen over zoveel
onbeschaamdheid. Een dag na
het feest mhakte een kroniek
schrijver zelfs gewag van het
optreden van de vlerk, die naar
zijn mening "reeds lang in een
dwangbuis gestopt had moe
ten zijn".
Toen echter de gemoederen wa
ren bedaard, bleek dat Griswold
Lorillard door de rigoreuze wijze,
waarop hij de schaar in zijn kos
tuum had gezet, wel iets meer had
gedaan, dan alleen de beter gesi
tueerden van de Verenigde Staten
shockeren. De excentrieke jonge
ling had namelijk de neergang in
geluid van het traditionele rokkos-
tuum. En wat nog belangrijker
was: hij was degene, die de eerste
smoking het levenslicht had laten
De party, waar Griswold Loril
lard zich in de ogen van de overige
feestvierders zo infaam gedroeg,
had destijds plaats in de sjieke
club Tuxedo Park, een bij miljar
dairs geliefd zomerverblijf, zelfs
tot in de jaren dertig van deze
eeuw, op ongeveer 60 kilometer af
stand van New York. De naam "tu
xedo" is tot op de dag van vandaag
in de Nieuwe Wereld de aandui
ding gebleven voor het geklede
kostuum, dat wij smoking noe-
Het eeuwfeest van de smoking
zal dit jaar aan de Amerikanen ze
ker niet ongemerkt voorbijgaan.
De vereniging voor avondkledij in
de VS organiseert zelfs een reeks
festiviteiten om deze mijlpaal te
vieren met als hoogtepunt een ga
la-diner in een hotel in New York.
Aanvankelijk was het de bedoeling
het feest te houden in de Tuxedo
Club, waar het allemaal eens be
gon, maar daar bleek het gezel
schap niet welkom.
Overigens is het honderdjarig
bestaan zeker niet de enige aanlei
ding om een feestje te bouwen.
Waarschijnlijk is dit eerder de
sterk toegenomen belangstelling
van de laatste tijd voor de smo
king. Want raakte deze in de ver
lichte jaren zestig en zeventig,
waarin coltrui en spijkerbroek
hoogtij vierden, zelfs op bruiloften
en universiteitsfeesten, enigszins
in de vergetelheid, met de opkomst
van de yuppies steken steeds meer
mannen zich bij speciale gelegen
heden weer in een chique outfit.
Degene, die daarover kan mee
praten is directeur Herman Knaap
van Knaap Herenmode BV, impor
teur van gelegenheidskleding in
Amsterdam. Hij heeft vooral de
laatste jaren een opzienbarende te
rugkeer van de smoking geconsta
teerd. "De smoking is weer sterk in
opkomst, vooral bij jonge mannen.
Voor hen is het meestal nog iets
nieuws. En omdat zij er op feestjes
graag goed uitzien, besluiten ook
weer oudere mannen in smoking te
gaan".
Resultaat van deze opleving is
volgens Knaap, dat de variatie in
dit soort kostuums hard toeneemt.
Wie een smoking wil aanschaffen,
heeft heus niet meer alleen de keu
ze uit zwarte pakken. Vooral de
ecru-kleurige smoking is een ge
duchte concurrent geworden,
maar ook de lichtgrijze en de 'mid-
night-blue'-kleurige. Toch kiest
nog negentig procent voor zwart,
wat zeker niet betekent, dat men er
ouderwets in uitziet. De modellen
zijn namelijk helemaal aan de ei
sen van de tegenwoordige tijd aan
gepast. Zo is praktisch elke broek
voorzien van bandplooien, die dit
kledingstuk heel wat comfortabe
ler maakt dan de strakgesneden
broek van vroeger.
Uiteraard is het galon langs de
pijpen nog precies als voorheen.
En de jasjes, waarvan het meren
deel met een dubbele rij knopen
sluit, hebben een glanzend zijden
reverskraag met opgesneden pun
ten of een zijden sjaalkraag.
"Bij de jasjes met een sluiting
van één rij knopen wordt nog wel
eens een vest gedragen, maar dik
wijls wordt zo'n vest achterwege
Hoewel smokings er in veel kleu
ren te koop zijn, kiest 90% van de
mannen voor zwart. (foto gpdi
gelaten. Daarentegen is de cum-
berband (de sjerp in de taille - red.)
zeer in trek, die dezelfde kleur
heeft als het vlinderstrikje. Deze
worden in combinatie met elkaar
geleverd, in de meest uiteenlopen
de kleuren, van rose en rood tot
lichtblauw. De cumberband en
strikjes zijn momenteel echte
modeartikelen", aldus Herman
Knaap.
Traditiegetrouw wordt bij zo'n
feestpak nog altijd een smoking-
hemd gedragen. De hemden met
een geplisseerd front vinden de
meeste aftrek. De met ruches afge
zette hemden slaan bij het meren
deel van de consumenten toch
minder aan. Het hemd is in de
meeste gevallen voorzien van wat
vroeger de 'vadermoordenaar'
werd genoemd, het stijve ppstaan-
de boord met omgeslagen 'punten.
In het hemdenassortiment heb
ben de kleuren inmiddels ook hun
intrede gedaan, want naast het wit
te, zijn ook de champagnekleurige
en de ecru-kleurige zeer gewild.
Hoe groot de omzet in Nederland
in smokings is, valt moeilijk te be
palen. In de Verenigde Staten
werd vorig jaar voor 100 miljoen
dollar aan smokings aangeschaft.
Aan het huren van een dergelijk
pak gaven de Amerikanen echter
nog eens het vijfvoudige uit, een
bedrag dat vijftig procent hoger lag
dan in 1980.
