'Je moet als artiest
glamour uitstralen'
'Zo'n relatie kan niet stuk'
TROS geeft talent een kans
Nieuwe lp van Donna Lynthon
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1986
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 29
Donna Lynton: TVat ik niet heb kan ik ook niet
De Amerikaanse zangeres
Donna Lynton meent dat
alle zangers en zangeressen
in de showbusiness te
rechtkomen omdat ze de
glamour zo aantrekkelijk
vinden. Het kan echter, als
puntje bij paaltje komt,
erg tegenvallen. Lynton
werd tot haar grote vreug
de ooit uitgenodigd 'Ronet-
te' te worden en dacht dus
dat ze het gemaakt had.
Maar het liep anders. Ze
begon een eigen carrière
waardoor ze onder andere
op cruise-schepen terecht
kwam. Donna, die in Nieu-
wegein heeft gewoond, is
niet lang geleden verhuisd
naar Maasbommel. Onze
verslaggeefster bezocht
haar.
door
Margriet Hunfeld
MAASBOMMEL (GPD) - Het is
even zoeken, naar de plaats waar
Donna Lynton woont, sinds zij is
verhuisd uit Nieuwegein. Een
prachtige, oer-Hollandse plek in
het land van Maas en Waal, langs
een kronkelende dijk en met de
geuren van varkensmest, gemaaid
gras en kabbelend rivierwater
alom.
Donna's huis is modern; wegge
schoven achter struikgewas en ho
ge bermen, door meters grasveld
omgeven. Donna: „Ik heb geluk
gehad. Het huis is van Arnie Tref
fers geweest, Long Tall Ernie dus,
maar hij besloot een half jaar gele
den naar Engeland te gaan, omdat
het succes hier uitbleef'.
Voor Donna Lynton begint dat
succes langzaam maar zeker wèl
grote vormen aan te nemen. Op dit
moment is er een nieuwe elpee van
haar uit, getiteld 'Donna Lynton'
waaraan verschillende 'groten' uit
het vak meewerkten. Toots Thiele-
mans bijvoorbeeld, maar ook Hans
Vermeulen.
Ze spreekt Amerikaans en Neder
lands door elkaar, kan zichzelf ech
ter heel duidelijk uitdrukken, ge
bruikt graag haar volle, donkere
stem waarmee zij de woorden een
bepaalde intonatie geeft.
„Ik denk dat alle zangers en zange
ressen in dit vak beginnen, omdat
ze de glamour zo aantrekkelijk vin
den. Toen ik nog in Amerika woon
de en een klein schoolmeisje was,
wilde ik mannequin, filmster of
zangeres worden, ik lakte mijn na
gels en maakte, stiekem, voor de
spiegel mijn lippen rood. Omdat
mijn hele familie in de muziek zat,
duurde het niet lang of ik ging zin
gen. In het begin leek het allemaal
rozegeur en maneschijn, maar dat
werd al snel anders. Het was eigen
lijk keihard werken. Vooral toen ik
werd gevraagd als de leadsinger
van een meidengroep, wat ik in
eerste instantie heel leuk vond,
maar waar tenslotte een eind aan
kwam door alle conflicten. Dus be
sloot ik om alléén te gaan werken,
voornamelijk omdat ik met mezelf
geen ruzie kan maken. Op die ma
nier leerde ik bovendien het vak
door en door kennen en ook de
mensen die er mee bezig waren".
„Ik had het geluk dat ik in dezelfde
klas heb gezeten als Barry Mani-
low en dat ik zelfs heb mogen
werken met Sammy Davis jr. Een
manager, die me hoorde en zag zin
gen, vroeg me of ik een 'Ronette'
wilde worden, dus bij de legendari
sche groep met Ronny Spector, de
ex-vrouw van Phil, wilde komen.
Nu ja, daar droomde ik al van toen
ik nog mijn huiswerk zat te maken,
dus je begrijpt dat ik daar direct !ja'
op zei. Ik werkte een paar jaar met
ze, kreeg echter ook hier ruzie,
jammer genoeg met Ronny, ja, die
gewoon niet wist dat ze tegen mij
niet moest schreeuwen als ze het
ergens niet mee eens was. Ik ben
iemand die dan terugschreeuwt.
En vanaf dat moment besloot ik
definitief aan een eigen carrière te
gaan werken".
„Mijn manager stond al direct
klaar met een mooi contract voor
Australië en daar ben ik toen heen
gegaan. Ik heb er twee jaar gezon
gen, vond het er heerlijk en ging
weg, omdat ik andere aanbiedin
gen kreeg, voor zowel Las Vegas
als voor de cruises. Ik koos voor de
cruises, heel ongebruikelijk voor
een Aïnerikaanse zangeres die naar
Vegas kon gaan, maar zo ben ik nu
eenmaal, en ontmoette er Charley,
mijn Hollandse man".
Huwelijk
„In Nederland", vertelt de 32-jarige
Donna Lynton „kon ik meteen aan
de slag. Op de cruise had iemand
me geadviseerd naar Joop van de
Ende en Lou van Rees te stappen
en op die manier kreeg ik werk in
zowel binnen- als buitenland.
Charley vroeg me vervolgens ten
huwelijk en dat betekende dat ik
me definitief in Nederland kon
vestigen. We reisden samen kris
kras door het land, Charley pro
beerde het nog een tijd te combine
ren met een baan-overdag, maar
moest dat al snel opgeven, omdat
ik een veelgevraagd artieste werd".
i,We vertrokken uit het huis van
Charley's moeder, gingen in Zaan
dam wonen en kochten tenslotte
een huis in Nieuwegein. Heerlijk
vond ik het daar. Leuke buren, een
prachtige tuin, vaatwasmachine in
de keuken, allemaal dingen die ik
zalig vond. Er zat alleen één nadeel
aan het wonen daar: ik had er te
weinig rust. Er kwamen nogal eens
kinderen aan de deur om een hand
tekening vragen, ik lag meestal
overdag te slapen en zoiets ga je
dan toch vervelend vindeh naar je
omgeving toe, de meeste uitnodi
gingen die er van de buren kwa
men, moest ik afslaan, omdat ik 's
avonds werkte en op den duur
vond ik dat allemaal wel heel erg
ongezellig worden voor al die aar
dige mensen om me heen".
„Bovendien", zegt ze, naar dijk,
weiland en glooiende tuin wijzend
„heb ik altijd van land gehouden.
Het is een ideaal van me geweest
om veel land om me heen te heb
ben en dat is me hier gelukt. Of ik
dat in die tien jaar dat ik in Neder
land ben bij elkaar heb gezongen"?
Ze begint te lachen, zegt openhar
tig: „Je zult verbaasd zijn als ik je
vertel hoe weinig een afgelegen
huis in deze streek kost. Nieuwe
gein is duurder"!
Carrière
„Mijn carrière is erg belangrijk
voor me", beaamt Donna „want ik
kan geen kinderen krijgen. Ik heb
daar weliswaar van alles voor ge
daan, maar uiteindelijk bleek dat
het voor mij levensgevaarlijk zou
worden. Dus heb ik me op het zin
gen gestort. Niet omdat ik zielig
ben, maar omdat ik het heerlijk
vind om daar mee bezig te zijn. En
op dit moment heb ik zoiets van:
wat ik niet heb kan ik ook niet mis
sen, dus waarom zou ik dan treu
ren over het feit dat ik nooit moe
der zal worden".
„Ik begin langzaam maar zeker
mijn eigen plaats in het showvak te
krijgen. Ik ben geen hitzangeres,
maar iemand die mooie luistermu-
ziek maakt".
Enthousiast: „Toen ik mijn elpee
ging maken heb ik nog overwogen
om dat duet er op met Sammy Da-
vis te zingen, of Barry Manilow er
over te benaderen. Maar of zoiets
lukt is dan helemaal de vraag en
eigenlijk vond ik het heel leuk dat
Hans Vermeulen er in toestemde.
Tenslotte heeft hü nooit met ie
mand anders dan Anita Meyer ge
zongen".
Spijkerbroek
Terwijl ze zich veelvuldig insmeert
met bodylotion tegen het uitdro
gende effect van de zon en opge
plakte, rode namaaknagels door de
lucht laat zweven, verklaart ze:
„Het enige wat ik moeilijk vond
toen ik met Eddy Ouwens, de pro
ducer van mijn elpee, ging werken,
was zijn mening over mijn kleding
te accepteren. 'Je moet je eenvou
dig kleden, Donna', zei hij me
'sportief en eenvoudig'. En dat",
zegt Donna „gaat zo in tegen mijn
gevoel over hoe een artiest er uit
moet zien. Ik vind nu eenmaal dat,
als je daar op dat podium staat, je
kleding niet hetzelfde moet zijn als
die van het publiek in de zaal. Je
moet er uit springen, glamour uit
stralen, opvallen zeg maar. In Ame
rika vinden we dat heel normaal,
daar wordt niet eens over nage
dacht. Hier in Holland zijn de men
sen daar anders in. Ik vind het pri
ma, hoor, maar ze krijgen me niet
zo gek dat ik in een spijkerbroek
en gympjes het podium op ga, dat
kan ik voor mezelf en mijn publiek
niet verantwoorden. En ja, om daar
standvastig in te blijven, dat heeft
me wel eens wat moeite gekost".
Tweede solo-lp maakt toekomst Hall Oates onzeker, maar.
HILVERSUM (GPD) - Twee siga
retten krijgt hij van zijn manager.
Meer mag Daryl Hall - omwille van
zijn stem - niet roken in het half
uurtje dat het interview kan duren.
Meteen steekt hij de eerste ultra-
lichte filter aan. En tegelijkertijd
steekt de ruim 1.90 meter lange
Amerikaan van wal. "Dertig minu
ten is zo voorbij. Laten we meteen
maar beginnen". Het ijs is gebro
ken.
De zanger - in Amerika ook als
songschrijver goed voor meer dan
15 top-40 singles in de afgelopen
zes jaar - praat honderd uit. Hij
heeft een druk jaar achter de rug.
De nasleep van de Big Bam Boom
elpee, Live Aid, Farm Aid, de Apol-
lo-live-elpee met the Temptations
en een duet met Mick Jagger voor
de soundtrack van 'Ruthless peop
le'. Tussen de bedrijven door vond
hij tijd om te denken aan een twee
de solo-elpee.
"Het was een vreemd jaar. Ik
moest met zoveel verschillende
mensen werken in evenveel ver
schillende situaties. En dat terwijl
ik de afgelopen jaren volgens een
bepaald stramien ben bezig ge
weest. Hall Oates was eigenlijk'
alles waarmee ik me bemoeide.
Een nieuwe elpee en vervolgens
een tournee. Weer een plaat en 'on
the road again'. Dat was de afgelo
pen maanden dus wel even anders.
Maar juist om die dagelijkse
sleur een beetje te onderbreken
liep ik al een tijdje rond met het
idee een tweede solo-album te ma
ken. En ineens kwam alles tegelijk.
De elpee moest daarom nog maar
even wachten. Maar het werk op
zich zelf verschilt niet echt veel
van wat ik altijd gedaan heb. Of ik
nu een song schrijf voor een eigen
plaat of voor een Hall and Oates-
elpee. Dat maakt nauwelijks iets
uit".
Met de release van 'Three Hearts
In The Happy Ending Machine' is
overigens de toekomst van het suc
cesvolle rock soul-duo op losse
schroeven komen te staan. "We
hebben geen ruzie of zo. Bijna we
kelijks spreek of zie ik John. Dat
was vroeger precies zo. We weten
niet of er binnenkort weer een H
O-plaat komt of misschien eerst
nog een derde solo-elpee. John
werkt nu ook aan iets nieuws. Hij
schrijft filmmuziek en begeleidt
een veelbelovende band 'Parachu
te Club'. Maar Hall Oates ligt stil.
Zonder concrete plannen".
De eerste reacties op dé solo
single 'Dreamtime' zijn meer dan
goed. Het plaatje wordt veel ge-
Zijn eerste solo-elpee mocht aanvankelijk niet op de markt
verschijnen. Liefst driejaar is die plaat vastgehouden door
de maatschappij. Hall en Oates moesten als groep alle aan
dacht krijgen, in verband met de vrijwel gelijktijdige relea
se van het H O-album 'Voices. Vooral niet een van bei
den alleen moest in het middelpunt van de belangstelling
staan. 'Sacred Songs' van Daryl Hall ging daarom de ijkast
in. Opgenomen in 1977 en uitgebracht in 1980...
Zes jaar na dato verschijnt een tweede solo-elpee van de
'blue-eyed all American guy'. Zonder wachttijd, overigens.
Sterker nog: 'Three Hearts In The Happy Ending Machine'
is klaargestoomd in minder dan een halfjaar tijd. Dezer
dagen wordt het album 'worldwide' uitgebracht.
Ter promotie van die plaat en de single 'Dreamtime' was
Daryl Hall deze week een paar uur in Nederland voor een
enkel interview en een optreden in Countdown. Overgeko-*
men met zijn privé-jet uit London, waar hij dezelfde avond
het televisieprogramma 'Top Of The Pops' moet 'doen'.
Onze verslaggever sprak met hem.
En ook begon ik te peinzen over
het verborgen verraad in persoon
lijke verhoudingen. Uit dat ge
peins is het nummer 'What's gonna
happen to us' geboren.
"En dat is illustratief voor de wij
ze waarop ik m'n teksten schrijf. Ik
ga nooit zitten denken 'dat num
mer moet daarover gaan'. Het ge
beurt spontaan. Inneens heb ik
dan een aardig onderwerp of per
soon. En daar schrijf ik over. Maar
ik weet nooit waarover ik denk.
Dat gaat vanzelf. Ik begin nu ook
pas te ontdekken waarover de
songs op m'n nieuwe plaat hande
len. Zoiets ga ik niet van tevoren
zitten uitdokteren. Het énige waar
van ik zeker was, is een 'noodzake
lijke verandering' geweest. Niet al
leen anders dan de Hall Oates-
platen. Maar ook anders voor mij
zelf. Ik wilde een soort
start maken".
door
Pieter Ploeg
draaid. Krijgt veel 'airplay'. Niet al
leen in Amerika, maar vooral ook
in Europa. Het ziet er dus hoopvol
uit voor de elpee. "Maar je weet het
nooit", zegt Hall, bogend over een
ervaring waar menig popartiest
nog een puntje aan kan zuigen. Hij
immers schreef hit na hit voor Hall
Oates. Van de elpee H20 ver
schenen liefst vijf nummers in de
Amerikaanse top 10. In Nederland
heeft alleen de song 'Maneater' aar
dig gescoord. Maar ook nummers
als 'Rich Girl', 'Kiss On My List',
'Adult Education', 'Sara', 'Can Go
For That' (no can do) en 'Out Of
Touch' zijn van het 'hottest* rock
soul-duo ter wereld.
Temptations
De zanger: "In bepaalde opzich
ten is er op dit ogenblik geen toe
komst voor Hall Oates. Nee, zo
zeg ik het verkeerd. We wilden ge
woon eens eventjes uitblazen. Een
pas op de plaats maken. Zeker na
zo'n ervaring als in het Apollo-
theatre, waar we de live-elpee met
The Temptations maakten. In dat
zelfde theater zijn we destijds (bij
na twintig jaar geleden - red.) be
gonnen. Die live-opname was dus
best een emotionele ervaring".
De leden boven zijn diepblauwe
ogen slaan even neer. "We gaan
binnenkort de nieuwe plaat van
Eddie Kendricks en David Ruffin
(Temptations) produceren. Daar
zal vast weer een soort van samen
werking uit voortvloeien. Mis
schien dat we ooit nog eens op
tournee gaan met z'n allen", .voor
spelt Hall, terwijl hij zijn laatste do
sis nicotine voor ons halfuurtje op
steekt.
"Als de mensen de songs van
'Three Hearts In The happy En
ding' eenmaal kennen, wil ik eerst
de planken weer eens op. Alles
moet nog maar even wachten dan.
Maar met John Oates zal ik altijd
een 'working relationship' houden.
We zijn immers samen opgegroeid,
vanaf ons zestiende jaar. Zo'n rela
tie gaat nooit meer stuk".
Eurythmics
kale loopbaan heeft Daryl Hall ge
kozen voor Europese studio's.
Nooit eerder nam hij een plaat op
buiten de Verenigde Staten. New
York en 150 kilometer daarbuiten,
was zijn belangrijkste werkterrein.
Voor 'Three Hearts In The Happy
Ending' echter koos hij voor Parijs
en Londen. "Hall en Oates was ei
gendom van New York. Van dat
imago wilde ik af', is de motivatie
geweest om naar Europa te komen.
In de Franse hoofdstad schreef en
produceerde hij het nummer 'For
You' samen met Eurythmic Dave
Stewart.
Daryl Hall: "Die song was klaar
in minder dan een uur. We gingen
daarna naar Londen, waar Dave
Stewart een nieuwe studio heeft.
De Engelse omgeving heeft me
enorm geinspireerd. Op het televi
sienieuws hoordé ik dat een Ame
rikaanse helikopterfabrikant goe
deren had verkocht aan Libië. Die
onthulling zette bij mij een trein in
beweging. Ik raakte ineens geinte-
resseerd in internationale politiek.
Rustperiode
Hall zong de afgelopen tien jaar
weliswaar meer top 40-hits (15 -
red.) dan welke andere artiest ook,
hij heeft dat naar eigen zeggen
nooit bewust gedaan. "Ik wou dat
ik wist hoe ik een hit moet schrij
ven. Dan was ik nu steenrijk ge
weest. Nee, ik schrijf gewoon wat
ik goed vind. De muziek die ik zelf
mooi vind. En wat het publiek er
van vindt, is altijd afwachten.
Zoiets pakt vaak heel anders uit
dan je had verwacht. Er is geen zin
nig woord over te zeggen".
Omdat het aantal top I-noterin
gen in de USA ("I don't know how
much there were. Lots of, any
way") in geen enkele verhouding
staat tot het aantal top 40-hits van
Hall Oates in Nederland of Euro
pa, blijft Amerika het belangrijkste
doelgebied, ook van Hall solo. „Als
je in Amerika geen nummer-één-
hit hebt, ben je echt nergens. In de
rest van de wereld kun je dan - ze
ker als Amerikaan - best overle
ven. Ook al kennen ze je er nauwe
lijks. Iedereen, waar ook ter we
reld, houdt vooral de ontwikkelin
gen in de Amerikaanse muzieksce-
ne nauwlettend in de gaten. Dus ze
kennen ons vast wel".
Over de mogelijke toekomst van
Hall Oates kan Daryl Hall kenne
lijk nauwelijks iets kwijt. "De live
elpee was een aardig afscheid,
maar het kan ook best een goede
rustperiode voor de groep hebben
ingeleid. Wie zal het zeggen. Ik
weet nog niet of we draad ooit weer
eens oppakken. Ergens hoop ik het
wel, maar als het solo goed gaat,
ik dan"?
Daryl Hall: 'Als je in Amerika niet nummer één op de hitlijst bent, ben je nergens.'
'Parade der besten'
HILVERSUM (GPD) - „Het is zo
jammer dat er in Nederland veel ta
lent verloren gaat door te weinig
begeleiding. Wij willen die mensen
nu een reële en eerlijke kans geven
en in de goede richting duwen".
Aan het woorrd is Koos Huisman,
producer van de nieuwe TROS-ta-
lentenjacht 'De-parade der besten',
waarvan de finale in mei op radio
en televisie wordt uitgezonden.
Na dé KRO (Soundmix Show) en
Veronica (Patsboem-Show) gaat de
TROS nu dus ook op zoek naar
nieuwe talenten. Maar volgens
Huisman is het idee voor „De para
de der besten" niet ingegeven door
de succesvolle show van zijn
naamgenoot. Huisman: „Het is
meer een vervolg op het radiopro
gramma 'Talent Ongekend'. Twee
jaar geleden is dat voor het laatst
uitgezonden. Afgelopen jaar heb
ben wij het laten liggen omdat er
geen plaats voor was. Maar bij de
TROS leefde toch de behoefte aan
zo'n programma. Daar is dit idee
uit voortgekomen".
Het is de bedoeling dat in elke
provincie eerst voorronden wor
den gehouden. De deelnemers
hieraan worden door de TROS ge
selecteerd uit de aanmeldingen.
Van elke voorronde gaan vervol
gens vijf mensen door naar de zes
te houden kwartfinales. De vijf
besten uit deze ronden gaan door
naar de halve finales. Ongeveer
tien tot vijftien deelnemers komen
daarna uit in de finale.
De deelnemers kunnen zich voor
twee groepen aanmelden: een 'au
ditieve' en een 'visuele'. In de eer
ste groep zijn de vocale en instru-
mentale acts te beluisteren, terijl in
de tweede groep de clowns, acro
baten, dansers en goochelaars aan
bod komen.
'De parade der Besten' is volgens
Huisman niet te vergelijken met de
talentenjachten bij de andere om
roepen. „Ik heb vol afgrijzen zitten
kijken naar de Patsboem-Show",
vertelt hij. „Wat daar allemaal op
het podium komt, is heel erg. De
mensen worden ook niet tegen
zichzelf beschermd, en dat is vol
gens mij toch wel een vereiste. Het
is niet de bedoeling dat zij voor de
rest van Nederland voor gek staan.
Dan krijg je een soort anti-humor".
„De Soundmix-Show is wel aar
dig, maar de mensen doen iemand
na. Een gevaar daarbij is dat zij al
gauw een etiket krijgen opgeplakt.
Georgie Davies lijkt nog steeds op
Stevie Wonder, en de hoge stem
van Gerard Joling is ook niet origi
neel. Er zijn al zoveel zangers ge
weest die hoog konden zingen en
het is nu weer even een modever
schijnsel", aldus de producer.
Bij de 'Parade der Besten' staat
de originaliteit van de deelnemers
dan ook voorop. Huisman: „De
mensen kunnen bij ons zichzelf
zijn, met een eigen geluid en een
eigen stijl. Dat is denk ik ook be
langrijk als je als artiest wilt overle
ven. Je moet een eigen stijl creë
ren. De weg naar het succes duurt
dan misschien iets langer. Maar als
je eenmaal bekend bent, blijf je
ook langer aan de top".
Begeleiding staat bij dit alles
hoog in het vaandel. „Het is be
langrijk dat je aankomende talen
ten beschermt en begeleidt", ver
duidelijkt hij. „Anders worden ze
meteen in het diepe gegooid en
krijg je het Patsboem-effect. Dat is
zeker niet onze bedoeling. Daarom
organiseren wy ook voorronden en
wordt alleen de finale op televisie
uitgezonden".
Over het slagen van de talenten
jacht is Huisman gerust: „Ik ben er
eigenlijk wel van overtuigd dat het
vruchten zal afwerpen. Er loopt na
melijk genoeg jong en origineel ta
lent in Nederland rond. Dat heb ik
tijdens 'Talent Ongekend' wel ge
merkt".
