T alentenj achten
worden niet meer
serieus genomen'
'Uitstraling, daar gaat het vooral om'
WOENSDAG 23 JULI 1986
„Talentenjachten? Ach. De laatste tijd komt daar eigenlijk nooit meer het grote talent
uit waar je elke keer weer op hoopt."
Dat zegt Margot Collee, manager van de afdeling pers en public relations van de
platenmaatschappij Phonogram. Onderdeel van haar werk is het beoordelen van on
bekende artiesten op hun kwaliteiten en talenten. Bovendien kan zij mensen 'ontdek
ken' en ze een kans geven. Waar let ze op? Wat is belangrijk en hoe kansrijk is iemand
die door haar wordt ontdekt? Vragen aan een talentenjager, die niet alleen maar
oordeelt en veroordeelt, maar eveneens gebruik maakt van een gedegen achtergrond
kennis en een grondige muziek- en pr-routine: zij heeft een tienjarige muzikale oplei
ding, studeerde piano en begeleidde en leidde jarenlang de kinderkoren 'De Damrak
kertjes' en de 'Amsterdamse Lieverdjes'. Bovendien heeft zij gewerkt met Wim Sonne-
veld indertijd, deed met hem onder meer het 'Loflied op Dora'.
RADIO-TV-KUNST
HILVERSUM (GPD) - Waar ligt
het aan, dat talentenjachten nooit
meer grote talenten opleveren. Be
staat er geen talent meer of zijn wij
met zijn allen te kritisch aan het
worden?
Margot, een energieke, vastbera
den vrouw; mooie, volle stem,
krachtige uitspraken: „Ik denk dat
het komt, omdat veel mensen de
talentenjachten niet meer zo se
rieus nemen. Op het moment dat
iemand zichzelf werkelijk heel
goed vindt, gaat hij óf een bancije
maken en stuurt dat op, óf hij komt
naar audities.
„Talentenjachten", ze begint te
lachen, „meestal beschouwen deel
nemers het als een soort grap om
mee te doen. Komen ze uit hilari
sche overwegingen, zo van, kijk
nou, een talentenjacht en zullen we
daar 's voor de lol met Piet en
Henk een lied gaan zingen. Je weet
i nooit...".
Margot, zakelijk: „Kijk, vroeger
had je wél dat talenten werden ont
dekt tijdens de jachten. Vijfen
twintig jaar geleden was er het 'Ca
baret der Onbekenden' en daar
kwam vrijwel iedereen vandaan:
Anneke Grönloh, Ronnie Tober,
Ria Valk, noem ze maar op. Ik
denk dat velen toen niet precies
wisten hoe ze de aandacht op zich
moesten vestigen en als enige mo
gelijkheid die talentenjacht zagen.
Tegenwoordig is de weg naar de
platenmaatschappijen en de televi
sie-omroepen zo makkelijk gewor
den, dat de meesten niet meer de
moeite nemen om zich door voor
ronden en finales te worstelen."
Nadenkend: „Omdat je als pla
tenmaatschappij nooit kunt uit
sluiten datje er wèl de ontdekking
van het jaar doet, moetje toch elke
keer weer gaan kijken en moetje er
bij,zijn. Je hoeft maar nèt die ene er
uit te halen, die leuk voor de omzet
is en je hebt direct profijt van je
inspanningen".
Margot Collee
speurt naar
onbekende
artiesten
„Of ik wel eens een grote ontdek
king heb gedaan?", aarzelend,
„niet echt, hele grote, nee. Het kan
bijna niet meer tegenwoordig. Ik
geloof dat je ze er alleen nog maar
kunt uithalen in programma's als
de soundmix-show van Hennie
Huisman. En dan zeg ik: over de
kop van een ander worden ze zelf
bekend. Iedereen kijkt naar het
programma en iedereen weet di
rect: hee, wat leuk, dat is Diana
Ross en kijk nou hoe aardig die
Truus uit Gouda dat nadoet. En
door
Margriet Hunfeld
Truus profiteert dan direct van de
vermaardheid van Ross. Zodra ze
vervolgens met een ander nummer
op de proppen komt dat een beetje
in die stijl ligt, dan is ze er. Zo
werkt dat tegenwoordig."
Maywood
Dan: „Uitzondering zijn de imi
tators van Nederlandse artiesten,
want er zal geen platenmaatschap
pij zijn die zichzelf in de vingers
wil snijden met een tweede Lee To
wers of een namaak-Anita Meyer.
Het is wèl zo dat onbekende ar
tiesten die met eigen repertoire ko
men eerder een kans bij ons ma
ken, dan de mensen die thuis gaan
zitten wachten op de producer die
voor hen nou eens even een num
mer gaat schrijven of een tekst ver
zint. Lori Spee, Maywood, dat zijn
de mensen die het redden door het
schrijven van eigen repertoire.
Hoewel je ook daar nooit echt hele
maal van op aan kunt, want kijk nu
eens naar Maywood. Er zijn de laat
ste tijd steeds nieuwe singles door
ons op de markt gebracht van May
wood, hadden we ook alle vertrou
wen in, alleen het publiek laat het
dan opeens afweten. Onbegrijpe
lijk. Nu komt er binnenkort weer
een leuk nummer van ze uit: Laten
we hopen dat het wat wordt, an
ders kan je zo'n act wel op je buik
schrijven."
Mooie meiden
Platenmaatschappijen verzinnen
doorgaans van alles om artiesten
door te laten breken: nieuwe na
men, spectaculaire kleding, een
mooi promotieverhaal, prachtige
foto's, dure videoclips, mooie mei
den er omheen, helpen die dingen
dan niet meer, tegenwoordig?
Margot, lachend: „Een paar jaar
terug ging dat allemaal wat makke
lijker. Werden er zelfs mensen bij
elkaar gezocht, die vooral mooi wa
ren, maar geen noot konden zin
gen. Dat werkt niet meer in deze
tijd. Het publiek trapt er niet meer
in. Vroeger, door het succes van
I .uv, was die tendens er. Babe, The
Dolly Dots, Roberto Jacketü
The Scooters, die waren daar het
gevolg van. In feite puur bedacht
door de producers. Nogmaals: het
werkt zodra de meiden (of de jon
gens) ook werkelijk muziek kun
nen maken".
„Anderzijds is dat accent op het
'mooi-zijn' betrekkelijk, want ik
Margot Collee: 'Met uitstraling
kan je een aardig eind komen'.
(foto GPD)
heb concerten meegemaakt van
hele lelijke mensen, maar zodra ze
drie minuten op het podium bezig
waren, dan stonden ze daar. Sam
my Davis jr., bijvoorbeeld, prach
tig, schitterend; Neppy Noya, te le
lijk om aan te willen raken, maar
als je hem ziet muziekmaken, word
je verliefd op hem! Ik denk dat
schoonheid en mooi-zijn prima bij
komstigheden zijn, maar met uit
straling kan je het eveneens een
aardig eind regelen!"
Anti-artiest
„Geld," zegt ze dan „is natuurlijk
ook leuk meegenomen. Kijk naar
Patty Brard, Pia Zadora. Maar of
het publiek dat pruimt, ik denk het
niet. Patty Brard vind ik hèt voor
beeld van een anti-artiest, kan niet
zingen, regelt het gewoon met veel
centen. Pia Zadora is een ander
verhaal. Die maakt eveneens han
dig gebruik van het kapitaal van
haar man, maar ze kan wèl zingen.
En valt daarom niet door de mand
zodra ze voor een volle zaal staat.
Sceptische toehoorders, zoals ik
bijvoorbeeld, krijgen dan toch
zoiets van: nou voorlopig is ze niet
slecht. Ze kreeg bovendien de hele
zaal op haar kop".
Margot Collee, na tien jaar talen-
tenjachten: „Tot nu toe blijf ik zeg
gen: talentenjachten: ja, gewoon
mee door blijven gaan. En dan al
tijd eerst de voorronden (uiter
aard), om de mensen tegen zichzelf
in bescherming te nemen, want het
is leuk hoor, om de man met de
'zingende handjes' te beluisteren,
maar ieder weldenkend mens be
grijpt dat we daar niet serieus op in
gaan".
„En ook een meisje als Alberta
Hesselink, die ik hier laatst nog au
ditie liet doen, omdat ze een lokale
talentenjacht had gewonnen, zal ik
altijd steunen. Ze maakt haar eigen
nummers, ziet er goed uit en kan
zingen. Met zo iemand stap ik dan
op de producers af, daar geloof ik
in. Zolang dat soort mensen uit de
talentenjachten opstaan, vind ik
het een positieve gang van zaken;
hoezeer het aanbod ook vermin
dert".
Persparty's
Anderzijds is het ook zo, dat je
nooit een waterdichte theorie kunt
lanceren die stelt hoe een ster er uit
moet zien. Daar is iedereen in pla-
tenland ondertussen wel achter.
Hoe mooi jouw ontdekking ook
kan zingen, hoe leuk ze er ook uit
mag zien en hoe fraai haar compo
sities ook zijn: als het publiek haar
niet pruimt, dan kan ze het verge
ten. En hoe dat publiek reageert,
daar is nog nooit een zinnig woord
over te zeggen geweest. Wij heb
ben het meegemaakt met Margriet
Markerink, een zangeres uit het
oosten van het land: prachtige
stem (Ujkt op die van 'Melanie'),
fraaie, zelfgeschreven composities
en een leuk koppie, maar ze heeft
het nóóit gered. Ondanks perspar
ty's, prima promotiefoto's en een
schitterende, nieuwe garderobe. Ik
denk dan dat haar naam niet werk
te en, dat veronderstel ik maar,
haar vader zich er te veel mee wil
de bemoeien. Dan worden er din
gen doorgedrukt die gewoon niet
commercieel verantwoord zijn.
Maar nogmaals", constaterend,
„een Annie Schilder heeft het al
tijd wèl gered, mèt haar naam en
mèt haar eigen manier van doen.
Dus waarom het bij de een dan wèl
en bij de ander niet werkt, dat is
elke keer weer een groot raadsel."
Middelmaat
Ten slotte, lachend: „Ik zat on
langs in de jury van de Miss-Hol-
landverkiezingen, want ook daar
word ik wel eens voor gevraagd.
Nou ja, dat was eveneens slikken,
want ik moest constateren dat
geen een meisje echt perfect was.
Er mankeerde steeds wel wat aan.
En dan denk ik: in het land der
blinden is éénoog koning. De echt
mooie meiden zitten thuis, hoeven
niet zo nodig. En de middelmaat
biedt zich aan. Zo gaat dat zo vaak.
Toch moet ik daaruit wel mijn keu
ze maken en daar heb ik dan ook
wel eens last van. Maar in elk geval
weet ik dan wel, als jurylid, wat er
'te koop' is en dat kan ook belang
rijk zijn!"
„Al ben je nog zo mooi,
wanneer je geen woord
tekst kunt uitspreken, zal
je nooit succesvol wor
den!". Johan Verdoner, de
60-jarige vertrekkende di
recteur van de Akademie
voor Kleinkunst in Am
sterdam, deelt die mening.
Twintig jaar lang heeft
hij de school geleid, hij
heeft mensen groot zien
worden en mensen af zien
gaan. Nu het werk er op zit
en de academie 'overgeno
men' wordt door een nieuw
team, zal Verdoner binnen
kort naar Italiè vertrekken
om zich daar te vestigen.
Met als enig gezelschap
zijn hond. Op de valreep
van dit vertrek werd het
interview met hem ge
maakt, een ervaren en ge
routineerd man als Verdo
ner geeft zijn mening over
de talenten: hoe kom je er
aan, hoe spring je er mee
om, hoe ontwikkel je ze en
hoe wordt je er succesvol
mee?
door
Margriet Hunfeld
AMSTERDAM (GPD) - Een zachte
man, op het eerste gezicht. Mooie
donkerblauwe kleren aan, gouden
ketting om de hals en een over
hemd dat ver openstaat. Gelaten
ogen en, vreemd genoeg, een wat
zuinige mond. Johan Verdoner is
van oorsprong danser geweest
(klassiek), maar stopte daarmee
toen hij merkte meer te voelen
voor het regisseren, choreografe
ren en lesgeven. Zijn denkwijze
werd anders, niet in de laatste
plaats door zijn samenwerking met
Wim Sonneveld toentertijd, van
wie hij de inhoudelijke kant van
het theatermaken leerde. Verdo
ner: „Vooral de poëtische kant, een
beetje het mondaine, daar was hij
sterk in. Humorvol cabaret vind ik
nog steeds het leukste".
Sinds Johan Verdoner de leiding
van de Akademie voor Kleinkunst
op zich nam, veranderde er veel.
Het verwachtingspatroon was ho
ger geworden, het publiek in de
theaters werd kritischer en de ar
tiesten moesten goed werk leveren
om zich te handhaven. Verdoner
ging zich er op toeleggen om die
mensen te selecteren die een reële
kans op succes zouden maken. Dat
Johan Verdoner weg als directeur Akademie voor Kleinkunst
Johan Verdoner: 'Werklust moet er zijn'.
betekende dat kandidaten een jaar
lang 'bekeken' werden en uiteinde
lijk, na dat jaar, te horen kregen of
ze wel of niet zouden worden toe
gelaten tot de Akademie. Vooral
het leerlingenaantal daalde daar
door, want Verdoner en zijn staf
waren streng en kozen slechts die
genen die ook werkelijk alles in
zich hadden om succesvol te kun
nen worden.
(foto GPD)
Slechts een aantal van de hon
derden gegadigden halen de eind
streep en per jaar telt de akademie
in totaal zo'n 35 leerlingen. Met een
dertigtal docenten, regisseurs en
begeleiders betekent dat zoiets als
één leraar per leerling.
Verdoner, over de selectie:
„Mensen met te weinig individuele
expansie, zoals ik dat noem, ne
men we dus nooit aan. iemand die
te weinig vitaal is, die te 'sloom' is
en niet in een groep kan werken,
nee, die kan bij ons niet terecht.
Werklust moet er zijn. Daarnaast
zijn er dan nog de factoren als fy
sieke- of stemgebreken, waardoor
iemand afvalt".
Moet iemand vooral mooi moet
zijn om zijn of haar kansen op suc
ces te vergroten? Verdoner rea
geert daar heel pertinent op: „Nee,
hoor. Wat is dat trouwens: mooi-
zijn? Wat is aantrekkelijk? Wat is
sexy? Op het toneel is het vaak zo
anders. Een mooie filmvrouw
hoeft bijvoorbeeld helemaal niet
zo'n mooie vrouw te zijn. Fotoge
niek zijn, dat is belangrijk. En dat
is toch anders dan 'mooi-zijn'.
Mooie mensen kunnen wegvallen
voor een camera en andere mensen
lichten op. Ik kan zo de voorbeel
den noemen van filmvrouwen die
helemaal niet zo mooi zijn. Liz Tay
lor heeft een rot figuur, Barbara
Streisand een lelijke neus en hele
maal geen figuur, Bette Davis...".
Hij wacht even, zegt dan lang
zaam: „Je zou kunnen zeggen dat
het vooral om uitstraling gaat.
Maar dat is, in tegenstelling tot het
'mooi-zijn' iets dat is aan te leren.
Jazeker. Het is net zo'n reële factor
als het versterken van een spier. Er
zijn ook oefeningen voor. Maar om
dat wij in een hele individuele tijd
leven, valt het niemand meer op,
mensen zijn zelfs verbaasd om te
horen dat uitstraling bestaat. Het
curieuze is echter dat het ook
wordt gesignaleerd wanneer ie
mand totaal geen uitstraling heeft.
Een hand waarvan niets uitgaat,
daar reageer je negatief op".
Emoties
„Een van de basisregels is dat
uitstraling vrijkomt als een hele
boel storende factoren achterwege
blyven. Nervositeitsspanning bij
voorbeeld. Wij gaan terug tot voor
de puberteit om studenten te leren
omgaan met hun emoties. Omdat
je als kleinkunstenaar medium
bent voor dingen die je in je eigen
persoonlijke leven niet zo hebt,
moetje wel weten waar je mee be
zig bent. De mens is een reservoir
van vele emoties en ervaringen, het
meeste is hem echter na verloop
van tijd afgeleerd. En dat is maar
goed ook, anders stonden we alle
maal bij de bakker te krijsen en te
stompen zodra iemand voor onze
beurt ging. Toch willen wij die
emoties terughalen bij onze stu
denten. En dat betekent dus, terug
naar die kinderperiode. Ja, dat
moet absoluut. Het grote reservoir
moet worden aangeboord".
Dan, gelaten: „In Amerika gaan
ze heel ver. Daar komt het in de
buurt van sensitivity training. Daar
hou ik niet van". Steeds zachter
sprekend, maar met doordringen
de ogen: „Mensen gaan naar een
kleinkunstenaar om zijn eigen
heid, niet om het stuk dat hij
speelt. Om die eigenheid te berei
ken laten we studenten ken, dat is
een enorme losmaker: het contact
met de aarde is een enerverende er
varing. Door die laagbljdegronds-
heid worden de emoties heftiger,
donkerder".
Zakelijk: „Doordat emoties, die
je niet gewend bent te gebruiken,
vrijkomen. Dat geeft een enorm
verdriet. Zo'n verdriet moet in een
vorm worden gegoten, om er mee
om te kunnen gaan. Daardoor krijg
je dat leerlingen steeds meer dur
ven, ze leren bovendien elkaar ver
trouwen".
Na enig zwijgen: „Het is wel lo
gisch hè?".
Hoe zit het nu met mensen die al
deze trainingen, psychische losma-
kers en technische lessen niet heb
ben gevolgd. Kunnen die nog wel
op eigen houtje aan een toneelcar
rière beginnen? Verdoner gelooft
van niet. „Je ziet dat mensen die
zonder theateropleiding succesvol
zijn geworden toch meestal wel er
gens les in hebben gehad. Wim
Sonneveld nam voortdurend les
sen, ging ook meestal confronta
ties aan met mensen van wie hij
vond dat hij iets van ze kon leren.
Indertijd vroeg hij Ina van Faassen
om die reden".
„Kijk eens naar Jasperina de
Jong, een natuurtalent, prachtige
stem, goed tekstgevoel. Ze had
geen opleiding, maar ze neemt al
tijd bewegingslessen, zanglessen
en uiteindelijk groeide ze in het
theater".
Verdoner: „Mensen die niet kun
nen zingen, daar doe ik niets mee!"
Fame
De sfeer van de akademie: het
rommelige gebouw, de chaotische
inrichting, de vreemd-uitgedoste
leerlingen in balletmaillots, slipjes,
doorzichtige T-shirts, de ouwe lam-
pekap in de portiersloge, de krat
ten pils die naar binnen worden ge
sjouwd, de dramatische vragen aan
onbekenden, de hangende, roken
de acteurs-in-spe, de op tafels zit
tende kleinkunstenaars en de lig
gende meisjes op de sofa in de hal,
elkaar's handvasthoudend en emo
tionele blikken uitstralend, dat al
les geeft iets onduidelijks. Alsof er
wat gerommeld wordt in de marge.
Verdoner: „Dat lijkt maar zo. In
feite heerst hier een enorme disci
pline. De mensen moeten keihard
werken. Zodra je eenmaal op deze
akademie zit, gaatje verkering wel
uit, dat zeggen we altijd. Zet een
willekeurige groep leerlingen by
elkaar en laat ze een stuk tekst zin
gen, een ballet dansen of een scene
spelen en het wordt direkt profes
sioneel en goed gedaan. Net als in
Fame, zou je kunnen zeggen. Ze
kunnen spontaan erg veel".
Freek de Jonge
haalt nog geen
zes ton binnen
DEN HAAG (GPD) - De groten
deels door Freek de Jonge gevoer
de actie Gast-aan-tafelvoetbal zal
volgens de Derde-Wereldhulporga
nisatie Novib in totaal 600.000 gul
den opbrengen. Feitelijk is er nu
525.000 gulden binnen, maar er
druppelen nog giften binnen. Het
geld is bestemd voor een aantal
projecten in Mexico ten behoeve
van de allerarmsten.
De Jonge kwam spontaan met de
actie, toen in Mexico het geld-ver-
slindende wereldkampioenschap
voetballen werd gespeeld. De ca
baretier reisde het hele land af, on
derweg tegen betaling allerlei acti
viteiten ontplooiend van het pose
ren voor polaroidkiekjes tot het
spelen van een partijtje tafelvoet
bal. Hij streefde naar een op
brengst van enkele miljoenen voor
de met hem samenwerkende No
vib, maar hij is niettemin tevreden
met het eindresultaat.
1(1)
2(3)
3 (10)
4 4)
5 2)
6(9)
7 (14)
8 (23)
9(8)
10 (18)
11 (12)
12 6)
13 (24)
14 (35)
15 7)
16 (38)
17 (11)
18 5)
19 (19)
20 (16)
21 (17)
22 (13)
23
24
25 (29)
26 (15)
27 (27)
28 (25)
29 (21)
30 (32)
31
32 (33)
33
34 (20)
35
36 (28)
37 (39)
38 (37)
39 (22)
40
The edge of heaven -
Wham
Papa don't preach -
Madonna
Holiday rap - Mc Mi-
ker G DJ Sven
Venus -Bananarama
Lessons in love - Level
42
Atlantis is calling -
Modern talking
My favourite waste of
time - Owen Paul
Ti Sento - Matia Ba-
Holly rock - Sheila E
Disco samba - Two
man sound
Say it say it - E G
Daily
Underground - Da
vid Bowie
I can't wait - Nu
shooz
Sing our own song -
UB40
On my own - P Label
led M McDonald
Nasty-Janet Jackson
Set me free - Jaki
Graham
What have you done -
Janet Jackson
- When tomorrow co
mes - Eurythmics
Midnight lady - Chris
Norman
Friends will be
friends - Queen
We don't have to take
- Jermaine Stewart
Who's Johnny El De-
barge
Dancing on the cei
ling - Lionel Richie
- All night passion -
Alisha
- Touch me - Saman-
tha Fox
- Barbecue - André
van Duin
- Alles geprobeerd -
Het goede doel
- Sledgehammer - Pe
ter Gabriel
- Ik slaap vannacht
wel op de bank - Koos
Alberts
Close to perfection -
Miquél Brown
- New beginning
Bucks Fizz
Hunting high and
low - Aha
- Mountains Prince
The Revolution
Sweet freedom - Mi
chael McDonald
- Tausendmal du -
Münchener Freiheit
- Leave it to luck - Top
per Headon
A change is gonna co
me - Solomon Burke
- Thought you were on
my side - Cock Robin
- Fight for ourselves -
Spandau Ballet
Iron Maiden
naar Leiden
LEIDEN - Iron Maiden komt naar
Leiden. Het optreden van de En
gelse heavy-metalgroep heeft
plaats op 22 november in de
Groenoordhallen. De verkoop van
de kaarten (f30,-) begint op 4 okto
ber. Het voorprogramma is nog
niet bekend.
