In zeilkleding moet je
je kunnen bewegen
Dag en nacht geld
uit de 'giromaat'
Kinderen ontwerpen hun eigen truien
Groot
verzet
Imhoff: 'Ervaring en logica de basis'
Consument
Auto kopen in Denemarken is voordeliger
Reisverzekering vaak overbodig
6
MAANDAG 21 JULI 1986
PAGINA 7
Koos Postema is en blijft
natuurlijk de ideale schoonzoon.
Die man kan bij mij geen kwaad
doen. maar - in de afgelopen week
heeft hij toch een paar strafpuntjes
opgelopen.
Ik doel op zijn rol bij de
verslaggeving van de 'Tour
Féminin', die gebeurtenis, die
vooral één vraag opwerpt, en die
luidt: "Hoe sterk is de eenzame
fietster?" En dan heb ik het niet
over lichamelijk
uithoudingsvermogen. Nee, hoe
sterk moeten de dames nientaal
wel niet zijn, willen zij de morele
klappen kunnen opvangen die hen
door de media worden
toegediend?
Mieke Havik wordt tweede in het
algemeen klassement. Koos
Postema gunt haar in zijn
programma 'Radio Tour de France'
een paar armzalige minuutjes. Net
voor de klok van vieren mag ze
haastig haar zegje doen. Even weer
wanen wij ons in het tijdperk van
radiopionier Willem Vogt. De
verbinding kraakt als een
kiezelpad tijdens de vierdaagse.^
Zuinigjes wordt de renster
gefeliciteerd met haar goede
positie, en - wat heb ik nu aan mijn
fiets hangen?? Waar blijft het
psychologisch diepte-interview?
Waarom geen vragen, in de trant
van: 'Als ik Mieke Havik zeg, wat
zeg jij dan?"
Johan van der Velde behaalt een
etappe-overwinning. Een kwartier
later weet heel Nederland niet
alleen tot in de kleinste details hoe
hij dat heeft geflikt maar
bovendien dat hij zijn zege toch
vooral aan God heeft te danken.
Connie Meijer wint in Bordeaux.
Helemaal op haar eentje, zonder
een enkel goddelijk duwtje in de
rug. Enthousiasme? Vergeet het
maar. Men stelt haar op
sarcastische wijze de vraag wat ze
denkt over het gerucht dat Levitan
de dames niet serieus zou nemen.
Fijn, denk je dan, zoiets geeft de
burger moed. Maar wat wil je, met
een coach als Rinus Verboom, die
zich al bij de start van de Tour
Féminin publiekelijk afvraagt of
het parcours niet te zwaar zal zijn
voor zijn rensters?
En dan heb ik het nog alleen
maar gehad over de
radioverslaggeving. In de
dagbladen ligt de minachting voor
de Tour Féminin er nog wat dikker
bovenop. Kunnen vrouwen niet
heroïsch over de eindstreep
suizen? Waar blijft dan de actiefoto
bij het miezerige stukje over
Connie Meijer? En waarom
beginnen alle artikeltjes met
precies dezelfde zin? Waar is het
persoonlijke element, de reportage
heet van de naald? Was dat nou
nodig om klakkeloos het
ANP-bericht over ten nemen?
Toegegeven, de dames rijden
inderdaad minder hard dan de
heren. Maar waaraan ligt dat? Juist
ja, aan het rolpatroon, dat
pessimisten onder ons inmiddels
'klassiek' noemen. Een vrouw op
een racefiets: zo'n vijftig jaar
geleden was dat nog iets
onfatsoenlijks, iets onmogelijks
ook, wantje zat met je zes
onderrokken zo tussen de ketting.
Een tenue waarin zich de vormen
van het lichaam duidelijk
aftekenen, was alleen voor de
heren weggelegd. Zo'n achterstand
haal je niet zo gauw in, pok al rij je
met groot verzet.
Overigens, wat die snelheid
betreft, wat zie je daar op de radio
nu helemaal nog van? Het is maar
een kwestie van cijfertjes. Evenals
bij de Tour de France, 'de echte
Tour', zoals de heren journalisten
deze hanerig noemen, wordt er ook
bij de Tour Féminin verbeten
gevochten om de eerste plaats, en
dat gevecht, die strijd, dat is toch
waar het om gaat. Vooruitgang in
de sport, het is maar een zeer
relatief begrip. Vijfentwintig jaar
geleden reden de mannen
beduidend langzamer dan nu,
maar lieve hemel, wat kon het
spannend zijn! Sla het verhaal over
Fausto Coppi er maar op na.
De enige renster die ik nu van
gezicht ken, is Mieke Havik. Als
'opvullertje' werd er naast het aan
haar gewijde stukje een
pasfotootje geplaatst. Zo'n
onscherp kiekje uit een cabine,
zo'n portretje waarmee de politie
wel aandacht pleegt te vragen voor
vermiste personen. Van een fiets is
niets te bekennen. Is een
afbeelding van een vrouw op de
fiets voor de heren misschien te
onesthetisch? Mogen vrouwen
alleen maar rijden in 'opwaaiende
zomeijurken'?
En dan de televisie. Wat laat die
het ook afweten! De enige vrouw
die close in beeld gebracht wordt,
is de 'rondemiss', die aan het eind
van elke etappe het genoegen mag
smaken de bezwete kop van de
winnaar te kussen en hem het
boeket mag overhandigen. Wie
vervult die taak eigenlijk bij de
vrouwen? De mooiste jongen van
de stad of het dorp waar de etappe
eindigt, of zo'n stokvisdroge
hoogwaardigheidsbekleder met
een krent op zijn bovenlip? Ik
vrees met grote vreze.
ANGELA PINNEBERG
Imhoff staat niet alleen voor
zeilkleding. Het bedrijf van de
voormalige topzeiler kleedt
ook nog 'even' de rijkspolitie te
water en de motorpolitie van
zo'n slordige honderd gemeen
ten in Nederland aan. Ook de
Engelse en Schotse politie
moesten er aan geloven even
als enkele bedrijven waaraan
zogenaamde Industriële Over-
levingspakken worden gele
verd. Daarnaast is Imhoff in-
porteur van Harken-produkten
dat de top heet te zijn op het
gebied van zeilbeslag.
De zaak bestaat uit twee delen. Het
kantoor met magazijn en show
room in Weteringbrug waar de kle
ding wordt ontworpen en ver
kocht, waar de administratie, de
marketing- en publiciteitsafdeling
zjjn gehuisvest en waar de export
wordt geregeld. In totaal werken
hier zeven mensen, waarvan twee
part-time. Alles reilt en zeilt - hoe is
het mogelijk - zonder gebruik te
hoeven maken van een computer,
maar Imhoff denkt er wel over om
zo'n kleinood in huis te halen. Dan
is er nog de fabriek voor de pro-
duktie van alle kleding. Die staat in
Engeland omdat in Nederland
geen fabrikanten zijn'van de mate
rialen (neopreencoating en nylon)
waar Imhoff gebruik van maakt en
omdat aan de andere kant van Het
Kanaal de sociale lasten lager zijn.
In Engeland werken 40 mensen bij
Imhoff.
Export
Geëxporteerd wordt er naar ver
scheidene landen in de wereld. Per
land is er één importeur. In Neder
land maakt Imhoff gebruik van 35
tot 40 dealers. Elk verkooppunt is
speciaal geselecteerd. Is er in een
stad een zaak gevonden die hun
kleding wil verkopen, dan worden
andere watersportzaken in die die
zelfde stad niet meer geleverd.
Fred Imhoff: "Wij denken name
lijk de beste zaken te hebben geko
zen. Misschien niet de grootsten,
maar wel diegenen die er verstand
van hebben, die goede service ge
ven en niet alleen dure pakken wil
len verkopen. Als we meerdere za
ken in één stad zouden leveren,
krijg je het volgende: In Loos-
drecht bijvoorbeeld heb je op een
afstand van één kilometer zeven
watersportzaken. Als we die alle
maal leveren, gaan ze elkaar becon
curreren met onze kleding. De een
gaat aan het eind van het seizoen
tien procent korting geven en de
ander twaalf. Dat wordt oorlog. De
Het voordeel van ervaring. Dat is de slogan
waarmee Imhoff, Neerlands enige
zeilkledingfabrikant, zijn produkten
ondersteunt. Kleding die vanuit de praktijk is
ontstaan. De man achter dit bedrijf is Fred
Imhoff. Deze voormalige student
scheepsbouwkunde 'bouwt' sinds 1975
zeilkleding.
Imhoff voelt zichzelf noch uitvinder noch
kledingontwerper. Hij is namelijk van mening
dat het maken van zeilkleding gebaseerd is op
logica en ervaring. En dat laatste heeft hij
genoeg. Imhoff zeilt al vanaf zijn vijfde jaar en
behoorde jarenlang tot het zeilpuikje van de
wereld. Imhoff is zeilen. In 1969 begon de
inmiddels 44-jarige Imhoff een
watersportbedrijf in Aalsmeer. In 1972
verhuisde hij naar Weteringbrug. Daar, aan de
Leimuiderdijk, zetelt het hoofdkwartier en
dèèr ontstaat logische, functionele
(zeil)kleding.
door Alain Hirschler
klant voelt zich gepakt. Die heeft
net een pak gekocht dat bij buur
man goedkoper is. Door de korting
verdienen de winkels weinig en
kunnen ze geen service meer ge
ven. Het devies is inpakken en
wegwezen. Ze adviseren hun klan
ten niet meer en ze zijn bang dat de
potentiële klant verderop zaken
gaat doen. Daar hebben ze nu alle
maal geen last van. Het voordeel is
dat ze door deze exclusiviteit rus
tig kunnen werken en dat komt de
kwaliteit van het produkt ten goe
de. Neem nu de surfwereld. Daar is
het rammen. Dat willen wij voor
komen om zo onze goede naam te
behouden".
Maar er is nog meer dat de relatie
klant-verkoper moet bevorderen.
De Imhoff-line is geïnventariseerd
in een catalogus die de klant de
weg moet wijzen by eventuele aan
koop van zeilkleding. De catalogus
bevat ongeveer twintig zeilkle-
dingstukken, zwem- en red
dingsvesten, bootschoenen, een
trapezebroek en een zeiltas. Dit
boekje kan de klant bij de dealer
verkrijgen en het is de bedoeling
dat de klant alvorens tot koop over
te gaan een idee krijgt, over de mo
gelijkheden van ieder produkt.
Fred Imhoff: "Bovendien heb
ben we voor onze dealers een sche
ma opgesteld waarmee ze er achter
kunnen komen wat een klant no
dig heeft. We hebben alles uitge
splitst. Wat voor boot heeft een
klant? Een open boot? Wat voor ty
pe? Een Catamaran? Of heeft hij
daarentegen een kajuitboot? Waar
wordt gezeild? Op een meer of op
zee? Maakt hij lange tochten?
Wordt er overdag of 's nachts ge
zeild? Is het een toerzeiler of een
wedstrijdzeiler? Als je dat weet,
kun je pas zeggen wat zinnig is.
Zeilt een klant Catamaran dan be
tekent dat je vlak boven water zit.
Die zeilers hebben een eendelig
pak nodig, 's Nachts op een kajuit-
boot moet je iets heel warms aan.
Is het kleding voor de navigator,
dat betekent dat je afwisselend
binnen en buiten bent en dus een
warm jack moet dragen wat je
makkelijk aan en uit kunt doen.
Ben je daarentegen stuurman dan
zit je lang tijd buiten zonder veel
beweging".
"Aan de hand van al deze vragen
kun je er achter komen dat uit pak
weg vijftig stuks zeilkleding er
misschien zes of zeven in aanmer
king komen voor een klant. Daar
kan dan een goede keus uit worden
gemaakt".
Het gaat er volgens Imhoff om
dat de kleding die je draagt, lekker
zit. Dus niet iets passen en dan
even voor de spiegel gaan staan.
Nee, Imhoffs klanten behoren
bukkend, lopend en hijsend door
de zaak te banjeren. Op een boot
sta je immers toch ook niet de hele
tijd.
Mocht een pak kapot gaan, én
dat kan natuurlijk altijd, dan wordt
het gerepareerde pak kosteloos te
ruggestuurd. Dat is een ervaring,
zo'n voordeel. Bovendien worden
kleine (let wel: kleine) mankemen
ten niet in rekening gebracht. Dit
alles onder het motto: Het is servi
ce en het opmaken van de reke
ning kost meer.
Ontwerpen
Hoe gaat dat ontwerpen van al
lerhande pakken eigenlijk in zyn
werk? Het International Offshore
Racing-pak (I.O.R.-pak, de I staat
naar eigen believe ook voor Im
hoff) is bedacht na de zo drama
tisch verlopen Fasnetrace in 1979
toen vijftien mensen tijdens een
storm om het leven kwanten. Vol
gens Imhoff was het grote doden
tal te wijten aan het feit dat velen
hun veiligheidsharnas en zwem
vest niet aanhadden. Anderen
moesten snel aan dek komen en
hadden geen tijd alles aan te trek
ken. "We hebben toen een pak be
dacht waar alles inzit. Dus met
zwemvest, harnas enz. Je trekt het
aan en klaar ben je". Alle I.O.R.-
kleding is van de bovenkant wit,
want dat is de kleur die 's nachts
het makkelijkst te onderscheiden
is als iemand overboord is geval
len. De kleur is ondermeer getest
door een Duitse reddingsmaat
schappij. Daarom draagt de motor
politie ook witte jassen. Jassen
waarmee overigens ook uitgebrei
de proeven zijn gedaan alvorens ze
in produktie werden genomen.
"Wat gebeurt er als iemand in zo'n
jas met honderd kilometer per uur
op de grond valt? Door de wrijving
zal een normale coating in de huid
schroeien en brandwonden veroor
zaken. De coating van onze pakken
brandt niet in de huid. Tevens zijn
Fred Imhoff hoeft niet zo nodig uit te groeien tot een zeilkleding gigant:
"Ik wil graag lol houden in mijn werk. Daarnaast moet ik kunnen zeilen".
De toen 7-jarige Martin Pot uit Nederland maakte e
kening, die basis was voor deze trui.
n vrolijke clownste-
Meer dan dertig kindertruien in
wol, gebreid naar ontwerpen van
kinderen uit acht landen zijn te be
wonderen in de Bijenkorf-vestigin
gen. De expositie 'Een trui ontwer
pen, dat kan jy toch zeker ook' is
tot en met 9 augustus te zien in
Rotterdam, daarna verhuist de he
le zaak naar Den Haag, de ontwer
pen staan daar van 14 tot 30 augus
tus te kijk.
Twee jaar geleden organiseerde
het International Wool Secretariat
Benelux samen met het blad
Ariadne en Scheepsjeswol deze
ontwerpwedstrijd in Nederland en
België. Daarnaast werden onder
auspiciën van het IWS ontwerp
wedstrijden gehouden in Japan,
Australië, Nieuw-Zeeland, Fin
land, Noorwegen en Zweden. Van
de vele inzendingen werden in to
taal dertig tekeningen omgezet in
breipatronen en uitgevoerd.
Voortbordurend op dit succes
organiseerde het handwerkblad
opnieuw een ontwerpwedstrijd,
ditmaal met het thema 'Kunst van
je kind -Teken je eigen troeteltrui'.
De resultaten hiervan, drie truien
voor volwassen, drie voor kinde
ren, maken ook deel uit van de ten
toonstelling. Gekoppeld aan de ex
positie krijgt deze wedstrijd een
vervolg. Tot 31 oktober 1986 kun
nen nieuwe trui-ontwerpen met als
thema 'Kunst van je Kind-Teken je
eigen troeteldier' bij de Bijenkorf-
vestigingen worden ingeleverd.
ze olie- en benzinebestendig en
niet gevoelig voor extreme tempe
raturen. Of het nu koud of warm is,
de jas wordt niet stijver of zachter.
Hy blijft goed zitten".
Diep in de nacht
"Ik ben niet bewust met zeilkle
ding bezig tijdens het zeilen", ver
volgt Imhoff zijn uitleg. "Het gaat
automatisch. Je vaart op zee en de
gene die de voorzeilen verwisseld,
krijgt bakken water over zich heen
en wordt kletsnat. Een droogpak is
dan ideaal. Dat houdt wel in datje
daar de hele dag in rondloopt. Je
kan het niet zelf uittrekken en als
je naar het toilet wil, dan moeten
anderen je helpen. Dan ga je naar
een oplossing zoeken. We hebben
toen de Stormtop, zeg maar de bo
venkant van een droogpak, be
dacht. Je kunt het zelf aan- en uit
trekken door een rits aan de voor
kant. Ben je klaar met het wisselen
van de zeilen, dan trek je het zo
weer uit. De Stormtop draag je sa
men met een zeilbroek. Daar heb
ben we een jaar mee gevaren. Onze
Amerikaanse importeur heeft de
Stormtop ook getest. Daarna zijn
we 'em pas in produktie gaat ne
men.
Soms zitje tot diep in de nacht te
knutselen met vrienden om be
paalde dingen te verbeteren en uit
te proberen. Soms loop je ook te
gen dingen aan. De Clips die we bij
de schouderbanden van de hoge
broeken (een soort tuinbroek voor
zeilers,) komen uit Oostenrijk. Ik
zag deze handig verstelbare clips
op schooltassen zitten. Ze worden
ons geleverd op voorwaarde dat we
ze niet voor schooltassen gebrui
ken. En wie gebruikt er nu een
schooltas op zee?"
Dit jaar was Imhoff niet te vin
den op de HISWA, omdat ze er
geen tijd voor vry konden maken.
Het is immers het begin van het
seizoen en maart en april zijn ver
schrikkelijk drukke maanden voor
Imhoff. "De HISWA-tentoonstel-
ling komt eigenlijk op een ver
keerd tijdstip. De levering aan wa
tersportzaken draait dan op volle
toeren. De dealerbestellingen zijn
bovendien al in oktober, november
geweest dus daar kan toch niets
meer aan verkocht worden. Aan
particulieren wordt ook niet gele
verd. We zyn tenslotte een groot
handel. En wat de export betreft,
daarvoor moet je niet op de HIS
WA zijn. Dat zit allemaal in Düssel-
dorf en Hamburg. De tijden waar
op die tentoonstellingen zijn geor
ganiseerd, zijn ook veel beter. Het
is voor ons dus hartstikke zonde
als we tien dagen op de HISWA
moeten staan".
Imhoff wil de zaak niet al te veel
uitbreiden. Ze zitten in Wetering
brug met een klein ploegje mensen
en dat moet, als het even kan, zo
blijven, want een klein ploegje is
synoniem voor leuk werken. "Het
werk is een groot deel van myn le
ven. Daarom wil ik ook graag lol
houden in mijn werk. Daarnaast
moet ik kunnen zeilen. Ik wil na
melijk niet dag en nacht doorgaan.
Het zeilen kan ik nu goed combine
ren. Als ik geen tyd meer had om te
zeilen zou ik misschien wel stop
pen met dit soort werk".
In het Nederlands Textielmu
seum in Tilburg (Goirkestraat 96,
Tilburg) wordt tot en met 7 sep
tember de tentoonstelling 'Onder
Stoom; aspecten van de geschiede
nis van de stoommachine' gehou
den. Openingstijden dinsdag tot en
met vrijdag van 10.00-17.00 uur,
zondag van 12.00-17.00 uur. Geslo
ten op zaterdag en maandag.
In navolging van enkele banken is
ook de Postbank begonnen met het
installeren van zogenoemde geld
uitgifte-automaten. Sinds enige
weken kunnen mensen met een gi
ro-rekening een speciaal pasje aan
vragen waarmee ze toegang kunnen
krijgen tot de 'giromaat', waaruit ze
dag en nacht, zeven dagen per
week, contant geld kunnen opne
men tot een maximum van 500 gul
den per dag.
onder redactie van
Wim Fortuyn en Conny Smits
Op het moment staan er nog maar vijf
tien giromaten in Nederland, in de post
kantoren in het gebied Eindhoven-Til-
burg. Maar in de loop van de volgende
jaren zullen ook in de rest van Neder
land enkele honderden giromaten wor
den geplaatst, die via het datanet van
PTT-Telecommunicatie met de Post
bank-Netwerkcomputer in Breda zullen
worden verbonden.
Ook nu al kunnen giro-rekeninghou
ders buiten de regio Eindhoven-Tilburg
gebruik maken van een giromaatpasje.
Sinds kort is het namelijk mogelijk om
bij ruim honderd Shell-benzinestations
in het hele land elektronisch te betalen.
Het betreft byna alle benzinestations
van Shell langs autosnelwegen en een
aantal in de steden Amsterdam, Rotter
dam en Den Haag. Ook zullen vermoe
delijk giromaten verschijnen op drukke
plaatsen als hallen van grote NS-stations
en op Schiphol.
Giromaatpashouders in de regio Eind
hoven-Tilburg kunnen binnen niet al te
lange tijd voor elektronisch geldverkeer
terecht bij enkele winkels en bij de
Grenswisselkantoren. In de verdere toe
komst zal bij vele winkelbedrijven in het
gehele land en bij grotere aantallen ben
zinestations elektronisch kunnen wor
den afgerekend en zal öp elk gewenst
moment geld kunnen worden opgeno
men met de giromaat.
Of ooit alle rekeninghouders van alle
banken met van 'chips' voorziene pasjes
zullen rondlopen, is niet te zeggen. Het
streven van alle geldinstellingen is zo
veel mogelijk zonder 'baar' geld te
werken, maar de ervaring met betaal
kaarten heeft geleerd dat de klanten van
de Postbank maar langzaam gewend ra
ken aan het betalen zonder 'klinkende
munt'. Van de ruim vijf miljoen girore
keninghouders gebruikt nog maar de
helft de betaalkaarten voor het meren
deel van zijn betalingen.
De Postbank verwacht wel dat er meer
giromaatpassen in gebruik zullen wor
den genomen naarmate de moge
lijkheden om ermee te betalen toene
men. De ingebruikname van de giro
maat zal volgens de bank voorlopig geen
gevolgen hebben voor de openingstij
den van postkantoren.
De giromaat betekent wel een nieuw
middel voor betere veiligheid van het
betalingsverkeer. Nog elk jaar wordt
voor enkele tientallen miljoenen gul
dens gefraudeerd en gestolen aan betaal
kaarten. De geheime PIN-code, die ie
dere bezitter van een giromaatpasje
krijgt, moet misbruik door derden voor
komen. Deze code (persoonlijk identifi
catie nummer), die strikt persoonlijk is,
moet worden ingetoetst om contact te
krijgen met de centrale computer van de
Postbank.
Giromaatpasjes kunnen telefonisch
worden aangevraagd (06-400).
ZOMERZWERFKAART - Tot en met
augustus zijn in alle streekbussen zoge
naamde 'zomerzwerfkaarten' verkrijg
baar. De kaart is de hele dag geldig, kost
zeven gulden plus zeven gulden per rei
ziger (kinderen van 4 t/m 9 de helft) en is
dan ook alleen voor groepen voordelig.
Mensen die alleen reizen en houders van
een Pas 65 zijn voordeliger uit met de
gewone dagkaart. De busbedrijven heb
ben een folder met zwerftips gemaakt,
die ook bij de VW ligt.
De prijzen van consumpties in Ki
met die in andere badplaatsen.
Consumpties op het
strand veel duurder
De prijzen van consumpties liggen op
het strand gemiddeld tien tot twintig
procent hoger dan in cafetaria's elders in
het land. Dat blijkt uit een onderzoek
dat Konsumenten Kontakt heeft gedaan
bij tachtig strandtenten in elf badplaat
sen, van Bergen tot Hoek van Holland.
Ook Katwijk en Noordwijk werden
door de consumentenorganisatie aange
daan. En juist in die badplaatsen bleken
de prijzen wel mee te vallen in vergelij
king met andere plaatsen langs de kust.
Zo kostte een kom soep in Katwijk 2,25
gulden, in Zandvoort rekende een hore-
ca-exploitant ruim het dubbele: 4,75 gul
den. Een kop koffie kreeg Konsumenten
Kontakt in Noordwijk voor 1,50 gulden,
veel andere plaatsen deed de koffie
vergelijking
(foto Holvast} wei twee gulden
Voor consumenten in andere EG-landen
is de aanschaf van een nieuwe auto in
Denemarken het meest aantrekkelijk.
De basisprijs (exclusief btw en andere
belastingen) is daar het laagst. Daarna
volgen België, ^fcixemburg en Neder
land. In ons land kost een nieuwe wagen
gemiddeld 23 procent meer dan in Dene
marken. België is slechts enkele procen
ten goedkoper. Engeland en Ierland zijn
het duurst.
Dit blijkt uit een onderzoek van de
BEUC, de Europese organisatie van
Consumentenbonden. Zeker voor men
sen die dicht bij de grens wonen en dus
weinig extra kosten hoeven te maken, is
het nog steeds aantrekkelijk om hun wa
gen in een ander EG-land te kopen. Aan
sommige grenzen worden echter bu
reaucratische problemen opgeworpen.
De BEUC moet vindt dat de Europese
Commissie er beter op toezien dat de
Europese consument niet in de uitoefe
ning van zijn rechten wordt belemmerd.
Overigens lopen de prijzen van nieu
we auto's met inbegrip van belasting
nog meer uiteen. Een Griek betaalt bij
voorbeeld meer dan 2,5 keer zoveel voor
een nieuwe auto als een Luxemburger,
die van alle EG-onderdanen het goed
koopst uit is. Een Nederlander betaalt
gemiddeld 36 procent meer dan een Lu
xemburger voor een nieuwe auto. In De
nemarken en Griekenland zijn de belas
tingen het hoogst en moet dus het meest
worden betaald, ondanks het feit dat de
basisprijs in Denemarken de laagste is
van alle EG-landen.
Vakantiegangers die een verzekering
hebben afgesloten bij een reisverzeke-
raar komen nogal eens voor onaangena
me verrassingen te staan omdat de ver
zekeraars meestal verzuimen om de po
lisvoorwaarden te verstrekken. Daar
door blijkt nogal eens achteraf dat be
paalde schade niet wordt vergoed terwijl
de verzekerde daar wel op had gere
kend. Volgens Konsumenten Kontakt
klagen veel consumenten hierover.
De reisverzekeringen houden er stuk
voor stuk voorwaarden op na waaraan
verzekerden moeten voldoen om even
tuele schade uitbetaald te krijgen. Om
dat die voorwaarden vaak niet aan de
klanten bekend worden gemaakt, wor
den die vaak teleurgesteld. Het gaat dan
bijvoorbeeld om bepalingen over 3- en
5-deursauto's en stationcars of het mel
den van een ongeval binnen 24 uur.
Volgens de consumentenorganisatie
worden reisverzekeringen bovendien
veel te snel, als een automatisme, afge
sloten. Naar schatting 75 tot 80 procent
van de Nederlandse vakantiegangers
sluit een reisverzekering af. Velen van
hen zijn echter voor verschillende on
derdelen al gedekt. Bijvoorbeeld via het
ziekenfonds, de ziektekosten-, ongeval
len-, levens-, auto-, of kostbaarheden ver
zekering. Een reisverzekering kan daar
om (gedeeltelijk) overbodig zijn.
Wie toch een reisverzekering nodig
heeft, kan het beste de grote specifieke
reisverzekeraars links laten liggen. Kon
sumenten Kontakt beveelt de reisverze
kering van Nationale Nederlanden, Am-
Ion, den de Amersfoortse Verzekeringen
aan. Volgens de consumentenorganisa
tie is ook de reis- en kredietbrief van de
ANWB overbodig. Een aparte verzeke
ring voor automobilistenhulp is beter en
goedkoper.
