Sancties of niet: zwart
Afrika betaalt het gelag
Heidevelden dreigen
langzaam te verdwijnen
Apartheid
is zonde
DONDERDAG 10 JULI 1986
Bijenvolken huizen elders
WAPENVELD (ANP) - De Neder
landse hei, of beter gezegd het res
tant daarvan, is bij imkers niet lan
ger in trek om er hun bijenvolken
op uit te zetten. Het is nog maar de
vraag of daarin de komende jaren
verandering komt. Dat is de stelli-
ge overtuiging van J. Groeneveld,
secretaris van de Algemene Neder
landse Imkersvereniging.
„De komende jaren kunnen we
de hei wel afschrijven. De op
brengst aan honing valt al jaren
lang tegen maar dit jaar zal het nog
minder zijn. Ik verwacht dat veel
imkers hun bijenvolken niet eens
naar de hei zullen brengen", aldus
Groeneveld.
Mevrouw J. Pos, secretaris van
de Vereniging tot Bevordering van
de Bijenteelt in Nederland, is min
der pessimistisch. Zij erkent dat de
hei de afgelopen jaren „heel
slecht" is geweest, maar zegt ge
lijktijdig de indruk te hebben dat
het nu weer wat beter gaat.
Afgestorven
Vast staat dat grote delen van de
hei zijn afgestorven. „Dat wordt
veroorzaakt door een aantal facto
ren, die elkaar versterken. De door
de zure regen toch al verzwakte hei
is in ernstige mate aangetast door
twee opeenvolgende strenge win
ters. Daar komt bij dat het heide-
haantje, een kevertje dat heide
planten vreet, nog steeds actief is.
In Brabant is alle hei ouder dan
twee jaar volkomen dood", zegt ad
junct-consulent mr B. van der Veer
van de Brabantse afdeling Natuur,
Milieu en Faunabeheer van het mi
nisterie van landbouw en visserij.
„Vooral de strenge vorst in februa
ri heeft de hei de nekslag gege
ven", vult ing. G. van de Laar aan.
Hij is plaatsvervangend hoofd van
de provinciale afdeling terreinbe
heer van Staatsbosbeheer. Hoewel
ze allebei zeggen slechts te kunnen
spreken over de situatie in Noord-
Brabant zijn de omstandigheden
op de heidevelden elders in Neder
land volgens hen niet anders.
Onvoldoende onder
houd
Maar er is meer. De meeste Ne
derlandse heidevelden worden on
voldoende onderhouden. Geld
daarvoor wordt slechts mondjes
maat beschikbaar gesteld. Het al
dan niet mechanisch afplaggen
blijft veelal achterwege. Dat bete
kent dat bomen als de grove den en
gras kans krijgen om tot wasdom
te komen. De grond wordt voedsel
rijker en de heidestruiken die juist
behoefte hebben aan een voedse-
larm milieu, zijn gedoemd te ster
ven. Binnen vijftien jaar is een hei
develd helemaal verdwenen. De af
gelopen tachtig jaar heeft ongeveer
negentig procent van de oorspron
kelijke Nederlandse heide dat lot
ondergaan.
Het onderhouden van de hei was
vroeger vanzelfsprekend. De plag
gen werden gebruikt in de stal om
de mest op te vangen. Later vorm
den die plaggen dan een welkome
bemesting voor de landerijen. Met
de komst van de kunstmest heeft
de hei zijn economische betekenis
verloren. Nu kost onderhoud al
leen maar geld. Gebeurt het machi
naal en wordt de hei gebruikt om
er compost van te maken, dan kost
het een kleine 1.200 gulden per
hectare. Het ouderwetse plaggen
met de hand loopt nog meer in de
papieren. Dat kost dik 3.000 gulden
per hectare.
Goedkoper is het om de hei sim
pelweg af te branden. Beide Bra
bantse deskundigen wijzen deze
oplossing echter van de hand. „De
as blijft liggen en daardoor wordt
de grond voedselrijker. Dat bete
kent weer dat het gras meer kans
krjjgt en dat is juist wat we niet'
willen".
Pessimistisch
Volgens mr. B. van der Veer van
Natuur en Milieu moet alles op al-r
les worden gezet om de komende"
jaren het achterstallig onderhoud^
alsnog te kunnen uitvoeren. „Het
is niet nodig om echt pessimistisch
te zijn. Als we de komende jaren de
financiële middelen krijgen om het
achterstallig onderhoud in kleine
stapjes uit te voeren kan de hei be-'
houden blijven. Ook al zijn de
planten op dit moment dood, de.
wortels houden het jarenlang uit-
Op de velden die recent zijn onder-
houden zie je de jonge plantjes al
weer opkomen".
Zowel Van der Veer als Van de*
Laar zijn het er over eens: de uitge
strekte paars-bloeiende heidevel
den behoren in Nederland voorlo
pig tot het verleden. Daardoor
heeft de hei ook zijn aantrekkelijk
heid verloren voor de imkers, die
het dit jaar toch al moeilijk heb
ben. De afgelopen strenge en voor
al lange winter heeft veel bijenvol
ken de das omgedaan. Omdat de
bijen pas laat konden uitvliegen
heeft de nosema-ziekte om zich
heengegrepen.
"Er zijn imkers die van hun der
tig bijenvolken er maar vier heb
ben overgehouden", aldus secreta
ris Groeneveld. Volken die de ver
schrikking van het te lang binnen
zitten wel hebben overleefd zijn in
ernstige mate verzwakt.
Bloeiend koolzaad, distels, linde
bloesem, fruitbomen, er zijn nog
genoeg plaatsen waar de imkers
wel terecht kunnen. In de fruitstre-
ken was de vraag naar bijenvolken
dit jaar zelfs groter dan het aanbod,
melden zowel Groeneveld als Pos.
Maar de heidevelden, waar vroeger
volgens kenners de lekkerste ho
ning vanaf werd gehaald, spelen
dit jaar nauwelijks nog een rol van
betekenis.
„Ik denk dat de meeste imkers
hun bijen thuis zullen houden om
ze sterk te maken voor de komen
de winter. De hei levert vrijwel
niets meer op en bovendien veron
gelukken er veel bijen, doordat ze
terecht komen in spinnewebben",
aldus Groeneveld.
Heidehoning
Hei is van oudsher belangrijk ge
weest voor de imkers. „Dankzij de
nectar van de heidevelden gingen
de bijen sterk de winter in. Boven
dien was de honing aantrekkelijk
voor de imkers, want heidehoning
heeft altijd veel opgebracht", aldus
secretaris Pos. Groeneveld herin
nert zich een jaar waarin hij echt
een behoorlijke winst heeft ge
maakt op de heidehoning. „Ik heb
er toen een goede fiets van kunnen
kopen. Nu is het zo dat ik met mijn
bijen net quitte speel, maar dan
moet het wel een goed jaar voor het
koolzaad zijn".
JOHANNESBURG - Vorige
week donderdag daagde de
Zuidafrikaanse minister van
buitenlandse zaken, Roelof
'Pik' Botha op een politieke
bijeenkomst van de regeren
de Nationale Partij het Wes
ten uit om 'onmiddellijk' eco
nomische sancties af te kon
digen: „Gezien de reactie van
de buitenwereld zijn econo
mische sancties onvermijde
lijk en daarom moeten we
realistisch zijn. Hoe eerder ze
worden opgelegd, des te snel
ler kunnen wij bewijzen dat
boycotacties niet het einde
van dit land zullen beteke
nen".
Uitgestrekte paarse velden: voorlopig verleden tijd in Nederland.
(arclüenotoi
door
Ruud de Wit
Botha's uitspraak in Witbank le
verde hem van het publiek in de
zaal het nodige applaus op, maar
de volgende dag kon ook zware
kritiek worden gehoord, vooral
van de'blank-oppositionele Pro
gressieve Federale Partij, die de
minister van arrogantie beschul
digde, en natuurlijk was er ook
afkeuring van de kant van het
bedrijfsleven.
Toch waren de woorden van
Pik Botha, die bekend staat om
zijn weinig diplomatieke uitspra
ken, niet zo nieuw. Toen drie we
ken geleden de noodtoestand
werd afgekondigd, verscheen 's
avonds president P. W. Botha op
de televisie om zich in soortgelij
ke termen uit te drukken. „Als
het Westen ons met sancties con
fronteert, dan moet dat maar ge
beuren. Maar wij zullen ons niet
laten voorschrijven, hoe dit land
moet worden geregeerd", aldus
de strijdvaardigde president.
Isolement
In zowel binnen- als buiten
landse commentaren is de afge
lopen weken gewezen' op de
'laager-mentaliteit' van de huidi
ge Zuidafrikaanse minder
heidsregering. Afgezien van de
onverbloemde uitspraken van de
twee Botha's over economische
sancties, wijst daar ook de aan
vankelijke weigering van presi
dent Botha op om de Britse mi
nister van buitenlandse zaken,
Sir Geoffrey Howe, te ontvan
gen, nu deze door de Europese
Gemeenschap is gevraagd om
een nieuwe 'bemiddelingspo
ging' te wagen. Maandag werd
bekend, dat dit bezoek waar
schijnlijk later deze maand toch
door zal gaan en dat president
Botha Sir Geoffrey zal ontmoe
ten, maar desondanks is het ze
ker, dat ook dit bezoek geen con
crete resultaten zal opleveren.
Het min of meer gekozen vrij
willige isolement en de halsstar
rige regeringshouding ten op
zichte van de gerechtvaardigde
eisen van zowel het binnenland
se verzet tegen de apartheid als
de morele steun van het Westen
voor deze eisen, doet de vraag rij
zen, wat de regering-Botha ei
genlijk bezielt. Is de nu gekozen
politieke en economische isola
tie een vorm van hara-kiri, of is
de positie van het apartheidsbe
wind van Pretoria economisch
toch sterker dan menigeen graag
wil geloven? Er zijn twee duide
lijke aanwijzingen, dat Botha en
zijn adviseurs wel degelijk met
een sanctievuur spelen, dat
Zuid:Afrika in nog grotere mate
dan nu reeds het ge^al is, verder
in brand zal kunnen Steken.
Uit een vorige week gepubli
ceerd rapport van het bedrijfson-
derzoeksbureau van de Universi
teit van Zuid-Afrika kan worden
geconcludeerd dat ongeveer een
miljoen Zuidafrikaners werkloos
zullen worden als het tot volledi
ge economische sancties zou ko
men. 83,6 procent hiervan zou
zwart zijn. Het percentage van de
beroepsbevolking dat dan werk
loos is, zal aldus oplopen tot 31,9
procent Gezien de problemen in
met name de zwarte woonwij
ken, waar politiek verzet tegen
de apartheid gepaard gaat met
Twee jaar
geleden spraken
de beide Botha's
op het landgoed
Chequers bij
Londen al met
premier
Thatcher en
minister Howe.
De laatste
vertrok dinsclag
naar
Zuid-Afrika
bemiddelingsp
oging, waartoe
de Europese
ministers vorige
week besloten.
archieffoto ANP)
een uitzichtsloze strijd voor bete
re leefomstandigheden, zal dat
ongetwijfeld inhouden, dat de
onrust in het land nog meer toe
neemt.
Aanwijzing
Een tweede aanwijzing, dat
Botha beslist niet kan rekenen
op een unanieme blanke steun
voor zijn economische verdere
isolering, is de houding van het
bedrijfsleven. Na eerdere initia
tieven van dit bedrijfsleven om,
ondanks onverholen kritiek van
de regering, toch gesprekken te
voeren met de leiding van het
ANC-in-ballingschap, hebben dit
weekend opnieuw een negental
vooraanstaande zakenlieden een
dringend beroep gedaan op Bo
tha om Nelson Mandela onvoor
waardelijk vrij te laten, het ANC
te legaliseren en gesprekken te
openen met de 'waarachtige'
zwarte leiders, teneinde tot een
constitutionele oplossing van de
problemen van het land te ko-
Het ziet er vooralsnog niet naar
uit dat Botha voor deze druk zal
bezwijken. Integendeel, uitgaan
de van de recente uitlatingen
moet worden gevreesd dat hij
zich duchtig heeft voorbereid op
het economische isolement. Een
speciale regeringscommissie
werkt al enige maanden aan een
strategie om de sanctiedreiging
het hoofd te bieden. En het moet
worden gezegd: hoe groot de in
ternationale druk ook moge zijn,
Botha heeft wel degelijk een aan
tal troeven achter de hand.
Verdeeld
De belangrijkste is ongetwij
feld de verdeeldheid in het Wes
ten over de economische sanc
ties. Zolang Groot-Britannië,
Portugal, West-Duitsland, de
Verenigde Saten, Japan en in
mindere mate Frankrijk en Italië
er niet in slagen om op één lijn te
komen met betrekking tot enige
vorm van economische sancties,
hoeft de regering-Botha op korte
termijn zeker geen volledige eco
nomische sancties te vrezen.
Daar komt nog bij dat de Zuid
afrikaanse economie in het verle
den bij eerdere boycotmaatrege
len (olieboycot, wapenembargo)
heeft aangetoond deze te kunnen
opvangen, en sterker nog, deze te
kunnen aanwenden tot een sti
mulans voor de eigen economie.
Zo werd Zuid-Afrika van wapen-
importeur een fabrikant van gea
vanceerd wapentuig met eer-
aanzienlijk export, en werden
olieboycots opgevangen met het
stimuleren van een kunstmatige
oliewinning uit de in overvloed
in Zuid-Afrika gedolven kolen.
Verder beschikt Zuid-Afrika nog
altijd over mineralen, die voor
het Westen van een dermate
groot belang zijn, dat bij een boy
cot niet alleen de Zuidafrikaanse
economie geschaad wordt, maar
ook die van het Westen. Tenslot
te beschikte de Zuidafrikaanse
reservebank in juni over buiten
landse reserves ten waarde van
3,58 miljard rand, een bedrag dat
nog steeds groeit.
Het belangrijkste wapen, dat
de regering-Botha evenwel heeft
is de economische afhankelijk
heid van de buurlanden, die dan
wel in koor roepen dat het Wes
ten economische sancties tegen
Zuid-Afrika moet afkondigen,
maar die bij een volledige sanc-
tiepolitiek nog verder zullen
worden ondergedompeld in de
economische poel waarin ze nu
al verkeren. Minister Botha heeft
dat het Westen reeds ontelbare
keren ingepeperd: „Als het Wes
ten economische sancties afkon
digt, zullen niet de Kaunda's,
Mugabe's en Machels getroffen
worden, maar de arme mensen
van Zambia, Zimbabwe en Mo
zambique. En zal dan het Westen
bereid zijn om deze arme men
sen tegemoet te komen? Ik waag
dat te betwijfelen!'
Gastarbeiders
Hoezeer de frontlijnstaten ge
troffen zullen worden door even
tuele tegenmaatregelen van
Zuid-Afrika, blijkt uit de cijfers.
Per jaar wordt meer dan
6.000.000 ton aan goederen van
en naar de buurlanden via Zuid-
Afrika vervoerd. Een van de be
langrijkste bronnen van inkom
sten voor dezelfde buurlanden
vormen de bedragen die jaarlijks
door 'gastarbeiders' in Zuid-Afri
ka worden overgemaakt. In 1983
bedroeg dit bedrag 678 miljoen
rand. Volgens de laatste gege
vens zijn ongeveer 2.500.000
mensen in de buurlanden finan
cieel afhankelijk van de inkom
sten, die door hun familieleden
in Zuid-Afrika worden verdiend.
De beide Botha's hebben dan
ook herhaaldelijk gedreigd met
de uitzetting van de naar schat
ting 1 miljoen buitenlanders als
de westerse wereld tot volledige
economische sancties zou beslis
sen.
Per land uitgesplitst ziet het er
allemaal nog dreigender uit.
Zimbabwe bijvoorbeeld, een
land dat het politieke offensief
tegen Zuid-Afrika leidt, maar
ook een van de weinige frontlijn
staten waar het economische nog
redelijk gaat, is tevens Zuid-Afri
ka's belangrijkste handelspart
ner op het Afrikaanse continent.
Tussen de 68 en 90 procent van
de export gaat door Zuid-Afrika
of komt er vandaan. Voor de im
port van Zimbabwe geldt een
percentage dat tussen de 65 en 80
ligt. Het alternatief voor de han
del van Zimbabwe is de Mozam-
biquaanse haven Beira, maar de
ze wordt bedreigd door NMR-re-
bellen en beschikt slechts over
een capaciteit van 800.000 ton,
circa 1/10 van wat Zimbabwe
jaarlijks nodig heeft.
Kampioen
Een andere kampioen in de
strijd tegen Zuid-Afrika is de
Zambiase president Kenneth
Kaunda. Deze heeft zelfs ge
dreigd om uit het Britse Geme
nebest te treden als het geen eco
nomische sancties tegen Zuid-
Afrika afkondigt. Maar 25 pro
cent van de Zambiase import
komt via de Zuidafrikaanse ha
vens en spoorwegen het land
binnen. Achttien locomotieven
worden van Zuid-Afrika ge
huurd en 3665 Zuidafrikaanse
wagons rijden dagelijks door
Zambia en Zaire. Zonder import
uit Zuid-Afrika zouden de win
kels van Lusaka en Harare ei
maar leeg en armoedig uitzien.
Landen als Botswana, Lesotho
en Swaziland zijn zelfs nagenoeg
volledig van Zuid-Afrika afhan
kelijk, terwijl ook Zaire, Mozam
bique en Malawi wat betreft hun
ctuur zwaar op de machtige buur
leunen. Sinds een klein decen
nium wordt dan wel hard gepro
beerd deze afhankelijkheid te
verkleinen, waarbij de Southern
African Development Coordina
tion Conference (Sadcc) een be
langrijke rol speelt, maar de
sultaten hiervan zijn nog niet erg
opzienbarend te noemen. Het is
dan ook niet echt verwonderlijk,
dat in de westerse landen met de
ze wetenschap in het hoofd met
de nodige terughoudendheid ge
reageerd wordt op de eisen van
de frontlijnstaten voor dwingen
de economische sancties. Want
zouden ze daadwerkelijk toege
past worden, dan laadt het Wes
ten zich automatisch ook de ver
plichting op de schouders om de
frontlijnstaten verder te help
een hulpprogramma dat het h
dige ver in de schaduw zal m
ten stellen.
Teleurstelling
Met zijn uitdagende economi
sche isolement heeft de regering-
Botha in ieder geval voorlopig de
bal teruggesmeten naar het Wes
ten. Want hoe groot ook mis
schien politiek de teleurstelling
na de recente EG-topconferentie
in Den Haag, over het uitblijven
van dwingende economische
maatregelen tegen de apart
heidsregering in Pretoria moge
zijn geweest, de belangrijkste
westerse handelspartners in de
hele Zuidelijk Afrika-regio zul
len slechts het realisme van het
uitblijven ervan wensen te bena
drukken. In deze patstelling
blijft slechts één conclusie over:
sancties of niet, de zwarte bevol
king van Zuid-Afrika is hoe dan
ook de dupe.
Graham'.
"Apartheid is zonde". Deze
uitspraak deed de Amerikaanse
evangelist Billy Graham tegen
over het ANP aan de vooravond
van het congres voor rondreizen
de evangelisten uit de hele we
reld, dat zaterdag in de Amster
damse RAI begint. Graham zei
die mening ook al te hebben ver
kondigd toen hij dertien jaar ge
leden een evangelisatiecampag
ne voor blank én zwart in Zuid-
Afrika leidde.
Hij weet overigens niet, of een
economische boycot een goed
middel is om een eind aan de
apartheid te maken. "Maar dat er
een eind aan moet komen, staat
voor mij vast".
Aan het congres - waarover op
de pagina geestelijk leven van
komende zaterdag meer - zullen
ook ruim 150 Zuidafrikaanse
evangelisten deelnemen. De
meesten van hen zijn zwart.
'Lijden en hoop'. Bij de uit
geverij Kok in Kampen is in
boekvorm een reeks preken en
toespraken verschenen van
aartsbisschop Desmond Tutu
van Johannesburg. Titel van het
boek (f 24.50) is 'Lijden en hoop'.
De priester Buti Tlhagale uit
Soweto schrijft in een inleiding,
dat Tutu in de eerste plaats pas
tor is. Maar zijn ambt reikt ver
der dan de kerk waar hij paro
chiepriester is. Het omvat heel.
Zuid-Afrika. Er gaat een invloed
van uit die in dë hele wereld
wordt gevoeld.
"Deze man", zegt Tlhagale,
"bezit een geloof, dat angst doet
wegsmelten als hij de zwarte be
volking aanmoedigt om er niet
aan te twijfelen dat zij eens vrij
zal zijn. Voor hem is het geloof in
God een onzichtbare bron van
kracht. En dus erkent hy bij elke
bijeenkomst de aanwezigheid
van God door te bidden, tot ver
legenheid vaak van ontmoedigde
zwarten, die het christendom en
zijn riten beschouwen als instru
ment van het onderdrukkende
systeem".
Het boek van Tutu heeft vier
hoofdstukken. Na een inleiding
tot de situatie in Zuid-Afrika
gaat de schrijver in op het begrip
'bevrijding' als bijbels thema.
Het derde hoofdstuk beschrijft
actuele zaken, zoals de thuislan-
denpolitiek. In het laatste deel
formuleert Desmond Tutu in
dringend, wat de werkelijke
kracht is van de hoop in ieders
persoonlijk leven.
In Tutu ontmoet de lezer een
man die het geloof niet beperkt
tot het geestelijke, maar direct
betrekt op de sociaal-politieke
werkelijkheid en de menselijke
geschiedenis.
Komende generatie
Zal de komende generatie
gelovig zijn? En zal dat ^geloof
nog wel als christelijk zijn te her
kennen? Groeien jongeren en
jonge volwassenen en de christe
lijke traditie uiteen? Het is een
vraag, maar voor velen is het on
dertussen een weet geworden.
Het laatste nummer van 'Prak
tische Theologie' - tijdschrift
voor pastorale wetenschappen -
gaat over geloof en de komende
generatie. Het boekje (f. 17,50) is
een uitgave van Waanders in
Zwolle. Het geeft eerst een over
zicht van sociaal-wetenschappe
lijk onderzoek op dit gebied.
Verder een drietal beschrijvende
artikelen over de betekenis die
jonge volwassenen (tussen 20 en
35 jaar) nog hechten aan geloven
en een relatie met de kerk. En ter
afronding een beschouwing over
de uitwisseling en overdracht
van christelijke waarden tussen
•verschillende generaties.
Het spreekt wel vanzelf, dat in
dit boekje zorg doorklinkt over
de ontkerkelijking en de 'margi
nalisering van het christelijk ge
loof. Maar het biedt ook aankno
pingspunten - theoretisch én
praktisch - voor een 'waarde-vol'
contact tussen kerk en jongeren.
Het besluit met een pleidooi
voor meer aandacht in het beleid
voor de groep 'jonge volwasse
nen'. Dat kan jongeren helpen
om te ontdekken dat je contact
kunt blijven onderhouden met
de wereld van geloof en gods
dienst. Het is niet bij voorbaat
uitgesloten, dat in een gemeente
of parochie met eenvoudige
maatregelen kan worden vol
staan om jongeren, ook met hun
instemming, meer bij het kerke
lijk leven te betrekken. Het agen
dapunt 'kerk en jongeren' is een
indringend gesprek waard.
Maar dat laat zich niet beper
ken tot de vraag wat er op korte
termijn gedéan kan worden.
Eerst moet duidelijk zijn, wat er
in de verhouding van ouderen en
jongeren gaande is. En dat
brengt weer bij een andere
vraag: weten ouderen, als zij zich
zorgen maken over jongeren die
geloof en kerk op z'n zachtst ge
zegd dubieus vinden, voor zich
zélf wel, wat geloof inhoudt en
betekent voor deze tijd?
Oude bijbel
Wie wil weten hoe zeldzaam
en waardevol zijn (of haar) oude
bijbel is, kan op woensdag 23 juli
of woensdag 6 augustus van 10
uur 's morgens tot 4 uur 's mid
dags terecht in het Bijbels Mu
seum aan de Herengracht 366 in
Amsterdam. Dan houdt de heer
Wilco Poortman zitting om bij
bels te bekijken en er informatie
over te geven. Uiteraard moet
men de bewuste bijbel wel mee
nemen.
De bejaarde heer Poortman
heeft een groot deeel van zijn le
ven oude bijbels en bijbelse
prenten bestudeerd. Een paar
maanden geleden verscheen het
tweede deel van het standaard
werk 'Bijbel en Prent', waarin hij
alle in ons land verschenen bij
bels tot 1850 en alle prentbijbels
beschrijft.
Ter gelegenheid van het ver
schijnen van dit boek wordt in
het Bijbels Museum tot 15 sep
tember een tentoonstelling ge
houden van zeldzame bijbelse
prenten. Het museum heeft ook
een vaste tentoonstelling over de
geschiedenis van de bijbel in Ne
derland.
De openingstijden zijn: dins
dag tot en met zaterdag van 10
tot 5 uur en op zon- en feestda
gen van 1 tot 5 uur.
Hervormde Kerk: beroepen
te Goudswaard kandidaat H. J.
Catsburg Houten.
Doodstraf. De Pakistaanse
nationele vergadering heeft een
wetsontwerp aangenomen dat de
doodstraf of levenslange gevan
genisstraf voorschrijft voor men
sen die 'de heilige naam' van de
profeet Mohammed bezoedelen.
Nu moeten senaat en president
het voorstel nog goedkeuren. De
senaat zal dit vrijwel zeker doen.
