Knokke Cup weer voor VARA-ploeg Leidse kunstenaars maken spiegelwand Venijn in kop en staart op Torhout/Werchter 'Leiden: Museumstad!': promotie Leidse musea LEIDSE LAKENFEESTEN Zege zonder glans MAANDAG 7 JULI 1986 KUNST PAGINA 17 Elvis Costello en Beat Farmers het leukst op Belgische dubbelfestival Festivals in Torhout en Werchter, Bel gië. Met: The Beat Farmers, The Ro bert Cray Band, Simply Red, Lloyd Co- Ie and the Commotions, Talk Talk, UB40, Simple Minds en Elvis Costello and the Attractions. TORHOUT - Het venijn van de tiende aflevering van het Belgische dubbelfestival in Torhout en Werchter zat hem in kop en staart. The Beat Farmers en Elvis Costello and the Attractions maakten dat dit grootste - betaalde - festival van Europa (twee velden van 58.000 be zoekers, onder wie tienduizenden Nederlanders) nog steeds enigs zins aanspraak kan maken op de benaming Róck Festival. Daartus sen vele uren Britse confectiepop, een gestage motregen en een mooie performance van Jean-Ma- rie Pfaff (beide laatsten overigens alleen in Torhout). Weinig bezoekers zullen voor het festival van The Beat Farmers heb ben gehoord. Het kwartet uit de Verenigde Staten had de ondank bare taak het festival te openen. Waarschijnlijk wisten ze tot zater dag alleen van horen zeggen hoe de wereld er om half elf 's morgens uitziet. Ze maakten er het beste van en schudden met hun gitaar rock in de stijl van The Long Ry- ders en Green on Red het publiek wakker. In Jerry Raney en Buddy Blue beschikt de groep over twee uitstekende zangers en gitaristen, terwijl drummer Country Dick Montana met zijn antraciet-stem voor een vrolijk intermezzo zorgde. Het vooral voor de Simple Minds gekomen publiek stond versteld, maar wilde meer horen. Voor toegiften was alle tijd, want The Waterboys kwamen niet opda gen. Officieel heette het dat Mike Scott en zijn maten door slechte verbindingen niet tijdig in Torhout konden komen, maar er gingen ge ruchten dat The Waterboys het de avond ervoor in Hamburg zo bont hadden gemaakt dat ze niet in staat waren te spelen. Zodoende mocht ook Robert Cray een wat langere set spelen. Blues en pop zijn strikt gescheiden circuits, maar eens in de zoveel tijd slaagt een bluesartiest erin het gro te publiek te bereiken. Cray is zo iemand. Zijn gitaarspel is bluesy, maar in de zang zit heel wat soul en de funky bassist Richard Cousins zorgt dat het nog behoorlijk swingt ook. Cray gaf met zijn band een ge degen optreden, zonder ooit de vlam by de lont te houden. Charisma Simply Red was de eerste band waarvoor het publiek echt enthou siast raakte. Het kan soms razend snel gaan in de popmuziek. Een jaar geleden was Simply Red nog volstrekt onbekend, nu is het een overtuigende podium-act die kan buigen op een aantal hits. Met de charismatische zanger Mick Huck- nall in de frontlijn heeft Simply Red het in zich de opvolger te wor den van U2 en de Simple Minds. De groep heeft eenzelfde positivis tische uitstraling, maar heeft muzi kaal nu al meer te bieden. 'Money' too tight', 'Look at you now' en vooral 'Jericho' zijn prima blanke- soulsongs. De kopersectie en meerstemmige zang kwamen op Torhout goed uit de verf. Behalve het al bekende repertoire werden twee nieuwe songs gespeeld: 'Infi delity' en 'The Right Thing'. De toegiften openden met een knappe instrumentale bewerking van 'Jeri cho'. Daarna mochten Lloyd Cole and the Commotions voor het tweede achtereenvolgende jaar laten ho ren dat hun muziek weliswaar prachtig klinkt in de huiskamer, maar voor een groot festival vol strekt ongeschikt is. Cole is een knap songschrijver met een ge voelvolle stem, maar hij weet abso luut geen contact met zijn publiek te leggen. Zijn snerende opmerkin gen over U2, Talk Talk en religie gingen volledig aan zijn gehoor voorbij. 'Good Afternoon' zeiden de vijf houten klazen keurig na af loop van hun concert en gingen vermoedelijk op zoek naar een kopje thee met melk. Talk Talk na Lloyd Cole: dat is een staaltje onzorgvuldig program meren van festivalbaas Schuere- mans. Want Talk Talk is ook zo'n instantgroep. Voorman Mark Hol lis denkt dagenlang na over elke seconde muziek die hij opneemt. Op de plaat klinkt het reuze zorg vuldig, op het podium is de dreine rige beat met randversiering zo dood als een pier. Met vijf extra muzikanten werd op Torhout het geluid van de platen angstig dicht benaderd. Achteraan het veld, waar het podium de omvang heeft van een schoenendoos, tuurde men door kijkers naar muzikanten ter grootte van een nagel. Daar had men beter walkmannen met de muziek van Talk Talk kunnen dis tribueren. Torhout is het festival van de paar duizend mensen die vooraan staan te dringen en te joe len; de anderen vormen de entou rage. Couveuse Geen wonder dat het inmiddels was gaan motregenen. De tiendui zenden op het veld maten zich een regenjack van de gemeentereini ging aan. Minnekozende paartjes schuilden onder doorzichtig plas tic dekens, als verliefde tweelingen in een couveuse. Achter het po dium arriveerde per witte limousi ne Jean-Marie Pfaff, die België in Mexico naar de halve finale keepte. Zijn naam was de hele dag door al gescandeerd. Minzaam wuivend en knikkend - ook naar de Hollanders - kuierde hy met een Pfaff-petje op het permanent tussen de persmen sen door. Je kon het voelen: hier hebben we even een échte vedette in ons midden. UB40 is zeer geschikt voor tij dens een regenbui. Hun zonnige verbastering van reggae is licht verteerbaar en geschikt om je bij warm te wiegen. Hits als 'Cherry Oh Baby' en 'Red Red Wine' wer den vakkundig, zij het nogal routi nematig gespeeld. Met echtgenoot Jim Kerr vlak in de buurt was het niet eens zo'n grote verrassing dat Chrissie Hynde aan het slot nog even opkwam voor het duet 'I got you babe'. Dan de Simple Minds. Voor de derde keer op Torhout/Werchter en eerder dit jaar met hetzelfde pro gramma in het Amsterdamse bos te zien. Wat moet je er nog van zeg gen? Zangeres Robin Clark is met haar gloedvolle soulstem een aan winst waar de groep weer jaren op kan teren. Kerr liet zijn stichtelijke woorden achterwege en dat was een verademing, al was het niet aardig om van onder zijn afdak te zeggen dat de regen hem niet deer de. Het decor en de lichtshow wa ren even imposant als het massale geluid en de geschilderde witte duiven aan weerszijden van het po dium bolden levensecht in de wind. De songs van de Simple Minds hebben nog steeds geen be gin en geen eind en kunnen zo doende eindeloos worden opge rekt. Ondergetekende scheen zo wat de enige te zijn aan wie deze bombast uit een echoput niet is be steed, want het 'Olé Olé' was niet van de lucht. De EHBO-ers hadden het rustig. 'Te rustig', zeiden ze zelf. Zo veel flauwvallers als er vorig jaar waren bij U2, zo weinig waren er nu bij de Simple Minds. Een enkele zatlap moest worden afgevoerd, maar voor het overige werkte de water koeling perfect. Intiem Naar goed gebruik fungeerde een oudgediende als dagsluiter. El- vis Costello viel die eer te beurt, nadat Neil Young van een paard was gevallen. Sinds 'King of Ame rica' staat Costello weer op scherp. Met zijn drie Attractions leverde hy in het donker van Torhout ver uit het beste optreden van de dag af. Het kwartet stond dicht bij el kaar op het grote podium en zorg de voor een intieme sfeer. Nieuwe en oude songs volgden elkaar in een razend tempo op, waarbij op viel dat veel nummers werden ge speeld van zijn debuutplaat uit 1977: 'Red Shoes', Mystery Dance', 'Miracle Man' en het onverbeterlij ke 'Alison'. Verder 'Brilliant Mista ke', 'Watching the detectives' en twee nog niet opgenomen songs: 'Blue Chairs' en 'Honey are you straight?'. Het Hammond-orgel is terug in de pop en was prominent aanwezig op het festival; toetsen man Steve Nieve van The Attrac tions liet horen de onbetwiste meester op dit instrument te zijn. Eind goed, al goed. Torhout en Werchter zijn nog steeds de festi vals met de beste sfeer en de soe pelste organisatie. Toch zou het leuk zijn als de programmering van volgend jaar wat meer muzika le vernieuwing zou laten horen en wat minder establishment. ARIEJAN KORTEWEG Overzicht van de expositie 'Leiden: Museumstad!' in de Hooglandse Kerk. (foto Holvast) Expositie "Leiden: Museumstad"!, tot 15 juli in de Hooglandse Kerk Leiden. Geopend op ma. van 13-15.30 uur en di. t/m za. van 11-15.30 uur. Toegang gratis. LEIDEN - Naast de welbekende folder heeft de Stichting Leiden Museumstad er een uitstekend visitekaartje bij gekregen in de vorm van een reizende tentoon stelling, die bedacht en uitge voerd is door vier studenten van de Reinwardt Academie. De eer ste standplaats voor de expositie werd de Hooglandse Kerk, waar, met het begin van de Leidse La- kenfeesten vorige week donder dag, de opening door Reinwardt- directeur Pouw plaats vond. Bij deze gelegenheid zei de heer Pouw het een goede zaak te vinden, dat de Stichting Leiden Museumstad, die, zo onopval lend, veel werk verricht, door middel van de tentoonstelling zich duidelijker kan gaan mani festeren, zeker nu het aantal le den toe gaat nemen met de komst van de Natuurhistorische presentatie naar Leiden, en ver der het Wagenmakerijmuseum en mogeijk een grafisch mu seum. In zijn toespraak herinner de Pouw er aan, dat zijn acade mie dit jaar voor meer tentoon stellingen in Leiden zorg had ge dragen, terwijl nog andere zullen volgen. Naast deze goede berich ten over de vele activiteiten, wees hij op een zorgelijke ont wikkeling, namelijk het ter dis cussie staan van het bestaan van rie Reinwardt, waarbij hi} een be roep deed op de gemeente om al het mogelijke te doen om de op leiding voor Leiden te behouden. De voorzitter van de Stichting Leiden Museumstad, de heer Moeshart, zei zeer verrast te zijn door het resultaat. De flexibili teit van expositie maakt het mo gelijk om op verschillende loca ties de presentatie onder te bren gen, bijvoorbeeld tijdens mani festaties als de jaarlijks gehou den Leidato. In de Hooglandse Kerk geeft een speciale richting wijzer, zoals er vele verspreid staan in de stad, de looproute van de tentoonstelling aan. De inleiding geeft een algemeen beeld van Leiden als museum stad en de elf instellingen, die binnen de Stichting verenigd zijn. Samen bestrijken zij vele in teressegebieden, waardoor zowel liefhebbers van archeologische vondsten als van planten of pij pen, hier terecht kunnen. Korte informatie over elk mu seum afzonderlijk en representa tieve afbeeldingen van het ge bouw en van voorbeelden uit de collectie, zijn, naast voorproefjes daarvan, volgens een vast sche ma gerangschikt, wat de duide lijkheid zeer ten goede is 'geko men. Door de scharnierende, grijze panelen is een beweegbare wand ontstaan, die aan steeds wisselende ruimtes aan te passen is. Elk onderdeel wordt gemar keerd door twee rode, verticale banen, waarbinnen, volgens het stramien een korte tekst, bijvoor beeld over het ontstaan van het Museum voor Volkenkunde, of over de aard van het museum, en aan de hand van foto's, de Taf- feh-tempel of de microscoop van Antoni van Leeuwenhoek, een indruk wordt gegeven wat er zo al te zien zal zijn. Maar de exposi tie biedt natuurlijk meer dan een folder kan doen: de bezoeker wordt aangemoedigd om zelf op onderzoek uit te gaan, dingen in beweging te zetten, om, zoals bij de Hortus, bloemengeuren op te snuiven, of in een kijkkastje fluo rescerende mineralen te bewon deren. De afgelopen maanden hebben de vier tentoonstellingsmaak sters alle tijd gestoken in realise ring van dit overzicht van Leidse museale instellingen, van Pren tenkabinet tot Pilgrim Docu mentatiecentrum toe. Zij verdie nen lof voor de opzet en de per fecte uitvoering van het geheel, dat wellicht een aanmoediging zal zijn voor zowel Leidenaren als niet-Leidenaren, om zelf eens een kijkje te gaan nemen. De ko mende vijfjaar zal deze expositie ingezet worden in het kader van de promotie van 'Leiden-Mu- seumstad' en spoedig zal de fle xibele presentatie haar nut gaan bewijzen in, ondermeer, de Leid se Openbare bibliotheek en de Universiteitsbibliotheek NANCY STOOP Voor opening gebouw De Unie in Rotterdam ROTTERDAM - Een grote spiegelwand onttrekt de ge vel van café De Unie aan de Mauritsweg in Rotterdam voorlopig nog aan het ge zicht. Een grote lap van 195 vierkante meter glanzend folie, wapperend in de wind. Voor die reuzespiegel staat een roze sokkel, die in grijze letters een woord pro jecteert op de wand. Het eerste woord is: 'Daad'. De komende twee maanden zal er elke week een ander woord te lezen zijn. Die spiegelwand is in opdracht van de Rotterdamse Kunststichting ge maakt door de Leidse kunstenaars Barbara van Loon en Toon Har- door Ariejan Korteweg togs. In november kregen ze de op dracht een kunstwerk te maken ter gelegenheid van de feestelijke ope ning op 29 augustus van het nieu we onderkomen van de Kunst stichting. Hun project werd vrijdag gepresenteerd. Dat café De Unie is een bijzonder gebouw. Architect Oud ontwierp het in 1924. Oud was lid van de groep De Stijl en maakte het café naar de inzichten van die groep van kunstenaars. Een strak ge bouw met een in de drie primaire kleuren rood, geel en blauw uitge voerde gevel, aangevuld met grijs en wit. Het café verrees aan de Coolsingel in Rotterdam, maar werd in de meidagen van 1940 door de Duitsers platgebombardeerd. Zelfs de bouwtekeningen raakten tijdens de Tweede Wereldoorlog zoek. Op initiatief van de Rotterdamse Kunststichting is De Unie nu her rezen. Zy het op een andere plaats: de Mauritsweg. De afdeling archi tectuur van de Kunststichting wist bouwaan wij zingen van Oud te ach terhalen en maakte een reconstruc tie, die inmiddels vrijwel is vol tooid. Behalve aan de kantoren van de Stichting zal het pand ook on derdak bieden aan een klein thea ter met tachtig plaatsen, een res taurant en een café. De Kunststichting wilde een kunstwerk dat de opening cachet zou kunnen geven. Plaatsvervan gend directeur Reyn van der Lugt vertelt eerst tal van Rotterdamse kunstenaars te hebben benaderd, maar die moesten wegens tijdge brek afhaken. In november wer den Barbara van Loon en Toon Hartogs benaderd, volgens Van der Lugt omdat werd gezocht naar "kunstenaars die de neiging heb ben buiten de gebaande paden te treden". Barbara van Loon, die in Leiden haar atelier heeft, deed vo rig jaar van zich spreken met 'Nei gend IJzer', een dans voor haven kranen. De Leidenaar Toon Har togs maakte in Rotterdam naam met zijn lichtontwerp voor het Pandora muziekfestival. Zoemtoon "Een dynamische spiegelwand", noemt Barbara van Loon hun pro ject. Z(j kent er een symbolische waarde aan toe: "Voordat het ge bouw De Unie zijn ware gezicht toont, spiegelt het zich aan de om geving en neemt die omgeving in zich op". De wapperende wand is volgens haar een symbool voor de beweeglijkheid van de Kunststich ting en voor het proces naar de ont hulling toe. De wekelijkse woordenwisseling in de spiegelwand moeten volgens Guus Bakker, hoofd van de afde ling toneel van de Kunststichting, een 'zoemtoon' door de stad gaan veroorzaken. Hij sprak tijdens de presentatie de hoop uit dat Rotter dammers de komende acht weken door die woorden over hun kunst beleving zullen gaan nadenken. Om dat te stimuleren worden de komende weken in tram 5, die langs het gebouw komt, formulie ren uitgedeeld met een vraag erop, die verband houdt met het woord. De eerste vraag is: 'Wat is de groot ste kunstdaad uit uw leven?' De mooiste inzending levert een prijs op. In trams, bussen en metrotrei- nen wordt het woord geafficheerd en elke vrijdag sleept een vlieg tuigje het woord achter zich aan door het Rotterdamse luchtruim. De spiegelwand meet dertien bij vijftien meter en is gemaakt van al- luminiumfolie met een plastic laag. Het materiaal komt uit Duitsland en wordt daar gebruikt voor warm- te-isolatie. De wand moet wind kracht twaalf kunnen doorstaan. Volgens Hartogs en Van Loon zal de wand bij de opening van het gebouw op 29 augustus op specta culaire wijze verdwijnen. Rond die PI ANOPRIJS - De Noordier Barry Douglas, sinds drie weken een lie veling van het publiek in Moskou, heeft de pianoprijs van het Tsjai- kovski-concours gewonnen. De 26-jarige musicus uit Belfast sleepte de eerste prijs in de wacht met Tsjaikovski's eerste pianocon cert. Gebouw De Unie zoals het er na de onthulling zal uitzien. Foto van een maquette op schaal één op tien. (foto GPD) opening organiseert de Kunst stichting twee weken van feeste lijkheden met optredens, lezingen en terrasjes langs het water van de Westersingel. ORGELCONCOURS - De Tsjech Jaroslav Tuma is in Haarlem win- naar geworden van het 36ste inter nationale orgelimprovisatiecon cours. Tuma is daarmee de opvol ger van de Nederlander Henk Lub mes, die de twee vorige keren zege vierde. Luijmes was nu ook weer deel nemer, net als de Amerikaan Ro nald McKean en Winfried Engel- hardt uit West Duitsland. De vier organisten improviseerden in de grote kerk in Haarlem op een the ma van Marie Claire Alain. Het im provisatieconcours is een vast on derdeel van het jaarlijkse Haarlem se orgelfestival dat nog tot en met 19 juli duurt. Barbara van Loon en Toon Hartogs bij de spiegelwand. De Unie voorlo pig aan het gezicht onttrekt. (foto gpd> weer gelukt is, moeten we ook vooral toeschrijven aan de uiterst professionele technische begelei ding van onze coach Floor van Zut- phen. Ik ben daar heel trots op". Nu de VARA opnieuw van zich heeft doen spreken in Knokke, blijft de vraag actueel of de jaarlijk se deelname aldaar gecontinueerd kan worden. Radio-directeur Willem van Beusekom heeft daarover zelf geen enkele twijfel. Als het aan hem ligt blijft de VARA jaarlijks naar Knokke gaan. Van Beusekom heeft het echter niet alleen voor het zeggen. Aan de Hilversumse Heuvellaan wordt immers aanzienlijk zuiniger met de centjes omgesprongen sinds Marcel van Dam het bij de VARA voor het zeggen heeft. Wegen de kosten die het behoor lijk voorbereiden van een Knokke- team nu eenmaal onherroepelijk met zich meebrengen, op tegen de waarde voor de radio-en televisie programmering? Het belang dat daar tot nu toe door de VARA aan is toegekend heeft zich vrijwel uitsluitend be perkt tot enkele radioprogram ma's. Vorig jaar bleven de Neder landse televisiekijkers verstoken van een rechtstreekse confrontatie met het winnende VAR A-team. Ook zaterdagavond waren geinte- resseerden aangewezen op de uit zending van de BRT of Europa TV. Pas woensdagavond ruimt de VA- RA-televisie enige tijd in voor een impressie van hetgeen zich in Knokke heeft afgespeeld. Op nieuw werd door de VARA het ex cuus aangevoerd dat men op die avond niet over zendtijd beschikte. Alsof er niet zoiets als ruilen van zendtijd met collega-omroepen meer bestaat. Hoeveel is een festival als dat van de Knokke Cup de VARA waard? De tijd zal snel het leren. KNOKKE (GPD) De pre sentator van het Knokke- festival bediende zich zater dagavond van een in alle opzichten toepasselijke tekst. Bij de introductie van de man die als eregast de prijzen zou gaan uitreiken, sprak hij van 'de enige ech te nummer één'. In België behoeft die kwalificatie, ze ker zo kort na de wereld kampioenschappen voetbal in Mexico geen enkele na dere toelichting. Jean-Marie Pfaff, de alom beju belde doelman van het Belgische nationale elftal, draagt uit hoofde van zijn functie niet alleen het rug nummer '1', hij scoort op het ogen blik in zijn vaderland ook uitbun dig als de meest populaire Belg van dit moment. Vermoedelijk onbedoeld sprak de presentator met die aankondi- door Dick Versteeg ging echter ook op een geheel an der vlak een waarheid als een koe. De zevende editie van de jaar lijkse strijd om de Knokke Cup le verde weliswaar twee hoofdprijzen op, maar in beide gevallen ging de zege allerminst met overmatig veel glans gepaard. Het VARA-damestrio werd voor de tweede achtereenvolgende maal aangewezen als beste team, maar deze zege was toch stukken min der overtuigend dan die van vorig jaar, toen Julya Loko, Mathilde Santing en Astrid Seriese de grondvesten van het Knokse Casi no deden trillen met een zinderen de show. De Belgische doelman Jean-Marie Pfaff omringd door leden t v.ln.r. RuthJacott, Lisa Boray en Marielle Tromp. Het team dat zaterdagavond voor de prolongatie van de titel zorgde, baarde aanzienlijk minder opzien. Technisph was het allemaal dik in orde en daaraan danken Lisa Boray, Ruth Jacott en Marielle Tromp vermoedelijk ook hun zege maar op artistieke niveau had den de dames weinig spectaculairs te bieden. Na afloop viel dan ook nogal wat bevreemding over de ju ry-uitslag te beluisteren. De mede-finalisten België en Noorwegen waren immers, zeker in vergelijking met beider presta ties tijdens de voorronden, heel aardig op dreef. Daarbij sprong vooral het eigenzinnige optreden van de Vlaamse Judith Vindevogel in het oog. Een dag eerder was er in Knokke nog veel meer opwinding ontstaan toen de beste zangeres van de indi viduele competitie door strafpun- ten van de eerste naar de vierde plaats kelderde. De Zweedse Annika Skoglund zong 23 seconden- langer dan was voorgeschreven en zag hierdoor 10 procent van haar puntentotaal de mist in gaan. Dit jammerlijke voor val leverde plotseling een nieuwe winnares op: Hanna Banaszak uit Polen. Geflankeerd door haar uit Ne derland afkomstige ploegleider To ny Wagemans gaf zij afloop ruiter lijk toe dat haar Zweedse collega inderdaad de eerste prijs had ver diend. doen we dat even", zo klonk het zelfverzekerd, terwijl hij glimmend van trots deelde in de Poolse vreugde. Dat Wagemans met een Pools team naar Knokke afreisde vloeide voort uit een suggestie van Co de Kloet, de teamleider van de VARA- equipe. „Had ik dat maar nooit ge daan", zo grapte De Kloet zaterdag, daarmee doelend op het feit dat de Nederlandse Lisa Boray in de indi viduele strijd op slechts één puntje achterstand van de Poolse winna res bleef steken. Na het behalen van de tweede teamzege in successie gaf teamlei der De Kloet volmondig toe dat hij het ditmaal niet had verwacht. „Toen ik de Belgen en de Noren Wagemans stelde zich aanmerke- bezig zag, kreeg ik er een zwaar lijk minder bescheiden op. „Zo hoofd in. Dat het uiteindelijk toch

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1986 | | pagina 17