Knokke Cup weer voor VARA-ploeg
Leidse kunstenaars maken spiegelwand
Venijn in kop en staart op Torhout/Werchter
'Leiden: Museumstad!':
promotie Leidse musea
LEIDSE
LAKENFEESTEN
Zege zonder glans
MAANDAG 7 JULI 1986
KUNST
PAGINA 17
Elvis Costello en Beat Farmers het leukst op Belgische dubbelfestival
Festivals in Torhout en Werchter, Bel
gië. Met: The Beat Farmers, The Ro
bert Cray Band, Simply Red, Lloyd Co-
Ie and the Commotions, Talk Talk,
UB40, Simple Minds en Elvis Costello
and the Attractions.
TORHOUT - Het venijn van de
tiende aflevering van het Belgische
dubbelfestival in Torhout en
Werchter zat hem in kop en staart.
The Beat Farmers en Elvis Costello
and the Attractions maakten dat
dit grootste - betaalde - festival van
Europa (twee velden van 58.000 be
zoekers, onder wie tienduizenden
Nederlanders) nog steeds enigs
zins aanspraak kan maken op de
benaming Róck Festival. Daartus
sen vele uren Britse confectiepop,
een gestage motregen en een
mooie performance van Jean-Ma-
rie Pfaff (beide laatsten overigens
alleen in Torhout).
Weinig bezoekers zullen voor het
festival van The Beat Farmers heb
ben gehoord. Het kwartet uit de
Verenigde Staten had de ondank
bare taak het festival te openen.
Waarschijnlijk wisten ze tot zater
dag alleen van horen zeggen hoe de
wereld er om half elf 's morgens
uitziet. Ze maakten er het beste
van en schudden met hun gitaar
rock in de stijl van The Long Ry-
ders en Green on Red het publiek
wakker. In Jerry Raney en Buddy
Blue beschikt de groep over twee
uitstekende zangers en gitaristen,
terwijl drummer Country Dick
Montana met zijn antraciet-stem
voor een vrolijk intermezzo zorgde.
Het vooral voor de Simple Minds
gekomen publiek stond versteld,
maar wilde meer horen.
Voor toegiften was alle tijd, want
The Waterboys kwamen niet opda
gen. Officieel heette het dat Mike
Scott en zijn maten door slechte
verbindingen niet tijdig in Torhout
konden komen, maar er gingen ge
ruchten dat The Waterboys het de
avond ervoor in Hamburg zo bont
hadden gemaakt dat ze niet in staat
waren te spelen.
Zodoende mocht ook Robert
Cray een wat langere set spelen.
Blues en pop zijn strikt gescheiden
circuits, maar eens in de zoveel tijd
slaagt een bluesartiest erin het gro
te publiek te bereiken. Cray is zo
iemand. Zijn gitaarspel is bluesy,
maar in de zang zit heel wat soul en
de funky bassist Richard Cousins
zorgt dat het nog behoorlijk swingt
ook. Cray gaf met zijn band een ge
degen optreden, zonder ooit de
vlam by de lont te houden.
Charisma
Simply Red was de eerste band
waarvoor het publiek echt enthou
siast raakte. Het kan soms razend
snel gaan in de popmuziek. Een
jaar geleden was Simply Red nog
volstrekt onbekend, nu is het een
overtuigende podium-act die kan
buigen op een aantal hits. Met de
charismatische zanger Mick Huck-
nall in de frontlijn heeft Simply
Red het in zich de opvolger te wor
den van U2 en de Simple Minds.
De groep heeft eenzelfde positivis
tische uitstraling, maar heeft muzi
kaal nu al meer te bieden. 'Money'
too tight', 'Look at you now' en
vooral 'Jericho' zijn prima blanke-
soulsongs. De kopersectie en
meerstemmige zang kwamen op
Torhout goed uit de verf. Behalve
het al bekende repertoire werden
twee nieuwe songs gespeeld: 'Infi
delity' en 'The Right Thing'. De
toegiften openden met een knappe
instrumentale bewerking van 'Jeri
cho'.
Daarna mochten Lloyd Cole and
the Commotions voor het tweede
achtereenvolgende jaar laten ho
ren dat hun muziek weliswaar
prachtig klinkt in de huiskamer,
maar voor een groot festival vol
strekt ongeschikt is. Cole is een
knap songschrijver met een ge
voelvolle stem, maar hij weet abso
luut geen contact met zijn publiek
te leggen. Zijn snerende opmerkin
gen over U2, Talk Talk en religie
gingen volledig aan zijn gehoor
voorbij. 'Good Afternoon' zeiden
de vijf houten klazen keurig na af
loop van hun concert en gingen
vermoedelijk op zoek naar een
kopje thee met melk.
Talk Talk na Lloyd Cole: dat is
een staaltje onzorgvuldig program
meren van festivalbaas Schuere-
mans. Want Talk Talk is ook zo'n
instantgroep. Voorman Mark Hol
lis denkt dagenlang na over elke
seconde muziek die hij opneemt.
Op de plaat klinkt het reuze zorg
vuldig, op het podium is de dreine
rige beat met randversiering zo
dood als een pier. Met vijf extra
muzikanten werd op Torhout het
geluid van de platen angstig dicht
benaderd. Achteraan het veld,
waar het podium de omvang heeft
van een schoenendoos, tuurde
men door kijkers naar muzikanten
ter grootte van een nagel. Daar had
men beter walkmannen met de
muziek van Talk Talk kunnen dis
tribueren. Torhout is het festival
van de paar duizend mensen die
vooraan staan te dringen en te joe
len; de anderen vormen de entou
rage.
Couveuse
Geen wonder dat het inmiddels
was gaan motregenen. De tiendui
zenden op het veld maten zich een
regenjack van de gemeentereini
ging aan. Minnekozende paartjes
schuilden onder doorzichtig plas
tic dekens, als verliefde tweelingen
in een couveuse. Achter het po
dium arriveerde per witte limousi
ne Jean-Marie Pfaff, die België in
Mexico naar de halve finale keepte.
Zijn naam was de hele dag door al
gescandeerd. Minzaam wuivend en
knikkend - ook naar de Hollanders
- kuierde hy met een Pfaff-petje op
het permanent tussen de persmen
sen door. Je kon het voelen: hier
hebben we even een échte vedette
in ons midden.
UB40 is zeer geschikt voor tij
dens een regenbui. Hun zonnige
verbastering van reggae is licht
verteerbaar en geschikt om je bij
warm te wiegen. Hits als 'Cherry
Oh Baby' en 'Red Red Wine' wer
den vakkundig, zij het nogal routi
nematig gespeeld. Met echtgenoot
Jim Kerr vlak in de buurt was het
niet eens zo'n grote verrassing dat
Chrissie Hynde aan het slot nog
even opkwam voor het duet 'I got
you babe'.
Dan de Simple Minds. Voor de
derde keer op Torhout/Werchter en
eerder dit jaar met hetzelfde pro
gramma in het Amsterdamse bos
te zien. Wat moet je er nog van zeg
gen? Zangeres Robin Clark is met
haar gloedvolle soulstem een aan
winst waar de groep weer jaren op
kan teren. Kerr liet zijn stichtelijke
woorden achterwege en dat was
een verademing, al was het niet
aardig om van onder zijn afdak te
zeggen dat de regen hem niet deer
de. Het decor en de lichtshow wa
ren even imposant als het massale
geluid en de geschilderde witte
duiven aan weerszijden van het po
dium bolden levensecht in de
wind. De songs van de Simple
Minds hebben nog steeds geen be
gin en geen eind en kunnen zo
doende eindeloos worden opge
rekt. Ondergetekende scheen zo
wat de enige te zijn aan wie deze
bombast uit een echoput niet is be
steed, want het 'Olé Olé' was niet
van de lucht.
De EHBO-ers hadden het rustig.
'Te rustig', zeiden ze zelf. Zo veel
flauwvallers als er vorig jaar waren
bij U2, zo weinig waren er nu bij de
Simple Minds. Een enkele zatlap
moest worden afgevoerd, maar
voor het overige werkte de water
koeling perfect.
Intiem
Naar goed gebruik fungeerde
een oudgediende als dagsluiter. El-
vis Costello viel die eer te beurt,
nadat Neil Young van een paard
was gevallen. Sinds 'King of Ame
rica' staat Costello weer op scherp.
Met zijn drie Attractions leverde
hy in het donker van Torhout ver
uit het beste optreden van de dag
af. Het kwartet stond dicht bij el
kaar op het grote podium en zorg
de voor een intieme sfeer. Nieuwe
en oude songs volgden elkaar in
een razend tempo op, waarbij op
viel dat veel nummers werden ge
speeld van zijn debuutplaat uit
1977: 'Red Shoes', Mystery Dance',
'Miracle Man' en het onverbeterlij
ke 'Alison'. Verder 'Brilliant Mista
ke', 'Watching the detectives' en
twee nog niet opgenomen songs:
'Blue Chairs' en 'Honey are you
straight?'. Het Hammond-orgel is
terug in de pop en was prominent
aanwezig op het festival; toetsen
man Steve Nieve van The Attrac
tions liet horen de onbetwiste
meester op dit instrument te zijn.
Eind goed, al goed. Torhout en
Werchter zijn nog steeds de festi
vals met de beste sfeer en de soe
pelste organisatie. Toch zou het
leuk zijn als de programmering
van volgend jaar wat meer muzika
le vernieuwing zou laten horen en
wat minder establishment.
ARIEJAN KORTEWEG
Overzicht van de expositie 'Leiden: Museumstad!' in de Hooglandse
Kerk. (foto Holvast)
Expositie "Leiden: Museumstad"!,
tot 15 juli in de Hooglandse Kerk
Leiden. Geopend op ma. van 13-15.30
uur en di. t/m za. van 11-15.30 uur.
Toegang gratis.
LEIDEN - Naast de welbekende
folder heeft de Stichting Leiden
Museumstad er een uitstekend
visitekaartje bij gekregen in de
vorm van een reizende tentoon
stelling, die bedacht en uitge
voerd is door vier studenten van
de Reinwardt Academie. De eer
ste standplaats voor de expositie
werd de Hooglandse Kerk, waar,
met het begin van de Leidse La-
kenfeesten vorige week donder
dag, de opening door Reinwardt-
directeur Pouw plaats vond.
Bij deze gelegenheid zei de
heer Pouw het een goede zaak te
vinden, dat de Stichting Leiden
Museumstad, die, zo onopval
lend, veel werk verricht, door
middel van de tentoonstelling
zich duidelijker kan gaan mani
festeren, zeker nu het aantal le
den toe gaat nemen met de
komst van de Natuurhistorische
presentatie naar Leiden, en ver
der het Wagenmakerijmuseum
en mogeijk een grafisch mu
seum. In zijn toespraak herinner
de Pouw er aan, dat zijn acade
mie dit jaar voor meer tentoon
stellingen in Leiden zorg had ge
dragen, terwijl nog andere zullen
volgen. Naast deze goede berich
ten over de vele activiteiten,
wees hij op een zorgelijke ont
wikkeling, namelijk het ter dis
cussie staan van het bestaan van
rie Reinwardt, waarbij hi} een be
roep deed op de gemeente om al
het mogelijke te doen om de op
leiding voor Leiden te behouden.
De voorzitter van de Stichting
Leiden Museumstad, de heer
Moeshart, zei zeer verrast te zijn
door het resultaat. De flexibili
teit van expositie maakt het mo
gelijk om op verschillende loca
ties de presentatie onder te bren
gen, bijvoorbeeld tijdens mani
festaties als de jaarlijks gehou
den Leidato. In de Hooglandse
Kerk geeft een speciale richting
wijzer, zoals er vele verspreid
staan in de stad, de looproute
van de tentoonstelling aan. De
inleiding geeft een algemeen
beeld van Leiden als museum
stad en de elf instellingen, die
binnen de Stichting verenigd
zijn. Samen bestrijken zij vele in
teressegebieden, waardoor zowel
liefhebbers van archeologische
vondsten als van planten of pij
pen, hier terecht kunnen.
Korte informatie over elk mu
seum afzonderlijk en representa
tieve afbeeldingen van het ge
bouw en van voorbeelden uit de
collectie, zijn, naast voorproefjes
daarvan, volgens een vast sche
ma gerangschikt, wat de duide
lijkheid zeer ten goede is 'geko
men. Door de scharnierende,
grijze panelen is een beweegbare
wand ontstaan, die aan steeds
wisselende ruimtes aan te passen
is. Elk onderdeel wordt gemar
keerd door twee rode, verticale
banen, waarbinnen, volgens het
stramien een korte tekst, bijvoor
beeld over het ontstaan van het
Museum voor Volkenkunde, of
over de aard van het museum, en
aan de hand van foto's, de Taf-
feh-tempel of de microscoop van
Antoni van Leeuwenhoek, een
indruk wordt gegeven wat er zo
al te zien zal zijn. Maar de exposi
tie biedt natuurlijk meer dan een
folder kan doen: de bezoeker
wordt aangemoedigd om zelf op
onderzoek uit te gaan, dingen in
beweging te zetten, om, zoals bij
de Hortus, bloemengeuren op te
snuiven, of in een kijkkastje fluo
rescerende mineralen te bewon
deren.
De afgelopen maanden hebben
de vier tentoonstellingsmaak
sters alle tijd gestoken in realise
ring van dit overzicht van Leidse
museale instellingen, van Pren
tenkabinet tot Pilgrim Docu
mentatiecentrum toe. Zij verdie
nen lof voor de opzet en de per
fecte uitvoering van het geheel,
dat wellicht een aanmoediging
zal zijn voor zowel Leidenaren
als niet-Leidenaren, om zelf eens
een kijkje te gaan nemen. De ko
mende vijfjaar zal deze expositie
ingezet worden in het kader van
de promotie van 'Leiden-Mu-
seumstad' en spoedig zal de fle
xibele presentatie haar nut gaan
bewijzen in, ondermeer, de Leid
se Openbare bibliotheek en de
Universiteitsbibliotheek
NANCY STOOP
Voor opening gebouw De Unie in Rotterdam
ROTTERDAM - Een grote
spiegelwand onttrekt de ge
vel van café De Unie aan de
Mauritsweg in Rotterdam
voorlopig nog aan het ge
zicht. Een grote lap van 195
vierkante meter glanzend
folie, wapperend in de
wind. Voor die reuzespiegel
staat een roze sokkel, die in
grijze letters een woord pro
jecteert op de wand. Het
eerste woord is: 'Daad'. De
komende twee maanden zal
er elke week een ander
woord te lezen zijn.
Die spiegelwand is in opdracht van
de Rotterdamse Kunststichting ge
maakt door de Leidse kunstenaars
Barbara van Loon en Toon Har-
door
Ariejan Korteweg
togs. In november kregen ze de op
dracht een kunstwerk te maken ter
gelegenheid van de feestelijke ope
ning op 29 augustus van het nieu
we onderkomen van de Kunst
stichting. Hun project werd vrijdag
gepresenteerd.
Dat café De Unie is een bijzonder
gebouw. Architect Oud ontwierp
het in 1924. Oud was lid van de
groep De Stijl en maakte het café
naar de inzichten van die groep
van kunstenaars. Een strak ge
bouw met een in de drie primaire
kleuren rood, geel en blauw uitge
voerde gevel, aangevuld met grijs
en wit. Het café verrees aan de
Coolsingel in Rotterdam, maar
werd in de meidagen van 1940 door
de Duitsers platgebombardeerd.
Zelfs de bouwtekeningen raakten
tijdens de Tweede Wereldoorlog
zoek.
Op initiatief van de Rotterdamse
Kunststichting is De Unie nu her
rezen. Zy het op een andere plaats:
de Mauritsweg. De afdeling archi
tectuur van de Kunststichting wist
bouwaan wij zingen van Oud te ach
terhalen en maakte een reconstruc
tie, die inmiddels vrijwel is vol
tooid. Behalve aan de kantoren van
de Stichting zal het pand ook on
derdak bieden aan een klein thea
ter met tachtig plaatsen, een res
taurant en een café.
De Kunststichting wilde een
kunstwerk dat de opening cachet
zou kunnen geven. Plaatsvervan
gend directeur Reyn van der Lugt
vertelt eerst tal van Rotterdamse
kunstenaars te hebben benaderd,
maar die moesten wegens tijdge
brek afhaken. In november wer
den Barbara van Loon en Toon
Hartogs benaderd, volgens Van
der Lugt omdat werd gezocht naar
"kunstenaars die de neiging heb
ben buiten de gebaande paden te
treden". Barbara van Loon, die in
Leiden haar atelier heeft, deed vo
rig jaar van zich spreken met 'Nei
gend IJzer', een dans voor haven
kranen. De Leidenaar Toon Har
togs maakte in Rotterdam naam
met zijn lichtontwerp voor het
Pandora muziekfestival.
Zoemtoon
"Een dynamische spiegelwand",
noemt Barbara van Loon hun pro
ject. Z(j kent er een symbolische
waarde aan toe: "Voordat het ge
bouw De Unie zijn ware gezicht
toont, spiegelt het zich aan de om
geving en neemt die omgeving in
zich op". De wapperende wand is
volgens haar een symbool voor de
beweeglijkheid van de Kunststich
ting en voor het proces naar de ont
hulling toe.
De wekelijkse woordenwisseling
in de spiegelwand moeten volgens
Guus Bakker, hoofd van de afde
ling toneel van de Kunststichting,
een 'zoemtoon' door de stad gaan
veroorzaken. Hij sprak tijdens de
presentatie de hoop uit dat Rotter
dammers de komende acht weken
door die woorden over hun kunst
beleving zullen gaan nadenken.
Om dat te stimuleren worden de
komende weken in tram 5, die
langs het gebouw komt, formulie
ren uitgedeeld met een vraag erop,
die verband houdt met het woord.
De eerste vraag is: 'Wat is de groot
ste kunstdaad uit uw leven?' De
mooiste inzending levert een prijs
op. In trams, bussen en metrotrei-
nen wordt het woord geafficheerd
en elke vrijdag sleept een vlieg
tuigje het woord achter zich aan
door het Rotterdamse luchtruim.
De spiegelwand meet dertien bij
vijftien meter en is gemaakt van al-
luminiumfolie met een plastic laag.
Het materiaal komt uit Duitsland
en wordt daar gebruikt voor warm-
te-isolatie. De wand moet wind
kracht twaalf kunnen doorstaan.
Volgens Hartogs en Van Loon
zal de wand bij de opening van het
gebouw op 29 augustus op specta
culaire wijze verdwijnen. Rond die
PI ANOPRIJS - De Noordier Barry
Douglas, sinds drie weken een lie
veling van het publiek in Moskou,
heeft de pianoprijs van het Tsjai-
kovski-concours gewonnen.
De 26-jarige musicus uit Belfast
sleepte de eerste prijs in de wacht
met Tsjaikovski's eerste pianocon
cert.
Gebouw De Unie zoals het er na
de onthulling zal uitzien. Foto van
een maquette op schaal één op tien.
(foto GPD)
opening organiseert de Kunst
stichting twee weken van feeste
lijkheden met optredens, lezingen
en terrasjes langs het water van de
Westersingel.
ORGELCONCOURS - De Tsjech
Jaroslav Tuma is in Haarlem win-
naar geworden van het 36ste inter
nationale orgelimprovisatiecon
cours. Tuma is daarmee de opvol
ger van de Nederlander Henk Lub
mes, die de twee vorige keren zege
vierde.
Luijmes was nu ook weer deel
nemer, net als de Amerikaan Ro
nald McKean en Winfried Engel-
hardt uit West Duitsland. De vier
organisten improviseerden in de
grote kerk in Haarlem op een the
ma van Marie Claire Alain. Het im
provisatieconcours is een vast on
derdeel van het jaarlijkse Haarlem
se orgelfestival dat nog tot en met
19 juli duurt.
Barbara van Loon en Toon Hartogs bij de spiegelwand. De Unie voorlo
pig aan het gezicht onttrekt. (foto gpd>
weer gelukt is, moeten we ook
vooral toeschrijven aan de uiterst
professionele technische begelei
ding van onze coach Floor van Zut-
phen. Ik ben daar heel trots op".
Nu de VARA opnieuw van zich
heeft doen spreken in Knokke,
blijft de vraag actueel of de jaarlijk
se deelname aldaar gecontinueerd
kan worden.
Radio-directeur Willem van
Beusekom heeft daarover zelf geen
enkele twijfel. Als het aan hem ligt
blijft de VARA jaarlijks naar
Knokke gaan.
Van Beusekom heeft het echter
niet alleen voor het zeggen.
Aan de Hilversumse Heuvellaan
wordt immers aanzienlijk zuiniger
met de centjes omgesprongen
sinds Marcel van Dam het bij de
VARA voor het zeggen heeft.
Wegen de kosten die het behoor
lijk voorbereiden van een Knokke-
team nu eenmaal onherroepelijk
met zich meebrengen, op tegen de
waarde voor de radio-en televisie
programmering?
Het belang dat daar tot nu toe
door de VARA aan is toegekend
heeft zich vrijwel uitsluitend be
perkt tot enkele radioprogram
ma's. Vorig jaar bleven de Neder
landse televisiekijkers verstoken
van een rechtstreekse confrontatie
met het winnende VAR A-team.
Ook zaterdagavond waren geinte-
resseerden aangewezen op de uit
zending van de BRT of Europa TV.
Pas woensdagavond ruimt de VA-
RA-televisie enige tijd in voor een
impressie van hetgeen zich in
Knokke heeft afgespeeld. Op
nieuw werd door de VARA het ex
cuus aangevoerd dat men op die
avond niet over zendtijd beschikte.
Alsof er niet zoiets als ruilen van
zendtijd met collega-omroepen
meer bestaat.
Hoeveel is een festival als dat
van de Knokke Cup de VARA
waard?
De tijd zal snel het leren.
KNOKKE (GPD) De pre
sentator van het Knokke-
festival bediende zich zater
dagavond van een in alle
opzichten toepasselijke
tekst. Bij de introductie van
de man die als eregast de
prijzen zou gaan uitreiken,
sprak hij van 'de enige ech
te nummer één'. In België
behoeft die kwalificatie, ze
ker zo kort na de wereld
kampioenschappen voetbal
in Mexico geen enkele na
dere toelichting.
Jean-Marie Pfaff, de alom beju
belde doelman van het Belgische
nationale elftal, draagt uit hoofde
van zijn functie niet alleen het rug
nummer '1', hij scoort op het ogen
blik in zijn vaderland ook uitbun
dig als de meest populaire Belg
van dit moment.
Vermoedelijk onbedoeld sprak
de presentator met die aankondi-
door
Dick Versteeg
ging echter ook op een geheel an
der vlak een waarheid als een koe.
De zevende editie van de jaar
lijkse strijd om de Knokke Cup le
verde weliswaar twee hoofdprijzen
op, maar in beide gevallen ging de
zege allerminst met overmatig veel
glans gepaard.
Het VARA-damestrio werd voor
de tweede achtereenvolgende maal
aangewezen als beste team, maar
deze zege was toch stukken min
der overtuigend dan die van vorig
jaar, toen Julya Loko, Mathilde
Santing en Astrid Seriese de
grondvesten van het Knokse Casi
no deden trillen met een zinderen
de show.
De Belgische doelman Jean-Marie Pfaff omringd door leden t
v.ln.r. RuthJacott, Lisa Boray en Marielle Tromp.
Het team dat zaterdagavond voor
de prolongatie van de titel zorgde,
baarde aanzienlijk minder opzien.
Technisph was het allemaal dik in
orde en daaraan danken Lisa
Boray, Ruth Jacott en Marielle
Tromp vermoedelijk ook hun zege
maar op artistieke niveau had
den de dames weinig spectaculairs
te bieden. Na afloop viel dan ook
nogal wat bevreemding over de ju
ry-uitslag te beluisteren.
De mede-finalisten België en
Noorwegen waren immers, zeker
in vergelijking met beider presta
ties tijdens de voorronden, heel
aardig op dreef. Daarbij sprong
vooral het eigenzinnige optreden
van de Vlaamse Judith Vindevogel
in het oog.
Een dag eerder was er in Knokke
nog veel meer opwinding ontstaan
toen de beste zangeres van de indi
viduele competitie door strafpun-
ten van de eerste naar de vierde
plaats kelderde.
De Zweedse Annika Skoglund
zong 23 seconden- langer dan was
voorgeschreven en zag hierdoor 10
procent van haar puntentotaal de
mist in gaan. Dit jammerlijke voor
val leverde plotseling een nieuwe
winnares op: Hanna Banaszak uit
Polen.
Geflankeerd door haar uit Ne
derland afkomstige ploegleider To
ny Wagemans gaf zij afloop ruiter
lijk toe dat haar Zweedse collega
inderdaad de eerste prijs had ver
diend.
doen we dat even", zo klonk het
zelfverzekerd, terwijl hij glimmend
van trots deelde in de Poolse
vreugde.
Dat Wagemans met een Pools
team naar Knokke afreisde vloeide
voort uit een suggestie van Co de
Kloet, de teamleider van de VARA-
equipe. „Had ik dat maar nooit ge
daan", zo grapte De Kloet zaterdag,
daarmee doelend op het feit dat de
Nederlandse Lisa Boray in de indi
viduele strijd op slechts één puntje
achterstand van de Poolse winna
res bleef steken.
Na het behalen van de tweede
teamzege in successie gaf teamlei
der De Kloet volmondig toe dat hij
het ditmaal niet had verwacht.
„Toen ik de Belgen en de Noren
Wagemans stelde zich aanmerke- bezig zag, kreeg ik er een zwaar
lijk minder bescheiden op. „Zo hoofd in. Dat het uiteindelijk toch