OEKEN
Het grote vakantieboek
van J.M.A. Biesheuvel
Van Dis toont zich een vaardig verteller
DE
KEER
May's speurtocht
naar het verleden
Een kleinood om
nooit uit te lenen
J'
Ken Follett schrijft weer voor de tribune
WOENSDAG 2 JULI 1986
In "Wat zag Jezus vanaf het
kruis?" naar mijn smaak wel het
I en de boekbespreker staat ander- matigste verhaal uit de bundel, ge
maal ongelukkig te schuifelen bij voelt de schrijver angst en hij mij-
de vraag welke criteria hij moet mert: "Ik zie mezelf door de stad
hanteren voor 'Godencirkel en an- lopen en denk: Wat maakt Maarten
dere verhalen'. Biesheuvels kamer- toch een rare bewegingen, hoe be-
tjesvertellingen zijn bijna niet te geeft hij zich nu naar de trein, hij
vergelijken met werk
j schrijvers.
i andere begrijpt niet wat er om hem heen
gebeurt, maar loopt dapper door.
Natuurlijk, romantische ingre- "lenhCew„,^gue"ikertljd T,gSt'
diënten zijn er volop: gekte, nacht P n~
en ontij, ironisch en ander mense- g'"?S'
vreemde ElgES hoogtevrees, alg"~'
vreemde landen, ten beetje Beets, hnnfHniin Tnph ,nnnt hii Har4ri
een vleugje Bomans en zelfs een
echootje Reve - de rest is overdon
derend Biesheuveliaans.
Niet al te diepe, zelfs montere
hersenspinsels neergepend in een
knus dakkamertje van een groen
houten huisje met rood ombiesd,
door een sigaren rokende, licht be
narde 47-jarige heer in kostuum,
die beschikt over een zc
Eva, talloze katten
Deed hij dat maar wat minder,
dacht ik soms bij lezing, kroop hij
maar gewoon weer panisch onder
het bed, zoals zyn vrouw Eva mij
vertelde toen ik ooit telefonisch
om een interview verzocht.
Hoewel Biesheuvel kennelijk
zorgzame minder gebukt gaat onder de
wreedheid van het leven, bezit hij
merkwaardig, klein talent voor genoeg opgewekte fantasie
verhalen vertellen.
Biesheuvels werk valt eigenlijk
enkel te vergelijken met vorig
werk. "Godencirkel" is alweer zijn
ontstane leemte niet enkel met vo
ze wijsgerigheden te vullen. De
beste van de 23 verhalen in "Go
dencirkel" zijn dan ook die waarin
- niet hijzelf, maar de ongelukkige
veertiende boek (de door de auteur medemens geteisterd door grotes-
zelf verfoeide bundels "Slechte ke smart, buitenproportionele
mensen" en "Het nut van de we-
reld" meegerekend) en haalt op
nieuw niet het verrassende niveau
van "In de bovenkooi", waarmee
de voormalige dolhuisbewoner in
1972 debuteerde.
Maarten Biesheuvel
De verhalen lijken korter gewor
den en hebben aan scherpe fanta
sie en levendige kommer toch wel
ingeboet en ruimte gemaakt voor
meer negentiende-eeuwse knus
heid en zelfvoldane, gerekte priet- met een steen uit de hemel
praat. Het is niet goed voor een kunnen verpletteren
schrijver als Biesheuvel een al te
prettig leven te leiden - sinds zijn
verhuizing naar het befaamde
Dan valt er voor de gezellig thuis
zittende lezer veel en huiverend te
genieten, zoals in "Koran" en "Ver
haal over een dorp in Turkije",
waarin een gezin vanuit het buiten
land in het oude dorp is terugge
keerd en de plaatselijke geestelijke
temidden der feestvreugde waar
schuwt dat Allah het dorp weieens
Prachtig vooral ook zijn de zee
verhalen. In "De Slag bij Kamper-
ninkje in de Leidse Professoren- duin" tussen Engelsen en Neder
wijk lykt al te veel leed geleden en landers in 1797 krijgt kapitein Kas-
is van zijn tobberij veel scherpte per niet eens de kans een zoon te
verdwenen. Het is knusheid wat de verwekken bij zijn smachtende
klok slaat. bruid, want de oorlog is natuurlijk
eerst aan de beurt; tijdens een ge- dusdanig onder de waterlijn kapot
vechtspauze mag Kasper niette- had gemaakt, dat het schip i
In een land waarvan je de taal niet
spreekt, heb je alleen jezelf om
mee te praten. En waarover gaan
die gesprekken dan? Als je schrij-
bent, zal die 'tegenstem' aan-
min zijn schip laten oplappen i
intussen alsnog bij zijn vrouw "on
der de lakens en de dekens in het
knusse hemelbed" kruipen om dat
te doen "waar ze al jaren op had
den zitten wachten, maar wat ge
loof, maatschappelijke opvattin
gen en fatsoen hun verboden had
den".
Naderhand wordt Kasper in de
zeeslag onthoofd, maar zijn wedu
we is toch in verwachting, zoon
Christiaan wordt een geleerde me
dicus en eens redt hij een boer
Den Helder moest va-
verder komen moet".
Naar Biesheuvel-maatstaven ge
meten vind ik de bundel "Goden-
'hemelse hel', schuilgaat. Ziel. In-
derdaad, u leest het goed. Ik heb wiens hand door de ploeg wordt af-
die stad ooit zelf mogen bezoeken gesneden, het leven. "Die boer zijn
en met elke regel van Nooteboom naam was Edward Johnson en hij
groeide mijn 'heimwee' ernaar. De was de man die vanaf de Indomita-
wijzingen proberen te geven over auteur heeft een feilloos gevoel ble het schot had gelost tijdens de
de maaier waarop je die vreemde voor het juiste woord. Bij hem zyn slag bij Kamperduin dat de Auro-
de gewaden van de monniken niet
'oranje', maar hebben zij een
'goudsbloemkleur'.
Was Edward Johnson er niet cirkel" wat ongelijk van kwaliteit:
/eest, dan was Kasper, vlak minder eigen leed (waarmee ik de
r hij zijn hoofd verloor, niet bij schrijver overigens feliciteer) en
als het gemeld wordt, raak ik er
niet van onder de indruk; meer
aandacht voor het verdriet van de
wereld, evenmin indrukwekkend
beschreven (op het bijzonder fraaie
en poëtische "Juist hij!" na, moge
lijk het beste verhaal in de reeks!);
maar vooral zijn het de sprookjes
achtige fantasieën, waarin de au
teur zelf nooit ver weg is, die de
bundel al met al tot een mooi en
gezellig vakantieboek maken.
werkelijkheid het beste kunt weer
geven. Dat is het geval bij de ik
figuur uit Cees Nootebooms
nieuwste boek 'De Boeddha achter
de schutting', een lang verhaal
waarin met fotografische scherpte
een beeld wordt opgeroepen van
Bangkok.
a, het schip van Christiaans vader,
Een machtig toeval, waarvan al
leen Biesheuvel op de hoogte is en
voldaan steekt de almachtige ver
teller tot slot een aangenaam geu
rende De Graaff-sigaar op.
Zo is er toch meer moois: de da
messlipjes van de kapitein in "Iets
verborgens"; "Met een been in het
graf' waarin visser Mallevoet na
een oog ook per ongeluk een been
verliest, beide plechtig laat begra
ven en op het graf een eenvoudige
steen laat zetten met de tekst:
"Hier liggen oog en been van visser
Mallevoet te wachten op wat nog
ROB VOOREN
Godencirkel en andere verha
len, J.M.A. Biesheuvel, Uitg. Meu-
lenhoff, 24,50.
'Wacht u voor de hond', zo heet
Lizzy Sara May's nieuwste boek.
De titel ervan is ontleend aan een
droom die de hoofdpersoon heeft
over een tante in Berlijn. Het oude
mens is als een van de weinigen
aan de gaskamers ontkomen en
heeft op haar winkeltje een bord
aangebracht waarop bovenge
noemde waarschuwing staat ver
meld.
Niet alleen als afschrikking voor
inbrekers, maar ook omdat ze in de
oorlog het woord 'Hund' niet har
dop mocht zeggen. 'Dan had je
kans dat iemand je aangaf. Er is
echter een bijkomstigheid: de
tekst is gesteld in het hebreeuws.
'Dat kan toch geen hond meer le
zen', merkt de ik-figuur op. "Mtfn
kennissen kunnen dat lezen", re
pliceert de oude dame.
Hèèr kennissen, dat zijn: de
schimmen van de vermoorden, die
nog in haar leven ronddolen. 'He
breeuws lees je van links naar
rechts', schrijft May ergens verder
op. Het is alsof dat dwangmatige
teruggaan naar het verleden al in
de taal is ingebouwd.
Van dat voortdurend met en in
het verleden leven, is niet alleen
deze tante een schrijnend voor
beeld, maar ook de vrouw die haar
terecht wijst, de ik-figuur dus,
wiens familie door de nazi's is uit
gemoord. Ooit heeft ze in Antwer
pen een 'zachtmoedige' man ont
moet, die aan de slachting in Lem-
berg heeft weten te «ntkomen.
Lemberg, die grote en prachtige
stad. Prachtige stad, dat stipje op
de kaart? En is die nog helemaal
intact? Ja.
De vrouw neemt het besluit er
heen te gaan. Om 'het verloren huis
van de zachtmoedige' te zien. En -
om een passende ambiance voor
haar eigen verdriet te hebben.
Alsof het niet 'mag', krijgt ze tij
dens de eerste reis van de autoritei
ten geen toestemming om de stad
te bezoeken. May laat haar hoofd
persoon in dit gedeelte van het
boek een planoloog ontmoeten, ie
mand die zich dus bezighoudt met
de toekomst, iemand ook die er uit
hoofde van zijn beroep toch enig
vertrouwen in moet hebben dat er
nog een toekomst is. Tussen de
twee treinreizigers ontwikkelt zich
een discussie waarin de planoloog
haar voor die 'toekomst' tracht te
winnen. Tevergeefs vooralsnog,
maar het zaad is gezaaid.
De tweede poging om naar Lem
berg te reizen slaagt wel. De vrouw
gaat via Kiev, een lommerrijke
stad waarvan May een prachtige
beschrijving geeft. Iets dat de
schrijfster niet heeft kunnen voor
zien, namelijk de ramp in Tsjerno-
byl, geeft aan dit gedeelte een
schrijnende ondertoon.
Eenmaal in Lemberg aangeko
men gaat ze op zoek naar sporen
van een joodse gemeenschap.
Niets meer te bekennen.'Of ja,
toch. Ze wordt binnengeroepen
door een vrouw die haar gehele fa
milie heeft verloren. Omdat ze
geen enkel aandenken meer bezit,
is ze haar verloren verwanten uit
het hoofd gaan tekenen. De ik-fi-
guur krijgt het hele familierelaas te
horen. Het wordt haar duidelijk
dat de vrouw 'mesjogge' is. Dat
opent haar de ogen.
May heeft haar verhaal in een so
bere stijl opgetekend. Wat mij be
treft had het af en toe wel wat 'ba
rokker' gekund. Al die afgehakte
zinnetjes, dat stoort op den duur.
Van mooie beelden moet zij het
ook al niet hebben. De hechte com
positie van het boek, dat is haar
sterke punt. Het zit bijna net zo
goed in elkaar als een 'magische
kubus'.
Ook in 'Waarom loopt de klok
rond', May's vorige boek, onder
nam de hoofdpersoon een queeste
naar het verleden. Met dat thema is
niets mis, maar ook in dat boek is
er tegen het eind een oude dame
die de ik-figuur ontgoocheld ach
ter laat. Dat lijkt op: de mal voor
het verdriet is klaar dus gieten
maar! May moet uitkijken dat ze
zichzelf niet gaat herhalen.
CEES VAN HOORE
'Wacht u voor de hond, Lizzy Sa-
i May, uitg. Bezige Bij, f24,50.
Lizzy Sara May (f0to Bert Nienhuis)
Kwam Nooteboom uit zijn vori
ge boeken al naar voren als een be
genadigd observator, in 'De
Boeddha achter de schutting' lijkt
h« er nog een schepje bovenop te Nadat Adriaan Van Dis zijn >Na.
SSSSTtS* «ÏB Lumn'op"maandag:aFaHS öi've'rs
ie ik-figuur - dat blijkt uit de hebben gedaan. Het aardige nu is, th sid. h d BeDubiiceerd" beeon
toespelingen in het boek - is dat hij de dingen niet alleen tref- j.°eg°n"
pen, notitieblok, kaarten, platte
gronden en reisboeken
uit getrokken. "De ene
zie je zo wel, een reiziger. Thais
hebben niets bij zich, hij wel. Hij
soort postbodetasje,
verrassende gedachten bij Êen rubriek waarfn Sy kon doen
hij er op formuleert.
dat HHL. L.»
Terugdenkend aan al die schoe- mocht dus ook verhalen uit zijn
die buiten de tempel moeten duim zuigen, ais hem dat zo uit-
en laten wat hij wilde. Wat hij
schreef hoefde niet waar te zijn: hij
blijven staan, schrijft hij: "Honder- kwam.
daar zit zijn onzin in. De landkaart den, duizenden schoenen op tem-
van Bangkok (Bangkok is een peltrappen, houten trappen, mar- Waarschijnlijk beviel Van Dis
land), zijn paspoort (zodat hij af en meren trappen, glanzende, verval- dat wel. Door Faits Divers kon hü
len, gekreukelde schoenen, trotse zich
toe kan kijken wie hij ook al
is), zijn rode, in linnen gebonden
opschrijfboek (waar die reis in w„_,
moet staan), zijn dit, zijn dat, zijn vryd vanhun mensen. Die liepen
elk geval verder van de
lijdende, gapende, domme, ijde- journalistiek verwijderen, een pro-
Ie, walgelijke, edele schoenen, be- ces dat natuurlijk al was begonnen
alles wat. Het is een beetje dik, dat
tasje, en het maakt hem zeer zicht
baar".
De 'andere' man is Nootebooms
tegenstem, in wie we zijn vriend,
de etser Sjoerd Bakker, herken
nen. Deze laat zich misprijzend uit
over dat boekhouderige gedoe van
de schrijver. Hij geeft hem de
vreemde raad: 'Doe je ogen dicht
en kijk' en 'verzoen de beelden'.
Dat advies volgt Nooteboom op.
i zonder dat leer, dat plastic, die
i publicatie van 'Nathan Sid'
Een paar Faits Divers-verhalen
zijde, dat hout rond in het heüige, staan nü - zij het aangepast - in 'Ca-
ongeschoeid, onbeschermd. Een sablanca', alweer het derde boek
westerling voelde zich dan wat
dwaas, alsof er een wapen
weggevallen, alsof hij te klein i
Van Dis. In die bundel staan
ook andere verhalen die hij schreef
NRC/Handelsblad. Het be-
Die laatste drie woorden - ik heb
nog nooit iemand zo bondig een re
ligie horen typeren. Met 'De
Boeddha achter de schutting' be-
Het resultaat daarvan is een aantal wijst Nooteboom nog weer eens
in elkaar overvloeiende 'beelden', dat hij zich kan meten met de gro-
zoals dat van een boottocht op de ten. En dan heb ik het over Nabo-
Chaophraya, de aardekleurige ri- kov, Borges en nog wat
zich staan te wassen en als bij
zelf verzonnen doopsel'water over ker geven aan dit kleinood nog
hun hoofd gieten, dat van een
nachtclubdanseres, van wie het ge
zicht is aangevreten door 'de kan
ker van de afwezigheid', en legio
andere.
Beelden die vaak in contrast
geworden, maar daar ging het na- treft vooral reisreportages. New
tuurlijk juist om. Een beetje klei- York en Casablanca zijn de steden
die worden aangedaan.
Je zou de indruk kunnen krijgen
dat dit boek een samenraapsel is,
verhalen bijeengesprokkeld op
verzoek van de uitgever die één
van zijn meest succesvolle paarden
niet vaak genoeg kan zien draven.
Met dat gevoel betrad ik Casablan
ca eerlijk gezegd ook. Voorzichtig
opgelicht
CEES VAN HOORE
De Boeddha achter de schut-
Gelukkig viel het allemaal mee.
'Casablanca' is geen boekje dat
snel even in elkaar werd geflanst.
Integendeel: de verhalenbundel is
tamelijk evenwichtig samenge
steld. Met dit boek bewijst Van Dis
staan met elkaar maar die, eenmaal ting, Cees Noteboom, illustraties dat de bejubelaars
versmolten, een amalgaam vormen en omslag van Sjoerd Bakker, uit
de ziel van Bangkok, die geverij Kwadraat, Vianen, 1986.
Sid' gelijk hadden: hij i
vaardig verteller.
Waaruit die vaardigheid precies
bestaat, valt makkelijk onder
woorden te brengen: Van Dis
verstaat de kunst om zinnen te
schrijven waarin geen woord te
veel staat; daardoor is hij in staat
om in Zeer kort bestek een bepaal
de sfeer op te roepen. Hij schrijft
bedriegelijk eenvoudig.
Bovendien ventileert hij regel
matig droge humor, wat de lees
baarheid van de verhalen zeker ten
goede komt. "Mijn achterbuurman
weet zich geen raad met een grote
doos. Hij denkt dat er plaats in
mijn rug is. Verstoord kijk ik om.
Zie ik het goed? Een doos vol si
naasappelen. Sinaasappelen naar
Marokko? Waarom ook niet, er
vliegen ook Marokkanen naar Ma
rokko".
Van Dis is op zijn best in dit boek
als hij verhaalt over zijn verre rei
zen. Hij blijft de buitenstaander die
met oog voor detail vastlegt wat Proza
zich in de marge van het leven af
speelt. Als hij niet meer aan de zij
kant rondschuifelt, gaat het
herinner, is dit verhaal over een
Canadese soldaat die na de oorlog
een anoniem leven in Oost-Duits-
land begint, gebaseerd op een be
richtje uit de 'Herald Tribune'.
Een gemengd berichtje. Van Dis
zal het gelezen hebben toen hij op
zoek was naar een onderwerp voor
zijn rubriek. De wijze waarop hij
het berichtje 'uitbouwt' tot het ver
haal over het treurige léven van
een man die ook maar de speelbal
van het lot was, dwingt respect af.
WIM BRANDS
Casablanca, Adriaan Van Dis,
Uitgeverij Meulenhoff.
- 'Mijn kleine oorlog' is een verzameling
korte verhaaltjes, die Louis Paul Boon
onmiddellijk na de oorlog heeft ge-
fout. Anders gezegd: het gaat fout schreven. Deze achtste druk if
als Van Dis niet meer de laconieke
beschouwer kan spelen.
'Charlottes baby' is daarvan een
goed voorbeeld. Het is het verhaal
over een echtpaar dat wordt geter
roriseerd door een vreemde me
neer die maar blijft geloven in een
merkwaardig idee: dat hij iets
heeft met de vrouw des huizes; op
een bepaald moment denkt hij
zelfs met haar getrouwd te zijn en
wil hij de buitenwereld doen gelo
ven dat hij de vader van haar kind
i Willem
Adriaan van Dis
Ken Follett laat met 'Sporen naar dige Cl A-agent. En tussen hen in Hij schrijft wel heel duidelijk
de dood' opnieuw zien, dat hij dek- een verraderlijke Franse arts, die voor de tribune. Maar men verveelt
seis goed weet hoe hij zijn lezers zijn communistische sympathieën er zich niet bij. Vandaar dat die tri-
moet bekoren. met bloed bezegeld wil zien, en zijn bune vaak best bezet is.
Hij plaatst om te beginnen enige emotionele en gepassioneerde
niet al te ingewikkelde, scherp om- echtgenote, tevens de vroegere OllWe getrOUWen
lijnde Figuren in een bewogen de-
cor. Ditmaal is dat Afghanistan,
het land dat sinds 1979 gebukt gaat
De CIA-man probeert de
onder Russische bezetting. Maar deelde Afghaanse groeperingen bij
nog altijd verzetten zich daar strij- elkaar te brengen om gezamenlijk
ders tegen de Sowjetrussische beter strijd te kunnen leveren te-
overheersing. Zij opereren vooral gen de Russen. De Rus probeert
vanuit de bergachtige gebieden. dat uiteraard te verijdelen. De
Follett heeft een stevige stapel li- Fransman wil de Amerikaan door
getrouwen
werk zijn.
Bert Hiddema stuurde de vrij
buiter Flip weer op oorlogspad,
UUU1 terwijl Theo Capel zijn privé-de-
teratuur doorgeworsteld voor hij verraad beentje lichten en de tective Hank Stammer op de bres
de hoofdpersonen van zijn spiona- vrouw zit in het midden i
geroman neerplantte in het onher- emoties,
bergzame Afghaanse landschap.
Hoewel er uiteraard meer mensen
in het verhaal voorkomen, draait zijn figuren louter in zwart
de zaak in feite om maar vier perso- Wie goed is is erg goed, m
nen. Vrij rechtlijnig getekende, ge
makkelijk te plaatsen figu
al die
de verkeerde kant staat bar
- - - slecht. Hij zorgt er wel voor de ac-
In de eerste plaats is daar een kil- tie goed gaande te houden en
le ambtelijke^ Russische KGB- schroomt er niet voor een vrijscène
functionaris. Tegenover hem staat
een zeer menselijke en warmbloe- ren.
diverse bladzijden uit te sme-
Gelukkig is de als altijd uiterst
eigenwijze Flip - het verder naam-
Gelyktydig verschenen er twee loze manusje-van-alles - gretig be-
nieuwe Nederlandse thrillers, reid in de zaak te duiken. Overi
gens haalt hij niet zo bijster veel
naar boven. Het komt allemaal
nogal verward en weinig impone
rend over. Daar kan het geforceerd
vrolijke toontje van Bert Hiddema
ook niets aan veranderen.
Maar de ontknoping is aardig. En
Freud natuurlijk altijd belangwek
kend genoeg om verder kennis van
te nemen. Zelfs al wordt hij in een
weinig spannende thriller verpakt.
Theo Capel heeft voor 'Goed ge
stemd' weer een beroep gedaan op
zijn privé-duizendpoot Hank
Stammer, de speurder in dienst
van de Geldkredietbank.
Dat baantje leidt kennelijk tot al
les. Ditmaal moet de doorbijter
zette voor het behoud van demo
cratische rechten en plichten.
Bert Hiddema heeft heel wat
huiswerk gemaakt voor zijn nieu
we boek 'Wiener bloed'. Hü heeft
zich duidehjk diepgaand verdiept
in alles wat Freud betreft. In diens
particuliere levenswandel (inclu
sief de amoureuze uitstapjes), maar
nog meer in Freuds psychoanaly
tische principes. Want Freud
vormt ih feite de basis van Hidde-
Hank een oogje in het zeil houden
by de hjsttrekker van een jonge,
maar verrassend succesvolle poli
tieke party.
Een party, die by de komende
Iverkiezingen hoge ogen lykt te
als bommen onder de psycho-ana- f3£ - ?S°ie,n' ."l331^ I\iet iedereen
lytische beweging zouden kunnen J hlj fl f leuk te vinden. Dus kan
- de jonge Leen Westra best een 'ly f-
wacht' gebruiken. En via deze
Leen Westra komt onze Hank
Stammer terecht in het niet al te
frisse verkiezingscircuit.
Eigenlyk is dat het sprekendste
facet van het hele verhaal. De poli
tieke kuiperijen, de valse vleiery
en, de persoonlyke pesterijen, alle
registers om anderen te bezoede
len worden wagenwyd open ge
trokken. Dat misdaad een van de
middelen kan zyn om aan de
macht te komen maakt het alleen
nog maar onfrisser. En Theo Ca-
pels verhaal aannemelyker.
Hét is een beetje een 'Broodje
Aap'-verhaal, u kent dat soort ver
halen wel: hoe er opeens een byl in
de koffer van de lifter bleek te zit
ten. Er gaan er dertien van in een
dozyn.
Gelukkig blyft het in het geval
van Van Dis by uitzonderingen.
Het verhaal na 'Charlottes baby'
maakt alles weer goed. 'De deser
teur' heet het; en als ik het me goed
KOOS POST
'Sporen naar de dood', Ken Fol
lett. Uitg. Holkema en Warendorf,
f29,90.
'Wiener bloed' Bert Hiddema;
'Goed gestemd', Theo Capel, beide
uitg. Luitingh, f 19,90.
BOEKHANDEL
LEIDEN-LEIDERDORP
OEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
Alle op deze pagina besproKen
boeken zijn bij ons dlrekt lever
baar, óf vla onze TERMINAL te
bestellen en dan binnen drié da-
gen verkrijgbaar.
- 'Op weg neer het zuiden', herdruk van
drie onder één noemer verzamelde ver
halen van de archeoloog-schrijver
F.L.Bastet. Querido, prijs 39,-.
- 'Vrouw gevraagd', vrolijke roman van
Joanna McClelland Glass. Gescheiden
vrouw reageert op advertentie en komt
dan in een zeer bijzondere mannenge
meenschap terecht. Luitingh, prijs
ƒ29,50.
- 'De fikser', herdruk van de bekende
roman van Bernard Malamud. Meulen
hoff, prijs 17,50. Met informatieboekje
over de auteur, prijs 4,50.
- 'Een visioen', een detectiveverhaal
maar ook een historische roman van
John Fowles. Het verhaal speelt zich af
in de achttiende eeuw. Vijf ruiters in
een moerasgebied. Officieel als proeve
van bekwaamheid voor een jong edel
man, maar langzaamaan blykt dat er
meer aan de hand is. Een knap en span
nend scenario. Bruna en Zoon, prijs
ƒ37,50.
- 'Een zomer aan zee', een nieuwe ro
man van Anne Philipe. Bruna en Zoon,
prijs 19,90.
- 'Weerbarstige grond' is het derde
deel van Bernard Clavels epos over een
gedeelte van Canada dat hij 'het rijk van
het Noorden' noemt. Het verhaal speelt
zich af in de moeilijke jaren dertig. Bru
na en Zoon, prijs 24,90.
- 'Licht letterland 2', meer vermake
lijk proza uit de moderne Nederlandse
literatuur samengesteld door Robert-
Henk Zuidinga. Sijthoff, prijs 25,-.
Thrillers
- 'Geld maakt niet gelukkig' door Bart
Holsters. De berooide privé-detective
Jean-Pierre Willems moet een jonge
vrouw opsporen. De weg leidt naar een
netwerk van call-girls. Bruna en Zoon,
prijs ƒ22,90.
- 'Het perspectief van de worm'. Een
journalist en een veiligheidsagent wor
den pionnen in de manipulaties van de
wereldmachten. Staf Schoeters schreef
weer een politiek geëngageerd moord-
verhaal. Bruna en Zoon, prijs 19,90.
