Cash: 'Wimbledon
net een dierentuin'
'In Assen gaat er
altijd wel wat mis
Becker kan niet overtuigen
Gardner wint onbedreigd
Titels voor
Faas en
Van Wijk
Hysterie rond opgebloeide speler
Zijspanduo Streuer/Snieders valt uit
MAANDAG 30 JUNI 1986
SPORT
PAGINA 13
LEIDEN - Op de met zon overgo
ten banen van tennisclub Unicum
werd de afgelopen week gestreden
om de districtstitels. Door de gun
stige weersomstandigheden kon
den ruim vijfhonderdzestig partij
en verspeeld worden en werd de
laatste dag alleen besteed aan de
finales.
Wedstrijdleider Bodewijk Kal
lenberg was uiterst tevreden over
het verloop van de week. Zo nu en
dan liepen partijen uit, met name
door de wedstrijden in de D-cate-
gorie, waar tegenstanders elkaar
naqwelijks in sterkte ontliepen.
Een week lang kreeg het publiek
tennis op hoog niveau voorgescho
teld en de jeugd had hierin een
groot aandeel.
Stephan Faas mag zich de nieu
we mannenenkel- BI- titelhouder
noemen. Niemand kon de voor
Dekker Tennis uitkomende Faas
van deze titel afhouden. Hij be
heerst alle slagen, kan van het ene
moment op het andere moment
overschakelen op een ander spelty
pe en maakt daarbij weinig fouten.
Freek van der Capellen, zijn tegen
stander in de finale probeerde
Faas zoveel mogelijk naar het net
te lokken, om hem vei volgens te
kunnen passeren, want door rallys
aan te gaan, zou hij bijvoorbaat
kansloos zijn, omdat Faas achterin
veel vaster is. Dit lukte in de eerste
set vTij goed en tot 6-6 ging het zeer
gelijk op. Toch maakte Van der Ca
pellen op beslissende momenten
de fouten en dat kostte hem de set
winst. Hij verloor daarna ook de
tweede set met 6-3.
Jacqueline van Wijk prolongeer
de haar titel in het vrouwenenkel
BI. Zij versloeg in de finale Margot
van Overloop met 5-7; 6-3; 6-2. Zo
gemakkelijk als iedereen had ver
wacht, ging het niet, want Van
Wijk had voor de zege wel drie sets
nodig. Van Overloop bood goed te
genstand en mag op deze tweede
plaats zeer trots zijn.
Freek van der Capellen kwam op
deze zomerdag uit in drie finales.
Met aan zijn zijde Hans Tönjann,
kon Van der Capellen het Hille-
gomse dubbel Marcel Vink en
Leon Damen niet bedwingen. Wat
een spannende eindstrijd moest
worden, eindigde in een vrij ge
makkelijk behaalde overwinning
voor de Hillegomse spelers: 6-4; 6-
0. Maar samen met Van Overloop
was Van der Capellen wel succes
vol in het gemengddubbel B. Een
Unicum I onderonsje, want tegen
over hen stonden Hans Tönjann en
Tine Langeveld, die het niet kon
den redden: 3-6; 2-6.
Jacqueline Van Wijk speelde ook
in de vrouwendubbel B-finale sa
men met C speelster Fleur Meyer.
De ex-hoofdklassespeelsters Van
Jacqueline van
Wijk tijdens haar
partij tegen Mar
got van Overloop
in de finale van
de districtskam
pioenschappen.
Van Wijk is na
haar stage in
Amerika pas eni
ge weken in Ne
derland en
schreef direct het
bij Unicum ver
speelde toernooi
op haar naam.
(foto Loek Zuyder-
Overloop en Langeveld waren be
ter op elkaar ingespeeld en hielden
Van Wijk en Meyer met 6-4; 6-2 er
onder.
Er was een splitsing gemaakt in
BI en B2, respectievelijk Cl en C2.
C speelster Carole Geerlings stond
in de B2 eindstrijd tegenover Wil
den Hollander. In C uitgeschakeld,
werd zij wel winnares in de B2 af
deling, weliswaar door opgave van
Den Hollander. Een trieste afloop
voor de Unicumse speelster, die
zodanig last van haar rug kreeg,
dat verder spelen onmogelijk was.
In de mannenenkel B2-finale
kwamen clubgenoten Martijn
Krans en Eric Snellenberg tegen
elkaar uit. Krans, die het ook in de
BI categorie ver had geschopt,
moest de meerdere erkennen in
Snellenberg, die aan twee sets ge
noeg had.
De Cl titel ging bij de vrouwen
naar Marguerite Patiwael. Fleur
Meyer, haar tegenstandster had
geen weerwoord op de hoge boog-
ballen. Bij de Cl-mannen was het
Onno van Paridon, die zich na zijn
zege op Marius Pieters districts
kampioen mag noemen. Twee sets
waren voldoende om dit resultaat
te bereiken.
LONDEN (GPD) - Wimbledon mag dan zijn honderdste verjaardag vieren, het blijft er
jeugdig bij. Niet in het minst door de aanwezigheid van drie grote tieneridolen, die het
aloude tennisinstituut zo nu en dan de kenmerken van een openlucht-popconcert meege
ven.
Boris Becker, Mikael Pernfors en
Pat Cash hanteren alleen een rac
ket in plaats van een gitaar, maar
verder zijn ze net zo populair als
verafgode rockmuzikanten. Zeker
de vrouwelijke fans storen zich bij
hun optredens nauwelijks aan het
telkens terugkerende 'quiet, plea
se'. Ze juichen, fluiten, roepen aan
moedigingen en storten zich vol
overgave in de jacht op een handte
kening.
Genoot Becker nog de bescher
ming van het statige centre-court,
Pernfors en Cash waren afgelopen
week op de buitenbanen min of
meer vogelvrij verklaard. Vooral
laatstgenoemde had het zwaar te
verduren. „Ik ben al moe voordat
ik moet spelen", riep de Australi
sche hartedief, nadat hij zich onder
politiebegeleiding door de men
senmassa's had gewurmd. „Overal
waar ik kom lijkt het wel een die
rentuin. Dat is kennelijk de prijs
die je betaalt als je geen Becker of
Wilander heet", aldus de vorige
maand op zijn 21e veijaardag vader
geworden Cash, die desondanks
aardig inspeelt op de hysterie rond
zijn persoon.
Zo poseerde de tennisheld la
chend met de helm van een. hem
escorterende Engelse bobby en
gooide hij zijn zweet- en haarband
naar een stel gillende meisjes. De
'tijger uit Melbourne' is zonder
twijfel zo goedgemutst omdat hij
onverwacht blijft winnen in Lon
den. De Australische Davis-Cup-
coach Neale Fraser heeft hem door
de drukte nog niet eens goed kun
nen volgen, maar kan gerust zijn:
Pat Cash lijkt helemaal terug na
een lange lijdensweg. Hoe diep hij
was gevallen blijkt wel uit zijn hui
dige positie op de wereldranglijst:
413e, evenals Ilie Nastase.
Dat Cash nu weer met stip zal
stijgen dank zij het bereiken van
de vierde Wimbledon-ronde is zon
der meer verbazingwekkend en
verdient respect. Ruim drie weken
geleden onderging hij nog een
Maaike Tromp van TEAN nam
het in de vrouwenenkel C2-finale
op tegen M. van der Plas. De winst
werd na een spannende driesetter
behaald door Tromp. De als eerste
geplaatste Eric Bakker kon zijn
plaatsing niet waar maken en
moest de winst afstaan aan Ruud
van der Voort van HTC.
Hans van Bijsterveld kwam in
twee finales uit, namelijk in die
van het mannendubbel C en het
gemengddubbel C. Met partner
Giovanni Sekeris speelde hij tegen
Martin Hoekstra en Peter Baauw.
Laatstgenoemden zegevierden na
een partij, waarin aan beide kanten
veel fouten werden gemaakt. In
het gemengddubbel C was Van
Bijsterveld met teamgenote Joan
Zonnevylle te sterk voor het duo
Hans van Tongeren en Ilonka van
Riet. In de vrouwendubbel C-fina-
le moesten Fleur Meyer en Carole
Geerlings het opnemen tegen het
zeer goed op elkaar ingespeelde
dubbel Nolly Bennink en Liz Wea-
re. Tegen de vastheid van Bennink,
gecombineerd met de aanvallende
Weare valt weinig te beginnen:6-4;
6-7; 6-3. Uitslagen: zie scorebord.
ILONKA VAN RIET.
LONDEN (GPD) - Na een onvoorspelbare week Wim
bledon staan er dan toch twee dingen vast. Voor de
tiende achtereenvolgende keer zal een ongeplaatste
speler dit jaar minstens tot de halve finales doordrin
gen en de eindstrijd wordt in ieder geval geen puur
Zweedse aangelegenheid. Van de elf Scandinaviërs,
die aan het Londense hoofdtoernooi begonnen, zijn er
nu nog maar twee over en beide tennissers (Wilander
en Pernfors) zitten in de onderste helft van het sche
ma. Daaruit viel zaterdag Edberg weg, kansloos als hij
was tegen de Tsjech Mecir (6-4, 6-4, 6-4).
Zweden, dit seizoen vertegenwoordigd in liefst 15
van de 29 Grand-Prixtoernooifinales voor Wimbledon,
verloor met Edberg misschien wel zijn belangrijkste
troef tijdens The Championships. De winnaar van de
laatste open Australische titelstrijd kan, in tegenstel
ling tot zijn meeste landgenoten, op gras prima uit de
voeten en werd zelfs beschouwd als een potentiële
kanshebber voor de eindzege. Mecir, nogal gelukkig
door de eerste ronde gekomen na de opgave van de
geblesseerd geraakte Schapers, hield zijn reputatie
van „Zweden-doder' echter volop in ere.
De Oosteuropeaan, binnenkort te bewonderen op
het Hilversumse Melkhuisje, verloor buiten Wilander,
tegen wie hij onlangs in Düsseldorf een matchpoint
onbenut liet, nooit eerder van een Scandinavische
speler. En uitgerekend Edberg had in twee i
de duels Mecir zelfs nimmer een set weten te ontfutse
len. Dat gebeurde ditmaal weer niet op baan 2, de be
ruchte 'begraafplaats' van Wimbledon, waar de als
vijfde geplaatste Edberg in de pauzes tussen de games
van schaamte zijn hoofd telkens weer verstopte onder
een handdoek.
De overige tennissers met een voorkeursbehande
ling voldeden wel aan het stempel dat hen door de
organisatie was opgedrukt, al kostte dat met name Bo
ris Becker de nodige moeite. De geroutineerde Paul
McNamee, die de achttienjarige Westduitser lang op
het centre-court hield en hem ook een set afsnoepte
(6-4, 6-4, 4-6, 6-4), trok daaruit onmiddellijk zijn con
clusies. „Volgens mij kan hij hier nooit opnieuw win
nen", aldus de Australiër.
Door de polonaise van geplaatsten uit de bovenste
helft van het schema gaan vier outsiders strijden om
sowieso een halve-finaleplaats. Die zal bétwist worden
tussen de winnaar van de ontmoeting Van Rensburg
(ZAj-Zivojjpovic (Joe) en de sterkste in het duel Jelen
(WD)-Krishnan (India).
De paring in de vierde ronde ziet er verder als volgt
uit: Lendl (Tsj)-Anger (VS); Mayotte (VS)-Edwards
(ZA); Mecir (Tsj>-Gilbert (VS); Pernfors (Zwe>-Becker
(WD); Leconte (Fr)-Fitzgerald (Aus) en Cash (Aus)-
Wilander (Zwe).
ASSEN (GPD) - „Nou, volgend
jaar maar weer, he, Streuertje",
deed Bernard Schnieders een wei
nig overtuigende poging zijn sip
voor zich uit blikkende maatje wat
op te beuren. Zelf was Schnieders
het weliswaar ook „spuugzat",
maar, vond hij, „het is nu eenmaal
niet anders". En: „Je kunt wel blij
ven zitten treuren, maar dat heeft
geen enkele zin. Volgende week is
er op Francorchamps een nieuwe
race en dan gaan we er weer dap
per tegenaan".
In het Belgische zullen beide As
senaren ongetwijfeld weer hoge
ogen gooien, maar voor de absolu
te bekroning van hun al met veel
palmares opgesierde carrière - het
winnen van de Dutch TT - moeten
zij opnieuw ten minste één jaartje
geduld hebben. Op de laatste zater
dag van juni 1987 volgt de zoveel
ste herkansing. In Engeland, West-
Duitsland, Zweden, Oostenrijk,
België, Frankrijk, kortom in ieder
land waar een zijspan Grand Prix
op het programma staat, hebben
Streuer en Schnieders al op de
hoogste trede van het erepodium
plaatsgenomen. Alleen in de Grote
Prijs van Nederland, in Assen nog
wel, op het circuit dat ze als hun
broekzak kennen, wil het maar niet
lukken. Uitgerekend daar gaat er
steeds van alles mis.
In 1981 crashten de plaatselijke
favorieten. In 1982 besloeg het vi
zier van stuurman Streuer, waar
door met plaats vijf genoegen
moest worden genomen. In 1983
viel eensklaps de benzinepomp
van hun driewieler uit. In 1984 had
den zij dan eindelijk de TT kunnen
winnen, maar in dat jaar stelden zij
zich tevreden met de tweede plaats
achter Rolf Biland, omdat toen het
behalen van de wereldtitel (hun
eerste) centraal stond en daarom
geen enkel risico genomen kon
worden.
En, om de opsomming compleet
te maken, vorig jaar zorgden veel
te snel slijtende remblokjes voor
een desillusie. Wonder boven won
der slaagde Streuer erin de bolide,
die in de laatste ronde geen rem
meer had, in de baan te houden.
Maar de voorsprong van meer dan
twintig seconden verdween uiter
aard als sneeuw voor de zon. De
derde plaats was uiteindelijk hun
karige deel.
Zaterdag bereikten de tweevou
dige wereldkampioenen, die ge
makkelijk de snelste trainingstijd
op de klokken hadden gebracht en
andermaal als torenhoog favoriet
van start gingen, de finish niet. Een
kapotte ontsteking wierp deze keer
roet in het eten. Zou er voor hen
dan toch echt een vloek op de TT
rusten?
Schnieders: „Daar begint het wel
op te lijken, hè. Liggen we riant op
kop, gaat-ie wéér kapot. Pof, pof,
pof, een paar knallen en het was
gebeurd. Zo'n ontsteking gaat
nooit kapot - wij hebben boven
dien ook nog de beste die er is -,
alleen nu net wel. Hoe is het moge
lijk hè. Iedereen had er op gere
kend dat we zouden winnen, ik
ook, en als we geen pech hadden
gekregen, was dat ook zeker ge
beurd".
Egbert Streuer kon zich nog een
andere keer herinneren dat de ont
steking van hun vervoermiddel er
eveneens de brui aan had gegeven.
„Vorig jaar in Silverstone gebeur
de dat een keer tijdens de training.
Deze ontsteking kwam uit Duits
land en was splinternieuw, wat
moetje dan nog meer? Het was een
makkie geworden. We zaten op flu
weel, maar nee...".
Op het gloeiend hete asfalt van
het circuit van Drenthe leek de ra
ce voor Streuer en Schnieders in
derdaad een wassen neus te gaan
worden. Vooral toen Rolf Biland,
al jaren lang hun grootste rivaal en
de afgelopen vier jaar winnaar in
Assen, zijn driewieler al na één
ronde met een slippende koppe
ling de pits binnen reed. Met nog
zeven rondjes voor de wielen en
ruim zeven seconden voorsprong
op het Franse koppel Alain Michel
Jean-Marc Fresc leek er voor S en
S geen vuiltje meer aan de lucht.
Maar satanisch grijnzend was het
mechanische pechduiveltje in As
sen opnieuw spelbreker.
De laatste keer dat Streuer en
Schnieders uitvielen (kapotte ver
snellingsbak) was twee jaar gele
den in Francorchamps. Net als za
terdagmiddag in Assen gingen ook
toen Michel en Fresc met de lau
werkrans aan de haal.
Van de veronderstelling dat zij
zich hadden laten verleiden tot een
prestigeduel met Biland Waltis-
perg, waardoor de ontsteking van
de driewieler mogelijk kapot zou
zijn gegaan, wilden S en S niks we
ten. Streuer: „Onzin, daar gaat dat
ding echt niet stuk van. Ik had ge
woon geen zin om achter Biland te
blijven rijden. Stel je voor dat-ie
een steen omhoog had gegooid, die
door de radiateur was gegaan".
Gezellig
Schnieders: „Ik vond het juist
wel gezellig dat Biland bij ons
kwam rijden. Eerst dacht ik nog
dat hij misschien maar heel even in
de pits was geweest, en dat hij nog
in dezelfde ronde zat, ja, wist ik
veel". Biland en Waltisperg had
den op dat moment evenwel al een
achterstand van enkele ronden en
gingen slechts uit publicitair oog
punt enige tijd in de slipstream van
Streuer rijden. „Voor ons was dat
publicitair gezien trouwens ook
wel gunstig, omdat Biland een tele
visiecamera op zijn zijspan had zit
ten", aldus Schnieders.
Na zijn overwinning in Assen is
Alain Michel in de WK-tussen-
stand naast Streuer gekomen. „En
die is nog niet van mij af', ver
klaarde de kleine Fransman na af
loop strijdlustig. „Dit seizoen",
oordeelde Streuer, „kan alleen nog
goed gemaakt worden door de der
de wereldtitel... dat is toch ook niet
niks. Maar als ik heel eerlijk ben,
dan had ik toch liever nu de TT ge
wonnen dan opnieuw wereldkam
pioen te worden".
De Australiër Wayne Gardner stijlvol in actie tijdens de Asser TT. Gardner won de strijd in de 500 cc klasse.
(toto ANP).
ASSEN (GPD) - Zijn eerste Grand
Prix reed Wayne Gardner in Assen.
De race werd voor hem een drama,
in 1983. Bij het opdraaien van de
Bedeldijk, die toen nog deel uit
maakte van het circuit van Dren
the, verliest Franco Uncini de
macht over zijn machine en komt
ten val. De Italiaan tracht zich met
een snoeksprong, die bijna een
doodssprong werd, in veiligheid te
brengen. Maar Uncini duikt pre
cies in de baan van de aanstormen
de Gardner, die de Italiaan vol te
gen het hoofd rijdt. De GP-debu-
tant vliegt na de botsing in een
sloot en breekt zijn hand. Uncini
sterft die 25e juni net niet, en Gard
ner, hoewel schuldloos aan het on
geval, raakt psychisch enige tijd
volledig in de knoop. Afgelopen za
terdag, drie jaar na dato, wint de
Australiër op hetzelfde circuit de
Dutch TT in de 500 cc.
Aan dat voor eeuwig op het net
vlies gegrifte beeld van destijds,
wil Gardner liever niet meer herin
nerd worden. „Dat is geschiedenis,
dat ligt achter ons en moet je ver
geten", stelt hij zwakjes, maar al te
goed beseffend dat die bijna fatale
crash onlosmakelijk aan hem ver
bonden zal blijven. „Ik wilde na
dat ongeval stoppen met racen.
Het was mijn eerste GP... de hele
wereld zag wat er gebeurde... het
was als een nachtmerrie. Ik heb
een eerst een hele tijd niks gedaan.
Pas toen het weer wat beter ging
met Franco, heb ik besloten om
toch maar door te gaan. Maar als
Franco was gestorven, was ik echt
gestopt, dan had het voor mij geen
enkele zin meer gehad".
Vorig jaar stapte Gardner (26) het
nieuw gevormde Rothmans-Hon-
dateam binnen en eindigde hij in
de WK-eindstand direct als vierde.
Dit seizoen was hij aanvankelijk
eerste luitenant van Freddie Spen
cer. Maar toen het paradepaardje al
snel geblesseerd op stal kwam te
staan, werd Gardner naar voren ge
schoven om de belangen van de fa
briek te verdedigen. Als de voor
naamste troef in de strijd tegen de
concurrentie, aangevoerd door
Marlboro-Yamaha, waarbij Eddie
Lawson kopman is.
Behalve de Asser GP won Gard
ner dit seizoen eerder al de Grote
Prijs van Spanje, werd hij tweede
in West-Duitsland en Oostenrijk en
derde in Joegoslavië. In de Grote
Prijs van Italië werd hij bij de start
geramd door de Italiaan Marco
Gentile. Na een gedwongen pits
stop kwam hij daardoor niet verder
dan de zestiende plaats. Maar door
dat Eddie Lawson zaterdag uitviel,
zag Gardner zijn achterstand op de
Amerikaan in de strijd om de we
reldtitel na Assen teruglopen tot
acht punten.
Hoewel Woollagong, Nieuw-
Zuid Wales, Australië (in de buurt
van Sydney-red.), steevast als zijn
woonplaats wordt opgegeven,
houdt Gardner het grootste gedeel
te van het jaar domicilie in Enge
land. Slechts de wintermaanden -
in Australië is het dan overigens
zomer - brengt hij in zijn geboorte
land door. Gardner noemt zichzelf
een vastberaden type, dat één doel
voor ogen heeft: de wereldtitel. „Ik
wil hoe dan ook een keer wereld
kampioen worden, is het niet dit
jaar, dan volgend jaar".
Dè grote verliezer in Assen was
dus Eddie Lawson, die, mokkend
in zijn camper, geen goed woord
over had voor het circuit, dat in
zijn ogen veel te smal is. „Het zou
een heel mooi circuit kunnen zijn
als het wat breder was". En en pas
sant ook een emmer vol gal stortte
over het hoofd van een baancom
missaris, die hem na zijn val ver
hinderd zou hebben de race te ver
volgen. „Ik wilde verder, maar die
man verhinderde dat. Zo'n man
voelt zich dan waarschijnlijk heel
belangrijk, maar hij kost me wel
WK-punten".
Dat de Nederlandse rijders er in
de halve-literklasse niet aan te pas
kwamen, was allerminst een ver
rassing. Meer dan een figuranten
rol is voor hen tegenwoordig niet
meer weggelegd. Boet van Dui
men, die verklaarde zaterdag zijn
laatste TT te hebben gereden, werd
twaalfde en was de best geklas
seerde landgenoot.
blindedarm-operatie, hetgeen hem
bijna de 'wilde kaart' voor The
Championships (als enige niet-
Brit) kostte. Cash nam echter na
drie ziekenhuisdagen het racket al
weer ter hand en waagde de gok.
Met succes. „Ik besef nu pas hoe
gelukkig je je mag prijzen als je
niet ziek bent", beseft de robuuste
advocatenzoon inmiddels.
Cash heeft zijn portie ellende
dan ook wel gehad. In 1984, het sei
zoen dat hem onder andere bij de
beste vier op Wimbledon bracht,
behoorde hij tot de top-tien, maar
een jaar later stond de Australiër
op een troosteloze 67e positie. Een
gevolg van ernstige problemen
met de rug, waardoor hij maar ze
ven toernooien kon afwerken.
Sinds Wimbledon '85 heeft het le
ven van Pat Cash, die op een gege
ven moment niet eens meer een
vliegtuigtrap kon bestijgen, in het
teken gestaan van revalidatie.
Dagelijkse rek- en strekoefenin
gen onder het toeziend oog van fy
siotherapeut Nigel Websdale om
sterke buik- en rugspieren te kwe
ken blijken na een lange periode
van onzekerheid nu dan toch hun
vruchten af te werpen. Cash startte
dit jaar zwak (twee nederlagen in
een eerste ronde tegen Krickstein
en Mayotte), herstelde zich iets op
het gravel van Düsseldorf, waar hij
verloor van Nyström, maar Hlasek
en Smid klopte en kan nu na over
winningen op Vilas, Simpson en
Lapidus van een geslaagde come
back spreken.
Herstel
Het Australische tennis heeft
hem ook hard nodig, want sinds
het roemruchte tijdperk met man
nen als Laver, Rose wall en New-
combe is er nauwelijks meer iets
vernomen van de 'Aussies'. De 32-
jarige Paul McNamee mag zich als
nummer 45 van de wereld nog
steeds de beste noemen onder zijn
landgenoten. Toch is er enig her
stel zichtbaar. Op Wimbledon be
reikten vijf Australiërs in de derde
ronde, onder wie ook Mark Kratz-
mann. Deze twintigjarige kwalifi
catiespeler gold in 1984 nog als dé
.grote belofte van het circuit door
bij de junioren zowel de US Open
als de open Australische kam
pioenschappen te winnen, terwijl
hij op Roland Garros de finale
haalde. Kratzmann versloeg in dat
jaar onder meer Becker twee keer.
Zaterdag werd hij gestuit door
Wilander, die het vandaag moet op
nemen tegen Cash. De langharige
publiekslieveling mag dan einde
lijk aantreden op het veilige cen
tre-court, waar zijn landgenoot
John Newcombe precies vijftien
jaar geleden de laatste Australi
sche Wimbledon-zege veroverde.
Mocht Cash tegen alle verwachting
in die prestatie herhalen, dan mag
hij wel een stel potige body-guards
inhuren. In dat geval bieden
goedaardige bobby's ongetwijfeld
te weinig protectie.
Vehkonen blijft
Strijbos in spoor
KILLINCHY (ANP) - Dave Strij
bos heeft in Noord-Ierland geen af
stand kunnen nemen van zijn zijn
voornaamste tegenstander voor de
wereldtitel motorcross in in de
125cc-klasse. Strijbos en de Fin
Pekka Vehkonen werden in de ze
vende wedstrijd voor het kam
pioenschap in Killinchy dertig
punten rijker. Daardoor behoudt
de Nederlander een voorsprong
van een punt op zijn Noordeurope-
se opponent.
Strijbos schreef de Ierse GP op
zijn naam. Beiden maakten fouten
in deze confrontatie voor het we
reldkampioenschap. Strijbos viel
twee keer in de eerste race, waarin
zij teamgenoot Vehkonen de volle
winst naar zich toetrok. In de twee
de race waren de rollen omge
keerd, Strijbos werkte zich na een
matige start op naar de tweede
plaats, terwijl Vehkonen ten val
kwam en een hoge positie ver
speelde.
Gert-Jan van Doorn moest het
afgelopen weekeinde in Zwitser
land opnjeuw een tegenslag ver
werken. De Brabantse motocros
ser, die in maart bij het begin van
het seizoen' als favoriet van start
ging in de 250cc-klasse, kwam za
terdag tijdens de training voor de
Grote Prijs van Zwitserland in Ro-
thenthurm ten val en raakte ge
blesseerd aan zijn schouder. De
kwetsuur was dermate pijnlijk, dat
de 21-jarige Veghelnaar gisteren
niet kon deelnemen aan de wed
strijd.
Jacky Vimond profiteerde volop
van de afwezigheid van Van
Doorn, die slechts met één man, de
Italiaan Michele Rinaldi, de con
currentie van de Fransman vormt.
Rinaldi, twee weken geleden goed
rijdend tijdens de Grote Prijs van
België, kon de koploper in het
klassement voor de wereldtitel
zondag ook niet bedreigen. De
Fransman won beide manches
zonder daarvoor veel moeite te
hoeven doen.
