Afwachten, en
dan toeslaan.
Fluitconcert
voor kampioen
Hage-dynastie
krijgt vervolg
Richard Ippel mag
gewoon niet winnen
Lammertink wint saai NK
Titel Talen omstreden
Nu Heieen aan de beurt
Sergeant in
België eerste
MAANDAG 23 JUNI 1986
GEULLE (GPD) - De zwakte van zijn ploeg in de beginfase van het Nederlands kam
pioenschap was uiteindelijk de krachtbron van Jos Lammertink. Net als Nico Verhoe
ven, de nummer twee van de titelstrijd, was hij als eenling vertegenwoordigd in een
flinke kopgroep die al na vijftig kilometer het peloton verliet. Afwachten en de andere
teams laten werken, was daardoor hun logische opdracht.
Volkomen uitgeblust staart Frank Kersten naar de geheven vuist van
zijn ploegmaat John Talen. De verliezer en de winnaar. (foto anp»
GEULLE (GPD) - De tijd dat de
aanval de meeste garantie op suc
ces biedt, vindt ook in het wieler-
peloton gaandeweg minder
weerklank. De durfals krijgen
steeds vaker het lid op de neus
voor hun 'onbezonnen' daden. De
behoudende krachten zien hun ge
reken op de fiets veelal beloond
met fraaie successen.
Het Nederlands kampioenschap
voor amateurs in het Limburgse
Geulle gaf daarvan een treffend
voorbeeld. Frank Kersten, een 19-
jarige jongeman uit Geldrop, stal
de harten van het wielervolk met
een ruim vier uur lange hardrij-
show, maar zag zich op de verlos
sende streep nog geklopt. Nota be
ne door een ploegmakker, die ge
durende ruim 190 van de 202,5 kilo
meter op zyn gemak in de wacht
kamer had gezeten. De prijzen
worden echter op de meet verdeeld
en daar was John Talen er als de
kippen bij om de droom van Kerst
en wreed te verstoren. Gelanceerd
door de wanhopig voor zijn laatste
kans vechtende Limburgse favo
riet Frans Maassen, flitste Talen
(21) net voor zijn opgebrande
'knecht' over de eindstreep.
Een gang van zaken die het pu
bliek niet kon waarderen. De nieu
we kampioen kreegeen striemend
fluitconcert.
De roodharige coureur uit Spij-
kernisse wist in zijn hart ook wel,
dat deze manier van zegevieren
weinigbevrediging had geschon
ken. Gehuld in het kampioen-
strioot leit hij zich ontvallen dat
het hem ook wel enige moeite had
gekost om en gewaardeerd ploeg
makker te ontluisteren. Het was
alsof de baas (Talen) ijn trouwe
hond (Kersten) heel lang aan een
dikke wordst liet ruiken om hem
vervolgens zelf op te eten.
Waardig
Kersten ervoer dat niet zo. „Ta
len is een waardige kampioen, een
echte kopman. Ik heb me voor
hem opgeofferd en vervien de titel
ook niet. Ik had vandaag allleen
maar een hele goede dag. Talen is
ecter de beste amateur van Neder
land".
Aardig gezegd van Kersten, daar
toe wellict geinspireerd door de lei
ding van zijn ploeg (Van Aarle), die
als collectief een prachtige presta
tie leverde. Diep in zijn binnenste
moet de fascinerende ontknoping
van deze titelstrijd Kersten toch
hebben geroerd. Immers, je krijgt
niet elke dag de kans om Neder
lands kampioen op de weg te wor
den.
Kersten's ploegleider Piet van
der Kruijs was in elke geval niet
ongelukkig met de ontwikkelingen
in de laatste meters. Drie ronden
voor het einde, toen Kersten onbe
dreigd op weg leek te zijn naar een
Vijf Nederlandse profs zijn reeds
verzekerd van deelname aan het
wereldkampioenschap wielren
nen op 6 septemper in Colorado
Springs. Naast titelverdediger
Joop Zoetemelk zijn dat Steven
Ropks, Adri van der Poel, Johan
van der Velde en Eric Breukink.
Nederland mag in Amerika der
tien renners opstellen. Zes van
hun zullen de wereldtitelstrijd
voorbereiden in de Coors Classic,
de belangrijkste Amerikaanse
etappekoers met zeventien koers-
dagen, in een nationaal zestal.
Rooks, Van der Poel en Van der
Velde hebben interesse getoond.
gouden triomf, uitte hij al zijn be
denkingen. Van der Kruijs toen:
Eigenlijk wordt hij een jaar te
vroeg kampioen. Het is nog maar
een eerstejaars amateur. Zo ie
mand moet niet direct kampioen
worden. Hij moet ook handelbaar
blijven, kampioenen krijgen vaak
eigen meningen. Frank is er ge
woon nog niet rijp voor, hij moet
nog veel te veel leren".
Van der Kruijs had dit nog niet
gezegd, of zijn wens werd verhoord
door Frans Maassen, de enige ren
ner uit de falende Batavus-equipe
die indruk kon maken. Dat uitgere
kend iemand van de zoek gereden
concurrentie de titelstrijd zo ingrij
pend beinvloedde, mag curieus
worden genoemd. In een alles-of-
niets poging toog Maassen, daartoe
aangespoord door zijn talrijke sup
porters, in de voorlaaatste ronde
ten aanval. Als waakhond van de
superieure Van Aarle-ploeg nestel
de Talen zich aan het wiel van
Maassen. Die liep hard op Kersten
in. Met nog een ronde te rijden was
van diens maximale voorsprong (1
min. 47) nog maar een minuut over.
Lijdensweg
De resterende zeven kilometer
waren voor Kersten een lijdens
weg. Zijn tempo zakte tot onder de
veertig kilometer per uur en tij
dens de laatste beklimming van de
Slingerberg kreeg Maassen de
wegzakkende vluchter in zicht.
Voor Talen het moment zijn defen
sieve rol te laten voor wat ie was.
Hij demarreerde achter de rug van
Maassen weg en opende de jacht
op Kersten en de titel. De uitge
bluste Brabander deed wat hij kon,
maar tegen de eindrush van de nog
frisse Talen was hij machteloos.
Een opmerkelijke daad van Ta
len, die - als hij bij Maassen in het
wiel was gebleven - meer waarde
ring zou hebben geoogst. „Als je in
de buurt van die streep komt, word
je toch een beetje gek hoor", ver
klaarde Talen zijn lang niet door ie
dereen in dank afgenomen zege.
„En", vervolgde hij, „ik ben dit sei
zoen al vaal genoeg tweede gewor
den. Bovendien was de afspraak
dat Frankzich voor mij zou opoffe
ren. Zo werkt dat, ook bij ama
teurs'
De heerschappij
De heerschappij van zijn ploeg
verleidde Van der Kruijs er toe om
het selectiebeleid van bondscoach
Boskamp aan de kaak te stellen.
„Boskamp doet er het best aan al
mijn renners te selecteren. Dan is-
ie klaar", grapte Van der Kruijs
met een ernstige ondertoon. De
Helmonder is nooit een liefhebber
van de Groninger wielercoach ge
weest en zou het liefst zelf de scep
ter over de nationale selectie, die
maar één lid van zijn ploeg (Talen)
telt, gaan zwaaien.
In dat licht kwam het Van der
Kruijs ook niet ongelegen dat de
mannen van Boskamp het er maar
matigjes van af brachten. Talen
werd dan wel kampioen, maar die
is dit jaar meer met zijn eigen ploeg
dan met Boskamp op pad geweest.
Aijen Jagt en Rob Harmeling wa
ren de enige Boskamp-discipelen
die zich in de top-tien konden
plaatsen. Boskamp blijft zijn jon
gens echter de hand boven het
hoofd houden. „Ze hebben niet
echt slecht gereden", maar zal wel
Maassen en Van Passel selecte-
Lammertink en Verhoeven - twee
voormalig amateurkampioenen -
vulden zo hun spaarpotje met
kracht, dat op de eindstreep een
hoge rente gaf. De kampioenstrui
was voor de 28-jarige renner uit de
équipe van Peter Post, het zilver
voor Verhoeven.
„Wij waren in het voordeel", stel
de Lammertink nadat hij de eind-
rekening had opgemaakt. „Ten
eerste omdat de andere ploegen ge
dwongen waren om te werken en
van de favorieten eigenlijk alleen
Joop Zoetemelk er bij was". De
grote coureur uit het Twentse
Wierden had eindelijk eens in de
wind iri de zeilen. Sinds zijn prof
debuut in 1980 heeft hij een ellen
dige tijd doorgemaakt. Het begon
in dat jaar met de ziekte van Pfeif
fer en het verdween pas toen vorig
jaar werd ontdekt dat als gevolg
daarvan zijn schildklier niet goed
functioneerde.
„Vanaf het moment dat de dok
toren wisten wat ik mankeerde ben
ik er weer in gaan geloven. Met als
grote steun Peter Post, die me met
een beloofde dat ik in zijn ploeg
zou kunnen blijven wanneer ik ge
zond zou worden. Dat heeft me
veel steun gegeven".
Ziekenboeg
Wonderlijk genoeg was Lammer
tink, kampioen bij de amateurs in
1978 en winnaar van Olympia's
Ronde in 1979, dit seizoen bijna de
enige gezonde in de ziekenboeg
van Post. „Eindelijk ben ik weer
op mijn niveau van vijf jaar gele
den. Ik heb heel wat in te halen",
verzuchtte hij gisteren in een oven-
warme bus aan de rand van het
parkoers in Geulle.
Een parkoers dat nu al acht keer
de nationale kampioenschappen
heeft ontvangen. Afgaande op het
saaie koersverloop en de kampioen
mag het ook de laatste keer zijn. De
Wielren Unie roept weliswaar tel
kens dat Limburg als enige een se
lectief parcours kan bieden, het
valt niet te ontkennen dat ook ab
solute niet-klimmers - zoals Lam
mertink - er met de hoogste eer
kunnen gaan strijken.
De enige reden waarom Geulle
een vaststaand gegeven is gewor
den is dat de kas van de KNWU er
flink door gespekt wordt. Maar het
tijdstip om eens te veranderen lijkt
nu aangebroken.
De keuze van een parkoers staat
niet borg voor een spannend kam
pioenschap. Het aantal Nederland
se ploegen al evenmin. Saaier dan
gisteren is bijna niet voor te stel
len. Vijftig kilometer waren er nog
maar gereden toen de beslissing al
viêl. Een kopgroep van tien ren
ners verliet het peloton. Kwantum
(drie renners, onder wie de uiterst
sterk optredende wereldkampioen
Joop Zoetemelk), PDM (met de ex
cellerende 20-jarige Jan Siemons)
en de Spaanse equipe Seat (met Er-
win Nijboer en Matthieu Hermans)
waren met meer dan één man aan
wezig en hadden daardoor automa
tisch corvee: ze dienden het vuile
werk op te knappen. De eenlingen
Lammertink en Verhoeven waren
vrijgesteld van alle diensten.
En onder de tropische tempera
turen, die een klamme deken legde
over het Zuidlimburgse land,
maakte dat een enorm verschil. Te
meer daar het geruime tijd duurde
voordat Lammertink en Verhoe
ven via Peter Winnen en Adrie van
Houwelingen (met Twan Poels van
de ploeg Raas in verdedigende po
sitie) versterking kregen in de
frontlijn en daardoor hun positie
wijzigde. De reserves waren toen al
opgebouwd, wat in de finale op de
Warmerdam wint
VOORHOUT - Winnaar van de hal
ve triathlon in Voorhout werd voor
het derde achtereenvolgende jaar,
Ronald Warmerdam (22).
De halve triathlon werd even
eens voor het derde jaar georgani
seerd. Vorig jaar kwam daar de mi-
ni-triathlon bij.
Warmerdam knibbelde weer een
aantal minuten van zijn tijd van vo
rig jaar af. Had hij in 1985 5 uur 13
min. en 17 sec. nodig voor het
zwemmen, fietsen en lopen (incl. 2
maal een kwartier verplichte rust),
dit jaar kwam hij uit op 4 uur 53.41.
Tweede werd Leon van der Zon
(24) en derde Aad van der Zwet
(37).
Als enige dame nam Joke Jesse
aan de halve triathlon deel. Vorig
jaar behaalde Joke een 28e plaats.
Slingerberg uitstekend van pas
kwam.
Lammertink: „Voor mij liep het
uitstekend. Ook al omdat Johan
van der Velde er niet bij was in de
ontsnapping. Anders had ik zeker
voor hem moeten rijden", wist de
knecht uit de Panasonic-formatie.
„Van Peter Winnen had ik al ge
merkt dat hij niet in allerbeste
doen was". De Noordlimburger
had al te veel moeten geven om
zijn onoplettendheid in de beginfa
se recht te zetten door met Adrie
van Houwelingen en Twan Poels
naar de koplopers toe te rijden.
Toen in de slotfase Verhoeven en
Lammertink uit de achtmans-kop-
groep waren overgebleven (Zoete
melk was zijn twee ploegmaats
Daams en Kerstens al kwijtgeraakt
en op het eind capituleerde ook
Twan Poels, Henk Boeve was afge
vallen, net als de 'Spaanse Neder
landers' Nijboer en Hermans) was
duidelijk dat zij bij gebrek aan
kopmannen vooraan de kansheb
bers waren.
Rustig
Lammertink: „Ik heb aan de
voet van de laatste klim Verhoeven
de kop op gedrongen. En steeds
blijven denken dat ik hoe dan ook
rustig moest blijven zitten". Zelfs
toen de onverslijtbare Joop Zoete
melk en Peter Stevenhaagen in de
klim bij het duo kwamen, bleef hij
koelbloedig vertrouwen op zijn
sprint. „Ik sprintte wat te zwaar,
waardoor ik bang was dat het toch
nog mis zou gaan", zei Lammer
tink. „Ik schakelde ook te zwaar",
voegde Verhoeven er aan toe. „Ge
lukkig maar", lachte Lammertink.
En Joop Zoetemelk? Die stond
kort na de finish al weer fris en
monter een glaasje prik te drinken.
Het was niet overdreven warm en
niet overdreven zwaar, was zijn
commentaar. De enige vedette die
een voldoende haalde door de
koers te maken. Bijna had hij 'm
nog gewonnen ook. „Maar ik
kwam iets te vroeg bij die twee. Als
dat op de top was gebeurd zou ik
gelanceerd zijn geworden en had
ik kunnen winnen", wist hij. Nu
belandde hij net naast het podium
omdat Haarlemmer Stevenhaagen
hem in de laatste meters nog voor
bij stak.
Na Keetie en Bella smaakt nu ook Heieen Hage het genoegen van de
overwinning. Ze is er zichtbaar blij mee. (foto ANP)
GEULLE (ANP) - De Hage-dynastie werd vervolgd. In
Geulle werd Heieen Hage wielerkampioene van Neder
land. Na drie titels voor haar oudste zus Bella en negen van
Keetie behaalde de 26-jarige chemisch analiste haar eerste
nationale titel op de weg.
Voor de dertiende kampioenstrui
van de Hage-family reed ze in de
laatste beklimming van de Slinger
berg weg van de concurrentie om
de superioriteit overduidelijk te
demonstreren. Mieke Havik lever
de het meeste tegenpartij en ver
diende zilver, titelverdedigster
Thea van Rijnsoever kreeg brons
voor doorbijten vanuit de achter
hoede.
Heieen Hage heeft er lang over
gedaan voor ze Bella en Keetie op
volgde. Ze kwam in andere wed
strijden goed mee, werd onder an
dere bergkoningin in de eerste da
mesronde van Frankrijk, maar
vond in Geulle bij de nationale
kampioenschappen altijd een bete
re tegenover zich. Toen ze vorig
jaar tweede werd achter Thea van
Rijnsoever, leek een titel verder
weg dan ooit. De Zeeuwse heeft
namelijk in Arnhem een full-time
baan. Veel tijd om te trainen bleef
er niet over, 's avonds een uurtje of
anderhalf. "Meer niet", vertelde de
kampioene in Geulle, "vrije dagen
kan ik niet opnemen, want die
gaan allemaal op aan de Tour de
France. Ik wil verder geen tijd vrij
maken voor het wielrennen, want
dan gaat de sport je leven totaal be
heersen. Dat wil ik absoluut, ik ben
daarom heel blij dat ik werk heb".
Graadmeter
Geinspireerd door teleurstellen
de resultaten in het verleden maak
te Heieen Hage zaterdagochtend
van de 73,3 kilometer lange titel-
strijd een harde koers. "Ik reed el
ke klim zo snel als ik kon omhoog.
Dat was een goede graadmeter om
te zien hoe het met de anderen
zat". De anderen zaten er lang niet
frisjes bij. Er kwamen er nooit
meer dan vijf naast Hage op de
kruin van de Slingerberg.
De harde actie van Heieen kostte
Van Rijnsoever de titel. De titelver
dedigster kreeg geen kans zich in
te rijden en werd telkens gelost.
Dat ze gevaarlijk was bleek in de
slotfase toen ze nog brons kon pak
ken.
In de op twee na laatste beklim
ming was alleen Mieke Havik nog
in staat Hage partij te bieden, een
ronde later werd ook Nederlands
grootste propagandiste voor het
dameswielrennen eraf gereden.
"Ik was heel goed'.', meende Havik,
"ik kwam ook voor de titel maar
Heieen wat ietsje beter".
Voor Heieen Hage lag de her
overde vrijheid aan de basis van
haar succes. "Ik ben weer voor de
club gaan rijden. Vorige jaren in
een sponsorteam moest ik ook al
tijd rekening met anderen uit de
ploeg houden. Dat hoefde nu niet
en ik heb gedaan wat in me op
kwam en ik ben blij dat het zo gelo
pen is".
Een zomers sfeerplaatje (van Loek
komt in beeld.
LISSE - Voor amateurwielrenner
Richard Ippel is het nog steeds
wachten op de eerste overwinning.
De Casba-Swift renner kwam tij
dens de gisteren verreden ronde
van Lisse een half wiel te kort voor
de zege. Aan het tweede en derde
plaatsen-syndroom, dat de 21-jari-
ge rechtenstudent tot nog toe teis
tert, kwam daarmee (nog) geen ein
de. Op het parkoers van sportpark
Ter Specke moest Ippel in de eind
spurt van een kopgroep van zeven
renners de rappe Ton Zwirs uit
Badhoevedorp voor laten gaan.
De beslissende afscheiding liet
op het snelle rondje van de organi
serende club de Bollenstreek lange
tijd op zich wachten. Diverse ont
snappingen, waarin met name
thuisrijder Marco Vermeij (de win
naar van de leidersprijs) zich on
derscheidde, werden telkens weer
door een vol gas gevend peloton te
niet gedaan. In de slotfase deden
de 100 kilometers en de hitte zich
echter alsnog goed gevoelen. De
actief koersende Richard Ippel
Zuyderduin) op sportpark Ter Specke i
zocht met nog 20 kilometer voor de
boeg in het gezelschap van
Nuyens, Verboom en Zwirs het
avontuur, een actie waarop ditmaal
geen reaktie van de grote groep
meer volgde. Wel kreeg het groepje
nog versterking. Het trio Van
Reek-Sparnaay-Dobbelaar kon na
een korte achtervolging de aanslui
ting bewerkstelligen.
De zeven leiders bouwden een
veilge voorsprong op, waarna de
dit seizoen erg succesvolle Nuyens
als eerste een serie van demarrages
inluidde. Die kostten uiteindelijk
wel Swifter Dobbelaar de kop,
maar de diverse vluchtpogingen
konden een eindsprint toch niet
vermijden. Kanshebber Ippel
moest daarin de steun van zijn net
niet meer terugaangesloten club
genoot node ontberen. Op de ver
snelling van Zwirs, vorig jaar ook
al behorend tot de eersten, had de
Leidenaar dan ook geen afdoend
antwoord. Lissenaar Dirk-Jan van
Reek diende achter Haarlemmer
Sparnaay met de vierde stek ge
noegen nemen. De verdere uitslag
bij de amateurs: 5 Robert-Jan
Nuyens (Zoetermeer); 6 Peter Ver
boom (Ter Aar); 7 Ruud Dobbelaar
(Leiden): 8 Marco Middelburg (De
Lier); 9 Martin Schalkers (Noord-
wijk); 10 Nico Toussaint (Naald
wijk). 12 Marco Vermeij (Lisse); 14
Tom de Jong (Roelofarendsveen);
17 Tom Wubben (Roelofarends
veen).
Bij de liefhebbers/veteranen
boekte Karei Teeuwen een overtui
gende zege. De bollenkweker uit
de Zilk ruilde afgelopen winter zijn
amateurlicentie voor die van vete
raan in. Grootste succes van de
Bollenstreker was tot nog toe het
behalen van de districstitel. Op zijn
eigen parkoers pakte Teeuwen de
draad der successen weer op. De
Zilker trok in een kopgroep van
zes de eindspurt op de hem ver
trouwde wijze van kop af aan. Op
het lange rechte stuk tot aan de fi
nish leek dat wat teveel van het
goede, maar alle pogingen van lief
hebbers-zegekoning Gerrit Klein-
veld om uit het wiel van zijn club
genoot te komen bleken tever
geefs. Achter de winnende Teeu
wen en Kleinveld was de derde
plaats voor Andriessen, terwijl
Sassen als vierde finishte. Casba-
Swift renner Adrie Kruger sleepte
nog een zevende stek in de wacht.
BRUSSEL - Behalve in Neder
land werden gisteren ook in an
dere Westeuropese landen de
nationale kampioenschappen
voor profs en amateurs verre
den. In België zegevierde bij de
broodrenners Mare Sergeant.
Op een parkoers bij Brussel
versloeg hij medevluchter Hen
drik de Vos in de sprint.
Yvon Madiot klopte in
Frankrijk zyn medevluchters
Leclercq (regerend kampioen)
en Bagot. In Italië prolongeer
de Claudi Corti zijn titel wél. In
de buurt van Toscane rekende
hij af met Roberto Visentini. In
Spanje greep Guttierez de trui.
De Zwitsers, Westduitsers en
Luxemburgers reden weer in
combinatie. De Duitser Rai-
mund Dietzen kwam als eerste
aan. De Zwitser Zimmermann
werd tweede, maar pakte zijn
landstitel, zoals ook Enzo Mez-
zapesa dat deed. Hij haalde als
enige van de twee gestarte Lu
xemburgers de eindstreep, zij
het met een ronde achterstand.
