Brazilië favoriet
van de dagdromers
Mexico moet twijfel wegnemen
'Ik kan op WK
toonaangevend
figuur worden'
Paraguay voetbalt
op z'n 'Hollands'
'Uruguay komt bij de beste vier'
Hugo Sanchez (Mexico)
'We missen de hardheid'
WK
Diego Maradona: wel of geen superster?
DONDERDAG 29 MEI 1986
MADRID (GPD) - Mexicanen zul
len zich wel niet van andere sterfe-
lijken onderscheiden in hun afkeer
van een bezoek aan de tandarts,
maar toch zouden heel wat bewo
ners van het WK-land er graag een
deel van hun maandsalaris voor
over hebben om hun vullingen en
kronen te laten verzorgen door een
tandheelkundige: Hugo Sanchez.
Niet vanwege de speciale begaafd
heid van Sanchez, maar om even
oog in oog te zitten met de meest
populaire Mexicaanse voetballer
aller tijden.
Maar de kans om zich bij hem
onder behandeling te stellen, is
klein. Want sinds 4 jaar praktiseert
Hugo Sanchez in een kliniek in
Madrid. Als bijbaantje, want zijn
hoofdtaak is voetbal. Na 3 jaar At-
letico de Madrid, viert Hugo San
chez nu triomfen bij Real Madrid,
dat dank zij de 22 treffers van de
Mexicaan eindelijk weer eens kam
pioen werd en en passant ook nog
de UEFA-Cup in de wacht sleepte.
Van die successen konden alle
Mexicanen meegenieten, dank zij
een weinig orthodoxe clausule in
zijn contract. De Mexicaanse tv-
maatschappij Televisa betaalt een
deel van het vorstelijke inkomen
van de Mexicaanse vedette in ruil
voor de tv-rechten in Mexico van
alle wedstrijden van Real Madrid.
In de maand juni kan de Mexicaan
se aanhang zijn idool weer eens in
levende lijve aan het werk zien, bij
de WK.
Bij de drie oefenwedstrijden die
Hugo Sanchez met de Mexicaanse
selectie meespeelde, kreeg hij al
een voorproefje wat hem de ko
mende weken te wachten staat.
Uitbundige mensenmenigten en
ontvangsten, waarbij bezoeken
van staatshoofden slecht bezochte
theekransjes leken. Heel Mexico
heeft zijn hoop de komende weken
op een man gevestigd, die Mexico
op zijn minst even ver moet bren
gen als bij de vorige WK in 1970,
toen het organiserende land de
kwartfinales bereikte. Die man is
Hugo Sanchez.
Al wordt Sanchez dan in eigen
land als een soort halfgod be
schouwd, in Spanje zijn de menin
gen oyer hem verdeeld. Bij zijn vo
rige Spaanse werknemer werd de
kroezige Mexicaan op handen ge
dragen. Maar op de tribunes van
het Madrileense Bernabeu-stadion
kon men de afgelopen maanden re
gelmatig zure kritiek horen, die
ook door de Spaanse sportpers
werd verwoord: Hugo Sanchez liep
de kantjes er van af en vermeed di
recte duels om zich te sparen voor
zijn eigen WK.
„Als het publiek of de pers
kwaad met me wil, valt er altijd wel
een stok te vinden om me mee te
slaan", reageert Hugo Sanchez
enigszins verontwaardigd. „Voor
hetzelfde geld zou je kritiek kun
nen registreren, dat ik slecht kop
omdat ik lang haar draag. Maar de
cijfers spreken voor zich. Bijvoor
beeld de goals, die ik gemaakt heb.
Als ik er maar vijf gemaakt had, de
helft van de wedstrijden niet ge
speeld had of als we de titel gemist
hadden, zou die kritiek misschien
meer basis hebben gehad. Maar nu
hebben die beschuldigingen geen
enkel fundament".
Dat hij in het afgelopen jaar bles-
surevrij bleef, heeft volgens de Me
xicaan dan ook niets te maken met
het bewust uit de weg gaan van
duels. „In de afgelopen 4 jaar, dat
ik in Spanje gespeeld heb, heb ik
de operatiezaal nog nooit van bin
nen gezien. Een van mijn kwalitei
ten is misschien, dat ik beschik
over een handigheid om aanslagen
op mijn benen te omzeilen".
Slopend
Desondanks heeft Hugo Sanchez
een slopend seizoen achter de rug
in Spanje. De successen van Real
Madrid in het UEFA-cuptoernooi
hielden Sanchez tot 6 mei aktief
bezig. Theoretisch geen ideale si
tuatie, omdat hem daardoor amper
3 weken resten om weer een beetje
op verhaal te komen voor de WK.
„Daar ben ik het absoluut niet mee
eens. Ik geloof, dat het uitlopen
van de competitie juist een voor
deel is. Nu ben ik in perfecte condi
tie gebleven. De vermoeidheid kan
misschien hooguit mentaal zijn.
Maar daar is geen sprake van, dat
wordt gecompenseerd door de suc
cessen van Real Madrid".
De Mexicaanse bondscoach Bo
ra Milutinovic denkt er klaarblijke
lijk net zo over. „Hij geeft er ook de
voorkeur aan om me desnoods een
kortere tijd bij de voorbereiding
van de selektie te hebben, als dat
goedgemaakt wordt doordat ik su-
pergemotiveerd ben door de triom
fen van Real Madrid". Zijn korte
voorbereiding, acht Hugo sanchez
slechts een relatief bezwaar. „Ik
heb door mijn verplichtingen in
Spanje slechts drie oefenwedstrij
den met het Mexicaanse elftal mee
kunnen doen Daardoor ben ik
wellicht minder ingespeeld op de
rest van de ploeg. Maar ik ken het
Mexicaanse spel om mijn duimpje.
Ik heb de meeste internationale
wedstrijden op mijn naam staan,
ongeveer 130. Bovendien heb ik de
bondscoach drie jaar meegemaakt
als trainer van Universidad de Me
xico. Ik ken zijn taktiek en hij kent
mij. Dus dat is geen probleem, ook
al omdat ik me snel aanpas".
Van het Mexicaanse voetbal is in
Europa weinig bekend. Toch vindt
Hugo Sanchez. dat er wel degelijk
een aantal spelers zijn, die zich op
de WK in de kijker kunnen spelen.
„De verdedigers Quirarte en Man-
so, op het middenveld Manuel Ne-
grete, de buitenspeler Amador en
ook Miguel Espana zouden best
eens naam kunnen maken". Maar
ook zichzelf vlakt Sanchez aller
minst uit. „Het is mijn tweede WK,
want in Argentinië was ik er ook
bij, al was ik toen nog maar 19 jaar.
Voor mij is de WK van het aller
grootste belang, de vervulling van
een soort jongensdroom. Want
toen de vorige WK in Mexico werd
georganiseerd was ik 10. Persoon-,
lijk acht ik me in staat om uit te
groeien tot een van de toonaange
vende figuren van het Wereldkam
pioenschap".
Per definitie wordt het organise
rende land altijd tot de categorie
van theoretische kanshebbers ge
rekend. Maar soms, zoals bij de
WK van Spanje, betekenen de ver
antwoordelijkheid en de favorie-
tenrol een loodzware last. „In Me
xico leeft inderdaad hetzelfde opti
misme, dat destijds in Spanje be
stond. Die illusie bestaat, ook bij
mij. We beschikken over een gun
stige handicap: de hoogte, de
warmte, de velden en het publiek.
Vooral tegenover de Noordeurope-
se landen zijn we in dat opzicht in
het voordeel. De Latijnse landen
als Spanje. Italië en Portugal zul
len wat minder problemen hebben
om zich aan de klimatologische
omstandigheden aan te passen".
Desondanks verliest Hugo San
chez de realiteit niet uit het oog.
„Brazilië, Argentinië, West-Duits-
land, Italië en Frankrijk zijn rela
tief veel sterker dan wij. Dat zijn
volgens mij de reele kanshebbers
voor de titel. Het enige wat we kun
nen proberen, is voor een verras
sing zorgen".
Zico kent zijn plicht. Hij deelt handtekeningen uit tijdens de training.
De politie kijkt toe. (foto api
DEN HAAG (ANP) - Zou Paraguay één van de verrassingen in het we-
reldtoernooi worden dan kan Rinus Michels zich ook een klein beetje op
de borst kloppen. Het Nederlandse totaal-voetbal, het best uitgevoerd
tijdens de eindronde van het toernooi in West-Duitsland, is het doel waar
na de Paraguayaanse coach Cayetano Re streeft.
Re, die twintig jaar in Spanje verbleef, in 1959 voor Barcelona ging
spelen en later uitkwam voor Espanol en Elche, trainer was bij Cordoba
en Elche. heeft het voetbal van het beste Nederlands elftal uit de geschie
denis diepgaand bestudeerd.
Meer nog dan Nederland speelt Paraguay op de aanval. „Juist wanneer
je tegen een sterkere tegenstander speelt", lichtte Re toe. „heb je maar
één kans om wat te bereiken, dat is aanvallend voetballen. Wanneer ooit
een nationale ploeg uit ons land daartoe in staat is geweest, is het wel dit
elftal. Wij hebben nog nooit een beter team bezeten".
Doordat het Paraguyaanse voetbal sinds jaren internationaal nauwe
lijks op de voorgrond is getreden, zijn er weinig spelers in de selectie met
een grote reputatie. Middenvelder Julio Cesar Romero is eigenlijk de
enige uitzondering. In de gouden jaren van New York Cosmos speelde hij
met Pele en Beckenbauer en nu komt hij uit voor Fluminense in Brazilië.
„Ik heb slechts één taak op het WK", aldus Romero. Ik moet proberen
een betere toekomst voor het voetbal in mijn land te scheppen. Mijn
ploeggenoten en ik zullen in Mexico alles doen om, net als in 1979, aan te
tonen dat het voetbal in Paraguay niet minder is dan dat in Brazilië,
Argentinië en Uruguay."
MEXICO STAD (GPD) - „Brazilië
is in mijn ogen 's werelds sterkste
voetballand. Noem mij een coach
die zoveel topvoetballers tot zijn
beschikking heeft als Santana.
Voor mij is Brazilië 'de enige ware
wereldkampioen". Voor één keer
liet Franz Beckenbauer zijn voet-
balhart spreken, maar vervolgens
ontbood hij razendsnel brekers
van het kaliber Förster, Buchwald
en Briegel naar Frankfurt om de
Braziliaanse balkunstenaars het
zwijgen op te leggen. Want een lief
hebber of niet, anno 1986 draait al
les om het resultaat.
Vraag dat maar eens aan Enzo
Bearzot, de vier jaar geleden in
Spapje weken achtereen verguisde
bondscoach, die Italië vervolgens
per vergissing aan de wereldtitel
hielp. In Rio de Janeiro konden ze
hun ogen amper geloven, zoals er
een week eerder voor de voetbal
gekke massa een wereld ineen
stortte bij het fatale verlies tegen
de Italianen. Voor Brazilië restte
slechts de schoonheidsprijs en de
voetbal
herinnering aan de romantiek van
weleer. Maar wat koop je daarvoor
in een land met 135 miljoen voet
baltrainers, waar een tweede plaats
gelijk slaat met de laatste. Met
minder dan een wereldtitel nemen
Brazilianen geen genoegen. In Me
xico, waar Brazilië in 1970 voor de
derde en laatste keer tot wereld
kampioen werd gekroond, zal dat
niet anders zijn.
Voor de ware liefhebber is de lol
er al lang af, laat staan voor de uit
voerders van al het schoons dat
voetbal te bieden heeft. „Wij willen
gewoon plezier beleven aan het
maken van doelpunten", legde Ju
nior onlangs de vinger op de zere
plek, „want daar is het voetbal
voor uitgevonden". Zo zou het
moeten zijn. maar helaas is de
werkelijkheid anders. Sinds de
Brazilianen voetbal tot kunst heb
ben verheven, maar de op resultaat
loerende concurrentie steeds vaker
de botte bijl hanteert als een mid
del bij uitstek om het verschil in
kwaliteit te compenseren, bevindt
het wereldvoetbal zich op het hel
lende vlak.
„Met uitzondering van de Fran
sen en ons elftal", is het bange ver
moeden van Junior, „zullen alle
landen het mes in de achterzak
dragen. Nu geweld en intimidatie
over de hele wereld worden geac
cepteerd als een normaal ver
schijnsel zal de nivellering verder
om zich heen grijpen".
Dat belooft weinig goeds voor
het komende WK, waarvoor Brazi
lië desondanks opnieuw wordt ge
tipt als favoriet. Maar de wens lijkt
de vader van de gedachte. Anders
gezegd: Brazilië is de favoriet van
de dagdromers en de idealisten,
die menen dat een wedstrijd nog
steeds op techniek beslist kan wor
den. Hoe anders is de realiteit. Te
MEXICO (GPD) - In het jaar dat Argentinië voor eigen
volk de wereldbeker veroverde schitterde Diego Marado
na op de mondiale titelstrijd voor junioren. Maar daar in
het grote Zuidamerikaanse land werd in 1978 al voorspeld
dat de donkerharige krullenbol uit Lanus de vedette van
de komende jaren zou worden.
Zoals de alleroudsten bij het we-
reldkampioenschap van 1930 aan
de Uruquees Andrade denken en
latere WK's onvergetelijke herin
neringen aan de Braziliaan Pele, de
Westduitse bondscoach Becken
bauer en Johan Cruijff oproepen,
zo moest het voetbalgevecht in
Spanje in verband gebracht wor
den met de Argentijnse ster, die
juist voor het begin van de Spaan
se WK voor 12,9 miljoen dollar de
overstap gemaakt had van Boca'
Juniores naar Barcelona.
Het liep anders, de voetbalgod
werd na de uitschakeling in de
tweede ronde bij aankomst in Bue
nos Aires uitgejouwd. Tien goede
minuten in de openingswedstrijd
tegen België en negentig minuten
uitstekend spel tegen de Hongaren
hadden alleen zijn coach Menotti
overtuigd. „Vijf dagen terug twij
felde u nog aan de grootheid van
Maradona. Vanavond heeft u kun
nen zien wat hij kan. Snel, doelge
richt, intelligent, hard als het nodig
is, technisch perfect, opofferings
gezind. Zo spelend wordt hij de
nummer één van het wereldkam
pioenschap", zei hij na de partij te
gen de Hongaren. Een zwakke
voorspelling, mentaal en fysiek
kon de gouden voetbaljongen het
WK nog niet aan.
Huilend
Tegen Italië had hij zes kwartier
de adem van Gentile in de nek en
nadat hij meer op de grasmat gele
gen had dan gelopen verliet hij hui
lend het veld. Menotti sprak van
een aanslag op het voetbal. Tegen
Brazilië kwam de reactie op het
professionele duw- en trekwerk.
Met een rode kaart werd hij kort
voor het einde, toen al zeker was
dat de onttroonde wereldkam
pioen huiswaarts moest, uit het
veld gestuurd.
De mensen die het goed met hem
meenden verwezen naar zijn leef
tijd. Tweeëntwintig pas, op die
leeftijd had Karl Heinz Rummenig-
ge nog geen vaste plaats in het
Duitse elftal en Johan Cruijf schit
terde in 1974 op 27-jarige leeftijd.
De twijfelaars verwezen naar Pele,
die zeventien jaar jong de wereld
beker mocht kussen.
'Maradona zo groot als Pele', die'
hit vliegt alleen in Napels de win
kels uit, misschien kan de rest van
de wereld zich na het wereldkam
pioenschap volgende maand ach
ter de tekst scharen 'Ik ben niet de
beste voetballer van de wereld,
maar ook niet de slechtste zoals
sommigen beweren', zegt de vedet
te van Napels en het Argentijnse
elftal die feitelijk nog niets gewon
nen heeft: wereldkampioen bij de
junioren, een UEFA-Cupplaats
met Napels, kwalificatie voor het
wereldkampioenschap van volgen
de maand.
Maradona, 1 meter 68 klein, ze
ventig kilo zwaar, op zijn zestiende
debuterend in het eerste van Ar
gentines Juniores, de ploeg waar
nu zijn jongere broer Hugo furore
maakt. Het team won dit jaar de
Zuidamerikaanse voetbalbeker en
in dat succes had Diego een aan
deel. Want nadat hij twee seizoe
nen voor Boca Juniores uitkwam
meldde Barcelona zich met enkele
diplomatenkoffers vol dollars. Ar-
gentinos kreeg 5,9 miljoen dollar
en gebruikte dat geld om een nieu
we ploeg te kopen. Boca ontving 2
miljoen dollar. Maradona zelf 3,5
miljoen in Amerikaanse munt te-
kengeld en voor zes jaar nog eens
anderhalf miljoen dollar salaris.
Voor dat geld kreeg Barcelona niet
alleen de voetbalster, maar ook zijn
manager Citherspieller, vader Die
go, moeder Djalma, zuster Maria,
vriendin Claudia en nog wat neven
en nichten. Een gezelschap van
twintig, dat later nog aangevuld
werd met succestrainer Menotti en
zijn assistent.
Hij kreeg Maradona weer aan het
voetballen na een langdurige afwe
zigheid door blessures en geel
zucht. Echt vlotten deed het nic i, in
Spanje waar het tussen de invloed
rijke Barcelona-voorzitter Nunez
en de voetbalster niet klikte. De si
tuatie werd door de Argentijn zelf
zo geschetst: „Nunez, een koning
op het schaakbord die alle stukken
offert om zichzelf te redden".
Geofferd
Maradona werd geofferd en ver
trok naar Napels, waar hij als te
genstander ook Gentile weer te
genkwam. De centrale verdediger
van de Italiaanse ploeg en het ove
rige voetbalgeboefte dat zich daar
wekelijks op de beste speler van de
tegenpartij stort, kreeg de kleine
Argentijn niet klein. Maar zelden
liet hij het afgelopen seizoen ver
stek gaan, ondanks de dertien
overtredingen die gemiddeld per
wedstrijd tegen hem begaan wor
den en een knie die hem hindert.
De Argentijnse bondscoach Car
los Bilardo gelooft dat Maradona
zeventig procent sterker is dan bij
de vorige WK. „En als de scheids
rechters de technische spelers
meer in bescherming nemen dan
in Spanje gebeurde, dan zal de we
reld de echte Maradona zien" is
zijn overtuiging.
In de kwalificatiewedstrijden
kon Bilardo telkens beschikken
Handstandje
over de ster van Napels. Uit en
thuis tegen Venezuela produceer
de hij een doelpunt en was verder
de as in een jonge ploeg (Bilardo:
„Een mindere ploeg dan in 1978,
maar wel spelers met kwaliteit en
eerzucht") die Peru, Colombia en
Venezuela uit de eindronde weg
hield.
Maradona. de topartiest, werd op
de WK in Spanje omgeven door
voetballers die hun beste jaren
achter zich hadden, in Mexico ver
keert hij in het gezelschap van spe
lers die voor een groot deel bij hun
club de vedette zijn. Kunnen ze het
accepteren dat de aandacht vooral
naar Maradona gaat? Real-aanval-
ler Valdano zegt er geen proble
men mee te hebben, voor Daniel
Passarella, de aanvoerder van de
kampioensformatie in 1978 ligt dat
anders. Hfi wilde van coach Bilar
do dezelfde priviléges en zekerhe
den als 'San Diego'. Het binnen
brandje is geblust, zal oplaaien als
de resultaten in de poule met we
reldkampioen Italië, Bulgarije en
Zuid-Korea tegenvallen.
Maradonitis
Terug naar Maradona, de lieve
ling van het volk in de voet van Ita
lië. Het is hem toch gelukt Napels
omhoog te stuwen. Een positie in
de middenmoot in het eerste jaar
van zijn dienstverband (achtste,
veertien doelpunten van Marado
na), een UEFA-cup plaats in zijn
tweede seizoen (derde achter Ju-
ventus en AS Roma). In de stad
heerst de Maradonitis. De spaghet
ti smaakt niet als het merk niet
aangeprezen wordt door de Argen
tijn, op straat is het stil als hij op
kanaal 5 zijn televisiepraatje (Mi
chel Platini doet hetzelfde op ka
naal 10) houdt. De Paus kon niet
achterblijven. Hij ontving de voet
baller met zijn vader, moeder,
vriendin, zuster en twee neven op
audiëntie.
De Argentijn, beginnend baard
je, briljantje in het oor, voelt zich
met zijn vijfentwintig jaar inmid
dels oud genoeg om de Maradona-
clan zelf aan te voeren, hij heeft
zich losgemaakt van zijn manager
Citherspieller, de gehandicapte
jongen die met hem opgroeide in
Argentinië. Of hij ook zoals zijn-
grote voorbeeld Di Stefano, Johan
Crufiff, Pele en Beckenbauer in het
verleden en Michel Platini in het
heden leiding kan geven aan een
voetbalploeg moet blijken nu hij
de leeftijd van de sterke, volgroei
de voetballer nadert.
vrezen valt dat zij andermaal van
een koude kermis thuis komen,
omdat landen als Argentinië,
Spanje en Italië zich zullen wape
nen en niets zullen nalaten om daar
een stokje voor te steken. „Het
Braziliaanse voetbal", staat Santa-
na's voorganger Evaristo met bei
de benen op de grond, „zal daarom
moeten veranderen. Met de Brazi
liaanse stijl redden we het niet
Die opmerking werd hem in Bra
zilië door de meeste van de oudere
internationals niet in dank afgeno
men. maar gelijk heeft-ie wel als
Brazilië nog ooit weer als de beste
van de wereld wil worden gehul
digd. „Ik zeg niet", voegde Evaris
to er meteen aan toe. „dat we het
talent moeten afsnijden, wèl dat
we er iets aan moeten toevoegen:
de bereidheid om met hart en ziel
te strijden". Omdat het niet anders
kan. „Wie kracht heeft, fysiek en
mentaal, heeft behoefte aan meer
techniek. Wij hebben geen gebrek
aan techniek, wèl aan hardheid.
Zowel fysiek als mentaal". Vanuit
Rio de Janeiro kreeg Evaristo bij
val van Zico, die zich liet ontvallen
dat „een enkele vuile speler in de
nationale ploeg niet zou misstaan.
Ons spel is mooi, maar je kunt er
niet altijd r
Twijfel
Het illustreert de twijfels die nu
al vier jaar in Brazilië heersen. Ook
bij Tele Santana, die na WK van
Spanje koos voor de petroleumdol-
lars in Saoedie-Arabië, maar die
begin dit jaar op voorspraak van
het volk terugkeerde als bonds
coach, nadat hij vorig jaar mei het
nationale elftal al ongeslagen door
de voorronde had geloodst. De pre
diker van het flitsende aanvalsspel
die instaat voor de schoonheid van
het voetbal, liet al eerder het idee
varen om wat Italiaanse elementen
aan het Braziliaanse voetbal toe te
voegen. De kritiek was echter niet
van de lucht toen Santana zijn se
lectie bekendmaakte en daarop
(met uitzondering van Peres, Lui-
sinho, Serginho en Eder) alle na
men voorkwamen die Brazilië in
1982 niet aan een wereldtitel had
den kunnen helpen.
Met Carlos Alberto Perreira, de
broer van Zico, voorop hekelden
zfin voorgangers de nominatie van
dertigers als Falcao, Zico, Socra
tes, Cerezo, Edinho en Junior, de
kern van 1982. De vedetten van
toen werden de goudzoekers in de
jaren erna, die in Italië koffers vol
lires gingen verdienen. Waar Eva
risto lak had aan reputaties („daar
win je geen wedstrijd mee") en
zich evenmin iets aantrok van wat
de pers wilde („die houdt van ster
ren, want ze willen hun krant ver
kopen"), was Santana stokdoof en
sloeg hij het argument „dat een en
kele dertiger kan, maar niet zes, ze
ven tegelijk" achteloos in de wind.
Terecht, is de visie van Junior.
„De tegenstanders van Santana
doen net alsof we uit een bejaar
denhuis komen. Maar hij kijkt naar
de vorm van een speler, niet naar
de leeftijd. Bovendien zijn de om
standigheden in Mexico, de hoogte
en de hitte, in ons voordeel en dus
in het nadeel van de dravers".
Zakcent
Toch is het maar zeer de vraag of
Santana in Guadalajara, waar Bra
zilië het toernooi opent tegen
Spaifie, wel een beroep kan doen
op de volgevreten en steenrijke
dertigers als Zico, Falcao en Socra
tes, die allen op de operatietafel be
landden en die nog steeds niet top-
fit zijn. De premie van 250.000 gul
den die elke speler in het vooruit
zicht is gesteld als de Braziliaanse
voetballers wereldkampioen wor
den, is vergeleken met de bedra
gen die het drietal in Italië heeft
geincasseerd niet meer dan een
zakcent.
Terug in eigen land heeft het trio
echter ook moeten ervaren welke
ravage de uittocht van de vedetten
in het Braziliaanse clubvoetbal
heeft aangericht. Het verval van
een koninkrijk is onmiskenbaar en
is vertaald in steeds meer geweld
op het veld en een enorme schul
denlast, doordat de toeschouwers
massaal wegbleven en de topspe-
lers resoluut weigeren iets in te le
veren van de gemiddeld 24.000 gul
den die zij per maand incasseren.
Voetbal en carnaval, het was ja
renlang het enige wat de Brazilia
nen echt interesseerde. Tele Santa
na zei het ooit zo: „Zelfs eten is
minder belangrijk. Als een Brazi
liaan moet kiezen tussen voetbal
en de honger die z'n familie lijdt,
koopt-ie toch een entreekaartje
voor de wedstrijd
DEN HAAG (ANP) - De verwachtingen van
Uruguay zijn voor Mexico hoog gespannen, ze
ker nu Omar Borras, de kleine, ronde sport-
professor met het hoge voorhoofd, de leiding
heeft. Zei kolonel Hector Juanico. de voorzit
ter van de Uruguyaanse voetbalbond, nog on
langs niet: "Wij spelen het beste voetbal in
Zuid-Amerika. We zijn tenslotte regerend
kampioen. Als we in Mexico in de tweede ron
de komen, hebben we een goede kans bij de
beste vier van de wereld te eindigen".
De 56-jarige Borras - hij viert zijn verjaardig
op 15 juni in Mexico - schiet in de lach als hij
over de problemen hoort van Sepp Piontek,
die de Deense internationals overal vandaan
moet halen. Borras, ooit hoogleraar aan de uni
versiteit van Montevideo en tevens een ge
waarderd atletiek-, basketbal- en zwemcoach,
weet niet anders. "De afgelopen vier jaar zijn
47 spelers naar het buitenland verkocht. Dat
zijn vier elftallen en een bewijs dat de Uru
guyaanse voetballers goed zijn".
Van wezenlijk belang in het strijdplan zijn
de schutters in buitenlandse dienst Enzo Fran-
cescoli (River Plate) en Jorge da Silva (Atletico
Madrid). De 24-jarige aanvallende middenvel
der Francescoli. zijn voorouders stammen uit
Italië, vormt als topschutter al enkele jaren het
belangrijkste gespreksthema in de Argentijn
se competitie. Francescoli kreeg als twaalfja
rig straatvoetballcrtje al een contract bij Wan
derers uit Montevideo.
