'Het volk zal ons bekogelen'
Canada: 'Wij missen een Gretzky'
Alle ballen op
Mohatned Timoumi
'Verraad van Gijon'
nog niet vergeten
'Dwergen'
willen
eerherstel
Voetballers Irak bang voor afgang in Mexico
VRIJDAG 23 MEI 1986
SPORT
PAGINA 15
Hitte bondgenoot van Marokko
MEXICO STAD (GPD) - Met drie Europese landen als
tegenstander zijn de mogelijkheden voor Marokko om de
tweede ronde te halen miniem. Op Engeland, Polen en ook
Portugal hebben de Noordafrikanen alleen voor dat ze be
ter bestand zijn tegen de hitte en dat gaat in Monterrey een
belangrijke rol spelen.
De grootste industriestad van Me
xico is de laagst gelegen speel
plaats, een kleine duizend kilome
ter van de hoofdstad, op een steen
worp van de Texaanse woestijn
waar het in de avond behaaglijk is,
maar waar de middag alleen ge
schikt is voor de siësta (gemiddel
de temperatuur voor juni ruim 33
graden). Om vier uur in de middag
moet Marokko daar aantreden te
gen Polen en Engeland en voor de
derde wedstrijd tegen Portugal
moet men dan naar het 500 kilome
ter verder en 1000 meter hoger ge
situeerde Guadelagara.
Toch is het behalen van de twee
de ronde het doel van de Marokka
nen, die daarmee geschiedenis
zouden schrijven, want niet eerder
kwam een Afrikaans land door de
eerste ronde. Kameroen en vooral
Algerije waren in Spanje dichtbij
een surprise, Marokko bleef bij een
eerder optreden ver verwijderd
van het succes. In 1970 werd, ook
in Mexico, bij het debuut met 2-1
verloren van West-Duitsland en
met 3-0 van Peru. Via een gelijk
spel tegen Bulgarije werd de eer
gered.
Optimisme
Het optimisme na de kwalifica
tieduels werd door de WK-loting
en de prestatie op het Afrikaans
kampioenschap in het begin van
dit jaar getemperd. In de WK-voor-
ronden zorgde Marokko voor een
unieke verrichting door in 720 mi
nuten tegen Sierra Leone (1-0 en 4-
0), Malawi (2-0 en 0-0), Egypte (0-0
en 2-0) en Libië (3-0 en 1 -0) geen
doelpunt tegen te krijgen. De ster
ke verdediging bleek op het Afri
kaanse kampioenschap minder so
lide, een tegendoelpunt tegen Ka
meroen was niet fataal (1-1), de
treffer in de halve finale van Egyp
te hield de Marokkanen uit de fina
le en in de strijd om de derde en
vierde plaats scoorde Ivoorkust
driemaal.
In die fase kwam Aziz Doufikar
van PEC Zwolle even in beeld als
international, in de definitieve se
lectie werd hij door de Braziliaan
José Faria niet opgenomen.
Daarin werd wel een plaats inge
ruimd voor drie in Frankrijk en
twee in Zwitserland spelende Ma
rokkanen. De middenvelders Mus-
tapha Haddaoui en Aziz Bouderba-
la komen uit voor Lausanne en
Sion, Mustapha Merpr verdient
zijn geld bij bij Valenciennes, Has
san Hanini bij Bordeaux en Kri-
mau bij Le Havre. De 31-jarige ro
buuste spits (80 kilo, 1 meter 83
lang) behoort tot de voetbalnoma
den, want hij speelde achtereen
volgens voor Bastia, Lille, Metz,
Straatsburg, Tours en dit seizoen
voor Le Havre.
De voetbalclubs in Marokko
kunnen niet voorkomen dat de ta
lenten naar het buitenland gaan.
Over veel geld beschikken ze niet,
weliswaar komen de toeschouwers
massaal naar de voetbalstadions,
maar die betalen zeer lage entree
prijzen. Voor een bezoekje aan een
competitiewedstrijd moet een be
drag tussen de één en vijf gulden
betaald worden en voor drie gul
den kijk je toe bij een interland.
Met die prijzen blijft voetbal een
volkssport, op de stranden wordt
door jong en oud volop gevoetbald,
bij een competitiewedstrijd tussen
Raja Casablanca en FAR Rabat zit
ten 65.000 toeschouwers op de tri
bune.
Hofleverancier
FAR Rabat is de hofleverancier
van de Marokkaanse ploeg, het
heeft op het middenveld ook de
beste voetballer van Afrika in 1985
lopen, Mohamed Timoumi, die in
de voormalige Franse kolonie van
zelfsprekend vergeleken wordt
met Michel Platini. Een technische
speler, moeilijk van de bal te krij
gen en een voortreffelijke traptech-
niek. Timoumi, dit seizoen langdu
rig geblesseerd geweest, is één van
de spelers waarvoor de makelaars
en voetbaltrainers uit Europa zich
in Mexico melden. Of hij dat waar
kan maken hangt ook af van zijn
met minder inzicht en kwaliteiten
gezegende ploeggenoten. De ver
dediging is sterk, de overschake
ling van verdediging op aanval ver
loopt langzaam en een zwak punt
is ook dat de ploeg snel gedemora
liseerd is. De 3-2 nederlaag tegen
Ivoorkust bij het Afrikaanse kam
pioenschap, toen slechts om de
derde en vierde plaats gestreden
werd, is daar een voorbeeld van.
Technisch zijn de Afrikaanse
landen al jaren de gelijke van Euro
pa, tactisch en fysiek hebben ze
een achterstand op de voetbalpio
niers. Het is niet onlogisch dat de
verdedigers die achterstand sneller
inlopen. Twee WK-deelnemers er-
vaarden inmiddels dat de Marok
kaanse defensie, mits gemotiveerd,
moeilijk te nemen is. Algerije bleef
steken op 0-0 en Bulgarije, dat te
gen Denemarken driemaal kon
scoren, moest met dezelfde magere
uitslag genoegen nemen.
Voor koning Hassan, kroonprins
Sidi Mohamed en zijn broers zou
een vroegtijdige uitschakeling in
Mexico een geweldige teleurstel
ling zijn, want hebben wij een
schaatsende kroonprijs, in Marok
ko zitten de prinsen >n de dugout
naast de trainer. Momenteel is dat
de zestigjarige Faria, oud-speler
van Flamengo. Hij is inmiddels ge
trouwd met een Marokkaanse, is
moslim geworden en begeleidt de
ploeg op de WK onder zijn i
naam Jose Faria el Mahev.
MEXICO STAD (GPD) - Joao
Havelange deed ter ondersteu
ning van zijn herverkiezing
als president van de wereld-
voetbalfederatie FIFA aan de
voetbalbonden van Afrika en
Azië de belofte dat het aantal
deelnemende landen op het
eindtoernooi van de WK uitge
breid zou worden van zestien
naar 24.
De tegenstanders van die
uitbreiding voerden onder an
dere aan dat de derde wereld
als speelbal van de gevestigde
orde gebruikt zou worden. Een
argument dat werd gelogen
straft door de prestaties vier
jaar terug. Winst van Algerije
op West-Duitsland, drie gelij
ke spelen van Kameroen, de
puntendeling van thuisland
Spanje tegen Honduras en de
moeizaam bevochten 1-0 winst
van België tegen El Salvador
zorgden voor tevredenheid bij
de inmiddels zeventigjarige
Braziliaanse FIFA-president.
De voetbaldwergen zelf wa
ren minder tevreden. Uitgeno
digd worden op een feestje en
naar huis gestuurd worden als
het gezellig wordt, dat was het
gevoel dat overbleef en dat
door sjeik Fahd Al Ahmed van
Koeweit en de voorzitter van
de Algerijnse voetbalbond
Sekkal in harde taal uitge
drukt werd. De sjeik na pro
blemen met de arbitrage in de
wedstrijd tegen Frankrijk:
„Voor het WK-toernooi was al
geregeld dat we de tweede
ronde niet zouden halen. Ge
loof me, de maffia is een kleine
jongen vergeleken met de he
ren van de FIFA". En de Alge
rijn na de uitschakeling door
een Duits-Oostenrijks onder
onsje: „Alles is gedaan om de
grote voetballanden te be
voordelen".
Het gevolg van de goede re
sultaten in Spanje is wel dat
nu minder geringschattend ge
daan wordt over de voetbal-
dreumesen Algerije, Irak, Ma
rokko, Zuid-Korea en Canada.
Aandacht voor de dwergen
van de WK.
Het nationale elftal van Irak gaf bij aankomst in Mexico een persconferentie. Doelman Movaged Ali (zittend) wordt geflankeerd door trainer
Evaresto Macedo (achter de microfoon) en de Iraakse ambassadeur in Mexico, Abdul Kariam Altai. (foto ap»
MEXICO STAD (GPD) - Eigenaar
worden van een appartement
verschil tussen winnen en verlie
zen voor de voetballers van Irak.
'Als we verliezen, wat God verhoe
de, zal het volk niet lijdzaam toe
bracht 3-0 verlies tegen Costa Rica
gelijke spelen tegen Finland en
Spelen gewonnen en in 1984 nam
Irak opnieuw deel aan het Olym
pisch voetbaltoernooi. Nederlagen
tegen Kameroen en Joegoslavië i
zien maar de schuldigen bekoge- een puntenverdeling met Canada
len' schreef Udei Saddam Hoes- betekende uitschakeling in de eer-
sein, zoon van de Irakese presi
dent, sterke man binnen de voet
balbond en hoofdredacteur van het
toonaangevende sportblad voor de
ste ronde en rotte tomaten in plaats
van een auto bij terugkomst.
De kwalificatie voor de WK van
1986 begon met twee oefenwed-
beslissende kwalificatiewedstrijd strijden tegen het Nederlands a
tegen Syrië. Irak plaatste zich voor
de eindronde, een overwinning die
door aanvoerder Derjal opgedra
gen werd aan alle gesneuvelde Ira
kezen in de burenoorlog.
Met de tegenstander in de Golf
oorlog speelt Irak het beste voetbal
in het Midden-Oosten. Iran haakte
in de voorronden voortijdig af,
toen de FIFA bepaalde dat geen
kwalificatieduels in oorlogvoeren
de landen gespeeld mochten wor
den, waarop Iran liet weten dat het met verdedigende tegenstanders
teurelftal. De Aziaten wonnen met
2-0 en 3-1. „Maar in normale om
standigheden zijn we niet kans
loos", kijkt bondscoach Ron Groe-
newoud terug op die wedstrijden.
„En met normaal bedoel ik een
grasveld en een wedstrijd niet in
de winterstop".
Irak kan sindsdien onmogelijk
veel bijgeleerd hebben. Groene-
woud: „Technisch soms heel ver
rassend, tactisch niet rijp. Vooral
staat om te winnen", zegt de zoon
van de president, die aan het hoofd
staat van slechts 4400 geregistreer
de voetballers.
In februari werd de competitie
stop gezet en begon de voorberei
ding op de WK. In alle rust ging dat
niet, want de coach die Irak door
de voorronde geloodst had werd
weggestuurd en ook zijn opvolger
kon deze maand vertrekken. De
Braziliaan Jorge Silva de Vieira
stond voor een maandsalaris van
25000 dollar aan het hoofd van een
nog drie Brazilianen tellende trai
nersstaf. Edu, nog kort trainer van
de nationale ploeg van Brazilië en
broer van Zico volgde hem op, een
positie die bedreigd werd door An-
tunes, en dat is dan weer een neef
van Zico.
Bondscoach Groenewoud moet
zo ongeveer een situatie aangetrof
fen hebben als onder Kees Rijvers
commerciële beleid van de wereld
voetbalbond en het geflirt met de
multinationals die tabak en alcohol
op de markt brengen hen een
doorn in het oog was, het hoefde
voor hen niet meer. Daarmee werd
ongewild de weg naar Mexico vrij
gemaakt voor de aartsvijand, wèl
bereid alle kwalificatieduels over
de grens te spelen.
Na Irari, in 1978 nog tegenstan
der van Oranje in Argentinië,
schoof Irak naar het voorplan. In
1980 werd deelgenomen aan de
Olympische Spelen in Moskou, dat
hebben ze veel moeite. Een goede
keeper hadden ze, een sterke laat
ste man ook". Die doelman, Ham-
moudi werd uitgeroepen tot de
beste doelverdediger bij de Pana-
rabische Spelen en libero Derjal is
de beste van het werelddeel en
Hussain Said is het grote talent van
de ploeg, een vaardige buitenspe
ler. Wat het waard is moet in Mexi
co blijken tegen het gastland, te
gen Paraquay en tegen onze
zuiderburen. „Voetbal is in de eer
ste plaats karakter en dat heeft
Irak. Karakter en techniek dat vol-
WK
voetbal
Algerije zint op waak
ALGIERS (GPD) - De toegangswegen naar het centrum
van Algiers moeten urenlang verstopt zijn geweest toen
het „verraad van Gijon" vorig jaar oktober zijn ontlading
kreeg. Alsof Algerije zich zoeven had bevrijd van het Fran
se juk verdween in werkelijkheid de pijn van het branden
de litteken dat de bevolking had overgehouden aan het
niet-aanvalsverdrag tussen Oostenrijk en West-Duitsland.
Met de overwinning (3-0) op Tunesië, waardoor Algerije
zich als eerste Afrikaanse land voor de tweede achtereen
volgende keer had geplaatst voor het wereldkampioen
schap voetbal, kreeg de „martelaar van het WK 1982" als
nog genoegdoening.
en Rinus Michels in het Zeister
bos. In elk geval is hem op een
toernooi met het amateurteam in
Maleisië dat door Irak gewonnen
werd en tijdens de oefenwedstrij
den in de oliestaat niet duidelijk
geworden wie het voor het zeggen
had en ook Belgische verslagge
vers die de ploeg in Brazilië op
zochten hadden die ervaring. Zi-
co's broer mocht twee zinnen zeg
gen en werd toen van hogerhand
weggevoerd. Een voorteken, want
hij is inmiddels ook vervangen,
niet door zijn neef Anthunes, maar
door Evaristo Maceda, een Brazi
liaanse trainer die door Quatar ter
beschikking gesteld werd. De
kansloze nederlaag tegen Flamen
go zonder Socrates, Edinho en Zi
co wijzen niet op kracht.
Hoewel het natuurlijk knap is
om kwalificatie af te dwingen zon
der steun van het publiek. De spe
lers, die vrijgesteld zijn van militai
re verplichtingen, werden uit tegen
Syrië door veertig supporters be
geleid en de thuiswedstrijd in Sa-
oedie Arabië werd door 1750 Irake
zen bijgewoond.
Irak moest niet alleen alles uit
voetballen, het speelde ook nog de
meeste wedstrijden. In de eerste
ropde dubbels tegen Libanon (na
twee keer 6-0 tegen Irak en 7-0 en
8-0 tegen Quatar teruggetrokken),
Quatar en Jordanië, in de tweede
tegen de Verenigde Arabische
Emiraten en afsluitend tegen Sy
rië. In Damascus werd het 0-0, in
Saoedie Arabië werd door doel
punten van Said, Shakir en Allawi
met 3-1 gewonnen.
Tot in de verste uithoeken van de
wereld was de tv-kijker er destijds
getuige van hoe de neutrale Spaan
se toeschouwer zich massaal keer
de tegen het voetbalpact tussen de
twee naties. De Afrikaanse kolonie
op de tribunes was door het dolle
heen en moest lijdzaam toezien
hoe de schertsvertoning de voor
malige Franse kolonie de kop kost
te. De sympathie en de waardering
die de WK-debutant eerder had
geoogst met zijn onbevangen, bij
na Franse speelstijl en de sensatio
nele winst (2-1) op de latere finalist
West-Duitsland, kon niemand de
Algerijnen meer afnemen, maar
leidde uiteindelijk tot niets.
Het bittere onrecht dat de Afri
kanen in Spanje werd aangedaan
zullen zij echter nooit vergeten. Of
die wraakgevoelens echter toerei
kend zijn om in een poule met Bra
zilië, Spanje en Noord-Ierland de
eerste ronde te overleven mag op
z'n minst worden betwijfeld. „In
Mexico", sluit bondscoach Rabah
Saadane een verrassing weliswaar
niet op voorhand uit, „is iedereen
in onze poule gewaarschuwd. Het
spreekt bijna vanzelf dat elke trai
ner zal verwijzen naar onze over
winning op de Duitsers. Van on
derschatting zal nu geen sprake
meer zijn".
De aanwezigheid van Algerije in
Guadalajara betekent in elk geval
het weerzien met technisch bijna
volmaakte voetballers als Assad,
Madjer en Belloumi, de Platini van
het Afrikaanse voetbal. Unaniem
beschouwd als Afrika's beste voet
baller, die in Spanje furore maakte
met de winnende treffer tegen de
Westduitsers, wordt Lakhdar Bel
loumi het laatste jaar echter achter
volgd door het noodlot. Twee
beenbreuken hielden hem geruime
tijd uit competitie en buiten de na
tionale ploeg, die dit voorjaar bij
het Afrikaanse landenkampioën-
schap in Egypte zijn absolute ve
dette node miste. Evenals Marok
ko, de tweede Afrikaanse WK-deel-
nemer in Mexico, stelde Algerije
diep teleur en overleefde het land
de voorronde niet. De titel ging uit
eindelijk naar het gastland, dat Ka-
na strafschoppen versloeg.
Die klap kwam hard aan in Alge
rije, waar voetbal het leeuwedeel
van de sportbeoefening vertegen
woordigt. Er wordt nog wel wat
aan atletiek gedaan, maar dat staat
in geen verhouding tot de massale
toeloop naar de relatief weinige
voetbalclubs die het land telt. Offi
cieel heeft de Algerijnse voetbal
bond 90.000 leden, maar dat is
slechts een fractie van wat er alle
maal in Algerije loopt te voetbal
len, vanaf Algiers tot diep in de
woestijn.
Ommekeer
De grote ommekeer in het Alge
rijnse voetbal kwam in 1976, toen
het voetbalbestel totaal werd her
vormd. De zestien clubs, die de
eerste divisie vormen, werden be-
drijfsclubs en de spelers kwamen,
in navolging van het Oosteuropese
systeem, op de loonlijst van de na
tionale instellingen. Officieel be
staat er in deze socialistische staat
geen profvoetbal, maar met het
standaardsalaris (zo'n vierduizend
gulden per maand) plus premies en
niet geheel officiële toeslagen ko
men de topspelers aan een inko
men, waarvan de meeste Algerij
nen alleen maar kunnen dromen.
Die aanpak moet prikkelend
werken op de jeugd, het beste ka
pitaal waarover de staat beschikt.
Pas na hun zesentwintigste mo
gen Algerijnse spelers naar het bui
tenland. Meestal belandden zij in
Frankrijk (Mansouri, Kourichi,
Maroc, Assad), een enkeling vond
emplooi in België (Zidane) of Por-
MEXICO STAD (GPD) - De geschiedenis
heeft geleercLdat verrassingen eerder te
verwachten zijfi van de voetbaldwergen uit
de Derde Wereld dan van de landen die via
emigranten in aanraking gekomen zijn met
de voetbalsport.
Nieuw-Zeeland, met de doelman van Ne
derlandse afkomst Frank van Hattem, had
geen uitschieter vier jaar terug in Spanje,
waar drie keer verloren werd, 5-2 tegen de
Schotten, 3-0 tegen Rusland, 4-0 tegen Bra
zilië. Australië ging het niet veel beter in
1974, een doelpuntloos gelijkspel tegen
Chili en verlies tegen West-Duitsland met
3-0 en tegen Oost-Duitsland met 2-0.
In Mexico gaat de belangstelling uit naar
Canada, qua grootte het tweede land van de
wereld, op de voetballadder öp de onderste
trede. Het Noordamerikaanse land debu
teert; eerste optreden op 1 juni tegen
Frankrijk, tweede partij vrijdag 6 juni tegen
Hongarije en maandag 9 juni de derde wed
strijd tegen Rusland. Men heeft het de Ca
nadezen bij hun debuut niet gemakkelijk
gemaakt, waarschijnlijk genieten ze de
twijfelachtige eer om als eerste land huis-
w.aarts gestuurd te worden.
Want naast een loodzware poule wordt de
ploeg van coach Tony Waiters gehinderd
door een gebrekkige voorbereiding. Cana
da heeft geen eigen voetbalcompetitie, het
geen betekent dat de spelers van de natio
nale selectie werkloos zijn, aan buitenland
se veldcompetities deelnemen of in de Ver
enigde Staten actief zijn als betaald zaal
voetballer. Die laatste groep bezorgt de 49-
jarige Waiters, voormalig doelman van
Blackpool en van het Engelse elftal (in 1964
speelde hij in Amsterdam zijn vijfde en
laatste wedstrijd en werd verdrongen door
Gordon Banks) de meeste problemen. De
FIFA kan de wilde zaalvoetbalbond in de
VS niet dwingen haast te maken met de
competitie en dus zijn ze daar nog druk
doende met de play-offs, pas eind mei is het
gedaan.
André Oostrom, speler van de Go Ahead
Eagles en daarvoor drie jaar op de loonlijst
bij de Edmonton Drillers, herinnert zich
dat de omschakeling van zaal naar veld niet
eenvoudig was. „Tussen die twee competi
ties lag zes weken, die had je vooral nodig
om conditioneel weer op peil te komen. We
gingen drie weken naar Italië en aanslui
tend drie weken naar Florida. En kwamen
dan ook een beetje tot rust, want in de zaal
speelde je twee tot drie duels in de week en
dat reizen sloopte je. Ik ben alweer een paar
jaar weg, maar dat zal niet veranderd zijn".
De negen zaalvoetballers worden aange
vuld met drie 'Europeanen'. Terry Moore
die in Noord Ierland bij Glentoran voetbalt,
Ian Bridge van het Zwitserse Chaux de
Fonds en Igor Vrablic van het Belgische
Seraing. De 34-jarige aanvoerder Bruce Wil
son, een solide verdediger die nog bij de
New York Cosmos speelde, staat niet onder
contract bij een club
In de kwalificatieduels bleef Canada on
geslagen tegen Guatemala en Haiti in de
eerste ronde en tegen Honduras en Costa
Rica in de tweede. Dat Honduras hield op
de WK in Spanje het thuisland op een ge
lijkspel, deelde de punten met Noord-Ier
land en verloor slechts met 1-0 van Joego
slavië. De Canadezen wonnen de uitwed
strijd met 1-0 en in eigen land met 2-1, de
laatste wedstrijd werd gespeeld in New
Foundland waar het koud, èuur en vochtig
was, de Canadese wraak voor het slechte
onderkomen en de slechte trainings-ac-
commodatie in Honduras. In die duels
toonden de Canadezen vooral defensief
sterk te zijn.
Een goed resultaat op het wereldkam
pioenschap brengt de plannen om een nieu
we competitie op te zetten een stuk dichter
bij. André Oostrom gelooft heilig dat bij
een andere aanpak Canada nu niet competi
tieloos geweest zou zijn. „In Europa wordt
langer dan honderd jaar gevoetbald, in de
Verenigde Staten en Canada wilden ze dat
in tien jaar inhalen. Ze betaalden giganti
sche salarissen aan Europeanen en Zuida
merikanen, maar een amateurcompetitie
werd niet opgezet. De belangstel
ling is groot, op straat en in de parken
wordt door de jeugd volop gevoetbald, het
is populair op de scholen. Toen ik daar
voetbalde ging ik zeker één keer per week
naar een college. De interesse was groot"'
Ook Tony Waiters, de bondscoach, heeft
dat geconstateerd. Onder verwijzing naar
de populairste ijshockeyspeler zegt hij
„Wat we missen is een Gretzky. De jeugd
heeft een held nodig waar ze zich aan kun
nen spiegelen en die ontbreekt in mijn
voetbalploeg".
tugal (Madjer). Evgeni Rogov, die
als ontwikkelingswerker uit de
Sowjet-Unie overkwam, doorbrak
in de aanloop naar het WK van
Spanje een traditie en deed als eer
ste een beroep op de ervaring van
de in het buitenland spelende
profs. Sindsdien zijn die spelers
niet meer weg te denken uit het Al
gerijnse elftal.
Rabah Saadane. in Spanje nog
de adjunct van Mahiedine Khalef,
die vorig jaar januari voor de twee
de keer en nu definitief aan de dijk
werd gezet, rekent eveneens op de
routine die de internationals in het
buitenland hebben opgedaan.
„Technisch", zo weet hij, „hoeven
wij voor geen land onder te doen,
maar tactisch is de Algerijnse voet
baller niet sterk en moreel is hij
kwetsbaar". Dat lijkt geen aanbe
veling voor een nieuwe stunt.
Lijfstraffen
in Zuid-Korea
heel gewoon
SEOEL (GPD) - Lijfstraffen zijn in
het Zuidkoreaanse voetbal de ge
woonste zaak van de wereld. Eén
nederlaag kan nog net door de beu
gel, bij een tweede verliespartij
krijgen de spelers het zwaar te ver
duren. Tien tegen een, deed Rob
Landsbergen begin dit jaar een
boekje open over de middeleeuwse
aanpak van de clubtrainers, dat er
een straftraining volgt met aanslui
tend lichamelijk geweld. Maar
geen Zuidkoreaan die zich bij het
bestuur durft te beklagen over de
beurse plekken die zijn trainer
hem heeft bezorgd.
„Soms lopen er spelers rond met
dichtgeslagen ogen", was de
schokkende ervaring van de ape-
snel naar Nederland teruggekeer
de voetbalreus (1.98 meter). „Die
hebben dan een fraaie kans gemist
en krijgen van de trainer zonder
pardon een enorme lel. Dat ge
beurt niet alleen tijdens de trainin
gen, maar ook onder een wedstrijd.
Dan roept zo'n man de speler bij
zich, geeft hem een stamp voor zijn
hoofd en dan mag hij weer verder
spelen. Iedereen vindt dat heel
normaal".
Voor de spelers van de nationale
ploeg, die zich voor de tweede keer
(eerder in 1954) heeft geplaatst
voor het eindtoernooi om de we
reldtitel, is het te hopen dat bonds
coach Kim Jung-Nam, alias lucky
Kim, iets zachtzinniger met zijn in
ternationals omspringt. Anders
staat de Zuidkoreanen na de ont
moetingen tegen Argentinië en
Bulgarije nog heel wat te wachten
en mogen de Italianen het gesel-
werk afmaken. Want normaal ge
sproken zal het duel met de we
reldkampioen het laatste optreden
in Mexico zijn van Zuid-Korea.
Tenzij de voetbaldwerg tot eenzelf
de stunt in staat zou zijn als de ge
hate broer uit het noorden, die bij
het WK van 1966 Italië voor schut
zette en met 1-0 zegevierde.
Met dynamisch en gegroepeerd
voetbal, gebaseerd op een redelijke
techniek, leverde Zuid-Korea eind
vorig jaar in Mexico een eerste
proeve van bekwaamheid af. Te
gen het gastland werd maar net
verloren (2-1), aan de ontmoeting
tegen Algerije (2-0 winst) ontleent
de 53-jarige ex-international Kim-
Jung Nam het optimisme dat hij
nog steeds uitstraalt. Zijn hoop is
daarbij vooral gevestigd op Bum-
Kun Cha, de enige speler in de se
lectie die buiten de eigen lands
grenzen zijn brood verdient. De po
pulaire aanvaller van Bayer Lever-
kusen maakte ruim zeven jaar gele
den (bij Eintracht Frankfurt) zijn
entree in de Bundesliga en scoorde
sindsdien ruim 80 doelpunten in
meer dan 200 wedstrijden.
Echter niet de Duitse marken,
maar een ernstig conflict met de
voetballeiders in zijn land was er
op Kerstavond 1978 de oorzaak van
dat Bum-Kun Cha zijn vaderland
verliet en dat hij sindsdien nooit
meer voor de nationale ploeg uit
kwam. Pas na maandenlange dis
cussie mocht de opgeluchte bonds
coach dit voorjaar de naam van de
officieuze wereldrecordhouder
(141 interlands) toevoegen aan de
selectie, die, met uitzondering van
de ooit voor PSV spelende Jung-
Moo Hu, nauwelijks over interna
tionale ervaring beschikt. Maar
verguld als de president was met
de kwalificatie voor Mexico, incas
seren de internationals naast de
tien mille van de club maandelijks
nog eens een extra premie van
1.500 gulden en mocht de spelers
groep na de tweede overwinning
op Japan een kleine vier ton onder
ling verdelen. Voor het bereiken
van de tweede ronde legt de voet
balbond nog eens ruim een half
miljoen gulden op tafel.