UVS: schoonheid
op tweede plaats
Doelman De Ridder
redder in de nood
Venijn aan het eind
Zijn moment,
ons verhaal!
Weer winst in uitwedstrijd
SJC verrast Alphense Boys
Roodenburg en Lugdunum delen punten
"Wij houden u
op de hoogte
LEIDSCH DAGBLAD
Kansen van
FC lisse
gestegen
MAANDAG 14 APRIL 1986
ROTTERDAM - UVS heeft zichzelf in een uitstekende uitgangspositie gemanouevreerd
door de lastige uitwedstrijd tegen het Rotterdamse Sparta met 1-0 te winnen. De positie
op de ranglijst werd nog rooskleuriger nu koploper Nieuwenhoorn het in een directe
confrontatie met een andere kanshebber, Papendrecht, met 0-1 moest afleggen. Dat
maakt dat de Leidenaars plotseling een serieuze kans maken op de titel in de eersteklasse
B (zondag).
Het grote probleem is eenter de
achterstand in de te spelen wed
strijden. De Leidenaars moeten
nog er in totaal nog negen spelen
en lopen op Nieuwenhoorn één en
op Papendrecht twee duels achter.
UVS-oefenmeester Melbi Raboen
is zich dat terdege bewust. "We zijn
aan het aftellen", sprak hij. "Door
de achterstand moeten we op onze
tenen lopen en nu tellen alleen de
punten", waarmee Raboen aangaf
dat de schoonheid van het spel op
de tweede plaats diende te komen.
Dat de Leidse trainer daarin goe
de hoop heeft liet hij blijken uit de
vaststelling dat het met het karak
ter van UVS de laatste tijd wel
goed zit, "want daar heeft het in de
vorige seizoenen weieens aan ont
broken". Raboen stelde tevens dat
het in deze wedstrijd pompen of
verzuipen" was. Een kreet die zou
Knieval van
Blauw Zwart
WASSENAAR - Blauw Zwart
kon Xerxes gisteren één helft
lang goed tegenstand bieden,
maar in de tweede helft moes
ten de Wasenaarders een diepe
knieval maken voor de Rotter
damse middenmoter: 0-4.
Voor de pauze waren de bes
te kansen voor Blauw Zwart
dat Watze Smits en Mark Oly
slagers op doelman Hugo
Houten zag stuiten. Xe
stelde daar weinig tegenover
maar daar kwam na de rust
andering in.
Mark Ij in Tjoen Lim scoorde
al snel 0-1, dezelfde speler
scoorde even later ook 0-2,
waarna Arie Mandos er 0-3 van
maakte. Leonard bepaalde de
eindstand op 0-4.
doen veronderstellen dat UVS in
derdaad alle krachten moest verza
melen om tegen Sparta het hoofd
boven water te houden. Niets was
minder waar. Het spel van de Rot
terdammers van een dermate ni
veau, dat niet de indruk kon wor
den gewekt dat hier twee eer
steklassers aan het werk waren. Er
was er maar één die daar aan
spraak op mocht maken, en-, dat
was UVS.
De Leidse aanvallen waren van
een groot technisch niveauverschil
in vergelijking met die van de op
ponent. Hoewel enkele Leidenaars
wellicht niet in hun beste vorm sta
ken (Theo van Seggelen), sprong
de bonkige stijl van de gastheer te
gen het lichtvoetige werk van de
gasten in het oog. Met name aan
voerder Hans van Leeuwen had in
Peter Boudestein een vaak kans
loos slachtoffer en het getuigde
haast van een soort sadisme van de
de kant van trainer Frank Franken,
dat hij Boudenstein pas in de twee
de helft langs de kant hield. Reeds
in de 9de minuut kreeg de ijverige
Mario Faber een werkelijk uitgele
zen mogelijkheid aangeboden door
Van Seggelen, die in de eerste
rondgang nog wel enkele solo's zag
lukken. Faber besloot echter tot
een hard maar niet gericht schot
die voor het doel met veel effect de
verkeerde kant opging.
Terwijl ook Faber tamelijk lastig
voor zijn directe tegenstander
Frans Kerpel was, toonde Van
Leeuwen aan Boudestein
weer eens zijn hielen. Ook Jaap
van den Heeden werd achteloos
voorbijgesprint en de scherpe
voorzet van de Leidse middenvel
der werd door Hans de Kruys ach
ter de Rotterdamse doelman Theo
Speelmeyer gegleden (0-1). Sparta
schrok even wakker en als stond
het onder een koude douche. Di
rect na de aftrap kreeg de gastheer
een prachtige mogelijkheid toen
UVS-doelman Arno Schouten al
geslagen was en Ger van der Heide
vrij mocht uithalen. Gelukkig voor
UVS stond op de doellijn Rob Ver
meer geposteerd, die met het
hoofd de inzët tot hoekschop ver
werkte.
Na de hervatting vrijwel hetzelf
de spelbeeld, met dien verstande
dat UVS zich wat bescheidener op
stelde en het spel aan de Rotter
dammers liet. Tekenend voor
Sparta was wel dat het niet in staat,
was op iets opbouwends te verrich
ten. Zodra het maar even mogelijk
was werd de lange trap gehanteerd
en slechts Van der Heide kwam de
eer toe iets positiefs te onderne-
De frustratie werd met name
door Van den Heeden zichtbaar ge
maakt, die van geluk mocht spre
ken toen hij bij een duel met Leide-
naar Bert Jansen een natrappende
beweging maakte. Ron Stevens
ontliep de boeking door arbiter
Van den Ende overigens niet toen
hij Van Seggelen al te zwaar aan
pakte. Raboen toonde zich na af
loop meer dan tevreden met zijn
ploeg, die aantoonde dat naast
kwaliteit ook karakter in deze fase
van de competitie een onontbeer
lijke rol moet spelen.
RUUD PATTIAPON
ALPHEN AAN DEN RIJN - Het
programmablad van Alphense
Boys kondigde het al aan: "Nor
maal gesproken zijn ze niet meer te
redden, maar je weet het met die
kustbewoners maar nooit". En in
derdaad hoor, SJC greep zich vast
aan de bekende strohalm en ver
sloeg in een slechte wedstrijd de
thuisclub met 0-1. De Noordwij-
kers staan nu voorlaatste met nog
altijd drie punten achterstand op
het Leidse Lugdunum. Een moei
lijk te overbruggen kloof, maar
aangezien de competitie nu al in
een eindfase verkeert en de meeste
middenmoters verschrikkelijk
veel punten verliezen lijkt er nog
van alles mogelijk.
Dit geldt wel heel nadrukkelijk
voor middenmoter Alphense Boys,
dat in de laatste vier wedstrijden
slechts eenmaal tot scoren kwam
en twee armzalige punten meepik
te. De accu is na de koude winter
periode compleet leeg en ondanks
uitgebreide besprekingen met de
individuele spelers lijkt trainer Jan
van Daal niet meer bij machte om
de zaak opnieuw op te starten. "Wy
waren echt van plan om er vandaag
het beste van te maken", aldus aan
voerder Frans Bahlmann, "maar
eenmaal in het veld merk je toch
dat de echte bezieling ontbreekt.
We misten scherpte, vooral in de
voorhoede waar we toch meer dan
genoeg kansen hebben gehad".
Om wat preciezer te zijn, een
keer of twaalf kreeg een Boys-spe
ler een redelijke mogelijkheid om
het doelsaldo wat op te krikken.
Belangrijkste sta-in-de-weg hierbij
was vreemd genoeg een veldspe-
ler, die met schitterende reacties
een flink aantal ballen uit zijn hei
ligdom sloeg. A-junior Marco de
Ridder kon zo uitgroeien tot held
van de wedstrijd. Hij moest nood
gedwongen het Noordwijkse doel
verdedigen na een ernstige enkel
blessure van goalie Ed Zuidhoek.
De Ridder was overigens altijd
sluitpost geweest en dat was te
merken ook. Slechts eenmaal
moest hij een afstandspoeier van
Frank Bakker (overigens goed in
ADVERTENTIE
Typerend, beeld uit de derby. Opnieuw houdt uitblinker Wim Eradus het
been van de Roodenburger zit 'iets' té hoog, maar ook dat heeft arbiter De
hoofd koel, ditmaal in het luchtgevecht met Ronald Jansen. Het rechter-
Wit gezien. (foto Loek Zuyderduinl
Hèt moment waar iedere sporter voor vecht.
De overwinning, via een prima samenspel in het team, het
uitschakelen van de tegenstander of het overtreffen van jezelf.
Zijn moment, ons verhaal.
Onze journalisten zijn erbij.
Alert op een goed verslag van de wedstrijd, alert op de
ontwikkelingen in de sport, alert op de achtergronden die zo
bepalend zijn voor een topprestatie.
Als u niets wilt missen neem dan 'n abonnement.
Gewoon even de bon invullen en opsturen naar het
Leidsch Dagblad, Antwoordnummer 10050, 2300 VB Leiden
of bel 071-144941.
Ja, Ik wil uw krant.
7 weken op proef voor 25,-
Kwartaalabonnement f 67,45 Ik krijg hem eerst twee
weken gratis.
Naam
Adres
Postcode
(B7)
TZT
LEIDEN - Het venijn zat 'm,
zoals zo vaak, ook by Roo
denburg - Lugdunum weer
in de staart. En dat zelfs in
dubbel opzicht, althans
wanneer de twee speelhelf-
ten van de derby afzonder
lijk in ogenschouw worden
genomen. In beide gevallen
viel er een goal pal voor het
signaal tot inrukken. Met
daarbij als frappante over
eenkomst, dat niemand van
de twaalfhonderd toeschou
wers bij het sluiten van de
markt eigenlijk nog reken
de op wapenfeiten van dat
kaliber.
Want niet alleen waren de doelpun-
ten gisteren in de door nervositeit
beheerste maar toch onderhouden
de stadsontmoeting schaars, de
treffers dfe uiteindelijk de 1-1
stand op het bord brachten kwa
men ook nog eens zomaar uit de
lucht vallen. Dat gold nog wel het
meest voor de 0-1 die Cees van
Tongeren namens Lugdunum drie
minuten voor rust liet aantekenen.
Dat doelpunt stond geheel op zich
zelf. De gelykmaker van Richard
Gottmer drie minuten voor tijd
was in elk geval nog een soort lo
gisch gevolg van de voortdurende
pressie die de thuisclub na de pau
ze op het doel van de bezoekers uit
oefende. Al duürde het allemaal
wel zó lang dat beslist niet ieder
een op Noord nog rekening hield
met een gelijkspel.
Bluf
Wie dat, achteraf gesproken dan,
wél deed was uitgerekend de uit
blinkende Lugdunum-doelman
Wim Eradus. "Eerlijk is eerlijk, zij
verdienden zeker de helft. Al was
het alleen maar om ze veel meer
kansen kregen dan wij. Je kon het
zien aankomen" aldus 'Bluf. Die
pas zo laat moest capituleren dat
hij, los van bovenstaande, ook te
recht mocht concluderen dat: "het
maar weinig had gescheeld of we
waren met twee punten naar huis
gegaan. We kunnen ze zo goed ge
bruiken. Maar als we zo doorgaan
komen we er ook. Al met al denk ik
dat dit de juiste uitslag was".
Daar waren ze het, bij de tegen
partij, roerend mee eens. "Schiet
Cees Verver", zo keek collega-doel
man Sjaak Nievaart terug op de
even spannende als tumultueuze
slotfase, "de bal vlak na ons doel
punt niet tegen de paal maar ge
woon in het net dan winnen we die
partij alsnog. Maar daarmee zou
den wij toch teveel hebben gekre
gen. Je kan wel kansen krijgen,
maar je moet ze er ook inschoppen.
En dat lukte vanmiddag dus niet
zo erg best."
Oranje
Tevreden gezichten dus in beide
kampen nu de puntendeling de de-
gradatiedruk voor beide teams
weer wat verlichtte, al staat het
sein voor met name Lugdunum
nog altyd op orarye. Minder vol
doening daarentegen bij het pu
bliek dat zijn warmte vooral moest
betrekken van het door Pelleboer
genegeerde, maar desalniettemin
toch verschenen vooijaarszon-
netje. Het spel van de acteurs gaf
namelijk veel minder aanleiding
tot aangenaam verpozen. Daarvoor
ging er doodeenvoudig veel te veel
mis op het overigens hobbelige
veld.
Niet dat over een gebrek aan in
zet viel te klagen of dat er geen
sprake zou zijn van een spannende
afwikkeling. Integendeel, niemand
uitgezonderd liepen de tweeen
twintig zich, de belangen indach
tig, tweemaal drie kwartier het
vuur uit de sloffen. Waarbij, zonder
de sportiviteit uit het oog te verlie
zen (alleen Verver en Van As ver
wisselden een keer been voor bal
en kregen daarvoor een bon), op
het scherpst van de snede werd ge
streden.
Maar dat karaktervolle voetbal
kon het heersende gebrek aan
creativiteit en kwaliteit niet ver
hullen. Althans zeker niet na rust.
In de eerste helft viel dat minder
op omdat toen in elk geval nog
twee spelers af en toe kans zagen
wat lijn aan te brengen in het ze
nuwachtige spel van hun ploegge
noten. Kooimans voor Lugdunum
en Koet namens Roodenburg de
den naam en faam eer aan en de
monstreerden waarom juist zij bin
nen hun ploeg spraak mogen ma
ken op een aparte status.
Zo stichtte de moeilijk van de bal
te zetten Kooimans voor de pauze
en binnen de counteropzet van
Lugdunum enkele malen gevaar
met lange dribbels. Die puur en al
leen vanwege een gebrek aan man
kracht voorin echter niet de juiste
voortzetting kregen. Zelf was hij
nog het dichtst bij een doelpunt.
Vanuit een 'dooie situatie', een
vrije trap net buiten de zestienme
terlijn, lepelde hij de bal over de
muur. Nievaart lag evenwel in de
lijn van de krommende bal. Het
was zo'n beetje het enige dat de
Roodenburg-goalie te doen kreeg.
Aan de andere kant moest Era
dus veel vaker handelend optre
den. Maar met een beetje publiek
erbij is Bluf traditiegetrouw op z'n
best en wat Koet ook verzon, hy
wist niet van wijken. Eerst stopte
hij een inzet van Ronald Jansen,
vervolgens verwerkte hij twee
dreunen van Koet zelf tot corner,
tussendoor plukte hij links en
rechts nog wat hoge ballen weg en
uiteindelijk had hy de spreekwoor
delijke mazzel van een goede kee
per toen Cees Verver de bal na een
listig tikje van opnieuw Koet tegen
de paal schoot.
Maar het venijn zat dus aan het
eind. Roodenburg leek zich voor
wat betreft de eerste helft voorlo
pig maar neergelegd te hebben bij
de suprematie van Eradus toen
voor eigen doel een enorm misver
stand de onverwachte 0-1 inleidde.
Een klutsbal afgegeven door Al-
bert Siera stuiterde pardoes voor
de voeten van Duncan Alberga die:
"Dacht dat Sjaak Nievaart zou uit
lopen". De doelman schreeuwde
evenwel: "Weg die bal", maar toen
was het al te laat. Was Cees van
Tongeren tussenbeide gekomen.
Omdat Albert Siera nog geen mi
nuut later verzuimde Lugdunum
op 0-2 te brengen bleef Rooden-
burgs' uitzicht op een beter resul
taat na rust nog alleszins redelijk.
Een beeld dat naarmate de tijd vor
derde stilaan vertroebelde toen
bleek dat by spelverdeler Koet de
haast het won van de accuratesse.
De rol van Kooimans was inmid
dels uitgespeeld om de doodeen
voudige reden dat hij vanachter uit
geen enkele speelbare bal meer
hoefde te verwachten. Maar omdat
zijn tegenstrever steeds veelvuldi-
ger greep naar de 'blinde' hoge trap
richting het doel van Eradus leek
de besnorde ex-Roodenburger
toch aan de winnende hand. Dit
mede omdat Marcel Valk, bij de
weinige kansen die het stug verde
digende Lugdunum weggaf, het vi
zier niet op scherp had staan.
Maar de niet aflatende werklust
van Koet en de zijnen werd uitein
delijk dan toch beloond. In een
moment van helderheid legde hij
met een uitgemeten pasje de bal
precies voor de voeten van de in
stormende Richard Gottmer. Met
een daverende knal ramde de frêle
middenvelder de bal buiten bereik
van Eradus in de touwen. Er zat.
dat laat zich raden, behoorlijk wat
venijn in dat schot..
AD VAN KAAM
bedwang gehouden door Hans van
Abswoude) laten glippen, maar in
dat geval bracht de paal uitkomst.
Voor de rest was het De Ridder of
de eigen onkunde van de Alphena-
ren die een doelpunt voorkwamen.
SJC kon, zeker in de tweede
helft, alleen via de counter gevaar
lijk worden. Uit zo'n schaarse te
genaanval viel een kwartier voor
tijd het enige doelpunt. René de
Ridder kon op rechts vrijwel onge
hinderd voorgeven, waarna inval
ler Jan van de Berg nog voor de
slapende Johan van Capel kon in
tikken: 0-1. Alphense Boys be
greep dat een nederlaag een aan
fluiting was en probeerde in de
slotfase de gelijkmaker te forceren.
Weer stuitte men op doelman De
Ridder (o.a. een knal van Bakker
en Van Vliet) of men verslikte zich
in zijn eigen aanvalspatronen (o.a.
Peter Gerse).
SJC ging uiteraard juichend van
het veld maar het staat nog te be
zien of dit optimisme gerechtvaar
digd is. Gezien het spelpeil lijkt
een plaats in de derde klasse een
redelijk alternatief voor de con
stant in degradatienood verkeren
de Noordwijkers. Trainer Jan Faas
hierover: "Er zyn zeker vier of vijf
ploegen die moeite hebben met dit
tweede klas niveau. Ik heb een
paar weken geleden tegen de spe
lers gezegd, dat het me niet zoveel
uitmaakt in welke klasse we ko
men te spelen. We zijn toen vrijuit
gaan voetballen en sindsdien gaat
het steeds beter". Dus wie weet
HENNIE WEEBER
LISSE - De kansen op een kam
pioenschap voor FC Lisse zijn aan
merkelijk gestegen nu de ploeg er
zelf in slaagde om HW met 2-0 te
verslaan en concurrent VCS met 1-
0 verloor van DOSR. Met nog drie
wedstrijden te spelen staat de
ploeg van trainer Wahlen er goed
voor.
Het was echter allesbehalve een
kampioenselftal, dat aantrad tegen
HW. Een verkrampt spelend Lis-
se behaalde eigenlijk maar een be
nauwde overwinning, die pas in de
blessuretijd veilig werd gesteld.
HW had thuis FC Lisse nog zijn
eerste nederlaag toegebracht. De
Hagenaars trokken onvervaard het
initiatief naar zich toe. De eerste
aanval bracht Robin Ouwehand
meteen al voor keeper Mark van
Berkel. Zijn harde schot werd door
van Berkel gekeerd en de rebound
door dezelfde Robin Ouwehand
over geschoten. FC Lisse was ge
waarschuwd, maar HW bleef de
eerste twintig minuten het beste
van het spel houden. Op het mid
denveld leden Wim Bouckaert en
Ron Mesman steeds weer balver
lies, terwijl bij de schaarse aanval-
spogingen van FC Lisse Hagenaar
Louk van Vliet, tegenstrever Pim
Hoekstra uitstekend afschermde.
Het enige wat er aan het spel van
HW ontbrak was de afwerking.
Keeper van Berkel hoefde name
lijk nauwelijks in actie te komen.
Geheel tegen de verhouding in
kwam Lisse, na vijfentwintig mi
nuten spelen op voorsprong. Pim
Hoekstra kon eenmaal de bal aan
nemen. Hij tikte het leer voor de
voeten van aanvoerder Ron Mes
man, die van ruim twintig meter
uithaalde en de bal tot verrassing
van vriend en Vijand in de rechter
bovenhoek van het doel van Ernst
jan van Gellikum zag verdwijnen.
De Lisser ploeg putte hieruit
vanzelfsprekend moed en waren
van dit moment af veel gevaarlij
ker. Vijf minuten later brak Ruud
van der Voort op links door, maar
de hem meegegeven bal had echter
iets teveel vaart zodat hij het leder
slechts in het zijnet kon werken.
Pal daarna ontving hij de bal van
Peter van Ruiten en kwam op
nieuw in kansrijke positie. Nu was
zyn gerichte inzet iets te zacht en
werd zonder moeite door Van Gel
likum verwerkt.
Na de rust nam Jack van Ruiten
zijn vertrouwde plek als laatste
man weer in en verving daarmee
Frans Wessels. Het was meteen al
paniek, toen na een verwarde si
tuatie in het doelgebied van FC
Lisse, Lau van der Voort de bal op
de doellyn keerde. FC Lisse had
echter het antwoord klaar. Pim
Hoekstra, aangespeeld door Harry
van der Zwet belaagde met een ve
nijnig schot de HW-goalie.
Dat was voorlopig het laatste wa
penfeit. Daarna liep het patroon
van de wedstrijd zoals in het begin.
Met dit verschil dat de Haagse aan
vallen nog wat eerder opgevangen
werden en HW nu helemaal niet
meer aan schieten toe kwam. In
blessuretijd kwam dan toch de ver
lossende tweede treffer voor FC
Lisse. Na een mooie trekbal van
Peter van Ruiten, schoof Wim
Brouckaert de bal binnen.
Trainer Andfe Wahlen:"Natuur
lijk ben ik bly met de punten. Maar
ik ben met vertoonde spel hele
maal niet tevreden. Ik denk dat de
zenuwen ons parten spelen, nu de
kans op het kampioenschap er in
zit."
MI EP VROONHOF
