PORT 'Van nu af aan blijf ik gokken' Medaillekans vrijwel verkeken Jannes van der Wal 'ontspoord' Goud voor 'Leids' schaatsduo Nieuwe lef Van der Poel beloond Vriesekoop met Oranje niet in vorm op EK tafeltennis Lerby naar Monaco MAANDAG 7 APRIL 1986 PAGINA 13 BIJLAGE LEIDSCH DAGBLAD CHAMONIX (GPD) - De sensatie bij het wereldkampioenschap short-track zat aan het slot. Na een voor Nederland teleurstellend in dividueel toernooi gaf niemand nog een cent voor de kansen van de vooraf als favoriet getipte man nen-estafetteploeg. De vrouwen- formatie zette in de afsluitende koppelkoers de onafzienbare reeks valpartijen voort en dankte de nog net behaalde bronzen medaille slechts aan het feit dat maar drie landen over een volwaardige esta fetteploeg beschikten. De mannen- ploeg ging de finale zonder veel zelfvertrouwen in. Menno Boels- ma, de meest ervaren man, lag met griep in bed en de individuele ver richtingen gaven weinig reden tot optimisme. In de finale bleek ech ter juist invaller Jaco Mos de drij vende kracht die Oranje opstuwde naar het goud. Mos zette na 30 van de 45 ronden de demarrage in nadat Japan door een mislukte aflossing de aanslui ting had verloren. Canada werd door het elkaar perfect aflossende kwartet (Charles Veldhoven uit Oegstgeest, Peter van de Velde uit Zoeterwoude, Jeroen Otteren Jaco Mos) binnen drie ronden op een kwart baan gereden. De titel in de nieuwe wereldrecordtijd van 7.33,09, liefst 11 sec onder het vori ge record van een Delfts clubteam, toonde aan dat Nederland zich in de breedte tot het sterkste short- trackland ter wereld heeft ontwik keld. In Chamonix maakte short-track de olympische pretenties volledig waar. Het is de meeste kinderziek tes ontgroeid en niets lijkt na de olympische demonstratie in 1988 officiële erkenning in de weg te staan. Over de hele linie lag het presta tieniveau in vergelijking met vorig jaar in Amsterdam een stuk hoger. Was het toen een Japans onderons je, ditmaal werden de vier titels over evenzoveel landen verdeeld Alleen Tatsuyoshi Ishihara wist dc mannentitel voor de Aziaten te be houden. De Amerikaanse Bonnie Blair en de Canadese en Neder landse estafetteploegen ontnamen de Japanners drie wereldtitels. MEERBEKE (GPD) - Verketterd en bejubeld in één wed strijd. Adrie van der Poel bracht gisteren tijdens de Ronde van Vlaanderen zijn ploegleider Jan Raas eerst tot razernij en vervolgens tot uitzinnige vreugde. Boosheid vanwege zijn op het oog bijna ongeinteresseerde opstelling tijdens die tocht door het Vlaamse heuvellandschap, maar extase toen hij in de uiterst boeiende finale met een ijzingwek kende kalmte de Belgische koninginneklassieker op zijn naam schreef. Tussen Sint Niklaas en Meerbeke stond gisteren een nieuwe Van der Poel op. De nerveuze twijfelaar van voorheen blijkt te zijn veran derd in een zelfverzekerde kop man, die durll te wagen en daar door ook te winnen. „Ik heb vijf jaar lang het vuile werk opgeknapt en wilde in iedere wedstrijd mijn prijsje rijden. Maar ik ben er achter gekomen dat dat te weinig ople vert. Daarom heb ik vandaag be- ZEG MAAR O H TEGEN KAMSTEEG OCCASION keus uit 200 occasions GRONINGEN (GPD) - Op het zelfde moment, dat John van den Borst op reglementaire wij ze twee punten kreeg toegewe zen in het Nederlands kam pioenschap dammen, schrok zijn weggebleven tegenstander Jannes van der Wal wakker. Hij was echter ver verwijderd van Utrecht, waar hij had moeten zijn. Jannes vertoefde in een coupé van de stoptrein Zwolle- Groningen en kwam toen net voor de tweede keer die ochtend in de Overijsselse hoofdstad aan. Het was de Groninger dam mer helemaal ontgaan, dat hij het traject anderhalf keer had afgelegd, want hij was te ver in dromenland doorgedrongen na een nacht vol vertier. Hoe Jannes in de stoptrein Groningen-Zwolle terecht kwam, terwijl hij in Utrecht moest zijn? „Nou, ik was tijdig op het station in Groningen en toen stond de stoptrein er al, terwijl de andere trein nog moest komen", legt hij uit. „Ik koos daarom voor de stoptrein en wilde in Zwolle overstappen. Dat bleek helaas niet zo ver standig. Nee, de conducteur heeft me niet gewekt en daar had ik eerlijk gezegd wel op ge rekend. Zo'n conducteur snapt toch ook wel, dat mensen niet voor hun plezier een paar keer tussen Zwolle en Groningen heen- en weerreizen?" Jannes van der Wal was naar Utrecht afgereisd met de bedoe ling om net zo'n snelle remise te maken als een dag eerder tegen Clerc, die zaterdag kampioen werd. „Dat was voor zowel Van den Borst als mij voldoende om ons te kwalificeren voor de we reldkampioenschappen. Ik was die nacht dan ook helemaal niet naar bed geweest. Trouwens, ik heb de hele week niet geslapen, behalve dan tijdens de treinrei zen van en naar Utrecht". „Ik had eigenlijk helemaal geen zin om aan die Nederland se kampioenschappen deel te nemen. Die waren poepslecht georganiseerd, maar bovendien viel er voor ons niets te verdie nen. De bond wist dat we toch wel zouden spelen, omdat we ons anders niet voor de WK kon den kwalificeren. Dat was pure chantage. Ik deed met tegenzin mee en ging 's avonds dan ook zo snel mogelijk naar Gronin gen om lekker wat te bridgen in de kroeg". Door zijn verliespartij moet hij tegen Vermin een herkamp spelen voor een plaats op de WK, die in november in Gronin gen wordt gehouden. De Gro ninger organisatie had er volle dig op gerekend dat Jannes als plaatselijke publiekstrekker het toernooi tot een succes kon maken. „De WK-organisatie heeft het in feite aan fcichzelf te wijten", zegt Jannes kortaf. „Die mensen hadden kunnen beinvloeden dat wij onder an dere omstandigheden hadden kunnen spelen in Utrecht. Ik heb alleen maar aan het NK meegedaan, omdat ik wist van het WK in Groningen, Anders had ik dit kampioenschap echt laten schieten. Dan maar geen WK. Maar nu het in Groningen zou komen, wilde ik wel graag meedoen. Dat neemt niet weg, dat ik gedesinteresseerd het toernooi heb afgewerkt en die desinteresse heeft er jammer ge noeg toé geleid dat ik me versla pen heb". Van der Wal weet nog niet of hij de tweekamp over twee par tijen tegen Vermin wel speelt. Vermin heeft aan twee remises voldoende om zich te kwalifice ren. „In het verleden heb ik net zoveel remises als overwinnin gen tegen hem bereikt en nog nooit heb ik van hem verloren", zegt Jannes, „maar als hij puur op twee remises speelt, dan wordt het heel moeilijk. Nee, niet hopeloos, maar ik heb er op dit moment gewoon geen zin in". wust de gok genomen en dat wil ik in de toekomst zo blijven doen", vertelde de dolgelukkige Van der Poel. De mooiste klassiekerzege uit zijn carrière bewees het gelijk van zijn bewuste gedaanteverwisse ling. Terwijl de ijverige Panasonic- ploeg van Peter Post op het beslis sende moment volkomen faalde, ontwaakte de winnaar in Van der Poel. Hij reageerde met een splij tende demarrage op een aanval van dè klassiekerspecialist van dit mo ment: Sean Kelly, en de bonkige Belg Flip van den Brande. Ge drieën sloten ze aan bij de soleren de Canadees Steve Bauer en in een adembenemende eindsprint ver sloeg de Brabander Kelly. „In verloren positie zitten en dan toch nog winnen", schudde Jan Raas zijn hoofd. „Want we waren natuurlijk verslagen, toen een kop groep van tien man weg was zon der iemand van ons erbij". Een vluchtgroep, die gedomineerd werd door de Post-brigade met Eric Vanderaerden, Eddy Planc- kaert en de onvermoeibare Johan van der Velde. Een trio dat de ont snapping moest kunnen dragen en er ongetwijfeld de volle winst uit kon halen. Misrekening Daar leek het theoretisch op, maar een tactische misrekening werd de onverslaanbare brigade fa taal. Uit de kopgroep, die onder impuls van Vanderaerden op de Koppenberg was ontstaan, sprong Eddy Planckaert weg. Vertrou wend op zijn grootse vorm van de laatste weken, wilde hij het niet op een eindsprint laten aankomen. Hij kreeg de beresterke Bauer mee, die al snel ontdekte dat hij meer kracht bezat dan Planckaert en daardoor zelf weer overmoedig werd. Op de verraderlijke Muur van Geraardsbergen reed hij zijn Belgische metgezel volledig uit de wielen. „Voor mij was het werkelijk als of ik tegen een muur aanreed. Ik stond gewoon stil", beschreef Planckaert dat moment. Het toon de wederom aan dat hij een zware wedstrijd van meer dan 220 km be slist niet aan kan en Peter Post zal PRAAG (GPD) - Twee Roemeense dreumessen hebben de Nederland se vrouwen gisteren bij het EK-ta- feltennis in Praag ontmaskerd. Waar na de zaterdagavond behaal de winst op West-Duitsland, spe lend met de zwaar bewaakte Olga Nemes, nog feestvreugde heerste, drukten de Balkan-pubers Alboiu en Badescu Oranje de deksel op de neus. De 3-1-nederlaag reduceer den de medaillekansen voor het team van coach Gerard Bakker aanzienlijk, ook na de uiterst moei zaam tot stand gekomen 3-1-over- winning op Zweden. Alleen winst op heersend Europees kampioen Rusland kan de Nederlandse vrou wen nog naar het laatste kwartet loodsen. De mannenploeg van Jan Vlieg werd reeds in de tweede EK-wed- strijd het uitzicht op promotie naar de A-poule vrijwel ontnomen. Evenals bij het wereldkampioen schap vorig jaar was België de gro te boosdoener. Sinds dat land ex- Oranje-coach Milan Stencel in dienst heeft genomen, is er van Ne derland niet meer verloren. De winnende Joegoslaaf, bij het vori ge EK door de NTTB afgeserveerd, sloeg de afgang van de equipe van Jan Vlieg (1-5) handenwrijvend ga de. Het gedrag van Gerard Bakker bij de interland tegen Roemenië had een ietwat ander karakter. In de openingspartij Vriesekoop-Al- boiu was aan de houding van de Leidenaar te merken dat hij niet content was met het spel van zijn pupil, die inderdaad de grootste moeite had de Roemeense van zich af te schudden. Alboiu is de oppo- nente van Vriesekoop in de tweede ronde van het individuele toernooi, „maar als ze zo speelt, mag ze wel oppassen dat ze er niet meteen wordt uitgeknikkerd", heeft Bak ker weinig vertrouwen in de Euro pees kampioene van 1980. Verbijsterend Het verlies van het dubbelspel - op dat onderdeel is tijdens het trai ningskamp in Hazerswoude inten- tief getraind - bleek naderhand doorslaggevend voor de 3-1 neder laag. Dat het Oranje-duo Vriese- koop/Kloppenburg de felicitaties moest overbrengen aan de tegen stander, was even onverwacht als verbijsterend. Na de eerste game met 21-19 te hebben gewonnen, leek een tweede Nederlandse zege bij 20-17 binnen bereik. De veilige marge bleek voor het toch gerouti neerde koppel niet toereikend. Een tandenknarsende Gerard Bakker zag tot zijn grote woede de winst ontglippen. „En toen wist ik dat het gebeurd was", aldus de coach. „Die Roemeense meiden kregen een opsteker van jewelste, want zij kwamen uit verloren posi tie terug. Maar als je zo speelt ver dien je ook niet te winnen. Het lijkt mij uitgesloten dat we nog een me daille winnen, vooral gezien de vorm waarin Bettine verkeert". Daarvan had de 24-jarige Hazers- woudse een dag eerder het bewijs geleverd. Kansloos werd Vriese koop in het duel met de Westduit sers geveegd door Olga Nemes. Daarmee draaide de ex-Roemeen- se, in 1983 naar het Westen ge vlucht, de rollen om, want bij de Top-12 in Zweden was Vriesekoop op haar beurt over Nemes heenge- walst. Niet veilig Tot één dag voor de aanvang van het EK was het onzeker dat Olga Nemes überhaupt in Tsjechoslo- wakije zou optreden. De Westduit sers wilden zwart op wit van de au toriteiten de toezegging, dat Ne mes zonder problemen in Praag zou mogen rondlopen. Na tussen komst van de ambassade werd op het laatste ogenblik aan die wens voldaan, wat overigens niet in houdt dat Nemes deze week 'veilig' is in Praag. Roemenië en Tsjecho- slowakjje hebben een omvangrijk uitleveringsverdrag, die het 'terug sturen' van Nemes wettelijk moge lijk maakt. Daarom ook wordt de prof uit Saarbrücken 24 uur per dag nauw lettend in de gaten gehouden door de Westduitse teamchef Schöler, een ex-wereldkampioen tafelten nis met verdedigen als specialiteit Indien Nemes wordt 'gekid napt' zal de Nederlandse ploeg in elk geval een ferm protest laten ho ren. „We trekken ons dan gewoon terug", waarschuwt Gerard Bak ker alvast. Bettine Vriesekoop had niet op de aanwezigheid van Olga Nemes, de favoriete voor de Europese titel, gerekend. Indien beide speelsters doordringen tot de halve eind strijd, komt het illustere duo elkaar wederom tegen. Het verlies in de zaterdag met 3-2 door Orapje ge wonnen interland (Miijam Klop penburg Sloeg het beslissende punt) deerde Vriesekoop nauwe lijks: „Want als je Europees kam pioen wilt worden, moetje gewoon goed spelen. Het ging nu niet best, MONACO (SID) - Sören Lerby gaat de komende drie jaar voor AS Monaco spelen. De Deense inter national van Bayern München te kende gisteren het contract bij de Franse bekerwinnaar. Lerby, die voor zijn Bayern-tijd jaren voor Ajax uitkwam, koos voor Monaco vanwege het gunsti ge belastingklimaat. Hoewel Bayern driftig met de geldbuidel zwaaide om zijn aanvoerder te be houden („We hebben financiële hoogstandjes gemaakt", aldus ma nager Höness), liet hij zich niet meer ompraten. maar dat kan straks wel weer an ders zijn". Tegen Zweden herstelde Vriese koop zich enigszins van de slechte beurten tegen Alboiu en Nemes. Zowat in haar eentje graaide zij de 3-1-winst (zeges op Eliasson en Svensson) bijeen, omdat Mirjam Kloppenburg het spoor bijster was. De Lichtenvoordse raakte zo ontdaan door de reeks missers, dat zij in het dubbelspel in tranen uit barstte. Vriesekoop trok haar even wel en zodoende Nederland over de streep, want degradtie werd in elk geval vermeden. In stijl De Nederlandse mannen open den het Europees kampioenschap in stijl. Evenals in voorgaande eve nementen kon de belofte niet wor den ingelost. Coach Vlieg achtte zijn ploeg kansrijk voor promotie naar de hoogste categorie. Daar mee blies de Groninger zeker niet te hoog van de (Martini)-toreq, want de indeling was niet ongun stig voor Nederland. In de tweede wedstrijd ging het juist tegen Bel gië weer mis, terwijl coach Vlieg op papier de beschikking heeft over betere tafeltennissers. Ze moesten het echter op het mentale vlak afleggen tegen de fanatieke Belgen, die onder Milan Stencel progressie hebben gemaakt. Gela ten onderging de Orapje-equipe de wel geflatteerde 1-5-nederlaag (Rob Turk en de geboeders Van Spanje hadden winst in handen). Daarmee werd de ploeg vrijwel uit geschakeld voor de promotie ge vende tweede plaats. Een afgang, realiseerden de falende Oranje mannen zich na twee dagen ping pong in Praag. De overwinningen op de re creanten van de Far-Oer eillanden (5-0), Wales (5-2) en Spanje (5-0) konden de teleurstelling over de Belgische deceptie niet wegspoe len. Alleen bij winst op het sterke Engeland breekt alsnog een Praag se lente aan. ROB ONDERWATER Typisch Engels. West Tip, het paard dat met de 22-jarige Richard Dunwoody op zijn rug zaterdag de wereldberoemde Grand National in Aintree (bij Liverpool) won, wordt bij zijn thuiskomst opgewacht doorzijn vaste verzorger. Naar goed Brits gebruik biedt de staljongen het paard een kopje thee aan. Dat mag ook wel want West Tip i diende met zijn zege zo'n 230.000 gulden (foto ap> Tweemaal Raas MEERBEKE (GPD) - Vorig jaar begon de Kwantum-formatie pas prestaties te leveren toen Jan Raas plaats nam achter het stuur van de ploegleiderswagen. Dat verras singseffect is kennelijk uitgewerkt, want gisteren zat er een Jan Raas extra in de materiaalwagen die het peloton volgde tijdens de Ronde van Vlaanderen. Naast de ploegleider had een be stuurslid van de Stichting Kwan tum Wielersport plaatsgenomen, die dezelfde naam heeft als de ploegleider. Als het met één Jan Raas niet lukt dan moet het maar met twee", zei Jan Raas, de ploeg leider, die de Belgische amateur Ronny Vlassaks aantrok. zich dan ook wel twee keer beden ken voordat hij de rappe sprinter nog eens zo'n kans gunt. Want het verprutste meteen ook de mogelijkheden van de rest van de formatie, die te gretig het com mando had willen voeren en daar voor later de tol betaalde. Net als Bauer, de nummer twee van de Olympische wegwedstrijd van Los Angeles, die over de Muur van Ger aardsbergen de wind pal in zijn ge zicht kreeg. „Met zijwind hou ik een kans op de overwinning. Nu was er geen beginnen aan", zei de Canadees. Overmoed Van der Poel voerde het optre den van de formatie van Post en ook dat van Steve Bauer terug tot overmoedigheid. „Bauer heeft te veel zelfvertrouwen, want je moet in deze koers niet te vroeg aanval len. Zeker niet in je eentje", zei de Brabander. En over de ploeg-Post: „Als je overal maar de beste wil zijn, zullen bepaalde renners toch gauw leeg gereden zijn. Dat vind ik het sterkste punt van Jan Raas: hij heeft ons niet opgejaagd". Raas: „Zij hebben het niet aan me ge merkt dat ik nerveus werd, maar het voordeel was vooral dat we door niemand werden opgejaagd. Met vijf Nederlandse ploegen was er niet zoveel aandacht voor ons in de pers". Zonder druk van buiten en hele maal ontspannen kon Van der Poel naar het klassieke seizoen toewer ken. Hij trainde na elke koers dage lijks 150 km bij. „Ik was heel goed voorbereid en dat heb ik ook tegen Raas gezegd", liet Van der Poel we ten. Maar de Zeeuwse ploegleider had er kennelijk weinig vertrou wen in. Na de Koppenberg man keerde er in de tienmanskopgroep (mét de drie Postrenners, Lemond en Bauer, Kelly en - verrassend - Jan Jonkers) een afgevaardigde van Kwantumploeg. „Toen ze 45 seconden achter lagen op die kop lopers kwam Van der Poel vragen wat ze moesten doen. „Wat dacht je?", zei ik tegen hem, „als je niet in een kopgroep zit. Rijden natuur lijk". Eten Alsof hij het niet gehoord had be gon Van der Poel zelfs tot grote er gernis van Raas nog gewoon te eten. „Want iedereen weet dat je in de finale van de Ronde van Vlaan deren reserves moet hebben", rea geerde hij- Zoveel lef en overtui ging bij Van der Poel: het blijft even wennen. Vorig jaar nog zei ca baretier Freek de Jonge snerend „dat Van der Poel een klassieker gewonnen had, hoewel hij er op het laatst nog alles aan had gedaan om te verliezen". Het was de com- pactste samenvatting van het ge stuntel in de laatste meters van Pa rijs-Brussel. Die episode werd dus gisteren afgesloten. „Toen ik hoorde dat uit die kop groep van tien Planckaert en Bauer weg waren geloofde ik hele maal in mijn kansen", aldus Van der Poel. Zijn ploegmaat Nico Emonds, Twan Poels en Ludo Pee- ters bemoeiden zich samen met Francesco Moser met het tempo en kwamen daarmee uit een geslagen positie terug. In de laatste kop groep van vier hield Van der Poel één tegenstander over: Sean Kelly, de imponerende winnaar van Mi- laan-San Remo, die ook nu weer het meeste werk deed om de kloof te slaan. „Ik heb me pas twee kilometer voor de streep laten zien", zei Van der Poel. En Kelly: „Ik was wel bang voor Van der Poel, maar ik heb me toch noè laten verrassen. Ik ben te vroeg gaan sprinten". Van der Poel durfde het aan om tot het laatst te wachten. „Een beetje zoals Raas altijd deed". De ploeg leider grinnikte een eindje verder om die opmerking. De boosheid van onderweg was vergeten, want r heeft altijd geluk.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1986 | | pagina 13