Eén jaar Filmnet: geen feest, wel hoop
ÉilmNei
TV-rubriek
Ook Aids is nu 'bespreekbaar
door
Nico Scheepmaker
Westduitse tv brengt
serie over jaren '30
Typhoon' van Krisztina de Chatel: dansen in de orkaan
ZATERDAG 29 MAART 1986
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 39
De tram met paardentractie heb
ik niet meer meegemaakt (wel de
auto met een paard ervoor, in de
oorlog), maar ik behoor toch wel
tot de generatie die niet beter
wist of een gevangene of ex-ge
vangene, of een homoseksueel
(die toen nog homofiel genoemd
werd, omdat dat minder defini
tief klonk), was op de televisie ie
mand van wie je alleen het ach
terhoofd zag, of met geraffineer
de tegenbelichting alleen de con
touren van zijn hoofd, alsof hij
door een knipkunstenaar was
uitgebeeld.
Er is veel veranderd in de loop
der jaren. Van de week kregen
we, open en bloot, op het scherm
te zien hoe de prijzen voor het
beste gedicht en de beste teke
ning werden uitgereikt aan de
winnaars van een prijsvraag voor
gevangen zittende 'zondagsdich
ters' en 'zondagsschilders', een
blijde gebeurtenis die uiterlijk in
niets verschilde van zo'n soortge
lijke prijsuitreiking aan mensen
die geen 'zondagsgevangenen'
zijn. Na de prijsuitreiking wer
den de beide winnaars ook nog
even geïnterviewd, waarbij geen
enkele poging werd gedaan de
identiteit te verheimelijken:
geen tegenbelichting. geen ach
terhoofd, geen deken over het
hoofd.
Idem dito met een sterretje
voor de homoseksualiteit. De
vier medewerkers van de caba
retgroep 'Purper' stelden zich bij
de Amsterdamse première in het
Nieuwe de la Martheater (ik kan
een avondje Purper van harte
aanbevelen) al snel aan het pu
bliek voor als de heteroseksuele
mannen Eric Ó'Brey en Haye
van der Heyden. de heterosek
suele vrouw Adelheid Roosen,
en de homoseksuele man Frans
Mulder,- en daar ging het dan
vaak over, over die 'natuurlijke'
verschillen. Leuk. Probleemloos,
althans wat het uitdragen van die
verschillen betreft. Het is welis
waar nog geen 'bon ton' dat ho
moseksuelen zichzelf openlijk
als zodanig manifesteren in het
'kantoorgeb^uren', of op school,
of op de fabriek, maar in de thea
terwereld windt men er door
gaans geen doekjes meer om. Jos
Brink, André van Duin, Robert
Long, Willem Nijholt (in alfabeti
sche volgorde) spreken vrijmoe
dig over hun levensgezel maai
misbruiken zijn naam niet...
En ook aids, die zwaarbeladen
ziekte die weliswaar niet uitslui
tend maar toch voornamelijk
met de homoseksualiteit verbon
den is, is inmiddels 'bespreek
baar' geworden. Het beste bewijs
daarvoor was wel de Amerikaan
se NBC-televisiefilm 'An Early
Frost', die donderdagavond dooi
Veronica (onder het pseudoniem
VOO) werd uitgezonden. Je kunt
natuurlijk zeggen dat een ge
speelde film naar een
verhaal niet zo in de privé-sfeei
ingrijpt als de 'bekentenis' van
een bekend persoon dat hij aan
aids lijdt en bezig is er aan te
sterven (Rock Hudson, George
Tor), maar als een commerciële
Amerikaanse televisiemaat
schappij, die drijft op tv-reclame.
zo'n onderwerp grootscheeps en
met allure aanpakt (met in de
hoofdrollen zulke bekende ac
teurs als Ben Gazzarra - 'Hus
bands' - en Gena Rowlands - 'A
Woman under the Influence'),
dan kun je er zeker van zijn dat
zo'n onderwerp leeft onder het
Amerikaanse volk en dus in hoge
mate 'bespreekbaar' is. Er stond,
zo lees ik in Televizier, dan ook
een kwart van de televisietoestel
len op 'An Early Frost' afge
stemd, toen de NBC deze film
vorig najaar uitzond.
Op dinsdag 18 maart heb ik in
mijn column de advertentie over
aids overgenomen die het Britse
ministerie van gezondheid in de
Engelse zondagsbladen publi
ceerde. Een aantal kernpunten
uit die uitgewogen advertentie
bleken in de NBC-film verwerkt
te zijn: dat niet iedereen die het
virus meedraagt ook aids ont
wikkelt; dat normaal sociaal con
tact met een persoon die het vi
rus heeft, zoals handen schud
den, elkaar omhelzen en kussen
op de wangen ('social kissing') -
moeder, oma, zusje kusten de be
smette Michael, na langere of
kortere aarzeling - geen risico
met zich mee brengt; en dat ook
heteroseksuelen de ziekte kun
nen oplopen.
Maar andere onderdelen van
de advertentie (wat is veilige sex,
wat is riskante sex, het risico dat
druggebruikers met besmette in
jectiespuiten lopen, de mogelijk
heid dat je aids oploopt of a.'
thans in het verleden kon oplo
pen bij bloedtransfusie), kwa
men niet aan bod, ten dele omdat
het niet paste in het verhaal, en
ten dele waarschijnlijk omdat
het niet in het NBC-bcleid paste
om een kwart van de Amerikaan
se bevolking te confronteren met
(ik noem maar wat) de gevaren
van rectale sex zonder gebruik
van condooms. Maar al bij al was
het een goede, waardige en
hoogstwaarschijnlijk ook nuttige
film, ook al omdat het verhaal
twee draaipunten had: de emo
ties van de jonge homoseksueel
die aids heeft opgelopen, en de
emoties van diens vader, die de
homoseksualiteit van zijn spor
tieve zoon in den beginne niet
kan accepteren. Oma had daar
nog het minste probleem mee,-
wat dat betreft zijn oma's in films
altijd veel toleranter dan oma's
in het dagelijks leven, als u het
mij vraagt, nog even afgezien van
de vraag of oma's begrip in deze
(ik weet het niet hoor, ik werp de
mogelijkheid alleen maar even
op) niet werd aangewakkerd
door het feit dat zij eigenlijk les
bisch was. De lesbische tak van
de homoseksualiteit - wordt die
de laatste tijd niet een beetje ver
waarloosd? Een nieuwe taak
voor de televisie!
Peter Woodward: niet ontevreden over Filmnet-aanhang.
AMSTERDAM (GPD) - Peter
Woodward, de algemeen directeur
van het abonnee-televisiebedrijf
FilmNet, lacht veel. Of dat een ui
ting is van zijn opgewekte natuur,
of dat hij daarmee zijn verdriet
over het traag toenemende abon
nee-bestand wil verbergen, is niet
helemaal duidelijk.
Hij is bereid te bevestigen wat al
officieus de ronde deed: FilmNet
heeft ruim 50.000 'leden' ingeschre
ven. Vandaag is de firma, zetelend
in een monumentaal hoofdstede
lijk grachtenpand, op de kop af één
jaar in actie. Een feestelijke her
denking zou wat overdreven zijn.
Maar Woodward (42) is allerminst
door
Peter Huysman
ontevreden over de omvang van de
FilmNet-aanhang.
De vrijwel vlekkeloos Neder
lands sprekende Brit noemt „de
50.000" een goede prestatie. Nog
lang niet voldoende om de exploi
tatie van abonnee-tv („Elke avond
de beste films op tv") rendabel te
doen zijn. Daarvoor zijn naar het
oordeel van Woodward tenminste
300.000 abonnees nodig. Maar dat
die er komen, daarvan is hij over
tuigd.
Hij wijst erop dat het bedrijf nog
midden in het opzetten van een de
gelijke infrastructuur zit. Daarmee
bedoelt hij dat voorlopig zo veel
mogelijk kabelnetten ,Ja" tegen
abonnee-tv moeten zeggen. Op dit
moment is FilmNet toegelaten op
de kabel in 24 gemeenten: de drie
(foto gpd) grote steden, plus Abcoude, Berkel
en Rodenrijs, Delft, Delfzijl, Die-
men, Eindhoven, Gouda, Gronin
gen, Landsmeer, Leeuwarden, Ne-
derhorst den Berg, Oostzaan, Ou-
deramstel, Vernray, Voorburg,
Wassenaar, Weesp, Zaanstad,
Zwolle, Almelo en Hengelo.
Dat betekent dat FilmNet kan
doordringen tot 1 miljoen huiska
mers. Aan het eind van dit jaar
hoopt Woodward nog eens 800.000
potentiële klanten erbij te hebben.
En in de loop van 1987 zou het „be
reik" moeten zijn uitgebreid tot in
totaal 2,5 miljoen kabelaangeslote
nen. „Dan pas begint het voor ons.
Tegen deze achtergrond is de vraag
naar het huidige aantal FilmNet-
abonnees niet erg relevant".
De grote verliezen die nu worden
geleden, zijn ingecalculeerd. Op de
langere duur zal FilmNet „zeker
winstgevend zijn". Maar zover is
het nog lang niet. „Het is de bedoe
ling een goede fundering voor de
toekomst te leggen. Het mag bij
wijze van spreken nog vier of vijf
jaar duren voordat we op een ren
dabel abonnee-bestand zitten. De
financiële partners die in FilmNet
samenwerken zijn krachtig genoeg
om het tot die tijd uit te zingen".
Die financiële kracht is er onge
twijfeld. Toen anderhalf jaar gele
den minister Brinkman van om-
roepzaken aan acht bedrijven toe
stemming gaf om abonnee-tv op de
televisie te brengen, waren er ei
genlijk maar twee die daadwerke
lijk aan de slag wilden. FilmNet
van speelfilmproducent Rob Hou
wer, met de Zweedse videogigant
Esselte als grote aandeelhouder.
En ATN (Abonnee Televisie Ne
derland), waarvan de twee belang
rijkste pijlers zijn VNU (Verenigde
Nederlandse Uitgeversbedrijven)
en UIP (United International Pic
tures), het samenwerkingsverband
van drie van ae grootste filmpro-
duktiemaatschappijen in Holly
wood (MGM, MCA Universal en
Paramount Pictures).
Begin vorig jaar besloten beide
kapitaalkrachtige abonnee-tv-be-
drijven te gaan samenwerken. Op
29 maart 1985 ging het programma
in het Haagse Congresgebouw offi
cieel van start. De eerste abonnees
werden ingeschreven. Zij betalen
35 gulden per maand en een één
malig bedrag van 95 gulden voor
installatie- en administratiekosten.
FilmNet, die zijn activiteiten in
tussen uitbreidde naar België en
Denemarken, heeft nog de alleen
heerschappij op de Nederlandse
kabel. Maar andere vergunning
houders liggen op de loer en kijken
de kat uit de boom.
Peter Woodward: „Het zou leuk
zijn als er een concurrent kwam
opdagen. Maar ik zie het voorals
nog niet gebeuren. Aan de andere
kant moet je natuurlijk altijd reke
ning houden met deelname van an
deren. Het zou dan een bedrijf
moeten zijn dat zich richt op een
andere programma-soort, bijvoor
beeld een specialist op het gebied
van nieuws of sport"
Die sport verstrekt FilmNet in
bescheiden mate, in de vorm van
buitenlandse Screensport-items,
óók. Veel interessanter zouden
echter de live-beelden van het Ne
derlandse topvoetbal zijn geweest.
Maar ondanks het bestaan van een
contract met de KNVB, verbood
de rechter de uitzending ervan. De
bond had verzuimd de achterban
(de meerderheid van de clubs uit
het betaalde voetbal) in te lichten.
De overeenkomst werd ongeldig
verklaard.
FilmNet reageerde bitter. „Het
Nederlandse publiek heeft recht
op integrale voetbalwedstrijden op
de televisie", verklaarde een boze
Woodward. Nu zegt hij: „We zijn al
weer over onze teleurstelling heen.
Maar het is een onbegrijpelijke
gang van zaken. Veel van onze pro
motie- en reclameactiviteiten die
op deze nieuwe vorm van dienst
verlening waren gericht zijn in het
water gevallen".
Een ander proces won FilmNet.
Dat tegen een Haagse handelaar in
decoders voor 300 gulden die het
mogelijk maken ongelimiteerd en
zonder betaling van abonnements
geld van het a-tv-filmaanbod te ge
nieten. De verkoop moest gestaakt
worden en zelfs het bezit werd
strafbaar gesteld. FilmNet heeft in
middels het „storingssignaal" zo
danig veranderd dat zelfs met ille
gale decoders geen a-tv program
ma meer is te „ontklutsen".
Een groot probleem voor de ex
ploitant van abonnee-tv is dat „po
tentiële klanten geen kennis kun
nen nemen van het produkt dat zij
willen kopen". De Kabelregeling
van minister Brinkman verbiedt
zogenaamde „ongerichte versprei
ding" van de programma's. De ka
belkrant heeft die mogelijkheid
bijvoorbeeld wél. Gedurende een
periode van twee jaar kan elke ka
belaangeslotene naar de kabel
krant kijken en daarna besluiten
zich te abonneren.
Woodward: „Ook wij zouden een
gedeelte van de dag bij iedereen
moeten kunnen binnenkomen.
Daarmee zou de marketing-drem-
pel, zoals wij dat noemen, voor een
belangrijk deel verdwijnen. In
Frankrijk mag het publiek overdag
wél naar abonnee-tv kijken; 's
avonds wordt het programma dan
weer gescrambeld (gestoord, „door
elkaar geklutst") en bezitten alleen
de abonnees over een décoder die
het signaal ontstoort".
Tevreden abonnees
De Nederlandse abonnees zijn
volgens Woodward tevreden met
het „middle-of-the-road" aanbod
dat FilmNet presenteert en zeer
Amerikaans georiënteerd is. Er is
een continu onderzoek gaande
naar wat de mensen willen. „Er is
wel een tendens te bespeuren naar
een grotere Europese inbreng.
Daar gaan we rekening mee hou
den: meer Franse en Italiaanse
films bijvoorbeeld. En eventueel
wat meer seks".
Van berichten over een weinig
rooskleurige toekomst van abon
nee-tv in de Verenigde Staten
(door de concurrentie met de huis
video), is Woordward niet erg on
der de indruk. Hij laat het februari
nummer van het toonaangevende
filmblad „Screen International"
zien. Daarin staat dat de Ameri
kaanse abonnee-tv een succesvol
jaar achter de rug heeft en een
spectaculaire groei doormaakt.
BONN (GPD) - De wereld van de
jaren dertig. Onder deze titel
brengt het Westduitse ZDF vanaf 6
april zes zondagavonden achter el
kaar een unieke televisiedocumen
taire. ZDF-redacteur Dieter
Franck wil een antwoord geven op
de vraag hoe de mensen in de jaren
'30 leefden. Het tijdperk begon met
de beurscrisis in Wall Street en ein
digde met de Tweede Wereldoor-
i log. Hoe verwerkten de mensen al
le ontwikkelingen in die periode?
Dat was de vraag waarop Franck
heeft geprobeerd een antwoord te
geven.
Hij is daar goed in geslaagd.
Voor de eerste keer is er op de tele
visie een wereldportret te zien van
de jaren '30. De serie bestaat uit de
meest dramatische, amusantste,
opwindendste beelden die in de ar
chieven van 24 landen verspreid
over de hele wereld werden gevon
den. Een document over de grote
gebeurtenissen en het leven van al
ledag. Hoe woonde een hoe werkte
men? Wat deden de mensen met
hun vrije tijd? Wat betekende het
om te wonen in Berlijn of Magnito
gorsk, of in een Chinees dorp tij
dens de Japanse oorlog, in Spanje
tijdens de burgeroorlog, in Neder
land tijdens de crisis? Om het
beeld volledig te maken komen
ook technologische ontwikkelin
gen, records, mode, tophits, sensa
ties en idvlles aan bod.
Franck heeft verder geprobeerd
het historische decor achter al die
menselijke gebeurtenissen zicht
baar te maken. Niet alleen de obli
gate beelden over de beurskrach in
Wall Street, maar ook aangrijpende
opnames over de golf van ellende
die daarna over de wereld spoelde.
De aanpak van sociale en econo
mische problemen enerzijds door
de New Deal van Franklin D. Roo
sevelt, anderzijds door de grote ter
reur van Josef Stalin. De proletari
sche solidariteit van de armen in
Rotterdam, maar ook het ideologi
sche slagveld Spanje, testgebied
voor Hitiers wapenfabrikanten. De
Lange Mars van Mao in China en
de geweldloze weerbaarheid van.
Mahatma Gandi. De nieuwste
vliegtuigen en de opwindendste
dansen. Alle facetten van het leven
komen aan de beurt.
Drie jaar lang heeft Franck met
een team medewerkers de wereld
rond gereisd op zoek naar oude
films. In 1983 en 1984 bekeken ze
meer dan 5000 films uit 100 archie
ven in 24 landen. Uiteindelijk res
teerde ruim acht uur film. Een van
de aardige vondsten is, dat elk his
torisch document wordt voorafge
gaan door een actueel beeld van
dezelfde plaats anno 1986. De serie
staat gelukkig niet stijf van zwaar
commentaar. Veelal spreken de
beelden voor zichzelf en is een en
kel woord voldoende.
Het ZDF spreekt van een unieke
televisiedocumentaire. De kracht
van 'De wereld in de jaren 30' is
vooral dat er nu eens niet vrijwel
uitsluitend oorlogsscènes worden
vertoond, maar de nadruk ligt op
het alledaagse en het buitengewo
ne in een van de meest bewogen
perioden in deze eeuw.
'De wereld van de jaren 30'.
ZDF: Op 6 april om 20.15 uur het
eerste deel.
Frizzle Sizzle. (foto kippa»
HILVERSUM (GPD) - De voor
avond van de nationale voorronde,
waarin uitgemaakt moet worden
wie ons land dit jaar in Noorwegen
moet gaan vertegenwoordigen op
het Eurovisie Songfestival, wordt
ook dit jaar gekenmerkt door een
strijd op het psychologische vlak.
Terwijl televisiekijkend Nederland
en de jury pas dinsdagavond tij
dens de rechtstreekse uitzending
vanuit het Amersfoortse theater de
Flint worden geconfronteerd met
de inspanningen van de kandida
ten, lijken de ingewijden de kaar
ten al te hebben geschud. Het staat
volgens hen eigenlijk al vast, dat
het ditmaal slechts gaat tussen de
zangeressen Dee Dee en Jody Pij
per.
Muziek- en tekstschrijver Eddy
Ouwens, die de hand heeft gehad
in de beide liedjes waarmee Dee
Dee zich in de strijd werpt, toont in
dit verband opmerkelijk weinig ge
brek aan zelfvertrouwen. Kenne
lijk extra gesterkt door het succes
dat hij vorig jaar tijdens de Song-
festivalfinale in Zweden oogstte
met de winnende Noorse groep
Bobbysocks laat Ouwens aan de
vooravond van de Amersfoortse fi
nale geen moment ongebruikt om
dat zelfvertrouwen uit te dragen.
„Ik heb de vliegtickets naar Noor
wegen al op zak", zo schijnt hij al
herhaaldelijk treiterend te hebben
meegedeeld
De concurrentie wordt daar na
tuurlijk niet echt vrolijker van.
Maar die heeft dan ook andere pro
blemen aan het hoofd. Want wat te
denken van de brief die producer
John de Mol namens de NOS don
derdag liet uitgaan en waarin
door
Dick Versteeg
wordt meegedeeld dat het winnen
de team straks in Noorwegen
slechts met in totaal vier mensen
op het podium mag verschijnen. In
voorgaande jaren betaalde de NOS
reis-en-verblijfkosten voor zes op
het podium opererende artiesten,
maar de bezuinigingswoede heeft
dat aantal inmiddels gereduceerd.
Een maatregel waardoor bijvoor
beeld de uit vier meisjes bestaande
groep Frizzle Sizzle, behoorlijk
wordt gedupeerd. Bij onverhoopte
uitzending naar Noorwegen voor
ziet deze uit 'Kinderen voor kinde
ren' voortgekomen formatie im
mers in een toevoeging van een
drummer en een synthesizerspeler.
Door de NOS-maatregel zouden
reis-en-verblijfkosten van deze
twee extra artiesten door de be
trokkenen zelf betaald moeten
worden.
Terwijl het gemopper over deze
onverhoedse maatregel nog voort
duurt, zijn ook in een geheel ande
re sector van het nationale festival
de frustraties nog niet wegge
poetst. Al sinds jaar en dag is het
Dansgroep Krisztina de Chatel met
'Typhoon'. Choreografie: De Chatel;
idee en vormgeving: Peter Vermeu
len; muziek: Simeon ten Holt. Ge
zien op 28 maart in het LAK, Leiden.
Aldaar ook vanavond.
LEIDEN - Na jarenlang repetitieve
dans in een zuivere vorm te hebben
gebracht, stelt Krisztina de Chatel
tegênwoordig haar hang naar per
fectie bloot aan natuurlijke tegen
stand. In 'Föld'. haar vorige cho
reografie, was dat een aarden wal.
dei de dansers met hun lichaam
slechtten. In 'Typhoon' tornen ze
op tegen een krachtige wind. ver
oorzaakt door drie sterke windma-
chines.
Sinds ze deze confrontaties op-
zoekt winnen haar dansen enorm
aan kracht. De elementen beproe
ven de deugdelijkheid van de
keurslijven waarin ze haar dansers
dwingt. Die uitdaging geeft haar
choreografieën de spanning die ze
in het verleden ontbeerden.
De drie windmachines staan
naast elkaar aan de rechterzijde
van de dansvloer opgesteld. Bij het
begin van 'Typhoon' zijn ze nog
buiten werking. De vijf dansers,
drie vrouwen en twee mannen, be
wegen zich in een rechte lijn naar
de machines toe en keren dan om.
Ieder van hen maakt dezelfde serie
bewegingen, maar niet op hetzelf
de moment. Armen en benen wor
den evenwijdig aan het lichaam be
wogen, de vuisten zijn gebald.
Langzaam ontstaat er tekening in
de verhoudingen tussen de dan
sers. Ze vormen diagonalen en zig
zag-lijnen, waarbij knap gebruik
wordt gemaakt van hun verschil
lende lengte. Als bij toeval bewe
gen twee, drie, vier dansers ineens
synchroon.
Dan gaan de propellers draaien
Hun geraas overstemt de muziek,
het 'Canto Ostinato' van Simeon
ten Holt. Het bewegingsritme ver
andert even, afhankelijk van of de
dansers tegen de wind op moeten
tornen of zich juist laten wegbla
zen. Maar snel hervinden ze de eer
dere kadans. Soms stelt één van
hen zich uitdagend pal voor één
van de propellers op, naar voren
hangend tegen de luchtstroom.
Dan zie je hoe hun adem haast
wordt afgesneden. Met hun haren
strak naar achteren en hun opbol
lende pakken lijken het piloten uit
de Eerste Wereldoorlog. Een stil
stand die beweging suggereert
De konsekwentie in de bewegin
gen wordt steeds beter zichtbaar.
Als de windmachines werken, zijn
de handen geopend, bij windstilte
zijn de vuisten gebald. Pas aan het
slot verlaten de armen de lijn van
het lichaam en waaieren breed uit,
als om het pleit definitief te be
slechten.
Het gebruik van windmachines
in de dans is niet nieuw. Kathy
Gosschalk gebruikte ze een paar
jaar geleden bij Werkcentrum
Dans en ook in 'Elena's Aria' van
Rosas wordt een windmachine ge
bruikt. De wind van De Chatel is
echter geen vroluk briesje, dat
rond de rokken kwispelt, maar een
vervaarlijke dijkenbestormer. een
tegenstander die zich niet laat be
dwingen Ze laat haar dansers zich
schrap zetten tot ze uitgeput zjjn,
.alsof het hun uithoudingsvermo
gen is dat de duur van de voorstel
ling bepaalt. Hun uitvoering was
overigens zeer nauwgezet en
krachtig.
Ik ben benieuwd of De Chatel
aan een cyclus over de elementen
bezig is Dat zou betekenen dat ze
na aarde en lucht nu water en vuur
zal gaan gebruiken
ARIEJAN KORTEWEG
Dee Dee. (foto kippai
gebruikelijk dat het produktie-
■team dat de televisie-uitzending
van de nationale voorronde ver
zorgt ook afreist naar het land waar
dat jaar het grote Eurovisie Song
festival wordt gehouden. Voor het
eerst in de al meer dan een kwart
eeuw durende geschiedenis van
het evenement wordt nu gebroken
met die traditie.
Onder meer gedreven door be
zuinigingsoverwegingen laat de
NOS ditmaal voor het eerst de in
ternationale uitzending vanuit
Noorwegen over aan een andere
zendgemachtigde. Veroniea-direc-
teur Rob Out weigerde ruiling van
zendtijd en eiste met succes de
door zo'n slordige 600 miljoen tele
visiekijkers bekeken uitzending
voor zichzelf op. Dat had verre
gaande gevolgen voor de onder
NOS-vlag opererende ploeg die de
uitzending in Amersfoort verzorgt.
Er gaan nu alleen mensen naar
Noorwegen die daar werk hebben,
zo verordonneerde Rob Out. En zo
reist straks alleen Leo van der
Goot af als commentator buiten
beeld Kommer en kwel te over
derhalve, al voordat er in de voor
ronde één noot is gezongen
Dinsdagavond zullen de kandi
daten, onder wie zich ook de zan
geressen Michelle en Astrid Marz
te vinden, twee liedjes zingen Hun
prestaties worden beoordeeld door
twaalf provinciejury's. De uitslag
zal worden bekendgemaakt door
Peter Graver, de Noorse ambassa
deur in ons land.
Niet minder gewichtig lijkt het
optreden van Gerard Joling tijdens
de pauze, waarin de jury zich moet
beraden over de uitslag. Typerend
voor de onbevangen sfeer waarin
de vier meisjes van de groep Frizz
le Sizzle het gebeuren tegemoet
treden, is hun unanieme mening
dat ze de confrontatie met Gerard
Joling als ongemeen spannend er
varen.
