Slavenburg, de bank
die ook het vuilere
werk wel wilde doen
Proces tegen vier verdachte bankiers begint maandag
De verdachten
Nederlandse huisbaas
Baby Doe: 'Wat een
belangstelling heren'
Achtergrond
DINSDAG 11 MAART 1986
PAGINA 15
In Rotterdam begint maandag het proces tegen de vier verdachte bankiers in het
zwart geld-schandaal rond de voormalige Slavenburg's Bank. Drie leden van de raad
van bestuur en een directeur worden verdacht van het feitelijk leiding geven aan
valsheid in geschrifte.
Tussen 1977 en 1982 was bij Slavenburg's Bank minstens 170 miljoen zwart geld
ondergebracht. Justitie stelt de top van de bank, waarin een van de verdachten nog
steeds deel uitmaakt van de raad van bestuur, hiervoor verantwoordelijk.
Wat ooit begon als een onschuldig maar dubieus faillissement van een Amsterdam
se onroerend goedhandelaar, is in de afgelopen drie jaar uitgegroeid tot een van de
grootste strafrechtelijke onderzoeken ooit in Nederland gehouden.
Een tot op ministersniveau voorbereide inval, 23 arrestaties, een metershoog dos
sier van ruim tweeduizend pagina's en begin volgende week in de slotronde een
uniek juridisch gevecht rond de vraag wie bij de bank verantwoordelijk kan worden
gesteld voor dg 170 miljoen gulden.
sen dienen vervolgens een claim
in bij zijn huisbankier Slaven
burg, die zich voor dat bedrag ga
rant zou hebben gesteld. De
rechter beslist dat Slavenburg
niet tot betaling verplicht is.
Sisser
Had de bank wel voor dat be
drag over de brug moeten ko
men, dan had het voortbestaan
van de bank al veel eerder op het
spel gestaan. Nu loopt het met
een sisser af. Ook andere beken
de maar duistere landgenoten
zijn bij de bank kind aan huis: de
Rotterdamse krottenkoning Fen-
nis, die in die tijd ongeveer de
helft van de verpauperde wijken
in de Maasstad in handen heeft,
regelt z'n zaakjes via de familie-
bank. De Amsterdamse sexko-
ning Joop de V., beter bekend als
Vrijdag 18 februari 1983 was een
emotionele dag voor het Neder
landse bankwezen. Een legertje
van 65 politiemensen, gesteund
door specialisten van de Fiscale
Inlichtingen- en Opsporings
dienst, haalt met veel machtsver
toon rond vier uur die middag
karrevrachten aan administratie
weg bij Slavenburg's Bank aan
de Coolsingel in Rotterdam,
recht tegenover het stadhuis.
door
Bas Hoppel
Een unieke 'bankoverval' die
ruim vier weken daarvoor was
voorbereid en als een militaire
operatie wordt uitgevoerd. On
der leiding van twee officieren
van justitie en het hoofd van de
FIOD marcheren de 65 man de
bank binnen, die op dat tijdstip
al een uur gesloten is voor het
publiek. Op hetzelfde tijdstip
worden ook invallen gedaan bij
filialen van Slavenburg in Den
Éaag en Dordrecht en aan het
om de hoek gelegen Rotterdam
se Stadhuisplein, 's Avonds wor
den er nog bij topmensen van de
bank huiszoekingen verricht.
Heel televisiekijkend Neder
land raakt dank zij de Journaal
beelden op de hoogte van wat la
ter zal uitgroeien tot het grootste
bankschandaal van ons land.
Nietsvermoedende bankem
ployés worden door de politie ge
fouilleerd, hun tassen doorzocht,
telefoons worden bezet en bin
nenkomende gesprekken door
justitiemensen beantwoord.
Maandenlang uitzoeken, sorte
ren en rubriceren van het buitge
maakte materiaal in een speciaal
daarvoor gehuurd pand in de
buurt van de Coolsingel wijst uit
dat op verscheidene van de 80
kantoren van de bank ernstige
strafbare feiten zijn gepleegd. Bij
de bank wordt tussen de 140 en
170 miljoen gulden aan zwart
geld aangetroffen. Geld dat op
(geheime nummer-)rekeningen
staat, contant in kluizen ligt of is
belegd in effecten. De hamvraag
is: in hoeverre is de leiding van
de bank hiervan op de hoogte en
daarvoor strafbaar.
In totaal worden in de loop van
de daarop volgende maanden 23
bankmensen gearresteerd. Aan
vankelijk alleen afdelingschefs
en directeuren van filialen, later
ook de top zelf. Men maakt el
kaar zwart. De leiding zegt van
het zwart-geldcircuit bij de bank
niets te weten en wijst naar ande
ren. Die schuiven de Zwarte Piet
op hun beurt weer terug naar de
raad van bestuur. De reputatie
van de bank is dan inmiddels al
verknald.
Bankgeheim
De slechte publiciteit komt de
bank bijzonder slecht uit. Het be
drijf is reeds in handen van een
keurige Franse bank: de genatio
naliseerde Credit Lyonnais. Die
kan dan nog niet weten een 'kat
in de zak' te hebben gekocht.
Slavenburg staat er in die tijd fi
nancieel niet best voor. Over het
jaar 1982 is een verlies geleden
van meer dan f200 mihoen. Het
is een 'bankgeheim' in die dagen
dat de bank in feite failliet is. Om
die reden zouden andere Neder
landse banken niet geïnteres
seerd zijn in overname van de
Rotterdamse familiebank met
2800 werknemers.
Het is de Fransen wel bekend dat
er enige verborgen verliezen aan
wezig zijn, maar men is niet op
de hoogte van de volle omvang
daarvan. Officieel kost de over
name de Franse bank f260 mil
joen. In financiële kringen echter
Mr. Pieter Slavenburg, oud-voorzitter van de Raad van Bestuur
x Slavenburg Bank.
is het bekend dat Credit Lyon
nais veel meer heeft moeten bij
leggen om te voorkomen dat Sla
venburg ten onder ging. Het
door de Fransen betaalde bedrag
voor 'Slavonais' zou schomme
len ergens tussen de f600 mil
joen en de één miljard.
Van Slavenburg is in de jaren
zeventig bekend dat het niet al
leen een bank is die mee wilde
denken, maar ook het vuile werk
wil opknappen. Slavenburg
krijgt daardoor het imago van de
bank waar alles kan. "Kun je bij
geen bank terecht voor een kre
diet, ga dan maar naar Slaven
burg", zo verluidt het steeds va
ker binnen de ondernemerswe
reld en onder particuliere klan
ten. Veel van die zwakke klantjes
blijven niet overeind en daar Sla
venburg's Bank meestal de huis
bank blijkt te zijn van omgeval
len bedrijven, komt de naam
steeds vaker in de kranten.
In een affaire die in 1975 de
aandacht trekt, speelt de dubieu
ze olie-handelaar en Slavenburg
klant Deuss een hoofdrol. Hij
heeft van de Russische staatso
liemaatschappij Sojuznefte-ex-
port voor een bedrag van 102 mil
joen dollar olie gekocht, maar hij
heeft die nooit betaald. De Rus-
Zwarte Joop' en eigenaar van
het later door brand verwoeste
Casa Rosso, heeft er een (tus-
sen)rekening en niet te vergeten:
ook de in opspraak geraakte Am
sterdamse notaris Josje S. weet
de weg naar de bank te vinden.
Van een middelgrote bank met
een gezonde reputatie is de bank
dan al afgegleden naar een
schuilkelder van onderwereldac
tiviteiten.
Juist het opknappen van een
van dit soort, klussen wordt de
bank noodlottig. De Amsterdam
se huizenhandelaar Ton Fagel
gaat failliet. De curator, mr. A.
Voute, die orde op zaken moest
stellen, ontdekt in het miljoenen
faillissement een aantal onduide
lijke betalingen. Als hij bij Sla
venburg aanklopt voor meer de
tails, stuit mr. Voute op de zwart-
geld-activiteiten van de bank
waarvan hij onmiddellijk aangif
te doet bij de officier van justitie.
Waar bestaan die activiteiten
uit? Het recherche-onderzoek
concentreert zich op drie hoofd
zaken: valse namen; valse kre
dietovereenkomsten (kredieten
met zwarte dekking); Zwitser
land-routes, ook wel bekend als
de enveloppen-truc.
Volgens deze truc komt het
Twee van de vier verdachten, die
maandag in Rotterdam voor de
rechter moeten verschijnen, dra
gen de oorspronkelijke naam
van de bank. Het zijn de bijna 70-
jarige mr. Pieter en zijn jongere
broer Ruud. Mr. P. zoals het
bankpersoneel de eerste noem
de, heeft vanaf de jaren vijftig de
touwtjes in handen gehad bij de
bank.
Tien maanden voor de 'grote
inval' ging hij met pensioen. Als
eerzaam burger sloeg burge-
meester Peper van Rotterdam
hem tot ridder; eerder al was hij
toegelaten tot het korps officie
ren in de orde van Oranje Na-
Na zijn aftreden als voorzitter
van de raad van bestuur, trok mr.
P. zich terug in een residence aan
de Brusselse Avenue Francois
Folie. Bovendien bezit hij een
aardige optrekje aan de boule
vard in Noordwijk aan Zee.
'Meneer Ruud' speelde een
minder opvallende rol bij de
bank. Hij zou zijn positie als lid
van de raad van bestuur meer te
danken hebben aan zijn naam
dan aan z'n capaciteiten op het
financiële vlak. Hij moet als toe
zichthouder op de sector binnen
landse kredietaangelegenheden
meer dan wie dan ook binnen de
bank op de hoogte zijn geweest
van het zwart geldcircuit.
(zwarte) geld op papier uit Zwit
serland hierheen, maar is het in
werkelijkheid daar nooit ge
weest en heeft het altijd in Ne
derland centraal in Rotterdam
gelegen:
De bank valt bovendien door
de mand als tijdens de inval in
Slavenburgs Bank aan de Heren
gracht in Amsterdam een 'mos-
terdkleurig boek' wordt ontdekt.
Hierin blijkt de schaduwboek
houding te worden bijgehouden
van een serie klanten. Het gaat
om enorme bedragen, waarvan
later blijkt, dat het allemaal
zwart geld is.
De ex-directeur van het bijkan
toor in Dordrecht, die als eerste
wórdt aangehouden na de inval
len, doet al op de eerste pagina
van zijn proces-verbaal een
boekje open over valse namen,
die in '79,'80 en '81 in zijn filiaal
hebben bestaan, zoals J. Taylor
(eigenaar van een modezaak) en
Mebana A.G. (niet bestaand be
drijf van een onroerend-goed-
handelaar). In het kantoor Den
Haag bestaat al geruime tijd on
der meer de valse naam 'Bach'.
Het blijkt' de privé-rekening te
zijn van de echtgenote van de di
recteur van kantoor Amsterdam.
Zij wonen in het Gooi in de
Bachlaan.
"Bankieren is lang niet zo saai
als de meeste mensen wel den
ken", laat een van de ex-topmen
sen bij de bank zich eens ontval
len.
Dochters
De oprichter van de bank was
de in 1978 op 88-jarige leeftijd
overleden Thijs Slavenburg. Met
slechts 2000 moeizaam bijeenge
schraapte harde guldens begon
hij op 36-jarige leeftijd in 1925 in
het centrum van Rotterdam te
bankieren. Als enige zoon in een
gezin met negen dochters waagt
hij die sprong, nadat hij eerder al
heeft laten zien een financieel ge
nie te zijn. Geld voor een voort
gezette studie ontbreekt in de
godvruchtige familie Slaven
burg, maar dank zij zijn wils
kracht en spaarzin weet de jonge
Thijs zich via avondstudie om
hoog te werken.
Iedereen met een beetje ge
zond verstand verklaarde Thijs
in die jaren twintig voor gek toen
hij besloot voor zichzelf te gaan
beginnen. Maar de pessimisten
kregen ongelijk. Ondanks de
pijn van de instortende econo
mie opende de oude Slavenburg
vrij kort na elkaar filialen in Den
Haag en Maassluis. Bij voorkeur
groeide Slavenburg door be
staande bankiershuizen, effec
ten- en assurantiekantoren over
te nemen. Vooral in het begin
van de jaren zeventig vond op dit
gebied een sterke expansie
plaats.
Zo worden onder meer inge
lijfd: de Ondernemersbank in
Zeist, Bankiershuis J. Straus
Zoon te Roermond, Oyens
Van Eeghen NV en Lentjes
Drossaerts in Den Bosch. In 1955
heeft de bank zich al verzekerd
van de Handels- en Effectenbank
met 4 kantoren in de provincie
Groningen.
In het buitenland is Slaven
burg blijven steken bij een vesti
ging in New York die er in 1952
werd opgezet. Ruim 20 jaar later
werd daar een vestiging op Cura
sao aan toegevoegd, korte tijd la
ter gevolgd door een in Brussel
en Frankfurt. Op z'n toppunt
eind 1980 beschikte de bank óver
in totaal 107 kantoren en een ba
lanstotaal van bijna 11 miljard
gulden waaraan 2827 werkne
mers hun handen vol hadden.
De fratsen van zoon Piet en
Ruud zijn Thijs Slavenburg be
spaard gebleven. Hij moet eens
hebben gezegd: "Het kan mij
niet schelen wat de pers over ons
schrijft, zolang ze mijn naam
maar goed spellen". Dus C-R-E-
D-I-T L-Y-O...
Noot: Gegevens voor dit artikel
zijn o.m. ontleend aan het boek
'Slavenburg, de ondergang
een bank', geschreven door
bankmedewerker Robert
Blom, artikelen uit NRC Han
delsblad en Elseviers Magazine.
MOUANS SARTOUX (GPD) - In
het dorpje Mouans Sartoux, tussen
Grasse en Cannes, is het deze zon
dag drukker dan anders. Er zijn
veel mensen op de been. Er is ook
meer politie dan gebruikelijk. Het
heeft allemaal niets van doen met
de komst van Duvalier, maar wel
met het wielerevenement Parijs-
Nice, dat ook door de kleine en
smalle straten van Mouans Sar
toux dendert. Het bonte spektakel
is kort en hevig. Radiowagens van
Radio Monte Carlo scheuren luid
ruchtig langs het nog verlaten eta
blissement Relais Napoleon.
Opmerkelijk drukker is het in de
tegenover gelegen café-bar Chez
Marcel aan de Place Jean Jaures,
schuin tegenover het gemeente
huis. De Blaricummer Hubertus
Nijssen (46) roert daar bedacht
zaam in zijn kopje thee. Daarvóór
had hij al ruimschoots de tijd geno
men om zijn pijp uit elkaar te
schroeven en deze zorgvuldig te
reinigen.
„Wat een belangstelling heren",
merkt hij vriendelijk op. Uit alles
blijkt dat Nijssen niet heeft voor
zien dat de verhuur van een van
zijn villa's in Zuid-Frankijk voor
zoveel rumoer zou zorgen. Hij rela
tiveert direct: „Die deining is over
dreven. De mensen die hier protes
teren tegen Duvalier zijn de dorps
gek en zijn maat. Aan de Cote doen
we niet aan politiek".
Zo luidt het eerste commentaar
van de succesvolle Nederlandse za
kenman, die residentie houdt in
het midden van Ierland. Daar heeft
hij een farm. In het zuiden van
Frankrijk is hij samen met een
Gooier („Zijn naam laat ik erbui
ten") een soort projectontwikke
laar en handelaar in onroerend
goed.
Acvocaat
Helemaal zuiver is de beschrij
ving niet, want Nijssen legt uit dat
er nog meer aan vastzit. Acht jaar
geleden woonde hij nog in Laren,
waar hij als advocaat verzekerings
zaken behartigde voor bedryven.
Met het toenemen van de succes
volle zakelyke transacties, besloot
Nijssen zijn geluk buiten de gren
zen te zoeken. Dat lukte aardig, ge
tuige het feit dat hij zich eigenaar
mag noemen van enkele kapitale
villa's aan de Cote d'Azur.
Zijn bekendste bezit is La Touril-
liere, waarin de voormalige Haï-
tiaanse leider Jean-Claude - Baby
Doe - Duvalier zit. Het is zijn voor
naamste huis in Frankrijk. Maar
onduidelijk is of het nog lang Nijs-
sens bezit zal zijn. Duvalier heeft
zijn oog er op laten vallen. Hij wil
het kopen, omdat hij zich blijvend
in Frankrijk wil vestigen. Zijn
vrouw is zich al aan het oriënteren
op scholen in de buurt voor de kin
deren. Is het goed zaken doen met
iemand die door velen een bloed
vergieter wordt genoemd?
Nijssen denkt na: „Begrijp me
goed, en misschien pleit dat een
beetje voor mijn verdediging. Deze
man heeft mijn sympathie niet. De
relatie die mij benaderde, sprak
over een politiek moeilijk liggende
figuur. Als ik achteraf had geweten
dat het om Duvalier ging, dan had
ik beter nagedacht". Toch was
Nijssen erbij, toeh Duvalier met
zijn gevolg aankwam. „Hij was met
name blij dat hij eerder kon komen
dan verwacht. Dat zei hij ook".
De Blaricumse zakenman zag de
Renault-busjes met daarin een ge
deelte van het gevolg van Duvalier
komen, gevolgd door de politie en
de veiligheidsagenten. „Elk rayon,
elk district heeft zijn eigen veilig
heidsagenten. Daar puilde het dus
van uit. Het waren net mieren.
Overal waar Duvalier was, liepen
zij ook".
Hij vertelt dat er op het ogenblik
tien politiemensen in en om de vil
la zijn om Baby Doe te bescher
men. „De Franse regering heeft
een belangrijke fout gemaakt in
deze kwestie. Zij heeft vergeten de
burgemeester van Grasse in te lich
ten. Die man is direct hoog van de
toren gaan blazen. Hij reageerde
heel anders dan de burgemeester
van Nice, die vindt dat de Cote d'A
zur altijd iedereen moet kunnen
ontvangen. Daarom ben ik er ook
zeker van dat deze zaak binnen
veertien dagen voorbij is. Dan is ie
dereen dit weer vergeten. De dei
ning past ook een beetje binnen
het stramien hier: opwinding", al
dus de Blaricummer.
Nijssen verhaalt over het mo
ment waarop twee familieleden
van Duvalier hem in Grasse kwa
men opzoeken om te onderzoeken
of Villa La Tourilliere iets zou zijn
voor 'de grote meester'. Ze waren
direct enthousiast, zodat er ook
snel een huurcontract kon worden
opgesteld. Hij bevestigt dat de
huurprijs die Baby Doe betaalt niet
echt hoog is. Een vriendenprijs
dus? Nee... wat is een vriend-
schapsprijs? Het is een aardig be
drag, laat ik het zo zeggen".
Of Duvalier zich al of niet blij
vend in de woning van Nijssen zal
vestigen, hangt voor de volle hon
derd procent af van de Franse rege
ring. Nijssen meent dat deze be
wust het probleem verschuift tot
na de parlementsverkiezingen die
voor de deur staan. Bij een voor
Duvalier gunstige beslissing zal de
bezetting in de tien kamers grote
villa naar alle waarschijnlijkheid
nog fiks worden uitgebreid. Een
groot aantal bedienden en andere
getrouwen verblijft nog steeds in
een hotel in de buurt van Grasse.
En Nijssen. Wat gaat hij nu
doen? Geld lijkt geen rol te spelen.
Lachend: „Het is waar, ik heb een
beetje geluk gehad. En ik bezit re
delijk genoeg geld. Privé ben ik
ook gelukkig, ik heb een schat van
een vrouw en drie lieve dochters
van 21, 20 en 15 jaar. Trouwens, ik
wil te zijner tijd mijn bezit in Ier
land ook gaan verkopen. En dan
kom ik ongetwijfeld terug naar Ne
derland. Maar Üc zorg er wel voor
dat ik hier aan de Cote altijd iets
achter de hand houd".
Nijssen: aardig bedrag.
Voorstel:
Uitspraak synode
over kernwapens
maken tot 'zaak
van belijden'
De predikant A. C. Grandia en
pastorale werker C. Of man, bei
den uit Amsterdam, hebben de
gereformeerde synode voorge
steld, van haar uitspraak tegen
de kernwapens nu een 'belijde
niszaak' (met bindende kracht
voor de kerkleden) te maken.
Grandia maakte hiervoor ge
bruik van zijn recht om als lid
van de synode zelf een agenda
punt in te dienen. Of dit voorstel
werkelijk op de synode-agenda
komt, hangt af van het modera-
men (bestuur).
Grandia deelde dit mee op een
discussiebijeenkomst van de
vredesbeweging 'Kerk en Vrede'
(waarvan hij voorzitter is) en de
theologische faculteit van de
Universiteit van Amsterdam
over de verhouding van het vre
desvraagstuk tot het belijden
van de kerk.
Vorig jaar al heeft 'Kerk en
Vrede' aan de hervormde en ge
reformeerde synodebesturen ge
vraagd, de kerkelijke uitspraken
betreffende de kernbewapening
tot een 'zaak van belijden' te ver
klaren. "De kerken hebben daar
nog nauwelijks op gereageerd",
zei hij op de discussiebijeen
komst. "Ze zitten er erg mee in
hun maag. Maar ze komen toch
niet onder een besluit uit. Het
verzoek van 'Kerk en Vrede' ligt
op hun tafel".
De emeritus-hoogleraar Hans
Kraus uit Göttingen bestreed de
opvatting dat het uitroepen van
het kernwapenvraagstuk tot een
belijdeniszaak de eenheid van de
gemeente in gevaar brengt.
Kraus is een van de opstellers
van een soortgelijke verklaring
van de 'Reformierte Bund' (her
vormde gemeenten) in de Evan
gelische Kerk van Duitsland.
"Het gaat in de kerk niet om sur
rogaat-eenheid maar om eenheid
van geloof en gehoorzaamheid".
Hij vertelde over het proces
dat in de 120 gemeenten van de
Reformierte Bund op gang is ge
komen nadat het bestuur van de
bond deze verklaring had aange
nomen. Niet minder dan 98 ge
meenten hebben over hun bevin
dingen gerapporteerd. Drie ge
meenten stapten uit de bond,
twaalf wezen de verklaring af en
in nog eens twaalf is het gesprek
nog gaande. De andere betuig
den hun instemming, soms na
langdurige en taaie discussies.
"We moeten iemand niet met
de hamer op z'n kop slaan als hij
de verklaring niet wil onderteke
nen.In broederlijke liefde en
door studie van de bijbel moeten
we zo ver zien te komen". Kraus
keerde zich tegen de opvatting
dat de militairen de hoofdschul
digen aan de kernwapenwedloop
zijn. Dat zijn, volgens hem, de
wapenindustrie en de wapen
handel.
Kernbewapening (2). Vijf
Franse rooms-katholieke bis
schoppen behoren tot de onder
tekenaars van een verklaring
waarin het beleid van de Franse
regering inzake de kernbewape
ning wordt afgewezen. De ver
klaring heeft als titel: 'Vrede op
andere wijze - defensie zonder
zelfverloochening'. Ze pleit voor
'geweldloze civiele afschrik
king'.
Daarmee keren de bisschop
pen zich indirect tegen hun Fran
se collega's in het algemeen die
in november 1983 uitspraken dat
de afschrikking als middel om
oorlog te voorkomen is te
rechtvaardigen. "Dreigen met
kernwapens is even verwerpelijk
als het gebruik ervan. Een natie
heeft niet het recht wapens te be
zitten die ze nooit mag gebrui
ken". Zegt de verklaring, die ook
is ondertekend door zo'n zeshon
derd vertegenwoordigers van
rooms-katholieke organisaties
en individuele rooms-katholie-
ken.
De ondertekenaars willen niet
voor 'pacifistisch' doorgaan. Pa
cifisme betekent, volgens hen,
dat
i berust in ongerechtig
rpenheii
een paar keer per jaar de Ver
enigde Staten. Zij noemen dat
vervoer een 'symbool van het im
morele beleid van de regering-
Reagan' en 'een verdere stap in
de richting van kruisiging van de
wereld'.
Volgens de twee bisschoppen
is het beleid van de regering dui
delijk gericht op afwijzing van de
ontwapeningsvoorstellen en het
vermogen om de kernwapens
van de vijand in één aanval uit te
schakelen. De groei van het
kernarsenaal gaat, naar hun me
ning, verder dan de strikte voor
waarden die de bisschoppen in
hun pastorale brief van 1983 heb
ben verbonden aan hun ethische
aanvaarding van het afschrik
kingssysteem.
Zij
heid en onderworp
verlangen bevriezing van de
kernwapenproduktie en kernwa-
penvrije zones in Frankrijk.
Kernbewapening (3). De
Amerikaanse bisschoppen Ray
mond Hunthausen, aartsbis
schop van Seattle in de staat
Washington, en Leroy Matthie-
sen, bisschop van Amarillo in Te
xas, hebben geprotesteerd tegen
het vervoer van kernwapens per
trein. De treinen doorkruisen
(in
'Geroepen'. De
ging
Ongehuwd Priesterschap in de
Rooms-Katholieke Kerk (GOP)
is met een informatieblad uitge
komen onder de titel 'Geroepen'.
Het zal eens in de drie maanden
verschijnen. De GOP gaat zich
inzetten voor opheffing van de
celibaatsverplichting in de kerk
van Rome. Bij haar zijn op dit
ogenblik duizend gehuwde
priesters in ons land bekend.
Voorlopig zal de vereniging
zich niet gaan inspannen voor
een fonds ten bate van gehuwde
priesters die na hun ontslag in fi
nanciële moeilijkheden zijn ge
komen. Zo'n fonds bestaat wel in
de Bondsrepubliek Duitsland.
Dat is in Nederland niet nodig,
vindt het bestuur, omdat de ge
huwde priester hier vrijwel alty d
een functie vindt die overeen
komt met zijn opleiding.
Orgelconcert. Donderdag
avond om kwart over 8 verzorgt
Klaas Jan Mulder een orgelcon
cert in de Vredeskerk (Voor
straat 35) in Katwijk aan Zee
(Batz-orgel).
Hervormde Kerk: beroepen
te Broek in Waterland (deelwerk)
kandidaat M. Barnard Amster
dam, te Berlikum (Fr.) kandidaat
C. Bregman 's Gravendeel, te
Utrecht (voor bejaarden en in
verpleeghuizen) mevr. E. Bakker
Laren (NH); aangenomen naar
Leimuiden kandidaat J. A.
Schilt Utrecht.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Enschede
P. J. Trimp Bedum; aangenomen
naar Voorthuizen-Barneveld G.
J. Bruijn Rozenburg.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Barneveld P. Blok
Capelle aan de IJssel, voor Bent
huizen en voor Enkhuizen J. C.
Weststrate 's Gravenpolder, voor
Klaaswaal E. Venema Middel
burg, voor Nieuwerkerk (Z.) C.
Harinck Oostkapelle, voor Kort-
gene en voor Oosterland M. Mon
driaan Waardenburg, voor Hoog
vliet C. van der Poel Yerseke,
voor Gouda en voor Meliskerke
J. W. Verwey Ridderkerk, voor
Dirksland A. Moerkerken
N ieuw-Beijerland
Gereformeerde Gemeenten in
Nederland: bedankt voor Mo
narch (Canada) A. van Straalen
Barneveld.
