De koning zegt 'zjoo zjoo'
Berooide mijns is
nu een keiharde werker
Reportage
Ghanese Asantehene op bezoek in Nederland
VRIJDAG 7 MAART ïyöö
PAGINA 11
AMSTERDAM (GPD) -
Zjoo...zjoo. In de perselub
van het Wereldhandelscen
trum in Amsterdam legt de
Asantehene Otumfuo Opoku
Ware II in het kort uit wat hij
in Nederland komt doen. De
koning van de Ashanti's, een
van de grootste stammen van
het Westafrikaanse land Gha
na, is in eigen land een van de
belangrijkste mensen. In
Ghana regeert sinds vier jaar
de revolutie, maar dat is aan
de vorst niet te merken. Het
Ashanti-protocol vereist dat
de Asantehene nooit het
woord rechtstreeks tot ie
mand richt. Dat gebeurt via
de koninklijke spreker. Ook
nu nog.
door
Rian van Kuppenveld
De koning spreekt heel zacht en
in zijn eigen taal, het Twi. Met
een 'zjoozjoo' geeft de konink
lijke spreker geregeld aan dat hij
het allemaal heeft begrepen. De
spreker, een zware gouden staf
stevig in de linkerhand geklemd,
geeft de woorden van de koning
door aan diens secretaris, dr. An-
do. Die vertaalt de boodschap
vervolgens in het Engels. Een en
kele keer doet de secretaris het
niet goed. Waarop de koning in
springt en in perfect Engels zegt:
„Dat zei ik niet". In Ghana is En
gels de voertaal, de Asantehene
heeft in Engeland rechten gestu
deerd; bovendien valt ook een
koning weieens uit zijn rol.
Zes dagen lang reist de Asante
hene met zijn echtgenote en een
vijftien man sterk gevolg door
Nederland. De nu 68-jarige Asan
tehene is nu zestien jaar 'aan de
macht'. Onder de Ashanti's gaat
de koninklijke erfopvolging via
de vrouwelijke lijn, ook>al is de
koning altijd een man. De reden
is simpel: je weet zeker dat het
kind van de vrouw is, terwijl je
de juistheid van de vaderlijke
aanspraken nog maar moet af
wachten.
De 'koningin-moeder' is bij de
Ashanti's in feite de belangrijk
ste figuur. Zij wordt opgevolgd
door dochters of nichten en zij is
het die (uit haar mannelijke fami
lieleden) de Asantehene aan
wijst. Vóór hij koning werd had
Otumfuo (de alwetende) Opoku
Ware II een bloeiende advoca
tenpraktijk. Hij is ook nog even,
vlak na de val van de Ghanese
Asantehene Otumfuo Opoku Ware II zou waarschijnlijk vandaag ook fa
milie ontmoeten. Een paar van zijn kleinkinderen studeren hier en hij
heeft in Drenthe nog een 89-jarige nicht: Hare Koninklijke Hoogheid prin
ses Boachi. Zij is de achterkleindochter van prins Aquasi Boachi, een
zoon van de in 1840 regerende koning van de Ashanti's.
In de jaren veertig van de vorige eeuw trokken zo'n 2000 Ghanezen als
soldaat in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger naar de toenmalige
kolonie Nederlands Indié. Met de koning werd afgesproken dat Goudkust
(zoals Ghana toen nog heette) jaarlijks een contingent van 1000 soldaten
zou leveren voor het KNIL. Om te zorgen dat de koning zich aan zijn
afspraken hield werden twee van zijn zoons naar Nederland gehaald. Zij
kregen hier een opleiding. Eén keerde al snel naar Ghana terug, werd
daar krankzinnig en pleegde zelfmoord, de ander Aquasi bleef echter
hier. Aquasi Boachi studeerde hier voor mijningenieur en vertrok later
naar Indié om daar carrière te maken. Dat mislukte echter vanwege zijn
huidskleur. Koning Willem III, die vond dat hij verplichtingen aan de
jongen had, schonk hem toen een plantage op Java, maar ook dat project
mislukte. Na wat omzwervingen (zoals een verblijf in het Duitse Frei
burg) keerde Aquasi naar Nederland terug. Zijn enige nazaat leeft nu in
Drenthe.
dictator Kwame Nkrumah in
1966, minister van communicatie
geweest, maar sinds 16 jaar is hij
dus koning.
Chief
De Asantehene 'regeert' in
Ghana niet alleen over de Ashan
ti's maar is tevens voorzitter van
het 'House of Chiefs', een orgaan
waar alle stamhoofden bijeenko
men om over stammenaangele-
genheden te praten. Als voorzit
ter van die club is de Asantehene
een van de hoogste autoriteiten.
In het land van vlieger-kapitein
Jerry Rawlings die met volksco-
mité's een revolutionaire staat
naar Libisch model wilde vesti
gen, is de invloed van de Asante
hene vrij opmerkelijk. Maar
Rawlings blijkt niet zonder de
traditionele stamhoofden te kun
nen. Woensdagavond legt de ko
ning het op de roze bank van de
Royal Suite in het luxueuze Am-
stelhotel haarfijn uit: als de
volkscomités het moeilijk had
den kwamen ze altijd naar de
chief om raad. De revolutie en de
traditie kunnen niet zonder el
kaar. De volkscomités zijn nu
omgedoopt tot 'comités ter ver
dediging van de revolutie', maar
hebben in feite nauwelijks in
vloed. Jerry Rawlings gaat voor
de redding van de Ghanese eco
nomie naar de westerse landen
en instellingen als het Internatio
nale Monetaire Fonds en de We
reldbank. Die hebben vertrou
wen in de revolutie en prijzen net
als de Asantehene de 'stoutmoe
dige' economische maatregelen
van de vlieger-kapitein.
Otumfuo Opoku Ware II is hier
in feite op privé-bezoek, op uit
nodiging van de Handels- en In
dustriemaatschappij Ceteco. Een
van de dochters van Ceteco, Jan
Schoemaker B.V., is al geruime
tijd in Ghana actief in de verwer
king van afval van de cacao-
oogst. Dat afval wordt verwerkt
tot cacaoboter, een grondstof
voor bijvoorbeeld de cosmetica-
industrie en de farmacie. Er is nu
in Ghana een fabriek "opgezet
waarvan de aandelen voor 60
procent in handen zijn van
Schoemaker en voor 40 procent
in handen van de Ghanese staat.
De Asantehene noemde dit een
'schoolvoorbeeld' van goede ont
wikkelingssamenwerking. En
omdat de Nederlandse partner
hier een nieuwe fabriek heeft ge
bouwd, wilde delconing die best
openen.
Op de thee
Maar ook een Ashanti-koning
wil meer doen dan alleen linten
doorknippen. De Nederlandse
ambassade in Accra had er al
voor gewaarschuwd: „Alhoewel
deze bezoeken een privé-karak-
ter hebben, verwacht de Asante
hene bij dergelijke gelegenheden
op het hoogste niveau ontvangen
te worden". De koning gaat jaar
lijks bij zijn collega van Enge
land op de thee, dus of de Neder
landse koningin niet...? Nee. Mis
schien dat prins Claus nog...,
maar verder zal de koning het
moeten doen met kamerleden,
een minister en het bedrijfsle-
Na het kringgesprek in de
persclub is er een lunch met het
bedrijfsleven. De Asantehene is
in ceremonieel tenue. Twee enor
me gouden ringen sieren zijn
handen, een zware armband om
de pols, terwijl om nek en bove-
marm een dikke ketting gedra
peerd ligt. De kleding doet nog
het meest denken aan
Leden van de kamercommissie voor ontwikkelingssamenwerking samen met de Ghanese vorst op de foto:
v.l.n.r. het Ghanese delegatielid Schuute, Van Rossum (SGP), de Ghanese koning, Aarts (CDA) en Gualthé-
rie van Weezei (CDA).
rong. Het blote bovenlijf doet de
net uit de druilerige regen bin
nengestapte Nederlanders de ril
lingen over het lijf lopen.
Tijdens de ontmoeting met de
pers dringt de Asantehene sterk
aan op verhoging van de Neder
landse ontwikkelingshulp aan
Ghana. Het land is nu een zoge
naamd sectorland: Nederland
geeft geld voor plattelands- en
industriële ontwikkeling, onder
wijs en onderzoek. Dit jaar krijgt
Ghana een betalingsbalanssteun
van 20 miljoen gulden. De ko
ning wil graag meer: het liefst
zou hij zien dat Ghana een con-
ceritratieland werd en dat bete
kent héél wat meer centen. Heeft
Nederland niet in zekere zin een
schuld tegenover Ghana? Dit
woordgebruik is van de Ghanese
consul-generaal in Nederland, G.
Jansen Venneboer. De Asante
hene zelf spreekt liever over de
hartelijke relaties die onze beide
landen al zoveel eeuwen onder
houden.
En die relaties zijn niet te ont
kennen. Vanaf de 17de tot het
einde van de 19de eeuw bezat
Nederland een reeks forten aan
de Ghanese kust. Vanuit die for
ten werd een levendige handel
gedreven in goud en slaven. De
Ashanti's leverden de slaven (die
voor het merendeel bestonden
uit leden van overwonnen stam
men) en het goud aan de Neder
landers in ruil voor geweren en
kruit. Is dus Ghana niet mede
grondlegger van het vroeger zo
welvarende Nederlandse kolo
niale rijk? Waren het niet Afri
kaanse slaven die de Indische
plantages tot bloei brachten en
de kolonie Suriname bevolkten?
Heeft Ghana dan niet recht op
een zelfde voorkeursbehande
ling?
Kastelen
Bij de lunch met het bedrijfsle
ven gaat de koning vooral in op
het gunstige investeringsklimaat
in Ghana. En hij prijst de Stich
ting Vrienden, Kastelen en For
ten in Ghana aan. Die is onlangs
opgericht om nog bestaande Ne
derlandse forten met fraaie na
men als Amsterdam, Batenstein,
Orapje, Vredenburg, Coenraads-
burg, Leydsaamheid en Nassau,
in ere te herstellen. Het laatste
fort ligt al geheel in puin, maar
de rest is met wat geld nog wel
op te kalefateren, waarna het een
gigantische toeristische trek
pleister zou kunnen worden.
Maar bij het bedrijfsleven hoef
je niet met concentratielanden
aan te komen. Op dus naar Den
Haag waar de voorzitter van de
vaste kamercommissie voor ont
wikkelingssamenwerking, Aarts,
en twee van zijn leden wachten.
De Asantehene heeft zijn cere
monieel tenue inmiddels uitge
trokken en blijkt in driedelig
zwart rechtstreeks aanspreek
baar. Weliswaar schiet de ko-
ninklijke-spreker-met-staf nog
telkens recht overeind als Zijne
Majesteit wat zegt, maar daar
blijft het bij. Hij hoeft niet in ac
tie te komen als voorzitter Aarts
beleefd doch duidelijk uitlegt
dat Nederland een klein land is
en niet zo vréselijk veel geld te
verdelen heeft.
Ghana blijft dus gewoon sec
torland, dat ziet de koning nu
ook wel in. Het onderwerp komt
een half uur later dan ook hele
maal niet meer ter sprake bij de
gene die daar over gaat: minister
Schoo. Daar wordt wel over de
kastelen gesproken.. De minister
geeft 10.000 gulden voor de res
tauratie van fort Amsterdam en
is sindsdien erelid van het aanbe
velingscomité. En dat gebeurt al
lemaal zonder dat de koninklijke
spreker ook maar eenmaal in ac
tie komt. H(j blijft onderuit ge
zakt in zijn stoel zitten. De staf
nog in de hand.
LONDEN - Sommige
ren het echt nooit. Vorige week
deed de radicale Britse mijnwer
kersleider Arthur Scargill het be
stuur van zijn bond, de NUM, het
voorstel een verbod af te kondigen
op het maken van overuren uit pro
test tegen deze of gene mijnslui-
ting.
Het bestuur vroeg Scargill in be
leefde bewoordingen of hij mis
schien gek was geworden, en ver
wierp het voorstel direct. Dat had
het bestuur goed gezien: niemand
onder de mijnwerkers voelt er op
dit moment, precies een jaar na de
grote staking, voor opnieuw in ac
tie te komen.
door
Henk Dam
Want de gemiddelde Britse kom
pel ligt nu nog krom om zijn schul
den te kunnen afbetalen. De één
jaar durende mijnstaking kostte
hem 50.000 gulden, en er wordt
daarom nog steeds betaald aan
achterstallige hypotheek, elektrici
teit en gas. De bereidheid om weer
de barricaden op te gaan is daarom
nihil, temeer omdat de staking, die
voor alle mijnwerkers en hun ge
zinnen een jaar van zwaar afzien,
van werkelijk lijden, betekende,
niets, maar dan ook niets oplever
de.
Overuren
De noodzaak eerst en vooral geld
te verdienen blijkt alleen al uit het
feit, dat thans regio na regio nieu
we produktierecords te melden
heeft. Er is in de Britse kolenmij
nen nog nooit zo hard en zo effi
ciënt gewerkt, en er zijn nog nooit
zoveel overuren gedraaid.
Dat komt niet alleen door de fi
nanciële besoignes van de kom
pels. Die doen ook extra hun best
uit angst dat hun hele industrietak
straks het loodje moet leggen.
Want de steeds goedkoper worden
de olie is een rechtstreekse en le
vensgevaarlijke bedreiging voor de
mijnindustrie.
Het nationale Britse elektrici
teitsbedrijf, de CEGB, heeft de Na
tional Coal Board (NCB) met suc
ces al gevraagd de bestaande leve
ringscontracten te herzien. De cen
trales krijgen nu goedkopere
steenkool, en nóg is de verleiding
groot de grote op olie draaiende
centrales, die nu stil staan, weer in
produktie te nemen.
Het is om die redenen dat de
NCB mijnen kan sluiten zonder
dat dat tot het soort arbeidsonrust
leidt dat aan de basis stond van de
grote mijnstaking. Sinds die sta
king afliep, zijn 24 mijnen gesloten
en hebben 30.000 van de 180.000
mijnwerkers de schachten voor
goed de rug toegekeerd.
Memoires
Zo heeft Ian MacGregor, de baas
van de NCB en tijdens de staking
de grote tegenspeler van Scargill,
helemaal zijn zin gekregen. De
Britse mijnindustrie is nu de effi
ciëntere, minder arbeidsintensieve
en potentieel winstgevende indus
trie die hij voor ogen had toen hij
met zijn sluitingsplannen voor ver
liesgevende mijnen (die tot de sta
king leidden) kwam. MacGregor
heeft het nu zo rustig, dat hij alle
tijd heeft om zijn memoires (die dit
jaar nog zullen verschijnen) te
schrijven.
Scargill: weggehoond. (foto ap»
In de mijnwerkersvakbond is het
inmiddels minder rustig. Enkele
maanden geleden scheidden de
mijnwerkers in Nottinghamshire
en enige aangrenzende regio's zich
af. Zij waren ook de mijnwerkers
die tijdens de staking hadden door
gewerkt, en ze zagen zich niet meer
in één bond met de wei-stakers tot
hun recht kpmen.
Hun bond, de Union of Demo
cratie Mineworkers (UDM), heeft
nu 40.000 leden, en is een bedrei
ging voor de NUM als deze zou be
sluiten weer het actiepad op te
gaan. Elke mijnwerker die in dat
geval niet wil staken, hoeft maar
lid van de UDM te worden om door
te kunnen werken.
Dat betekent dat de mijnwer
kers, zolang de UDM bestaat, niet
meer de mogelijkheid hebben de
hele bedrijfstak lam te leggen. De
mijnwerkers, eens de machtigste
groep werknemers van Engeland
die nog in '74 de regering-Heath
kapot staakten, zijn daarmee als
een ridder zonder zwaard, een
leeuw zonder tanden.
Weggehoond
Datzelfde zou men kunnen zeg
gen over Arthur Scargill. Een jaar
geleden was hij nog dé grote man,
niet alleen in de mijnwerkersbond,
maar ook voor allen die het leven
primair als een klassenstrijd zien.
Scargill was de kampioen van
links. Kom daar nu eens om. In de
NUM zelf raakt Scargill meer en
meer geïsoleerd. Oproepen tot ac
tie leggen zijn medebestuursleden
naast zich neer; Scargill's ideolo
gisch geinspireerde analyses van
de arbeidsverhoudingen in de
mijnbouw (hij zag vorig jaar maart
kans de afloop van de staking als
'een grote overwinning' te presen
teren) worden nu ook door zijn ge
trouwen weggehoond.
Zelfs klinken er steeds meer
stemmen op van NUM-leden die
willen dat Scargill zijn voorzitter-
schap-voor-het-leven wordt afge
nomen. Steeds meer mijnwerkers
zijn dan ook gaan inzien dat het
Scargill's desastreuze leiderschap
in de eerste plaats was dat een jaar
geleden tot de bittere nederlaag
leidde. Dat gevoelen wordt ge
deeld door de leiders van andere
linkse vakbonden als Ron Todd
van de vervoersbond en Ray Buck-
ton van de spoorwegbond. Tijdens
de staking gaven zij Scargill alle
steun, nu verwijten ze hem steeds
openlijker zijn tactische blunders
en zijn ideologische starheid.
Boeman
Ook binnen de Labour-partij is
Scargill, eens de held van alle ech
te socialisten, nu zoiets als een
voorgoed uitgebrande vulkaan. La-
bour-leider Neil Kinnock veegde
vorig jaar oktober tijdens het par
tijcongres de vloer met hem aan,
iets dat hij een jaar eerder nooit
zou hebben gedurfd. Thans wordt
Scargill door de leiding van de par
tij niet eens meer serieus genomen.
Hij heeft daarmee dezelfde status
bereikt als die andere grote boe
man van de ultra's, Tony Benn,
naar wie ook niemand meer luis
tert.
Labour, dat staat te springen om
het roer van Thatcher's Conserva
tieven over te nemen, heeft geen
tijd meer voor de mannen van de
dogmatische harde lijn. Er zijn kie
zers te winnen, en dat doet men
niet met gepraat over de naderen
de revolutie. 'Nieuw realisme', heet
dat ook in Engeland. In linkse
boekhandels en in kraampjes op
vakbondscongressen en dergelijke
kan men nu boeken met verhalen
over de Grote Staking kopen, en
bandjes met de strijdliederen
waarmee de stakers zich destijds
de winterkou van het lijf hielden.
De mijnstaking is zo folklore ge
worden, een van de mythen van de
Britse arbeidersbeweging. Maar
met folklore kun je geen schulden
afbetalen, en daar hebben de mijn
werkers van vandaag meer belang
stelling voor...
"O grote edele koning Ahasver-
os, licht van het oosten, tl-buis
van het westen, wat hebt u een
prachtige oren", zei Haman.
Zomaar een zin uit het bijbel
boek 'Esther' (Oude Testament)
in een vertelling van dr. K. Sme-
lik, leraar Oude Testament aan
de Universiteit van Amsterdam.
Op eigentijdse manier heeft hij
dit boek naverteld. Smelik: "De
bijbel bestaat uit verhalen, niet
uit stichtelijke tractaatjes of mo
raliserende praatjes". Hij hoopt,
dat zowel godsdienstig als niet-
godsdienstig opgevoede kinde
ren zijn boek leuk zullen vinden.
Smelik treedt hiermee, naar ei
gen zeggen, in de traditie van
joodse schrijvers, die al meer dan
2000 jaar geleden de bijbel op
hun eigen manier herschreven.
"Zij veroorloofden zich - vanuit
een grote vertrouwdheid met het
schrift - nog grotere vrijheden
bij het navertellen dan ik". Sme
lik maakt in zijn boek ook ge
bruik van hedendaagse woorden
als 'vuilniszakken' en 'wasma
chines'. De beeldende kunstena
res Jet Naftaniöl-Joöls verzorg
de de illustraties.
Gisteren werd m hot Bijbels
Museum in Amsterdam hel eer
ste exemplaar van dit boek aan
geboden aan een dochtertje van
dr. Smelik.
Open dag. Volgende week
zaterdag, 15 maart, houdt de Ka
tholieke Theologische Hoge
school in Amsterdam (Keizers
gracht 105) van 11 tot 3 uur een
open dag. Het programma biedt
een ruime variatie van onderwer
pen: mens en theologie, relatie
jodendom-christendom, spiri
tualiteit, vrouwenstudies en
theologie, de kerk, massamedia
en religie, homofilie en theolo
gie, jongeren en geloof en missie.
Over het theologie studeren kan
men uitgebreide informatie krij
gen.
De school werd in 1967 opge
richt. Ze kwam in de plaats van
het groot-seminarie 'Warmond'
en de priesteropleidingen van
vier ordes en congregaties. De
opleiding staat ook open voor
mannen en vrouwen die theolo
gie willen studeren zonder de be
doeling nog eeps een ambtelijke
functie te krijgen. Als gevolg
echter van de toenemende secu
larisatie weten steeds minder
mensen, vooral jongeren, wat
theologie inhoudt. Vandaar deze
open dag.
Leiden. De Schola Grcgoria-
na Lugduncnsis werkt zondag
middag om half 5 mee aan een
vesper (avondgebed ter gelegen
heid van zondag 'Lactarc', half-
Leiden. Zondagmorgen
kwart over 10 houden de luther
se, doopsgezinde en remon
strantse gemeenten een geza
menlijke dienst in de lutherse
kerk (Hooglandse Kerkgracht).
Een samengesteld koor uit deze
gemeenten zingt de cantate 22
van J. S. Bach, "Jesus nahm zu
sich die Zwölfe".
Medewerking verlenen Hanne-
ke Schneiders alt, Jan Koster te
nor, Henk Post bas, Mettelise
Tabbers orgel, Anneke van Dijk
en Marjolein Hennes viool, Ellen
Ali Cohen altviool, Marianne
Vrijland cello en Kees Tabbers
hobo. Dirigent is Hans Seinstra.
Er zijn deze zondag geen dien
sten in de Lokhorstkerk en in
Endegeest. Overeenkomstig hef
gebruik in Endegeest wordt in
deze dienst ook het avondmaal
gevierd.
Voorschoten. Uitgaande van
de Raad van samenwerkende
Kerken wordt zondagmiddag om
5 uur in de kerk 'Ontmoeting' (in
de wijk Noord-Hofland, Jan
Evcrtsenlaan hoek Abr. van der
Hulstlaan) een oecumenische
zangdienst gehouden. Voorgan
ger is pastoor G. Paardekooper
Vuilniszakken
en
wasmachines in
bijbelverhaal
van de beide rooms-katholieke
parochies. Medewerking ver
leent de Noordhofland-cantorij.
Nieuwkoop. Donderdag 20
maart zal de hervormde kerk in
Nieuwkoop na algehele restaura
tie officieel weer in gebruik wor
den genomen. De hervormde ge
meente zelf trok er op 15 decem
ber al weer in. Er zijn die dag
twee 'openingen', een burgerlij
ke met allerlei toespraken en een
kerkelijke in de vorm van een
bijzondere kerkdienst.
Leiden. Dr. P. J. M. van Ton
geren (Nijmegen) is aan de 'cen
trale interfaculteit' van de Leidsc
universiteit benoemd tot bijzon
der hoogleraar in de wijsbcwccr-
te in relatie tot dc katholieke le
vensbeschouwing. Hij volgt dr.
P. H. van Lacr op, die met pen
sioen is gegaan.
De benoeming gaat uit van de
Radboudstichting (Wetenschap
pelijk Onderwijsfonds) te Vught.
Deze stichting heeft ten doel, een
bijdrage te leveren aan mogelijk
heden om de rooms-katholieke
levensbeschouwing te betrekken
bij de vorming van academici.
Van Tongeren is 35 jaar. Hij
studeerde theologie in Utrecht
en filosofie in Leuven. Sinds
1977 is hij wetenschappelijk me
dewerker voor wijsgerige ethiek
aan de centrale interfaculteit van
de Katholieke Universiteit in
Nijmegen.
Alphen aan den Rijn. De ge
reformeerde predikant M. van
Harmeien in Hilversum hoopt op
19 maart zijn zilveren ambtsjubi
leum te vieren. Van 1970 tot 1978
werkte ds. Van Harmeien in Al
phen aan den Rijn.
Noordwijk. De hervormde
jeugdraad in Noordwijk heeft
een beleidsplan gemaakt voor de
komende vier jaar.
In dat plan is te lezen, dat in de
kerk niet kan worden gesproken
van een apart 'jeugd- en jonge-
rcnproblccm'. Piet Pronk van de
jeugdraad: "Dal jeugd en jonge
ren niet of nauwelijks meer in de
kerk komen, heeft bijvoorbeeld
ook te maken met het feit dat
veel ouderen niet, minder of an
ders naar de kerk gaan. Met an
dere woorden: de relatie ouderen
en jongeren speelt een belangrij
ke tol. Gaan we het probleem iso
leren, dan raken we steeds meer
van de werkelijkheid vandaan.
'Jeugd en jongeren' is een zaak
van de hele gemeente".
Het beleidsplan staat nu op de
kerkeraadsagenda. Pronk: "Wij
hopen en verwachten, dat dit
plan zal bijdragen aan een ge-'
meente, waar jongeren én oude
ren samenleven en samenwer
ken. Onze wens is, dat we daar
spoedig concrete vorm aan kun
nen geven".
Hervormde Kerk: beroepen
te Poortvliet kandidaat A. Egas
Vrie^enveen.
Gereformeerde kerken: beroe
pen te Scheveningen A. Schel
haas Apeldoorn; aangenomen
naar Goor kandidaat W. Lolkema
Tubbergen.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: bedankt voor Rouveen
J. Slotman Enschede.
Overleden. Op 77-jarige leef
tijd is in Hamburg de theoloog
Helmut Thielicke overleden. Als
lid van de 'Bekennende Kirche'
werd hij in 1940 door de nazi's uit
zijn functie gezet. Ook kreeg hij
toen een spreek- en reisverbod.
De laatste jaren van zijn hoog
leraarschap kwam Thielicke in
conflict met linkse studenten die
zijn colleges begonnen te versto
ren. Hij gold binnen de Evangeli
sche Kerk van Duitsland als 'be
houdend'
