BOEKEN
Een auteur uitgemolken
'Straf: sombere jeugdverhalen
DE
KEER
Spannende bundel
van Van Zomeren
zandvliet
Vijf sterren thrillers
Stijl het zwakste
punt van K.L.Poll
Guerra's
wakkere
oogopslag
BOEKHANDEL BV
VRIJDAG 28 FEBRUARI 1986
PAGINA 17
Niet veel mensen zullen het weten, luk nou precies gebeurde. Bij een
maar Koos van Zomeren debuteer- recreatieterrein wordt het lijk van
de al op jonge leeftijd. Op z'n ze- een meisje gevonden. Men ver-
ventiende, als ik het me goed her- denkt Algerijnen die in Nederland
inner, met een dichtbundel. Hij op vakantie zijn.
schreef daarna een paar romans. Van Zomeren heeft het hele
Na dat hoopvolle begin liet Van spektakel - want dat
Zomeren een tijdlang niets
van zich horen. Hij had andere zor
gen aan z'n hoofd; was druk in de
weer als politiek activist.
Maar waar schrijverschap ver
loochent zich nooit, zullen we maar
zeggen. Al weer wat ouder begon
Van Zomeren detectives te schrij
ven. Detectives waarin een cyni
sche journalist, evenals de schrij
ver werkzaam bij een geïllustreerd
weekblad, telkens weer in de we
reld van list bedrog verzeild
raakte.
Met die boeken bouwde Van Zo
meren zich een reputatie op als
vakman. Maar wat nog veel belang
rijker is: hij bleek uiteindelijk een
schrijver die van meer markten
thuis is, getuige zijn latere boeken,
waarin de firma Dood co welis
waar nog rijkelijk vertegenwoor
digd is, maar die niet meer onder
de noemer detectives vallen.
Zij het overigens dat het werk
van Van Zomeren altijd geken
merkt blijft door spanning. En ge
lukkig maar, haast ik me er aan toe
te voegen, want door dat ingre
diënt val je tijdens het lezen van
zijn boeken nooit in slaap. Ik blijf
in het geval van deze schrijver al
tijd onbewust denken dat de dader
aan het einde ten tonele zal worden
gevoerd.
Wat dit betreft is 'Verdacht' uit
Van Zomerens verhalenbundel
'Het verkeerde paard' een mooi
voorbeeld. Het verhaal werd eer
der gepubliceerd in de Nieuwe Re-
vu en je zou het een proeve van
nieuwe journalistiek kunnen noe
men - een journalistiek verhaal dat Dat Maarten 't Hart in deze literair
met behulp van romantechnieken magere tijden de droom van iedere
werd geschreven - ware het niet uitgever is, valt te begrijpen. De
dat die nieuwe journalistiek inmid- Warmondse veelschrijver is een
dels al zo oud is als de weg naar van de best verkopende auteurs in
Rome. Een artikel dat teest als een Nederland: van "Een vlucht regen-
kort verhaal - laten we het daar wulpen" bijvoorbeeld zijn meer
maar op houden. dan 300.000 exemplaren verkocht
Het gaat over een moord die (de roman is sinds zijn verschij-
werd gepleegd in Kockengen, zo'n ning in 1978 al aan de 50e druk toe!)
plaatsje waar iedereen iedereen en van 't Harts op 16 mei 1984 ver-
nog kent en waar de mensen als je schenen autobiografie(l) "Het roer
thuis komt met een gedeukte auto kan nog zesmaal om" kwam nog in
eerder dan jij weten hoe het »nge- hetzelfde jaar de vierde druk uit.
Een literaire droomcarrière die ik
dorpje - nauwkeurig gerecon
strueerd. Alle betrokkenen worden
op zo'n manier voor het voetlicht
gebracht dat er een beklemmend
verhaal ontstaat waarin ook de re
porter een personage is. Een perso
nage dat uiteindelijk, als is geble
ken dat de Algerijnen de moord
niet hebben gepleegd, hardop
denkt: "Probeer je nu eens een
voorstelling te vormen van de
moordenaar. Waar bevindt hij zich
op dit moment? Wat voert hij uit?
Wat herinnert hij zich van Irene
Bernets laatste ogeblikken? Geen
flauw idee".
Er staan nog een paar van dit
soort verhalen in deze bundel. Het
grappige is nu dat ze zich maar in
weinig opzichten onderscheiden
van de verzonnen verhalen. Ster
ker nog: een verhaal als de 'De mo
len' - om maar eens een voorbeeld
te geven - laat zich lezen als de re
constructie van een ware gebeurte
nis.
En zo wordt lezen een spannend
avontuur.
WIM BRANDS
'De Stofwolk' van de Italiaanse
schrijver Tonino Guerra draagt als
ondertitel: 'Verhalen voor een rus
tige nacht'. Daar klinkt een echo in
door van de beroemde sprookjes
verzameling Duizend-en-één
nacht. En inderdaad, enkele van de
achtenzestig korte verhaaltjes en
gedichten die in dit boekje zijn ge
bundeld hebben inderdaad wel
iets van die sprookjesachtige sfeer,
maar dat er nu echt een geruststel
lend effect van uitgaat, nee, dat
niet.
Kent u die schemertoestand tus
sen waken en slapen, net voordat u
in de kuil van de werkelijkheid te
rugvalt? Ongeveer dat gevoel wat u
heeft als het vliegtuig waarmee u
op weg bent naar de vakantiebe
stemming plotseling in een lucht
zak terechtkomt? Van wat er aan
deze bewustzijnsschokken vooraf
gaat, van die ultrakorte uitstapjes
naar gene zijde, lijken deze ver
haaltjes verslag te doen. Sprook-
Tonino Guerra.
jesachtig? Nou nee. En dan niet al
leen omdat er geen feeën, reuzen,
dwergen of prinsen in voorkomen.
Laat ik om een en ander te ver
duidelijken eens een voorbeeld ge
ven. Ooit heb ik eens gedroomd
over een kennis die nogal handig
was. In mijn droom echter had hij
een elektrische bel aangelegd, die
hels begon te rinkelen als je de
drukknop losliet en die zweeg
wanneer je hem indrukte. Wilde
het stil worden, dan moest er dus
altijd, dag en nacht, iemand bij mij
'aanbellen'. Ik zal de psychiater er
nu even buiten laten en niet stie
kem op uw divan, gaan liggen,
maar kunt u zich het 'unheimische'
van zo'n situatie voorstellen, kunt
u zich indenken dat ik zo gauw mo
gelijk uit die omgekeerde wereld
weg wilde?
Welnu, zulke vreemde voorval
len uit het schemerlandschap van
ons onderbewustzijn, komen er
ook voor in 'De Stofwolk'.
De verhaaltjes zijn over het alge
meen niet langer dan een halve pa
gina, dus laat ik er eens eentje cite
ren. 'De Russische ballerina' heet
"Een Russische ballerina die ze
ventig was en balletles gaf op scho
len, werd op een dag gevolgd door
een jongeman die getroffen was
door haar rijzige en slanke gestalte.
Ze rende naar huis om niet inge
haald te worden en sloot zich hij
gend in haar appartement op. Haar
jonge dochter vroeg haar wat er ge
beurd was.
'Iets heel vreemds', antwoordde
de oude moeder. 'Ik werd gevolgd
door een jongen en ik wilde niet
dat hij mijn gezicht zou zien en te
leurgesteld zou zijn door mijn leef
tijd. Kijk eens uit het raam of hij
nog beneden op de stoep staat'.
De dochter ging naar het raam en
zag op straat een oude man die
naar boven keek".
Wat er aan dit verhaal zo drei
gend is, is het feit dat zo'n gebeur
tenis tot de mogelijkheden be
hoort. De ballerina kan inderdaad
door een jongeman zijn gevolgd en
de dochter kan best een oude man
hebben gezien, die, terwijl de jon
gen rustig is doorgelopen, naar bo
ven is gaan staan kijken. Maar in
die ogenschijnlijk normale gebeur
tenis, ontkiemt wel even de waan-
Voor dit soort situaties heeft To
nino Guerra een open oog. En het
verbluffende is, dat zijn verhalen
zo volkomen aannemelijk overko
men, dat hij zich nergens bedient
van kunstgrepen om dit schokef
fect te bewerkstelligen.
Op de achterflap van dit boek
staat de auteur afgebeeld. Hij
neemt bedachtzaam een trek van
zijn sigaret. Daarbij knijpt hij, als
je goed kijkt, zijn ogen een beetje
dicht. Ongeveer zoals iemand dat
doet wanneer hij een zijden draad
wil ontwaren. De zijden draad
waaraan onze logica hangt.
CEES VAN HOORE
De Stofwolk, Tonino Guerra,
Uitgeverij Bert Bakker, 27,90.
bracht kon worden en op deze niet
altijd even sympathieke wijze aan
een mogelijk weldadige vergetel
heid ontrukt is.
Het boekje besluit met - leuk
schrift "Op bezoek bij Louis Paul
Boon, een maand voor zijn dood,
1980. Boon spreekt juist met Ange-
nies Brandenburg over zijn 10.000
pornografische foto's") en de, het
voor met scripties en letterkundige boekje typerende fotografie waar-
ADVERTENTIE
J Haarlemmerstraat 117
j Leiden -tel. 120421
algemene- en
assortimentsboekhandel
full-time
beste/afdeling
levertijd
vanaf 2 dagen
de terecht meer beminde dan ver
guisde scribent graag gun.
De gemiddelde gretige 't Hart-le-
zer zal dan ook geen enkele moeite
hebben een tientje neer te leggen
voor het boekje "Maarten 't Hart",
een bundeltje "uit en over zijn
werk" geredigeerd en samenge
steld door Martin Ros, die aan het
hoofd staat van uitgeverij De Ar
beiderspers. Dat kan geen wegge
gooid geld zijn, lijkt de liefhebber.
Dat kan inderdaad niet, maar
toch: na een gladde inleiding van
de samensteller worstelen we ons
door een serie uitgebreide vraagge
sprekken, aan de hand van weer
andere vraaggesprekken, in gepast
onderdanige toon gevoerd en na-
verzonnen door redacteur Ros.
Dan volgen varia, mengelwerk van
de auteur zelf dat kennelijk nog in
een lade lag te vergelen, niet in een
samenhangende uitgave onderge-
opstellen bedreigde scholieren
een korte biografie ("redactie Mar
tin Ros") en een aardige, zij het met
enige prots uitgesmeerde bio-bi-
bliografie over het jaar 1984 door
Leo Voogt.
Tussendoor worden we boven
dien vergast op een reeksje foto's
variërende van een bolle baby, de
auteur voorstellende op Vfe-jarige
leeftijd (maar men kan zich, hoe
gevierd ook, niet in élke gedaante
om wille van de centen en het ge
zeur van zijn uitgever, aan het volk
vertonen, dacht ik met plaatsver
vangende schaamte) tot de omslag
van de Italiaanse vertaling "Un vo-
lo di chiurli".
De afbeeldingen zijn overigens
symptomatisch voor de platte hel
denverering waaraan het boekje
mank gaat: kaf en koren zijn vol
strekt niet gescheiden. Er is een
prachtige opname van de 22-jarige
Maarten aan het orgel en een aardi
ge foto van de schrijver samen met
Maarten Biesheuvel "in een plant
soen".
Maar er is ook een gênant stem
mende kiek met Louis Paul Boon
(niet om het trieste plaatje, maar
om het lijkenpikkerige onder
op 't Hart het eerste exemplaar v
"Het roer kan nog zesmaal om"
krijgt aangereikt door zijn ver
keerd poserende lakei Ros.
Ros heeft zijn best gedaan zijn
sterauteur voor lui te zetten: zijn
interviews zijn slaafs van toon, de
vragen zijn gejat, overbodig of
infantiel (de bekende Proust-vra-
gen bv., die door 't Hart heel te
recht met kribbigheid, tegenzin en
uiterst summier worden beant
woord), en zijn verantwoording is
gluiperig en geforceerd.
Onder het dolzinnige kopje
"Waarom daarom" wijst de van
geestdrift gek geworden uitgever
op het feit dat een groot aantal au
teurs geboren is in 1944: "Een
Duitse geleerde over de Tweede
Vijf sterren hotels. Vijf sterren
bungalows. Ze vormen een begrip.
Het schept dus verplichtingen als
je 'vijf sterren thrillers' gaat uitge-
nen. Maar is het een thriller?
'Zondebok' van Paul Orum is
nog maar een paar bladzijden oud
of de Deense politie slaat een groep
ven. Uitgeverij Het Spectrum heeft demonstranten hardhandig uit
het gewaagd en de keus voor deze in elkaar. Het heeft overigens wei
nig te maken met de moord op een
verpleegster, die centraal in het
Beiden hebben een gouden staat verhaal staat en lang onopgelost
van dienst. Maj Sjowall vormde de blijft, omdat de speurende politie-
helft van het vermaarde Zweedse man vergeet de belangrijkste ge-
duo, dat eens de ene na de andere tuigenis te verifiëren. De start van
voortreffelijke thriller afleverde, het verhaal is nogal traag en zoals
op hoog niveau.
En Tomas Ross bewees kortgele
den met 'Schaduwen uit Getsema-
ne' nog eens, dat ook hij een thril
ler van internationale allure kan
schrijven. Maar ook hij liet er in dit jonge
erg veel.
Voor 'Moordsekte' van Robert
B.Parker geldt dat eigenlijk ook.
Zijn zoveelste Spenser-boek. Een
cynische privédetective, een eigen
zinnige vriendin en een verdwenen
tienjes geen buil aan vallen. Maar
vijf sterren..?
'Een boom vol handen' van Ruth
Rendell komt meer in de richting.
Veel orgineler. Een jonge vrouw
heeft welbewust voor het bestaan
van ongehuwde moeder gekozen.
Maar ze verliest haar zoontje. Door
haar soms vreemd acterende moe
der wordt haar dan de rol van ont
voerster opgedrongen. Een klein
jongetje uit het milieu van de krui
melmisdaad neem de open geval
len plaats in. Kan zij van dat blon
de knaapje nog scheiden? Ruth
Rendell schetst met subtiel gevoel
voor details de verrassende ont
wikkelingen, die de vrouw misda
digster tegen wil en dank maken.
'Tunnel' van Hal Friedman vind
Wereldoorlog heeft het ontdekt:
het door de Duitsers aangerichte
jaar der verschrikkingen 1944
dient in een aantal opzichten als
een aanmerkelijk revitaliserend
jaar voor civilisatie en cultuur te
worden beschouwd. Kinderen aan
uitgeteerde borsten, geboren on
der kanongebulder en met zich op
stapelend weedom om zich heen,
hebben zich tenminste in negentig
van de honderd gevallen ontwik
keld tot wetenschappelijke, cultu
rele, literaire veelvraten. De hon
ger van 1944 is dus omgezet in het
wonder van nimmer eindigende li
teraire dynamiek". Men kèn hierbij
denken aan een ongezonde poging
tot leutigheid, als men per se wil -
dat maakt het nog erger.
Maarten 't Hart kan je, behalve
naïveteit, geldzucht en overgrote
toegeeflijkheid niet erg veel ver
wijten. Hij antwoordt braaf en met
een ironische ondertoon die zijn in
terviewer wel ontgaan zal zijn op
de vraag over "produktiviteit en (li
teraire) vraatzucht" van de in 1944
geborene (door Jeroen Brouwers
ooit geformuleerd): "Zo zal ik over
honderd jaar als mijn werk al lang
vergeten is, nog voortleven in een
voetnoot bij het werk van Jeroen
Brouwers".
Wat de opgenomen verhalen en
artikeltjes betreft, die zijn van mar
ginaal of hooguit literair-historisch
belang ondanks het daarin door de
schrijver zelf gesignaleerde "onbe
reikbaarheidsmotief' en de "oude
re man-jongere manverhouding"
in zijn werk. Eenvoudige, prettig
leesbare en in klare taal geschre
ven gelegenheidsstukjes - een
charme die men zich om een tien
tje niet moet laten ontgaan, on
danks Martin Ros.
Toch laat een béétje kritisch au
teur zich niet zo onbeschaamd en
kritiekloos door zijn broodheer uit
melken. De auteur moet zich verre
houden van het onbenul en de fi
nanciële vraatzucht van zijn boek
verkoper - anders komt er over
honderd jaar zelfs geen voetnoot
ROB VOOREN
Maarten 't Hart
l5eze twee strofen lijken de es
sentie te bevatten van Anna,
een tragisch gedicht in drie be
drijven, geschreven door K.L.
Poll, de energieke criticus, es
sayist en leider van het Hol
lands Maandblad en het Cultu
reel Supplement van NRC-
Handelsblad. In dit lange ge
dicht van ongeveer vijftig pagi
na's speelt het zoeken naar het
onbekende, het andere, het me
tafysische een belangrijke rol.
De ik zegt: "Ik zoek een god
delijk teken". En: "Zullen wij
weer besluiten tot een god?"
Het wachten op God geeft een
mens het gevoel dat er meer is,
iets buiten de grenzen van het
ik, van de dood en van het so
ciale leven.
Een tweede belangrijke as
pect van Anna is de genegen
heid tussen de drie personages
die drie dagen door een
zuidelijk landschap wandelen:
de begeleider, een oude, wijze
man; een wat voorzichtige
maar sensitieve ik; en Anna,
"de tegenpool van het verlan
gen naar doublures van on
szelf', een wat omslachtige for
mulering overigens. Anna is
een afsplitsing van de ik, de be
geleider vermoedelijk ook. In
ieder geval is Anna door de ik
opgewekt en vaart zij na drie
dagen langs een stalen draad
op een motor via een kerktoren
ten hemel.
Het drietal vertoont een zeke
re overeenkomst met andere
magische drie-eenheden: ze
zijn één, maar ook weer niet. Ze
hebben een onderlinge verhou
ding als de Vader (de begelei
der), de Zoon (de ik) en de Hei
lige Geest (Anna). Anna lijkt te
staan voor het rijk van de ver
beelding, voor inspiratie, spon
taniteit en ongereptheid, voor
het niet aan "de rem van de ge
dachten" gebondene. Vanwege
het ontbreken van een driftle
ven lijkt een vergelijking met
de profane, freudiaanse drie-
eenheid (Es, Ich en Ueberich)
minder voor de hand te liggen.
Bij de realisering van het the
ma van dit lange gedicht maakt
Poll soms gebruik van mooie
surreële beelden, zoals bomen
die in troepen met wortel en
tak door de lucht zeilen. The
ma, verhaal, beelden zijn bij
Poll géén probleem. Wel heb ik
als lezer moeite met bepaalde
indelingen, scènes en woorden.
Waarom is dit lange gedicht in
bedrijven verdeeld? Hadden
zulke kinderachtige liedjes als
het Ekemalied niet geschrapt
moeten worden? Waarom die
simpele Duitse, Franse en En
gelse zinnetjes er tussendoor
gegooid? Dat veroorzaakt tel
kens onnodige stijlbreuk.
Zijn stijl, dat lijkt me het
zwakste punt van Poll. Op zich
zelf hoeft het niet storend te
zijn dat zijn poëziestijl nogal
prozaïsch is. Maar het kan alle
maal korter en pregnanter.
"Lauwe verveling vormt zich"
lijkt me geen verfraaiende ver
nieuwing van het Nederlands.
"Hij voelt zich solidair met het
verleden" hoort eerder thuis in
een slecht geschreven artikel in
De Volkskrant dan in een ge
dicht. En zo is er meer. En dat
is jammer. Want Anna had zon
der deze tekortkomingen van
stijl en functie een goed ge
dicht kunnen worden.
Het bijwonen van de waardi
ge opvoering van Anna door
Poll zelfheeft mijn mening niet
veranderd. Wel heb ik meer be
grip gekregen voor het eigene
van de toon van Poll, een toon
van aarzelend en ingehouden
pathos. Meeslepend was het
niet, ontroerend soms wel. Die
opvoering was een bijzonder en
moedig initiatief van Poll. Maar
aan durf en initiatief heeft het
Poll nooit ontbroken.
CHRISTIAAN VISSER
(Anna, Een tragisch gedicht
in drie bedrijven, uitg. Meu-
lenhoff, 22,50)
Ontvoerd door een ik echter al die sterren waard. Een
boeiende boek geen moment twij
fel over bestaan waar zijn maat
schappelijke en politieke voorkeur
liggen.
Wanneer men twee van zulke, in
dezelfde richting denkende perso
nen naast elkaar zet om hun keuze
te bepalen kan het haast niet an
ders of ook die keus zal wat ge
kleurd uitvallen.
In 'Bloedige finale' van Christop
her Hudson komt dat het sterkst
naar voren. Men kan zich zelfs af
vragen of het werk in een thriller
serie thuis hoort. Het is een
schreeuwende aanklacht tegen de
situatie in Chili, waar het dictato
riaal regime met steun van ziende
blind zijnde Amerikanen mensen
genadeloos vermorzelt. Alleen om
dat zij anders denken en willen.
Geen middel wordt daarbij ge
schuwd. Gruwelijke martelingen
zijn aan de orde van de dag. Het
kan niet voldoende aan de schand
paal worden genageld. Zoals het
gebeurt in dit boek, waar een Chi
leen en een Amerikaan verdwij-
mysterieuze sekte, de 'Bullies', die
onder een religieus mom vele din
gen doet die bepaald niet passen in
een goddelijke wet. Allemaal niet
zo bijster origineel. Vlot verteld,
dat wel. En men zal er voor twee
ADVERTENTIE
fascinerend verhaal van een gijze
ling van duizenden mensen in een
kilometers lange tunnel. De gang
sters zijn ontsnapte ter dood ver
oordeelden. Eén van hen wordt
zelf letterlijk van de elektrische
stoel gehaald. Ze hebben niets te
Opbeurend kun je de jeugdboeken
van Wim Hofman niet noemen.
Zijn verhalen belichten vooral de
donkere zijde van het zogenaamd
zorgeloze kinderbestaan en bren
gen veel leed naar voren. Eenzaam
heid, onbegrip, gekwetstheid,
verliezen. Er is geen compromis wreedheid, en beklemmende
BOEKHANDEL
LEIDEN LEIDERDORP
OEGSTGEEST - KATWIJK
VOORSCHOTEN
Alle op deze pagina besproken
boeken zijn bij ons dlrekt lever
baar, óf vla onze TERMINAL te
bestellen en dan binnen drie da
gen verkrijgbaar.
mogelijk: eisen inwilligen of
gruwelijke moordpartij. En er wor
den meteen voorbeelden gesteld.
De verantwoordleijke politiemen
sen baden in het zweet. Allerlei in
stanties ondernemen allerlei wan
hopige acties om het noodlot af te
wentelen. Beklemmend. Beangsti
gend. En akelig realistisch. Het is
zo dichtbij, het lijkt allemaal echt
te kunnen. Een ijzersterk boek.
Volledig vijf sterren.
'Bloedige finale' door Christop
her Hudson, 'Zondebok' door Paul
Orum, 'Moordsekte' door Robert
B.Parker, 'Een boom vol handen'
door Ruth Rendell en 'Tunnel'
door Hal Friedman, titels in de
vijf sterren thrillerserie van Het
Spectrum. Prijs 19,90 per stuk.
KOOS POST
heimzinnigheid. Dat levert wrang-
smakende boeken op.
'Straf heet de nieuwste verha
lenbundel van Hofman, bestemd
voor kinderen vanaf 9 jaar. Acht
vertellingen rond kinderen onder
ling of kinderen in relatie tot vol
wassenen, neergezet in de vorm
van korte ihaar razend-knap gety
peerde momentopnamen.
Het begint al goed met het titel
verhaal 'Straf. Daarin dwingen ou
ders hun dochtertje een bord on
smakelijke, koud geworden vlees
en groente te eten. Wanneer het
meisje weigert vallen klappen, tot
Illustratie Wim Hofman uit 'Straf.
bloedens toe. Uiteindelijk vlucht
het kind naar haar oma. Het onbe
grip van de ouders en de eenzaam
heid van het meisje (hetgeen voor
al uit het slot blijkt) worden ner
gens rechtstreeks genoemd, maar
door de kundige opbouw van het
verhaal duidelijk gemaakt.
De tweede vertelling, 'Willemien
en de struikrovers', is wat mij be
treft de beste. Een fantasievol ge
heel waarin Hofman een beeld op
roept van de wreedheid en onver
schilligheid die kinderen vaak ten
opzichte van elkaar ten toon kun
nen spreiden. Uit de manier waar
op Hofman Willemien portretteert
blijkt hoe goed hij zich in denken
en doen van kinderen kan ver
plaatsen.
Niet alle verhalen in de bundel
zijn even sterk. 'Heks' bijvoorbeeld
is een spanningsloze variant op een
uitgekauwd thema. Het relatief
vrolijkste verhaal is 'Advertentie',
waarin een drietal kinderen hun
moeder aan de man probeert te
brengen. Een humorvol verhaal
dat niet al te zwaar is beladen.
Hofman neemt een aparte plaats
in onder jeugdboekenschrijvers
door zijn geheel eigen, sombere,
maar indringende kijk op kinderen
en volwassenen. Zijn verhalen zijn
goed geschreven, maar zelden ge
heel vrijblijvend en ontspannend.
Daarvoor graaft Hofman te diep.
Bovendien heeft hij de gewoonte
zijn vertellingen een open einde
mee te geven, zodat de lezer min of
meer wordt gedwongen er verder
over na te denken. U bent gewaar
schuwd.
Lichtpunt: de bundel is door
Hofman zelf aangenaam geïllu
streerd.
Straf en andere verhalen,'tekst
en illustraties Wim Hofman, uitg.
Holkema en Warendorf, f 19,90.
MARGOT KLOMPMAKER
