'Veel show, geen
serieuze muziek'
Residentie-
Orkest zet
meester
werken op lp
Componist
Wijdeveld
overleden
Rijnlands Mannenkoor sfeervol en creatief
Waardevol pianorecital George van Renesse
Barokensemble Voorschoten stelt zichzelf hoge eisen
Trio Van der Ham: technisch goed, weinig overdracht
MAANDAG 16 DECEMBER 1985
KUNST
PAGINA 9
'Gin on the
Rocks' wint
grote popprijs
AMSTERDAM (GPD) -In een bomvol Paradiso liep de fi- van drie blazers. De gewaagde ex-
nale van de Grote Popprijs van Nederland afgelopen zater- d^tee^neS's^lfèrenT-
dag uit op een regelrechte verrassing. Terwijl schamper verden een ^erde plaats op. Brons
gejoel en hilariteit het gejuich van de fans overstemde, was er voor het Rotterdamse 'I've
werd de hardrockformatie Gin On The Rocks uit Venlo tot Got The Bullets', met als belang-
winnaar uitgeroepen. Een regelrechte sensatie, omdat het S^apterstemvafF^dS^
kwartet weliswaar voor een vermakelijke show wist te zor- -
gen, maar in muzikaal opzicht toch niet serieus te nemen
valt.
Er breekt de komende maanden
een drukke tijd aan voor het vier-
tal, dat behalve een 90 centimeter
hoge trofee een bedrag van 5000
gulden mee naar huis mocht ne
men. Het winnen van de Grote
Prijs - georganiseerd door onder
meer de VARA, het magazine Oor
en de Stichting Popmuziek Neder
land - betekent veel optreden, aan
dacht in de media en belangstel
ling van de kant van platenmaat
schappijen.
Een voorselectie, negentien re
gionale voorronden en twee halve
finales waren nodig om 'Gin On
The Rocks' en de vijf andere deel
nemers aan de eindstrijd te selecte
ren uit de ruim 600 gegadigden.
Opvallend is dat geen van de tallo
ze U2-, Simple Minds- en Cure-imi-
taties die de voorronden domineer
den de finale hebben gehaald. En
hoe belangrijk de factor 'spontani
teit' geweest is blijkt wel uit het
feit dat drie van de zes finalegroe-
pen nauwelijks enkele maanden
geleden geformeerd zijn.
door
Peter Bruyn
Enerverend
Het was een lange, hete en ener
verende avond in Paradiso. Dat de
rechtlijnige 'Hey ho, let's go' Ra-
mones-imitatie van The Treat uit
Den Haag en de brave 'Giroblauw
past bij jou'-pop van The Clip te
weinig gewicht en gezicht hebben
om hoog te scoren was snel duide
lijk. De groepen 'Vijf Slag Een
Wijd', 'I've Got The Bullets' en 'Ma
ny More' staken daar bovenuit en
ontliepen elkaar nauwelijks in on
miskenbare kwaliteit. Dat maakte
deze finale aanzienlijk spannender
dan die van vorig jaar, toen de win
naar, 'GaGa', nauwelijks bedreigd
werd.
'Vijf Slag Een Wijd' toond in mu
zikaal opzicht de meeste originali
teit. Een rock/funkbasis van ritme
sectie en gitaar, aangevuld met de
LAREN (ANP) - De componist bigband-, bop- en free jazz-partijen
Wolfgang Wijdeveld is in het rosa-
spierhuis in Laren overleden. Hij is
75 jaar geworden.
Wijdeveld was een veelzijdig mu
sicus, die zich in de loop van zijn
carrière niet alleen als componist,
maar ook als pianist, dirigent, mu
ziekpedagoog en muziekrecensent
heeft gemanifesteerd. Hij werd ge
boren in Den Haag, en studeerde
aan het Amsterdams Conservato
rium.
Als pianist werd hij, behalve so
listisch, bekend als begeleider van
vele dansgroepen (onder andere
het Scapino-ballet, het Ballet der
Lage Landen en de balletten van
Yvonne Georgi. Tussen 1932 en
1958 componeerde hij een twaalftal
balletten.
Samen met zijn vader, de beken
de architect en graficus H.T.H. Wij
develd, maakte Wolfgang Wijde
veld in 1962 een tournee langs 15
Amerikaanse universiteiten met le
zingen over bouwkunst en muziek.
Wijdeveld wijdde zich ook aan
de muziekpedagogiek.
Spigt. Een hecht en professioneel
spelende band met songs in de tra
ditie van Bob Seger en Joe Cocker,
die de hitparade nauwlijks lijkt te
kunnen ontlopen. De ruige en
avontuurlijke gitaarrock van bijna-
winnaar Many More knipoogt naar
de vroegere Birthday Party. Zan
geres Beatrice van der Poel gilde,
zong, brieste en jodelde, en was
een van de krachtigste podiumper
soonlijkheden van de avond.
Klakkeloos
Maar ondertussen was 'Gin On
The Rocks' de hond die er stiekem
met het been vandoor ging. Gemo
delleerd naar het betongeluid van
het Californische Van Halen, zet
ten de mannen uit Venlo in twintig
minuten een complete spektakel
show neer, die van 'gimmicks' en
grappen aan elkaar hing. Zelfs een
bijna klakkeloos van David Lee
Roth overgenomen a capella 'shoo-
be-doo-wah' cabaret-act met zon
nebrillen en strooien hoed ontbrak
niet. Verder dan het oog ging de
kleurrijke voorstelling echter niet.
Natuurlijk, gitarist Gino Taihuttu
wist beukende accoordenreeksen
en gierende uithalen te produce
ren, maar zijn spel hing los in de
lucht, omdat het de groep gewoon
ontbreekt aan behoorlijke songs.
Waaraan 'Gin On The Rocks' de
Prijs ook te danken mag hebben,
muzikale redenen kunnen het niet
H UYGENSPRIJS UITGEREIKT
DEN HAAG - Wie in
Den Haag langs het Spui
komt kan daar een grote
bouwbedrijvigheid waar
nemen: een enorme
bouwput geeft de plaats
aan waar in september
1987 het nieuwe onder
komen van het Residen
tie Orkest en het Neder
lands Danstheater zijn
deuren voor het publiek
zal openen. Rijk en ge
meente Den Haag legden
met een bedrag van 8
miljoen gulden de finan
ciële basis voor dit pro
ject, maar een niet on
aanzienlijk bedrag moest
langs andere wegen bij
elkaar gebracht worden.
Met veel vindingrijkheid
en grote inzet van alle
medewerkenden van het
Residentie Orkest, wordt
dit bedrag langzaam
maar zeker bijeenge
schraapt; men heeft kans
gezien zes miljoen door
middel van Bouw-Mee-
festivals en andere activi
teiten bij elkaar te krij
gen, er ontbreekt nog een
bedrag van ca. 4 miljoen.
In het kader van de
Bouw-Mee-acties had on
langs de presentatie
plaats van een nieuw
project: het uitbrengen
van een serie grammo
foonplaten, waarvan de
eerste 11 albums (dubbel
lp's) nu zijn verschenen.
Men streeft er naar in to
taal zo'n zestig verschil
lende produkties uit te
brengen. In de serie
vindt men in de eerste
plaats opnamen van klas
sieke en romantische
componisten: versche
nen zijn o.a. van Beetho
ven de Eroïca en Pastora
le symfonie o.l.v. resp.
Hans Vonk en Heinz
Wallberg, de vier symfo-
nieën van Brahms o.l.v.
Alain Lombard, van
Bruckner de symfonieën
no. vier, zes en zeven
o.l.v. Hans Vonk en de 9e
o.l.v. Ferdinand "Leitner,
de derde symfonie van
Mahler o.l.v. Hans Vonk,
de Vijfde symfonie van
Tsjaikowski en diens bal
letmuziek De Notenkra
ker en de Ouverture Ro
meo et Juliette, de twee
Pianoconcerten van
Liszt met France Clidat
als pianosolist, aange
vuld met de Fantaisie
Hongroise en de Toten-
tanz van dezelfde compo
nist.
Daarnaast brengt men
een serie platen gewijd
aan componisten uit de
Nederlandse muziekge
schiedenis. Deze opna
men zijn afkomstig uit de
al eerder verschenen cas
settes '400 jaar Neder
landse Muziek', maar nu
bijeen gebracht in be
paalde stijlperiodes. Op
de plaat Nederlandse ba
rok en klassiek vinden
we o.a. werken van Hac-
quart, van Wassenaar.
Bunsk, de Fesch, Fodor
en Wilms. De Nederland
se Romantiek is verte
genwoordigd met van
Bree, Verhulst en
Zweers, de laat-roman-
tiek met Diepenbrock,
Wagenaar, Verhey, Rönt
gen en van Gilse. Ten
slotte bevat de serie een
aantal platen gewijd aan
een bepaald genre: ver
schenen is een selectie
van walsen van mozart
tot en met Ravel, gediri
geerd door Heinz Wall
berg.
In maart zal een twee
de serie van platen ver
schijnen met de Tweede
en Zesde symfonie van
Mahler o.l.v. resp. Hans
Vonk en Alain Lombard,
de Negende symfonie en
het Vioolconcert van
Dvorak gespeeld door
Zino Vinnikoff, concert
meester van het R.O. en
de Derde en Vierde'sym
fonie van Schubert. Er
komt een plaat met sa-
lonmuziek, een sprook
jesplaat voor kinderen,
en een plaat met symfo
nische gedichten. De op
namen die merendeels in
de Nieuwe Kerk aan het
Spui gemaakt werden,
zijn-geweest. Dat de hardrock mid
dels de Grote Prijs eens uit het ver
domhoekje gehaald wordt is een
uitstekende zaak, maar ook binnen
dat genre kon 'Gin On The Rocks'
in artistiek opzicht niet overtuigen.
Dat neemt natuurlijk niet weg
dat de groep even hard gezweet
heeft als de andere finalisten. En
terwijl in de zaal en achter de cou
lissen lacherig of verontwaardigd
op de uitslag werd gereageerd, on
dergingen de vier dolblije Limbur
gers als ware triomfators de huldi
ging. Frontman Andrew Elt hield
de spuitende reuzenfles champag
ne als een superfallus voor zijn
kruis. Feilloos werd er in de voor
geschreven macho-houdingen
voor de camera's geposeerd. Qua
show is 'Gin On The Rocks' reeds
een professionele top-attractie. Nu
nog liedjes schrijven.
LEIDEN - De Leidse Margriet de Ru had zaterdagavond alle reden om vrolijk te zijn. Het lot wees haar namelijk
aan als de vijftigduizendste bezoeker van het LAK-theater. Op de foto vergelijkt mr. G.J. Jansen, lid van het
college van bestuur van de Leidse Universiteit, haar entreebewijs met het per loting verkregen 'vijftigduizend-
r'. onder het toeziend oog van wethouder Fred Kuijers. (foto Fred Rohdei
OVERLEDEN - De Britse blues-
muzikant Ian Stewart, één van de
mede-oprichters van de Rolling
Stones, is op 47-jarige leeftijd na
een hartaanval overleden.
Stewart, die door de andere le
den van de band de zesde Rolling DEN HAAG - Aan de Haagse publicist Pierre H. Dubois is, zoals in de
Stone werd genoemd, was donder- krant van zaterdag al gemeld, de Constantijn Huygensprijs uitgereikt.
dag in een Londens ziekenhuis op- De prijs, een bedrag van 9000, werd hem overhandigd door burgemees-
genomen. terHavermans {toto anp>
zijn van een voortreffelij
ke kwaliteit (digitaal) en
uitstekend geperst door
Polygram. De vormge
ving van de hoezen is
eenvoudig, alle volgens
hetzelfde ontwerp met
heldere kleuren uitge
voerd. Dit draagt bij tot
de herkenbaarheid van
de serie. De prijzen zijn
zeer gunstig, doordat de
orkestmusici en andere
medewerkenden afzagen
van hun honorarium. Te
vens werden de produk-
tiekosten van een aantal
platen gesponsord door
grote bedrijven, die als
tegenprestatie de achter
kant van de hoes ter be
schikking kregen voor
een in alle gevallen zeer
bescheiden reclame
boodschap.
Bij elke plaat wordt
een aantal Bouw-Mee-ze-
gels gesloten. Drie en
dertig van deze zegels ge
ven recht op een aandeel
in de nieuwe Concertzaal
zodat men in zekere zin
mede-eigenaar wordt. De
platen zijn af te halen, en
schriftelijk te bestellen
bij het kantoor van het
R.O. te Den Haag door
middel van een bestelfor
mulier dat in het gehele
land verspreid zal wor
den. In de toekomst zul
len de platen waarschijn
lijk ook in de erkende
platenzaken verkrijgbaar
zijn. Met dit ambitieuze
platenproject bouwt het
Residentie-Orkest in
dubbele zin aan zijn toe
komst: letterlijk door het
bijeenbrengen van
bouwgelden, maar ook
door zich als een uitste
kend en veelzijdig orkest
te presenteren wil men
een breed publiek aan
zich binden.
MIES ALBARDA
Kerstconcert door het Rijnlands
Christelijk Mannenkoor o.l.v. San-
der van Marion, m.m.v. Helen Ed
wards, sopraan Addie de Jong, orgel/
piano/clavecimbel, Marieke Linde
man, dwarsfluit, Diana de Vries,
harp en Peter le Feber hobo/piano.
Declamatie: Léonie Metz. Gehoord
op zaterdag 14 december in de Stads
gehoorzaal in Leiden. Dit concert
wordt hedenavond nogmaals in de
Stadsgehoorzaal herhaald.
LEIDEN - Niet minder dan een
wereldpremière van Addie de
Jongs 'Gloria' en werken van o.a.
Bach en Handel vormden zater
dagavond in de Stadsgehoorzaal
de hoofdmoten van een zeer
creatief en sfeervol kerstconcert
door het Rijnlands Christelijk
mannenkoor o.l.v. Sander van
Marion, terwijl eigentijdse decla
matie en een keur van solisten
daar nog een extra dimensie aan
toevoegden.
Een verrassende ontwikkeling
bij een mannenkoor dat in het
verleden, ondanks de prima
zangkwaliteiten nogal eens op
'zeker' speelde om het gewenste
resultaat te bereiken. Het koor
dwong zichzelf, dankzij het com
ponistenjaar en een jubileumca
deau van collega musicus Addie
de Jong, dat niet in de la kon blij
ven liggen, gladder ijs te_ betre
den, met als resultaat een wel
licht niet vlekkeloze maar wel
bijzonder boeiende en afwisse
lende uitvoering. Terwijl de ge
lukkige keuze van verfijnde in
termezzi door harp, dwarsfluit,
clavecimbel en hobo tijdens de
toch wat massale koorzang het
repertoire een luchtig en even
wichtig karakter gaven. Met na
me het ragfijne en soepele harp
spel van Diana de Vries tijdens
het eerste deel van Handels
Harpconcert in Bes gr. terts en
het pittige samenspel tijdens
Berlioz's L'enfance du Christ.
Hoewel de sopraan Helen Ed
wards met haar gigantische volu
me nogal grof en ongecontro
leerd wist uit te pakken tijdens
het 'Rejoice' uit de Messiah
kwam zij toch bijzonder fraai tot
haar recht hoog boven het mas
sale mannenkoor uit tijdens het
gedisciplineerde en breeduit ge
zongen Sanctus van Gounod.
Het klapstuk na de pauze
vormde de première van Addie
de Jongs 'Gloria', geïnspireerd
op de woorden van het 'Ere zij
God'. Volgens dirigent Van Ma
rion "een aantrekkelijk maar ra
zend lastig koorwerk, waardoor
het koor met knikkende kniëen
naar werd uitgekeken, terwijl de
orgelbeleiding zoveel technische
vaarigheden verlangt dat het
voorlopig alleen de componist
gegeven is dit werk tot een goed
einde te brengen".
Ondanks deze angsten en pij
nen kwam dit 'Gloria' als een
schitterend modern getoonzet,
puur Hollands kunstwerk te
voorschijn, dat ondanks de lasti
ge ritmewisselingen in begin- en
slotfase bijzonder bezielend,
warm en breed gezongen over
het voetlicht kwam.
En nog was de koek niet op.
Ook de pittig gearrangeerde en
levendig vertolkte serie Negro
spirituals en niet te vergeten de
perfecte samenzang 'Ere zij God'
vormden een dusdanig fraai
sluitstuk dat het maar goed was
dat het Rijnlands Mannenkoor
altijd nog een toegift in de mouw
heeft.
ANNEKE VAN VLIET
Pianorecital door George van Renes
se. Programma: J. Haydn-Sonate in
Es gr.t. no. 62; R. Schumann-Kin-
derszenen opus 15; P. Tsjaikowski-
Chanson triste opus 40 no. 2; S.
Rachmaninov-Barcarolle opus 10
no. 3 en Prelude opus 23 no. 6. Ge
hoord op 15 december in de Stadsge
hoorzaal.
LEIDEN - Èen zondagochtend
met George van Renesse al pra
tend èn spelend aan de piano kan
niet meer kapot. Gelukkig heeft
K&O ook nu weer deze, niet zo
vaak meer optredende, pianist
naar Leiden weten te halen. Van
Renesse behoort tot een pianis-
ten-generatie waarmee we niet
meer zo veelvuldig in aanraking
komen. Zijn spel is eenvoudig,
beschouwend haast, rijk aan
kleurschakeringen en met grote
aandacht voor het cantabile-spel.
Het recital werd geopend met
de Es-dur Sonate van Joseph
Haydn. Eén van Haydns laatste
(of het de allerlaatste was is niet
zeker) en mooiste sonates, in En
geland gecomponeerd op 62-jari-
ge leeftijd. Van Renesse vertelde
dat hfj ouder is dan de componist
toen, maar dat hij toch zou pro
beren dit frisse, sprankelende
werk zo ook te vertolken. In het
eerste deel lukte dit zeker. Ook
het adagio was mooi van stem
ming, maar met name in het laat
ste deel begon ik een echt helde
re toonvorming te missen: de
snelle, ratelende, passages klon
ken wat te wollig en ook de gees
tige spitsvondigheid van dit deel
kwam niet volledig-tot zijn recht.
Sctiumanns 'Kinderszenen'
zijn niet geschreven voor kinde
ren; de componist heeft met deze
13 stukjes de 'Traum der eigenen
Tage, die nun feme sind' willen
terugroepen. In de interpretatie
van George van Renesse klonk
werkelijk de dierbare herinne
ring; juist de rust en de mildheid
in zijn spel droegen bij tot een
mooie weergave van dit in 1838
ontstane werk. Diezelfde mild
heid klonk door in Chanson tris
te van Tsjaikowski (in een be
werking van de pianist) en in de
Barcarolle en de Prelude van
Rachmaninov. Van Renesse
noemde zelf het woord wee
moed, en dit woord dekt de la
ding van zijn spel. Het leidde niet
tot Russische rondborstigheid,
maar wel tot intieme, kleurrijke
pianoklanken.
In de pauze kreeg iedereen de
kans om een geliefd motief uit de
muziekliteratuur op te schrijven
en in te leveren met de bedoeling
dit terug te horen in de improvi
satie die George van Renesse aan
het eind van het concert ten bes
te gaf. De pianist gaf te kennen
dat het improviseren hem zeer
na aan het hart ligt: "Een heerlijk
spel waarin gedachten en vin
gers kunnen gaan waar ze wil
len". Heel typerend was het aan
gehaalde citaat van een Duitse
redenaar: "Wanneer ik de mond
opén, dan weet ik nog niet wat ik
ga zeggen".
De improvisatie werd een waar
feest der herkenning: er klonken
flarden uit Chopins g-klein Bal
lade, een impromptu van Schu
bert. de laatste Mozart-sonate
etc. en dit alles werd doorspekt
met enkele kerstliederen èn het
motief g-e-g-e-d-es-e. Deze noten
waren ingeleverd door de voor
vele Leidse muziekliefhebbers
bekende Henk Briër, die op het
leuke idee was gekomen de
naam van George van Renesse in
muziek om te zetten (voor alle
duidelijkheid: de d is afkomstig
van de notennaam re, uit het Ita
liaanse solmisatie-systeem en
vormt dus de eerste noot van de
achternaam van de pianist
Wie deze noten zingt of speelt,
zal ontdekken dat zelfs al in de
naam mooie muziek verborgen
ligt.
Een recital van George van Re
nesse is een waardevolle tegen
hanger van de vele concerten
waar pianisten hun virtuositeit
ten toon spreiden. Hoe vaak
komt het echter niet voor dat het
'waarom' van de grote pianistiek
even raadselachtig blijft als het
'hoe'. Over dit 'waarom' laat Van
Renesse geen twijfel bestaan:
een werkelijk vol en zinderend
geluid haalt hy misschien niet
uit de vleugel, maar dat doet aan
zijn zeggingskracht geen af
breuk.
FRANCIEN HOMMES
fat, Richard Mudge, Bach, John Jen
kins en William Boyce. Dirigent:
Malcolm Hunt-Davies. Gehoord in
de Dorpskerk in Voorschoten op 14
december.
VOORSCHOTEN - Op de kop af
Vijf jaar en twee dagen gelegen
gaf het Barokensemble Voor
schoten zijn allereerste concert,
toen wat overhaast omdat men
vóór 1 januari zijn bestaansrecht
moest bewijzen om voor subsi
die in aanmerking te komen. Za
terdag j.l. werd het eerste lus
trum gevierd met een zeer goed
bezocht concert in de Dorps
kerk, dat duidelijk maakte dat
men de periode van de toen ge
signaleerde kinderziekten defini
tief voorbij is.
Een klein ensemble zoals dit,
met enkele strijkers per stem,
stelt enorm hoge eisen aan het
samenspel. Waar de partijen zo
open liggen, wordt alles veel eer
der hoorbaar dan wanneer men
speelt in wat wel eens 'de grote
strijkerij' genoemd wordt. Veel
individuele verschillen moeten
dan ook weggewerkt worden om
een eenheid in klank te bereiken.
Dat geldt voor de streek-ma-
nier evenzeer als voor het (liefst
spaarzame) gebruik van vibrato,
zeker wanneer men zich ten doel
stelt zoveel mogelijk overeen
komstig de oude uitvoerings
praktijk te musiceren. Ook het
ogencontact met de dirigent is
nog niet in alle gevallen opti
maal, zodat sommige inzetten of
slotnoten ongelijk zijn. ,De geko-
zen werken liggen zeker binnen
de capaciteiten van dit ensemble
zodat een nauwkeuriger afwer
king van deze details beslist mo
gelijk moet zijn.
In de suite in a van Telemann
en het Concerto IX van Georg
Muffat werd met veel plezier ge
musiceerd waarbij men een le
vendig tempo niet uit te weg
ging en ook aan bleek te kunnen.
Jammer genoeg heeft men de op
stelling vanaf het allreerste con
cert gehandhaafd: eerste violen
met celli en contrabas tegenover
de tweede violen, met de alten
als schakel tussen beiden. Hier
door was in het Concerto grosso
van Richard Mudge de solisti
sche tweede viool in het nadeel
tegenover de solistische eerste
viool.
Een hoogtepunt was de uitvoe
ring van het Concert in d voor
clavecimbel en orkest van Bach
met Chris Farr als uitnemend so
list. Aan de begeleiding was de
uiterste zorg besteed zodat het
resultaat een goede indicatie was
voor wat het ensemble kan berei
ken. Aan de Engelse afkomst van
de dirigent dankt het Baroken
semble een originele keuze van
werken uit de rijke Engelse ba
rok. Voorbeeld hiervan was de
Fantasy van John Jenkins voor
strijkers, waarin de aanzet werd
gegeven voor een goede homoge
ne strijkersklank. Met een Con
certo grosso van William Boyce
waarin voor de concertmeester
een belangrijke rol was wegge
legd onderstreepte het Baroken
semble hoezeer het zijn plaats in
Voorschotens culturele leven
verdient.
MIES ALBARDA.
Concert van het trio Jan Willem van
der Ham (altsax) met bassist Jan den
Boer en slagwerker Fred van Duyn-
hoven, georganiseerd door de Jazz-
stichting Hot House en gehoord op
zaterdag 14 december in het LAK.
LEIDEN - De moeilijk onder te
brengen muziek van het trio Van
der Ham, bewijst weer eens hoe
mode-ongevoelig en persoonsge
bonden deze geïmproviseerde
muziek is. Het drietal is voortge
komen uit het trio van de Rotter
damse bassist Ed de Vos, voor
wie de bescheiden en zonder de
gebruikelijke versterking spe
lende Jan den Boer in de plaats
is gekomen. De rol van de bas is
nu wat beperkter en er is een
soort kamerjazz ontstaan. Dat is
een gevolg van het ontbreken
van zware instrumenten, al kon
de altsax soms afschuwelijk hard
klinken.
Drummer Fred van Duynho-
ven beperkte zich in het begin
van het concert tot subtiel en
zacht slagwerk op trommel of
bekken. Pas in het laatste num
mer werd de volledige drumset
gebruikt. Het was dezelfde op
bouw van alle nummers. Ze kwa
men traag en tergend op gang en
ontwikkelden zich daarna met
volle kracht.
Het saxspel van Jan Willem
van der Ham, die bekendheid
kreeg in het Hoketus-project van
Louis Andriessen, was kort en
krachtig. De stijl kenmerkt zich
voor een groot deel door een op
eenvolging van korte signalen en
fragmenten, waarin de vloeiende
beweging slechts wordt gesugge
reerd en door de luisteraar moet
worden aangevuld. Variatie
wordt verkregen door te putten
uit een groot arsenaal aan klan
ken.
Voor een deel waren de frag
menten ontleend aan de free jazz.
maar deed dan weer erg denken
aan de klankkleur van Stan Getz
of Paul Desmond. Daarnaast
werden ook de serieèle technie
ken en beknoptheid van een An
ton Webern toegepast. In het al
gemeen kan gezegd worden dat
het de kunst van het weglaten is,
om in een kort tijdsbestek de
ideeën en toonvormig van een af
gelopen periode samen te vatten.
Het waren oude klanken in een
nieuw jasje en dat leidde tot veel
van hetzelfde, want de afwezig
heid van een sterke puls en een
breed groepsgeluid gaven een
verschil met de oudere jazzvor-
-je je zo onbekom
merd kan laten meeslepen.
Het optreden bestond uit drie
korte delen van totaal ruim een
uur en dat was gezien het betrek
kelijk zware karakter maar goed
ook. Het eerste deel liet al direct
de kracht van de saxofonist zien
met slechts aanvullend bas- en
slagwerk. Het tweede deel was
feller met een sterke puls en wis
selend en steeds versneld tempo.
Mooi was een Hoketusachtige
altsalto, ontdaan van alle overbo
digheden en melodische onher
kenbaarheid. Het derde deel van
dit wat onwennig concert wa5
wat aardser met een spannend
gebruik van stiltes. Het was een
technisch goed concert met wei
nig overdracht naar het publiek
WILLEM WINSEMIUS
