'Eenheid in het
bondgenootschap
staat voorop'
Zendingsplan voor Afrika van de ziel'
De zachte lo-aehten
hebben De Waarheid
en CPN overwonnen
Interview
Minister Hans van den Broek:
Opinie
VRIJDAG 8 NOVEMBER 1985
DEN HAAG - Gedecideerd: „Het is nu aan Moskou om aan te geven hoe het gesprek
met ons verder zal moeten. Wij willen het voortzetten. Maar Moskou moet wel besef
fen dat sinds 1 november de situatie met de kruisraketten is veranderd. Wij doen
geen eenzijdige stappen meer, we handelen nu in overleg met de bondgenoten. En
hoe de nadere contacten met Moskou ook zullen uitpakken, verder uitstel van de
besluitvorming over de plaatsing is wat mij betreft uitgesloten. We hebben de bond
genoten al lang genoeg laten wachten".
Hans van den Broek (48) is mi
nister van buitenlandse zaken.
WD-leider Nijpels loopt met
hem weg. Maar Sowjet-leider
Gorbatsjov heeft zijn portret on
getwijfeld niet boven de schoor
steenmantel hangen. Zijn CDA
beloonde bijna vier jaar ploete
ren voor Neerlands loyaliteit aan
de NAVO met een vierde plaats
op de kandidatenlijst voor de
verkiezingen van volgend jaar.
Van den Broek, ontspannen in
zijn hypermoderne werkkamer
in de al even 'trendy' nieuwbouw
van BZ, heeft, een week na 1 no
vember, een duidelijke bood
schap. Bondig, en niet door hem
zo geformuleerd: het moet nu af
gelopen zijn met de solo-partijen.
Nederland mag meezingen in het
bondgenootschappelijke koor,
harmonie bepaalt de toon, disso
nanten zijn verstorven.
door
Hans Geleijnse en
Peter van Nuijsenburg
In de woorden van de be
windsman: „Bij het bepalen van
onze positie moeten we niet
voorbijgaan aan de situatie in het
eigen land, aan de opvattingen
die daar leven. Ik vind wel dat,
waar het gaat om wapenbeheer
sing, dit in de allereerste plaats
moet uitmonden in overeenkom
sten tussen de Sowjet-Unie en de
Verenigde Staten".
„Daarom moet de bondgenoot
schappelijke eenheid voorop
staan. We moeten de Sowjet-
Unie geen kans geven een wig te
drijven tussen de VS en West-
Europa of tussen de Europese
bondgenoten onderling. Het
kruisraketbesluit moet nu loyaal
worden uitgevoerd".
Gebeden
Dat betekent geenszins, voegt
hij er direct aan toe, dat Neder
lands eigen rol in de wapenbe
heersing is uitgespeeld. „Die
moet zich primair richten op het
gemeenschappelijk formuleren
van voorstellen die vervolgens in
Genève op tafel kunnen komen.
Dat betekent niet, dat het beeld
moet ontstaan: Nederland doet
wat de Verenigde Staten wil. Ik
vind dat een verkeerde voorstel
ling van zaken".
Volgens Van den Broek was de
afgelopen weken eerder sprake
van het omgekeerde. „Men was
meer geneigd de signalen uit de
Sowjet-Unie het voordeel van de
twijfel te gunnen dan die uit de
VS. Die kant moeten we niet op".
Die opmerking lijkt niet alleen
gericht aan het ajires van de op
positie. Premier Lubbers heeft
immers tot het laatst toe „gebe
den" om een positieve bood
schap uit Moskou. Van den
Broek: „Je moet voorzichtig zijn.
Je moet er rekening mee houden
dat er wellicht beweging in het
Russische standpunt zit, maar
ook dat het de bedoeling kan zijn
het Nederlandse besluit te door
kruisen".
„We hebben één week vóór 1
november de Sowjets meege
deeld dat we een besluit tot
plaatsing zouden nemen. Het
was ons duidelijk geworden, dat
Moskou niet tegemoet wilde ko
men aan de voorwaarde uit ons
besluit: 378 of minder SS-20 ra
ketten. De mededeling van Gor
batsjov in Parijs, 243 SS-20 raket
ten in de Europese zone van de
Sowjet-Unie, (ook weergegeven
in de briefwisseling met Lub
bers; red.) was het maximum
haalbare".
Van den Broek legt nadrukke
lijk verband tussen het Neder
landse plan en het offensief van
de Sowjets richting Den Haag,
uitmondend in een invitatie op
31 oktober aan Lubbers om naar
Moskou te komen, met het 'ver
zoek' de besluitvorming op te
schorten. Hij wenst niet zo ver te
gaan om, nu een tweede invitatie
nog niet is verstuurd, dit te be
stempelen als 'ontmaskering'
van een propagar.da-offensief.
•Niettemin: „Het was mij vol
strekt duidelijk dat Moskou
plaatsing in Nederland graag wil
de voorkomen. Het ging de Sow
jets niet om 48 kruisraketten
minder in Europa. Het zou naïef
zijn dat aspect niet mee te we
gen".
Van Mierlo
Een hoogtepunt in die hecti
sche week vóór 1 november
bleek achteraf het door Den Uyl
gevraagde Kamerdebat over de
briefwisseling met Gorbatsjov.
In de wandelgangen was de toe
komstige D'66-lijsttrekker en
'adviseur' van premier Lubbers,
Hans van Mierlo, prominent aan
wezig. Van Mierlo suggereerde
de regeringsleider de notawisse
ling met de VS (het 'kruisraket-
verdrag'; red.) uit te stellen en
spoorslags naar Moskou af te rei
zen.
Van den Broek wist niets van
een 'top' Van Mierlo-Lubbers,
die tot een nieuwe, door hem niet
gewenste, uitstelmanoeuvre had
kunnen leiden. Het is een pu
bliek geheim, ook al bewaart
Van den Broek daarover zelf het
stilzwijgen, dat de ministeriële
irritatie over hét gemarchandeer
•van Lubbers grote hoogten be
reikte.
Een week na het besluit is die
boosheid kennelijk wat gezakt.
Van deri Broek: „Mij was niets
bekend van dat gesprek met Van
Mierlo. Ik weet echter van de
premier, dat hij echt niet buiten
mij om beleidsimpulsen gaat ge
ven die indruisen tegen onze ge
meenschappelijke opstelling. Ik
heb geen enkele aanwijzing dat
er sprake is van het tegendeel".
Het is duidelijk: Van den
Broek wil geen misverstand la
ten bestaan over zijn oordeel
over de laatste Sowjet-bewegin-
gen. Dat geldt ook voor de gevol
gen voor de binnenlandse poli
tiek van het plaatsingsbesluit.
PvdA-leider Den Uyl heeft ver
klaard dat hij met de VS wil her
onderhandelen over beëindiging
van het verdrag, wanneer zijn
partij in de regering komt. Met
die wens is Den Uyl bij Van den
Broek aan het verkeerde adres.
„Heronderhandelen kan alleen,
Wanneer er een overeenkomst
tussen de Sowjet-Unie en de Ver
enigde Staten is bereikt. Dan zou
volgens onze overeenkomst met
de Verenigde Staten gesproken
moeten worden over de vermin
dering van het aantal raketten
hier. Onder de huidige omstan
digheden: nee. Ik zou dat zien als
een diepe inbreuk op onze ge
loofwaardigheid".
'Improduktief
Van den Broek voelt zich niet
geroepen de sociaal-deomocra-
ten ook maar een millimeter
ruimte te geven. De opstelling
van de PvdA in het raketten-
vraagstuk noemt hij 'buiteng-
woon improduktief. Hij verwijt
de grootste oppositiepartij er een
'capitulatiestrategie' op na te
houden. „Dat klinkt misschien
wel wat hard, maar ik herinner er
wel aan dat de PvdA plaatsing
onder alle omstandigheden af
wijst, ook als dat een gevolg zou
zijn van een akkoord tussen Mos
kou en Washington. Dan heb je
toch geen enkele invloed op wa
penvermindering meer".
„Diezelfde tweeslachtige hou
ding zie je ook bij het volkspeti
tionnement. De regering moet
gevolg geven aan afwijzing door
de ondertekenaars, maar als een
meerderheid zich vóór plaatsing
zou uitspreken wil de PvdA geen
aanvaarding van plaatsing toe
zeggen. Ik vind dat hier de ge-
loofswaardigheidsvraag aan de
orde is. Met alle respect, ik mis
bij de PvdA een begin van begrip
voor de grenzen die de interna
tionale werkelijkheid ons stelt en
Nederland zich niet
zonder schade blijvend eenzijdig
kan isoleren. Dat kan de Neder
landse veiligheidsbelangen en
onze rol in het wapenbeheer-
singsproces ernstig schaden".
Van den Broek windt er geen
doekjes om: de PvdA is in de eer
ste plaats schuldig aan de ver
deeldheid in de samenleving.
Het verdeelde CDA dat zich ja
renlang heeft onttrokken aan een
besluit over plaatsing treft ken
nelijk minderblaam. Het verwijt
dat het kabinet niet naar de 'sa
menleving' heeft geluisterd,
wijst hij van de hand.
Het blote feit dat het zolang
heeft geduurd voordat de knoop
werd doorgehakt, wijst er op dat
rekening is gehouden met de
binnenlandse politiek. Hij con
stateert droog, dat er talloze de
batten over het onderwerp zijn
gevoerd. Er is geen sprake van
een overvaltaktiek".
Kerntaken
Niettemin zijn nog niet alle nu
cleaire kastanjes uit het vuur ge
sleept. De slag om het eenzijdig
afstoten van kerntaken is nog
niet gestreden. Van den Broek
verwacht niet dat de NAVO het'
plan om de taken van de F-16 en
de Orion te schrappen zal dwars
bomen. ,,Ik verwaéht uit Brussel
geen lof, maar een kritisch ant
woord. De NAVO zal zich echter
ongetwijfeld realiseren dat het
schrappen van die twee taken ge
compenseerd wordt met plaat
sing van kruisraketten en ver
sterking van de conventionele
defensie. Ik heb daarom goede
hoop dat ze ons pakket zullen
respecteren".
Van den Broek verwacht niet
dat de top Reagan-Gorbatsjov
uitsluitsel zal geven over de
vraag of Nederland in 1988 daad
werkelijk tot plaatsing overgaat.
„We moeten waken voor over
spannen verwachtingen. Ik ver
wacht geen overeenkomst over
de middellange-afstandswapens.
Er zijn pas nieuwe voorstellen op
tafel gelegd. Zoiets vergt een lan-
ge voorbereiding. Wel mag je ho
pen op nieuwe impulsen voor de
onderhandelingen".
Ook het laatste Amerikaanse
voorstel, 140 lanceerinrichtingen
voor kruisraketten en Pershing
II, lijkt Nederland vooralsnog
weinig soelaas te bieden. Het to
tale NAVO-plaatsingsprogram-
ma voorziet immers in 464 kruis
raketten (116 lanceerinrichtin
gen) en 108 Pershings 2 (108 lan
ceerinrichtingen). De verminde
ring van in totaal 224 naar 140 zal,
zo mag worden verwacht, vooral
bij de door Moskou gevreesde
snelle Pershing II raket worden
gezocht.
Van den Broek: „De Russische
angst voor de Pershing speelt in
het Amerikaanse voorstel zeker
een rol. Ik denk dat de Amerika
nen bereid zijn daar rekening
mee te houden. Maar ik zeg ook:
je moet de discussie kunnen voe
ren op basis van overeenstem
ming over de categorieën wa
pens die bij de onderhandelin
gen moeten worden betrokken.
Dat is een moeilijke zaak geble
ken, ook bij de wapens voor de
lange afstand. Er is wel vooruit
gang geboekt, omdat Moskou op
dit moment meer dan voorheen
bereid is te kijken naar het aantal
kernkoppen en niet alleen haar
het aantal lanceerinrichtingen".
Hij wil daarom enige kantteke
ningen kwijt bij de 'fixatie' op
wapenbeheersing. „Je moet de
top ook benutten om het klimaat
te verbeteren. De wapenwedloop
is inderdaad benauwend. Be
langrijker is de politieke rivali
teit tussen twee verschillende
ideologische systemen. Ik geloof
ook niet dat die tegenstellingen
volledig te overbruggen zijn.
Waar het om gaat is om de span
ningen die uit deze tegenstelling
voortvloeien, te beheersen. En
dat kun je alleen door het in
standhouden van. de dialoog".
"De hemel verhoede dat het
ooit zover komt". Dat was de
reactie van de Afrikaanse Raad
van Kerken op het zendingsplan
van dr. Donald McGavran van de
theologische hogeschool te Pasa
dena in Californië.
In het augustus-nummer van
de 'Zendingsnieuwsbrief van de
Wereldraad van Kerken had
McGavran het plan ontvouwd
dat alle 'bijbelgetrouwe christe
lijke gemeenten' in de Verenigde
Staten een 'zendingskring' zou
den vormen "om Christus te
gaan verkondigen aan volken die
nog niet van Hem hebben ge
hoord". McGavran verwacht, dat
op deze manier Afrika beneden
de Sahara even christelijk kan
worden gemaakt als de Verenig
de Staten.
De Afrikaanse Raad van Ker
ken heeft op dit 'brutale voorstel'
een krachtig nee laten horen.
"Het getuigt van buitengewone
zelfoverschatting, dat het ware
christendom uitsluitend in
Noord-Amerika zou worden aan
getroffen", zegt de raad in een
commentaar. Hij noemt het plan
van de Amerikaan 'piraterij van
de ziel', waarvan de inspiratie
duidelijk buiten het christendom
ligt.
Uit de herhaaldelijk gebruikte
termen 'bijbelgehoorzamend',
'bijbelgetrouw' en 'bijbelse
christenen' leidt het bestuur van
de Afrikaanse Raad van Kerken
af, dat het hier niet zozeer gaat
om verbreiding van Christus en
Zijn blijde boodschap, maar om
'export van een bepaalde cul
tuur'. "Die cultuur heeft niets
van doen met de opgestane Heer,
maar alles met 'kolonisatie van
de menselijke geest door middel
van de bijbel, en dat wereldwijd'.
De 'stoottroepen van de zen
ding', naar het fdee van McGa
vran, kunnen maar beter in eigen
land gaan ijveren, vinden de
Afrikanen. "Zij kunnen dan lief
de'brengen in eén door eenzame
eenlingen gekenmerkte samen
leving, waar vervreemding sche
ring en inslag is".
De Afrikaanse Raad van Ker
ken klaagt zijn nood over het feit
dat Afrika een invasie heeft te
verwerken van "zogenaamde bij
belse christenen, die terwille van
de Amerikaanse god de baas wil
len spelen over het geweten van
mensen in andere samenlevin
gen".
Hij is ervan overtuigd, dat de
Afrikaanse kerken hun weg in de
eigen maatschappij alleen kun
nen vinden als zij op eigen benen
leren staan en zo een effectief
deel onderdeel worden van de al
gemene kerk. Nü zijn ze nog ge
vangen in structuren die zendin
gen - 'met grote onverantwoor
delijkheid' - hebben opgelegd.
De raad kwalificeert het Ameri
kaanse plan als een produkt van
dezelfde arrogantie.
Vrouwenbesnijdenis. "Het is
de hoogste tijd dat alle christe
nen in Kenya gezamenlijk een
kruistocht gaan ondernemen te
gen de vrouwenbesnijdenis".
Namens de Anglikaanse Kerk
van het land heeft dominee Jo-
tham Nyagah dit aloude gebruik
in schrille bewoordingen nog
eens aan de kaak gesteld. De wet
heeft het gebruik weliswaar offi
cieel verwijderd, maar het is nog
nog wijd verbreid. Vooral in au
gustus. als de schooljeugd
vakantie heeft en niemand toe
zicht kan uitoefenen, worden
veel meisjes er het slachtoffer
Volgens de anglicaanse predi
kant zijn er zelfs christenen die
onder het mom van 'traditiege
trouw' toestaan, dat bij jonge
vrouwen de clitoris wordt weg
gehaald. "Hoe kunnen christe
nen ooit anderen ten voorbeeld
zijn, als zij zich overgeven aan
zulke barbaarse praktijken?"
Nyagah deelt mee, dat elk jaar
honderden meisjes overlijden
aan bloedverlies, "na besneden
te zijn door een oude man met
een bot mes".
"Christenouders", zegt de ang
licaan, moeten een deugdelijk
christelijk fundament leggen
voor de opvoeding van hun kin
deren en hen niet overleveren
aan het kwaad".
School. Bijna de helft van de
schoolcatecheten in het rooms-
katholieke bisdom Rotterdam
ziet het niet als zijn taak, het
christelijk geloof over te dragen
aan kinderen en hun te leren bid
den. Zij hebhen een onderwijsvi
sie die sterk gericht is op maat
schappelijke solidariteit.
Dat staat in een proefschrift
(sociale wetenschappen), dat A.
Claassen gisteren aan de Katho
lieke Universiteit in Nijmegen
verdedigde. Voor zijn onderzoek
bij onderwijsgevenden van
rooms-katholieke basisscholen
naar de hedendaagse schoolcate
chese bezocht Claassen 31 scho
len in het Rotterdamse bisdom.
Bij het geven van de catechese
wil bijna een derde van de cate
cheten geen rekening houden
met de visie van de plaatselijke
pastor en 60 procent met die van
de bisschop. De meeste cateche
ten lijken de kerkelijke inbreng
alleen te waarderen als deze niet
indruist tegen hun eigen benade
ring. Claassen gaf zijn boek de ti
tel 'Schipperen tussen school en
kerk'.
Hervormde Kerk: beroepen te
Nijverdal F. van Slooten Sint
Pancras; aangenomen naar Rui-
nerwold (Dr.) kandidaat me
vrouw J. Fabius te Mcddo, de be
noeming tot geestelijk verzorger
van het verpleeghuis 'Meerwei-
de' te Rotterdam-IJsselmonde J.
de Ruiter, hulpprediker te Cil-
laarshoek; toegelaten tot de
evangeliebediening A. C. Kooy-
man. Den Haag, en A. Palland.
DEN HAAG (GPD)- Zelfs de glim
lach van Gorbatsjov kan geen soe
laas meer bieden, de Communisti
sche Partij Nederland dendert in
sneltreinvaart op de afgrond af.
Volgens de laatste opiniepeilingen
staat de partij thans op één kamer
zetel. Het volksdagblad voor heel
links Nederland. De Waarheid,
dreigt binnenkort ook te worden
bijgezet in het persmuseum. En de
kameraden van het orthodoxe Ver
bond van Communisten in Neder
land (VCN) zijn druk doende de
laatste nagels in de doodskist te ha
meren. Wie geeft er nog een kope
ke voor een zieltogende partii?
door
Peter van Nuijsenburg
Het valt op het eerste gezicht niet
moeilijk het tijdstip te markeen
waarop de tocht bergafwaarts defi
nitief werd ingezet. In het eerste
weekend van februari 1984 kwa
men de CPN-ers in de Amsterdam
se RAI bijeen voor wat de finale
mag worden genoemd van de con
frontatie die de partij al jaren had
verscheurd. Tegenover elkaar
stonden de 'Vernieuwers' en de
'Horizontalen'.
De vernieuwers, de naam zegt
het al, wilden afscheid nemen van
de 'oude' CPN. Zij zagen nauwe
lijks nog een rol weggelegd voor
een zelfstandige communistische
partij. In de eerste plaats was het
begrip fors in diskrediet gebracht
door de praktijk van het 'reëel be
staande socialisme' in het Oost
blok. In de tweede plaats waren er
nauwelijks nog inhoudelijke ver
schillen tussen de CPN en de ande
re linkse splinters, de PSP en de
PPR. Er moest worden gestreefd
naar een 'duurzame' samenwer
king met deze verwante loten aan
de linkse stam.
De horizontalen, in een geroman
tiseerd verleden ooit de gestaalde
kaders genoemd, hadden weinig
op met deze nieuwlichterij. Deze
stroming vertegenwoordigde de
orthodoxe communisten, voor wie
het evangelie van de klassenstrijd
nog steeds in het Kremlin werd ge
schreven en die het alleenverkoop-
recht van het erfgoed van Marx en
Lenin (marxisme-leninisme) voor
zich opeisten. Zij onderscheidden
zich ook qua milieu van de ver
nieuwers. Waren de laatste vooral
afkomstig uit de welzijnssector en
de studentenvakbeweging, de ho
rizontalen waren in de eerste plaats
arbeiders. Hun schutspatroon: de
oude stalinistische partijleider
Paul de Groot.
Emoties
De emoties laaiden in de RAI
hoog op. Waar vroeger de discipli
ne van de applausmachine domi
neerde, heersten nu chaos en intri
ge. Niet alleen in de discussies over
het ideologische etiket - moet het
feminisme worden toegevoegd aan
het marxisme-leninisme? - maar
ook over de arbeidstijdverkorting
en het daarmee verbonden loonof-
fer. De confrontatie eindigde in
eerste instantie onbeslist en werd
verdaagd tot een volgend weekein
de. Maar de polarisatie was al te ver
doorgevreten. De verschillen in
mentaliteit en cultuur waren te
groot voor een samenleven onder
een en het zelfde dak. De echt
scheiding kon niet uitblijven.
Het werd vooralsnog scheiding
van tafel en bed. De horizontalen
waren niet plan zich 'de partij uit te
laten pesten'. Onder leiding van
Laurens Meerten bundelden zij
hun krachten in het Verbond van
Communisten in Nederland. Het
werd een partij binnen de partij,
met een eigen periodiek. Manifest,
en een strakke centrale leiding.
De machtsstrijd concentreerde
zich niet alleen op het bestuur van
de partij, maar ook op het beheer
van de partijkrant, De Waarheid.
De tijd waarin Willem Frederik
Hermans in zijn strijdschrift 'Man
darijnen op Zwavelzuur' kon vol
staan met de typering 'Russisch
avondblad' was allang voorbij. De
Mastenbroek; beroepbaar L. W.
Nijendijk, Woerden, en B. F. Ver-
schuerer, Beesd.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: bedankt voor Rouveen
J. Luiten Alkmaar.
Nederlands Gereformeerde
Kerken: aangenomen naar Dalf-
sen kandidaat J. van Atten Zaan
dam.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: aangenomen naar
Steenwijk Th. Rutters Amster
dam.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Middelburg R.
Boogaard Leiden.
Baptistengemeenten: beroe
pen te Musselkanaal G. Bosveld
Leiden; aangenomen naar Haar
lem S. P. van der Steen Emmen;
bedankt voor IJmuidenm J.
Bouritius Hoogeveen.
Oegstgeest. De gereformeer
de kerkeraad van Oegstgeest zal
de classis vragen, zijn predikant
J. Th. Heemskerk (56) vervroegd
emeritaat te verlenen met terug
werkende kracht van december
vorig jaar af. Ds. Heemskerk, die
Krant was ooit met de dubbeltjes
van de 'gestaalde kaders' opge
bouwd en dank zij de niet aflaten
de inzet van vrijwilligers de trots
van de partij geworden.
De horizontalen constateerden
nu verbitterd dat hun krant de
spreekbuis was geworden van de
vernieuwers en afhankelijk van
subsidie van het 'monopoliekapi
taal'
Parochieblaadje
De Waarheid is inderdaad geen
schim meer van wat het vroeger
was. Bestond de inhoud destijds
voornamelijk uit geharnaste aan
vallen op het 'imperialisme' en des-
zelvens handlangers en lofzangen
op de vredelievende Sowjet-kame-
raden, het blad is nu verworden tot
het parochieblaadje van het vader
landse actiewezen. De 'oude' lezers
liepen weg. Een reddingsactie on
der het motto De Waarheid, de
krant voor heel links Nederland'
zette weinig zoden aan de dijk.
Links Nederland kon kennelijk
zonder.
Het verval kreeg extra-relief
door het vertrek uit de partij van
prominenten als de oud-hoofdre
dacteur van De Waarheid. Gijs
Schreuders. Hij zag de partij uit el
kaar vallen en wilde dat niet meer
als lid meemaken.
De huidige hoofdredacteur Con
stant Vecht heeft zijn naam eer aan
gedaan. Maar de strijd was van
meet af aan ongelijk. De Waarheid
gaat ten onder aan een krimpend
lezersbestand, dat zijn informatie
steeds meer uit andere bronnen be
trekt. Dat is de regelrechte conse
quentie van de weg die de partij »s
ingeslagen. Het loslaten van de ex
clusief communistische koers
heeft zijn weerslag gevonden in het
redactionele beleid. Nu de horizon
talen en hun VCN zich ook formeel
als partij hebben georganiseerd,
compleet met een regelmatig ver
schijnend periodiek, is ook deze
bestaansgrond de krant ontvallen.
De overname van partij en krant
door de 'intellectuelen en welzijns
werkers' heeft de onttakeling, waar
toch al nauwelijks aan te ontko
men was, versneld. Met een varia
tie op een vers van de oude com
munistische dichters Henriëtte Ro
land Holst: 'De zachte krachten
hebben overwonnen'. Maar het is
wel een Pyrrhus-overwinning.
Oud-hoofdredacteur van De
Waarheid Gijs Schreuders haakte
af. (foto ANP»
in 1969 naar Oegstgeest kwam, is
arbeidsongeschikt verklaard. Na
de morgendienst van afgelopen
zondag heeft hij afscheid geno
men.
Bij kaarslicht. De remon
strantse kerk aan de Kerkstraat
41 in Oude Wetering staat mor
genavond om 8 uur open voor
een 'concert bij kaarslicht'. Het
gitaarkwartet Torroba' - in bin
nen- en buitenland alom gepre
zen - speelt muziek van de 17de
tot de 20ste eeuw.
Orgelconcert. Herman van
Vliet geeft morgenavond om 8
uur een orgelconcert in de Ouds-
hoornse kerk te Alphen aan den
Rijn.