'Goethe toegankelijk maken'
PODIUMBLIK
Wedekind uitgekleed in 'Lente-ontwaken'
Bioscoopkaartje doordeweeks goedkoper
Virtuoos spel gitaarduo
DINSDAG 5 NOVEMBER 19B5
KUNST
PAGINA 19
LEIDEN - Van alles wat de ko
mende week in de Leidse thea
ters: toneel en operette in de
schouwburg toneel en dans in
het LAK.
Harry Sacksioni
Als K&O-programma wordt het
concert van Harry Sacksioni
morgenavond in de Leidse
Schouwburg aangekondigd.
Sacksioni heeft al eerder concer
ten in deze stad gegevenmaar
ditmaal zal de gitarist ook een
ander aspect van zijn muzikale
kunnen ter beoordeling aan zijn
luisterpubliek voorleggen. Een
programma van Harry Sacksio
ni en zijn band, niet alleen met
een aantal nieuwe composities,
maar voor het eerst ook met enke
le vocale nummers. Nummers, die
op Sacksioni's laatste lp een
plaats hebben gevonden. De gita
rist wordt op het podium bijge
staan door toetsenman Ton
Scherpenzeel, slagwerker Char
les Schouten en bassist Henk
Aart. Sacksioni zal uiteraard
ook solistisch naar voren treden.
Engels toneel
Eveneens onder verantwoorde
lijkheid van K&O valt de (En
gelstalige) voorstelling van Thor-
ton Wilders 'The skin of our teeth'
door het Londense Lamda onder
regie van Roger Croucher, vrij
dagavond in het theater aan de
Oude Vest. Het gaat volgens de
programmatoelichting om 'een
kaleidoscopische dramatisering
van de onverwoestbaarheid van
de menselijke soort'. Al overleeft
de mens zich zelf maar 'met de
hakken over de sloot', zoals de ti
tel zich laat vertalen. Door het
naast elkaar plaatsen van bijbel
se figuren en sprekende dinosau
russen en bezorgers van gezon-
Redactie Pieter C. Rosier
gen telegrammen treedt, zo staat
althans in het programmaboekje
te lezen, een verdichting van de
tijd op, waarin Wilder de familie
Antrobus ten tonele voert die in
de loop van het stuk de ijstijd, de
zondvloed en de vernietigende
kracht van de moderne oorlogs
voering overleeft.
Tarquato Tasso
Nog meer toneel in de schouw
burg: op donderdagavond het
Publiekstheater met 'Torquato
Tasso' over het ongelukkige le
ven van de dichter/kunstenaar)
van Goethe en op zaterdagavond
De Zaak met 'Lente-ontwaken'
over de ontluikende seksualiteit
van scholieren in de jaren twin
tig) van Wedekind. Elders op de
ze pagina meer over deze twee to
taal verschillende voorstellingen
door twee eveneens geheel ver
schillende gezelschappen.
Graf von Luxemburg
Voor de operetteliefhebbers
verschijnt maandag- en dinsdag
avond de Hoofdstad Operette
met 'Der Graf von Luxemburg'
op het schouwburgtoneel. 'De
Graf von Luxemburg' behoort
met 'Die Lustige Witwe' tot de be
kendste werken van Franz Lehar
met tal van 'meeslepende' melo
dieën uit het ijzeren operettere
pertoire. Het verhaaltje) met
zijn pikante verwikkelingen
speelt zich af gedurende de car-
navalstijd in Parijs en dat biedt
naast al het vocale vuurwerk vol
doende ruimte voor een uitbundi
ge enscènering. De voorstelling
vol Weense 'Schwung' levert ook
wat de kostumering betreft een
reeks mooie plaatjes op.
Beatrice Cenci
'Beatrice Cenci' heet de voorstel
ling die als gelegenheidsproduk-
tie van De Toneelschuur op
woensdag- en donderdagavond
in het LAK-theater is te zien. Het
betreft het historische verhaal
van een vrouw die door haar
wrede vader, Francesco, wordt
onderdrukt. Haar lot wordt ge
deeld door stiefmoeder Lucrezia.
Beiden leven opgesloten in een
buitengoed, terwijl Francesco
wegens zijn misdaden telkens in
de gevangenis belandt. Om zich
Scène uit 'Beatrice Cenci
vervolgens vrij te kopen door gro
te sommen geld aan het Vaticaan
af te dragen. Voor Beatrice is er
geen bruidsschat, zodat elke kans
om door een huwelijk aan haar
lot te ontsnappen uitblijft. Er rest
Beatrice tenslotte een wanhoops
daad.
Alberto Moravia, die het ver
haal schreef, laat geen twijfel be
staan over de rol van het Vati
caan in deze tragedie. Door de
personages in de taal van het he
den op te voeren krijgt volgens de
programmatoelichting dit 'so
ciaal-existentialistische stuk een
grote actualiteit'.
Franse dansgroep
De jonge Franse dansgroep
l'Esquisse komt op vrijdag- en za
terdagavond met twee verschil
lende voorstellingen naar het
LAK. De eerste avond is gereser
veerd voor 'Vertée', een werkstuk
over collectieve eenzaamheid en
angst. De kijker wordt hierbij
volgens een al eerder in deze
krant gepubliceerde recensie
hardhandig geconfronteerd met
een somber toekomstperspectief.
De dansers lijken, ook door hun
kostuums, op ruimtereizigers, die
verdwaald zijn op een achteraf-
planeet waar de schillen van de
beschaving geleidelijk zijn afge
vallen. De onmacht is er tot norm
verheven. De dansers bonken en
beuken zichzelf en elkaar bont en
blauw. Het ziet er naar uit dat
seks hun voornaamste drijfveer
is. De emoties zijn plat en onbe
holpen, stampvoetend vragen de
dansers elkaar om aandacht. Na
een uur 'Vertée' loop je niet flui
tend de zaal uit, aldus de recen
sent naar aanleiding van een
voorstelling tijdens het Spring
Dance Festival in Utrecht.
De tweede Franse dansavond
bestaat uit twee onderdelen: Ter-
Fragment uit 'Vertée'
re Battue' en 'Les Noces d'Argile'.
'Terre Battue' wordt omschreven
als een spel van licht en duister
nis. Langzaam worden in de
schemer de dansers zichtbaar:
een (vleugellamme) man en een
samengeklonterd paar. Het paar
worstelt zich moeizaam uit el
kaar, waarna drie verloren indi
viduen krampachtig op zoek
gaan naar nieuwe bindingen.
'Les Noces d'Argile' wordt ge
danst door een man en een
vrouw, omringd door stoeltjes uit
een kleuterklas. Er heerst een kin-
derlijk-naieve sfeer, maar onder
de oppervlakte is een wanhopige
poging tot volwassenwording
merkbaar. De ontluikende sek
sualiteit blijft steken in vergeefse
toenaderingen.
Beetje anders
Een aantal jaren geleden
maakte de groep Kwiebus rond
het thema 'normaalabnormaal
een cabaretix>orstelling voor vol
wassenen. De ervaring met dat
programma inspireerden de spe
lers tot een voorstelling rond dat
zelfde thema, maar nu voor kin
deren. Dat werd 'Gewoon een
beetje anders'. Met als hoofdfi
guur het meisje Barbara, dat op
een camping verblijft waar ook
een groep gehandicapten neer
strijkt. Veel campingbewoners
ergeren zich aan het gezelschap,
maar Barbara merkt dat dat de
gehandicapten onderling veel
plezier maken. Ze wil graag mee
doen maar dat lukt niet omdat ze
te 'normaal' is...Het stuk, dat zon
dagmiddag in het LAK-theater is
te zien, is speciaal bedoeld voor
kinderen van zes tot twaalf jaar.
De Leidse toneelgroep 'Impe
rium' geeft vrijdag- en zaterdag
avond weer voorstellingen van
Pinters 'Een avond uit' in het ei
gen Microtheater.
LEIDEN - Na geruime tijd
komt het in Amsterdam ge
vestigde Publieks-theater
weer eens naar Leiden, en
dan nog wel met een voor
stelling onder leiding van de
veelbesproken regisseur
Karst Woudstra. Het Pu
bliekstheater heeft net een
periode van strubbelingen
rond de artistieke leiding
achter de rug, waarbij met
name de positie van Woud
stra in het geding is ge
weest. Daarnaast staat dit
gezelschap aan de voor
avond van grote veranderin-"*
gen. Als de Stopera in ge
bruik genomen gaat wor
den, komen er aanmerkelijk
meer speelavonden in de
Stadsschouwburg vrij, die -
naar het zich laat aanzien -
door de huidige bespeler in
gevuld moeten worden.
Publiekstheater met 'Torquato Tasso'
De produktie,
Publiekstheater donderdag
avond naar de Leidse Schouw
burg komt, is het toneelspel 'Tor
quato Tasso' van J.W. Goethe
(1749 -1832). Dit drama gaat, kort
samengevat, over de positie van
de Italiaanse Renaissance-dich-
ter Torquato Tasso aan het hof
van hertog Alphonso: het talent
op gespannen voet met de
werkelijkheid. Dit komt tot uit
drukking in de gecompliceerde
verhoudingen tussen de perso
nages onderling.
Staatssecretaris Antonio als
man van de politiek is Tasso's te
genpool en concurrent, zowel in
hun relatie ten opzichte van de
hertog als van de beide Leono-
res. De ene Leonore is de zuster
van de hertog, voor wie Tasso ge
negenheid voelt; de andere is
haar vriendin, die op haar beurt
weer in Tasso geïnteresseerd is.
Op twee incidenten drijft de han
deling; de uit de hand gelopen
controverse tussen Tasso en An
tonio en de normdoorbrekende
toenadering van Tasso (in Woud
stra's enscenering is er zelfs spra
ke van geweldpleging) tot de zus
ter van de hertog.
Centraal staat de tegenstelling:
kunst-politiek, die in dit stuk tot
een climax komt, waaraan de
dichter uiteindelijk te gronde
gaat. Het Publiekstheater speelt
een bekorte versie, die regisseur
Woudstra en dramaturg Joost de
Wolf hebben samengesteld. De
speelbaarheid van dit drama met
zijn hoge reflectieniveau en sum
miere handeling is altijd al om
streden geweest - Goethe zelf
had er al zijn twijfels.over.
In een gesprek naar aanleiding
van deze Tasso-produktie vertelt
Joost de Wolf, dat Woudstra en
hij ongeveer 2/5-deel geschrapt
hebben, zoals dichterlijk uitwei
dingen en monologen van Tasso,
om tot een compacter geheel te
komen. Juist vanwege de speel
baarheid is ook voor een verta
ling in prozavorm gekozen.
Maar deze weglatingen hebben
ook inhoudelijke gevolgen. De
slotregels van het drama, waarin
iets van hoop voor Tasso's dich
terlijke positie lijkt door te klin
ken, zijn niet in deze bewerking
opgenomen. De Wolf citeert deze
regels uit het hoofd en bevestigt,
dat bewust voor een pessimisti
sche interpretatie is gekozen.
Goethe, die zijn positie als 18e-
eeuwse dichter én functionaris
in Weimar op het leven van de
16e-eeuwse dichter Tasso aan het
hof van Ferrare projecteert, laat -
volgens De Wolf - Tasso schip
breuk lijden om zijn eigen verge
lijkbare problemen van zich af te
schrijven.
Trek je deze lijn door, dan ligt
het voor de hand te veronderstel
len, dat Woudstra in Goethe/Tas-
so herkenningspunten vindt
voor zijn positie als kunstenaar
in deze tijd. De Wolf; "Bij de keu
ze van het stuk heeft dat beslist
een rol gespeeld, maar je kunt je
interpretatie niet uitsluitend
daartoe beperken. Het gaat ons
er simpel gezegd ook om, vor
men van menselijk handelen te
laten zien, en de onmacht van
mensen om tot elkaar te komen
en elkaar te begrijpen".
Nu kun je een gemene truc toe
passen toepassen en de redene
ring omkeren. Als je deze on
macht wilt laten zien, zijn er ook
andere stukken te bedenken in
plaats van Goethe's niet bepaald
eenvoudige 'Tasso'.
De Wolf wijst dan op de taak
van het Publiekstheater om als
gesubsidieerd gezelschap mo
dern en klassiek repertoire te
brengen. Bovendien past naar
zijn zeggen dit drama van Goe
the in het werk van Karst Woud
stra, die op zijn 'eigen wijze' klas
sieke teksten nieuw leven pro
beert in te blazen en de esthetiek
ervan terug te winnen. De Wolf:
"We hebben echt geprobeerd om
Goethe toegankelijk te maken".
In zijn nadrukkelijk op de
tekst gerichte regieopvatting
kiest Woudstra voor uiterste so
berheid. Daarmee gaat hij in te
gen de heersende tendens bij re-
pertoire-produkties, die veelal
met meer theatraal spektakel
worden vormgegeven. Door de
kostumering wordt het stuk gesi
tueerd in de jaren dertig van deze
eeuw. Aldus bestaat er voor de
moderne toeschouwer ten op
zichte van het gespeelde toch
enige afstand in de tijd zonder
het stuk in de 16e of 18e eeuw te
hoeven plaatsen.
Het lichtplan voorziet in een
belichting, die als het zonlicht
een draaicirkel maakt om het
tijdsverloop - in dit stuk geldt de
klassieke eenheid van tijd! -
zichtbaar te maken. Het decor
bestaat slechts uit één diagonaal
over het toneel geplaatste zuilen-
wand, waarvan het holle facade-
karakter in de loop van het stuk
door de belichting steeds sterker
naar voren komt.
Gevraagd naar de betekenis
Door De Zaak
SCHEVENINGEN - Het is een
kwestie van wennen. In hetzelf
de Theater aan de Haven, waar
tot voor kort de inmiddels opge
heven Nieuwe Komedie voor
stellingen verzorgde, presenteer
de onlangs 'Het Gebeuren' de to
neelgroep 'De Zaak' aan het
Haagse publiek. Eén en ander
klinkt een beetje afstandelijk en
onpersoonlijk, maar 'Het Gebeu
ren' is inmiddels uit persberich
ten al naar voren gekomen als de
organisatie, die zich op het ogen
blik actief bezighoudt met het
opvullen van het gat, dat door
het wegvallen van HOT en Nieu
we Komedie in het Haagse thea
teraanbod is geslagen. Nog vrij
wel onbekend is 'De Zaak', een
groepje van zes jonge acteurs en
actrices die zich verenigd heb
ben om - zoals zij in hun eigen
persbericht stellen - "hun artis
tieke ontwikkeling in eigen han
den te nemen". Het klinkt wat
pretentieus, maar het initiatief
zelf is prijzenswaardig, al zullen
de resultaten moeten blijken uit
de vier produkties die zij met
vier verschillende regisseurs tot
stand hadden willen brengen.
Ook het repertorie dat zij zich
uitgekozen hebben, liegt er niet
om: 'Lente-ontwaken' van Wede
kind, 'Bacchanten' van Euripi
des, 'Kreidler' van Witte en
'Yvonne' van Gombrowicz, stuk
ken waarvan er tenminste drie
bij ervaren tonelisten toch een
zekere aarzeling oproepen. De le
den van 'De Zaak' schijnen ech
ter precies te weten wat zij willen
en het gevolg was o.m. een pers
communiqué, kort voor de pre
mière van 'Lente-ontwaken' uit
gegeven, met de mededeling dat
zij van verdere samenwerking
met regisseur Ger Thijs hadden
afgezien op grond van "zijn ver
moeidheid" en "onze eigenzin
nigheid". Deze zes zijn verder
hun eigen weg gegaan met alleen
een 'eindregie' van Ad van Kem
pen en het resultaat werd in de
eerste weken van oktober aan
publiek en critici voorgezet.
De dramatische krachtbron in
het van rond de eeuwwisseling
daterende stuk van Wedekind is
tweeledig: enerzijds de spanning
die een ontluikende seksualiteit
bij een paar gymnasiasten te
weeg brengt en anderzijds het
daardoor ontstane conflict met
de burgerlijke moraal. In een po
ging tot de kern door de dringen
heeft 'De Zaak' het stuk bijna let
terlijk uitgekleed. Het grote aan
tal rollen werd teruggebracht tot
zes: vier gymnasiasten en twee
ondefinieerbare 'ouders' die in
enkele korte frasen een soort
communis opinio vertolken.
Maar met het schrappen van vrij
wel alle representanten van de
burgerlijke moraal is ook die mo
raal zelf goeddeels uit het zicht
verdwenen. Wat overblijft zijn
vier jongeren in een soort Engel
se kostschoolkleding, die een
beetje hun eigen seksualiteit
gaan exploreren en van wie er
drie door de loop van dat proces
tot abortus, zelfmoord of prosti
tutie komen. Geen opwekkend
geheel, maar ook niet iets om van
ondersteboven te raken. Span
ning is er nauwelijks, hooguit
nieuwsgierigheid, maar het ge
mak waarmee de bovenkleding
opzij geschoven wordt, lijkt niet
te duiden op enige remming of
innerlijk conflict, en een span
ningsrelatie met een omringende
maatschappij ontbreekt - juist
door de vrijwel totale afwezig
heid van die maatschappij - al
evenzeer. 'De Zaak' wilde met dit
stuk iets zeggenover "het dilem
ma tussen hard en rede" en over
"de overgang van jeugd naar vol
wassenheid". maar de door de
groep geschilderde taferelen
hebben een incidentele in plaats
van een algemene waarde gekre
gen. In hun verantwoording stél
len zij, dat dat precies de situatie
is waarin de acteurs zich bevin
den. Best mogelijk, maar over
het algemeen komt het publiek
niet naar het theater om te weten
in wat voor situaties acteurs zich
bevinden. 'De Zaak' moet het pu
bliek iets over het publiek vertel
len en niet over zichzelf, anders
zullen haar voorstellingen nooit
verder komen dan een interes
sant experiment voor dc mede
werkenden zelf.
PAUL KOREN HOF
AMSTERDAM/ALPHEN - Drie
Nederlandse bioscoopexploitan
ten, die samen meer dan honderd
theaters runnen, hebben besloten
om het bioscoopkaartje voor gewo
ne voorstellingen op doordeweek
se avonden te verlagen tot 8,50
en in sommige gevallen zelfs tot
7,50. Een kaartje kost nu 10,50.
Daar staat tegenover dat vrijdag-,
zaterdag- en zondagavond in die
zelfde filmtheaters 12,50 - iets
meer dan nu - voor een 'bioscoopje'
moet worden betaald.
De exploitanten (Holland Exhi
bitors, Cinétol en Joghems Thea
ters) hebben dit initiatief genomen
om het publiek, dat de weg naar de
bioscoop had teruggevonden, nu
ook vast te houden. De theaters
hebben, dankzij films als Ama-
deus, een goede zomer achter de
rug en hopen via deze actie de be
zoekers regelmatig naar hun bio
scoop te trekken. De verlaging van
Geen 'Paniek'
LEIDEN -r De voorstelling van
Alan Browns 'Paniek' door toneel
groep Centrum op donderdag
avond 28 november in de Leidse
Schouwburg is afgelast. De voor
stelling kan niet doorgaan in ver
band met ziekte van de actrice In
geborg Elzevier.
het tarief op doordeweekse dagen
moet daarbij als klantenbindertje
fungeren.
De gedachte achter het initiatief
is dat het publiek het bezoek aan
de bioscoop als duur ervaart. Dat
bezoek willen de drie exploitanten,
qua prijs, aantrekkelijker maken.
Volgens directeur A. Denker van
Holland Exhibitors zijn vooral die
mensen prijsbewust die selectief
naar de bioscoop gaan. Deze groep
vormt veertig tot vijfenveertig pro
cent van het totaal aantal bezoe
kers dat op een doordeweekse dag
naar de film gaat. Het publiek dat
in het weekeinde een film gaat be
kijken doet dat, aldus Denker,
meestal als onderdeel van 'het
avondje uit'. Deze groep, verwacht
hij, zal, ook nu ze iets meer voor
een kaartje moet betalen, blijven
komen.
Alle prijzen zijn inclusief reser
veringsservice. Speciale prijzen
voor aow-ers, studenten en kinder
filmmatinees blijven op het huidi
ge peil gehandhaafd. Over het
waarom er in het weekeinde met
hogere prijzen zal worden gewerkt
zei Denker, dat dit noodzakelijk is,
omdat bioscopen geen steun van
overheid krijgen. "Omdat over de
hele linie het bioscoopbezoek de
afgelopen jaren drastisch is ge
daald konden we niet voor een
prijsverlaging op alle fronten be
sluiten".
Het is wel de bedoeling dat de
prijsverlaging blijvend is en geen
experiment, zoals de actie die een
jaar geleden werd gehouden. Toen
werd de prijs op maandag tot zes
gulden verlaagd. Een proef die drie
maanden duurde, maar niet het
beoogde resultaat opleverde. Het
bleek, aldus Denker, dat mensen
die op andere doordeweekse
avonden naar de film gingen nu
bijna allemaal hun bezoek aan de
bioscoop op maandag zetten.
De drie bioscoopexploitanten
hebben hoge verwachtingen van
hun initiatief. Als het bezoekersge
drag zich niet al te zeer wijzigt, dan
zou de actie hun een behoorlijke
winst kunnen opleveren. Maar dit
is, zo benadrukte Denker, voor een
groot deel afhankelijk van de kwa
liteit van de films die zij via hun
distributeurs aangeboden krijgen.
Denker hoopt dat de nieuwe prijs
verlaging algemeen zal worden
doorgevoerd in het land. "Het ta
rievenstelsel dat wij gaan hanteren
kunnen andere bioscopen zonder
problemen onmiddellijk overne
men".
De Nederlandse Bioscoopbond
wacht nog even met een advies aan
haar leden over een eventuele ver
laging van het tarief. In de loop van
het volgend jaar, zo zei woordvoer
der Thijssen van de bond, komt er
in elk geval een advies. Dan ook is
een onderzoek afgerond naar de
vraag op welke manier het publiek
weer naar de theaters kan worden
gelokt. Over het initiatief van de
drie exploitanten zei Thijssen: "Ik
vind het een prima idee als zij op
deze manier kans zien het publiek
weer binnen te krijgen".
Gitaarduo Juun Voorhoeve en Erik Otte, met werken van Fr. Schubert, A.
Tansman, A. Jolivet, E. Grieg, C. Farinnas, M. Ravel. J. Rodrigo en E.
Granados. Gehoord op maandag 4 november in de Kapelzaal in Leiden.
LEIDEN - Het laatste concert in de K&O-gitaarserie werd gister
avond gegeven door het duo Juun Voorhoeve en Erik Otte. Hoe
wel beide gitaristen pas sinds 1983 een vast duo vormen hebben zij
een grote mate van homogeniteit weten op te bouwen.
Wat meteen opviel was de prachtige toon van Juun Voorhoeve
met een bijna citer-achtig effect in het door Otte voor gitaar be
werkte Moment Musical nr. 3 van Fr. Schubert, waarin beiden een
hoge graad van muzikale perfectie wisten te bereiken. Terwijl bril
jant samenspel viel te genieten tijdens de zogeheten Lyrische
Stücke van E. Grieg, zeer wisselend van stemming van het idylli
sche 'Traumgesicht', het koddige 'Zug der Zwerge', tot aan het
melancholieke 'Norwegisch', waarin men met weinig moeite de
voorbode van de Peer Gynt Suite kon ontdekken.
Temperamentvol en virtuoos vervolgde dit veelzijdige gitaarduo
na de pauze met een Frans en vooral Spaans getint programma
waar het vrolijke leven tussen de olijfbomen (Entre Olivares) van
J. Rodrigo het hoogtepunt vormde in ritmisch en melodisch tref
fende Spaanse achtergronden in de vorm van snelle flarden dans
muziek.
Danzas Espagnolas van Granados. door het duo Juun Voorhoe
ve en Erik Otte breeduit en met een feilloos gevoel voor dramatiek
vertolkt, lokten tenslotte bij het publiek zoveel enthousiasme uit,
dat een toegift van dit DODulaire Leidse duo niet meer achterwege
kon blijven. ANNEKE VAN VLIET
Jacco van Renesse en Anita
Hein in 'Der Graf von Luxem
burg' (foto Frits Gerritsen)
'Torquatto Tasso': opvallende
van het affiche (waarop een
naakte man met zijn hoofd in een
emmer en een oude laars op zijn
rug staat afgebeeld) vertelt dra
maturg De Wolf. dat het Publiek
stheater dit seizoen voor het
eerst met een fotografische in
vulling van de affiches werkt. De
Wolf: "Dit beeld is na gesprek
ken tussen regisseur en ontwer
per tot stand gekomen en heeft
associatief met Tasso te maken.
De laars op zijn rug staat voor
zijn dwangpositie; maar aan de
andere kant stopt hij zelf zijn
hoofd in een emmer, want het
blijft de vraag, in hoeverre Tasso
zelf daaraan heeft meegewerkt".
Dit is één van de vele vragen
van dit stuk. Het wordt nog
moeilijker, als je onderscheid
gaat maken tussen het genie Tas
so als toentertijd algemeen er
kend groot dichter en de persoon
Tasso als kinderlijk, wereld
vreemd, lichtgeraakt mens. Een
Duitse literatuurwetenschapper
heeft het eens als volgt omschre
ven: "een gedifferentieerd psy-
chogram van de moderne dichter
wordt hier als drama getoond
'Torquato Tasso' beidt in elk ge
val een avondje uit op niveau.
WIJNAND ZEILSTRA.
Leonoor Paauw en Rik Launspach in 'Lente-ontwaken'
kind (fotoBo
i Wede-
i Dantzig)
r
CREATIEVE BONTMODE
Lamy's, leer en suède
VANEGMOND
Breestraat 173 - Leiden
Tel.: 071 - 123337
